Niki

Καλημέρα σας!! Όλοι μας εδώ έχουμε σα βασικό κοινό σημείο, την ελληνική μουσική και τα τραγούδια του Νταλάρα. Ωστόσο προερχόμαστε από διαφορετικούς χώρους και ηλικιακά και γεωγραφικά και πραγματικά θα με ενδιέφερε να γράψετε κάποια ξένα τραγούδια που απλά σας αρέσουν, ή που θεωρείτε σταθμούς στην παγκόσμια μουσική ιστορία. Μπορεί να είναι και ορχηστρικά κομμάτια. Ξεκινάω εγώ λοιπόν με ένα κομμάτι που μου αρέσει πολύ, Chris Isaak - Wicked game Υ.Γ. Δεν ήξερα σε ποιό μέρος να βάλω αυτό το θέμα, οπότε αν ο Νικόλας νομίζει ότι η επιλογή είναι λανθασμένη, μπορεί να το μετακινήσει. ---------------------------------------------------------------------------------------------------------- Hello to all! Everybody here has in common greek music and Dalaras' songs. However we all come from different places and our ages vary and so do the music we listen to. Therefore I would really love to hear some non-greek songs that you simply like or consider them to be important in the world musical history. It could be instrumental pieces as well. So I go first and choose a song I like very much. Chris Isaak - Wicked game

Καλησπέρα και πάλι σε όλους! :-) Ψάχνω να βρω το τραγούδι της Χαρούλας "Ο άνθρωπος του κάβου" αλλά όχι στην εκτέλεση που υπάρχει στο δίσκο "Οδός Νεφέλης 88". Το θέλω σε μια εκτέλεση που έχει μόνο φωνή και κιθάρα νομίζω. Εν πάσει περιπτώσει είναι μια εκτέλεση πολύ λιτή κι απέρριτη που αναδεικνύει το κομμάτι. Δεν ξέρω αν περιλαμβάνεται σε δίσκο προσωπικό της Χαρούλας ή ανήκει σε κάποια συλλογή με τραγούδια και άλλων καλλιτεχνών... Οποιαδήποτε πληροφορία είναι ευπρόσδεκτη... Ευχαριστώ!

Actually I wanted to ask if anyone knows him...

Καλημέρα σε όλους... Λοιπόν, έχω δυο εισιτήρια των 50 για την παράσταση της Κυριακής -όχι δίπλα δίπλα. Νομίζω μπορείς να αλλάξεις τις ημερομηνίες. Εγώ δεν προλαβαίνω να πάω. Γι αυτό και είπα να το γράψω εδώ αν κάποιος θέλει ένα ή και τα δύο να μου στείλει ένα ΡΜ για να μην πάνε χαμένα. Ευχαριστώ! Υ.Γ. Δεν έχω καλή πρόσβαση στο νετ, θα ξαναμπώ κατά τις 8 το βράδυ απόψε.

Καλή αρχή παιδιά κι από εμένα.

Είχα καιρό να πάω σε συναυλία του Νταλάρα. Από το Γενάρη στην Misa Criolla καθώς στο Λονδίνο, λόγω εξεταστικής δεν κατάφερα να παρεβρεθώ. Η αλήθεια είναι ότι αμφιταλαντεύτηκα πολλές φορές για το αν τελικά πήρα τη σωστή απόφαση κι είπα να μου κρατήσουν ένα εισητήριο. Πάντως, τελικά πέρασα πάρα πολύ όμορφα. Σίγουρα η συναυλία κινήθηκε πάνω κάτω σε αναμενόμενα πλαίσια, αλλά προσωπικά είχα πολύ καιρό να τον ακούσω να λέει αυτά τα τραγούδια, και πολλές φορές γύρισα πίσω στο χρόνο στην εποχή της Ιεράς Οδούς... που για μένα έχει ιδιαίτερη συναισθηματική αξία. Ο Νταλάρας είχε κέφια και νομίζω ότι, ασχέτως ρεπερτορίου, αυτό είναι το καθοριστικό για το αν μια συναυλία του μπορεί να χαρακτηριστεί πετυχημένη ή όχι. Υ.Γ. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Αποστόλη για τη "μεταφορά", την μουσική επιμέλεια του ταξιδιού και το ότι κατάφερε να με ανεχτεί...

