Sign in to follow this  
Followers 0
Christo

Να 'χαμε τι να 'χαμε

21 posts in this topic

:)

From the recording Na'xame Ti Na'xame,

Has anyone else here too bothered to noticed that the 1st few minutes from the song " ΗΛΙΕ ΜΟΥ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ "

is quite low in the decible range to the point you really can't hear the song at all?

I mean you literally have to turn the volume up to maximum before the song comes to life in the middle of the chorus.

I thought at first something was wrong with the CD.

But it was recorded in the same format on the Music Box.

I can't believe it?.

Who the heck's idea was this to record the track so low it's not being heard?

That was not work of Art but more of

someone high on something (like wine or Mastura) during the time in the mixdown.

I can't believe it has never been fixed today!

And the live recording of this song from "Ta Tragoudia Moy" was cut too on top of that from the CD not to mention that the audience is heard singing all of the refrain in the background.

What a beautiful song this is

and one cannot hear it entact in its entirety form

:D

Share this post


Link to post
Share on other sites

During my recent holiday, driving around Greece with the cd-player in constant service, and with enthusiastic help from some fellow forum-members, I have experimentaly determined that it is IMPOSSIBLE to sing that particular song softly.

You blast, or you don't. So, of course, you blast...

Share this post


Link to post
Share on other sites
B)

  From the recording Na'xame Ti Na'xame,

Has anyone else here too bothered to noticed that the 1st few minutes from the song " ΗΛΙΕ ΜΟΥ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ "

  is quite low in the decible range to the point you really can't hear the song at all?

 I mean you literally have to turn the volume up to maximum before the song comes to life in the middle of the chorus.

 I thought at first something was wrong with the CD.

But it was recorded in the same format on the Music Box.

 I can't believe it?.

Who the heck's idea was this to record the track so low it's not being heard?  

 That was not work of Art but more of

 someone high on something (like wine or Mastura) during the time in the mixdown.

 I can't believe it has never been fixed today!

Christo, I have the impression that this was no technical defect but it was an intended special effect (which I do not like too). I am not absolutely sure but I believe that something similar happens also in a certain song of another record of Dalaras with songs by Loizos ("Ta tragoudia mas").

Share this post


Link to post
Share on other sites

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ. ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ (ΣΑ ΝΕΟ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ FORUM)ΤΑ ΠΑΛΙΟΤΕΡΑ ΤOPIC ,ΣΤΕΚΟΜΑΙ ΣΤΟ ΔΙΣΚΟ "ΝΑΧΑΜΕ ΤΙ ΝΑΧΑΜΕ " ΓΙΑ ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΩ ΚΑΙ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΜΕΛΗ,ΟΤΙ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΜΕΡΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ Σ'ΕΝΑ ΠΑΛΙΑΤΖΙΔΙΚΟ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ,ΤΕΛΕΙΩΣ ΤΥΧΑΙΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΑ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΙ ΑΛΛΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΔΙΣΚΟΥ ,Η ΟΠΟΙΑ ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ ΣΕ ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΑΝΤΙΤΥΠΑ ΚΑΙ ΑΠΟΣΥΡΘΗΚΕ.ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ Μ'ΑΥΤΗΝ ΠΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (ΚΑΙ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΣΕ CD)ΕΙΝΑΙ ΚΑΤ'ΑΡΧΗΝ ΣΤΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΑΣΠΡΟ ΜΕ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΕΝΩ ΔΕΝ ΑΝΑΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΩΝ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΩΝ.ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ,ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΣΕΙΡΑ.ΚΑΠΟΙΑ ΑΠ'ΑΥΤΑ ΟΠΩΣ Η "ΕΛΙΣΣΩ" ΕΧΟΥΝ ΥΠΟΣΤΕΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΜΙΞΗ ΕΝΩ Η ΕΚΠΛΗΞΗ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΣΤΟ ΟΜΩΝΥΜΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΔΙΣΚΟΥ (ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΠΡΩΤΟ ΣΤΗ ΣΕΙΡΑ)ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ ΚΑΙ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΤΑΛΑΡΑΣ !!! ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ.(Γ.ΚΑΛΑΤΖΗ-Λ.ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ κλπ) . :D:D

