kapetanios

...είπε η κυρία εισαγγελεύς επειδή ασκήθηκε κριτική στον Νταλάρα και εκείνη το πήρε για άλλη μια φορά προσωπικά.

Πρώτον. Έγραψα τις εντυπώσεις μου από τη συναυλία όπως πολλοί άλλοι λέγοντας από την αρχή του ποστ μου πως σέβομαι τις απόψεις αυτών των άλλων. Επομένως μη μου ξαναπείς πως "δεν είναι τι λέω, αλλά πώς το λέω". Είναι το τι λέω που σε ενοχλεί. Και για να χρησιμοποιήσω το παράδειγμά σου, ακόμα και "ο κήπος είναι ανθηρός" να πει κανείς θα του την πέσουν κάποιοι από 'δω μέσα, γιατί του Νταλάρα ο κήπος είναι ανθηρότερος. Τι να κάνουμε, παρατηρείται επανειλλημένως πως αντιδρούν κάποιοι εδώ όταν ασκείται κριτική στον Νταλάρα. Κατηγορήθηκα για εμπάθεια, απρέπεια και ασέβεια απέναντι στον Νταλάρα (είναι για γέλια) από διάφορους εισαγγελείς επειδή τόλμησα να τονίσω τα αρνητικά της συναυλίας. Το afroditaki μιλώντας μου για καλοθελητές απ' έξω, για "κριτική εποικοδομητική για τον Νταλάρα και το φόρουμ", μου λέει εμμέσως πως πρέπει να ελέγχω τι λέω γιατί "μας διαβάζουν" και καραδοκούν οι καλοθελητές. Απ' αυτά που λέει, αυτό γίνεται κατανοητό. Αν κατάλαβα λάθος, ας το διατυπώσει σαφέστερα. Αυτό που καταλαβαίνω είναι πως η όποια κριτική, δε θα πρέπει να αγγίζει τον τρόπο που τραγουδάει, που δουλεύει, καθώς και το αποτέλεσμα της δουλειάς που παρουσιάζει. Διότι αν ασκήσει κανείς κριτική σε αυτά, κατηγορείται για εμπάθεια και ασέβεια. Αν για κάποιον άλλο καλλιτέχνη πει κανείς πως δεν του βγαίνει η φωνή, όλα καλά. Όταν κάποιος πει δημόσια πως πλέον ο Νταλάρας ρίχνει έναν τόνο τα τραγούδια και πάλι πολλές φορές δεν πιάνει τις ψηλές, λειτουργεί με εμπάθεια. Γιατί; Γιατί γίνεται βλάσφημος. Προσβάλλει το θεϊκό Νταλάρα. Δεύτερον Afroditaki, αν παρακολουθείς δεκαπέντε χρόνια τον Νταλάρα, καταλαβαίνω για ποιο λόγο βρίσκεις "πάθος" στις σημερινές ερμηνείες. Γιατί τις πραγματικά παθιασμένες αν τις έχεις δει, αυτό είναι σε βίντεο. Είναι χρόνια πίσω. Δε φταις εσύ γι' αυτό αλλά μη μου πεις πως έχει πάθος η ερμηνεία π.χ. στο καραντί προχτές, γιατί θα σε ξαναρωτήσω από πότε ακούς και βλέπεις Νταλάρα. Δεν κατηγορώ όλα τα μέλη του φόρουμ για "κόλλημα". Γενικεύεις αυτή τη στιγμή. Είμαι προσεκτικός και μιλάω για κάποιους, για μερικούς, για "αρκετούς". Για τους εισαγγελείς του φόρουμ που πετάγονται κάθε φορά που θα πεις πως κατά τη γνώμη σου δεν ήταν καλός ο Νταλάρας και θα σου επιτεθούν λες και έβρισες τη μάνα και τον πατέρα τους. Ε, ναι λοιπόν, αυτό είναι για γιατρό. Λοιπόν, επειδή διαπιστώνω πως τελικά πήγα στη διπλανή συναυλία και επειδή ήρθαν στα χέρια μου τα βίντεο της σωστής συναυλίας που έχασα, καταθέτω τις τελικές εντυπώσεις μου: Το πρόγραμμα, εξαιρετικό, καλύτερο από ποτέ. Θα μπορούσε να κάνει μια-δυο μικροαλλαγές στα τραγούδια, αλλά δεν τρέχει κάστανο. Η Νόα και η Πόντες ήταν νεράιδες, θεότητες, από τη λάμψη τους καταλάβαινες πως έρχονται πριν ακόμα πάρουν τη στροφή. Ο Νταλάρας, σωστός πρίγκηπας, μην πω άγιος. Φορούσε και το φωτοστέφανό του. Επειδή όμως εδώ μέσα είμαστε αντικειμενικοί και κάνουμε "εποικοδομητική κριτική" θα πρέπει να τονίσω πως η ζώνη που επέλεξε για το παντελόνι του δεν πήγαινε με τα παπούτσια του. Ο ήχος ήταν πολύ κακός γιατί η Πόντες σκέπαζε τον Νταλάρα στα ντουέτα. Το μικρόφωνο του Νταλάρα ήταν χαλασμένο διότι ακουγόταν να τραγουδάει κάποια κομμάτια έναν τόνο κάτω. Χορτάσαμε καλές ερμηνείες και πρωτοτυπία προγράμματος, γι' αυτό και δε χρειάστηκε να ζητήσουμε ανκόρ. Άσ' το να πάει στα κομμάτια το ρημάδι, χόρτασα. Το Ηρώδειο ασφυκτικά γεμάτο, δεν έπεφτε καρφίτσα, τα άδεια καθισματα στις άκρες ήταν επειδή έναν θεατή από τα δεξιά τον έπιασε κόψιμο με τα γνωστά αποτελέσματα και οι υπόλοιποι απομακρύνθηκαν από κοντά του λόγω δυσοσμίας. Στην απέναντι πλευρά έπεφταν κουτσουλιές από ψηλά, με αποτέλεσμα να στριμωχτούν προς τα μέσα οι θεατές, αφήνοντας κενό. Όσο γι' αυτούς που αποχωρούσαν; Για κατούρημα πήγαιναν, απλά μετά προτιμούσαν να παρακολουθήσουν το υπόλοιπο της συναυλίας απ' έξω αποκτώντας έτσι τη δυνατότητα και να καπνίσουν. Τα γενέθλια του Γιώργου Νταλάρα ήταν και το κεντρικό θέμα της συναυλίας. Οι ερμηνείες στο χάπυ μπέρθντεη ήταν εκπληκτικές. Γι' αυτό και κανονικά οι εντυπώσεις μου θα πρεπει να επικεντρωθούν στα γενέθλια και όχι στην ουσία της συναυλίας. Χρόνια του πολλά, να ζήσει, να τον χαιρόμαστε, σαν τα ψηλά βουνά, να είναι πάντα καλά, γιατί χωρίς αυτόν δεν έχει κανένα νόημα η ζωή μας και θα πέσουμε όλοι παρέα από τον πρώτο γκρεμό που θα βρούμε.

