Bithidalaras

Ο μεγάλος Δάσκαλος της παράδοσής μας, Χρόνης Αηδονίδης, θα διδάσκει από φέτος παραδοσιακό τραγούδι αλλά και βυζαντινή μουσική στο ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΩΔΕΙΟ ΚΩΣΤΑ ΚΛΑΒΒΑ, στην Αθήνα (Πατησίων & Τήνου 12, Αθήνα, τηλ.: 210-8217844, 8217435). Θα δοθεί δε Συνέντευξη Τύπου για τη λειτουργία των νέων τμημάτων του Ωδείου, στις 28 Σεπτεμβρίου, ενόψει μάλιστα και του γεγονότος ότι στο ίδιο Ωδείο θα διδάσκουν μουσικοί και άλλα σημαντικά ονόματα όπως αυτό του Μίμη Πλέσσα και του Μάνου Μουντάκη. ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ Η διεύθυνση του Κεντρικού Ωδείου σας προσκαλεί στην Press Conference που θα γίνει στην Αίθουσα Ανταποκριτών Ξένου Τύπου (Ακαδημίας 23) την Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου και ώρα 12 μ.μ., με θέμα την ίδρυση νέων τμημάτων και συνεργασιών, που στόχο έχουν την αναβάθμιση των μουσικών σπουδών στην χώρα μας, και την ένταξη της παραδοσιακής μουσικής στη ακαδημαϊκή εκπαίδευση, με υπεύθυνο του τμήματος το μεγάλο δάσκαλο της παράδοσής μας, Χρόνη Αηδονίδη. (κ. Ιάκωβος Κολανιάν σολίστ κιθάρας, κ. Γιάννης Γεωργιάδης σολίστ βιολιού, κ. Χρόνης Αηδονίδης παραδοσιακό τραγούδι και βυζαντινή μουσική, η Σχολή Κρητικής Μουσικής με υπεύθυνο τον κ. Μάνο Μουντάκη, κ. Θανάσης Ζέρβας συνθέτης-σαξοφωνίστας, και τις συνεργασίες με το London College of Μusic και το Thames Valley University, κ.α. ). Επίσης, με ιδιαίτερη χαρά θα ανακοινωθεί ότι το Ωδείο μας, εξασφάλισε για το νέο ακαδημαϊκό έτος και την συνεργασία με το διακεκριμένο συνθέτη και φίλο μας Μίμη Πλέσσα. Μετά την Press Conference θα ακολουθήσει μικρή δεξίωση. Γιώργος Ζάγκας Διοικητικός Δ/ντής Κεντρικού Ωδείου e-mail:gzagas@otenet.gr κιν.: 6945 294 195

Κοίταξα σε όλες τις σελίδες για τους καλλιτέχνες και δεν είδα να έχετε αναφέρει καθόλου τον Παντελή Θαλασσινό! Κατά την άποψή μου, είναι ένας καταπληκτικός τραγουδιστής ο οποίος τιμά με την παρουσία του την ελληνική μουσική! Κάθε του δισκογραφική δουλειά είναι πολύ αξιόλογη, όπως για παράδειγμα το 'Από την Τήλο ως την Θράκη', ή το '’γιος Έρωτας'... Είναι ένας λιτός και δωρικός ερμηνευτής ενώ όπου χρειάζεται βάζει και τα κατάλληλα γυρίσματα στη φωνή του, η οποία κατά την άποψή μου μπορεί να πει πολλά είδη τραγουδιών! Το πιο σημαντικό όμως σε αυτόν τον καλλιτέχνη είναι το γεγονός ότι ανέκαθεν ήταν σεμνός, ποτέ δεν προσπάθησε να επιδειχθεί, ενώ κάθε του επιλογή, είτε αυτή πρόκειται για δίσκο, είτε για συνεργασία-συναυλία είναι προσεγμένη και πολύ ποιοτική! Προσωπικά τον θεωρώ από τους πιο ποιοτικότερους και καλύτερους καλλιτέχνες στις μέρες μας! Επίσης δεν πρέπει να ξεχάσουμε ότι συνθέτει και τραγούδια, και μάλιστα πολύ ωραία!

Στην συλλογή του Βασίλη Δημητρίου-Πρώτη Εκτέλεση, υπάρχει ένα καταπληκτικό κομμάτι με τον Στράτο Διονυσίου στο πρώτο cd, που λέγεται Σεπτέμβρης του 62.. Δεν καταλαβαίνω γιατί αυτό, όπως και τα άλλα δύο ανέκδοτα κομμάτια του δίσκου, όπως και γενικότερα αρκετά κομμάτια δεν μπαίνουν σε cd, όταν είναι τόσο ωραία! Το συγκεκριμένο εγώ θα το έβαζα στα 5 καλύτερα τραγούδια του Δημητρίου... Απλώς πιστεύω ότι είναι άδικο ένα τέτοιο κομμάτι να μένει στην αφάνεια και άλλα να γίνονται επιτυχίες χωρίς να είναι αντάξιά του...