Χαίρομαι πάρα πολύ με τα όσα διαβάζω για τις δυο συναυλίες! Για πολλούς λόγους. Ατυχία που δεν κατάφερα να είμαι παρούσα σε καμία.

very interesting...

Επίσης με τυχαία σειρά: 1) Μίμης Πλέσσας 2) Βαγγέλης Κορακάκης 3) Θάνος Μικρούτσικος 4) Βασίλης Δημητρίου 5) Νότης Μαυρουδής Και φυσικά εννοείται ότι θα ήθελα να ακούσω τον Νταλάρα σε δικά του κομμάτια...

Λοιπόν, δεν έχω ακόμα το δίσκο.. αλλά ένας καλός άγγελος φρόντισε να μου στείλει ένα κομμάτι, σίγουρα όχι αντιπροσωπευτικό του δίσκου, όμως παρόλα αυτά δε μπορώ να κρατηθώ και θέλω να μοιραστώ την εμπειρία μου... Καταρχάς πρέπει να εξηγήσω ότι ακριβώς πριν ακούσω το track 7 από το νέο δίσκο με τίτλο "μη ξεχνάς το φαντάρο" σε μουσική Κ. Παπαδόπουλου και στίχους Γ. Παυριανού άκουγα το "Πάσχα των Ελλήνων" του Κουγιουμτζή. Οπότε μπορείτε να φανταστείτε το "πολιτισμικό σοκ" που βίωσα... Με το που ξεκινάει το κομμάτι έχω πάρει μια έκφραση του στυλ Στα 30 δεύτερα που το κομμάτι έχει μπει για τα καλά είμαι κάπως έτσι :blink: Ώπα μας την πέσανε σκέφτομαι και περιμένω να σκάσουν τα κλαρίνα. Όταν δε μπαίνει και η φωνή δεν ξέρω πώς να αντιδράσω... Για ποιό πράγμα να πρωτομιλήσω; Για το μεγαλείο των στίχων ή της ενορχήστωσης;;; Ή την χορωδία που συνοδεύει; Βασικά μετά από λίγο μου ήρθε στο μυαλό το άλλο μέγιστο λαϊκό άσμα της Κοκκίνου αυτή τη φορά... λίγο παραλαγμένο.. "Γιώργο τί πίνεις και δε μας δίνεις"... κι όπως είπε κι ένας φίλος το όλο σκηνικό μου δημιούργησε την εντύπωση πως θα βγει στην πίστα από στιγμή σε στιγμή ο ΛεΠα για ένα συγκλονιστικό ντουέτο... Στη δεύτερη ακρόαση άρχισα να σκέφτομαι ότι το κομμάτι αυτό άργησε μια βδομάδα... τότε θα μπορούσαμε όλοι να το αφιερώνουμε σε κάποιους από εδώ που ήταν φανταράκια... Έντάξει εκτός πλάκας τώρα, το κομμάτι για να κάνουμε χαβαλέ σε παρέα είναι μια χαρά και μάλιστα έχει πολύ γέλιο.. αλλά ρε παιδιά.. πραγματικά προσφέρει κάτι με το να υπάρχει και στη δισκογραφία; Το καλό είναι ότι από ότι με ενημερώνουν είναι το μακράν το χειρότερο του δίσκου... το κακό είναι ότι όταν μετά από τον Κουγιουμτζή και μια πραγματικά αξιόλογη δουλειά όπως ήταν οι " Ύμνοι Αγγέλων σε ρυθμούς Ανθρώπων" και το "Ηλιοσκόπιο" ακολουθούν τέτοια "κομμάτια" τότε πραγματικά η υψομετρική διαφορά προκαλεί ιλίγγους και η πτώση μοιάζει ελεύθερη και χωρίς δίχτυ ασφαλείας! Υ.Γ. 1 Και μην πει κανείς ότι είναι ανόμοια πράγματα. Το ξέρω. Απλά δεν φταίω εγώ που τα φερε έτσι η νύχτα να τα ακούσω με αυτή τη σειρα... Υ.Γ. 2 Και ναι σίγουρα πρέπει να ακούσω όλο το δίσκο για να τον κρίνω στο σύνολό του. Απλά δεν άντεχα.. ήθελα να το διασκεδάσω λίγο.. Τώρα μιλάω σοβαρά: Θανάση, δεν νομίζω ότι το πρόβλημα είναι στη θεματική των τραγουδιών, αλλά στην απόδοσή τους. Κανείς δεν λέει πως τα ερωτικά τραγούδια είναι λιγότερο σημαντικά από τα "πολιτικά". Κάθε άλλο. Αλλά όπως και να το κάνουμε άλλο είναι το επίπεδο των τραγουδιών "Κάποια κάπου κάποτε" και "Βεγγαλικά σου μάτια" κι άλλο αυτό του "Με τελείωσες". Δεν είναι ζήτημα σοβαροφάνειας, αλλά ουσίας. Νομίζω αυτή η φράση με καλύπτει απόλυτα. Γι αυτό και η πρώτη εντύπωση που μου αφήνει κάθε τραγούδι του Νταλάρα είναι για μένα η πιο έγκυρη και αντικειμενική (όσο αντικειμενική μπορώ να είμαι). Γιατί στην συνέχεια και με τις επαναλήψεις, η επιρροή που έχει η φωνή του πάνω μου, θα αλλοιώσει τόσο το κριτήριό μου όσο και τον τρόπο που τα εισπράττω. Και ναι θα συμφωνήσω με τους προηγούμενους. Το τραγούδι "Πολλές σημαίες" είναι πραγματικά πολύ καλό... Γενικά στα τραγούδια ο στίχος με επιρρεάζει πιο πολύ από την μουσική, οπότε η υπογραφή του Ελευθερίου από μόνη της αποτελεί εγγύηση... Χαίρομαι που κι η μουσική είναι καλή. Και φυσικά κι η ερμηνεία.. Ευχαριστώ.