Τι λες megali_mpougatsa; Εγώ έγραψα εντυπώσεις από τη συναυλία. Επισήμανα τα αρνητικά της τα οποία για μένα ήταν πολλά. Σε πολλούς εδώ μέσα δεν αρέσει αυτό καθόλου. Κατηγορήθηκα ευθύς αμέσως για εμπάθεια και ασέβεια από αυτόκλητους νταλαροδικηγόρους. Η ίδια απαράδεκτη συμπεριφορά έχει επαναληφθεί στο παρελθόν και απέναντι σε πρώην ή ανενεργά μέλη. Κατηγορούμαστε για εμπάθεια, επειδή διατυπώσαμε τους λόγους που μας προβληματίζει η συνολική παρουσία του Νταλάρα τα τελευταία χρόνια. Το Afroditaki έφτασε στο σημείο να μου πει πως μιλάω με ασέβεια (!!!!!) για τον Νταλάρα, πράγμα το οποίο το συνδύασε κάπως με τους "καλοθελητές" έξω. Κατηγορούμαι για "ασέβεια";;; Πάμε καλά; Απέναντι στον ΘΕΟ;;; Μ' αυτά και μ' αυτά έμεινε το φόρουμ με 10-12 άτομα. Δεν μπορείς να καταλάβεις megali_mpougatsa και δε σε κατηγορώ γι' αυτό, πως η προσβολή ξεκινάει από τη δική σου (και πολλών άλλων) κακιασμένη αντίδραση-απαγόρευση κριτικής. Εκεί ο φουκαράς που γράφει τις εντυπώσεις του και δέχεται επίθεση έχει δυο επιλογές. Ή να σε διαολοστείλει και να σε κατατάξει στους γραφικούς γκρούπις, που δε δέχονται κουβέντα από κανέναν για τον καλλιτέχνη-θεό τους, ή να κάθεται και να σου γράφει, προσπαθώντας να σου εξηγήσει τι εννοεί με απλά λογάκια ελπίζοντας πως έτσι θα διαπεράσει την ασπίδα του φανατισμού σου ώστε να γίνει κατανοητός. Προσπαθώ με τον δεύτερο τρόπο, αλλά επειδή συνεχώς διαπιστώνω πως το κόλλημα και ο φανατισμός αρκετών δε νικούνται, δίνω δίκιο σε αυτούς που επέλεξαν τον πρώτο.

Ποια είναι η περισσή αυστηρότητα για την οποία με κατηγορείς; Ξέρεις ποια είναι; Είναι ο απλή καθημερινή κριτική, που ο φανατισμένος δεν τη δέχεται ούτε από τη μάνα του για τον αγαπημένο του καλλιτέχνη. Αυτά δεν αφορούν εμένα. Πρωτίστως σέβομαι τα αφτιά μου και τη μουσική που έμαθα να ακούω μεταξύ άλλων ΚΑΙ από τον Νταλάρα και ΟΧΙ μόνο από τον Νταλάρα. Και όταν διαπιστώνω πως ρίχνει τα στάνταρ, είτε ερμηνευτικά είτε από πλευράς περιεχομένου της δουλειάς του το εκφράζω. Γιατί να μην το εκφράσω; Τι πάει να πει "ο αγαπημένος σου καλλιτέχνης"; Ναι, είναι ο αγαπημένος μου τραγουδιστής, δεν είναι τα ιερά και τα όσιά μου, για να είμαι φειδωλός στις περί αυτόν αρνητικές διαπιστώσεις. Ιερή για μένα είναι η οικογένειά μου Afroditaki, όχι ο αγαπημένος μου τραγουδιστής, αλλιώς θα χρειαζόμουν ψυχίατρο. Είπαμε έφευγε, δεν άδειασε και το θέατρο! Ελληνικά μιλάμε. Στα τελευταία τραγούδια έφευγε περισσότερο ο κόσμος. Μάλλον επειδή "ήταν πλήρης". Ήταν πλήρης από το τρομερό πρόγραμμα του Νταλάρα; Ή επειδή σκυλοβαρέθηκε ογδόντα ώρες τις "νεράιδες"; Πάντως ανκόρ οκόσμος αυτός δε ζήτησε. Πάλι μάλλον επειδή "ήταν πλήρης". Είπε "όχι άλλο κάρβουνο". Ήταν πράγματι Αποστόλη. Από όλες τις απόψεις. Αυτά εννοώ όταν λέω πως κατά καιρούς κάνει και τρομερά πράματα. Και είμαι σίγουρος πως θα ξανακάνει. .................................... Παιδιά, ένας ένας. Κάθομαι κοντά στο μιαμισάωρο για να απαντήσω σε όλα αυτά. Αν το ήξερα, δε θα έγραφα εντυπώσεις και θα το σκεφτώ πολύ αν το ξανακάνω. Ευτυχώς περιορίζονται έτσι οι κριτικές και θα ακούγονται στο εξής μόνο διθύραμβοι για τον μεγάλο Γιώργο, αυτόν το φάρο του πολιτισμού, τον άνθρωπο που αποτέλεσε σταθμό για την εξέλιξη του ανθρώπινου είδους. Μετά απ' αυτόν η ζωή θα είναι πλέον πολύ δύσκολη σε αυτόν τον πλανήτη. Αυτό το μεροκάματο δεν το ξανακάνω.

