Latin

[Geske 37]

δεν μπορώ να βοηθήσω πολύ, αλλά ίσος θα σ' ενδιαφέρει αυτό:

http://www.dalaras.com/forum/index.php?s=5...1368&hl=coimbra

και ίσος αν ρωτάς στα αγγλικά, ή και στα ισπανικά, θα βρεις πιο εύκολα αυτούς που ξέρουν να σ' απαντήσουν;

[ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΟΛΥΜΗΧΑΝΟΣ 11,573]

Ευχαριστώ πολύ GESKE. Αν αποπειραθώ όμως να ρωτήσω στα αγγλικά ή στα ισπανικά.... :blink:

[Geske 37]

Έχει κανείς υπ'όψη του σε ποιούς ανήκουν και σε ποιούς δίσκους βρίσκονται οι πρώτες εκτελέσεις των παρακάτω τραγουδιών που έχουν ερμηνευθεί και από τον ΝΤΑΛΑΡΑ ;

1)LOS GARCEROS

2)EL CASCABEL

3)EL PRESO NUMERO NUEVE

4)ALMA, CORAZON Y VIDA

5)UNA MONEDA LE DI

6)AL BOHIO

7)FADO CORRIDO DE COIMBRA

8)QUE NADIE SEPA MI SURFRIR

9)EL EMIGRANTE (J.VALDERAMA)

10)AVRE TU PUERTA CERRADA

11)SHAI

12)NOCHES NOCHES

Thanasis' question really ought to be asked internationaly, so here goes the translation of what he's asking (and I admit I am very curious too):

Does anyone known something about the original / first versions of the listed songs? who sings them, on which records they can be found?

They are the spanish (and the one portuguese) songs that Dalaras interprets on «Latin»

i remember we talked about the Fado Corrido de Coimbra somewhere on this forum, but I haven't been able to find it again

somehow my impression is that these songs have been around a long time, but i have no basis for it...

[nighthawk 0]

It seems that Fado Corrido de Coimbra is a traditional song.

The great El Preso Numero Nueve was recorded by Joan Baez in 1960.

Los Garceros was recorded by the Venezualan Juan Vicente Torrealba, maybe in the 1940s or 50s.

El Cascabel seems to be a Mexican Mariachi song, so probably traditional.

And it's taking a little longer than I expected to check out everything (kinda) properly. Do remember, though, if you're interested, that Google is a wonderful tool.

[nighthawk 0]

Since I can't see the "edit" function in this freaking browser, I guess I'm going to have to write a new post. Here's some new information, then, regarding El Preso Numero Nueve. From what I've just discovered, it was probably first recorded in Brazil and named " O Preso número 9", by the duo Souza e Silva, that probably wrote the song with someone named H. Cantoral (but I couldn't find informations on him yet). And, ah, it's a huapango, whatever that is...

EDIT: Hey, the edit function is back, bleeding net! Anyway, I was just thinking, how could it have first been recorded in 1961 when Baez sang it in 1960? There's something quite confusing in all this internet classified information...

[ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΟΛΥΜΗΧΑΝΟΣ 11,573]

GESKE και NIGHTHAWK ,ευχαριστούμε πολύ

[Vasos 0]

Είναι ένας απ'τους αγαπημένους μου δίσκους και ο δίσκος που αγαπησα τον Νταλάρα όταν ήμουν 8 χρονώ.Στα Latin ο Νταλάρας εκτός από τις ανεπανάληπτες ερμηνείες δείχνει και τις εξαιρετικές ικανότητες του στην κιθάρα.Τα "σόλα" του άφησαν ιστορία.

Ξεχωρίζω τα τραγούδια Una moneda le di,El preso nueve και Malaguena.Στα δύο τελευταία οι ψεύτικες φωνές του είναι τέλειες...!

