jimis

Mathew σε ευχαριστούμε πολύ που ακύρωσες τη συναυλία και μας γλύτωσες από τα έξοδα....

"Ματιές" Μετά 40 έτη Του ΛΕΥΤΕΡΗ Π. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ «Απρίλη, στην Αργαλαστή/ πιάσαν τον Λιόντα τον ληστή/ που ΄χε τα χέρια τέσσερα/ τα πόδια δεκατέσσερα/ κι έβλεπε κι απ΄ την πλάτη/ μ΄ ένα μεγάλο μάτι/ Τι φταίει που ΄γινες ληστής; / τον ρώτησε ο δικαστής/ Φταίει που ΄χα χέρια τέσσερα / και πόδια δεκατέσσερα/ μα πιο πολύ το μάτι/ που έβλεπε απ΄ την πλάτη» Είναι ένα τραγούδι που γράψαμε με τον Λοΐζο προ αμνημονεύτων χρόνων και το πρωτοτραγούδησε ο Νταλάρας- παλικαράκι τότε. Ο «Απρίλης» βέβαια και η «Αργαλαστή» δεν μπήκαν τυχαία. Ο Απρίλης ήταν ο μήνας της δικτατορίας των μαύρων συνταγματαρχών. (Η λογοκρισία μάς εξανάγκασε να βγάλουμε από τη μέση τον Απρίλη. Βάλαμε «Στο Πήλιο»). Όσο δε για την «Αργαλαστή», είναι το ιστορικό κεφαλοχώρι του Πηλίου που είχε υφαντουργικό συνεταιρισμό επί Τουρκοκρατίας (!) και του οποίου Σχολάρχης υπήρξε ο Βάρναλης, σε μια κρίσιμη περίοδο. Εδώ η λογοκρισία δεν παρενέβη. Εκείνα τα χρόνια (δεκαετία του ΄60) ο πιο στενός μου φίλος- και κουμπάρος μου- ήταν ο Γιώργος Κουπαρούσος. Σπουδαίος άνθρωπος, καλλιεργημένος, φαρμακοποιός, αριστερός, λάτρης του Λεωνίδα Κύρκου. Είχαμε μια παρέα μεγάλη τότε. Ανάμεσα στα μέλη της, ο Γ. Βότσης, ο Κ. Σοφούλης, ο Α. Δάνος, ο Στρ. Ζαχαριάδης κ.ά. Αμέσως μετά την έκρηξη της δικτατορίας Κουπαρούσος και Σοφούλης συνελήφθησαν, ο Βότσης έφυγε κρυφά στο Λονδίνο, εγώ ήμουν στη Γερμανία. Κουπαρούσος και Σοφούλης φυλακίστηκαν. Ο πρώτος, μετά τη δικτατορία, άνοιξε ένα φαρμακείο. Και όχι στην Αθήνα όπου η οικογένειά του είχε φαρμακαποθήκη με καλό όνομα. Διάλεξε την... Αργαλαστή. Μια νύχτα, με φοβερή βροχή, καθώς οδηγούσε το αυτοκίνητό του για να πάει προς το Πήλιο, το αυτοκίνητό του συγκρούστηκε με κάποιο άλλο. Και ο Γιώργος, ο «Λιόντας» του τραγουδιού, που «έβλεπε κι απ΄ την πλάτη»- ιδιοφυές, όντως, πρόσωπο και γενναίο- σκοτώθηκε. Έχω στα χαρτιά μου ένα ολόκληρο ντοσιέ με κείμενα του Κουπαρούσου. Αντιγράφω μία παράγραφο από ένα κείμενο για το Στρατοδικείο: «Τους πολιτικούς κρατούμενους τους φέρναν από του Αβέρωφ στο Στρατοδικείο, στις κλασικές κλούβες της Χωροφυλακής. Παραμένει ένα ανοιχτό ερώτημα για τους χωροφύλακες: γιατί βάζουν πάντα αυτούς να κάνουν αυτές τις αισχρές δουλειές; Δεν εξεγείρεται, μα ποτέ, η συνείδηση ενός χωροφύλακα; Συνέβη, κάποιες φορές, ένας χωροφύλακας να μη μου σφίξει πολύ τις χειροπέδες, πριν με βάλουν στην κλούβα. Αυτός, κατά γενικήν ομολογία, εθεωρείτο καλός. Πόση καλοσύνη υπάρχει στον Έλληνα αγωνιστή! Ψάχνει συνεχώς να βρει λόγους για να δικαιολογήσει τον χωροφύλακα, που κι αυτός παιδί του λαού είναι...». Τα Νεα 21/4/07 http://www.tanea.gr/ColumnCategory.aspx?d=...421&nid=4531955

