soc

Members
  • Content count

    1,048
  • Joined

  • Last visited

Everything posted by soc

  1. http://www.dalaras.gr/default.htm
  2. Δεν ειναι ερωτηση για την ελληνικη μουσικη αλλα καθως δεν υπαρχει καταλληλο topic, ρωταω εδω. Καθε απογευμα στις 4 ξεκιναει μια εκπομπη στο ραδιοφωνο του Μυθου στη Θεσσαλονικη (Mythosradio.gr). Το θεμα της εισαγωγης λεγεται "Every man is an island". Ψαχνω εδω και μερες αλλα δεν μπορεσα να βρω ουτε καλλιτεχνη, ουτε δισκο ουτε τιποτε αλλο. Οποιαδηποτε πληροφορια ειναι καλοδεχουμενη. This is not a question about greek music but in the absence of a relevant topic I am asking here. Every afternoon at 4 a program starts at Mythos Radio from Thessaloniki (mythosradio.gr). The introductory piece is called "Every man is an island". I have been trying for some days now but I couldn't find either the artist's name, or the olbum or any other info. Any information you can provide is appreciated.
  3. Kenan, or anybody else with knowledge of turkish music, what do you think of Sezen Aksu?
  4. Ο Νταλάρας έχει κάνει πολλά σπουδαία πράγματα για τη μουσική. Από πλευράς μουσικής προσφοράς, ίσως η αποψινή συναυλία να μην κατέχει την πρώτη θέση. Από πλευράς μνήμης, συναισθημάτων και χρωμάτων όμως, ήταν η καλύτερη συναυλία που έχω δει τα τελευταία χρόνια. Είδα την εφηβεία μου να ξετυλίγεται μπροστά μου και τις μνήμες να κατακλύζουν το χώρο και τους ανθρώπους. Ήταν το δικό μου "όλα από την αρχή"
  5. μολις μπηκα για να βαλω το ιδιο.....κοιτα κατι πραγματα...
  6. Ειναι κοινη λογικη οτι λεγοντας "δεν εχει κανεις το δικαιωμα" δεν εννοουσα οτι κυριολεκτικα δεν εχει το δικαιωμα. Οπως επισης κοινη λογικη ειναι οτι δεν αναφερομουν στον Κωστα συγκεκριμενα αλλα σε ολους (συμπεριλαμβανομενου και του εαυτου μου) οσους κατα καιρους εχουμε εκφρασει τη δυσαρεσκεια η αν θελετε τη μειωμενη ευχαριστηση μας για την επαναληψη και το μη φρεσκαρισμα του ζωντανου ρεπερτοριου. Η ουσια ηταν οτι αν καθησει καποιος να σκεφτει μονο αυτα που εχουμε ακουσει και βιωσει τα τελευταια δυο χρονια θα καταληξει οτι το φρεσκαρισμα, η εκπληξη, και το μη αναμενωμενο ειναι παροντα σε καθε συναυλια ή για να ειμαι πιο ακριβής, σε καθε κυκλο συναυλιων Το "δεν εχει κανεις το δικαιωμα να σκεφτεται ετσι ή να εκφραζει αυτες τις αποψεις" ήταν σχημα λογου, για τη μη κατανοηση του οποιου αναλαμβανω την ευθυνη.