[Bithidalaras 27]

O Nταλάρας στα 35 χρόνια της καριέρας του έχει κάνει ως γνωστόν πολλά μουσικά ανοίγματα, πρωτοτυπίες στο χώρο του τραγουδιού, όπως έχει αναδείξει ''διαφορετικά'' είδη μουσικής στην Ελλάδα! Από όλες τις δουλειές του όμως πιστεύω ότι η κορυφαία είναι ο δίσκος LATIN! Οι λόγοι για τους οποίους έχω αυτή την άποψη είναι αρκετοί. Πρώτον, από πλευράς ποσότητας και ποιότητας τραγουδιών, ο δίσκος φυσάει! Είναι δηλαδή μοιρασμένος σε δύο μέρη! Το πρώτο περιέχει ξένα τραγούδια, φημισμένα, πολυτραγουδισμένα, δύσκολα, τα οποία επειδή προέρχονται από διάφορες χώρες και έχουν διαφορετικούς ρυθμούς για αυτό το λόγο, κάνουν αυτό το πρώτο μέρος να αποτελεί ένα μουσικό απάνθισμα που προσφέρει σχεδόν όλα τα ακούσματα της Λάτιν ως μουσικό είδος! Το δεύτερο μέρος από την άλλη περιέχει ελληνικά κομμάτια, τα οποία σκοπό έχουν να δείξουν ότι και η ελληνική μουσική αλληλοεπηρεάζεται με τη Λάτιν! Κομμάτια τα οποία με τις διασκευές που έχουν γίνει, ακόμα κι αν ανήκουν σε διαφορετικό είδος, ακούγονται τόσο όμορφα λες και είναι Λάτιν! Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο το cd αυτό είναι ένα αριστούργημα είναι οι φανταστικές ενορχηστρώσεις, τα φανταστικά όργανα, οι φανταστικοί μουσικοί που συμμετέχουν(μέσα σε αυτούς και ο Al Di Meola), και γενικότερα οι αρτιότατες εκτελέσεις των τραγουδιών αυτών! Τρίτον, και τέλος, οι ερμηνείες του Νταλάρα είναι κάτι παραπάνω από εξαιρετικές, αφού μερικές (π.χ Una moneta le di) είναι καλύτερες κι από τις αυθεντικές! Όταν λοιπόν έχεις έναν δίσκο που αποτελεί ψαγμένη δουλειά, με καταπληκτικά τραγούδια, φανταστικές εκτελέσεις και ερμηνείες- φωτιά, έχεις ό,τι καλύτερο μπορούσες να έχεις! Αυτός ο δίσκος δηλαδή, ως πρώτη επαφή των Ελλήνων με τη Λάτιν, αποτελεί αριστούργημα! Για αυτό και τον θεωρώ μαζί με τους ''Μάηδες τους Ήλιους μου'' τις δύο καλύτερες και πιο ολοκληρωμένες δουλειές του Γιώργου!

[ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΟΛΥΜΗΧΑΝΟΣ 11,573]

Aπό το Musiccorner:

Κι όμως, υπάρχουν και τα ελληνικά ...λάτιν! Από τον Μανώλη Χιώτη μέχρι τους σύγχρονους δημιουργούς, μια μεγάλη αλυσίδα ανθρώπων του τραγουδιού μας ασχολήθηκε για τα καλά με το είδος. Και μια που η αποκριά απαιτεί, ως μουσική επένδυση, λατινογενείς ρυθμούς, πάμε σήμερα να θυμηθούμε τέτοια τραγούδια...

Ν' αρχίσουμε από τις "Περασμένες μου αγάπες" του Μανώλη Χιώτη, με τη Μαίρη Λίντα δίπλα του να λικνίζεται ρυθμικά και να αναφωνεί στο τέλος του τραγουδιού το περίφημο "Χιώτη μάμπο"! Αλλά και "Το μάμπο το μπραζιλέιρο" του Γιώργου Μουζάκη, σε στίχους Γιώργου Οικονομίδη και Κώστα Πρετεντέρη, κρατά τα σκήπτρα. Το πρωτόπε, εν έτει 1954, η Σπεράντζα Βρανά με το "Τρίο Κιτάρα" στην ταινία του Νίκου Τσιφόρου "Η ωραία των Αθηνών" και έκτοτε γνώρισε πολλές επανεκτελέσεις. Λάτιν προέλευσης είναι και η μελωδία από το πασίγνωστο τραγούδι του Μίκη Θεοδωράκη "Αν θυμηθείς τ' όνειρό μου" - για την ταινία "Honeymoon" του Μ. Πάουελ - που πέρα από την παγκόσμια απήχησή του έχει καταγράψει δεκάδες ηχογραφήσεις και στην ελληνική δισκογραφία των τελευταίων πενήντα χρόνων.