Στη χτεσινή Καθημερινή εκτός από το άρθρο στα πολιτιστικά, και το άρθρο της Ελένης Μπίστικα, στη δευτερη σελίδα αναφέρεται στην κυκλοφορια της "Ρωμιοσύνης" και του "Αξιον Εστί" http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articl.../12/2006_209762

Δύο από τα κορυφαία έργα του Μίκη Θεοδωράκη, το "’ξιον Εστί" και η "Ρωμιοσύνη", επανακυκλοφορούν 40 χρόνια μετά την πρώτη εκτέλεση τους, με τη συγκλονιστική ερμηνεία του Γρηγόρη Μπιθικώτση. Πρόκειται για τη συναυλία-αφιέρωμα στο μεγάλο συνθέτη, που δόθηκε πέρυσι στο Μέγαρο Μουσικής, με ερμηνευτές τον Γιώργο Νταλάρα, τον Τάση Χριστογιαννόπουλο και τον Γιώργο Κιμούλη, μαζί με τη Λαϊκή Ορχήστρα Μίκης Θεοδωράκης και την Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ. Τα έσοδα των πωλήσεων θα διατεθούν στο σύλλογο Επανένταξης Εθισμένων "Η Επιστροφή", ενώ, χορηγός επικοινωνίας είναι η ΕΡΤ Α.Ε. http://news.ert.gr/12/278877.asp

Στον χτεσινό "Ταχυδρόμο" (5/8/06) υπάρχει ένα θέμα για τα "ελληνικά best seller" δηλαδή τις ταινίες με τα περισσότερα εισιτήρια, τους δίσκους και τα βιβλία με τις περισσότερες πωλήσεις, τις συναυλίες με τον περισσότερο κόσμο, τις πιο επιτυχημένες θεατρικές παραστάσεις, τους αγώνες ποδοσφαίρου και μπάσκετ με τα περισσότερα εισιτήρια.Ολα αυτά για τα τελευταία 40 χρόνια στην Ελλάδα. Τόσο στους δίσκους όσο και στις συναυλίες υπάρχουν χαρακτηριστικές αναφορές στον Γιώργο Νταλάρα όπου φιλοξενούνται και δηλώσεις του. Τα παραθέτω ακριβώς όπως δημοσιεύονται: ΔΙΣΚΟΙ Στη δεκαετία του 1980 έχουν κυκλοφορήσει οι έξι από τους δέκα δίσκους με τις υψηλότερες πωλήσεις στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού, με πρώτο "Τα νησιώτικα" με τον Γιάννη Πάριο.Είναι η δεκαετία του λαϊκού τραγουδιού κατά την οποία η πειρατεία δεν έχει αναπτυχθεί ιδιαίτερα, με αποτέλεσμα τα νούμερα να ευημερούν. "Αντίθετα, σήμερα, η πειρατεία δεν αφήνει περιθώριο για μεγάλες πωλήσεις" λέει ο μελετητής της ελληνικής μουσικής Πέτρος Δραγουμάνος.Όπερ και η σταδιακή αναπροσαρμογή προς τα κάτω του ορίου απονομής χρυσού δίσκου, το οποίο έχει οριστεί σε 20.000 αντίτυπα από 50.000 που ήταν έως και το 1999. Σήμερα, κατά τον κύριο Δραγουμάνο, τα ακούσματα που κυριαρχούν είναι η δυτικότροπη μουσική με προσαρμογή στο μπουζούκι, ενώ τη δεκαετία του 1990 κυριάρχησε το λαϊκό τραγούδι της πίστας.