Sign in to follow this  
Followers 0
Vasilis

18 λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας

53 posts in this topic

Panos, more comments on the subject are to be found in a topic started by Francois (in the same section) some time in the spring,last year I think.

If I'm not mistaken the title of the topic and Francois' comments were in Greek.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Τη ρωμιοσύνη μην την κλαις

The song was well known to me ages ago. Every year in the 17/11 anniversary they used to play this song at school.

Of course it was an owful recording (imagine the same tape been used for 10+ years in a prehistoric audio device) but the lyrics were strong.

Allow me to disagree wtih those who categorise it a Leftist's song/poem.

The poet, the composer and the performer were known for their political orientation, but the lyrics were independant of any nomenclature.

Romiosini...

It was something like a new national anthem. Our (modern) history told in few verses. The yoke (o zugos) and the Phoenix. So many yokes and so many resurrections....

After becoming a fanatic fan of Dalaras I decided to buy the CD.

It was what I needed!

18 songs with history, tradition, culture and precise descriprion of Greece... of the real Greece...(like Sabbopoulos when he says: η Ελλάδα που αντιστέκεται η Ελλάδα που επιμένει).

Regarding the recording of the last song, I think what made it loose the control is the continious repetition at the end in a louder and louder way. But you can't expect them to have perfect sound engeneers in 1974, can you?

That's for now. I need some meditation... these lyrics make me... mprrrrrrrrrrrr

See you later....

Share this post


Link to post
Share on other sites

This message is just a note:

Regarding Polutexneio Ritsos has wirtten the following poem (which I found incedentally at: http://www.e-missos.gr/index.php?module=pa...age&PAGE_id=580

Γλυκέ μου εσύ δε χάθηκες

Γλυκέ μου εσύ δε χάθηκες, μέσα στις φλέβες μου είσαι.

Γιε μου, στις φλέβες ολουνών, έμπα βαθιά και ζήσε.

Δες, πλάι μας περνούν πολλοί, περνούν καβαλλαραίοι,

όλοι στητοί και δυνατοί και σαν και σένα ωραίοι.

Ανάμεσά τους, γιόκα μου, θωρώ σε αναστημένο,

το θώρι σου στο θώρι τους μυριοζωγραφισμένο.

Γιε μου στ' αδέρφια σου τραβώ και σμίγω την οργή μου,

σου πήρα το ντουφέκι σου, κοιμήσου εσύ πουλί μου.

Share this post


Link to post
Share on other sites

ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΔΙΣΚΟΥ ΠΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ ΤΟ 1975 ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ALLEMAGNE RECORDS,ΧΩΡΙΣ ΟΠΩΣ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ.ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΥΠ'ΟΨΗ ΤΟΥ ΑΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΠΛΗ ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΗ Ή ΑΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ; :D

Share this post


Link to post
Share on other sites

Πάλι στην πρόσφατη κάθοδό μας στην Αθήνα ανακάλυψα την πρώτη έκδοση από τα "18 ΛΙΑΝΟΤΡΑΓΟΥΔΑ ΤΗΣ ΠΙΚΡΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ".Τα τραγούδια δεν έχουν καμία διαφορά.Απλώς στο μέσα μέρος του εξωφύλλου, το όνομα της ΑΝΝΑΣ ΒΙΣΣΗ είναι τυπωμένο πάνω σε αυτοκόλλητο και καλύπτει το όνομα της ΛΑΒΙΝΑΣ ΚΟΥΝΑΔΗ (προφανώς πρόκειται για την ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΛΑΒΙΝΑ)η οποία κατά πάσα πιθανότητα επρόκειτο να τραγουδήσει τα τραγούδια που τελικά είπε η ΒΙΣΣΗ.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Πληροφορίες από τον Μάκη Μάτσα για τον δίσκο "18 ΛΙΑΝΟΤΡΑΓΟΥΔΑ ΤΗΣ ΠΙΚΡΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ"(από συνέντευξή του στον δημοσιογράφο Νίκο Φρονιμόπουλο, περιοδικό "ΕΙΚΟΝΕΣ", τεύχος137, 10 Οκτωβρίου 2004, σελ. 54-67) :

Δημοσιογράφος :

Μέσα από την τόσο σημαντική πορεία σας, μιλήστε μας για κορυφαίες στιγμές που σας έρχονται στο μυαλό.