Εγώ θα ήθελα να τις διαβάσω... Εξάλλου ποτέ δεν κατάλαβα την κόντρα τους. Όσο για τις εμμονές Ελίνα, οι περισσότεροι ή έστω ένα σημαντικό κομμάτι του φόρουμ έχει τις δικές του εμμονές, αλλά ποτέ δεν τέθηκε θέμα του να μην εκφράζουν τις απόψεις τους.

....

Παντομίμα με τον Μικρούτσικο, από τον δίσκο Υπέροχα μονάχοι. "..όποιες λέξεις κι αν διαλέξεις, το όνειρο το καις..." Τάσο είχες δίκιο. Πολύ καλός δίσκος...

Χμ.. το άκουσα στο ράδιο πριν κάτι ώρες κι ακόμα το τραγουδάω... "Εκείνα που δεν έχω" ειδικά όταν μπαίνει ο Νταλάρας.... "πιο πολύ από όλα εσένα.."

Πάντως ειδικά αυτό μπορώ να το καταλάβω.. και δεν νομίζω ότι είναι κατακριτέο. Για κάποιον με κλασικές σπουδές το να γράψει "τραγούδια" είναι πολύ πολύ εύκολο και απλό όταν το συγκρίνει με μια όπερα. Και γι αυτό είναι ίσως φυσικό να είναι πιο περήφανος για ένα μεγάλο συμφωνικό έργο παρά για ένα τραγούδι που μπορεί να έχει παίξει ένα σημαντικό ρόλο μεν, αλλά μουσικά παραμένει μια απλά μελωδία. Όμορφη μεν, αλλά απλοϊκή συγκρινόμενη με άλλες μορφές.

Μετά από μια γρήγορη και σχετικά χαλαρή πρώτη ακρόαση του δίσκου.. το κομμάτι που μου έκανε την καλύτερη εντύπωση, που μου κόλλησε και το σιγοψιθυρίζω είναι αυτό της 'Αρετούλας και του Μπάση, "Ένα φιλί για κείνον". Μου φαίνεται σαν να είναι από άλλη εποχή.... και μου βγάζει μια ευαισθησία... Επίσης μου άρεσε πολύ και το "Έφυγες ολόγυμνη"... Αυτά για την ώρα...

