nasos

Χθές, είπε και το άκου πως κλαίει ο μπαγλαμάς

Το album ξεκινά με το "θαλλάξουνε τα πράγματα", ένα μελωδικό, μπαλαντοειδές κομμάτι, αρκετά ενδιαφέρον που τα φωνητικά στο τέλος, σε κανούν να θές να το ξανακούσεις. Το άσπρο πουκάμισο και το πές το για μενα που ακολουθουν, τα θεωρώ δύο πολύ δυνατές στιγμές, σε αντίθεση με το "κατοστάρικα" που ενω ξεκινάει ελπιδοφόρα, δεν μπορώ να το ακούσω δεύτερη. "Τα παραμύθια" με την Ασλανίδου ένα όμορφο τραγούδι που δε σου δίνει το παραπάνω, ενώ "τα όνειρα" και το "άσπρο γαλανό χορτάρι" καταφέρνουν να σου σηκώσουν την τρίχα και μπορείς να τα έχεις στο repeat για καμιά ώρα. Το "στα τραγούδια θα με βρείς", απλό, και όμορφο και τα τρία τελευταία,"οδυσσέας, στις 4 η ώρα και η ενδοχώρα", ακούγονται ευχάριστα, και σε αφήνουν με ένα γιατί. Τα φωνητικά σούπερ, όπως και οι περισσότεροι στίχοι. Αυτά από εμένα

Συμφωνω απολυτα απολυτα με τη Νεφελη και να προσθεσω οτι ο Νταλαρας πρεπει να πατησει ποδι εκει γιατι δε βλεπω να επιβιωνει το προγραμμα.Λαθος που δεν ειπε κατι απο τα θαλασσινα παλατια και κριμα που θα δουμε στο μελλον αγκαλιες με τον κοτσιρα.Παντως θεωρω οτι ειναι το πρωτο προγραμμα που με εκανε να θελω να φυγω πριν το τελος και οτι η δευτερη παρακολουθηση του ειναι παρα πολυ δυσκολη.

και πριν πάμε να θυμηθούμε τις δηλώσεις του κότσιρα για να πάρουμε δύο μπουκάλια

Ευχαριστώ

Γνωρίζετε μήπως, πώς τον βρίσκουμε?

ευχαριστούμε και επίσης.

Eίπε, επίσης, αργά είναι πια αργά,εγώ ποτέ δεν αγαπώ,το πουκάμισο το θαλασσί και τελείωσε με το εφτά νομά σε μια κολασμένη εκτέλεση.

Ευχαριστούμε.

Ευχαριστούμε πολύ

H εκτέλεση του ανεμολογίου ήταν αξεπέραστη

Και ο Στέλιος Βαμβακάρης

Ούτε κάθομαι να διαβάσω, αλλά ο κόσμος έφευγε? Πλάκα κάνουμε τώρα?Από τις λίγες συναυλίες που ο κόσμος δεν ήθελε άλλο γιατί ήταν πλήρης!

Xθές ένιωσα ότι ο Νταλάρας πρόβαλε τον πολιτισμό μας και τον ευχαριστώ από ψυχής.

Συναυλία όμορφη και ζεστή που σε κάνει να ξεχνιέσαι και να χαίρεσαι.Χωρίς κάποια έκπληξη, αλλά με μια φωνή σειρήνα και καμπάνα. Ήλπιζα για κάποιο τραγούδι από Βαρδή που δεν ήρθε. 'Ενα ευχαριστώ στον Νταλάρα για το encore που μας χάρισε παρόλο που το χειροκρότημα στο τέλος ήταν χλιαρό.