Μάκης Μάτσας :

Τι να πρωτοθυμηθώ...(χαμογελάει). Σίγουρα δεν μπορώ να ξεχάσω την υπογραφή του πρώτου μου συμβολαίου με τον Μίκη Θεοδωράκη, όταν ήταν εξόριστος στο Παρίσι επί χούντας. Προς τα τέλη του 1972 συλλαμβάνω την ιδέα να βρω τον Θεοδωράκη και να του προτείνω συνεργασία κόντρα στην απαγόρευση της δικτατορίας, πιστεύοντας ότι θα μπορούσα να πείσω τους συνταγματάρχες να αποδεσμεύσουν την μουσική του. Έτσι έκανα αρκετές συναντήσεις μαζί του στο Παρίσι και τελικά υπογράψαμε ένα συμβόλαιο το οποίο προέβλεπε ότι εάν σε δέκα μήνες δεν κατάφερνα να αποδεσμεύσω τα τραγούδια του από τη χούντα, το συμβόλαιο θα ακυρωνόταν και εγώ θα έχανα την προκαταβολή. Για μένα ο Μίκης εκείνη τη στιγμή ήταν ένα άπιαστο επαγγελματικό όνειρο. Να απελευθερώσω τη μουσική και τα τραγούδια του από τη χούντα. Ο Μίκης υπογράφοντας μου έδωσε και ένα καινούριο του έργο, "Τα Λιανοτράγουδα", που άρχισα να ηχογραφώ στην Αθήνα κρυφά με τον Γιώργο Νταλάρα και την ’ννα Βίσση, που τότε έκανε την πρώτη της εμφάνιση. Είχα μια διαίσθηση ότι θα τα κατάφερνα, χωρίς βέβαια να έχω τίποτα απολύτως στα χέρια μου.

Δημοσιογράφος :

Σωστή η διαίσθηση...(χαμογελάει)

Μάκης Μάτσας :

Σωστή, γιατί πριν καλά καλά αρχίσω να φροντίζω για την αβέβαιη αποδέσμευση των τραγουδιών του Μίκη από τους συνταγματάρχες, έπεσε η χούντα και έτσι βρέθηκα με το συμβόλαιο σε πλήρη ισχύ και έναν καινούριο δίσκο έτοιμο να κυκλοφορήσει. Βέβαια το συμβόλαιο Θεοδωράκη είχε κι άλλες παρενέργειες. Οι άνθρωποι της "Columbia" , βλέποντας πως έχασαν τον Μίκη μέσα από τα χέρια τους, μου κήρυξαν ανελέητο πόλεμο. Δεν μου παρέδιδαν δίσκους, πότε με τη δικαιολογία ότι χάλασε η μήτρα και πότε ότι τους είχε τελειώσει η πρώτη ύλη. Οι άνθρωποι είχαν αποφασίσει να με κλείσουν, Θυμάμαι διευθυντής τότε ήταν κάποιος ’γγλος ομόματι Μπόξερ. Πάνω σ' ένα ομηρικό μας καβγά του είχα πει : "Εσύ θα είσαι η αιτία να χάσει η "Columbia" το μονοπώλιο και να κλείσει.