Για να φτάσουμε στη δεκαετία του ογδόντα και στα "Latin" με το Γιώργο Νταλάρα. Ο δίσκος - διπλός - κυκλοφόρησε το 1987 και το πείραμα του τραγουδιστή να ξαναφέρει στο προσκήνιο αγαπημένα του τραγούδια με λάτιν άρωμα πέτυχε απόλυτα. Το ζητούσε και η εποχή και η αγορά. Τα "Latin" έκαναν τρελές πωλήσεις (600.000 αντίτυπα), ο Νταλάρας άρχισε να δέχεται τις πρώτες κριτικές για το αν δικαιούνταν ή όχι να ηχογραφήσει αυτού του είδους τα κομμάτια, αλλά η απήχηση της δουλειάς ήταν τόσο σαρωτική, που οι όποιες ενστάσεις έμειναν πίσω.

Ανάλογους ρυθμούς τραγούδησε ο Γιώργος Νταλάρας και στο δίσκο του με το Χρήστο Νικολόπουλο και το Λευτέρη Παπαδόπουλο "Μη μιλάς, κινδυνεύει η Ελλάς", που κυκλοφόρησε λίγο πριν τα τέλη της δεκαετίας του '80. Τραγούδια, όπως το ομότιτλο του δίσκου ή το κομμάτι "Το 'πες" παγιώνουν το λάτιν ως μόδα στην ελληνική μουσική πραγματικότητα. Σ' αυτό συνέβαλε και η τεράστια εμπορική επιτυχία του δίσκου, που ξεπέρασε τις 180.000 πωλήσεις. Και μάλιστα σε μια εποχή, που ο κόσμος αγόραζε βινίλια και που η πειρατεία της κασέτας δεν έκανε τόσο μεγάλη ζημιά.

Κι ακόμα:

Σε ρυθμούς σάμπα κινήθηκε ο "Ύμνος των μαύρων σκυλιών" του Λουκιανού Κηλαηδόνη ("στα ξενύχτια λέμε ναι...") από το δίσκο του με "Τραγούδια για κακά παιδιά", τη "Σάμπα της Πανδώρας" έγραψε ο Σταμάτης Κραουνάκης για τον Κώστα Μακεδόνα στο δίσκο τους "Έπεσε έρωτας", το μάμπο "Λάμπω" με το οποίο ξεσήκωνε πριν λίγα χρόνια τους fans της η ’ννα Βίσση και "Το μηδέν" με το οποίο ο Θάνος Μικρούτσικος το 1997 μπήκε στα χωράφια της σάλσα. Το τραγούδησε η Ελευθερία Αρβανιτάκη και ήταν αυτό που ξεχώρισε αμέσως από τα υπόλοιπα κομμάτια του δίσκου "Ψάξε στ' όνειρό μας", με τραγούδια του Μικρούτσικου σε στίχους του Λάκη Λαζόπουλου.

Έχουμε κι άλλα:

Τη Δήμητρα Γαλάνη να τραγουδά "Combo combo" στο δίσκο της "Το σ' αγαπώ μπορεί" και να επιμένει σε στίχους της Μυρτώς Κοντοβά πως "χορεύουν τα μπουκάλια στου πλανήτη την πίστα", τη Χαρούλα Αλεξίου ν' αφήνει γλυκά υπονοούμενα για "ένα άγγιγμά σου κάτω από το τραπέζι" στο τραγούδι της "Για ένα ταγκό" και τους Apurimac να "πειράζουν" με ανάλογους ρυθμούς ελληνικά τραγούδια των Χατζιδάκι, Τσιτσάνη, Χιώτη, Πλέσσα κ.α. στο άλμπουμ τους "Πάμε πάλι" (2004). Είχε, βέβαια, προηγηθεί το τραγούδι των Apurimac "Εκεί στις Μπραχάμες", αλλά και το "Λουλούδι του δάσους".

Είχε προηγηθεί και ο Λουκιανός Κηλαηδόνης, αρκετά χρόνια πριν. Ήταν 1988, όταν στο δίσκο του "Fifties και ξερό ψωμί", ηχογράφησε τραγούδια λάτιν αποχρώσεων από τα χρόνια των "fifties". Εξ' άλλου, το μουσικό κλίμα της εποχής εκείνης επανέρχεται εν πολλοίς σε όλο το φάσμα της δισκογραφίας του Λουκιανού Κηλαηδόνη.