Δεν κάνω καμία γενίκευση. Βγάζω κάποια συμπεράσματα. Το αν είναι σωστά ή λάθος μπορώ φυσικά να το συζητήσω. Δε θα μου πεις όμως εσύ σε καμία περίπτωση πως δείχνουν εμπάθεια, διότι τον Νταλάρα τον συμπαθώ, δεν τον αντιπαθώ. Είμαι καλοπροαίρετος. Εμπάθεια αντιθέτως - και θα πρέπει να το κοιτάξεις εσύ και ενδεχομένως όποιος άλλος αντιδρά με αυτόν τον τρόπο - δείχνει η οποιαδήποτε επίθεση απέναντι σε αυτόν που αρνείται να εγκωμιάζει τον Νταλάρα για πράγματα που κάνει και δεν αξίζουν, εν προκειμένω για τη συγκεκριμένη συναυλία. Ξαναλέω, διότι υπάρχει αδυναμία κατανόησης και το σέβομαι. Δεν διακατέχομαι από αρνητισμό απέναντι στον καλλιτέχνη. Τον παρακολουθώ από κοντά εδώ και τριάντα χρόνια ανελλιπώς. Δεν είναι δυνατό να διακατέχομαι από "εμπάθεια και αγκυλώσεις" (άκου "αγκυλώσεις"!!!). Απλά στέκομαι κριτικά απέναντι στον άνθρωπο που επί τριάντα σχεδόν χρόνια κάθε δουλειά του ήταν και μια πρόταση. Ακόμα και οι χειμωνιάτικες συναυλίες στα θέατρα εμπεριείχαν μια πρόταση, διαφορετική κάθε φορά. Παρουσίασαν πράγματα που επηρέασαν και έμειναν. Ακόμα και οι πρώτες συναυλίες με τις ορχήστρες ήταν από τη φύση τους μια πρόταση. Μετά έγιναν κονσέρβα. Αποδείχτηκαν βολικές. Οι πρώτες συναυλίες-αφιερώματα ήταν κι αυτές πρόταση. Μετά έγιναν πρακτική με σκοπό τη συμπλήρωση του κενού που άφηνε η ανυπαρξία νέας ουσιαστικής ιδέας. Δε νομίζω να ρωτήσεις ΕΝΑ άτομο που αγαπά την ελληνική μουσική - εκτός των δέκα που απέμειναν σε αυτό το δύστυχο φόρουμ - που να μη σου πει τα ΙΔΙΑ πράγματα. Αυτή είναι η πραγματικότητα megali_mpougatsa και το τι έχεις θεωρηθεί εσύ εδώ μέσα από τους άλλους, ειλικρινά, δε μου λέει απολύτως τίποτα. Δικαίωμά σου, εγώ όμως θα πηγαίνω ελπίζοντας πάντα πως οι επιφυλάξεις μου θα διαψευστούν. Έχει συμβεί αρκετές φορές τα τελευταία χρόνια, δεν είπα πως όλες οι εμφανίσεις του είναι μέτριες ή για κλάματα. Εδώ βρίσκεται και μια βασική διαφορά μας, διότι εγώ τον θεωρώ συνυπεύθυνο που διαλέγει αηδίες όπως το "νταλάι λάρα". Τραγούδια-τραγωδίες που κάνουν πολλούς από εμάς κιόλας να γελάμε και δίνουν το δικαίωμα στον οποιοδήποε κομπλεξικό να λέει "δε μας χέζεις ρε Νταλάρα". Αν δε βρίσκει τραγούδια της προκοπής να πει, ας μη λέει τίποτα, ή ας ψάξει καλύτερα, ας δουλέψει δηλαδή παραπάνω. Λοιπόν, υπάρχει αδυναμία κατανόησης και μάλλον έτσι εξηγείται και ο φανατισμός. ΔΕ μίλησα για επαναλαμβανόμενα τραγούδια!!! Κι εμένα μου αρέσει η "φαντασία" και μακάρι να την ακούω ζωντανά όσο πιο συχνά γίνεται!!! Ενταγμένη βέβαια σε ένα πρόγραμμα που θα κολλάει και όχι στη Μεσόγειο ΙΙΙ για παράδειγμα! Μίλησα για επανάληψη πρακτικής. Για επανάληψη γενικότερου ρεπερτορίου και καλλιτεχνικών κινήσεων. Για το ότι έχει σχεδόν καταντήσει τραγουδιστής αφιερωμάτων. Έγινα τώρα αντιληπτός; Πόσο πιο σαφές μπορεί να γίνει; Καθόμουν στο κέντρο ακριβώς, πάνω από την ηχοληψία, σε σημείο από το οποίο έβλεπα τους θεατές που επέλεγαν να αποχωρήσουν. Δεν είπα κάτι διαφορετικό. Μερικές ή λίγες (όπως σε βολεύει πες το) δεκάδες θέσεις παρέμειναν άδειες στις δυο άκρες, γεγονός που δεν καθιστά το θέατρο γεμάτο! Δεν ξέρω αν μπορεί ή δεν μπορεί να δει κανείς κάτι από εκεί. Αυτό που ξέρω είναι πως όταν έχουν πουληθεί τα εισιτήρια, είναι αναγκασμένοι κάποιοι να καθίσουν και εκεί, ακόμα κι όταν ξέρουν πως δεν μπορούν να δουν. Τότε λέγεται γεμάτο. Τώρα δεν ήταν. Το έγραψα, διότι σχηματίζεται η αίσθηση από τις εντυπώσεις των άλλων πως ήταν, ασφυκτικά κιόλας, γεμάτο! Ε, όχι, δεν πήγε τόσος κόσμος, πώς να το κάνουμε. Και θα πρέπει να αναρωτηθούμε και το γιατί. Είχες καρφωμένο το βλέμμα σου στον Νταλάρα φαίνεται. Σποραδικά έφευγαν θεατές από τα μέσα του προγράμματος της Πόντες, η βαρεμάρα ήταν διάχυτη. Το δημοτικό τουλάχιστον το έβγαλα και έμαθα να μετράω. Κοίτα, επειδή εδώ και μια δεκαετία ζω σε δυο χώρες, έχω πάει σε κάμποσα μέρη. Άλλοι έχουν πάει σε περισσότερα φυσικά. Στην Ελλάδα έχει τύχει και μετράω όχι άδεια καθίσματα, αλλά κεφάλια, τόσο τραγικά. Σε πολλούς μας έχει τύχει. Στην Ευρώπη μου έχουν τύχει συναυλίες του που δεν