Δημοσιογράφος :

Δηλαδή ο Μίκης Θεοδωράκης ήταν η αιτία να φτιάξετε δικό σας εργοστάσιο;

Μάκης Μάτσας :

Ακριβώς. Βλέπετε και εδώ ο Μίκης λειτούργησε ανατρεπτικά και κατά των ξένων μονοπωλίων! Αυτό είναι κάτι που δεν έτυχε ποτέ να του το πω και είμαι βέβαιος ότι θα το διασκέδαζε πολύ. Το εργοστάσιο το φτιάξαμε με τον Αιμίλιο Ζαν και τον Πέτρο Ζαν Μαρίνο, με τους οποίους συνδέθηκα τα επόμενα χρόνια με μια ανεξίτηλη φιλία ζωής. Το εργοστάσιο της "Columbia" από τότε άρχισε να χάνει έδαφος και, όπως το είχα υποσχεθεί στον ’λαν Βόξερ, έκλεισε με απόφαση των ’γγλων ιδιοκτητών του το 1991.

Share this post


Link to post
Share on other sites

1974. Ο Μάκης Μάτσας παραδίδει το πρώτο αντίτυπο του έργου "18 ΛΙΑΝΟΤΡΑΓΟΥΔΑ ΤΗΣ ΠΙΚΡΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ" μετά την πτώση της δικτατορίας στον συνθέτη. Στο μέσο η μικρή τότε Μαργαρίτα Θεοδωράκη.

post-11-1106510674.jpg

Share this post


Link to post
Share on other sites
ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΔΙΣΚΟΥ ΠΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ ΤΟ 1975 ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ALLEMAGNE RECORDS,ΧΩΡΙΣ ΟΠΩΣ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ.ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΥΠ'ΟΨΗ ΤΟΥ ΑΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΠΛΗ ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΗ Ή ΑΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ; :music:

Σε μια "εξόρμησή" μου το Σάββατο σε κάποιο κατάστημα μεταχειρισμένων δίσκων , ανακάλυψα αυτή την έκδοση.Η ηχογράφηση δεν έχει καμία διαφορά με την πρώτη έκδοση.

Το εξώφυλλο του δίσκου γράφει τα εξής:

THEODORAKIS

"18 KLEINE LIEDER DER BITTEREN HEIMAT"

TEXT:YANNIS RITSOS

GESANG:GIORGOS DALARAS

Share this post


Link to post
Share on other sites

No, not different, as the LP is made by Metronome, licensed by Minos Matsas Athens,

but we (here in Germany) had the chance to get the German translations!!

Share this post


Link to post
Share on other sites

Από την τρίτομη "Ιστορία του ελληνικού τραγουδιού"(εκδ. ΚΕΔΡΟΣ) του Κώστα Μυλωνά :

"Τα "18 λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας", σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου, είναι ένας κύκλος τραγουδιών όπου τα στοιχεία του δημοτικού και του λαϊκού τραγουδιού καθώς επίσης και τα μελίσματα της βυζαντινής υμνωδίας, αποτελούν το βασικό μουσικό πυρήνα του. Προφανώς η μελοποίηση του Θοδωράκη στρέφεται εδώ, σ' αυτές τις παραδοσιακές μορφές, για να εναρμονιστεί και να ταυτιστεί με το ύφος των στίχων του ποιητή που κι αυτό στηρίζεται επίσης στο δημοτικό τραγούδι. Η μελωδία και ο ρυθμός σ' αυτά τα τραγούδια κινούνται σε μουσικές περιοχές οι οποίες θυμίζουν μοιρολόγια, ριζίτικα και ρεμπέτικα. Ωστόσο σε μερικά απ' αυτά δεν απουσιάζει ο τόσο προσφιλής στον συνθέτη ρυθμός του εμβατηρίου, ο οποίος τους δίνει ένα θριαμβευτικό χαρακτήρα.

Από τα δεκαοκτώ αυτά τραγούδια μόνοτρία τέσσερα παρουσιάζουν κάποιο ενδιαφέρον, επειδή είναι ευκολομνημόνευτα και τραγουδήθηκαν πολύ μετά τη μεταπολίτευση. Πρόκειται για τα τραγούδια : "Κουβέντα μ' ένα λουλούδι", "Μνημόσυνο", "Εδώ το φως" και "Τη Ρωμιοσύνη μην την κλαις".