Ο Μάριος Φραγκούλης σε δυο μοναδικές συναυλίες στο Ηρώδειο στις 5 και 6 Οκτωβρίου, σε συνεργασία με το Φεστιβάλ Αθηνών 2005 δημιουργεί μια θεαματική υπερπαραγωγή στην Αθήνα , με τίτλο "MUSIC OF THE NIGHT" Ο διάσημος τενόρος ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο την προηγούμενη χρονιά και μας διηγείται σε ένα μαγικό μουσικό ταξίδι τις ιστορίες του. Σε μια λαμπερή υπέρ-παραγωγή δυο ωρών, με 90 μουσικούς και 60 άτομα χορωδία από την Νέα Όπερα της Μόσχας να τον συνοδεύει ο Μάριος Φραγκούλης θα ερμηνεύσει κομμάτια από μιούζικαλ, όπερες, καθώς και από τις τελευταίες διεθνείς δισκογραφικές του δουλειές, Sometimes I Dream και Follow Your Heart. Ο Μάριος Φραγκούλης, με το "Music of the Night" στο Ηρώδειο θα χαρτογραφήσει τα συναισθήματά του, τις εμπειρίες του και θα μας οδηγήσει σε ένα μοναδικό μουσικό ταξίδι. Την σκηνοθεσία του σόου, που αναμειγνύει δημιουργικά, συναισθήματα, κλασικές μελωδίες και μαγευτικές λυρικές φωνές, έχει αναλάβει ο σκηνοθέτης των σόου της Bette Midler και Barbra Streisand, Richard Jay-Alexander.Ο Richard Jay-Alexander έχει μεταφέρει και ως παραγωγός στο Broadway παραστάσεις όπως το Miss Saigon και το Les Miserables, και ετοιμάζει με τους συνεργάτες δυο μήνες το εντυπωσιακό σόου-κοντσέρτο, το οποίο θα κινηματογραφηθεί για την δημιουργία ενός DVD , που θα κυκλοφορήσει στην παγκόσμια αγορά τον Δεκέμβριο. Μαζί με το Μάριο Φραγκούλη θα βρίσκεται η διάσημη 16χρονη Hayley Westenra (φωτο αριστερά) που το άλμπουμ της Pure, ανέβηκε στο Top Ten pop charts, της Μεγάλης Βρετανίας, έγινε διπλή πλατίνα στην Αγγλία, πλατινένιο στην Αυστραλία, ανέβηκε στην πρώτη θέση των classical charts στο Billboard της Αμερικής και συνεχίζει να καταρρίπτει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο στις πωλήσεις! H Hayley Westenra, χαρακτηρίσθηκε από τους New York Times ως "η φωνή ενός αγγέλου επί γης" και θεωρείται το νέο μεγάλο αστέρι της classical σκηνής, και μουσικό φαινόμενο. Με εκατομμύρια θαυμαστές σε όλο τον κόσμο, η Hayley Westenra στην συναυλία θα ερμηνεύσει κομμάτια από το CD Pure, και θα συνοδεύσει τον Μάριο σε πολλά ντουέτα. Eπίσης η διάσημη σοπράνο Debora Mayers, θα ερμηνεύσει τραγούδια από μιούζικαλ, ενώ σε ρόλους έκπληξη θα εμφανισθούν οι ηθοποιοί Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης και Νίκος Ψαράς. Το μουσικό υπερθέαμα, θα γιορτάσει τα 50 χρόνια λειτουργίας του Φεστιβάλ, με ένα σόου με στοιχεία από το μιούζικαλ, όπερες, και την ποιότητα του Μάριου Φραγκούλη και των εξαιρετικών συντελεστών! ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ Four Men Productions 210-9343450 ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ ΕΙΣΗΤΗΡΙΩΝ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΘΗΝΩΝ Πανεπιστημίου 39 ( Στοά Πεσματζόγλου) Τηλ. 9282900

Να ζήσεις χίλια χρόνια ΓΙΩΡΓΟ ΜΑΣ! Να ζήσεις χίλια χρόνια ΓΙΩΡΓΟ ΝΤΑΛΑΡΑ! Σε αγαπάμε και θα σε αγαπάμε πάντα, σε λατρεύουμε και θα σε λατρεύουμε πάντα. Δεν μπόρεσα να είμαι μέσα απόψε, δεν πρόλαβα εισιτήριο, αλλά ευτυχώς μεταδίδεται η συναυλία και από την πρώτη νότα δάκρυσα από συγκίνηση! ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΑΠΕΙΡΑ ΓΙΩΡΓΟ ΝΤΑΛΑΡΑ! ΘΕΙΕ ΜΑΣ!

Ο Γιώργος Νταλάρας μιλάει για τον Μάνο Ελευθερίου, τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα και τον Σάκη Ρουβά. Και τα λέει άριστα, όπως πάντα.

Αυτές οι συνεντεύξεις είναι πραγματικά πολύ ωραία ιδέα. Πολλά μπράβο Θανάση, και ειδικότερα για τις στοχευμένες ερωτήσεις. Δυστυχώς για μένα, τα εισιτήρια κάνανε φτερά προτού καν προλάβω να μπω σε διαδικασία να πάρω, αλλά πιστεύω ότι η συγκεκριμένη συναυλία θα κυκλοφορήσει. Ο Πασχαλίδης πάντως μιλάει πάρα πολύ όμορφα τόσο για τον θείο, όσο και γενικότερα. Έχει πολύ άμεση έκφραση και οι συνεντεύξεις του πάντα αξίζουν.