  7. Θέλω να πω δυο πράγματα πρώτα σε μενα και μετα σε ολους μας. Μιλουσα προχθες με ενα φιλο ηθοποιο που εψαχνε να βρει ενα τραγουδι για να το χρησιμοποιησει σε μια ακροαση. Και εψαχνε κατι δυνατο αλλα και συχγρονως χωρις πολλες απαιτησεις γιατι ο ανθρωπος δεν ειναι τραγουδιστης. Καμια ιδιαιτερη αγαπη για τον Νταλαρα, περαν της φυσιολογικης εκτιμησης, αλλα περαν τουτου ουτε παραπερα γνωσεις ουτε ειδικη ενασχοληση. Κατεληξε στον καφενε και την αλανα. Αφου χωρισαμε και ξαναεπαιξα την κουβεντα στο μυαλο μου, μου ηρθε το παλλας και ολη η συζητηση που καναμε εδω αλλα και εκει περι επιλογων των τραγουδιων. Κατεληξα στο εξης. Ειναι τουλαχιστον επηρμενο και αλλαζονικο να απαιτουμε απο τον τραγουδιστη με το μεγαλυτερο και πιο διαχρονικα απλωμενο ακροατηριο να παιζει για μας. Ποσοι ειμαστε; Πεντε, δεκα, τριαντα? Αν η Αλανα και το πεπρωμενο για μας ειναι κατι τετριμμενο και χιλιοακουσμενο, για καποιους αλλους, πιο φυσιολογικους, ειναι τραγουδια ζωης, και πηγαινουν στις συναυλιες για να ακουσουν αυτα και αλλα παρομοια. Τα σουξε που λεμε. Και τι κανει ο Νταλαρας. Τους ικανοποιει, και τους επιβραβευει για την επιλογη τους σε μια Αθηνα στην οποια αν αποφασισει να βγει καποιος εχει να διαλεξει μεσα απο 30 σελιδες του Αθηνοραματος. Αρα, οι συναυλιες δε γινονται μονο για μας, ενα το κρατουμενο. Το ερωτημα που τιθεται ομως ειναι: Σταματαει εκει ο καλλιτέχνης? Η απαντηση ειναι φυσικα οχι. Κοιταζοντας μονο την τελευταια χρονια, θα δουμε οτι ο αριθμος των αγνωστων (στο μεσο ακροατη) τραγουδιων ειναι επικινδυνα μεγαλος για τη φημη του. Για ποιον τα παιζει αυτα τα τραγουδια. Για αυτους? Οχι φυσικα. Για εμας και τον εαυτο του. Και αντι να κανουμε ενδογαλαξιακες πτησεις μεταξυ εβδομου και ογδοου ουρανου καθομαστε και λεμε οτι παλι τα ιδια και τα ιδια επαιξε κλπ κλπ. Περασαμε τρεις βραδιες το καλοκαιρι στο Ηρωδειο με το στομα ανοικτο και το μυαλο μας ποδοπατημενο απο τα συναισθηματα. Περασαμε, δεν ξερω εγω ποσες νυχτες στο Παλλας μην ξεροντας τι θα ακολουθησει καθε φορα που τελειωνε ενα τραγουδι. Αντι λοιπον ο ανθρωπος να κανει αυτο που επιτασει η λογικη, δηλαδη να παιξει αυτα για την οποια το 90% των ακροατων ηρθε να ακουσει, μας εκανε ενα, δυο και τρια δωρακια καθε βραδυ. Και παμε στο μεγαρο. Δεν εχει κανεις το διακαιωμα να λεει οτι παιζει χιλιοτραγουδισμενα τραγουδια για τον πολυ απλο λογο οτι αυτα τα τραγουδια ειναι η βαση, η ιστορια, και ο θεμελιος λιθος του ρεμπετικου. Και δε μας τα τραγουδησε απλα. Κοντεψε να απογειωθει απο την καρεκλα του και φτασει εκει στο βαθος της σκηνης και να κατσει μαζι με τους μεγαλους. Οι συναυλιες αυτες ειναι παραστασεις θυμησης και αγαπης. Δεν ειναι διαγωνισμος γνωσεων. Δεν ειναι rare songs topic. Και γω θελω να ειμαστε τριαντα ατομα και να τον βαλουμε στη μεση με την κιθαρα του και να του δινουμε παραγγελιες, αλλα μετα ξυπναω. Δε γινονται ομως αυτα τα πραγματα. Απο τα τραγουδια που ειπε στο μεγαρο, το ενα τριτο ειναι σπανια. Και απο αυτα καποια ακουστηκαν για πρωτη φορα. Και μαθαμε και ποτε γραφτηκαν χρονικα και με ποια ερεθισματα. Η γνωση ειναι μετα την υγεια το πιο ανεκτιμητο αγαθο. Μας την προσφερε απλοχερα. Χωρια που μας την εδωσε με μια φωνη αγγελικη. Οσο συγκρατημενος ηταν μερικες φορες στο παλλας, τοσο ομορφα αναρχα και απο ψυχης τραγουδαει στο μεγαρο. Συνεπως, η παρασταση του μεγαρου ηταν για μενα απο τις πιο συγκλονιστικες που εχω παρακολουθησει,. Οχι τα τελευταια χρονια, αλλα γενικως. Δεν ηταν οι λυγμοι στο Βουνο, ουτε τα ταξιμια, ουτε τα απστευτα γυρισματα που την εκαναν συγκλονιστικη. Δηλαδη ηταν και αυτα, αλλα πανω απο ολα ηταν η γνωση. Και για μας τους τριαντα, αλλα και γι αυτους που παρολη την ηλικια τους, την κοινωνικη τους θεση και το χωρο στον οποιο βρισκοταν εβγαλαν τα σωθικα τους τραγουδωντας και κοκκινισαν τα χερια τους χειροκροτωντας.
