Bithidalaras

Να ζήσεις χίλια χρόνια ΓΙΩΡΓΟ ΜΑΣ! Να ζήσεις χίλια χρόνια ΓΙΩΡΓΟ ΝΤΑΛΑΡΑ! Σε αγαπάμε και θα σε αγαπάμε πάντα, σε λατρεύουμε και θα σε λατρεύουμε πάντα. Δεν μπόρεσα να είμαι μέσα απόψε, δεν πρόλαβα εισιτήριο, αλλά ευτυχώς μεταδίδεται η συναυλία και από την πρώτη νότα δάκρυσα από συγκίνηση! ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΑΠΕΙΡΑ ΓΙΩΡΓΟ ΝΤΑΛΑΡΑ! ΘΕΙΕ ΜΑΣ!

Ο Γιώργος Νταλάρας μιλάει για τον Μάνο Ελευθερίου, τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα και τον Σάκη Ρουβά. Και τα λέει άριστα, όπως πάντα.

Αυτές οι συνεντεύξεις είναι πραγματικά πολύ ωραία ιδέα. Πολλά μπράβο Θανάση, και ειδικότερα για τις στοχευμένες ερωτήσεις. Δυστυχώς για μένα, τα εισιτήρια κάνανε φτερά προτού καν προλάβω να μπω σε διαδικασία να πάρω, αλλά πιστεύω ότι η συγκεκριμένη συναυλία θα κυκλοφορήσει. Ο Πασχαλίδης πάντως μιλάει πάρα πολύ όμορφα τόσο για τον θείο, όσο και γενικότερα. Έχει πολύ άμεση έκφραση και οι συνεντεύξεις του πάντα αξίζουν.

Γεια σου Θάνο, γεια σου Ελίνα! Χθες βράδυ σας καμάρωνα στο Youtube, στην παρουσίαση του βιβλίου στη Θεσσαλονίκη. Παρεμπιπτόντως, συγχαρητήρια και στους δύο, τόσο για το γεγονός ότι ήσαστε εκεί, όσο και για όλα αυτά που είπατε. Πολύ ωραία παρουσίαση!

Καλησπέρα Θανάση, καλησπέρα σε όλους μετά από πολύ (πολύ, πολύ, πολύ) καιρό, παρόλο που πάντα μπαίνω και διαβάζω τακτικά το φόρουμ μας. Ευχαριστούμε για τα βίντεο και το άρθρο σου. Ένα πράγμα θα πω εγώ. Υπάρχει το "Η καρδιά μου είναι γράμμα", το οποίο έχει ερμηνεύσει ο Θαλασσινός, το οποίο αν το έλεγε ο Γιώργος θα πέφτανε οι σοβάδες. Για να δούμε τι θα δούμε στην Πετρούπολη πλέον.

Μια εκτέλεση του ''Θέλω να τα πω'' από πρόσφατη συναυλία που είχα στην Αθήνα. Τραγουδάω εγώ! :razz:

Δεν έγιναν νέες ερμηνείες, εκτός από τον μισό αμανέ στο ''Προσευχή του καλού ραγιά''. Να το διευκρινήσουμε όμως Γιώργο: οτι είναι ερμηνείες του τότε, όχι ερμηνείες που σήμερα. Γιατί πολλοί το συγχέουν, μην γνωρίζοντας την τεχνολογία των πολυκάναλων. Βεβαίως και είναι ερμηνείες του τότε, και πράγματι στο άρθρο η αναφορά είναι εντελώς παραπλανητική. Ωστόσο, παρόλο που εμένα προσωπικά το πείραγμα του Νταλάρα στον δίσκο μου άρεσε απίστευτα πολύ, αντικειμενικά είναι πολύ διακριτή η παρέμβασή του στον δίσκο. Και είμαι σίγουρος ότι αν ήταν εν ζωή ο Πάνου δεν θα μπορούσε ο Νταλάρας να κάνει τίποτα τέτοιο.

Δεν έγιναν νέες ερμηνείες, εκτός από τον μισό αμανέ στο ''Προσευχή του καλού ραγιά''.