Γεια σου Θάνο, γεια σου Ελίνα! Χθες βράδυ σας καμάρωνα στο Youtube, στην παρουσίαση του βιβλίου στη Θεσσαλονίκη. Παρεμπιπτόντως, συγχαρητήρια και στους δύο, τόσο για το γεγονός ότι ήσαστε εκεί, όσο και για όλα αυτά που είπατε. Πολύ ωραία παρουσίαση!

Καλησπέρα Θανάση, καλησπέρα σε όλους μετά από πολύ (πολύ, πολύ, πολύ) καιρό, παρόλο που πάντα μπαίνω και διαβάζω τακτικά το φόρουμ μας. Ευχαριστούμε για τα βίντεο και το άρθρο σου. Ένα πράγμα θα πω εγώ. Υπάρχει το "Η καρδιά μου είναι γράμμα", το οποίο έχει ερμηνεύσει ο Θαλασσινός, το οποίο αν το έλεγε ο Γιώργος θα πέφτανε οι σοβάδες. Για να δούμε τι θα δούμε στην Πετρούπολη πλέον.

Για να δούμε λοιπόν τι έγινε απόψε...... Αναμένουμε..

Από την στήλη του Τάσου Κριτσιώλη στο musiccorner. ΜΑΝΟΣ ΛΟΪΖΟΣ - ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ «Ο ΣΤΑΘΜΟΣ» (MINOS MSM 101) Ο πρώτος μεγάλος δίσκος που κυκλοφορεί η εταιρεία του Μίνωα Μάτσα με την επωνυμία «Μίνως Μάτσας και Υιός», καθώς μέχρι τότε οι ετικέτες της ονομάζονταν "ODEON" και "PARLOPHONE"! Το δείχνει άλλωστε και ο κωδικός αρίθμησής του (101), ενώ ταυτόχρονα δημιουργήθηκε από τον Μάκη Μάτσα και η "MARGOPHONE", από το όνομα της μητέρας του Μαργαρίτας. Παράλληλα, είναι και ο πρώτος ολοκληρωμένος δίσκος που κάνουν μαζί ο Μάνος Λοΐζος και ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, οι οποίοι είχαν ήδη δεθεί με στενούς επαγγελματικούς, φιλικούς αλλά και οικογενειακούς δεσμούς, ενώ είχαν γράψει και δυο-τρία τραγούδια για δισκάκια 45 στροφών με πιο μεγάλη επιτυχία το «Αυτό τ' αγόρι». Βεβαίως, μέχρι να ολοκληρωθεί «Ο σταθμός» και να κυκλοφορήσει τον Δεκέμβριο του 1968, η δουλειά πέρασε από σαράντα κύματα. Ο Λοΐζος (ως συνήθως) καθυστερούσε να γράψει τραγούδια, από ένα σημείο και μετά έπαψε να έχει κι έμπνευση κι έτσι κατέφυγε είτε σε έτοιμες λύσεις βασισμένος σε κομμάτια που προϋπήρχαν («Η δουλειά κάνει τους άντρες»), είτε ηχογραφώντας με καινούργιους στίχους μελωδίες που είχε παρουσιάσει παλαιότερα («Το παλιό ρολόι»), είτε συμπληρώνοντας το δίσκο με ορχηστρικές διασκευές των επτά τραγουδιών που υπάρχουν σ' αυτόν. Το πρώτο κομμάτι που του έδωσε ο Λευτέρης Παπαδόπουλος για την εν λόγω δουλειά ήταν το «Δελφίνι-δελφινάκι», το οποίο ο συνθέτης έγραψε αμέσως και φυσικά δε νομίζω ότι υπάρχει Έλληνας που να μη το γνωρίζει. Ένα υπέροχο τραγούδι που αμέσως έγινε μεγάλη επιτυχία (και στις 45 στροφές) με τη χαρακτηριστική φωνή του Γιάννη Καλατζή, αποτέλεσε το «όχημα» για να πουλήσει ένα σεβαστό - για την εποχή - αριθμό αντιτύπων ο δίσκος και βεβαίως παραμένει μέχρι σήμερα το σήμα κατατεθέν της συνεργασίας των δύο δημιουργών. Αλλά και ποιο από τα υπόλοιπα τραγούδια δεν είναι γνωστό; «Το παλιό ρολόι», βασισμένο σε μια προϋπάρχουσα μελωδία του Λοΐζου με τίτλο «Κρητικό σταφύλι»; Το «Η δουλειά κάνει τους άντρες» με τη «στεγνή» φωνή του αείμνηστου Δημήτρη Ευσταθίου, σε δεύτερη εκτέλεση μετά από εκείνη της Ελένης Ροδά το 1967; Τα υπόλοιπα με τον Καλατζή; Ακόμη και το «Ήτανε οκτώ-εννιά» με τον πολύ νέο τότε Γιώργο Νταλάρα, αλλά και το «Όποιος δει το παλικάρι» με τη Λίτσα Διαμάντη στη μοναδική συνεργασία της με τον Λοΐζο και τον Νταλάρα στις δεύτερες φωνές ακούστηκαν αρκετά. Ειδικά τα τελευταία χρόνια που το έργο του αξέχαστου συνθέτη ανακαλύπτεται συνεχώς από τους νέους και φωτίζονται οι άγνωστες πτυχές του, αυτά τα δύο τραγούδια γίνονται όλο και περισσότερο γνωστά. Η λογοκρισία της χούντας πάντως δεν άφησε ανεπηρέαστη την εν λόγω δουλειά, αφού «σακάτεψε» τα περισσότερα κομμάτια κι έτσι ο Λευτέρης Παπαδόπουλος αναγκάστηκε ν' αλλάξει κάποιους στίχους. Για παράδειγμα, στο «Παλιό ρολόι» το «Μα οι άνθρωποί μας δε γυρίζουνε» έγινε «Μα τα χελιδόνια δε γυρίζουνε», ενώ άλλαξε σχεδόν ολόκληρο το «Πίσω απ' την πόρτα», μια και μεταξύ άλλων απορρίφθηκε όλο το τρίτο κουπλέ και γράφτηκε νέο από τον στιχουργό, το οποίο δεν έχει απολύτως καμία σχέση με το υπόλοιπο πνεύμα του τραγουδιού. Από εκεί και πέρα, τα ορχηστρικά μέρη είναι θαυμάσια με κορυφαίο το «Σ' αποθύμησα» που είναι η διασκευή του «Δελφινιού» και σ' ένα σημείο του ακούγεται ακόμη και σαξόφωνο! Η παρουσίαση του δίσκου έγινε στις 13 Δεκεμβρίου 1968 με παρουσιαστή τον γνωστό κι αείμνηστο ηθοποιό Δημήτρη Μυράτ. Στο οπισθόφυλλο υπάρχουν οι φωτογραφίες των τεσσάρων τραγουδιστών και σημείωμα της εταιρείας στα ελληνικά και στα αγγλικά. Τα τραγούδια του δίσκου 1) Δελφίνι-δελφινάκι (Γ. Καλατζής) 2) Το παλιό ρολόι (Γ. Καλατζής) 3) Ο σταθμός (Ορχήστρα) 4) Όποιος δει το παλικάρι (Στίχοι Μ. Λοϊζου) Λ. Διαμάντη 5) Ήτανε οκτώ-εννιά (Γ. Νταλάρας) 6) Φινάλε πρώτου μέρους (Ορχήστρα) 7) Το μελαχρινάκι (Γ. Καλατζής) 8) Η δουλειά κάνει τους άντρες (Δ. Ευσταθίου) 9) Σ' αποθύμησα (Ορχήστρα) 10) Πίσω απ' την πόρτα (Γ. Καλατζής) 11) Επιστροφή (Ορχήστρα) 12) Φινάλε δεύτερου μέρους (Ορχήστρα)