Το πρώτο τραγούδι, βασίζεται σε δύο μουσικές φράσεις από τις οποίες η μία, που είναι και η πιο ευρηματική, κυριαρχεί σ' όλη τη διαδρομή του.

Το δεύτερο, το "Μνημόσυνο" με μια ενδιαφέρουσα εισαγωγή, είναι ένα στιβαρό και σπαραχτικό ζεϊμπέκικο, εδώ το λαϊκό ύφος της μουσικής δένεται, μ' ένα τολμηρό αλλά και αποτελεσματικό τρόπο, με το δημοτικό ύφος των στίχων.

Το τρίτο τραγούδι ξεκινάει με μια εισαγωγή που είναι επίσης σε ρυθμό 9/8(ζεϊμπέκικο καμηλιέρικο), για να καταλήξει σ' ένα δυνατό χασάπικο.

Τέλος το τραγούδι "Τη Ρωμιοσύνη μην την κλαις", που υπήρξε και το δημοφιλέστερο του κύκλου, αρχίζει από το πρώτο μέρος του με μια μελωδία που βασίζεται στα μελίσματα τα οποία συναντάει κανείς στα δημοτικά τραγούδια και στη βυζαντινή μουσική. Η μελωδία αυτή, που υποστηρίζεται αρμονικά από ένα ισοκράτημα, έχει ελεύθερο(apiaccere) ρυθμό, ο οποίος στο δεύτερο μέρος του τραγουδιού παραχωρεί τη θέση του σ' έναν έντονο ρυθμό εμβατηρίου που δίνει τη δυνατότητα μιας συνεχούς επανάληψης των στίχων. Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι το τραγούδι αυτό ξεσήκωνε στην κυριολεξία τα πλήθη, στις πρώτες συναυλίες που πραγματοποίησε ο συνθέτης λίγι μετά τη μεταπολίτευση.

Για τα υπόλοιπα όμως τραγούδια του κύκλου, δε θα ευσταθούσε ο ισχυρισμός ότι έχουν μια μουσική που να μπορεί να αρθεί στο ύψος της ποιότητας των στίχων του Γιάννη Ρίτσου.

Τα "18 λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας", ηχογραφήθηκε για πρώτη φορά στο εξωτερικό με τους τραγουδιστές : Μαρία Φαραντούρη, Πέτρο Πανδή, Αφροδίτη Μάνου και Αχιλλέα Κωστούλη. Η δεύτερη και πιο επιμελημένη ηχογράφηση του κύκλου έγινε το 1974 στην Αθήνα με το Γιώργο Νταλάρα.". *

*τόμος 3, σελ. 42-43

Share this post


Link to post
Share on other sites

Έχω την εντύπωση οτι αυτή η έκδοση του δίσκου είναι με την Αφροδίτη Μάνου, την Μαρία Φαραντούρη και τον Πέτρο Πανδή και όχι με τον Γ.Νταλάρα.

I think that this release is not with Dalaras but with Afroditi Manou, Maria Farandouri and Petro Pandi.

Share this post


Link to post
Share on other sites
 I think that this release is not with Dalaras but with Afroditi Manou, Maria Farandouri and Petro Pandi.

Yes, it is. I have this CD

Share this post


Link to post
Share on other sites

Στο ένθετο της κασετίνας (5 cd's) "Ο μουσικός κόσμος του Μίκη Θεοδωράκη" υπάρχει ένα σημείωμα του Μίκη Θεοδωράκη σχετικά με την έκδοση αυτού του έργου.Μεταξύ άλλων ο μεγάλος συνθέτης γράφει τα εξής:

"Νομίζω ότι στα μέσα του 1973 ήρθε ο Γιώργος Νταλάρας στο Παρίσι μαζί με τον Αχιλλέα Θεοφίλου.Θυμάμαι μια ολόκληρη μέρα που τους έπαιζα και τραγουδούσα τα νέα μου τραγούδια και ανάμεσά τους τα ΛΙΑΝΟΤΡΑΓΟΥΔΑ.Τότε τα πρωτάκουσε και μαζί με την εταιρεία αποφάσισαν να τα κυκλοφορήσουν παρά την απαγόρευση.

