soc

Ο Νταλάρας έχει κάνει πολλά σπουδαία πράγματα για τη μουσική. Από πλευράς μουσικής προσφοράς, ίσως η αποψινή συναυλία να μην κατέχει την πρώτη θέση. Από πλευράς μνήμης, συναισθημάτων και χρωμάτων όμως, ήταν η καλύτερη συναυλία που έχω δει τα τελευταία χρόνια. Είδα την εφηβεία μου να ξετυλίγεται μπροστά μου και τις μνήμες να κατακλύζουν το χώρο και τους ανθρώπους. Ήταν το δικό μου "όλα από την αρχή"

μολις μπηκα για να βαλω το ιδιο.....κοιτα κατι πραγματα...

Ειναι κοινη λογικη οτι λεγοντας "δεν εχει κανεις το δικαιωμα" δεν εννοουσα οτι κυριολεκτικα δεν εχει το δικαιωμα. Οπως επισης κοινη λογικη ειναι οτι δεν αναφερομουν στον Κωστα συγκεκριμενα αλλα σε ολους (συμπεριλαμβανομενου και του εαυτου μου) οσους κατα καιρους εχουμε εκφρασει τη δυσαρεσκεια η αν θελετε τη μειωμενη ευχαριστηση μας για την επαναληψη και το μη φρεσκαρισμα του ζωντανου ρεπερτοριου. Η ουσια ηταν οτι αν καθησει καποιος να σκεφτει μονο αυτα που εχουμε ακουσει και βιωσει τα τελευταια δυο χρονια θα καταληξει οτι το φρεσκαρισμα, η εκπληξη, και το μη αναμενωμενο ειναι παροντα σε καθε συναυλια ή για να ειμαι πιο ακριβής, σε καθε κυκλο συναυλιων Το "δεν εχει κανεις το δικαιωμα να σκεφτεται ετσι ή να εκφραζει αυτες τις αποψεις" ήταν σχημα λογου, για τη μη κατανοηση του οποιου αναλαμβανω την ευθυνη.