Με διάθεση να ξανατραγουδήσει διαχρονικά ελληνικά τραγούδια, υπό την ενορχηστρωτική μπαγκέτα του μαέστρου Κώστα Καπνίση, η Αλέξια παρουσίασε, πριν δεκαπέντε χρόνια, το δίσκο της "Η Αλέξια ερμηνεύει τα Κλασικά" (1993). Ανάμεσα στο ενδιαφέρον υλικό της έκδοσης, βρίσκουμε κι ένα "Μάμπο" του συνθέτη Λυκούργου Μαρκέα, το τσα τσα του Τάκη Μωράκη "Είσαι παιδί μου πειρασμός" ντουέτο με το Βλάση Μπονάτσο, αλλά και το τραγουδάκι "Θέλω ρούμπα να χορεύω" του Γιώργου Μουζάκη.

Γνωστή ως σολίστ του ακορντεόν, έχοντας συνεργαστεί στη σκηνή και στη δισκογραφία με σημαντικούς καλλιτέχνες (από Λιδάκη και Νταλάρα μέχρι Γαλάνη και Μαρινέλλα), η Ζωή Τηγανούρια κυκλοφόρησε πέρυσι το άλμπουμ της "Tanguera". Στο cd διασκευάζει μελωδίες του Astor Piazzolla, του Carlos Gardel, του Richard Galliano, αλλά και του Σταμάτη Κραουνάκη, του Βασίλη Τσιτσάνη...

Τα ελληνικά ...λάτιν δεν τελειώνουν εδώ. Έτσι κι αλλιώς, το είδος έρχεται από μακριά και στα καθ' ημάς έβρισκε από παλιά, ιδιαίτερη αποδοχή και απήχηση!

http://www.musiccorner.gr/extras/kivwtos/index.html

[Νταλαρόφιλη 1,305]

Αφιέρωμα στα Latin του Γιώργου Νταλάρα:

http://www.e-orfeas.gr/tributes/latin.html

(το αφιέρωμα δεν αφορά μόνο τον δίσκο "Latin", αλλά όλα τα Latin που έχει ερμηνεύσει ο Νταλάρας)

[albert 1,558]

Αφιέρωμα στα Latin του Γιώργου Νταλάρα

πολυ καλη δουλεια.Συγχαρητηρια εκει στο μουσικο στεκι του Ορφέα και στον κυριο Καραντή

[ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΟΛΥΜΗΧΑΝΟΣ 11,573]

http://www.ispania.gr/index.php?option=com...id=5170&limit=8

[ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΟΛΥΜΗΧΑΝΟΣ 11,573]

Εντελώς τυχαία πριν από λίγο έπεσα στην εκπομπή "Chart Show" στον Alpha. Σήμερα έδειξε μικρά αφιερώματα στους πιο επιτυχημένους δίσκους των τελευταίων 25 ετών. Στο Νο 1 ήταν τα Latin με περισσότερες από 600.000 πωλήσεις...

Υ.Γ: Την κοτσάνα την είπαν πάντως, δεν άντεξαν...Ο δίσκος κυκλοφόρησε το 1985...

[Alona 8,279]

strange, all the while I thought that this album was released in July 1987 MINOS MSM 671/672

[albert 1,558]

strange, all the while I thought that this album was released in July 1987 MINOS MSM 671/672

my friend azz Thanos means that the year 1985 it was a fault from that TV show..

[Alona 8,279]

Thanks Albert!

[EKOSTEL 8,742]

Τι περιμένεις, Θάνο. Τα έχασαν που δεν βγήκε πρώτος κάποιος δίσκος της Βίσση, της Βανδή, ή του Notis. Κάπου θα έκαναν λάθος...

Ο Δραγουμάνος δεν τα ελέγχει αυτά άραγε;

[ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΟΛΥΜΗΧΑΝΟΣ 11,573]

Ο Δραγουμάνος σίγουρα τα ελέγχει...’λλωστε ήταν παρών στην εκπομπή...

...αλλά πού να γλιτώσεις απ'τους "βεζίρηδες";

[EKOSTEL 8,742]

Ο Δραγουμάνος σίγουρα τα ελέγχει...’λλωστε ήταν παρών στην εκπομπή...

...αλλά πού να γλιτώσεις απ'τους "βεζίρηδες";

:lol: :lol: :lol:

Έχεις δίκιο!