  8. Το 11 και 12 που αναφερει η κυρία Χρυσανθοπούλου στο ρεπορταζ εχει ανακοινωθεί επίσημα; Γιατι πριν απο κανα δυο μερες που τη ρωτησα δεν ήξερε σιγουρα. Βεβαια ήταν και υπο την επηρεια οποτε καταλαβαινετε...
  9. Καρδια μου μην παραπονιεσαι Θα κανω ντου βρε πονηρη Παλιωσε το σακακι μου
  10. Το τραγουδι παει εκει που πηγαινε παντα. Οι αναλογιες ειναι οι ιδιες και οι ομαδες δεν εχουν αλλαξει. Μονο τα προσωπα αλλαζουν. Αυτο που ειναι διαφορετικο σημερα ειναι οτι τα παρθενογεννημενα μεσα ενημερωσης εχουν κανει την επιλογη τους και προβαλουν πολυ συγκεκριμενα ειδη μουσικης. Η αναλογια του καθε ειδους ομως στην τηλεοραση και το ραδιοφωνο δεν εχει καμια σχεση με την πραγματικοτητα. Το τραγουδι που εμεις χαρακτηριζουμε ως καλο, εχει το ιδιο μεριδιο κοινου που ειχε παντα. Απλα το κοινο αυτο δεν προβαλλεται και επισης δεν αυτοπροβαλλεται. Ο ζυγος την παρασκευη ηταν οσο δεν παιρνει γεματος, με παλμο και συμμετοχη που θα ζηλευε και το πιο in/κιτς μπουζουκομαγαζο. Οι καλοκαιρινες συναυλιες δειξανε τη δυναμικη του τραγουδιου μας. Για την Αλεξιου δεν εβρισκες εισιτηριο. Στη δικια μας, στο Βυρωνα, δεν επεφτε καρφιτσα. Αρα φιλε μην ανησυχεις και μην αγωνεσαι. Η κατασταση δεν εχει αλλαξει καθολου εδω και 30 χρονια. Πιο παλια ηταν η Αντζελα, ο Πανταζης και ο Αντυπας, τωρα ειναι ο Πλουταρχος, ο Πετρελης η Βανδη και γω δε ξερω πιο αλλο ομορφοπαιδο. Και επιμενω. Στο καθε ειδος τραγουδιου αναλογει το κοινο που αναλογουσε παντα. Απλα αλλαζουν τα προσωπα. ΥΓ: Κοιτα να δεις φιλοσοφικες ανησυχιες πρωι πρωι....... Υπογραφη α: Και πριν μες τη ζωη σε ταξιδεψει Υπογραφη β: Σ΄ενα ονειρο κι οι δυο μας να χωραμε
  11. Βαλτε βαλτε περιεργους στιχους στις υπογραφες σας μπας και μαθουμe τιποτα Τα βαρια τ' ανταριασμενα
  12. Καλά που εκατσα και τα διαβασα ολα πριν αρχισω και γω τις παροιμιες. Ελα να μαζευουμε υπογραφες για να φερουμε τη Στανιση. Που δεν την κανουν καποιοι fast forward στο video
  13. Δεν εχω καταλαβει ακομα τι σχεση εκλογων και συναυλιας. Δεν εχει αρκετα σχολεια ο Βυρωνας και θα κανουν το θεατρο εκλογικο κεντρο?
  14. Μια Αλεξιου και απο μενα. Για το χειμωνα. Και εναν Νταλαρα μονο του. Για την ανοιξη.