Όπως συμβαίνει και στην περίπτωση των βιβλίων, λόγοι ανταγωνισμού δεν αφήνουν μεγάλα περιθώρια ως προς τη δημοσιοποίηση των πωλήσεων από τις δισκογραφικές εταιρείες.Αυτός είναι ενδεχομένως ο λόγος για τον οποίο δεν συμπεριλαμβάνεται στο Τop 10 "Ο δρόμος", δίσκος ορόσημο για το λαϊκό τραγούδι των Μίμμη Πλέσσα και Λευτέρη Παπαδόπουλου. Στο top 10 της ελληνικής μουσικής δεν περιλαμβάνονται ακόμη Ελληνες που έχουν κάνει διεθνή καριέρα, όπως η Νάνα Μουσχουρη, ο Βαγγέλης Παπαθανασίου ή ο Ντέμης Ρούσσος. "Οι πωλήσεις καθενός ξεπερνούν συνολικά τα 10 εκατομμύρια" παρατηρεί ο κ. Δραγουμάνος.Όμως απευθύνονται στη διαθνή αγορά, ξεπερνώντας τα όρια του ελληνικού top 10. Η λίστα με τις πωλήσεις. 1."Tα νησιώτικα" Γιάννης Πάριος, 1982 800.000 2."Τα τραγούδια μου" Γιώργος Νταλάρας, 1983 700.000 3."Λάτιν" Γιώργος Νταλάρας, 1987 600.000 4.'50 χρόνια ρεμπέτικο τραγούδι" Γιώργος Νταλάρας, 1975, 500.000 5.'' ¨Αξιον Εστί" Θεοδωράκης, Ελύτης, Μπιθικώτσης, 1964 500.000 6."Τραγούδι αισθηματικό" Γλυκερία, 1985 400.000 7."ΧΧΧ ενθύμιον" Νότης Σφακιανάκης, 1999 365.000 8."Κραυγή" ’ννα Βίσση, 2000 350.000 9."Με τη Γλυκερία στην όμορφη νύχτα" Γλυκερία, 1983, 350.000 10."Αφιερωμένο εξαιρετικά" Τα παιδιά από την Πάτρα, 1983 350.000 ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ Αν και δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία για εισιτήρια συναυλιών, best seller είναι όσες γέμισαν το Ολυμπιακό στάδιο, πριν από τις μετατροπές για την ολυμπιάδα που μείωσαν τη ζωρητικότητά του. "Πρωταθλητής" των μεγάλων συναυλιών είναι ο Γιώργος Νταλάρας που το 1983 σε δύο συνεχόμενες συναυλίες (29 Σεπτεμβρίου και 3 Οκτωβρίου) συγκέντρωσε 160.000 θεατές. Λίγες μέρες πριν, τη συναυλία του Διονύση Σαββόπουλου στο ΟΑΚΑ παρακολούθησαν 75-80.000 θεατές. Ο Γιώργος Νταλάρας ωστόσο πρωταγωνίστησε ή συμμετείχε και σε όλες τις sold out συναυλίες του ΟΑΚΑ που καθεμιά "μεταφράζεται" σε 75-80.000 θεατές: στην αφιερωμένη στον Μάνο Λοϊζο (1984) στην οποια τραγούδησαν επίσης οι Αλεξίου, Γαλάνη, Παπακωνσταντίνου., Καλατζής, στη συναυλία της ΕΜΣΕ (1986), στην προσωπική με τα latin (1987) και σε αυτή για τη Διεθνή Αμνηστία (1988) με τη συμετοχή και ξένων καλλιτεχνών όπως ο Sting. Επίσης, δύο ξένα συγκροτήματα συγκέντρωσαν πάνω από 70.000 θεατές στο ΟΑΚΑ.Οι Pink Floyd το 1989 και οι Rolling Stonew το 1998. Γιώργος Νταλάρας "Μηδένισα το κοντέρ" "Χαίρομαι γιαυτή τη διάκριση.Όπως και να το κάνουμε, το μπεστ σέλλερ είναι απόδειξη ότι το κοινό επιβραβεύει τις επιλογές σου.