[Bithidalaras 27]

Με αφορμή την πρωτιά του Γιώργου Νταλάρα με τον δίσκο ''Τα τραγούδια μου'', υπενθυμίζω και μια ακόμα πρωτιά που είχε πριν λίγους μήνες στο Chart show με τον πιο επιτυχημένο δίσκο των τελευταίων 30 χρόνων σε πωλήσεις, ο οποίος είναι τα Latin.

Για όποιον θέλει να δει την συγκεκριμένη εκπομπή, το link είναι το ακόλουθο:

http://www.steki.gr/video.php?user=17668&video_id=7795

[albert 1,558]

Στην εκδοση lp των Latin εντοπισα και μια δευτερη εκδοση

(σε διπλο βινυλιο μιλαμε παντα με τα ιδια ακριβως τραγουδια..)

απο την Ελληνικη Μινος ..(Σημα:ΜΙΝΟS Προοδος στο τραγουδι)

Οι διαφορες ειναι:

1) Στο εσωφυλλο του δισκου* που ΔΕΝ υπαρχουν τυπωμενοι οι στιχοι των τραγουδιων και στην θεση τους υπαρχουν οι 13 φωτογραφιες της εκδοσης σε βινυλιο που εχουμε υπ'οψιν μας+επιπλεον αλλες 2 φωτογραφιες

(συνολο 15 δηλαδη..)**

που μπηκαν και στην πρωτη εκδοση σε cd..

2)Οι φωτογραφιες εχουν τοποθετηθει λιγο διαφορετικα-σε καποιες περιπτωσεις λιγο μεγαλυτερες ή λιγο μικροτερες-

3)Κατω απο την καθε μια φωτογραφια ΔΕΝ υπαρχει το ονομα του φωτογραφου που τις τραβηξε αλλα νουμερακια που μας παραπεμπουν στο ΠΟΙΟΙ απεικονιζονται..

(στο αριστερο ¨αφτι" του εσωφυλλου υπαρχουν σε στηλη τα ονοματα..)

-Κατι αντιστοιχο ο Hristaki εχει εντοπισει οτι εχει γινει και σε μεταγενεστερο τιτλο του Νταλαρα ("Μη μιλας μη γελας κινδυνευει η Ελλας" αν δεν κανω λαθος..)-

4)Η φωτογραφια του Νταλαρα με την Γλυκερια ειναι λιγο διαφορετικη (δηλαδη απεικονιζονται στο ιδιο στιγμιοτυπο αλλα απο επομενο φωτογραφικο καρε..)

5)Οσο για τους στιχους των τραγουδιων αυτοι ειναι τυπωμενοι σε ενθετο λευκο φυλλο..

*Το ιδιο layout στο εσωφυλλο που περιγραφω παραπανω εχω εντοπισει και στην Ισραηλιτικη εκδοση του δισκου απο την CBS..

**Οι 2 bonus φωτογραφιες που υπαρχουν-οπως ανεφερα παραπανω-απεικονιζουν τον Γ.Νταλαρα με τους Φ.Παπαθεοδωρου, Γ.Πετσιλα.

(Το εξωφυλλο/οπισθοφυλλο του δισκου που σας περιεγραψα καθως και οι κωδικοι του ειναι ακριβως οι ιδιοι με την εκδοση σε lp που εχετε υπ οψιν σας.)

[nefeli 1,116]

Από τα σημερινά "ΝΕΑ":

1987- Σε μαγικά νησιά

Της Χάρις Ποντίδα

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2011

Μουσική λάτιν: αν ρωτήσετε έναν Ελληνα τι περιέχει αυτός ο όρος, ίσως μην πάρετε μια ολοκληρωμένη απάντηση, όμως ένα «La Bamba» ή ένα «Μάμπο μπραζιλέιρο» θα μπορέσει να σας το ψιθυρίσει

Εξαρτάται βέβαια και από τις ηλικίες. Αν είναι πάνω από 35, ίσως και να έχει ζήσει (μέσω των γονιών του) τον «εξωτισμό» των μέσων της δεκαετίας του '80 κατά την οποία μικροί, μεγάλοι (έφηβοι, μωρά στην κούνια κ.λπ.) τραγουδούσαν τα «Μαγικά νησιά» με τη φωνή του Γιώργου Νταλάρα πλέον (και όχι του Τρίο Κιτάρα, όπως ήταν στην αρχική εκτέλεση).