ήταν sold out. Δεν ξέρω πού τα έχεις δει εσύ αυτά με τους γεμάτους χώρους, αλλά πλέον σπανίζουν. Μάλιστα ο ίδιος έχει μικρύνει τόσο πολύ τους χώρους που εμφανίζεται για να γεμίζουν, που στο τέλος θα παίζει στο σαλόνι του σπιτιού σου. Κοίτα, δεν είμαι εκπρόσωπος τύπου κανενός. Ούτε φερέφωνο του Νταλάρα. Το "μπράβο Γιώργαρε" το φωνάζω από τεσσάρων χρονών, επειδή τραγουδούσε ωραία. Και τώρα ακόμα το φωνάζω, πάλι όταν τραγουδάει ωραία. Σπανιότερα δηλαδή. Αλλά το κάνω και θα συνεχίζω να το κάνω, γιατί ξέρω πως θα έρθει κάποια στιγμή πάλι, όπως έρχεται κατά καιρούς, που θα κάνει κάποια αξιόλογη κίνηση ή κάποια ωραία ερμηνεία. Να τον επευφημώ επειδή τα πάντα του μου αρέσουν και τα πάντα του είναι αξιόλογα και γαμάτα, σόρρυ, δεν το βλέπω έτσι. Στέκομαι κριτικά, πάντα όμως καλοπροαίρετα. Αλλά δεν μπορώ να μη διαπιστώνω τα αρνητικά. Αν κάποιος δε διαπιστώνει κανένα αρνητικό, αν όλα είναι αξιόλογα, ακόμα και αυτά με τα οποία όλος ο υπόλοιπος κόσμος γελάει, αν απαγορεύει στον άλλον να εκφράσει αντιρρήσεις ή και δυσαρέσκεια, τότε υπάρχουν πολλοί επαγγελματίες που θα μπορέσουν να τον βοηθήσουν να ξεπεράσει το ψυχολογικό κόλλημα ή την ταύτισή του με τον Νταλάρα. Με συγχωρείς Afroditaki που δεν πηγαίνω κάθε φορά πίσω στα καμαρίνια να του ζαλίζω τα ούμπαλα. Εδώ υποτίθεται πως είναι χώρος συζήτησης. Αν φοβάστε μη δουν τα αρνητικά σχόλια οι "ξένοι που καραδοκούν", μπορείτε να το κλειδώσετε ή να βάλετε μια ταμπέλα πως "εδώ λατρεύουμε τον Νταλάρα και επιτρέπουμε τις αρνητικές κριτικές που δεν αφορούν την ουσία της δουλειάς του. Επιτρέπονται οι κριτικές μόνο για το χτένισμά του". Όσο για το ιστορικό μου εδώ μέσα, που επικαλείσαι, δείχνει πως οι αντιπαραθέσεις μου στα δέκα χρόνια που είμαι μέλος του φόρουμ έχουν να κάνουν είτε με φασιστοδεξιές απόψεις συγκεκριμένου ατόμου στο τόπικ "κοινωνία και πολιτική" είτε με την απαγόρευση κριτικής στον Νταλάρα, από άλλα μέλη. Σε αυτή την "απαγόρευση κριτικής" είχαν αντιδράσει και άλλοι στο παρελθόν και αποχώρησαν από το φόρουμ. Λυπηρό. Ευχαριστώ για τη δεύτερη αυτή ενημέρωση, δε χρειάζεται, έχω παρακολουθήσει δεκάδες ελληνικές συναυλίες σε ευρωπαϊκές πόλεις και αυτή η αντίδραση των ξένων δε μου λέει τίποτα απολύτως. Κάνουν έτσι ακριβώς όπως λες και όταν ακούνε το Ζόρμπα δη γκρηκ από την ορχήστρα με τα βιολιά του Ντέμη Ρούσσου ή όταν βλέπουν στα ελληνικά σκυλάδικα της Γερμανίας Λαζοέλληνες να σπάνε πιάτα. Δεν καταλαβαίνουν μία. Είναι ελάχιστοι (ξαναλέω: υπάρχουν, αλλά είναι ελάχιστοι) οι ευρωπαίοι που παίρνουν έστω και μια μυρωδιά για το τι είναι ελληνική μουσική. Αφού κι εσύ είσαι έξω θα έχεις καταλάβει για τι πράγμα μιλάω. Μα δε μίλησα για το soundcheck αυτής της συναυλίας!!! Είπα πως τον έχω πετύχει επανειλημμένως να μη ασχολείται παρά ελάχιστα. Ο ήχος είναι πράγματι σχεδόν πάντα τέλειος, λόγω εγκαταστάσεων και συνεργατών, ακόμα και σήμερα που δεν κουβαλάει τη δική του εταιρία στα λάιβ. Όσο για τον αριθμό προβών που έθιξε και o thes, αν κάποιος από εδώ μέσα έχει κονέ στην ορχήστρα του Νταλάρα, που πολλοί έχουν, ας ρωτήσει για να δούμε αν είναι έτσι ή όχι. Το ότι "δουλεύει" ο Νταλάρας και "είναι ανήσυχος" όπως παλιά, δεν προκύπτει από πουθενά. Ναι, αυτός και ο Ίγκι Ποπ. Πλάκα μου κάνεις τώρα, δεν εξηγείται αλλιώς. Αλήθεια πόσον καιρό παρακολουθείς τις συναυλίες του Νταλάρα; Μου μιλάς για πράγματα που έχει κάνει πριν οχτακόσια χρόνια. Σύστησε καλλιτέχνες, έκανε καινοτομίες, οκ τα ξέρουμε. Αυτά κάποτε. Κάποτε σύστηνε στο ευρύτερο κοινό τους Κατσιμίχες, τώρα συστήνει τον ...Φλώρο! Ποιες είναι οι καινοτομίες στους δίσκους του την τελευταία δεκαπενταετία; Αν κουράζεται η φωνή του, ας τραγουδάει λιγότερο. Αν φέτος μετά από πεντακόσια χρόνια του ήρθε να πιάσει τα κατσικοχώρια και πάει και τραγουδάει παντού βραχνός, σόρρυ θα το καταθέσω ως παράπονο. Δεν πάω στις συναυλίες του για να τον ακούω βραχνό και κουρασμένο. Και μη μου γράφεις πως είχαν την τύχη διάφορες πόλεις της Ελλάδας να τον απολαύσουν. Λες και πλάκωσε κόσμος και ντουνιάς στα μίνι θεατράκια.