Και χαίρομαι ακόμη πιο πολύ γιατί αυτά τα "ρεκόρ" δεν ήταν αυτοσκοπός, αλλά αποτέλεσμα της προσωπικής μου διάθεσης, επιμονής και επιλογής, ένα αποτέλεσμα που αγκάλιασε το κοινό... Όταν χτίζεις τέτοιες σχέσεις εμπιστοσύνης με τον κόσμο, έχεις το δικαίωμα να πειραματίζεσαι και με άλλα είδη μουσικής και να κάνεις δουλειές λιγότερο "μπεστ σέλλινγκ" , αλλά το ίδιο πλατινένιες και λαμπερές για την ψυχή σου.Με αυτή την έννοια, λοιπόν, οι συγκεκριμένοι δίσκοι είχαν στην προσωπική μου διαδρομή πολύ πιο σημαντική αξία από την πλατίνα των πωλήσεών τους.Το ίδιο και οι δύο συναυλίες των 160.000 θεατών το 1983 στο Ολυμπιακό στάδιο- τα επόμενα χρόνια έγιναν άλλες δύο με αντίστοιχο αριθμό θεατών.Αυτές οι οριακές στιγμές μαζί με τη διάρκεια της σχέσης μου με το κοινό μού δίνουν το δικαίωμα να μην έχω πια το άγχος του "ρεκόρ".Σαν να ξεκαθάρισα τους λογαριασμούς μου με την έννοια της επιτυχίας και μηδένισα το κοντέρ.Τα 'κατοστάρια", για μένα είναι υπόθεση περασμένων εποχών.Τώρα, καλλιτεχνικά, ζω την εποχή των μεγάλων αποστάσεων.

Νταλάρας στις ερημιές Από τα «Ερημα Χωριά» στους δρόμους της Μεσογείου και τα μονοπάτια της λαϊκής μουσικής. Με αυτό το υλικό και με έμφαση στην πιο πρόσφατη δισκογραφική του δουλειά «Ερημα Χωριά» με συνθέσεις του Αλβανού μουσικού Ντάσο Κούρτι, ξεκινά στις 27 Αυγούστου την περιοδεία του ο Γιώργος Νταλάρας επιλέγοντας συμβολικά να εμφανιστεί σε δύο απομονωμένες και μάλλον αδικημένες περιοχές της Ελλάδας: την Κέλλη, το πιο «έρημο χωριό» της Φλώρινας (27/8), και τη μακρινή Κάρπαθο στα Δωδεκάνησα (30/8). Μαζί με τον Γιώργο Νταλάρα εμφανίζονται η Μελίνα Ασλανίδου και η Δέσποινα Ολυμπίου, ο νέος τραγουδοποιός και λυράρης Μιχάλης Τζουγανάκης και 14 σπουδαίοι μουσικοί. Η συναυλία στην Κέλλη εντάσσεται στα «Πρέσπια 2006» και γίνεται μία μέρα μετά τη συμμετοχή του Γιώργου Νταλάρα στο νησί του Αγίου Αχιλλείου όπου ερμηνεύει το, μελοποιημένο από τον Μίκη Θεοδωράκη, «Αξιον Εστί» του Οδυσσέα Ελύτη, μια που σ' αυτόν είναι αφιερωμένες οι φετινές εκδηλώσεις του φεστιβάλ στις Πρέσπες. Ο αμέσως επόμενος σταθμός του θα είναι στην Κάρπαθο και ακολουθούν συναυλίες στο Δημοτικό Στάδιο του Ασπρόπυργου (10/9), στο Θέατρο Γης της Θεσσαλονίκης (14/9) και στο Κατράκειο της Νίκαιας (18/9). ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 01/08/2006

http://www.dalaras.com/forum/index.php?s=3...1&t=2104&st=120

Κριτική για τα "Ερημα χωριά" από τον Αλέξη Βάκη και τον Γιώργο Μητράκη φιλοξενεί το τευχος Ιουλίου του περιοδικού "Δίφωνο".

