mpolemis

Members
  • Content count

    178
  • Joined

  • Last visited

Everything posted by mpolemis

  1. Καλησπέρα σας. Επειδή υπάρχει μια ανυπομονησία και μια σύγχυση, γνωρίζει κάποιο παιδί πώς θα αγοράσουμε την κασέτα; Στις πλατφόρμες που βρήκα, είναι μόνο για ακρόαση... Ευχαριστώ.
  2. Θα φύγω ένα πρωί μακριά απ' τα ψέματα προτού με κλείσουν πάλι συρματοπλέγματα θα αφήσω μες το χτες τους καθοδηγητές σε πεθαμένο κόσμο φονιάδες και ληστές θα φύγω μην κοιτώ κοπάδια όσους πεινούν με ταξικές ανάγκες που θα τους τυραννούν Φίλοι εσείς της ερημιάς δεν είναι κόσμος τούτος για μας χρόνια το αίμα ενός λαού καθρέφτης είναι τ' ουρανού Θα αφήσω ένα πρωί τη διαλεκτική θα φύγω και θ' αρχίσω δουλειά και πρακτική γιατί πολλοί σιωπούν και κείνοι που μιλούν στην ίδια τους πατρίδα σαν πρόσφυγες ρωτούν ποιο κόμμα το μπορεί τον ουρανό να πιει τη θάλασσα να κλείσει στου ανθρώπου την ψυχή Φίλοι εσείς της ερημιάς δεν είναι κόσμος τούτος για μας χρόνια το αίμα ενός λαού καθρέφτης είναι τ' ουρανού Θα φύγω ένα πρωί να βρω το τέρμα μου και δόξα άλλου κόσμου να μπει στο αίμα μου το ρούχο μιας γενιάς το μαύρο ντύθηκα μα τώρα φεύγω μόνος όπως γεννήθηκα και φεύγω δυνατός μακριά απ' τα ψέματα προτού με κλείσουν πάλι συρματοπλέγματα. ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΑΝΝΟΥΛΑ ΝΤΑΛΑΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΕΤΙΚΗ ΨΗΦΟ ΤΗΣ ΣΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ - ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ........! Κυρία Νταλάρα , το τραγούδι αυτό , αν δεν το γνωρίζετε ή αν το έχετε ξεχάσει μαζί με το σοσιαλιστικό σας παρελθόν , βρίσκεται στο δίσκο "ΟΙ ΜΑΗΔΕΣ ΟΙ ΗΛΙΟΙ ΜΟΥ" , του 1978. Διπλός είναι....
  3. Πριν από 64 χρόνια ξημέρωνε μια σημαδιακή μέρα για το Ελληνικό Τραγούδι. Δύσκολη εποχή. Δύσκολη κι όταν ξεκίνησες αυτό το μεγάλο ταξίδι. Και τώρα είναι. Όλοι μας , θα πούμε για τη φωνή σου , τα λυγμικά σου γυρίσματα , τα τραγούδια σου , την σκηνική σου παρουσία , τις εκφράσεις του προσώπου σου , την συνέπεια , την αντοχή σου , την τεχνική σου , τις γνώσεις σου , τα ταξίδια σου που έγιναν κατά παράξενοτρόπο και «δικά μας». Ακόμα και μέσα από τα λάθη σου , τις «γωνίες» σου , που σχεδόν όλοι έχουμε , έγινες και έμεινες για μας ένας φίλος. Ανάμεσα σ’ αυτές τις κορυφογραμμές σου μία θα «ξεχώριζα» περισσότερο: Μας κινητοποίησες! Μας έβαλες να περιμένουμε πάντα κάτι που θα ενώνει ανεξήγητα όλους εμάς τους αγνώστους μεταξύ μας που καταχρηστικά αποκαλούνται ανώνυμοι... Ενσάρκωσες τη φωνή μας , τους προσωπικούς μας καημούς από τα παιδικά μας χρόνια κιόλας , βρίσκοντας τον μουσικό μας βηματισμό. Μας έδωσες συναισθηματικό παλμό και συντροφιά σε δύσκολες ώρες , σε κατηφή απόβραδα , στο κέφι και στη μοναξιά. Ταρακούνησες αυτό που αποκαλούμε ψυχή – δεν ξέρω αν συνειδητοποίησες ποτέ το πόσο… Φανέρωσες το αθέατο , πάλεψες με το άφωνο της ζωής μας και Μουσικής μας Ιστορίας που απέκτησε φωνή και Λόγο από σένα. Εκεί που άλλοι , πιο κοντινοί , πιο δεδομένοι κι αυτονόητοι δεν το κατάφεραν , ακόμα τουλάχιστον... Να είσαι γερός. (Καλησπέρα σε όλους).