Φανταστικό αφιέρωμα και φανταστικά νέα! Οι μέρες συμφωνώ με την Μάρω ότι ίσως είναι πολλές, ωστόσο πιστεύω ότι γενικά θα έχει μεγάλη επιτυχία το εγχείρημα! Και μου άρεσε πάρα πολύ η επιλογή της Γλυκερίας αντί της Τσαλιγοπούλου, η οποία δεν με τρέλανε στο προηγούμενο αφιέρωμα στη Νάουσα, χώρια το μόνιμο πρόβλημά της με τις δεύτερες φωνές, που στα τραγούδια του Καλδάρα είναι πολύ απαραίτητες!

Thank you Μάρω!

Παιδιά, να ρωτήσω κάτι; Δεν πήγα στο Gazarte καθόλου, αλλά βλέπω τα βίντεο από τα περισσότερα τραγούδια, και έχω προσέξει ότι τα ντραμς του Αντύπα είναι πολύ ενοχλητικά στα αυτιά μου. Μου ακούγεται να παίζει πολύ υπερβολικά μερικές φορές, σαν να προσπαθεί να επιδειχθεί. Χαρακτηριστικά πρόσεξα τα ''Εφτανομά'' όπου το έσκισε εντελώς το κομμάτι, και το ''Μια στιγμή για πάντα'' στο οποίο άλλαξε τον ρυθμό σε κάποια φάση. Δεν ξέρω αν ακούστηκε καθόλου σε κάποιον αυτό το πράγμα, αλλά μέσω των βίντεο που βλέπω μου ακούγεται too much το παίξιμό του.

Καλώς σας βρήκα Μάρω! Σε ευχαριστώ πάρα πολύ!

''Μην τα συζητάς καρντάσι''