  15. Ήθελα να ξερω ποιοι μαλάκες παιζουν με τα μικρόφωνα* *Πρωην προεδρος του Απόλλωνα Καλαμαριάς
  16. ...κανεις δε θα περασει καλιο να παμε ολοι μεταναστες Ανατριχιαστικη απελπισια και επισης ...μεσα στο βλεμμα μου κοιμασαι κι αν δακρυσω να φοβασαι γιατι η συλληψη ειναι μοναδικη
  17. Αυτο ηταν το πιο αστειο που διαβασα. Και επειτα ο πρωην υπουργος δημοσιας ταξης τους προσεφερε ενα τριφυλλο εφετινο απο τα κλεμμενα και τους παραινεσε να ηρεμησουν και να απολαυσουν το δευτερο μερος. Λοιπον, μια συναυλια πρεπει να χαρακτηριζεται απο διαφορα συνθετικα τα οποια μονο αν αναλυθουν μεμονομενα αλλα και στο συνολο τους δειχνουν το πραγματικο αποτελεσμα. Δεδομενου οτι αφενος ειδαμε δυο συναυλιες και αφετερου η δευτερη ηταν καλυτερη απο την πρωτη (πιστευω), θα ηθελα να πω δυο πραγματα για τις βραδυες αυτες. Απογοητευτικα οικτρα που δεν ειδα τις ακριβοενδεδυμενες κυριες να μπαινουν στο Ηρωδειο με τα τακουνια τους στο χερι. Η διευθυνση του χωρου που ειναι τοσο ευαισθητη με αλλες καταστροφικες για το θεατρο συνηθειες (ποτο, καπνισμα, στριμωγμα των θεατων, καμερες, flash, κλπ κλπ) εδειξε καθολικη και απαραδεκτη ανεκτικοτητα στο μονο πραγμα που οντως καταστρεφει το χωρο. Γιατι δε λεω, και μενα μ΄αρεσει να βλεπω τα ποδια μακρυτερα και τους πισινους υψωμενους αλλα τουτα δω τα μαρμαρα το δεκαποντο τα ξεσκιζει. Δεκαδες καημενα αγορια και κοριτσια καιροφυλακτουσαν για να μην αναψει κανενα flash και δεν ειδα ουτε ακουσα μια παρατηρηση για ψιλοτακουνες γοβες. Ενα το κρατουμενο. Το Ηρωδειο και τα χασικλιδικα. Η ανιστορητη πραγματικοτητα της καλης μας κοινωνιας. Μα να παρει ο διαλολος, κανεις ολο το δρομο να ερθεις απο τα βορεια προαστια στο κεντρο και δεν κανεις τον κοπο να διαβασεις τι θεμα εχει η καταραμενη συναυλια? Που νομιζεις οτι ηρθες, στο Leonard Cohen (αν και ο παππους στοιχηματιζω θα γουσταρε τρελα εχθες και προχθες) στο Σπανουδακη η στο Yiannis. Σε ποιες ουσιες νομιζεις οτι αναφερεται το προγραμμα. Στην Coca Cola.? Και αν αναφεροτανε στην Coca Cola θα σε πειραζε λιγοτερο? Ή αν η παρασταση γινοταν στην Κοκκινια δε θα διαμαρτυροσουν? Το Ηρωδειο λοιπον. Που χτιστηκε εν μεσω ρωμαικης αυτοκρατοριας. Απο τον Ηρωδο τον Αττικο προς τιμην της γυναικας του για να την καλοπιασει γιατι ποιος ξερει τι τσιριμονιες εκανε. Που εχει μια ιστορια δυο χιλιαδων χρονων και εχει φιλοξενησει την ιστορια του κοσμου. Με ποιο δικαιωμα αντιδρας στην παρουσιαση ενος κομματιου της ελληνικης ιστοριας τοσο υπαρκτου και αληθινου? Γιατι? Επειδη για εναν αιωνα πετυχες να τους παραχωσεις στα καταγωγια και τους τεκεδες και τωρα βρεθηκε καποιος να πει πως υπηρχαν και να μας δειξει πως ηταν? Αν δηλαδη παρουσιαστει ενα ρωμαικο οργιο το Ηρωδειο (που εχουν δει τοσα πολλα τα πλακακια του) θα ξαναπας να το δεις και θα διαμαρτυρεσαι λιγοτερο? Η συναυλια. Τα λογια ειναι περιττα. Καταρχην γι αυτους που η επιλογη των τραγουδιων ηταν