nefeli

Χτες αγόρασα για μια θεία μου το διπλό CD της Τσανακλίδου(για τα μαλαματένια λόγια πήγαινα αλλά ειχε εξαντληθεί,αυτά έχουν οι επαρχιακές και δη τουριστικές πόλεις): 2 χρόνια μετρό.Ομολογώ πως πρόλαβα να ακούσω μόνο 4-5 κομμάτια και τον αυτοσχεδιασμό του Καραντίνη.Δεν είχα καμμία αμφιβολία για τις φωνητικές ικανότητες της Τσανακλίδου.Και το επιβεβαίωσε και με το παραπάνωΕιναι ένα CD που το προτείνω ανεπιφύλακτα.Καθώς όμως διάβαζα το βιβλιαράκι έπεσε στην αντίληψή μου κάτι που το θεωρώ τουλάχιστον προσβλητικο.Κάπου προς στο τέλος, έγραφε η Τσανακλίδου ότι αυτός ο δίσκος δεν έχει ούτε ένα ψεύτικο χειροκρότημα (εως εδώ καλά) και ότι αυτός ίσως να είναι ο μόνος δίσκος στην αγορά που ειναι αληθινά ζωντανός χωρίς ψεύτικα χειροκροτήματα.Εγώ αυτό το τελετυταίο το θεωρω άκρως προσβλητικό για τους υπόλοιπους συναδέλφους της.Δηλαδη οι άλλοι δεν μπορουν να δημιουργήσουν ατμόσφαιρα ώστε αυτή να μεταφερθεί στο CD ενώ εκείνη είναι η μόνη που μπορεί;Δεν αμφιβάλλω ότι υπάρχουν πολλοί δίσκοι με ψεύτικα χειροκροτήματα αλλά αυτό δεν έναι λόγος να πραγματοποιούνται και μάλιστα σε προσωπικό δίσκο τέτοιες αφοριστικές και "εμπαθεις" δηλώσεις (αλήθεια κάποιον άλλον δεν είχε κατηγορήσει για εμπάθεια.

Eida shmera to teleutaio eikosalepto tou Exei Gousto opou htan kalesmenes h Tsanaklidou kai h Tsaligopoulou.Mpouzouki epaize o Karantinhs.Kapoia stigmh pou diavazan ta mhmunata enas thletheaths zhthse ena solo tou Karantinh afieromeno ston Pano Geramanh.Epaikse to Zeimpekiko ths Evdokias kai amesos ena kommati apo tous Xartaetous tou Theodorakh.O anthropos einai apisteftos.Eixame meinei oikogeneiakos kai ton xazevame.Osoi to eidane katalavainoune...

Να γράψω δυο λόγια μερικές μέρες μετά. Το ρεπερτόριο κινήθηκε στα ίδια πλαίσια με την σειρά των συναυλιών αυτών. Ως επιλογή ρεπερτορίου είναι πολύ καλή γιατί συνδυάζει την μαζικότητα της αποδοχής με τους προβληματισμούς που συνδέονται τα περισσότερα από αυτά. Θα μπορούσε, βέβαια, να παρεμβάλει και μερικά άλλα κομμάτια που συνδέονται με τη θεματική αυτή και δεν ακούγονται πια. Η αφήγηση του Νούσια συνοδεύει εξαιρετικά το όλο σύνολο με πολύ ωραία γραπτά αποσπάσματα. Το σύνολο του οποίου ηγείται η Σάτι επίσης εντυπωσιάζει. Ο Νταλάρας στη συναυλία αυτή ήταν σε γενικές γραμμές πολύ καλός φωνητικά με μερικές πραγματικά πολύ δυνατές στιγμές, όπως στο Άσπρο Γαλανό χορτάρι ενώ σε λίγες στιγμές φάνηκε και η κόπωση των συνεχόμενων συναυλιών. Μου αρέσει όλο και περισσότερο η ερμηνεία στο Θεός αν είναι. Επίσης, για κάποιο λόγο κάνει μόνιμα λάθος στη Φάμπρικα ενώ το λέει τόσο ωραία. Καλό θα ήταν πριν την μεθαυριανή παρουσία στο φεστιβάλ της ΚΝΕ να το κάνει πρόβα. Η συμμετοχή του κόσμου ήταν πολυπληθής και εντυπωσιακή. Ο χώρος αυτός είναι γενικά πολύ όμορφος και ιδανικός για καλοκαιρινές συναυλίες. Συγχαρητήρια αξίζουν φυσικά και στην Εστουδιαντίνα που αποδεικνύει κάθε φορά πόσο σπουδαία ορχήστρα είναι. Συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές! Το πιο πλήρες βιντεάκι που βρήκα με ωραίο ήχο:

Μια παρατήρηση. Εξαιρετική η μουσική, η ερμηνεία και προφανώς το ποίημα. Το βιντεοκλίπ, όμως, είναι αταίριαστο. Ωραία η σκέψη για το πιάνο, τον Νταλάρα, τον Κατσιγιάννη και τον κόσμο στην αποβάθρα. Δεν μπορεί, όμως, σε ένα ποίημα που όπως γράφεται στο ΔΤ αφορά τους πρόσφυγες ο κόσμος που παρίσταται να είναι οριακά σα να έχει βγει από το κομμωτήριο. Βαμμένος και φροντισμένος, οριακά στην πένα. Ωραία η σκέψη με τη μητέρα και το παιδί στην αγκαλιά στη θάλασσσα. Όλο το άλλο, όμως, είναι παράταιρο με το ποίημα και αυτό που θέλει να αποδώσει. Σε κάθε περίπτωση, όμως, από πλευράς τραγουδιού είναι πολύ καλό.

Την τελευταία εβδομάδα έχουν ανέβει μερικά πολύ ωραία βιντεάκια από αυτό το κανάλι:

Κοντεύει να περάσει σχεδόν μια εβδομάδα και νομίζω (αυθαιρετώ) ότι κανείς από τους παρόντες στη συναυλία (τουλαχιστον) δεν έχει αφήσει να κυλήσει μια μέρα χωρίς να βάλλει ένα βιντεάκι ή ένα ηχητικό απόσπασμα. Γράφτηκαν, μετά από καιρό, κανονικά ρεπορτάζ και όχι κονσέρβες που αναπαράγουν αυτολεξεί τα Δελτία Τύπου. Νομίζω ότι την ερμηνεία για τα παραπάνω δίνει σε μεγάλο βαθμό η φράση "... συνειδητοποιείς το μέγεθος του έργου του. Όχι, ότι δεν το ήξερες, αλλά στο τέλος της συγκεκριμένης συναυλίας φαινόταν πια τόσο «μεγάλος» που σου προκαλούσε δέος" (από το ρεπορτάζ του musiicity). Ήταν μια πραγματική μουσική γιορτή που ανέδειξε το τιμώμενο πρόσωπο με τον καλύτερο τρόπο αποφεύγοντας τις συνήθεις παγίδες σε αυτές τις περιπτώσεις των μεγαλόστομων φράσεων (άσχετα που μάλλον θα ίσχυαν). Καθοριστικό ρόλο σε αυτό είχε το όλο σκηνοθετικό στήσιμο αλλά και οι ερμηνείες. Ένας Νταλάρας που ήταν σαν να έκανε restart από την καλοκαιρινή περιοδεία ευρισκόμενος σε μια φωνητική κατάσταση που άφηνε το Ηρώδειο διαρκώς κατάπληκτο. Και ήταν εξαιρετική η ιδέα των βίντεο από τις συναυλίες του παρελθόντος που μας έφερναν πίσω σε άλλες εποχές ή αναμνήσεις αφηγήσεων (όσων δεν τις έχουμε προλάβει) αναδεικνύοντας το μέγεθος του όγκου του καλλιτέχνη και ξαφνιάζοντας σε πολλές περιπτώσεις το κοινό με αυτό. (πρέπει να συγκεντρωθεί το υλικό αυτό σε ένα βιβλίο-dvd κάποια στιγμή). Πραγματικά δεν έχουν σημασία αυτή τη φορά οι μικροπαρατηρήσεις. Και ναι περιμένουμε το cd με ανυπομονησία ενώ θα ήταν εξαιρετικό εάν διανθίζονταν με αποσπάσματα στιγμών της συναυλίας σε οπτική μορφή, ακόμα και χωρίς την καλύτερη ποιότητα. Ευχαριστούμε για άλλη μια φορά για όλα και να είναι πάντα καλά!

Ευχαριστούμε!

Ευχαριστούμε!!!

