Astron

Δυστυχώς έκλεισα εισιτήρια σήμερα online πριν προλάβω να διαβάσω αυτή τη συζήτηση...

Πολύ εύστοχη η σάτιρα του Σίλα! Μοναδική ένστασή στα λόγια του είναι η φράση "ζουν σα δεξιοί". Η ιδεολογία δε μπορεί να εξαρτάται από την οικονομική μας δυνατότητα...γιατί αν εξαρτάται τότε απλά δεν είναι ιδεολογία! Αλλά είναι καλή απάντηση σε όσους ασπάζονται αυτή τη λογική και λαϊκίζουν (βλ. Λαζόπουλος).

Πολύ συγκινητικά τα λόγια του Γιώργου Παπαχριστούδη. Αξιέπαινος και αυτός και όλοι οι μουσικοί που μένουν στο πλευρό του Νταλάρα παρά τις τραγικές συνθήκες. Νομίζω έχουν ιδιαίτερη αξία τα λόγια τους ειδικά τώρα που πολλοί άλλοι καλλιτέχνες είτε σιωπούν είτε αποφεύγουν να πάρουν θέση χαϊδεύοντας τους τραμπούκους.

Επειδή η πίκρα για αυτά που βλέπουμε και βιώνουμε είναι προφανής θέλω να σταθώ σε ένα θετικό σημείο: Η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου ήταν υπέρ του Νταλάρα και το έδειχνε καθ' όλη τη διάρκεια της συναυλίας. Έχοντας δει τα βίντεο και τις εικόνες απ' το Ίλιον ήμουν προετοιμασμένος για πολύ χειρότερα. Όμως το γυμναστήριο ήταν κατάμεστο από υποστηρικτές του Γιώργου Νταλάρα, παρά τον φόβο του κόσμου για επεισόδια. Οι υποστηρικτές του μπλοκ "έξω οι νταλάρες από τις γειτονιές μας" κατέληξαν κάπου προς το πίσω μέρος του χώρου όπου ανέρτησαν τα πανό και μετά από κάποια ώρα έγιναν οι ίδιοι αποδέκτες των ύβρεων και του γιουχαρίσματος της πλειοψηφίας. Νομίζω ότι συνολικά ο κόσμος ήταν κάπου 2000 άτομα και οι τραμπούκοι που αποφάσισαν να μη γίνει η συναυλία επειδή έτσι γούσταραν θα ήταν από 50 εως 100 το πολύ. Το πρόβλημα είναι ότι αυτή η μειοψηφία όταν φωνάζει ταυτόχρονα τα ίδια και τα ίδια συνθήματα ή χρησιμοποιεί σφυρίχτρες ακούγεται αρκετά δυνατά και γίνεται πολύ κουραστική. Και δε θέλει πάνω από 5-10 ανεγκέφαλους που πετάνε αντικείμενα για να δημιουργηθεί αυτή η εικόνα χάους. Πάντως χάρηκα πολύ για εκείνο το χαρτόνι που κρατούσε ένας θεατής μπροστά μπροστά: "Νταλάρα σ' αγαπάμε. Μάγκας". Πράγματικά μάγκας! Όπως και να 'χει δίνουμε ραντεβού για την Ηλιούπολη.

Χρειάζεται να επανέλθω γιατί το κλιμα και όλο αυτό που έζησα χθες δεν έχουν καμιά σχέση με όσα έγραψα για το Σάββατο. Ο Νταλάρας χαρούμενος, κεφάτος με ξεκούραστη φωνή και εκπληκτικές ερμηνείες. Συχνά πλησίαζε τον κόσμο για να τον ακούσει να τραγουδάει, μάλιστα σε κάποιο σημείο είπε "όταν τραγουδάτε με κάνετε ευτυχισμένο". Το σκηνικό μου θύμισε παλιές εποχές. Πραγματικά τον απόλαυσα. Ισχύει τελικά ότι κάθε παράσταση είναι καλύτερη απ' την προηγούμενη. Σίγουρα θα ξαναπάω. Η ομάδα έχει δέσει, το άγχος έχει φύγει και πια ο Νταλάρας νιώθει "στο σπίτι του". Απ' τις κορυφαίες στιγμές η ερμηνεία του στο "Του Έρωτα". Μακάρι να είναι έτσι και ακόμα καλύτερα και στις υπόλοιπες παραστάσεις. Υ.Γ. Αξίζει να σημειωθεί ότι ανάμεσα στο κοινό χθες ήταν και ο Κώστας Γαβράς και ο Νταλάρας όλο του χαμογελούσε ενώ του αφιέρωσε και το "Ιπτάμενο Χαλί". Υ.Γ.2. Αν η παράσταση συνεχίσει με τέτοια επιτυχία σίγουρα θα πάρει πολλές ακόμα παρατάσεις