Καλησπέρα παιδιά! Ήθελα να γράψω τις εντυπώσεις μου για τον δίσκο αυτόν, γιατί μου έχει κάνει εντύπωση γενικά! Προσωπικά, θέλω να ξεκινήσω λέγοντας πως ακούγοντας τη φωνή του Νταλάρα στον δίσκο αυτό, άκουσα έναν Νταλάρα πιο αισθαντικό, πιο βραχνό, πιο μπάσο (ίσως και επιτηδευμένα), και πιο λιτό, στοιχεία που μου άρεσαν πάρα πολύ, παρόλο που κατά γενική ομολογία η φωνή του έχει αρχίσει πλέον και ''σπάει'' αρκετά (πράγμα που ακούγεται στις ψηλές του νότες και στα βιμπράτο του). Όσον αφορά τώρα στα τραγούδια, με την πρώτη ακρόαση δεν μου άρεσε κανένα. Μετά από πολλές ακροάσεις, έχω ξεχωρίσει το ''Εγώ ήμουν εσύ'', την ''Αριστερόχειρη'', τα ''Σπίτια'', το ''Κόψε'' και το ''Εισιτήριο''. Το ''Εγώ ήμουν εσύ'' μου αρέσει πάρα πολύ σαν μουσική, σαν ερμηνεία και σαν στίχο, ωστόσο δεν μου αρέσει η ενορχήστρωσή του στην εισαγωγή και στα κουπλέ! Στο live που είδα στο youtube μου άρεσε περισσότερο. Το ''Ξέχνα τις αναμνήσεις'' δεν μου αρέσει καθόλου, και αν εξαιρέσω ίσως τους στίχους του Ελευθερίου, είναι κατά την άποψή μου ένα εντελώς ποπ κομμάτι, το οποίο ούτε στη φωνή του Νταλάρα ταιριάζει, ούτε στους στίχους ταιριάζει! Είναι κατά την άποψή μου ένα ποπ κομμάτι σαν όλα τα υπόλοιπα. Εντελώς αδιάφορο με άφησε. Το ''Κόψε'' είναι ωραίο τραγούδι, ατμοσφαιρικό, πολύ ραδιοφωνικό, ακούγεται ευχάριστα, αλλά όχι τίποτα το φοβερό, δεν σε συνεπαίρνει κιόλας. Το ''Εισιτήριο'' έχει φανταστική ενορχήστρωση, φανταστικό ριφάκι στην εισαγωγή, και γενικά είναι από τα καλύτερα του δίσκου. Και ο Νταλάρας είναι πάρα πολύ καλός, και οι στίχοι είναι πάρα πολύ καλοί και η μελωδία επίσης. Η ''Αριστερόχειρη'' για μένα είναι το καλύτερο τραγούδι του δίσκου από άποψη μουσικής, το καλύτερο τραγούδι του δίσκου από άποψη ερμηνείας, και δυστυχώς οι στίχοι του του κόβουν τη φόρα που θα μπορούσε να έχει. Εμένα προσωπικά δεν με ενοχλούν, απλώς θεωρώ ότι σε ένα τόσο υπέροχο κομμάτι, στο οποίο ο Νταλάρας δίνει ρέστα (είχα χρόνια να ακούσω τόσο αισθαντική ερμηνεία από τον Νταλάρα), και στο οποίο η μουσική είναι φανταστική, οι στίχοι δεν θα έπρεπε να είναι αυτοί που είναι. O.K, το έγραψε για τη γυναίκα του, ωστόσο είναι κρίμα, γιατί οι μισοί όταν ακούν το κομμάτι τους πιάνουν τα γέλια με το πρώτο δίστιχο και το σταματάνε, και οι άλλοι μισοί το ακούνε όλο και το συμπέρασμα είναι το ίδιο. Ότι με άλλους στίχους αυτό το κομμάτι θα έγραφε ιστορία. Το ''Στον κόσμο σου'' με αφήνει παγερά αδιάφορο και ως μουσική, και ως στίχο. Το ''Απόψε'' επίσης με αφήνει παγερά αδιάφορο, και θεωρώ ότι αν δεν ήταν ο Νταλάρας να το σώζει λίγο, θα ήταν ένα ακόμα ψευτολαικό κομμάτι της εποχής. Επίσης, η ενορχήστρωση στο κουπλέ μου θυμίζει Φώσκολο. Το ''Τσάμικο'' έχει ενδιαφέρουσα ενορχήστρωση, ωραία φωνητικά, και ως εκεί. Τίποτα παραπάνω, ούτε στο στίχο, ούτε στη μουσική, ούτε στην ερμηνεία. Τα ''Σπίτια'' είναι πάρα πολύ ωραίο κομμάτι! Μου αρέσει πάρα πολύ η μουσική του, οι στίχοι του είναι ok, και η ενορχήστρωση είναι πάρα πολύ ωραία. Ο Νταλάρας το ερμηνεύει τέλεια, και τα φωνητικά που κάνει η κοπέλα (συγγνώμη, αλλά δεν θυμάμαι αυτή τη στιγμή το όνομά της) το ανεβάζουν πολύ το κομμάτι. Το ''Τι θα πει έτσι είναι'', τέλος, μου φαίνεται απεγνωσμένη προσπάθεια να χωρέσουν σε ένα κομμάτι τα πάντα. Δεν ξέρω αν προσπάθησαν να αντιγράψουν στοιχεία από το ''Mad about you'', που είχε επιτυχία τότε, αλλά αυτό που κατάφεραν ήταν ένα όμορφο κουπλέ, με ωραία ενορχήστρωση να το συνοδεύει, και ένα παράτερο, άσχημο κατά την άποψή μου και ζορισμένο ρεφραίν, το οποίο και ενορχηστρωτικά είναι πολύ άδειο. Το κομμάτι αυτό μπάζει πολύ στο ρεφραίν, και είναι κρίμα γιατί οι στίχοι ως concept είναι πολύ καλοί. Πολύ ωραία τα φωνητικά της Noa επίσης. Γενικότερα, θεωρώ πως στα περισσότερα τραγούδια, οι ενορχηστρώσεις του Αντύπα μπάζουνε (κρίμα που δεν συμμετείχε και ο Νταλάρας στην ενορχήστρωση), και μου βγάζει ο δίσκος μια εντύπωση ότι κάποια κομμάτια δουλευτήκανε πολύ στο στούντιο, και άλλα έγιναν πρόχειρα. Υπάρχουν πολλά κενά διαστήματα σχεδόν σε όλα τα κομμάτια, που θα μπορούσαν να υπάρχουν γεμίσματα, και όλα σχεδόν τα κομμάτια τελειώνουν απότομα, κάτι που δεν μου άρεσε. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η συνεργασία Νταλάρα - Αντύπα, για μένα δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες που είχα. Τέλος, είναι κρίμα που το μόνο από όλα τα κομμάτια, το οποίο θα μπορούσε να μείνει και να τραγουδιέται για χρόνια (βλέπε Αριστερόχειρη) έχει έναν στίχο που δεν του το επιτρέπει. Θα μπορούσε από μόνο του αυτό το τραγούδι να σώσει όλο τον δίσκο. Έναν δίσκο ο οποίος, αν δεν ήταν ο Νταλάρας, θα ήταν πολλά επίπεδα παρακάτω κατά την άποψή μου. Υ.Γ: Επειδή άκουσα τον Αντύπα να λέει ότι έχει ξαναβρεί τον ροκ εαυτό του τελευταία, θέλω να πω πως το να βάζεις μια ηλεκτρική κιθάρα να παίζει ακκόρντα και να κάνει γεμίσματα, δεν κάνει ένα κομμάτι ροκ.