Ε, δε δείχνει και πολύ εργατικός για το επάγγελμα που κάνει. Πέντε τραγούδια να αναζητήσει και να προβάρει για να στηρίξει το πρότζεκτ της "Μεσογείου" δεν μπορεί; Ή τα εξηνταπέντε του χρόνια όπως το λες κι εσύ τον εμποδίζουν να στρώσει ένα πρόγραμμα που ο ίδιος υπόσχεται; Ας μην ξεχνάμε πως δεν κάνει και κάνα βαρύ κι ανθυγιεινό επάγγελμα. Δε δουλεύει δα και οικοδομή... Πάω στοίχημα πως για τη συναυλία αυτή δεν έκανε πάνω από τρεις πρόβες. Εδώ για την πρώτη Μεσόγειο έκανε τέσσερις, ναι τέσσερις μόνο πρόβες με όλους τους μουσικούς. Πέρσι παρακολούθησα τρεις συναυλίες και σάουντσεκ πάνω από εικοσάλεπτο δεν έκανε. Πιτσιρικάς πήγαινα και στηνόμουν να ακούσω την πρόβα ήχου από τις τεσσερισήμιση το απόγευμα, αυτός ήταν εκεί και είχε ξεκινήσει, δούλευε ασταμάτητα μέχρι την έναρξη της συναυλίας. Αυτά δεν υπάρχουν, χρόνια τώρα. Για μια συναυλία με νέο πρόγραμμα κάνει τρεις το πολύ πρόβες πλέον. Η φήμη του εργασιομανή Νταλάρα είναι πλέον ένας θρύλος από τα παλιά που απλά τον ακολουθεί. Επομένως αν εννοείς πως διαφωνείς με την άποψή μου και λες πως ΕΙΝΑΙ πράγματι πολύ εργατικός, συγγνώμη, αλλά η ίδια η πραγματικότητα εδώ και πολλά χρόνια σε διαψεύδει. Αν πάλι εννοείς πως στα 65 του δεν μπορούμε να έχουμε την απαίτηση να είναι πιο εργατικός απ' ό,τι είναι, αφενός παραδεχόμαστε πως είναι λιγότερο εργατικός από το παρελθόν, αφετέρου, ας αραιώσει λίγο τις εμφανίσεις για αν μην εκτίθεται. Δεν αποδεικνύεις το πόσο εργατικός είσαι στα 65 σου κάνοντας ταυτόχρονα δυο περιοδείες με έτοιμα προγράμματα και χιλιοπαιγμένα τραγούδια. Αυτές είναι αρπαχτές χωρίς κανένα κόστος, δεν έχεις επενδύσει μόχθο και δουλειά. Το πόσο εργατικός είσαι θα μου το αποδείκνυες αν έστρωνες τον πισινό σου με σκοπό να φτιάξεις ένα νέο, πρωτότυπο πρόγραμμα με πέντε διαφορετικά τραγούδια, αν είχες δουλέψει δηλαδή. Θεωρώ την κριτική μου αρκετά αντικειμενική. Ξέρεις γιατί δε θα πω "απόλυτα αντικειμενική"; Γιατί ακόμα και αυτή τη στιγμή παρασύρομαι από τη μεγάλη συμπάθειά μου στον καλλιτέχνη. Αν δεν του είχα τόσο μεγάλη συμπάθεια θα έπρεπε να πω "μάζεψέ τα θείο και τράβα σπίτι σου, να κάνει συναυλίες και κάνα νέο παιδί". Και ειλικρινά δε θα αδικούσα κάποιον που θα το έλεγε. Εγώ δε θα το κάνω γιατί δεν το θέλω, δεν είναι ωραίο και στο φινάλε είναι ο καλλιτέχνης που γουστάρω και του έχω αδυναμία. Αλλά και πάλι συγγνώμη, δε θα αφήσω καμία αδυναμία να με τυφλώνει και να μου κλείνει τα αφτιά. Όταν βλέπω πως το αμάξι δεν τραβάει στην ανηφόρα, γιατί να βροντοφωνάζω πως τραβάει και μάλιστα γερά; Και από πού κι ως πού η κριτική μου είναι προσβλητική για τον Νταλάρα; Θεωρώ πως πολύ περισσότερο προσβλητική είναι η νοοτροπία των αυτόκλητων δικηγόρων του, παρά η απαίτηση του κοινού του για μερικές ουσιαστικές εμφανίσεις τώρα που πλησιάζει όλο και περισσότερο το τέλος της καριέρας του. Συγγνώμη, τι πάει να πει εποικοδομητικό για το φόρουμ και τον Νταλάρα; Μια κριτική που θα στερείται αντικειμενικότητας; Εκφράσεις θαυμασμού του στιλ"μπράβο Γιώργο", "εκπληκτικός ο Νταλάρας στο Ηρώδειο και τι νέος που φαίνεται" και για ξεκάρφωμα να του πετάω την κριτική για ανούσια πράγματα του τύπου "τι αίσχος γυαλιά ηλίου που φοράει", έτσι για να περνάω για αντικειμενικός και όχι κολλημένος που πάει να αγοράσει μέχρι και τα ίδια σώβρακα με τον Νταλάρα (πάω στοίχημα πως υπάρχουν και τέτοιοι τύποι σε αυτόν τον κόσμο); Αυτή είναι η ισορροπημένη κριτική; Και ξανά μανά συγγνώμη αλλά αυτό μου φαίνεται ανισορροπία. Αυτά που έγραψα στο προηγούμενο ποστ είναι τα γεγονότα, η προσωπική μου άποψη απλώς τα συνοδεύει διότι έρχεται συμπερασματικά με αυτά ως βάση. Αν πάλι δε σου αρέσει να λέγονται ανοιχτά αυτά, έχεις δυο επιλογές. Η μια είναι να πιάσεις τον Νταλάρα και να του πεις "μάστορα σε έχει πάρει ο κόσμος στον μεζέ, πιάσε την κιθάρα και μάθε τίποτα καινούργιο, που έχουμε να ακούσουμε καινούργιο ταξίμι από τα χεράκια σου απο το μακρινό 1992 περίπου". Η άλλη είναι να μετονομάσουμε το τόπικ από "εντυπώσεις συναυλιών" σε "θετικές εντυπώσεις συναυλιών, και κάποιες αρνητικές της πλάκας για το ντύσιμο ή το χτένισμα", έτσι ώστε να μην αμφισβητείται η κυριαρχία του Νταλάρα στο σύμπαν, αφού ό,τι κάνει το κάνει καλύτερα από όλους κι ας είναι 65 χρονών. Αυτό ακριβώς έκανα αν διάβασες καλά. Τώρα αν τα αρνητικά είναι πολύ περισσότερα από τα θετικά, σόρρυ δε φταίω εγώ, άλλος έκανε τη συναυλία. Απλά, αν θες να το καταλάβεις, δε διακατέχομαι από τη γνωστή τάση να δικαιολογώ τον Νταλάρα για την κάθε στραβή που θα κάνει στη δουλειά του. Δε χώνω συνέχεια το ξαναλέω. Δεν τον είπα ούτε άχρηστο, ούτε γεροξεκούτη, ούτε φωνάζω να πάει σπίτι του. Να μου δώσει ένα πρόγραμμα πρωτότυπο και πέντε ερμηνείες της προκοπής ζητάω, το αυτονόητο δηλαδή. Θεωρείσαι τόσο παράλογος όταν ζητάς το αυτονόητο; Και στο φινάλε, πόσο μαλάκας ή θύμα του Πανούση είναι ο κόσμος που πλέον δεν πατάει στις εμφανίσεις του; Που αναγκάζεται καλοκαιριάτικα να εμφανίζεται σε κάτι μικρούς χώρους σαν κοτέτσια για να μη φαίνεται άδειος; Νομίζεις πως ο κόσμος δεν έχει βαρεθεί τα ίδια και τα ίδια και τα ίδια του Νταλάρα; Τα πήρε στους δίσκους, τα άκουσε στις συναυλίες, τα ξανάκουσε σε άλλες συναυλίες, τα πήρε μετά στους ζωντανούς δίσκους, τα είδε και στην τηλεόραση... Ε σόρρυ, αλλά οι νορμάλ οι άνθρωποι περιμένουν και κάτι καινούργιο, και αυτό να ΜΗΝ είναι "βρέχει και ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται"... όταν γέμιζε ο Νταλάρας τα στάδια έκανε και αξιόλογα πράματα. Τώρα που αναμασαει τα ίδια και τα ίδια και το κοινό του έχει συρρικνωθεί επειδή στην πλειοψηφία του έχει χάσει κάθε ενδιαφέρον για τον καλλιτέχνη, μας έχει ζαλίσει τα μπάμπαλα με τους "μικρούς, ζεστούς, γλυκούς, χώρους" διότι πλέον ακόμα και το Αντάρτ δυσκολεύτηκε να το γεμίσει... Δεν υπάρχει απολύτως κανένας ουσιαστικός λόγος νομίζεις που ελάχιστοι πλέον τον ακολουθούν; Afroditaki πρώτον δεν έγινα τίποτα, δεύτερον δε νομίζω πως με λογοτεχνισμούς θωρακίζεις με κύρος τα επιχειρήματά σου.