Μάλλον μπαίνω στην κουβέντα λίγο αργά και σίγουρα δεν γνωρίζω τόσα πράγματα όσα οι περισσότεροι που έχουν προηγηθεί. Παρόλα αυτά δηλώσεις του τύπου "Αυτός ξέρει καλύτερα από όλους εμάς.Ποιοί είμαστε εμείς που θα τον κρίνουμε;" δεν μπορώ να τις δεχτώ είτε αναφέρονται στον Θεοδωράκη είτε σε όποιονδήποτε άλλο. Όλοι κρίνουμε και όλοι είμαστε αποδέκτες κριτικής, όποιο κι αν είναι το παρελθόν μας. Και θα συμφωνήσω με την Ελίνα στο ότι ο Θεοδωράκης με απογοητεύει όταν χάνει την μετριοφροσύνη του. Και θα μου πείτε ίσως ότι η μετριοφροσύνη είναι για τους μέτριους.. Ίσως να έχετε δίκιο.. Όμως η ποιότητα του ανθρώπου, όχι ως καλλιτέχνη, αλλά ως ανθρώπου, για μένα σχετίζεται άμεσα με τη συμπεριφορά του στα θέματα αυτά. Ο Θεοδωράκης έχει προσφέρει πολλά αλλά το να παραπονιέται και να υπενθιμίζει την προσφορά του με τον τρόπο που το κάνει, εμένα προσωπικά μου φαίνεται λίγο άκομψο.

Δεν είμαι σίγουρη αν αυτό που θέλω να πω, ταιριάζει σε αυτό το topic,όμως ήθελα να το μοιραστώ, και στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν νομίζω ότι ο χώρος έχει τόση σημασία. Γράφτηκα στο forum πριν 5 χρόνια. Τον πρώτο καιρό έγραφα συνέχεια... άλλες φορές για να μοιραστώ αισθήματα και απόψεις, άλλες φορές μεταφράσεις, άλλες φορές χαζομάρες της στιγμής. Γνώρισα αρκετά άτομα. Στην αρχή είχα τον ενθουσιασμό του πρωτάρη, που ανακαλύπτει κάτι καινούργιο και νομίζει ότι όλα σε αυτό είναι τέλεια. Τότε μου άρεσε που όλοι αγαπούσαμε το ίδιο πράγμα και νόμιζα ότι "ταιριάζω" με όλους. Στην πορεία όμως πολλά άλλαξαν και κυρίως εγώ. Ανακάλυψα τελικά ότι αυτό που νόμιζα ότι μας ενώνει δεν υπάρχει, ή εν πάσει περιπτώσει δεν είναι αρκετό για να μας κρατήσει μαζί. Κάποια στιγμή ένιωσα όχι ότι έχω βαρεθεί, αλλά ότι έχω γεμίσει. Πράγματα που πριν ήμουν διαθετημένη να ανεχτώ, πλέον με "χαλάγανε". Παράλληλα νέα ενδιαφέροντα άρχισαν να αναπτύσσονται. Κι έτσι σιγά σιγά άρχισα να απομακρύνομαι. Και όσο το forum γινόταν πιο υπερβολικό στις αντιδράσεις του, τόσο με κούραζε. Ευτυχώς όμως υπήρξαν κάποια άτομα τα οποία εκτίμησα και με τα οποία η επικοινωνία ήταν διαφορετική και κατά την γνώμη μου πιο ουσιαστική από το απλά να χειροκροτάμε -ο καθένας για δικούς του λόγους και απωθημένα- το ίδιο πρόσωπο. Τους τελευταίους δυο μήνες που είμαι εδώ που είμαι, αυτά τα άτομα μου έχουν λείψει και παρατηρώ ότι μπαίνω πιο συχνά εδώ, σαν το forum να λειτουργεί σαν ο σύνδεσμός μου με αυτά. Ταυτόχρονα από εκεί που πριν ένα εξάμηνο θα περνούσε πολύς καιρός που δεν θα άκουγα Νταλάρα, τώρα βάζω πολύ πιο συχνά και ξανα-ανακαλύπτω πράγματα σε τραγούδια που όταν παλιότερα τα άκουγα συνέχεια μου περναγαν απαρατήρητα. Δεν ξέρω τί σημαίνει αυτό και αν σημαίνει και τίποτα. Απλά θέλω να πω ότι πολλές φορές και η αποχή είναι απαραίτητη.