Θα συμφωνήσω με όσα είπε η Βιβή. Επιπλέον, κάποια διαμάντια, κάποια αριστουργήματα του παρελθόντος μου φάνηκε ότι πέρασαν πολύ γρήγορα, σαν ένα γρήγορο ποτ-πουρί, ενώ άλλα τραγούδια όπως το "θα περιμένω εδώ" που σε μερικά χρόνια δε θα τα θυμάται κανείς τα είπε ολόκληρα και μάλιστα δύο φορές. Η σκηνοθεσια πράγματι αντί να βοηθάει τα τραγούδια μάλλον έκλεβε κάτι απ' την αίγλη και την ομορφιά τους. Σε μερικά σημεία μάλιστα οι τραγουδιστές έμοιαζαν να είναι στιβαγμένοι σε μια γωνιά χωρίς προφανή λόγο (ας πούμε όταν οι χορευτές που γέμιζαν τη σκηνή...έφευγαν στη μέση του τραγουδιού όπως στο Διδυμότειχο Blues, αφήνοντας ένα κενό). Επίσης υπήρχαν κάτι μικροπροβληματάκια ηχοληψίας (fade in όταν οι τραγουδιστές ξεκινούσαν να τραγουδήσουν κλπ) που φαντάζομαι θα διορθωθούν στην πορεία. Πέρα από αυτά τα αρνητικά, συγκινήθηκα πάρα πολύ ειδικά με το ξεκίνημα της παράστασης και με όλα αυτά τα παλιά αγαπημένα τραγούδια... Πίσω προβάλλονταν παλιές φωτογραφίες που συνόδευαν αυτή τη στιγμή δημιουργώντας μια πολύ συγκινητική νοσταλγική ατμόσφαιρα. Οι επιλογές ήταν πολύ καλές (αν εξαιρέσουμε λίγα απ' τα καινούρια τραγούδια) και ήταν αντιπροσωπευτικές της πορείας του Νταλάρα. Απλά ίσως μερικά να προσπεράστηκαν πολύ βιαστικά, και πάνω που θέλαμε να τα απολαύσουμε, περνούσε στο επόμενο τραγούδι. Τα τραγούδια όμως ήταν διαμάντια. Σίγουρα θα ήθελα να έχω ακούσει και κάποια άλλα τέτοια τραγούδια-διαμάντια στην θέση κάποιων πολύ μέτριων τραγουδιών. Αλλά νομίζω ότι τελικά πάντα κάτι θα μας έλειπε στο τέλος. Δεν είναι δυνατόν σε ένα πρόγραμμα 2,5 ωρών να κλειστεί μία τέτοια πορεία 40 χρόνων που περιλαμβάνει τόσο εκπληκτικά τραγούδια. Οι τραγουδιστές που πλαισίωναν την παράσταση πολύ καλοί και έδεσαν ωραία με τον Νταλάρα. Αυτά ως πρώτες εντυπώσεις. Θα ξαναπάω και εαν χρειαστεί θα επανέλθω. Πάντως σίγουρα είναι πολύ συγκινητικό να βλέπεις μια παράσταση που σαν στήσιμο και σαν ουσία μοιάζει με "κλείσιμο" μιας τέτοιας καριέρας. Ποιος από εμάς θα μπορούσε να είναι ευχαριστημένος με ένα τέτοιο κλείσιμο; Νομίζω κανείς. Ό,τι τραγούδια κι αν έλεγε, πάντα κάτι θα μας λείπει, πάντα κάποιο τραγούδι αγαπημένο θα απουσιάζει... Υ.Γ. Τελικά ίσως τα "παλιά" monitors να είναι καλύτερα... Είναι δυνατόν να μην μπορεί ο καλλιτέχνης να επικοινωνήσει με το κοινό;

Συγκλονιστικό αφιέρωμα για αυτόν τον υπέροχο άνθρωπο...

Hardet ευχαριστώ για τις πληροφορίες, είναι πανέμορφο το τραγούδι.