Ο νέος δίσκος του «μεγάλου ερωτικού» τραγουδιστή μας, Τόλη Βοσκόπουλου, που θα κυκλοφορήσει σύντομα από τη Virus Music, αναμένεται να αποτελέσει το μουσικό γεγονός της χρονιάς. Ο ζωντανός μύθος του ελληνικού τραγουδιού επιστρέφει με ένα δίσκο-πρόταση που περιλαμβάνει τραγούδια, τα οποία έγραψε ειδικά για τον Τόλη Βοσκόπουλο η επί χρόνια συνεργάτιδα και φίλη του Σόφη Παππά. Η μεταξύ τους χημεία τροφοδότησε, άλλωστε, στο παρελθόν το λαϊκό τραγούδι με μεγάλες επιτυχίες («Κι έλεγες», «Πόλη πεντάμορφη», «Γαλανομάτα μάγισσα» κ.α.). Αποτέλεσμα της πολύμηνης δουλειάς στο στούντιο, είναι ένας κύκλος τραγουδιών με εχέγγυα διαχρονικότητας, κάτι που ο Τόλης Βοσκοπούλας έχει κατακτήσει στη διάρκεια της 40χρονης λαμπρής καριέρας του. Η έμπνευση και η αγάπη για το λαϊκό τραγούδι συναντιούνται στο νέο δίσκο του Τόλη Βοσκόπουλου και της Σόφης Παππά «Αντίθετο ρεύμα», που φιλοδοξεί να μας οδηγήσει στο ρεύμα της ψυχαγωγίας και της μουσικής απόλαυσης! Music Corner Τώρα συγχωρήστε με που θα το πώ, αλλά αν είναι ο Βοσκόπουλος ο ζωντανός μύθος του ελληνικού τραγουδιού τότε εγώ είμαι ο Γιώργος Νταλάρας..