Ωχ.... Αν τις είπε.. κρίμα που δεν ήμασταν εκεί....: pity:

Θα ήθελα να ρωτήσω ποιούς δίσκους θα προτείνατε σε κάποιον που θέλει να ακούσει το Μικρούτσικο να παίζει ο ίδιος πιάνο, κατά προτίμηση σε έντονα και γρήγορα κομμάτια, στο στυλ της μπαλάντας του ξεσηκωμού (που μόλις κατέβασα και είναι και η αφορμή για αυτή την ερώτηση). Ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων!

:blink:

Μετά από αρκετό καιρό, επιτέλους διαβάσα και κάτι που να μου κινήσει το ενδιαφέρον! Τελικά κυκλοφόρησε το CD;;;; Εδώ δεν έχω ακούσει ακόμα κανένα τραγούδι εκτός από αυτό του Παπακωνσταντίνου που μου έστειλε η Νταλαρόφιλη και μάλλον θα συντονιστώ στο ραδιόφωνο μέσω Internet, γιατί με τρώει η περιέργια!

Δεν ξέρω γιατί... Μετά από πάρα πολύ καιρό το άκουσα και μου έχει κολλήσει άσχημα! La Peregrinacion...

Well, I have neglaced this section and I'm really sorry ... So here is one song of my favourites this time... ΜΑΚΡΙΑ ΑΠ' ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ Θα φύγω ένα πρωί μακριά απ' τα ψέματα προτού με κλείσουν πάλι συρματοπλέγματα θα αφήσω μες το χτες τους καθοδηγητές σε πεθαμένο κόσμο φονιάδες και ληστές θα αφήσω πίσω μου κοπάδια όσους πεινούν με ταξικές ανάγκες που θα τους τυραννούν Φίλοι εσείς της ερημιάς δεν είναι κόσμος τούτος για μας χρόνια το αίμα ενός λαού καθρέφτης είναι τ' ουρανού Θα αφήσω ένα πρωί τη διαλεκτική θα φύγω και θ' αρχίσω δουλειά και πρακτική γιατί πολλοί σιωπούν και κείνοι που μιλούν στην ίδια τους πατρίδα σαν πρόσφυγες ρωτούν ποιο κόμμα το μπορεί τον ουρανό να πιει τη θάλασσα να κλείσει στου ανθρώπου την ψυχή Φίλοι εσείς της ερημιάς δεν είναι κόσμος τούτος για μας χρόνια το αίμα ενός λαού καθρέφτης είναι τ' ουρανού Θα φύγω ένα πρωί να βρω το τέρμα μου και δόξα άλλου κόσμου να μπει στο αίμα μου το ρούχο μιας γενιάς το μάυρο ντύθηκα μα τώρα φεύγω μόνος όπως γεννήθηκα και φεύγω δυνατός μακριά απ' τα ψέματα προτού με κλείσουν πάλι συρματοπλέγματα AWAY FROM THE LIES I'll leave one morning away from the lies before wire-nettings lock me up again, I'll leave in yesterday the leaders, in a dead world (I'll leave) killers and thiefs, I'll leave behind me in crowds those who are hungry with class needs that they will be torchuring them. You, friends of the solitude, this is not a world for us. For years the blood of a nation is a mirror of the sky. I'll leave one morning the talking I'll leave and start having job and doing actions, because many are silent and those who do talk, they ask like refugees in their own country, what party can dring the sky, (what party can) lock the sea in the human soul. You friends of the solitude, this is not a world for us. For years the blood of a nation is a mirror of the sky. I'll leave one morning to find my end, and (to find) a glory of another world to enter my blood, the black clothes of a generation I was dressed, but now I leave alone as I was born, and I leave strong away from the lies before wire-nettings lock me up again... I just love the lyricks... Hope we 'll all one day make our own escape...(no matter what each one of us means with that...) That's a wish...

Εγώ πάλι δε μπορώ να μπω...