  4. Σα δε ντρέπονται.... Γιάπηδες του κερατά.....!! Καλά τα λέει η Αλόνα!
  5. Καταπληκτική παρουσίαση Πέτρο! Πρέπει να 'ναι και ακριβό όργανο.
  6. Σαν σήμερα , το 1993 , πεθαίνει στο Λονδίνο ο Διονύσης Θεοδόσης. Γιώργος Νταλάρας: ο δεύτερος σταθμός στην καριέρα του. «Πολλά από τα σημαντικά βήματα που έχω κάνει σ’ αυτό το χώρο τα χρωστάω στο Γιώργο Νταλάρα. Από ‘κει και πέρα, η συνεργασία μας στα ”Latin” και στις καλοκαιρινές συναυλίες μου έδωσε την ευκαιρία να παρακολουθήσω από κοντά τους ρυθμούς και τις ευαισθησίες του τελειότερου, κατά τη γνώμη μου, επαγγελματία που υπάρχει στο ελληνικό τραγούδι». Αυτά έλεγε, σε συνέντευξή του ο Διονύσης Θεοδόσης για τη συνεργασία του με το Γιώργο Νταλάρα. Και, πραγματικά, ο Θεοδόσης ήταν δίπλα στο Νταλάρα στις μεγαλύτερες στιγμές της καριέρας του, από τις συναυλίες στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας με τον Paco De Lucia ως την τεράστια επιτυχία των λάτιν, σε περιοδείες σ’ όλη την Ελλάδα και σ’ όλο τον κόσμο το 1987 και το 1988, καθώς και στην τρίτη – μετά τις δυο ιστορικές του 1983 - μεγάλη συναυλία του Νταλάρα στο Ολυμπιακό Στάδιο το 1987. Η τελευταία τους ζωντανή συνεργασία ήταν στο «Αττικόν» το 1990. Ο ίδιος ο Θεοδόσης έχει περιγράψει και το κλίμα αυτών των ζωντανών συνεργασιών του με το Νταλάρα σε συνέντευξή του : «Τις περισσότερες περιοδείες μου τις έκανα με τον Γιώργο Νταλάρα, με τον οποίο είχα την ευκαιρία να κάνω καταπληκτικές γνωριμίες και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ιδιαίτερα έξω, σε πολλά μέρη μας υποδέχονταν θριαμβευτικά.». Επίσης, ο Θεοδόσης δήλωνε ότι στο Νταλάρα χρώσταγε την επαφή του με το λαϊκό τραγούδι : «Περνώντας από το ξένο τραγούδι με τα συγκροτήματα στη μπαλάντα, στερήθηκα την επαφή με το λαϊκό τραγούδι. Ευτυχώς, όμως, το κενό αυτό μου το κάλυψε η συνεργασία μου με το Γιώργο Νταλάρα …». Πέρα όμως από τη συνεργασία, ο Θεοδόσης είχε και μια ιδιαίτερη, ανθρώπινη, πολύ ισχυρή φιλική σχέση με το Νταλάρα, ο οποίος, όπως θα δούμε, ήταν ένας από τα 2-3 πρόσωπα, που στάθηκαν μέχρι το τέλος της τραγικής περιπέτειας του Διονύση Θεοδόση με την επάρατη ασθένεια. Πηγή: LIFO
  7. Τελικά ήταν remaster η έκδοση του Βήματος παιδιά; Πήραν την έκδοση του 2005 ; Ευχαριστώ.