Παρόλο που δεν ήθελα αρχικά να γράψω εντυπώσεις σχετικά με τη συναυλία αυτή, άλλαξα άποψη κυρίως από το γεγονός πως όσα διάβασα μέχρι στιγμής, μου φαίνονται εξαιρετικά εγκωμιαστικά. Σέβομαι απολύτως τις εικόνες που εισέπραξε ο καθένας από τη συναυλία, ωστόσο με προβληματίζει ιδιαίτερα το γεγονός πως οι δικές μου εντυπώσεις διαφοροποιούνται σε πολύ μεγάλο βαθμό από τις εντυπώσεις όσων έγραψαν μέχρι στιγμής. Είναι χρόνια τώρα που προσπαθώ να στέκομαι κριτικά - καλοπροαίρετα φυσικά - απέναντι στις επιλογές του Νταλάρα. Προσπαθώ να εξετάσω αν αυτό που παρουσιάζει κάθε φορά αποτελεί πραγματικά προϊόν αναζήτησης και μόχθου, αν είναι "δουλεμένο" υλικό ή μια επανάληψη χιλιοπαιγμένων πραγμάτων. Φυσικά και με είχε κουράσει η τετραετία-πενταετία, κατά την οποία έπαιζε επανειλημμένως το ίδιο πρόγραμμα με τις μεγάλες ορχήστρες, από του Λονδίνου μέχρι της Μόσχας, μέχρι του Ισραήλ, μέχρι κι εγώ δεν ξέρω ποιας άλλης χώρας. Όπως με έχει κουράσει και η επαναλαμβανόμενη τάση την τελευταία δεκαπενταετία να παρουσιάζει προγράμματα-αφιερώματα. Από τις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας σχεδόν κάθε χρόνο έχουμε τη δυνατότητα να παρακολουθούμε ένα αφιέρωμα στους Τσιτσάνη, Βαμβακάρη, Θεοδωράκη, Παπαδόπουλο, Κουγιουμτζή, Καλδάρα. Ή γενικά στο "ρεμπέτικο τραγούδι" όπως φέτος το καλοκαίρι, που διάλεξε όλα τα χιλιοπαιγμένα. Ο ίδιος επανέρχεται στις αρχές του προσεχούς έτους με άλλο ένα αφιέρωμα στον Κουγιουμτζή. Σαν ακροατής του Νταλάρα από την παιδική μου ηλικία, ενδιαφέρομαι να παρακολουθώ όλες του τις συναυλίες. Δεν μπορώ όμως να μην προβληματίζομαι όταν επί δεκαπέντε και πλέον χρόνια παρακολουθώ την ίδια λογική της επανάληψης. Το πρωτότυπο υλικό που κυκλοφόρησε σε αυτό το χρονικό διάστημα υπολείπεται σε ποσότητα αλλά και ποιότητα έναντι του αντίστοιχου υλικού που εκδόθηκε δέκα χρόνια πριν. Φυσικά και λαμβάνω υπ' όψιν τις νέες συνθήκες, την αλλαγή του ακροατηρίου, το μειωμένο κοινό του καλλιτέχνη, ακόμα και την ηλικία του, αλλά αυτά δεν αλλάζουν την κυρίαρχη εντύπωση που σχηματίζεται από το αδιαμφισβήτητο γεγονός, πως ο Νταλάρας επαναλαμβάνεται. Πολύ πιθανό είναι και ο ίδιος να έχει ψυχανεμιστεί πως τραγούδια του στιλ "θα σε ξεπεράσω", "έχω ένα προαίσθημα", "νταλάι λάρα", "θα περιμένω εδώ", "είσαι με το 'να πόδι στ' άστρα και τα δυο στην κόλαση" δε συγκινούν τον κόσμο που τραγουδούσε στην καθημερινότητά του το "ήλιε μου σε παρακαλώ", το "μη μου θυμώνεις μάτια μου", το "του κάτω κόσμου τα πουλιά" ή αργότερα το "αν υπάρχει λόγος" και το "περωμένο". Για να εξηγούμαι, τα δυο τελευταία τραγούδια, αν και χιλιοπαιγμένα, τα μνημόνευσα για την ποιότητά τους και την αντοχή τους στο χρόνο. Όταν σου λείπει καλό πρωτότυπο υλικό, λογικό είναι να γεμίζεις τα κενά σου με αναπαραγωγές παλαιότερου ποιοτικού υλικού, έτσι ώστε να διατηρείς το προφίλ του ποιοτικού καλλιτέχνη που είχες. Με τη διαφορά πως η συνεχόμενη αναπαραγωγή του παλαιότερου υλικού σου αφαιρεί την έως πρόσφατα εμπεδωμένη στις συνειδήσεις του κόσμου ιδιότητα του "ανήσυχου και εργατικού καλλιτέχνη, που δεν αναπαύεται στις δάφνες του". Αφού λοιπόν ζητήσω συγγνώμη για το χώρο που πιάνω με αυτή τη μακροσκελή εισαγωγή, προχωρώ στις εντυπώσεις μου από τη δευτεριάτικη συναυλία. Η συναυλία δεν ήταν sold out, το Ηρώδειο δεν ήταν γεμάτο. Στο δεξί και αριστερό άκρο του πάνω διαζώματος υπήρχαν άδεια καθίσματα. Ο ήχος δεν ήταν καλός. Ήταν τέλειος. Το παρατεταμένο σφύριγμα μικροφώνου λίγο μετά την έναρξη και η ασυνεννοησία των τεχνικών που προκάλεσε το κλείσιμο και των δυο μικροφώνων της Νόα δεν χαλάνε σε καμία περίπτωση το εξαιρετικό ηχητικό αποτέλεσμα καθ' όλη τη διάρκεια της συναυλίας. Τα όργανα ακούγονταν τέλεια, οι φωνές των γυναικών επίσης. Αν η φωνή του Νταλάρα σε πολύ μεγάλο μέρος της παράστασης ήταν βραχνή και κουρασμένη, αν στις διφωνίες του Havana τον σκέπαζε εντελώς η Πόντες γιατί η φωνή του δεν πολυέβγαινε, αν ο ίδιος μπέρδεψε τα λόγια στο una moneda le di δε φταίει ο ήχος, ούτε τα μικρόφωνα ούτε οι τεχνικοί. Φταίει η όχι και τόσο καλή κατάσταση της φωνής του. Η πολύ δυνατή και καθαρή απόδοση του o mare e tu στην αρχή μου έδωσε πολλές ελπίδες πως θα ακολουθήσουν κι άλλες καταπληκτικές ερμηνείες, αλλά δυστυχώς η κατάσταση της φωνής του τη Δευτέρα αποδείχτηκε όχι και τόσο καλή. Η ορχήστρα ήταν εξαιρετική, τα λάθη ελάχιστα και μικρά, δε φάνηκε τίποτα προς τα έξω. Οι ενορχηστρώσεις όμως ήταν οι ίδιες και οι ίδιες. Και μια και λέω για "τα ίδια και τα ίδια", θα έρθω και στο πρόγραμμα. Είχα από την αρχή την αίσθηση πως δεν πρόκειται να ακούσω και κάτι καινούργιο. Απλά η επιβεβαίωση της αρχικής αυτής αίσθησης με εκνεύρισε αρκετά. Καινούργια πράγματα ακούστηκαν, αλλά όχι από τον Νταλάρα. Αυτός περιορίστηκε σε μια επανάληψη κάποιων παλαιότερων επιτυχιών. Οι δυο κυρίες παρουσίασαν κι αυτές δείγματα του προσωπικού τους ρεπερτορίου. Η Νόα είπε κάνα δυο - μόνο - παραδοσιακά, σε ένα εκ των οποίων χτυπούσε με τον κρουστό της κάτι ντενεκέδες για τις ελιές. Ομολογουμένως ήταν από τις ευχάριστες εκπλήξεις, κάτι "διαφορετικό" σε σχέση με το "Λεβερκούζεν". Προσωπικά με κούρασε από την πρώτη στιγμή με ένα τραγούδι που έλεγε συνέχεια "άι ντοντ νόου, άι ντοντ νόου, άιμ στρονγκ, άιμ στρονγκ, άι ντοντ νόου" και καλούσε τον κόσμο να επαναλαμβάνει αυτό το πράμα. Συνέχισε με κάτι αμερικάνικες ηθικολογίες του στιλ "ζήσαμε το καλοκαίρι έναν πόλεμο που μας συγκλόνισε", "ποτέ πια πόλεμος", "ειρήνη για όλο τον κόσμο", "είμαι μάνα τριών παιδιών", λες και τα παιδάκια στη Γάζα που βομβάρδιζε η χώρα της δεν έχουνε μάνες, ή δεν υπάρχουν στη Γάζα μανάδες με τρία παιδιά. Αφού διαφώτισε τρεις χιλιάδες θεατές βαφτίζοντας τους βομβαρδισμούς και τη δολοφονία 2000 Παλαιστινίων αμάχων ...