Πρέπει να σημειωθεί ότι την εποχή εκείνη ξέσπασαν τα γεγονότα στο Πολυτεχνείο, οπότε η απαγόρευση της μουσικής μου από τη Χούντα, που ίσχυε πάντα, έγινε ακόμα πιο αυστηρή.Ήταν ένα τόλμημα να ηχογραφήσουν και να κυκλοφορήσουν αυτό το έργο κάτω από τη μύτη της σπαρασόμενης Χούντας.Γι'αυτό κι εγώ , εξόριστος ακόμα, υποδέχθηκα αυτή την πράξη με συγκύνηση και ευγνωμοσύνη.Το ίδιο εξακολουθώ να αισθάνομαι και σήμερα.Τους ευχαριστώ".

Μίκης Θεοδωράκης, Ιούλιος 2003

Share this post


Link to post
Share on other sites

O Γιάννης Ρίτσος έγραψε τα "Λιανοτράγουδα" έχοντας στο μυαλό του τη φωνή του Νταλάρα...Τα έγραψε για να τα πει ο Νταλάρας...

Αυτό κατέθεσε χθες , από προσωπική του εμπειρία, στην εκπομπή "Κίτρινος Τύπος", ο Γιώργος Λιάνης.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Το άλλο Σάββατο 30 Απριλίου μαζί με την "Καθημερινή" τα "18 λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας"

Share this post


Link to post
Share on other sites
Το άλλο Σάββατο 30 Απριλίου μαζί με την "Καθημερινή" τα "18 λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας"

Εξαιρετικά! Γιατί είχα ψιλομελαγχολήσει που τελείωσε η σειρά από το ''ΒΗΜΑ''. :)

Share this post


Link to post
Share on other sites

Πώς τα καταφέρανε και στην αρίθμηση των τραγουδιών στο οπισθόφυλλο από το Νο 17 (Ο ταμένος), πήγανε στο Νο 20 (Τη Ρωμιοσύνη μην την κλαις), δεν μπορώ να καταλάβω...

Μια απορία.Τόσο στην πρώτη έκδοση στα remasters του Θεοδωράκη, όσο και στη σημερινή, στους μουσικούς αναγράφονται στα μπουζούκια οι Χρήστος Νικολόπουλος, Σπύρου, Βασίλης Ηλιάδης, Γιάννης Μπιθικώτσης.

Ξέρει μήπως κανείς ποιος είναι αυτός ο Σπύρου;

Share this post


Link to post
Share on other sites
Πώς τα καταφέρανε και στην αρίθμηση των τραγουδιών στο οπισθόφυλλο από το Νο 17 (Ο ταμένος), πήγανε στο Νο 20 (Τη Ρωμιοσύνη μην την κλαις), δεν μπορώ να καταλάβω...

Mαλλον ζηλεψανε απο τις εκδοσεις απο το ΒΗΜΑ με τα bonus τραγουδια και στα 18 θελανε να προσθεσουνε αλλα 2 ανεκδοτα κομματια..αλλα δεν τους βγηκε.. :rolleyes::):D:D

Ετσι "20 Λιανοτραγουδα της πικρης πατρίδας" :D:D

Share this post


Link to post
Share on other sites

Μια εκτενής αναφορά στα "18 λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας" συμπεριλαμβάνεται στην καταγραφή μου για το πρώτο τραγούδι της ’ννας Βίσση στο ogdoo.gr

http://www.ogdoo.gr/portal/index.php?optio...=752&Itemid=122

Share this post


Link to post
Share on other sites
Guest
You are commenting as a guest. If you have an account, please sign in.
Reply to this topic...

×   You have pasted content with formatting.   Remove formatting

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

Loading...
Sign in to follow this  
Followers 0