........"Μια νέα, διαφορετική και... "βαλκανική" Ελλάδα... Η φράση του τίτλου δεν είναι πλεονασμός. Σαφώς και η χώρα μας, όντας στην κατάληξη της χερσονήσου του Αίμου, δεν μπορεί παρά να είναι Βαλκάνια. Δεν χρησιμοποιούμε όμως τη λέξη "βαλκανική" για να υποδηλώσουμε το προφανές "ανήκουμε εις τα Βαλκάνια". Μάλλον το αντίθετο, αυτό που θέλουμε να πούμε είναι ότι πλέον αποτελούμεθα από Βαλκάνια. Ίσως και να έπρεπε μάλλον θα επιθυμούσαμε να γράψουμε ότι είμαστε μία αληθινά πολυπολιτισμική, έστω ευρωπαϊκή επί της ουσίας και όχι μόνον επειδή ανήκουμε στην Ε.Ε. (άρα και δίχως να περιοριζόμαστε στα γεωγραφικά της όρια) χώρα αλλά ίσως είναι ακόμα πολύ νωρίς για αυτό. Ας αρκεστούμε λοιπόν στο "βαλκανική"... Ένα καζάνι πολιτισμών... Αν τα παραπάνω σας φάνηκαν λίγο αινιγματικά αυτό που εννοούμε είναι τελικά πολύ απλό. Οι πολιτικές αλλαγές μίας σχεδόν εικοσαετίας πια (πόσο γρήγορα περνάει αλήθεια ο χρόνος...) στην ευρύτερη περιοχή μας και οι μετακινήσεις πληθυσμών που προκάλεσαν έχουν αλλάξει αισθητά πλέον τη σύνθεση του πληθυσμού και της Ελλάδας. Αφήνουμε στους "εθνογλωσσαμύντορες" την υπεράσπιση του περιούσιου γένους μας, μαζί βέβαια και την "καθαρότητα" του από αλλοδαπές προσμίξεις (διαχρονικό προαπαιτούμενο άλλωστε των πάσης φύσεως "εκλεκτών"...), διαπιστώνουμε ψύχραιμα το αδιαμφισβήτητο γεγονός και επιχειρούμε να ερμηνεύσουμε αντικειμενικά τα "συμφραζόμενα" του. Τι έχουμε λοιπόν; Μετανάστες πρώτης γενιάς που μόνο το όνομα τους πλέον θυμίζει ότι δεν γεννήθηκαν στην Ελλάδα, δεύτερης που αγωνίζονται καθημερινά για να ενσωματωθούν τυπικά και ουσιαστικά στον κορμό των κατοίκων της και τρίτης, μικρά παιδιά δηλαδή που πάνε σχολείο και μόνον ιστορίες όπως η τραγική της Βέροιας έρχονται να δείξουν ότι δυστυχώς η κοινωνία μας πολλές φορές δεν τους επιτρέπει να είναι ακριβώς όπως τα δικά μας. Όλα αυτά αφορούν ανθρώπους που προέρχονται από πολλές χώρες αλλά, όσο και αν δεν αρέσει σε πολλούς, περισσότερο από όλους στους μετανάστες από την Αλβανία αφού αυτοί είναι που υπερτερούν αριθμητικά ανάμεσα σε όλους τους υπόλοιπους. Έχουν περάσει πάνω από δέκα πέντε χρόνια από τότε που έφτασε στη χώρα μας το πρώτο μεγάλο τμήμα Αλβανών και στο διάστημα αυτό, αναπόφευκτα, άλλαξαν πολύ αλλά ταυτόχρονα άλλαξαν και εμάς, λιγότερο μεν αλλά σε αρκετά επίπεδα. Στην αρχή στον εργασιακό τομέα και στις εντός του σχέσεις. Στη συνέχεια στον τρόπο ζωής, παίρνοντας στοιχεία από