Η μνήμη στην υπηρεσία της τέχνης. Της συνέχειας...

Γιατί εκείνος ο διπλός δίσκος - «Latin» - που κυκλοφόρησε ο Νταλάρας το '87 και έγινε αμέσως ανάρπαστος (οι πωλήσεις του έφτασαν τις 600.000), εκτός του ότι επιβράβευε μια δουλειά που είχε φτιαχτεί με σπάνια υλικά (ακόμη και ο πολύς Αλ Ντι Μεόλα συμμετείχε παίζοντας κιθάρα), είχε μέσα του και τη δύναμη μιας αυθεντικής επιθυμίας...

Το προφίλ του Νταλάρα ως λαϊκού τραγουδιστή στα μέσα του '80, εποχή που το λαϊκό γέμιζε στάδια, δεν ήταν καθόλου συμβατό με τα ελαφρά του '50, πόσω μάλλον με το (άδικα) ενοχοποιημένο λάτιν που τότε για τον περισσότερο κόσμο ήταν συνδεδεμένο με τα σομπρέρο των αδελφών Κατσάμπα.

Αλλά ο Νταλάρας το είχε το «μικρόβιο» από παλιά. «Θα 'μουν 10 χρονών, προς τα τέλη της δεκαετίας του '50, θυμάμαι στις γειτονιές μας πόση θραύση κάνανε αυτά τα τραγούδια της Παραγουάης, της Αργεντινής, με το Trio Los Panchos ή με τους Los Indios και όλα αυτά τα συγκροτήματα που ταξίδεψαν τη μουσική της Λατινικής Αμερικής».

Σίγουρα έφερε στο κύτταρό του και το δικό μας λατινοχτυπημένο λαϊκό τραγούδι του '50, μέσα από τις πενιές του Χιώτη, του Ζαμπέτα κ.ά.

Δεν είναι τυχαίο που μετά τον Εμφύλιο οι δημιουργοί του ελαφρού τραγουδιού (συνθέτες και στιχουργοί) μοιάζει σαν να θέλουν να ξεχάσουν τα δεινά της Ελλάδας και στρέφονται σε θέματα πιο ευχάριστα.

Ο Μουζάκης, η Σμαρούλα Γιούλη, το Τρίο Κιτάρα, ο Μωράκης, ο Γούναρης και η λαϊκή παράταξη, όπως ο Τσιτσάνης, ο Μητσάκης, ο Παπαϊωάννου, ο Χιώτης, γράφουν τραγούδια που, με λίγο διαφορετική ενορχήστρωση ή άλλον ερμηνευτή, θα μπορούσαν να ανήκουν στα ελαφρά.

Ο Νταλάρας θα ξάφνιαζε τότε αν «ομολογούσε» την αδυναμία του στις ελαφρές ρούμπες και τα μπολερό, αλλά η ψυχή τού μουσικού (και όχι του λαϊκού ειδώλου) τον ξεπερνούσε. Και έψαχνε την ευκαιρία...

Και η ευκαιρία δόθηκε... Μια εκπομπή στην ΕΤ1, «Η πρόβα», με παρουσιάστρια τη Λιλάντα Λυκιαρδοπούλου. Θέμα της, να παρουσιάζει γνωστούς τραγουδιστές και συνθέτες έτσι όπως δεν τους έχουμε δει ποτέ. Πρώτος καλεσμένος της, ο Γιώργος Νταλάρας.

Και όντως η εκπομπή γίνεται η πρώτη πρόβα του διαφορετικού προσώπου του τραγουδιστή και φέρνει ανήκουστη θεαματικότητα στην «Πρόβα» της ΕΤ1. Σκυμμένος στην κιθάρα του παίζει και τραγουδάει τραγούδια της Λατινικής Αμερικής και της Ισπανίας, και ελληνικά της εποχής του '50 και του '60 που ήταν επηρεασμένα από αυτή τη μουσική.

Μήνες μετά την επιτυχία της «Πρόβας» της ΕΤ1, καλοκαίρι του 1987, κυκλοφόρησε το διπλό lp, «Latin». Στον έναν δίσκο υπάρχουν κομμάτια από τη Βενεζουέλα, το Μεξικό, την Παραγουάη, το Περού, την Κούβα, την Ισπανία και την Πορτογαλία και στον δεύτερο των Χιώτη, Ζαμπέτα, Μωράκη κ.ά.