Ας κάτσουμε τότε ρε Ελίνα στα σπίτια μας, να τρώμε στη μάπα ό,τι μέτρο μας επιβάλλουν, χωρίς να αντιδράμε, γιατί αν αντιδράσουμε θα γίνουμε λαϊκιστές, ή γιατί δεν έχουμε το δικαίωμα να αντιδράσουμε, επειδή όταν πέρναμε λεφτά δεν μιλάγαμε. Αν σκέφτονταν έτσι όλοι διαχρονικά, δεν θέλω να σκέφτομαι τις συνέπειες. Και ο Νταλάρας ας κάτσει στην αμηχανία του (την οποία δεν ξέρω από που κι ως που θεωρείς δεδομένη) κι ας μην κάνει τίποτα γιατί μέχρι τώρα έκανε αρκετά, και βρίστηκε κιόλας για ό,τι έκανε. Εγώ δεν θυμάμαι όταν τα έκανε όμως να βγήκε κάποιος από εμάς και να είπε ότι θα ήταν καλύτερα να μην κάνει τίποτα για να μην τον βρίζουν. Μας άρεσε και μας εξέφραζε με τις πράξεις του τότε. Τώρα όμως είναι καλύτερα που δεν μιλάει... Αυτοί που τον κριτίκαραν και τον χλεύαζαν τότε, δεν θα μείνουν στην ιστορία. Στην ιστορία θα μείνει ότι ο Νταλάρας πρωτοστατούσε πάντα σε κοινωνικούς αγώνες και σε εθνικά θέματα. Όπως επίσης θα μείνει στην ιστορία και η αδιαφορία του δημοσίως για ό,τι συμβαίνει σήμερα, καθώς και η απώλεια του κοινωνικού και λαϊκού ερείσματος που είχε κάποτε. Επίσης, προτιμώ να βγαίνει ο Μίκης και να είναι λαϊκιστής, όπως λες, παρά να μην έβγαινε καθόλου, γιατί κι αυτός έχει κάνει πολλά μέχρι τώρα.. Ας συνεργαστεί λοιπόν με τον Χατζηγιάννη. Όσοι πάμε να τον ακούσουμε, γιατί εγώ προσωπικά δεν ξέρω αν θα μπορώ να πάω εκείνη την περίοδο, θα περάσουμε καλά, θα ακούσουμε πάλι τον Νταλάρα, αλλά δεν θα μας μείνει τίποτα ουσιαστικό από αυτή τη συνεργασία. Σε αντίθεση με τόσες και τόσες εμφανίσεις και συνεργασίες του παρελθόντος που μπορώ να τις βλέπω κάθε μέρα και να μη βαριέμαι.. Όσο για την γυναίκα του Νταλάρα, δεν θέλω να ξανασχολιάσω. Αυτά κι από μένα, δεν έχω κάτι άλλο να γράψω.