Προσωπικά μου αρέσει ο Νταλάρας, και τον θεωρώ τον μεγαλύτερο τραγουδιστή αυτή τη στιγμή, και έναν από τους μεγαλύτερους γενικά! Το ''προσωπικά'' όμως δεν έχει σημασία! Αντικειμενικά λοιπόν, ο Νταλάρας έχει μια μεγάλη φωνή, με μεγάλη έκταση, ελαστική, με πολύ καλά γυρίσματα! Αντικειμενικά, έχει τραγουδήσει τραγούδια διαφόρων ειδών με μεγαλύτερη ή μικρότερη επιτυχία! Το θέμα είναι όμως ότι τόλμησε να δοκιμάσει! Αντικειμενικά έχει ένα ρεπερτόριο πολύ μεγάλο(56 προσωπικούς δίσκους), με πολλά ποιοτικά και διαχρονικά τραγούδια και κάποια χειρότερα! Τα παραπάνω στοιχεία όμως τα έχουν και άλλοι τραγουδιστές, όπως η Αλεξίου, ο Πάριος, ο Μητσιάς, η Γαλάνη και αλλοι! Αυτά όμως που καθιστούν τον Νταλάρα τον κορυφαίο καλλιτέχνη από όλους αυτούς και τους άλλους είναι τα εξής: 1) Η φωνή του είναι η μόνη αυτή τη στιγμή, που αντέχει! Κι όχι μόνο αντέχει, αλλά είναι στα ίδια επίπεδα με παλιά, σε αντίθεση με την Αλεξίου ή τον Πάριο π.χ που δεν μπορούν να τραγουδήσουν καθόλου πια( Η πρώτη δεν τραγουδάει καθόλου, ο δεύτερος γκαρίζει ) 2) Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΤΑΛΑΡΑΣ είναι μουσικός με όλη τη σημασία της λέξης! Ένας τραγουδιστής πρέπει να είναι και μουσικός, να έχει μουσική παιδεία, και ο Νταλάρας είναι ο μόνος από τους θεωρητικά ΜΕΓΑΛΟΥΣ..... 3) Η Αλεξίου τραγούδησε υπέροχα τραγούδια που την καθιέρωσαν και που μας άγγιξαν! Έτσι κατάφερε να φτάσει εκεί που έφτασε! Ο Πάριος τραγούδησε τραγούδια του έρωτα κυρίως, που πάλι μας άγγιξαν, και τα οποία τον έφτασαν εκεί που είναι! Ο Μητσιάς τραγούδησε ποιοτικά τραγούδια, όπως και η Γαλάνη! Ο ΝΤΑΛΑΡΑΣ όμως, μπορεί να τραγούδησε τραγούδια ποιοτικά, τραγούδια που τον καθιέρωσαν, τραγούδια που του έφεραν τα πρωτεία, αλλά δεν έμεινε εκεί! Πείτε μου σας παρακαλώ ποιός τραγουδιστής έχει στην πορεία του, αφιερώσει τρεις δίσκους για την Κύπρο και για οποιοδήποτε Κύπρο! Πείτε μου ποιος άλλος τραγουδιστής έκανε αφιερώματα σε ανθρώπους όπως ο Τσιτσάνης ή ο Βαμβακάρης, ποιος τραγουδιστής νοιάστηκε για το παραδοσιακό ή το ρεμπέτικο τραγούδι που χάνεται σιγά-σιγά, ποιος τραγουδιστής έκανε αφιέρωμα στη Μικρά Ασία, τραγουδώντας για την προσφυγιά, για τον ξεριζωμό, για θέματα δηλαδή που μόνο εμπορικά δεν είναι! Ποιός τραγουδιστής έχει κάνει το Ελληνικό τραγούδι γνωστό στο εξωτερικό με τόσες συναυλίες; Η απάντηση είναι Ο ΝΤΑΛΑΡΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ Ο ΝΤΑΛΑΡΑΣ! Όλοι οι άλλοι σταμάτησαν εκεί που έφτασαν! Και για να μην μιλάει κανείς για συμφέροντα, στον δίσκο για τον Βαμβακάρη, τα έσοδα των πωλήσεων πήγαν σε ιδρύματα! Δίνω απλώς ένα παράδειγμα και τίποτα παραπάνω! Και, τέλος, όσο για το αν είναι ο Εθνικός μας τραγουδιστής σε εισαγωγικά, φυσικά και είναι! Αυτός τραγούδησε για την Ελλάδα, για τη Μικρασιατική καταστροφή, για την προσφυγιά, αυτός στάθηκε ενάντια στη Χούντα με τα τραγούδια του, αυτός τραγούδησε για την Κύπρο, αυτός μας θύμισε και μας θυμίζει ότι είμαστε ΕΛΛΗΝΕΣ! Και αυτά τα στοιχεία, που κανείς δεν μπορεί να τα αμφισβητήσει, τον καθιστούν τον πρώτο των πρώτων! Εσείς τι λέτε ρε παιδιά;

Παιδιά, ξέρει κανείς τι μπουζούκι έχει ο Νταλάρας;;; Οργανοποιό κτλ δηλαδή.. Επίσης, έχει μόνο ένα, αυτό που κράταγε πχ στο ΟΑΚΑ? Ή έχει περισσότερα??