τον δικό μας και σε ορισμένες περιπτώσεις δίνοντας μας από τον δικό τους. Και τώρα βρισκόμαστε πια στο τελευταίο και πιο δύσκολο στάδιο το οποίο όμως θα ερχόταν αργά ή γρήγορα: Αφού δηλαδή οι άνθρωποι αυτοί μετήλθαν του πολιτισμού μας και μερικοί πραγμάτωσαν μία όσμωση του δικού τους με αυτόν βρισκόμαστε πια μπροστά στους πρώτους που παράγουν πολιτισμό ισότιμα με τους γηγενείς δημιουργούς, εδώ, στη χώρα μας. Τι είναι τώρα αυτός ο πολιτισμός; Προσωπικά δεν μπορούμε να τον θεωρήσουμε οτιδήποτε άλλο παρά ελληνικής εθνικότητας και βαλκανικής προέλευσης... "Μια χώρα που βρίσκεται παντού και πουθενά..." "Τα τραγούδια του Dasho είναι από την πατρίδα του, μια πατρίδα που δεν ξέρω πού ακριβώς βρίσκεται, στην γη, στον ουρανό ή στη θάλασσα...". Τάδε έφη Γιώργος Νταλάρας πριν από δέκα νύχτες περίπου, στο εστιατόριο που υπάρχει στην οροφή κεντρικού αθηναϊκού ξενοδοχείου και με την Ακρόπολη σε πρώτο πλάνο. Ο Dasho για τον οποίο ομιλούσε είναι ο Dasho Kurti, συνθέτης όλων των τραγουδιών του καινούργιου δίσκου του ερμηνευτή "Ερημα Χωριά" του οποίου η παρουσίαση γινόταν εκείνο το βράδυ. Ο Dasho Kurti είναι ένας μουσικός από την Αλβανία, βιρτουόζος του ακορντεόν, με κλασικές μεν σπουδές αλλά και με μεγάλη αγάπη για την μουσική της χώρας του. Εδώ και μερικά χρόνια ζει και εργάζεται στην Ελλάδα, ο Νταλάρας τον γνώρισε αρχικά ως εκτελεστή και εντυπωσιάστηκε τόσο από κάποια τραγούδια του ώστε θέλησε αμέσως να τα πει. Αυτή είναι, τουλάχιστον συνοπτικά και τυπικά, η ιστορία... Όπως όλες όμως κρύβει πίσω της πολλά περισσότερα. Ας μην κοροϊδευόμαστε, ο Ν. είναι ένας από τους ελάχιστους στην ελληνική σκηνή που μπορεί να σηκώσει το τηλέφωνο και κυριολεκτικά να παραγγείλει τραγούδια στους περισσότερους συνθέτες μας! Όχι μόνο θα το θεωρήσουν ύψιστη τιμή τους αλλά και πολλοί θα του τα έδιναν... δωρεάν, μόνο και μόνο για να προωθήσουν το όνομα τους... Είναι αξιέπαινος βέβαια για το ότι δεν το κάνει αλλά ψάχνει κάθε φορά για νέο υλικό που να τον αγγίζει. Ακόμα και από αυτό όμως μέχρι ένα album που το υπογράφει εξ ολοκλήρου ένας Αλβανός υπάρχει τεράστια απόσταση...