Θέλω να πω δυο πράγματα πρώτα σε μενα και μετα σε ολους μας. Μιλουσα προχθες με ενα φιλο ηθοποιο που εψαχνε να βρει ενα τραγουδι για να το χρησιμοποιησει σε μια ακροαση. Και εψαχνε κατι δυνατο αλλα και συχγρονως χωρις πολλες απαιτησεις γιατι ο ανθρωπος δεν ειναι τραγουδιστης. Καμια ιδιαιτερη αγαπη για τον Νταλαρα, περαν της φυσιολογικης εκτιμησης, αλλα περαν τουτου ουτε παραπερα γνωσεις ουτε ειδικη ενασχοληση. Κατεληξε στον καφενε και την αλανα. Αφου χωρισαμε και ξαναεπαιξα την κουβεντα στο μυαλο μου, μου ηρθε το παλλας και ολη η συζητηση που καναμε εδω αλλα και εκει περι επιλογων των τραγουδιων. Κατεληξα στο εξης. Ειναι τουλαχιστον επηρμενο και αλλαζονικο να απαιτουμε απο τον τραγουδιστη με το μεγαλυτερο και πιο διαχρονικα απλωμενο ακροατηριο να παιζει για μας. Ποσοι ειμαστε; Πεντε, δεκα, τριαντα? Αν η Αλανα και το πεπρωμενο για μας ειναι κατι τετριμμενο και χιλιοακουσμενο, για καποιους αλλους, πιο φυσιολογικους, ειναι τραγουδια ζωης, και πηγαινουν στις συναυλιες για να ακουσουν αυτα και αλλα παρομοια. Τα σουξε που λεμε. Και τι κανει ο Νταλαρας. Τους ικανοποιει, και τους επιβραβευει για την επιλογη τους σε μια Αθηνα στην οποια αν αποφασισει να βγει καποιος εχει να διαλεξει μεσα απο 30 σελιδες του Αθηνοραματος. Αρα, οι συναυλιες δε γινονται μονο για μας, ενα το κρατουμενο. Το ερωτημα που τιθεται ομως ειναι: Σταματαει εκει ο καλλιτέχνης? Η απαντηση ειναι φυσικα οχι. Κοιταζοντας μονο την τελευταια χρονια, θα δουμε οτι ο αριθμος των αγνωστων (στο μεσο ακροατη) τραγουδιων ειναι επικινδυνα μεγαλος για τη φημη του. Για ποιον τα παιζει αυτα τα τραγουδια. Για αυτους? Οχι φυσικα. Για εμας και τον εαυτο του. Και αντι να κανουμε ενδογαλαξιακες πτησεις μεταξυ εβδομου και ογδοου ουρανου καθομαστε και λεμε οτι παλι τα ιδια και τα ιδια επαιξε κλπ κλπ. Περασαμε τρεις βραδιες το καλοκαιρι στο Ηρωδειο με το στομα ανοικτο και το μυαλο μας ποδοπατημενο απο τα συναισθηματα. Περασαμε, δεν ξερω εγω ποσες νυχτες στο Παλλας μην ξεροντας τι θα ακολουθησει καθε φορα που τελειωνε ενα τραγουδι. Αντι λοιπον ο ανθρωπος να κανει αυτο που επιτασει η λογικη, δηλαδη να παιξει αυτα για την οποια το 90% των ακροατων ηρθε να ακουσει, μας εκανε ενα, δυο και τρια δωρακια καθε βραδυ. Και παμε στο μεγαρο. Δεν εχει κανεις το διακαιωμα να λεει οτι παιζει χιλιοτραγουδισμενα τραγουδια για τον πολυ απλο λογο οτι αυτα τα τραγουδια ειναι η βαση, η ιστορια, και ο θεμελιος λιθος του ρεμπετικου. Και δε μας τα τραγουδησε απλα. Κοντεψε να απογειωθει απο την καρεκλα του και φτασει εκει στο βαθος της σκηνης και να κατσει μαζι με τους μεγαλους. Οι συναυλιες αυτες ειναι παραστασεις θυμησης και αγαπης. Δεν ειναι διαγωνισμος γνωσεων. Δεν ειναι rare songs topic. Και γω θελω να ειμαστε τριαντα ατομα και να τον βαλουμε στη μεση με την κιθαρα του και να του δινουμε παραγγελιες, αλλα μετα ξυπναω. Δε γινονται ομως αυτα τα πραγματα. Απο τα τραγουδια που ειπε στο μεγαρο, το ενα τριτο ειναι σπανια. Και απο αυτα καποια ακουστηκαν για πρωτη φορα. Και μαθαμε και ποτε γραφτηκαν χρονικα και με ποια ερεθισματα. Η γνωση ειναι μετα την υγεια το πιο ανεκτιμητο αγαθο. Μας την προσφερε απλοχερα. Χωρια που μας την εδωσε με μια φωνη αγγελικη. Οσο συγκρατημενος ηταν μερικες φορες στο παλλας, τοσο ομορφα αναρχα και απο ψυχης τραγουδαει στο μεγαρο. Συνεπως, η παρασταση του μεγαρου ηταν για μενα απο τις πιο συγκλονιστικες που εχω παρακολουθησει,. Οχι τα τελευταια χρονια, αλλα γενικως. Δεν ηταν οι λυγμοι στο Βουνο, ουτε τα ταξιμια, ουτε τα απστευτα γυρισματα που την εκαναν συγκλονιστικη. Δηλαδη ηταν και αυτα, αλλα πανω απο ολα ηταν η γνωση. Και για μας τους τριαντα, αλλα και γι αυτους που παρολη την ηλικια τους, την κοινωνικη τους θεση και το χωρο στον οποιο βρισκοταν εβγαλαν τα σωθικα τους τραγουδωντας και κοκκινισαν τα χερια τους χειροκροτωντας.

