marochr

Όπως έγραψα και στο φμπ, οι πρώτες αυθόρμητες λέξεις που μου ήρθαν όταν το είδα: 1) συγκινητικό, 2) θαρραλέο, 3) τροφή για σκέψη (για τη ζωή του καθενός μας)

Μπράβο Ελίνα, σωστές σκέψεις.

Ευχαριστούμε πολύ Κωστή για τις εκτενείς εντυπώσεις! Αν εξαιρέσεις ελάχιστες φωτό που δεν τον κολλακεύουν, γενικά είναι φωτογραφιάρες, αντάξιες της καλλιτεχνικής αξίας του Νταλάρα. Και αυτές του Τσολακίδη βεβαίως!!

Μάλιστα κυρία μου...

Home sweet home θα μπορούσα αρχικά να πω ως γενική εισαγωγή, καθώς μπαίνοντας μετά από πάρα πολύ καιρό στο φόρουμ ένιωσα αυτή την ανακούφιση που σου δίνει η επιστροφή στο σπίτι σου και στα γνωστά λημέρια. Σχετικά με το δίσκο, μου άρεσε που διάβασα κριτικές και γνώμες, όπως παλιά, μου άρεσε επίσης που βρήκα συγκεντρωμένο όλο το υλικό που έχει αναρτηθεί στο διαδίκτυο σχετικά με την κυκλοφορία αυτού του δίσκου. Πού αλλού άλλωστε μπορείς να το βρεις αυτό τόσο καλά οργανωμένο; Επί της ουσίας τώρα, η γνώμη μου για το δίσκο είναι αρκετά θετική. Αναγνωρίζω ωστόσο ότι τα τραγούδια είναι ιδιαίτερα και "απαιτούν" μία δεύτερη ακρόαση και ιδιαίτερο τόπο, τρόπο και διάθεση ακρόασης. Ξεχωρίζουν οι συνθέσεις περισσότερο από τους στίχους, ο Καζαντζής είναι ιδιαίτερα ταλαντούχος, ξεχωρίζω πολύ την πρωτοτυπία του ήχου του και γυρίσματα "δύσκολα" και μη αναμενόμενα που άκουσα. Και φυσικά ο Νταλάρας έχει εντάξει με τέχνη τα πολλά του πρόσωπα σε κάθε ένα από αυτά τα τραγούδια. Προσωπικά χαίρομαι που "συμμετείχα" με τα κλικ μου σε τέτοια δισκογραφική δουλειά.

Εννοείται πως κι εγώ θέλω να δούμε και στην Ελλάδα αυτή τη συναυλία! Ευχαριστούμε για το υλικό!

Καταλαβαίνω ότι το να μπαίνω και να σχολιάζω μετά από καιρό λίγο περασμένα πράγματα δε δείχνει ενδεχομένως ωραίο. Ήθελα όμως να καταθέσω και τη δική μου άποψη, η οποία δε θα υστερεί πολύ σε αυθορμητισμό, καθώς θα μεταφέρω περίπου όσα έγραψα στη σελίδα μου στο facebook κ τα οποία εξακολουθούν να ισχύουν στο μυαλό μου: Ο Νταλάρας στον Ιανό έδωσε νομίζω μία από τις πιο ωραίες συνεντεύξεις των τελευταίων χρόνων! Ο φίλος που ανέβασε το παραπάνω βίντεο που έβαλε η EKOSTEL, χωρίς δεύτερη σκέψη και αυθόρμητα με το που τελείωσε η συνέντευξη γύρισε και μου είπε "ο Νταλάρας έδωσε ιστορική συνέντευξη απόψε". Και το συμμερίζομαι απόλυτα αυτό... Χαλαρός, μέσα σε επιτρεπτά για τον εαυτό του όρια, αφηγηματικός και ασταμάτητος στις ιστορίες περί μουσικής, νοσταλγικός, εξομολογητικός, με χιούμορ, άνοιξε την καρδιά του μπροστά στο κοινό του Ιανού. Για μένα η φωτογραφία που αναρτώ συνοψίζει αυτό το "άνοιγμα" ψυχής του που ζήσαμε το βράδυ της Πέμπτης. Με ένα γέλιο παιδικό, αληθινό, αυθόρμητο! Πολλά μπράβο και στην Τασούλα Επτακοίλη που με απλές ερωτήσεις και στιγμές από την πορεία του καλλιτέχνη, έδωσε το έναυσμα για να ακούσουμε τόσο ωραία πράγματα. Κι όλα αυτά, βέβαια, με τη σημαντική συμβολή του Νίκου Πλατύραχου στη συζήτηση. Παρότι τα τραγούδια υπάρχουν στο αρχικό link της μετάδοσης της συνέντευξης, βάζω και το δεύτερο τραγούδι που ακούστηκε:

Σήμερα δημοσίευσα κι εγώ ένα πιο εκτεταμένο φωτογραφικό υλικό, σε σχέση με λίγες φωτογραφίες μου που είχαν συνοδεύσει το κείμενο του Γιώργου Μυζάλη. Παραθέτω επίσης και μια κριτική από το Νίκο Μουρατίδη (δεν το είδα παραπάνω, ελπίζω να μην μου ξέφυγε κάτι). Και οι φωτογραφίες μου εδώ: https://www.facebook.com/marochr.blogspot/photos/?tab=album&album_id=1081445328582570

Θα συμφωνήσω με τον Αποστόλη!!! Ευχαριστούμε Νεφέλη...

Με κάλυψαν οι προλαλήσαντες... Με απλά λόγια...μου αρέσει πάρα πολύ!!! Και το booklet με το αφισάκι ωραίο. Μπράβο για όλη τη δουλειά!

Εμένα μου φαίνεται ότι τον ακούω και στο "Με τα χέρια απλωμένα"... Ωραία τραγούδια!

Φέρτε μου έναν ΩΡΛ, φέρτε μου και νερό να ξεδιψάσω από το πολύ τραγούδι! Θα έλεγα και φέρτε μου έναν ψυχίατρο, αλλά τον δικό μου τον συνάντησα απόψε πάνω στη σκηνή. Βάλσαμο... Αύριο τελευταία βραδιά. Εύχομαι ν' ακολουθήσουν κι άλλες. ΥΓ: "Το καπηλειόοοοοο" ΥΓ2: Εύχομαι κάποιος να έχει τραβήξει τον χαμό στο "Να'τανε το '21"...

Αυτό: "Δεν υπάρχει μέτρια στιγμή σε ένα πρόγραμμα που παρέχει ουσιαστική χαρά, ευφορία, συγκίνηση και που ξυπνάει μνήμες αλλά, ταυτόχρονα, σε κρατάει καρφωμένο με τη σκέψη στο σήμερα, δίνοντας ένα μέτρο σύγκρισης και αξίας μιας τέχνης που ξέρεις πως πάντα θα φυλάς ανάμεσα στα ακριβά σου αποκτήματα και πράγματα." «Άσε με πάλι να σου πω…»: τα τραγούδια του Σταύρου Κουγιουμτζή

Με τον τίτλο στο εξώφυλλο: "Πιστεύω μόνο στη Σύρο!"