πόλεμο (!) συνέχισε το κατά τα άλλα ενδιαφέρον πρόγραμμά της. Η Πόντες από την άλλη ήταν που με κούρασε περισσότερο. Τραγούδησε ένα μόνο fado και το υπόλοιπο πρόγραμμά της ήταν μοιρασμένο μεταξύ προσωπικού της ρεπερτορίου και σημαντικών τραγουδιών άλλων καλλιτεχνών. Κατά τη διάρκεια αυτή χόρευε κάτι σαν καποέιρα και οι ερμηνείες της χαρακτηρίζονταν από μια έντονη διάθεση να στριγγλίζει. Το σχετικά άγνωστο στο ελληνικό κοινό ρεπερτόριο των δυο κυριών κούρασε αρκετά τους θεατές με αποτέλεσμα να ακούγονται δεξιά και αριστερά μου παράπονα για το πού είναι ο Νταλάρας τόση ώρα. Στο τέλος του πρώτου μέρους και με προσωπικό πρόγραμμα 7 τραγούδια ως εκείνη τη στιγμή είχα αρχίσει να προβληματίζομαι, γιατί φαινόταν σαν κομπάρσος στη συναυλία του. Στο διάλειμμα και όταν πήγα έξω για τσιγάρο έπιασα δυο ζευγάρια και μια μικρή παρέα που αρνήθηκαν να πάρουν "χαρτάκι" για να ξαναμπούν μέσα λέγοντας στους ταξιθέτες πως φεύγουν. Κατά τη διάρκεια του προγράμματος της Πόντες συνεχίστηκαν οι μουρμούρες από μπροστά, πίσω και απ' το πλάι. Οι αποχωρήσεις πλέον γίνονταν από κάμποσους στο χαλαρό, μια και χάθηκε η "ευκαιρία" του διαλείμματος. Αντιλαμβανόμουν από τον κόσμο γύρω μου πως ψιλοβαριόταν. Εκτός από τα σουξουμούξου, είχε αρχίσει να φαίνεται πως αδειάζουν και καθίσματα. Το πρόγραμμα πάλι του Νταλάρα ήταν μια απ' τα ίδια. Ξαναζεσταμένο φαγητό. Δυστυχώς όμως ήταν και οι εκτελέσεις εντελώς άνευρες. Από τα βίντεο που τράβηξα δε θέλησα να ανεβάσω στο γιουτιουμπ τίποτα απολύτως, γιατί πιστεύω πως οι ερμηνείες αυτές τον εκθέτουν. Για πρώτη φορά έριξε το φλαμένκο έναν τόνο, προφανώς για να μπορέσει να πιάσει τις ψηλές. Ακόμα και έτσι δυστυχώς δεν μπορούσε να το βγάλει πολύ καλά. Μπέρδεψε και τα λόγια σε ένα σημείο ψελλίζοντας κάτι αλαμπουρνέζικα. Το λίγο από "μόνο η αγάπη μένει" όπως το είχε παίξει κάποτε στην Τέντα, μου φάνηκε δεδομένου του υπόλοιπου προγράμματος-σούπα σαν "σκέτο από γιουβέτσι". Πάλι καλά όμως που ακούστηκε κι αυτό, και το "ξημερώνει" δίνοντας έναν αέρα "αλλαγής" στο πρόγραμμα. Ευτυχώς που η ορχήστρα έπαιξε και το χάπυ μπέρθντεη! Επίσης δεν μπορώ με τίποτα να καταλάβω για ποιο λόγο δόθηκε ο τίτλος "μουσικό ταξίδι στη Μεσόγειο" σε αυτή τη συναυλία. Αν ο μόνος λόγος να μπει η λέξη "Μεσόγειος" στον τίτλο της συναυλίας ήταν το γεγονός πως και οι τρεις καλλιτέχνες γεννήθηκαν σε μεσογειακές χώρες, εντάξει. Αλλά επειδή ο τίτλος συνήθως μαρτυρά και το περιεχόμενο της συναυλίας, τότε κάτι δεν καταλαβαίνω. Πώς μπορεί να χωρέσει μέσα στο μουσικό περιεχόμενο της Μεσογείου το "μια βραδιά στο Λεβερκούζεν"; (!!!) Το "εγώ ήμουν εσύ"; "Τα παραπονεμένα λόγια"; Πού είναι η συνάντηση του fado με το ρεμπέτικο, που μας έλεγε παίρνοντας σβάρνα πάλι όλες τις πρωινές εκπομπές; Επειδή είπε ο ένας το "κάνε λιγάκι υπομονή" και η άλλη το "ardinita"; Με ένα κι ένα συναντήθηκε το fado με το ρεμπέτικο; Επιπλέον, πού είναι όλη αυτή η δουλειά που έγινε στην πρώτη "Μεσόγειο"; Πού είναι εκείνη η αναζήτηση ρεπερτορίου που οδήγησε σε ένα πολυδιάστατο μουσικό αποτέλεσμα, με πρωτάκουστα στο ευρύτερο ελληνικό κοινό τραγούδια; Επομένως αντί να μιλάμε για "Μεσόγειο", ας μιλήσουμε καλύτερα για μια απλή μουσική συνεύρεση τριών καλλιτεχνών, για μια απλή συναυλία που θα μπορούσε να γίνει οπουδήποτε αλλού και όχι στο Ηρώδειο, που απαιτεί ιδιαίτερα προγράμματα. Απλά πιστεύω πως αν το Ηρώδειο δε γέμισε καν πλήρως την περασμένη Δευτέρα με το ξεκάρφωμα της "Μεσογείου", ο θεός ξέρει πόσα καθίσματα άδεια θα μετρούσαμε σε ένα οποιοδήποτε άλλο θέατρο χωρίς τον τίτλο "Μεσόγειος". Το Ηρώδειο κατά τη γνώμη μου βόλεψε όσον αφορά την προσέλευση. Δίνει ένα κάποιο κύρος σε οποιαδήποτε ετοιματζήδικη παράσταση, άρα θα κοπούν και παραπάνω εισιτήρια. Μπορεί να μην έμεινα καθόλου ευχαριστημένος από τη συναυλία αυτή, μπορεί να απογοητεύομαι συνεχώς τα τελευταία χρόνια από τις επιλογές του, από την έλλειψη διάθεσης αναζήτησης και δουλειάς. Μπορεί να γίνεται όλο και πιο εμφανές με την πάροδο των ετών πως ο ίδιος πλέον δεν έχει καμία σχέση με τον εργατικό ή εργασιομανή Νταλάρα του παρελθόντος, πως οι πρόβες με τους μουσικούς είναι πια ελάχιστες, πως η ουσιαστική ενασχόλησή του με τη μουσική μειώνεται συνεχώς. Μπορεί να ευχαριστιέμαι τις λάιβ εμφανίσεις του καθώς και τις ερμηνείες του πολύ πιο σπάνια τελευταία. Αυτό βέβαια δεν αναιρεί το γεγονός πως δε θα χάσω ούτε την επόμενη φορά την ευκαιρία να πάω σε συναυλία του, γιατί "πόσο καιρό ακόμα θα μπορεί κανείς να βλέπει ζωντανά τον Νταλάρα;". Πέρα όμως από τη γενικότερη βαριεστημένη διάθεση του κοινού, που αποχωρούσε δειλά ήδη από το διάλειμμα και όλο και περισσότερο από την έναρξη του δεύτερου μέρους και μετά, που δεν μπήκε καν στον κόπο να ζητήσει ανκόρ, το χτύπημα ήρθε και από το ίδιο μου το περιβάλλον. Η παρέα με την οποία πήγα στη συναυλία αυτή τη φορά είναι μεν πολύ θετικά διακείμενη στον Νταλάρα αλλά τον παρακολουθεί λάιβ κάθε δυο-τρία χρόνια. Δεν πάει τόσο συχνά όσο εγώ. Παρ' όλ' αυτά όταν τους ρώτησα πώς τους φάνηκε μου απάντησαν: "όλο τα ίδια και τα ίδια". Ε, είναι να μην προβληματίζεσαι; Ζητώ συγγνώμη για το μεγάλο κείμενο που έγραψα. Είχα να γράψω πάρα πολλούς μήνες και μου βγήκε μαζεμένο.