ατυχης. Η ερμηνεια οφειλε να τους αποζημιωσει. Διοτι αν η κοντοθωρη συντηρηση σε εμποδιζει να τραγουδησεις τη λεξη μαστουρα και να σ' αρεσει, κλεισε τα ματια σου και ακου τη φωνη. Η ερμηνεια. Πιστευω και με ολο το θαρρος της γνωμης μου, οτι ερμηνευτικα ηταν η καλυτερη συναυλια που ειχα την τυχη να βρεθω τα τελευταια χρονια. Επειδη παρακολουθουμε τον Νταλαρα χρονια, πολλα χρονια, και εχουμε την ικανοτητα να καταλαβαινουμε ποτε ευχαριστιεται αυτος (και κατ' επεκταση και μεις) και ποτε απλα την τραβαει με το ζορι για να τελειωσει, πιστευω οτι εχθες ειδαμε ολοι οτι ηταν στον παραδεισο. Ειχα πολυ καιρο να δω τετοια συμμετοχη, τετοια αποδοση, τετοια γυρισματα στη φωνη, τετοιο παθος και τετοιο δωσιμο. Συγκλονιστικες στιγμες, που δεν προκειται να αποδοθουν σε κανενα cd ή dvd. Τυχεροι οσοι βρεθηκαν εκει. Δεν μπορω να ξεχωρισω τραγουδια. Αγωνιουσα να ερθει η ωρα να ακουσω το Φανη οπως τοτε παλια, και μεσα στη συναυλια το ξεχασα. δε με νοιαζουν οι κοιλιες που εκανε το προγραμμα, δε με νοιαζει που ημουν στριμωγμενος, αποζημιωθηκα με το παραπανω απο τις ερμηνεις, απο τις εκτελεσεις, απο τη μουσικη. Και τελος. Πριν απο καμια εικοσαρια χρονια θυμαμαι μια συνεντευξη του Νταλαρα σ' ενα περιοδικο που η λεζαντα της στο εξωφυλλο ελεγε κατι σαν "Θελω μια μερα να χορεψουμε ζειμπεκικο στο Ηρωδειο". Και επειδη ειναι μεγαλος μαγκας οχι μονο το καταφερε αλλα το εκανε και καλα, και εβαλε και πεντε χιλιαδες κοσμο να τραγουδανε "στης μαστουρας το σκοπο" ετσι για χαιρονται και τα κοκκαλακια του Ηρωδου του Αττικου που μας χαρισε αυτο το καταπληκτικο στολιδι. Και κατι ακομα. Η χρηση ουσιων ειναι ενα ζητημα κοινωνικο και πολιτικο και οικονομικο και πολυ δυσκολο να συζητηθει. Η προσεγγιση του κυριου Κουναδη στο προγραμμα ειναι αρκετα σαφης και θα επρεπε να ειναι και ικανη να κρατησει στη Διονυσιου Αεροπαγειτου αυτους που σοκαριστικαν, καβαλησαν τις ψιλοτακουνες γοβες τους (λες και πηγαιναν σε ρωμαικο οργιο) και αποχωρησαν αηδιασμενοι απο τον ηχο του μπουζουκιου και του μπαγλαμα σ' αυτο τον ιερο χωρο. Μαλλον ομως δεν ξερουν να διαβαζουν.
  18. Usually ideas for topics come before you know what you want to write in them. This time it was the other way around. So, I would like to start a new topic and to invite everybody to tell us about what a particular song reminds them of. It doesn't need to be a dramatic experience or a story about the love of your life but something very simple that happened when you were listening to the song or a song that you were listening while doing something. It has to be such though that everytime you listen to the particular song you remember that moment. TO give you an example, in an interview Dalaras himself once mentioned a song ( I don't remember which one) that as he said reminded him of his first μηλόπιτα. That simple. Tell me if you like it and I can start with a couple of songs.