Όντως υποψιασμένοι από τα βιντεάκια που ανέβηκαν από τους Φιλίππους, το αποτέλεσμα δικαίωσε απόλυτα τις προσδοκίες. Ο Νταλάρας ήταν σε πολύ καλή κατάσταση και σε μεγάλα κέφια (καλύτερα να λέει βέβαια λιγότερα στην παρουσίαση των μουσικών αλλά του δίνουμε τον αυτοσαρκασμό που σπανίζει). Ο Πασχαλίδης αναμενόμενα πολύ καλός και για μένα έχε ιδιαίτερη σημασία ο σεβασμός στους ομοτέχνους του. Εκτός της δεδηλωμένης βαθιάς εκτίμησης στον Νταλάρα που φαίνεται και στην σκηνή (στο βιντεάκι που ανέβασε το ogdoo από το "Χρόνια σαν Τριαντάφυλλα" ακούγεται που λέει δημόσια ότι "αυτός μας έμαθε να τραγουδάμε"), αναγνώρισε επί σκηνής και τον μουσικό ογκόλιθο της Μ. Δημητριάδη όταν κλήθηκε να πει το "Είσαι η Πρέβεζα και το Κιλκίς". Είναι κάτι που δεν συναντάς καθόλου συχνά νομίζω στη "μουσική οικογένεια". Η Στρατηγού γίνεται πραγματικά όλο και καλύτερο και ενώ τον κοινό δεν την αναγνωρίζει ακόμα, αποσπά θερμό χειροκρότημα σε τραγούδια που έχουν σημαδέψει τεράστιες φωνές όπως στην "Διαθήκη" και την "Μαρκίζα". Η ορχήστρα ήταν επίσης καλοκουρδισμένη και έντυσαν πολύ όμορφα τη συναυλία. Ένα από τα πλεονεκτήματα των συναυλιών αυτών είναι και η επιμελημένη δομή τους. Το πρόγραμμα δεν κάνει κοιλιές και τα τραγούδια εναλάσονται μεταξύ επιτυχιών και ελαφρώς αδικημένων ή χωρίς όμως να κουράζουν το κοινό. Οι συναυλίες αυτές λειτουργούν ως καμπανάκια μνήμης για τους ανθρώπους στους οποίους βασίστηκε το σύγχρονο ελληνικό τραγούδι. Και αυτό για εμένα είναι η μεγαλύτερη συμβολή τους. Σίγουρα το κοινό ξαφνιάστηκε πολλές φορές όταν άκουσε τραγούδια που δεν ήξερε ότι οι στίχοι είναι του Ελευθερίου. Ακόμα μια φορά συγχαρητήρια στους εμπνευστές και υλοποιητές αυτού του αφιερώματος

Σας ευχαριστούμε πολύ και για τη μεταφορά εντυπώσεων και για τα βιντεάκια (μαζί με τους δημιουργούς τους φυσικά)!

Μια ζεστή βραδιά που μας κράτησε, όμως, σε εγρήγορση με τις απρόσμενες και ευχάριστες εκπλήξεις στο ρεπερτόριο. Υπήρξαν κομμάτια όπως το "Της Πίκρας το Γυαλί" που δεν έχω ακούσει ποτέ ζωντανά ή άλλα που τα ακούμε πιο σπάνια (Δε φταίω, Ιπτάμενο Χαλί, Κουρασμένο Παλικάρι, Agrigento) και σίγουρα δεν είναι ενταγμένα στο συνήθες ρεπερτόριο. Καταλαβαίνω ότι ήταν μια συναυλία για "νταλαρικό" κοινό και για αυτό ίσως δυσκολεύτηκε να ακολουθήσει. Επίσης έκανε ένα ωραία δομημένο πέρασμα από πολλά είδη χωρίς να γίνεται κοιλιά στο πρόγραμμα. Να σημειώσω ότι ήταν "μπουκωμένος" αλλά το διαχειρίστηκε όπως εκείνος μόνο ξέρει. Αξίζει να πούμε ότι σε κάθε τραγούδι έλεγε τους δημιουργούς. Η Ασπασία Στρατηγού απέσπασε μεγάλο χειροκρότημα ενώ ο Νταλάρας την αναδείκνυε-δικαίως-σε όλη τη διάρκεια της βραδιάς. Στο τέλος, όταν ο Πατούλης τους αιφνιδίασε και την ώρα που έκαναν την υπόκλιση πήγε από πίσω τους και ξεκίνησε τα κλασικά "γλειψίματα" και έδωσε το μικρόφωνο πάσα στον Νταλάρα , εκείνος το αρνήθηκε και όταν έκανε μόνο ένα μικρό σχόλιο-τρολλιά για το βιβλίο για το Μαρούσι που τους έκαναν δώρο σχολιάζοντας ότι χαίρεται "που στο εξώφυλλο είναι ο συνομήλικος Σπύρος Λούης". Εξαιρετικός! Τέλος, ένα μικρό σχόλιο για την ορχήστρα. Μου άρεσε αυτό το minimal σχήμα. Αποτελούμενο από τους γνωστούς εξαιρετικούς μουσικούς, έδωσε τη δυνατότητα ανάδειξης και της δικής τους δεξιοτεχνίας. Μακάρι να επαναληφθεί το ίδιο σχήμα με το ίδιο ρεπερτόριο κάποια στιγμή. Συγχαρητήρια σε όλους!

Ευχαριστούμε πολύ πολύ!!!

Χαίρομαι πολύ για το soldout αλλά θεωρώ ότι είναι ρίσκο η δεύτερη. Πρέπει να κατεβάσουν τις τιμές νομίζω.Μακάρι να διαψευστώ ως προς το ρίσκο.