Όταν κάποιος μπερδεύει το αιματοκύλισμα του παλαιστινιακού λαού με μια άσχετη καλλιτεχνική εκδήλωση Μεγάλη δημοσιογραφία... http://info-war.gr/2014/07/%CE%BA%CE%BF%CF%80%CE%AD%CE%BB%CE%B5%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%AC%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B2%CE%B9%CF%84%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%B3%CE%AC%CE%B6%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CF%86%CE%B1%CF%81/

Charman δε σε καταλαβαίνω. Είπαμε και πριν πως η Taylor όχι απλά δεν είναι μέτρια κιθάρα, αλλά είναι πάρα πολύ καλή και ακριβή...

Η σελίδα του Κώστα Παπαδόπουλου http://kostaspapadopoulos-bouzouki.com/

Όχι. Η συγκεκριμένη adamas πωλείται ακόμα στο μπλε και στο μαύρο, όσο υπάρχει στοκ. Μέχρι πριν από 15 μέρες μπορούσες να τη φτιάξεις στο custom shop της ovation. Απλά έχει πιο σύγχρονη προενίσχυση. Η κιθάρα είναι ολόιδια. Η μπουσκαρίνο ήταν custom made, μπορεί να ξαναφτιαχτεί οποιαδήποτε στιγμή, δεν ήταν το στάνταρ starlight μοντέλο. H δε Taylor δεν είναι τρέχον μοντέλο, δεν υπάρχει πλέον στο εμπόριο, είναι εφταετίας. Είναι το ακριβότερο από τα νάυλον μοντέλα της. Πολλά λεφτά και πολύ καλό όργανο. Σαν νάυλον ήχος, πολύ καλύτερος από τις country artist που κρατούσε παλιότερα, μια και είναι φυσικότερος λόγω ηχείου και έχει και πολύ καλή προενίσχυση (σε σχέση με το απλό μονό ποντεσιόμετρο της 1624) Η βαλίτσα δεν έχει να κάνει με το αν είναι αντίκα η κιθάρα. Η σκληρές βαλίτσες είναι πολλές φορές έργα τέχνης, αλλά δεν απασχολεί αυτό τους μουσικούς. Νοιάζονται κυρίως για την ασφάλεια του οργάνου τους. Γι' αυτό και πλέον οι περισσότεροι χρησιμοποιούν σοφτ βαλίτσες με καλή ενίσχυση εσωτερικά. Πρώτον την κουβαλάς στην πλάτη, μπορείς να την πάρεις πάνω στη μηχανή, είναι αδιάβροχη, είναι πολύ ελαφριά, αν πέσει δεν παθαίνει τίποτα, η καλή σοφτ επένδυση είναι αντικραδασμική, μπορείς να την έχεις μαζί σου στο ντουλαπάκι του αεροπλάνου. Σε όλα τα παραπάνω υπερτερεί της σκληρής βαλίτσας. Η σκληρή είναι απλά βίντατζ. Προσφέρει μια σταθερότητα στο όργανο, την οποία όμως προσφέρει στο 100% και η καλή σοφτ. Επομένως το τι βαλίτσα κρατάει, δεν έχει να κάνει με το τι κιθάρα έχει μέσα. Απλά κάποτε οι σοφτ ήταν ένα απλό πανί ή δερματίνη. Ο μόνος αξιόπιστος τρόπος να μεταφέρεις τα όργανά σου ήταν οι σκληρες βαλίτσες. Και εκεί ο κάθε κατασκευαστης έβαζε - αν θέλεις - τέχνη. Εδώ και δέκα χρόνια οι σοφτ έχουν επικρατησει γιατί προσφέρουν όλα τα παραπάνω πλεονεκτήματα που σου περιέγραψα. Ελάχιστοι πλέον αγοράζουν σκληρές, γιατί είναι άβολες, βαριές, δεν είναι αδιάβροχες και δεν επιτρέπονται πλέον στην καμπίνα του αεροπλάνου. Και στο φινάλε δεν είναι πιο ασφαλείς απ' τις καλές σοφτ. Σοφτ υπάρχουν για όλες τις μάρκες, για όλα τα μεγέθη ηχείου, για κιθάρες, μπουζούκια. λαούτα, ούτια, βιολιά, για τα πάντα. Βασικά οι σοφτ έσωσαν τον κόσμο για πάρα πολλούς λόγους.

Δεν έχει απολύτως καμία σχέση αυτό. Οι καλές σημερινές σοφτ για την πλάτη είναι πολύ πιο αξιόπιστες και πολύ πιο πρακτικές από τις παλιές σκληρές με τη λαβή. Επιπλέον είναι και οι μόνες που επιτρέπονται πλέον μέσα στην καμπίνα του αεροπλάνου. Οι σκληρες δίνονται μαζί με τις αποσκευές και πρέπει να είναι βλάκας κανείς για να δώσει όργανο στο χώρο των αποσκευών. Επίσης η Τaylor δεν είναι καθόλου αναλώσιμη. Είναι ίσης χρηματικής αξίας με την adamas, την οποία θα έβαζε επίσης σε σοφτ βαλίτσα αν την έπαιρνε μαζί του στην καμπίνα του αεροπλάνου.

;;;;;;;;;;;; η μπουσκαρίνο τι;;;;;

Δεν είναι καθόλου μέτρια σε σχέση με τις παλαιότερες. Το μοντέλο αυτό έχει εξαιρετικά ξύλα και υπερβολικά μαλακό μανίκι. Είναι πανάκριβη και δαπανώντας τόσα λεφτά δύσκολα παίρνεις κακή κιθάρα. Πέραν αυτής άλλωστε τώρα κρατά ξανά και μια collectors. Τώρα ποια απ' τις δυο είναι καλύτερη, μεγάλη κουβέντα. Μέτρια πάντως, καμία απ' τις δυο τους δε λες.

Σίγουρα παίζει σε δίσκους. Ένα παράδειγμα είναι οι Μάηδες, σύμφωνα πάντα με τη λίστα μέσα στο δίσκο. Υπάρχει βέβαια ένα μεγάλο πρόβλημα. Σε αυτές τις λίστες αναγράφεται "χοντρικά" το όργανο του κάθε μουσικού. Βλέπεις για παράδειγμα: Γιώργος Νταλάρας, κιθάρες. Τώρα τι κιθάρες, δε σου λέει πάντα. Άλλες φορές αυτές οι λίστες είναι πιο αναλυτικές. Γιώργος Νταλάρας, ακουστικές και κλασικές κιθάρες. Σε κάποιες άλλες λίστες αναφέρεται με σαφήνεια μια δωδεκάχορδη. Επίσης υπάρχει και μια φωτογραφία από καμαρίνια, που δείχνει τον Νταλάρα με μια δωδεκάχορδη ΕΚΟ. Σε live δεν τον έχουμε δει να κρατά δωδεκάχορδη. Είναι συγκεκριμένες και αναγνωρίσιμες οι κιθάρες που κρατά στο 99% των ζωντανών εμφανίσεων. Αφήνω ένα 1% για τις συμμετοχές σε συναυλίες όπου δανείστηκε κιθάρα άλλου (όπως στο Σύνταγμα το '99).