  8. Καλησπέρα παιδιά και χρόνια πολλά. Ψάχνω τους ελληνικούς στίχους του Fado Corrido de Coimbra από τα LATIN. Ξέρει κάποιος να μου τους πει; Ευχαριστώ πολύ.
  9. Τότε… και τώρα. Σεπτέμβριος 1983 , ΟΑΚΑ. Σεπτέμβριος 2012 , Facebook , blogs , Internet. Τότε , σου στείλαμε τις ευχές μας , τέτοια μέρα ήταν , 80.000 κόσμος. Χαμογελούσες… σαν να μην το πίστευες! Σήμερα , οι φίλοι σου , πιάσαμε τα πληκτρολόγια. Κάτι είναι κι αυτό… Ο ένας νιώθει όσο μπορεί τον άλλον μέσα απ’ την κοινή αγάπη τους για σένα. Η ευχή μας; Ν’ αντέχεις! Μεγάλη μέρα η σημερινή. Μα πιο πολύ για την συστοιχία της μιας νότας με την άλλη. Ποιος να μας το ‘λεγε , ένα παιδί των συνεργείων , φτωχό , αδύνατο , ντροπαλό , απορριπτέο από κάποιους , άλλαξε εν πολλοίς την πορεία των πέντε γραμμών που γράφεται και τραγουδιέται αυτό που αποτελούσε πάντα ένα απ’ τα το πιο δυνατά σημεία αναφοράς για τον καθένα μας: Την μουσική. Και το πιο σπουδαίο: Τα βιώματά μας!
  10. Παιδιά , έχω μια απορία. Θέλω να ανεβάσω μια εικόνα αλλά δεν βλέπω πουθενά το σύμβολο του attach. Μπορεί να με βοηθήσει κάποιος; Σας ευχαριστώ.
  11. Δεν εχεις αδικο. Αλλα ειναι θεμα μαζοχισμου.... Η ερμηνεια αυτη, τα λογια , το στιβαρο πατημα πανω στην καρδια , σε πεταει ως τον ουρανο. Και ταυτοχρονα σου σκαβει τον λακκο περιμενοντας σε να πεσεις. Γιατι θα πεσεις! Ας "απολαυσουμε" λοιπον τις προσωπικες μας ηττες μαζι του....
  12. Παντως , το "Αποψε" σκιζει! Και ξερετε ποσο επιφυλακτικος ειμαι στα... καινουργια. Με σακατεψε!
  13. Καπετάνιε έθεσες ένα πάρα πάρα πολύ σημαντικό ζήτημα!!! Οι ηχογραφήσεις αυτές , οι flat όπως είπες πολύ ορθά , είναι κατάντια! Απορώ πώς το επιτρέπει!! Πού είναι το βάθος , πού είναι η "αναλογικότητα" που έχει δώσει δυστυχώς τη θέση της στα ψυχρά ψηφιακά ηχογραφήματα! Εδώ και μια δεκαετία σχεδόν , έχει παραγίνει πια το κακό. Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε ακόμα και για αλλοίωση φωνής!! Το ίδιο έγινε και στις "Φωνές" απ' τον Καβάφη. Βάλτε δίπλα δίπλα το πρώτο βίντεο και το ηχογραφημένο που θα βγει. Καμία σχέση. Ξερό! Στεγνό! Το πνίγει η στεγανότητα και η... απομόνωση απ' τον περιβάλλοντα χώρο. Για βάθος , ούτε λόγος! Κάτι που είναι , παγκοσμίως , απαράβατη αρχή! Γι αυτό και μας αρέσουν τα live και τα πιο παλιά , και ακούμε μια άλλη φωνή εκεί , ενίοτε. Πολύ σωστό το παράδειγμα της 'Ανεσης και Ηδονής που αναφέρεται! Θυμηθείτε τον δίσκο "Βαμμένα Κόκκινα Μαλλιά" και θα καταλάβετε. 