Ευχαριστούμε Ελίνα

Καπου διαβασα οτι μεσα στις εκδηλωσεις που εγκριθηκαν απο ΚΑΣ για Σεπτεμβρη ειναι «Ο Γ.Νταλαρας και οι φιλοι του. Διφωνιες». Δεδομενου και αυτου που ειχε ακουστει οτι γι το καλοκαιρι του ειχαν προτεινει κατι για τα 50 χρονια στο τραγουδι αλλα προτιμησε την συμφωνικη της Σμυρνης (εαν εχω καταλαβει καλα απο καποιες συνεντευξεις) και δεδομενων των γενεθλιων 29/9, φανταζομαι οτι ισχυει

Anna we really thank you!!!

Ευχαριστούμε για την αναμετάδοση για όσους δεν πρόλαβαν

Τέλεια και ευχαριστούμε!!!

Σας ευχαριστούμε πολύ και για τα βίντεο και για την ουσία του πράγματος

Ευτυχώς είναι αργία 25η και μπορεί και να το δούμε.

Ήταν μια βραδιά από αυτές που σε ακολουθούν πολύ μετά. Δεν ξέρει κανείς με τι να βάλλει πρώτο. Πρόκειται για έναν ζεστό χώρο που ήταν αυτό ακριβώς που έπρεπε για αυτή τη βραδιά. Οι δυο μάγοι της κιθάρας Μυστακίδης και Περσίδης τόσο ο καθένας στο είδος του όσο και σε συνδυασμό ήταν κάτι απίστευτο. Ο Νταλάρας από την πλευρά του άλλη μια φορά κατάφερε αυτό το μοναδικό. Να κινείται με την ίδια ευκολία από τον Κατάδικο στο Una moneda le di και στο Σιγανοψιχάλισμα και να είναι το ίδιο ευτυχής σαν παιδί που παίζει με τα αγαπημένα του παιχνίδι. Η μουσική του πλευρά αναδείχτηκε με τον καλύτερο τρόπο. Απέσπασε και το επιφώνημα του Μυστακίδη στο Historia de un amor που μάλλον τον έφερε σε αμηχανία της στιγμής να συνεχίσει το solo για να του το επιστρέψει στο τέλος του τραγουδιού αυθόρμητα ο Μυστακίδης με την "προσταγή" να το ξαναπαίξει. Ο Μυστακίδης αφηγήθηκε και την ιστορία πως τα Ρεμπέτικα της κατοχής έδωσαν το "ελεύθερο" της κιθάρας και στο δικό του σπίτι καθώς μέχρι πρότινος έκανε κρυφά και σε διπλανά σπίτια εξάσκηση στην κιθάρα. Αλλά επειδή τα είχε βγάλει όλα τα κομμάτια, ο πατέρας του έδωσε το πράσινο φως. Είχα δει στα παλιά βιντεάκια τον Περσίδη αλλά ζωντανά είναι μαγικός. Ο Σαββόπουλος-ευτυχώς-διακριτικός και τόσο όσο. Ο χαρακτηρισμός του για "διαβόλους" της κιθάρας εξαιρετικά εύστοχος. Μου άρεσε πολύ επίσης και η δομή του προγράμματος. Είχε μια μουσική συνέχεια που επεξηγούνταν και με τα λόγια των μουσικών. Να σημειώσουμε ότι έπαιξαν και το Ορχηστρικό του Νταλάρα με τις κιθάρες να δαιμονίζονται, Για τον Νταλάρα δεν ξέρω τι μπορεί να πει κανείς. Πολλές φορές το έχω (-με) αναρωτηθεί. Πόσο θα μας εκπλήσσει ακόμα...Ελπίζουμε για πολύ Όσα τραγούδια περίπου θυμάμαι ότι ειπώθηκαν Γουεστ,Τι σου λεει η μανα σου για μενα, Ξεμαγκας, Μες στον τεκε της Μαριγως, Στην υπογα, Καταδικος,Βαλε με στην αγκαλια σου, Σαλταδορος, Πενταμορφη, Αργοσβηνεις μονη,Παρτιδες, Una Moneda Le Di ,Historia de un amor, Χαρά μου,Σαμπα μου ξηγιεσαι,Τι σου 'κανα και μ' εγκατελειψες,Σιγανοψιχαλισμα

Μου περισσεύει ένα εισιτήριο για αύριο. Όποιος ενδιαφέρεται να μου στείλει ένα mail (nefelisamiakou@gmail.com).

Να προσθέσω (γιατί δεν έχουμε ανοίξει ακόμα topic) ότι και τα εισητήρια για το Άλσος χθες που μπήκα να δω είναι πλέον περιορισμένα, το οποίο σημαίνει ότι γρήγορα θα εξαντληθούν.

Ευχαριστούμε

Ευχαριστούμε πολύ πολύ!