Πόσο μάλλον όταν το εν λόγω album είναι μια παραγωγή του ιδίου του Ν. και επιπλέον εγκαινιάζει τη συνεργασία του με μία άλλη δισκογραφική εταιρεία, μετά από την εξαιρετικά πολύχρονη που είχε με την προηγούμενη όπου και ξεκίνησε την καριέρα του. Ο Ν. όμως δεν έμεινε μόνο σε αυτά... Έφερε σε επαφή τον Kurti με γνωστούς και καλούς στιχουργούς (ανάμεσα τους ο Ηλίας Κατσούλης και η Αγαθή Δημητρούκα) οι οποίοι ανέλαβαν το μέρος του λόγου και φώναξε δύο φίλους του, τον Μπάμπη Στόκα και την Ελένη Βιτάλη, για να ερμηνεύσουν κάποια τραγούδια αντί για αυτόν. Ούτε όμως και σε αυτό σταμάτησε, στον δίσκο που φέρει το όνομα του συμμετέχουν επίσης τρεις φωνές από την Αλβανία, μία αντρική (Fatos Selman) και δύο γυναικείες (Artiola Toska και Valbona Mema). Είναι προφανές ότι δεν ήθελε να κάνει απλά μία πρόταση αλλά μία αληθινή παρέμβαση. Ίσως γι' αυτό η ομιλία του στην παρουσίαση ήταν τόσο σύντομη και λιτή, επικεντρωμένη κατά βάση στον Kurti και τα τραγούδια του. Το μήνυμα είναι πάρα πολύ απλό: "Εδώ είναι ένας νέος αξιόλογος συνθέτης που τυχαίνει να είναι από την Αλβανία, κρίνετε τον όπως κάθε άλλον, μόνο για τη μουσική του και όχι επειδή δεν είναι Έλληνας". Ο Ν. είναι ένας από τους μόλις δύο τρεις που έχουν την εμπορική δύναμη αλλά και το προσωπικό ανάστημα να πάρουν αυτό το ρίσκο. Έστω και έτσι όμως και παρ' ότι πολλές φορές έχουμε διαφωνήσει με μουσικές και άλλες επιλογές του καθώς τον ακούγαμε δεν μπορέσαμε να μην του δώσουμε νοερά συγχαρητήρια αφενός για το θάρρος του και αφετέρου για το ότι νοιάζεται για πράγματα που για τους πιο πολλούς είναι "ψιλά γράμματα", αν όχι ανύπαρκτα... Επειδή όμως θέλουμε να είμαστε και ειλικρινείς θα πούμε ξεκάθαρα ότι δεν συμμεριζόμαστε τον ενθουσιασμό του για τα τραγούδια. Ο Dasho Kurti έχει ακόμα πολύ δρόμο μπροστά του ως δημιουργός (άλλωστε είναι και νεότατος...), επί του παρόντος το "Έρημα Χωριά" δεν είναι τίποτα άλλο από μία σειρά αξιοπρεπή λαϊκά τραγούδια τα οποία ακολουθούν σχεδόν πλήρως την πεπατημένη του είδους και απλά έχουν ένα "άρωμα" από βαλκανικούς ήχους, στην πλειοψηφία τους από τη χώρα του συνθέτη. Δεν πειράζει όμως: Είναι μία από τις ελάχιστες φορές που η αξία και η σημασία ενός δίσκου είναι πολύ μεγάλες αλλά και δεν έχουν σε τίποτα να κάνουν με το περιεχόμενο του... Αυτό μπορούμε ακόμα και να το προσπεράσουμε, ελπίζοντας ότι και ο δημιουργός του θα το υπερβεί κατά πολύ στο μέλλον". Μαυροειδής Σταμάτης "Η ΑΥΓΗ". 17-6-06

Δεν υπάρχει ρεπορτάζ από την παρουσιαση του cd έρημα χωριά στο περιοδικό on-off της Ελευθεροτυπίας. Μόνο μια μικρή φωτογραφία από την παρουσίαση, με λεζάντα αυτό που έγραψε παραπάνω η nefelii

Μα και η Γαρμπή το "παλιό" ΠΑΣΟΚ δεν εκπροσωπεί? Ως κολλητή της Δήμητρας Παπανδρέου εννοώ...