Μια εκτέλεση του ''Θέλω να τα πω'' από πρόσφατη συναυλία που είχα στην Αθήνα. Τραγουδάω εγώ! :razz:

Δεν έγιναν νέες ερμηνείες, εκτός από τον μισό αμανέ στο ''Προσευχή του καλού ραγιά''. Να το διευκρινήσουμε όμως Γιώργο: οτι είναι ερμηνείες του τότε, όχι ερμηνείες που σήμερα. Γιατί πολλοί το συγχέουν, μην γνωρίζοντας την τεχνολογία των πολυκάναλων. Βεβαίως και είναι ερμηνείες του τότε, και πράγματι στο άρθρο η αναφορά είναι εντελώς παραπλανητική. Ωστόσο, παρόλο που εμένα προσωπικά το πείραγμα του Νταλάρα στον δίσκο μου άρεσε απίστευτα πολύ, αντικειμενικά είναι πολύ διακριτή η παρέμβασή του στον δίσκο. Και είμαι σίγουρος ότι αν ήταν εν ζωή ο Πάνου δεν θα μπορούσε ο Νταλάρας να κάνει τίποτα τέτοιο.

Δεν έγιναν νέες ερμηνείες, εκτός από τον μισό αμανέ στο ''Προσευχή του καλού ραγιά''.

Φανταστικό αφιέρωμα και φανταστικά νέα! Οι μέρες συμφωνώ με την Μάρω ότι ίσως είναι πολλές, ωστόσο πιστεύω ότι γενικά θα έχει μεγάλη επιτυχία το εγχείρημα! Και μου άρεσε πάρα πολύ η επιλογή της Γλυκερίας αντί της Τσαλιγοπούλου, η οποία δεν με τρέλανε στο προηγούμενο αφιέρωμα στη Νάουσα, χώρια το μόνιμο πρόβλημά της με τις δεύτερες φωνές, που στα τραγούδια του Καλδάρα είναι πολύ απαραίτητες!

Thank you Μάρω!

Παιδιά, να ρωτήσω κάτι; Δεν πήγα στο Gazarte καθόλου, αλλά βλέπω τα βίντεο από τα περισσότερα τραγούδια, και έχω προσέξει ότι τα ντραμς του Αντύπα είναι πολύ ενοχλητικά στα αυτιά μου. Μου ακούγεται να παίζει πολύ υπερβολικά μερικές φορές, σαν να προσπαθεί να επιδειχθεί. Χαρακτηριστικά πρόσεξα τα ''Εφτανομά'' όπου το έσκισε εντελώς το κομμάτι, και το ''Μια στιγμή για πάντα'' στο οποίο άλλαξε τον ρυθμό σε κάποια φάση. Δεν ξέρω αν ακούστηκε καθόλου σε κάποιον αυτό το πράγμα, αλλά μέσω των βίντεο που βλέπω μου ακούγεται too much το παίξιμό του.

Καλώς σας βρήκα Μάρω! Σε ευχαριστώ πάρα πολύ!

''Μην τα συζητάς καρντάσι''