'Η το "Η Ελλάδα ταξιδεύει" , το "Στο 'πα και στο ξαναλέω" κ.α. Κρίμα. Όσο για το νέο τραγούδι; ....Δυστυχώς επιβεβαιώθηκα με όσα έγραφα προ μηνών. Και χαίρομαι που οι περισσότεροι φίλοι έχετε την ίδια άποψη. Δεν κατάλαβα Χριστό , με συγχωρείτε.... 'Οπως έγραψε και η Αλόνα, τόσα ακυκλοφόρητα διαμάντια έχει , δικά του ή όχι. Τι τα κρατάει στα μπαούλα δεν έχουμε ακόμα καταλάβει.... Δεν περιμένω τίποτα πια.... Εύχομαι να κάνω λάθος. Και σε αντίθεση με την προτροπή του νέου του τραγουδιού , εμείς θα τις θυμόμαστε τις αναμνήσεις εκείνες , τις ανατριχιαστικές. Εποχές που ζούμε , είναι ό,τι μας έμεινε. Ειδικά για μένα που μεγάλωσα.....
  14. Ευχαριστώ Κατερίνα. Δυστυχώς εγώ δεν έχω τον τρόπο γιατί δεν τον γνωρίζω από κοντά...
  15. Δάφνη. 10/3/2012. Ήμασταν σίγουροι για το τι θα συνέβαινε… απ’ τη βουή των επερχομένων. ‘Ένα παρακράτος… να λεηλατεί ψυχές και υπολήψεις. Και μια κιθάρα σπασμένη… με συμβολισμό που παραπέμπει σε σιωπή. Το γεμάτο μπουκάλι , πεταμένο από ένα άδειο, άρρωστο «μυαλό». Αφιονισμένοι. Τα μάτια τους έσταζαν απ’ το αίμα που ζητούσαν. Η ζωή τους κενή , γεμάτη από ορθογραφικά λάθη… Η φτιάξη τους γεμάτη εμετό , με την μυρωδιά του να τους συντηρεί. Πίσω στην πλάτη μου ένιωθα τις δονήσεις απ’ τα απύλωτα στόματα μαζί με την στάχτη του καμένου τους μυαλού . Αδυνατώ για ακόμα μια φορά να το δεχτώ. Γιατί δεν «πάει» άλλο. Έκανες κι εσύ τα λάθη σου , όπως όλοι μας άλλωστε. Δεν θυμάμαι να έχω κάνει τόσο πολύ υπομονή στη βία. Μια κιθάρα σπασμένη…! Και ραγισμένες καρδιές για όσα βούιζαν δίπλα μας. Κοινωνικοπολιτικός μαρασμός. Παντού κηλίδες απανθρωπιάς. Ανεπανόρθωτο κατρακύλισμα μιας κοινωνίας που ψάχνει να βρει συνενόχους σε λάθος πρόσωπα. Το οδυνηρό του πράγματος… Σκέψου , φίλε , ότι υπάρχουν –απαίδευτοι– άνθρωποι που πιστεύουν πως το ρετιρέ που πήρες στην Κηφισιά το 1974 το πήρες ΤΟΤΕ στ’ αλήθεια! Το απευκταίο δεν αντιμετωπίζεται με προσευχές και παραινέσεις , το ξέρεις πια. Η δημοκρατία , εκτός απ’ το Σύνταγμά της , κουρέλιασε και τις συνειδήσεις… Μίσος , παροξυσμός , οχετός , παραφροσύνη. Και ντροπή που λέγομαι άνθρωπος… Μια αρένα , που καταπίνει και τα θηρία της και τα θηράματά της. Με τον αντίχειρα προς τα κάτω , να διψάει για αίμα. Οι παρουσίες τους συνώνυμες της ντροπής. Είπα , θα πολεμήσουμε κάτω απ’ τη σκιά που σχηματίζουν με τα βέλη τους και κρύβουν τον «ήλιο» μας , όπως ο