την Παρασκευή 23 Ιουνίου στις 22.00 στην ΕΤ1 η Γλυκερία θα είναι καλεσμένη της Αννας Παναγιωταρέα στην εκπομπή "Ουδεις αναμάρτητος".

Διαφημιστική καταχώρηση σε περιοδικό

Μια συναυλία ενίσχυσης της ΕΛΕΠΑΠ Ο Γιώργος Νταλάρας και η Dulce Pontes μετά την αξέχαστη συνεργασία στο Ηρώδειο που γέννησε τον ξεχωριστό δίσκο «ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ» συναντιούνται ξανά στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, την Τετάρτη 14 Ιουνίου 2006, αυτή τη φορά για να ενισχύσουν το έργο της ΕΛΕΠΑΠ. Οι δύο σημαντικοί ερμηνευτές θα μοιραστούν τη σκηνή για να ερμηνεύσουν τα τραγούδια της ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ - με οδηγό τη γνώση, το σεβασμό στην παράδοση, αλλά και την αγωνία της αναζήτησης σε καινούργιους ήχους. ΣΟΛΙΣΤ: ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΟΡΚΟΛΗΣ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ Ο ΜΙΧΑΛΗΣ ΤΖΟΥΓΑΝΑΚΗΣ Η διεθνής Dulce Pontes είναι μια μουσικός του κόσμου με φανατικό κοινό, γνωστή για τα δικά της τραγούδια αλλά και για τις ερμηνείες και τις συνεργασίες της με μεγάλους συνθέτες, ενώ ο ενθουσιασμός του κοινού είναι ιδιαίτερα μεγάλος όταν η Pontes τραγουδάει και ο δημοφιλής Έλληνας συνθέτης και πιανίστας Στέφανος Κορκολής τη συνοδεύει στο πιάνο, όπως θα συμβεί και σε αυτή την παράσταση. Ο μοναδικός Γιώργος Νταλάρας με τις ξεχωριστές διεθνείς του συνεργασίες έχει ταξιδέψει το ελληνικό τραγούδι σε όλα τα μέρη της γης. Ιδανικός εκφραστής της καλύτερης μουσικής του τόπου μας, ταυτισμένος με το ρεμπέτικο, τον Τσιτσάνη και τον Βαμβακάρη, αλλά και με το σύγχρονο τραγούδι όχι μόνο των μεγάλων συνθετών, ποιητών και στιχουργών αλλά και των νέων τραγουδοποιών. Σπουδαίος μουσικός ο ίδιος, εκφράζεται με τη δημιουργική αγωνία του μουσικού για το διαφορετικό και το κάθε φορά νέο, περπατάει σε δρόμους που περνούν από τις εθνικές και αυθεντικές μουσικές των διαφορετικών τόπων, μέχρι της σύγχρονες μπαλάντες, από το λαϊκό έως το έντεχνο και το κοινωνικό τραγούδι. Μαζί τους ο Μιχάλης Τζουγανάκης, ένας νέος τραγουδοποιός και εξαίρετος σολίστας με πάθος και ταλέντο ενώνει τη ξεχωριστή μουσική κουλτούρα της Κρήτης με τους ήχους της Μεσογείου. Συμμετέχουν είκοσι μουσικοί επί σκηνής, δεκαπέντε Έλληνες σολίστες και πέντε Πορτογάλοι - μουσικοί της Dulce Pontes - σφραγίζοντας με το ταλέντο τους τα διαφορετικά μουσικά ηχοχρώματα σε αυτή την ξεχωριστή παράσταση. Τα έσοδα των δύο αυτών μοναδικών παραστάσεων θα διατεθούν για τις θεραπείες των παιδιών με εγκεφαλική παράλυση, της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΑΝΑΠΗΡΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΕΛΕΠΑΠ. Έναρξη προπώλησης εισητηρίων: 1 Ιουνίου 2006 από τα εκδοτήρια του Μεγάρου Μουσικής http://cityportal.gr/content/view/2389/320/