  19. Κανα δυο ειναι στο οριο της ζαβολιας αλλα μονο στο οριο 1) Γιωργος Νταλαρας 2) Sting 3) Al di Meola 4) Αλκινοος Ιωαννιδης 5) Νικος Πορτοκαλογλου
  20. Η χθεσινη ακροαση ηταν απογοητευτικη. Επειδη ομως το εχω ξαναπαθει αυτο κρατησα μια πισινη και ξαναεβαλα σημερα μονο τα τραγουδια που θυμομουνα. Τα πραγματα ειναι λιγο καλυτερα με την εννοια οτι μεχρι και repeat εκανα σε καποια. Τωρα μετα απο κανα διωρο επιλεκτικης ακροασης εκφραζω τη συμπαθεια μου προς: - Ομονοια (μπραβο κυρια Λινα) - Ναυπλιο (στην αρχη με ξενισε η Μρεγκοβιτσικη αποπειρα αλλα σημερα μ' αρεσει) - Η αιτια εισαι εσυ (το κουπλε εχει ηδη κολλησει στο μυαλο μου και δε λεει να φυγει) - Πολλες σημαιες (κολληματακι......φυσικα ο δημιουργος του Μονος σε συνδυασμο με τον κυριο Μανο Ελευθεριου δεν μπορουσαν παρα να εχουν ενα πανεμορφο αποτελεσμα)
  21. Προτεινω το ανοιγμα ενος topic με τιτλο Farewells έτσι ωστε να διευκολύνονται αυτοί που έχουν την αναγκη να αποχωρούν απο τη σελιδα εξηγώντας τους λογους για τους οποιους προβαινουν σε αυτη την κινηση. Με αυτον τον τροπο τα μελη που ενδιαφερονται για τις αφορμες που οδηγουν καποιον ή καποια σε αποχωρηση, μπορουν να βρισκουν συγκεντρωμενες ολες τιε περιπτωσεις και δε χρειαζεται να ψαχνουν και να ανατρεχουν στα αδυτα της σελιδας. Τα υπολοιπα μελη που δεν τους καιγεται καρφι ποιος αποφασισε να φυγει και κυριως γιατι, μπορουν απλα να αποφευγουν το συγκεκριμενο topic και οχι να βρισκουν μπροστα τους δακρυβρεχτες ανακοινωσεις αποστασιοποιησης. Επισης προτεινω, στο control panel να υπαρχει δυνατοτητα αυτοδιαγραφης γι' αυτους που θελουν να αποχωρουν λιγοτερο ηρωικα και περισσοτερο ταπεινα.
  22. Θελω ενα LIVE τωρα. Χωρις θεματικη. Και χωρις προγραμμα.
  23. ¨Ενα πραγματακι που ξεχναμε ολοι μας πολυ συχνα ειναι οτι, δεδομενου οτι εμεις δεν ειμαστε αντιπροσωπευτικο δειγμα ακροατων, ειναι λογικο καμια, μα καμια μουσικη παραγωγη να μην απευθυνεται σε μας. ’ρα μια παραγωγη με τραγουδια απο τη δεκαετια του 70 η οποία εμπλουτιζεται με τρεις ανεκδοτες ηχογραφησεις ειναι κατι εξαιρετικα σπανιο για το μεσο ακροατη, την ιδια στιγμη που για μας ειναι κατι απιστευτα συνηθισμενο εως και βαρετο (με την εννοια της απογοητευσης που νιωσαμε οταν ειδαμε οτι εχει μονο τρια τραγουδια μη ηχογραφημενα, δυο απο τα οποια τα ακουγαμε καθημερινα για μια εβδομαδα και το τριτο για αρκετους μηνες). Καποιος μεσος ακροατης ομως, κομματι αυτου που ονομαζουμε "κοινο", "κοσμος" κλπ κλπ, βρισκει αυτο το cd σπανιο εως και ντοκουμεντο και μαλιστα πολλα απο τα τραγουδια δεν τα εχει ξανακουσει (κυριολεκτικα). Νομιζω λοιπον οτι εδω αλλα και σε αλλες κρισεις μας θα πρεπει να σκεφτομαστε οτι η πλευρα του παραγωγου, ακομα και του καλλιτεχνη, δεν μπορει να εχει στο μυαλο της εμας που θεωρουμε οτι πχ οτι το "μη με ρωτας" ειναι ηδη παλιο αλλα τους αλλους. Οχι οτι αυτο ικανοποιει τη δικη μου διψα ή οτι με ευχαριστει, αλλα αποτελει πραγματικοτητα.