Διηνέκης στις Θερμοπύλες. Μα η σκιά βάρυνε πια πολύ μέσα μου…. Σκέπασε την ψυχή μας , σκέπασε τις φωνές μας. Δεν μπορείς να πιαστείς από πουθενά…. Η απολαυστική ακρόαση μιας συναυλίας σου , μετασχηματίζεται σε συμπαράσταση. Χωρίς τέλος η δοκιμασία. Πώς να τραγουδήσω μαζί σου με το στόμα ξερό… Με πεπερασμένες τις ανοχές και τις αντοχές , απ’ την «αγάπη» του πλησίον. Και θα συνεχιστεί…; Αν η λάσπη , που είπες , φτιάχνεται τόσο απλά , με χώμα –ή αίμα- και νερό , η αξιοπρέπεια και η περηφάνια απαιτούν πολλά περισσότερα. Και δεν περισσεύουν στις μέρες μας. Με το χέρι στην καρδιά , δεν αξίζει αγαπημένε μου Ερμηνευτή! Πώς το επιτρέπεις…. Γιατί το αφήνεις να μας καταπιεί όλους , με σένα πρώτο; Δεν καταφέρνω να σ’ ακούσω πια απ’ τις άναρθρες κραυγές τους. Κανονικά τύμπανα πολέμου, κροταλίζουν , δεν μ’ αφήνουν. Αναρωτιέμαι , αν μέσα σ’ αυτή την κατάπτωση , οι προσδοκίες γίνουν κάποτε επιτρεπτές…. Το πείσμα που μένει ακόμα , όπως είπες στο τέλος , δεν αρκεί σε ανορθόδοξους πολέμους. Δεν αξίζει φίλε μου. Πάρε στα χέρια σου την σπασμένη σου κιθάρα και σκέψου… Κι εμείς θα καταλάβουμε , μην μας φοβάσαι! Μερικές φορές πρέπει να φεύγεις απ’ αυτό που θες για να βρεις αυτό που αξίζεις. Μην ελπίζεις , ο άνθρωπος δεν θα εξημερωθεί ποτέ! Κι εσύ το ξέρεις. Δεν θα είσαι ηττημένος , θα είσαι αξιοπρεπής. Κι εμείς με το κεφάλι λίγο αψηλότερα. Με την αγάπη μου. Και όλων μας. Καλή μας νύχτα…
  16. ‎480 π.Χ. Μάχη Θερμοπυλών. Ένας Σπαρτιάτης πολεμιστής λέει φοβισμένος στον γενναίο Διηνέκη: "Οι Πέρσες είναι τόσοι πολλοί που τα βέλη τους κρύβουν τον ήλιο". Διηνέκης: "Καλύτερα , θα πολεμήσουμε υπό σκιά".
  17. ‎480 π.Χ. Μάχη Θερμοπυλών. Ένας Σπαρτιάτης πολεμιστής λέει φοβισμένος στον γενναίο Διηνέκη: "Οι Πέρσες είναι τόσοι πολλοί που τα βέλη τους κρύβουν τον ήλιο". Διηνέκης: "Καλύτερα , θα πολεμήσουμε υπό σκιά".
  18. Una canzone per te , ξαφνικά βγήκε (πριν κανα χρόνο , αν θυμάμαι καλά), και είχε πει με περίσσιο θράσος: "Γιωργάκη , δεν θέλω να 'μαστε ούτε φίλοι , ούτε εχθροί , δεν θέλω να θυμάμαι" !! Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.... Και αχάριστη...
  19. Ορισμένοι μιλούν σωστά. Όμως , μετά λύπης μου διαπιστώνω πως ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ τις δηλώσεις του Νταλάρα περί εθνικής κυριαρχίας (και του μνημονίου δευτερευόντως...) Τόσο μυαλό θέλει πια;
  20. Ποιος τον χέζει αυτόν τον αλήτη ρε παιδιά.....!!