Καλησπέρα παιδιά! Ήθελα να γράψω τις εντυπώσεις μου για τον δίσκο αυτόν, γιατί μου έχει κάνει εντύπωση γενικά! Προσωπικά, θέλω να ξεκινήσω λέγοντας πως ακούγοντας τη φωνή του Νταλάρα στον δίσκο αυτό, άκουσα έναν Νταλάρα πιο αισθαντικό, πιο βραχνό, πιο μπάσο (ίσως και επιτηδευμένα), και πιο λιτό, στοιχεία που μου άρεσαν πάρα πολύ, παρόλο που κατά γενική ομολογία η φωνή του έχει αρχίσει πλέον και ''σπάει'' αρκετά (πράγμα που ακούγεται στις ψηλές του νότες και στα βιμπράτο του). Όσον αφορά τώρα στα τραγούδια, με την πρώτη ακρόαση δεν μου άρεσε κανένα. Μετά από πολλές ακροάσεις, έχω ξεχωρίσει το ''Εγώ ήμουν εσύ'', την ''Αριστερόχειρη'', τα ''Σπίτια'', το ''Κόψε'' και το ''Εισιτήριο''. Το ''Εγώ ήμουν εσύ'' μου αρέσει πάρα πολύ σαν μουσική, σαν ερμηνεία και σαν στίχο, ωστόσο δεν μου αρέσει η ενορχήστρωσή του στην εισαγωγή και στα κουπλέ! Στο live που είδα στο youtube μου άρεσε περισσότερο. Το ''Ξέχνα τις αναμνήσεις'' δεν μου αρέσει καθόλου, και αν εξαιρέσω ίσως τους στίχους του Ελευθερίου, είναι κατά την άποψή μου ένα εντελώς ποπ κομμάτι, το οποίο ούτε στη φωνή του Νταλάρα ταιριάζει, ούτε στους στίχους ταιριάζει! Είναι κατά την άποψή μου ένα ποπ κομμάτι σαν όλα τα υπόλοιπα. Εντελώς αδιάφορο με άφησε. Το ''Κόψε'' είναι ωραίο τραγούδι, ατμοσφαιρικό, πολύ ραδιοφωνικό, ακούγεται ευχάριστα, αλλά όχι τίποτα το φοβερό, δεν σε συνεπαίρνει κιόλας. Το ''Εισιτήριο'' έχει φανταστική ενορχήστρωση, φανταστικό ριφάκι στην εισαγωγή, και γενικά είναι από τα καλύτερα του δίσκου. Και ο Νταλάρας είναι πάρα πολύ καλός, και οι στίχοι είναι πάρα πολύ καλοί και η μελωδία επίσης. Η ''Αριστερόχειρη'' για μένα είναι το καλύτερο τραγούδι του δίσκου από άποψη μουσικής, το καλύτερο τραγούδι του δίσκου από άποψη ερμηνείας, και δυστυχώς οι στίχοι του του κόβουν τη φόρα που θα μπορούσε να έχει. Εμένα προσωπικά δεν με ενοχλούν, απλώς θεωρώ ότι σε ένα τόσο υπέροχο κομμάτι, στο οποίο ο Νταλάρας δίνει ρέστα (είχα χρόνια να ακούσω τόσο αισθαντική ερμηνεία από τον Νταλάρα), και στο οποίο η μουσική είναι φανταστική, οι στίχοι δεν θα έπρεπε να είναι αυτοί που είναι. O.K, το έγραψε για τη γυναίκα του, ωστόσο είναι κρίμα, γιατί οι μισοί όταν ακούν το κομμάτι τους πιάνουν τα γέλια με το πρώτο δίστιχο και το σταματάνε, και οι άλλοι μισοί το ακούνε όλο και το συμπέρασμα είναι το ίδιο. Ότι με άλλους στίχους αυτό το κομμάτι θα έγραφε ιστορία. Το ''Στον κόσμο σου'' με αφήνει παγερά αδιάφορο και ως μουσική, και ως στίχο. Το ''Απόψε'' επίσης με αφήνει παγερά αδιάφορο, και θεωρώ ότι αν δεν ήταν ο Νταλάρας να το σώζει λίγο, θα ήταν ένα ακόμα ψευτολαικό κομμάτι της εποχής. Επίσης, η ενορχήστρωση στο κουπλέ μου θυμίζει Φώσκολο. Το ''Τσάμικο'' έχει ενδιαφέρουσα ενορχήστρωση, ωραία φωνητικά, και ως εκεί. Τίποτα παραπάνω, ούτε στο στίχο, ούτε στη μουσική, ούτε στην ερμηνεία. Τα ''Σπίτια'' είναι πάρα πολύ ωραίο κομμάτι! Μου αρέσει πάρα πολύ η μουσική του, οι στίχοι του είναι ok, και η ενορχήστρωση είναι πάρα πολύ ωραία. Ο Νταλάρας το ερμηνεύει τέλεια, και τα φωνητικά που κάνει η κοπέλα (συγγνώμη, αλλά δεν θυμάμαι αυτή τη στιγμή το όνομά της) το ανεβάζουν πολύ το κομμάτι. Το ''Τι θα πει έτσι είναι'', τέλος, μου φαίνεται απεγνωσμένη προσπάθεια να χωρέσουν σε ένα κομμάτι τα πάντα. Δεν ξέρω αν προσπάθησαν να αντιγράψουν στοιχεία από το ''Mad about you'', που είχε επιτυχία τότε, αλλά αυτό που κατάφεραν ήταν ένα όμορφο κουπλέ, με ωραία ενορχήστρωση να το συνοδεύει, και ένα παράτερο, άσχημο κατά την άποψή μου και ζορισμένο ρεφραίν, το οποίο και ενορχηστρωτικά είναι πολύ άδειο. Το κομμάτι αυτό μπάζει πολύ στο ρεφραίν, και είναι κρίμα γιατί οι στίχοι ως concept είναι πολύ καλοί. Πολύ ωραία τα φωνητικά της Noa επίσης. Γενικότερα, θεωρώ πως στα περισσότερα τραγούδια, οι ενορχηστρώσεις του Αντύπα μπάζουνε (κρίμα που δεν συμμετείχε και ο Νταλάρας στην ενορχήστρωση), και μου βγάζει ο δίσκος μια εντύπωση ότι κάποια κομμάτια δουλευτήκανε πολύ στο στούντιο, και άλλα έγιναν πρόχειρα. Υπάρχουν πολλά κενά διαστήματα σχεδόν σε όλα τα κομμάτια, που θα μπορούσαν να υπάρχουν γεμίσματα, και όλα σχεδόν τα κομμάτια τελειώνουν απότομα, κάτι που δεν μου άρεσε. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η συνεργασία Νταλάρα - Αντύπα, για μένα δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες που είχα. Τέλος, είναι κρίμα που το μόνο από όλα τα κομμάτια, το οποίο θα μπορούσε να μείνει και να τραγουδιέται για χρόνια (βλέπε Αριστερόχειρη) έχει έναν στίχο που δεν του το επιτρέπει. Θα μπορούσε από μόνο του αυτό το τραγούδι να σώσει όλο τον δίσκο. Έναν δίσκο ο οποίος, αν δεν ήταν ο Νταλάρας, θα ήταν πολλά επίπεδα παρακάτω κατά την άποψή μου. Υ.Γ: Επειδή άκουσα τον Αντύπα να λέει ότι έχει ξαναβρεί τον ροκ εαυτό του τελευταία, θέλω να πω πως το να βάζεις μια ηλεκτρική κιθάρα να παίζει ακκόρντα και να κάνει γεμίσματα, δεν κάνει ένα κομμάτι ροκ.

