Το ζήτημα για εμένα τουλάχιστον που αγαπώ τον Καζαντζίδη και που έχω φάει στη μάπα σε πολλά αφιερώματα άτεχνους γκαρίλες και τεχνικούς τραγουδιστές είναι πολύ πιο βαθύ. Δεν μπορούμε να κάνουμε διάλογο με υπεραπλουστευτηκες φράσεις του τύπου : "Αν δε σ' αρέσει μην πας", "Καλοί τραγουδιστές, καλά παιδιά άρα πήγαινε".
Το ζήτημα είναι μετά την συναυλία αυτή τι θα έχει κερδίσει το λαϊκό τραγούδι;
Μήπως το να ακούσω το Υπάρχω από τον τερζή, προσθέτει στην λαϊκή δημιουργία ή ακόμα πιο απλά στην αισθητική μου;
Αυτά που θίγει το κείμενο στο blog του Καζαντζίδη είναι σοβαρά. Κανείς δεν είπε να μην γίνει το αφιέρωμα ή να μην πάει κανείς.
Όμως ακόμα και μετά την συναυλία ο Καζαντζίδης θα είναι γνωστός για δέκα τραγούδια του ή ακόμα χειρότερα για τη δικαστική διαμάχη με τον Νικολόπουλο. Και αυτό είναι κάτι που ο ίδιος δεν επέλεξε... Μετά την συναυλία η "Κολούμπια" θα παραμένει συντρίμια και το λαϊκό τραγούδι θα συνεχίζει να απαξιώνεται.
Κάποτε ένας γνωστός δημοσιογράφος μου είπε χαριτολογώντας: Θες να κάνεις κάτι για το λαϊκό τραγούδι; Μην κάνεις τίποτα. (μιλούσαμε για συναυλίες και αφιερώματα)
Φιλικά.