Το 11 και 12 που αναφερει η κυρία Χρυσανθοπούλου στο ρεπορταζ εχει ανακοινωθεί επίσημα; Γιατι πριν απο κανα δυο μερες που τη ρωτησα δεν ήξερε σιγουρα. Βεβαια ήταν και υπο την επηρεια οποτε καταλαβαινετε...

πσσστ.....ισα ρε......

Καρδια μου μην παραπονιεσαι Θα κανω ντου βρε πονηρη Παλιωσε το σακακι μου

Το τραγουδι παει εκει που πηγαινε παντα. Οι αναλογιες ειναι οι ιδιες και οι ομαδες δεν εχουν αλλαξει. Μονο τα προσωπα αλλαζουν. Αυτο που ειναι διαφορετικο σημερα ειναι οτι τα παρθενογεννημενα μεσα ενημερωσης εχουν κανει την επιλογη τους και προβαλουν πολυ συγκεκριμενα ειδη μουσικης. Η αναλογια του καθε ειδους ομως στην τηλεοραση και το ραδιοφωνο δεν εχει καμια σχεση με την πραγματικοτητα. Το τραγουδι που εμεις χαρακτηριζουμε ως καλο, εχει το ιδιο μεριδιο κοινου που ειχε παντα. Απλα το κοινο αυτο δεν προβαλλεται και επισης δεν αυτοπροβαλλεται. Ο ζυγος την παρασκευη ηταν οσο δεν παιρνει γεματος, με παλμο και συμμετοχη που θα ζηλευε και το πιο in/κιτς μπουζουκομαγαζο. Οι καλοκαιρινες συναυλιες δειξανε τη δυναμικη του τραγουδιου μας. Για την Αλεξιου δεν εβρισκες εισιτηριο. Στη δικια μας, στο Βυρωνα, δεν επεφτε καρφιτσα. Αρα φιλε μην ανησυχεις και μην αγωνεσαι. Η κατασταση δεν εχει αλλαξει καθολου εδω και 30 χρονια. Πιο παλια ηταν η Αντζελα, ο Πανταζης και ο Αντυπας, τωρα ειναι ο Πλουταρχος, ο Πετρελης η Βανδη και γω δε ξερω πιο αλλο ομορφοπαιδο. Και επιμενω. Στο καθε ειδος τραγουδιου αναλογει το κοινο που αναλογουσε παντα. Απλα αλλαζουν τα προσωπα. ΥΓ: Κοιτα να δεις φιλοσοφικες ανησυχιες πρωι πρωι....... Υπογραφη α: Και πριν μες τη ζωη σε ταξιδεψει Υπογραφη β: Σ΄ενα ονειρο κι οι δυο μας να χωραμε

Βαλτε βαλτε περιεργους στιχους στις υπογραφες σας μπας και μαθουμe τιποτα Τα βαρια τ' ανταριασμενα

Τι ειναι το mad?

Καλά που εκατσα και τα διαβασα ολα πριν αρχισω και γω τις παροιμιες. Ελα να μαζευουμε υπογραφες για να φερουμε τη Στανιση. Που δεν την κανουν καποιοι fast forward στο video

Δεν εχω καταλαβει ακομα τι σχεση εκλογων και συναυλιας. Δεν εχει αρκετα σχολεια ο Βυρωνας και θα κανουν το θεατρο εκλογικο κεντρο?

Μια Αλεξιου και απο μενα. Για το χειμωνα. Και εναν Νταλαρα μονο του. Για την ανοιξη.

Ήθελα να ξερω ποιοι μαλάκες παιζουν με τα μικρόφωνα* *Πρωην προεδρος του Απόλλωνα Καλαμαριάς

...κανεις δε θα περασει καλιο να παμε ολοι μεταναστες Ανατριχιαστικη απελπισια και επισης ...μεσα στο βλεμμα μου κοιμασαι κι αν δακρυσω να φοβασαι γιατι η συλληψη ειναι μοναδικη