Πολύ ωραία και συγκινητική εκπομπή Ξέρει κανείς που μπορώ να βρω το τραγούδι "μικραίνει ο κόσμος" που στην εκμπομπή έδειχνε να το τραγουδάει ο ίδιος ο Κουγιουμτζής;

Πάρα πολύ καλή συνέντευξη. Δίνει άμεσες απαντήσεις σε σημαντικά ζητήματα χωρίς να φοβάται το κόστος. Επίσης θεωρώ πολύ σπουδαίο ένας άνθρωπος του κύρους και της φήμης του Νταλάρα να βγαίνει ευθέως και να λέει "έκανα λάθος" όσον αφορά το live με τον Ρέμο αλλά και τον τελευταίο δίσκο.

Αγαπητή Νταλαρόφιλη, Σου έχει περάσει απ' το μυαλό η ιδέα ότι δεν χρειάζεται να πηγαίνεις μαζί με τους γονείς σου στις συναυλίες του Νταλάρα; Συγνώμη που στο λέω, αλλά για αυτήν την απαράδεκτη κατάσταση που περιγράφεις δεν μπορεί να φταίνε μόνο οι γονείς σου. Στην ηλικία σου είσαι πια ανεξάρτητη ώστε να μη δίνεις λογαριασμό σε κανέναν για το ποια είναι τα hobby σου. Μάλλον τους έχεις "καλομάθει" λιγάκι... Μέχρι πότε σκοπεύεις να ρωτάς την άδειά τους ή να αναγκάζεσαι να λες ψέματα; Και μην ξεχνάς τον στίχο των Κατσιμιχαίων : "Ό,τι δεν πάρεις μοναχός, κανείς δεν θα 'ρθει να στο δώσει". Όσο για την περίπτωσή σου Bithidalara, πράγματι είναι δύσκολη η χρονιά, αλλά πρόσεξε ότι αν δεν υπάρχουν τα σωστά θεμέλια, το βήμα απ' τα 17 ως τα 18 δεν λέει τίποτα. Πρέπει από τώρα να ξεκαθαρίσεις ότι αυτό (η μουσική και ο Νταλάρας) είναι που αγαπάς και ότι θα αφιερώνεις ένα μεγάλο μέρος του χρόνου και των χρημάτων σου σε αυτό.

Παιδιά έχετε δίκιο για το DVD. Πέρα απ' το ότι ο ήχος δεν είναι 5.1, είναι και κακός ήχος. Σε πολλά σημεία μπουκώνει και τρίζει, κι αυτό φυσικά δεν έχει να κάνει με τα ηχεία (το τέσταρα σε διάφορα ηχοσυστήματα, από laptop μέχρι τηλεόραση). Έχει να κάνει με την ηχοληψία και τον τρόπο που περάσανε τον ήχο στο δισκάκι. Αντιπροσωπευτικό παράδειγμα απ' όσο θυμάμαι είναι το Is Oria mou που μπουκώνει πάρα πολύ.