Ας κάτσουμε τότε ρε Ελίνα στα σπίτια μας, να τρώμε στη μάπα ό,τι μέτρο μας επιβάλλουν, χωρίς να αντιδράμε, γιατί αν αντιδράσουμε θα γίνουμε λαϊκιστές, ή γιατί δεν έχουμε το δικαίωμα να αντιδράσουμε, επειδή όταν πέρναμε λεφτά δεν μιλάγαμε. Αν σκέφτονταν έτσι όλοι διαχρονικά, δεν θέλω να σκέφτομαι τις συνέπειες. Και ο Νταλάρας ας κάτσει στην αμηχανία του (την οποία δεν ξέρω από που κι ως που θεωρείς δεδομένη) κι ας μην κάνει τίποτα γιατί μέχρι τώρα έκανε αρκετά, και βρίστηκε κιόλας για ό,τι έκανε. Εγώ δεν θυμάμαι όταν τα έκανε όμως να βγήκε κάποιος από εμάς και να είπε ότι θα ήταν καλύτερα να μην κάνει τίποτα για να μην τον βρίζουν. Μας άρεσε και μας εξέφραζε με τις πράξεις του τότε. Τώρα όμως είναι καλύτερα που δεν μιλάει... Αυτοί που τον κριτίκαραν και τον χλεύαζαν τότε, δεν θα μείνουν στην ιστορία. Στην ιστορία θα μείνει ότι ο Νταλάρας πρωτοστατούσε πάντα σε κοινωνικούς αγώνες και σε εθνικά θέματα. Όπως επίσης θα μείνει στην ιστορία και η αδιαφορία του δημοσίως για ό,τι συμβαίνει σήμερα, καθώς και η απώλεια του κοινωνικού και λαϊκού ερείσματος που είχε κάποτε. Επίσης, προτιμώ να βγαίνει ο Μίκης και να είναι λαϊκιστής, όπως λες, παρά να μην έβγαινε καθόλου, γιατί κι αυτός έχει κάνει πολλά μέχρι τώρα.. Ας συνεργαστεί λοιπόν με τον Χατζηγιάννη. Όσοι πάμε να τον ακούσουμε, γιατί εγώ προσωπικά δεν ξέρω αν θα μπορώ να πάω εκείνη την περίοδο, θα περάσουμε καλά, θα ακούσουμε πάλι τον Νταλάρα, αλλά δεν θα μας μείνει τίποτα ουσιαστικό από αυτή τη συνεργασία. Σε αντίθεση με τόσες και τόσες εμφανίσεις και συνεργασίες του παρελθόντος που μπορώ να τις βλέπω κάθε μέρα και να μη βαριέμαι.. Όσο για την γυναίκα του Νταλάρα, δεν θέλω να ξανασχολιάσω. Αυτά κι από μένα, δεν έχω κάτι άλλο να γράψω.

Καταρχάς δεν επιβάλλουμε τίποτα σε κανέναν. Εκφράζουμε τις απόψεις μας. Από κει και πέρα, μου φαίνεται πως κοροϊδεύετε τους εαυτούς σας όσοι πιστεύετε ότι ο Νταλάρας δεν ξέρει τι να πει, ή τι να κάνει, ή δεν έχει σχηματίσει δική του πεποίθηση για το τι είναι σωστό.. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι μια προσωπικότητα σαν τον Νταλάρα, παρατηρεί τα τεκταινόμενα μη έχοντας μια άποψη. Αυτή την άποψη λοιπόν που σίγουρα, κατ' εμέ, έχει, θεωρώ πως είναι υποχρέωσή του, ΑΤΥΠΗ, το ξαναλέω, να την καταθέσει δημόσια. Όπως και τυχόν σκέψεις που μπορεί να έχει για το τι θα έπρεπε να γίνει. Το πως θα το κάνει αυτό, είναι δικό του θέμα. Ας δώσει μια συνέντευξη, ας κάνει μια εμφάνιση στην τηλεόραση, στο ραδιόφωνο, ας δώσει μια συναυλία, ας κάνει ό,τι θέλει. Αλλά να κάνει κάτι. Δεν είπα ούτε να πετάει πέτρες ούτε νεράτζια. Ως ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του Ελληνικού Πολιτισμού, έχει υποχρέωση να είναι παρών στη σημαντικότερη κρίση και διακινδύνευση του Ελληνικού έθνους, στις τελευταίες δεκαετίες. Κι αν δεν θέλετε να βγει για να μην κατηγορηθεί για το ο,τιδήποτε, για μένα είναι καλύτερα να χαλάσει το προφίλ του όντας παρών, παρά μέσω της σιωπής του και της αφάνειάς του.