Το σημαντικό βέβαια είναι ότι τα διασκεύασε και τα ενορχήστρωσε ο ίδιος, έπαιξε ο ίδιος τις κιθάρες, τους έδωσε μια δική του ταυτότητα. «Τα μισά είναι τελείως διασκευασμένα. Μπορεί να μην έχουν σχέση με το πρωτότυπο, αλλά το ήθελα αυτό και το πάλεψα μέσα μου, έχω αλλάξει τις εισαγωγές, έχω προσθέσει πράγματα, έχω αλλάξει όργανα. Το έκανα για μένα. Παίζω διάφορα όργανα, ό,τι μπορώ, αλλά εδώ ήθελα να κάνω την πλάκα μου, το κέφι μου, να παίξω λίγο κιθάρα...» (περιοδικό «Μουσική», τεύχος 115 -116, Ιούνιος 1987).

Μαζί του όμως κάλεσε να... σολάρει και ο διεθνούς φήμης κιθαρίστας Αλ Ντι Μεόλα ο οποίος παίζει Χιώτη, Ζαμπέτα και Μωράκη - μια συμμετοχή πολύ τιμητική τόσο για τον ίδιο όσο και για τον δίσκο.

«La Malaguena», «Una moneda le di», «La Bamba», το πασίγνωστο «Historia de un amor» κ.ά., καθώς και τα ελληνικά «Σε μαγικά νησιά» (εδώ Αλ Ντι Μεόλα και Νταλάρας παίζουν ντουέτο), «Μάμπο μπραζιλέιρο» (με τη φωνή της Αλκηστης Πρωτοψάλτη), «Δεν θέλω πια να ξαναρθείς» με τη συμμετοχή της Γλυκερίας, «Περασμένες μου αγάπες» κ.λπ.

Δίσκος - διαμάντι για την ιστορία μας, τη δική του (και όχι μόνο ως τραγουδιστής αλλά και ως μουσικός), δίσκος «καμπής» για τις μουσικές τάσεις της εποχής. Οι μπόσες, οι ρούμπες, τα μπολερό, τα τσα τσα μπήκαν εκ νέου στον καμβά της καθημερινότητάς μας - χωρίς φόβο ή πάθος αυτή τη φορά.

[thes 1,340]

Εξαιρετικό! ευχαριστούμε πολύ!

[Theodore 1,027]

Καλημέρα, νομίζω οτι ανακάλυψα λάθος στα στοιχεία του δίσκου.

 

Το τραγούδι "Historia de un Amor" αναφέρεται στο δίσκο οτι είναι απο το Μεξικό.

 

Το έχω ανεβάσει στο Youtube εδώ και κάποια χρόνια και μεταξύ άλλων σχολίων έλαβα και αυτό:

 

Historia de un amor  (bolero) y su autor Carlos Eleta Almarán son de Panamá y NO de Mexico...

 

Που λέει οτι ο συνθέτης Carlos Eleta Almaran είναι απο τον Παναμά και ΟΧΙ απο το Μεξικό.

 

Όντως, ψάχνοντας βρήκα ότι γράφτηκε απο τον Almaran μετά τον θάνατο της γυναίκας του αδερφού του, της κουνιάδας του δηλαδή. Επίσης συμπεριλήφθηκε σε μία ομώνυμη Μεξικάνικη ταινία του 1956. Μάλλον γι'αυτό έγινε παρανόηση και θεωρήθηκε το τραγούδι ως μεξικάνικο.

 

 

http://en.wikipedia.org/wiki/Historia_de_un_Amor

 

Το βιντεό μου:

 

Edited February 10, 2015 by Theodore

[albert 1,558]

Eυστοχη παρατήρηση Θοδωρη..Ισως σε μελλοντικές επαν-εκδοσεις του δισκου το λαθος-παρανοηση αυτη

διορθωθει.Μου κανει εντυπωση ομως τοσα χρονια μετα που κανενας επιμελητης εκδοσης δεν το διορθωσε

αυτο..Ευχαριστουμε πολυ Θοδωρη εννοείται..

Παρακατω το αποσπασμα της ταινιας του 1956 που αναφερεις του "Historia de un amor" 

απο την Libertad Lamarque (1908-2000)