Απέκτησα κι εγώ τον δίσκο επιτέλους, έστω και λίγο καθυστερημένα. Γενικά είμαι πάρα πολύ ενθουσιασμένος. Απ' τα ωραιότερα live των τελευταίων χρόνων, ένας δίσκος που αξίζει να υπάρχει στην ελληνική δισκογραφία κι ελπίζω να πάει πάρα πολύ καλά. Δεν έχω τί να πρωτοπώ για αυτή την μοναδική εμπειρία κι αυτούς τους υπέροχους ήχους. ’κουσα όλα τα τραγούδια με μεγάλη προσοχή. Το πρώτο κομμάτι του δίσκου -που είναι τρία μαζί- σε βάζει στο κλίμα αμέσως, ειδικά το τί είναι αυτό που μας ενώνει πολύ όμορφη έμπνευση με τον τρόπο που μπαίνει. Το Is-Oria-Mu πανέμορφο, είναι συγκινητικό το πώς η Ελλάδα των παλιών χρόνων έρχεται ξαφνικά και σε συναντάει από κάποιο μέρος που σχεδόν τίποτα δεν μαρτυρά πια ότι ζούσαν κάποτε Έλληνες εκεί. Όλα τα τραγούδια με τον Eddy Napoli πάρα πολύ ωραία. Latin ρυθμοί με τον Εddy Napoli να τραγουδάει με αυτόν τον παλιό τρόπο και το χρώμα που τραγουδούσαν οι παλιότεροι τραγουδιστές. Πάρα πολύ ευχάριστα και οικεία ακούσματα. Ξεχωρίζω και το ντουέτο "ποιος ταχυδρόμος". Πολύ ωραίο ρεφραίν και ο Γιώργος έχει μια απαλή καθαρή φωνή που γεμίζει υπέροχα το κομμάτι. H Dulce Pontes έχει καταπληκτική φωνή, καταπληκτικές δυνατότητες, αλλά...εμένα προσωπικά δεν μου αρέσει ιδιαίτερα γιατί με κουράζει και την βρίσω αρκετά νευρική. Ωστόσο η συνάντηση στο Havana είναι γι άλλη μια φορά πάρα πολύ δυνατή. Γενικά ο Κορκολής έπαιξε πάρα πολύ όμορφα σε αυτόν τον δίσκο. Οι άλλοι δύο τραγουδιστές με άφησαν λιγάκι αδιάφορο, όχι πως δεν μου άρεσαν, αλλά με τράβηξαν περισσότερο τα υπόλοιπα τραγούδια. Το Σαν τον μετανάστη ακούγεται πολύ "λίγο" όταν μπαίνει η ξένη γλώσσα (αν δεν κάνω λάθος Τούρκικα) κι έχω την αίσθηση ότι δεν ταίριαζε ιδιαίτερα σαν ήχος... Αυτά είναι τα μόνα αρνητικά που έχω να πω... Το Να με Θυμάσαι ΠΟΛΥ καλύτερο με αυτήν την ενορχήστρωση απ' ότι με τα ηλεκτρονικά κρουστά του original. Επιτέλους παίχτηκε το κομμάτι όπως έπρεπε. Πολύ καλά έκανε λοιπόν ο Γιώργος που το συμπεριέλαβε σε αυτήν την συλλογή γιατί πρέπει να υπάρχει έτσι στην δισκογραφία. Μια θάλασσα μικρή: αν και υπάρχουν σημεία κούρασης η ερμηνεία του είναι άψογη και είναι πολύ όμορφος ο διάλογος με τον Κορκολή. Και τώρα έρχομαι στο σημείο που με συγκλόνισε. Η μεγαλύτερη ερμηνεία που έχω ακούσει ποτέ στο συγκεκριμένο τραγούδι: Θάλασσα Πλατιά. Μια ερμηνεία η οποία σου επιτρέπει να κάνεις μόνο δύο πράγματα: Είτε να βάλεις τα κλάματα, είτε να ανατριχιάσεις. Εγώ συγκρατήθηκα λίγο παραπάνω και έκανα το δεύτερο και συνεχίζω να το κάνω κάθε φορά που το ακούω, αλλά πού θα πάει κάποια στιγμή θα λυγίσω. Δεν νομίζω ότι θα μπορέσω να ξανακούσω εκτέλεση του συγκεκριμένου τραγουδιού από άλλον καλλιτέχνη. Η απόλυτη ερμηνεία. Ο τραγουδιστής που κλαίει γιατί κλαίει και το τραγούδι. Το τραγούδι που γίνεται ευτυχισμένο γιατί τραγουδιέται επιτέλους όπως του αξίζει. Ένα ρεφραίν ξέσπασμα για τον πόνο όλου του κόσμου και ένα κουπλέ που δροσίζεται ανάμεσα σε δάκρυα. Τέτοιες στιγμές είναι ο λόγος που αγαπάω τον Γιώργο Νταλάρα, τίποτ' άλλο.

Ι'd like to add that it's more Greek than what it looks like when you read the lyrics. Most words are based on Greek or ancient Greek words but they are heavily influenced by Latin and Italian over the years. It amazes me that after so many centuries there are still Greek words in their language. For example: E mmu sirni e kardia na su miliso= Den mou paei i kardia na sou miliso kratenno 'sti fzixi= kratao stιn psichi ta-ammaddia-mmu= ta matia mou etc.... And the title is also Greek: Is Oria mou= Stin orea mou (Is=Εις=to)

Είναι καταφανές ότι δόθηκε συγκεκριμένη λίστα. (Είναι αδύνατον το 22,8% και το 21% να απάντησαν αυθόρμητα την Νόνικα Γαληνέα και τον Γιώργο Κιμούλη και όλοι οι υπόλοιποι να απάντησαν επίσης ανθρώπους της τέχνης και του πολιτισμού.) Και ποιους επέλεξαν να βάλουν στη λίστα; Μερικούς απ' τους σημαντικότερους ανθρώπους του πολιτισμού μας. Φαντάζομαι αν είχαν λίγο παραπάνω θράσος θα έβαζαν και τον Μίκη Θεοδωράκη... Δεν μπορώ να καταλάβω που αποσκοπεί μία τέτοια στημένη "έρευνα". Η εφημερίδα αυτή ξεκίνησε δυναμικά με πολλές πωλήσεις αλλά το περιεχόμενό της αποδεικνύεται συνεχώς ότι δεν είναι ανάλογο των πωλήσεων...