Share this post


Link to post
Share on other sites

Μπράβο Θανάση, πολύ σωστή παρατήρηση.Έχω κι εγώ τη συγκεκριμένη έκδοση του δίσκου στη δισκοθήκη μου και βρίσκω πολύ ενδιαφέρουσα τη διαφορετική εκτέλεση του ομότιτλου τραγουδιού με τη συμμετοχή και του Γιώργου Νταλάρα. :D:razz::D

Share this post


Link to post
Share on other sites

Aπό τη στήλη του Τάσου Κριτσιώλη στο Musiccorner:

ΜΑΝΟΣ ΛΟΪΖΟΣ - ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

«ΝΑ 'ΧΑΜΕ ΤΙ ΝΑ 'ΧΑΜΕ» (MINOS MSM 167)

Ο τρίτος «μεγάλος» δίσκος που κάνουν οι «Διόσκουροι» Μάνος Λοΐζος και Λευτέρης Παπαδόπουλος κυκλοφορεί τον Δεκέμβριο του 1972, με ερμηνευτές τους βασικούς των προηγούμενων δύο Γιώργο Νταλάρα και Γιάννη Καλατζή. Αποτελεί τη συνέχεια του «Σταθμού» και των «Θαλασσογραφιών» και γνωρίζει την ίδια επιτυχία, αφού βγάζει πολλά γνωστά κι αγαπημένα μέχρι σήμερα τραγούδια.

Εδώ ο Λευτέρης Παπαδόπουλος προσπαθεί να περάσει πιο έντονα πολιτικά μηνύματα, κάνοντας λόγο για «τον Λιόντα το ληστή», τους «χαροκαμένους» και τους «προδομένους» μέσα από το «Ήλιε μου σε παρακαλώ» και τον «Κουταλιανό», όπου μπορεί μεν να αναφέρεται κατ' επίφαση στον «Τζίμη τον τίγρη», αλλά ουσιαστικά μιλά για τον δικτάτορα Παπαδόπουλο που ακουγόταν τότε ότι στεκόταν «σούζα» μπροστά στη γυναίκα του...!

Μια τέτοια προσπάθεια φυσικά και είχε αντίπαλό της τη λογοκρισία. Στον «Λιόντα», το «Απρίλη στην Αργαλαστή» έγινε «Στο Πήλιο στην Αργαλαστή» και ο «κοτζάμπασης ο κλέφτης» έγινε «ο γενίτσαρος ο κλέφτης». Στο ίδιο τραγούδι, το ρυθμικό χτύπημα που ακούγεται στην εισαγωγή οφείλεται στο ...παπούτσι του Γιώργου Νταλάρα, ο οποίος σε κάποιο διάλειμμα των ηχογραφήσεων έπαιζε κάτι στην κιθάρα και χτυπούσε το πόδι του σ' αυτό το ρυθμό. Ακούγοντάς το, ο Λοΐζος του ζήτησε να το βάλει στο κομμάτι κι έτσι έγινε! Όσον αφορά το ...βρυχηθμό του «Λιόντα», ο συνθέτης έβαλε ...εφημερίδες μέσα στο πιάνο και δημιουργήθηκε αυτός ο παράξενος ήχος!

Τη δική του ιστορία έχει και το «Παποράκι», το πρώτο δίστιχο του οποίου τραγουδούσαν οι Έλληνες στρατιώτες στη Μικρά Ασία το 1922. Το κομμάτι ήταν αρχικά προορισμένο για τον Νταλάρα ο οποίος μόλις το άκουσε, είπε στους δύο δημιουργούς ότι το γνώριζε εξαιτίας αυτού που αναφέραμε παραπάνω. Ο συνθέτης εκνευρίστηκε επειδή πίστεψε ότι εμμέσως πλην σαφώς ο ερμηνευτής του έλεγε ότι το έκλεψε κι έτσι αποφάσισε να το δώσει στον Καλατζή.

Εξάλλου, υπάρχει σε δεύτερη εκτέλεση το «Πάνε να πεις» που είχε ερμηνεύσει ένα χρόνο νωρίτερα πάλι ο Νταλάρας στο δίσκο του «Ο μέτοικος» και με νέα ενορχήστρωση το περίφημο «Ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας» που υπήρχε στο soundtrack της πασίγνωστης ταινίας. Από τη μουσική του ίδιου φιλμ, ο Λοΐζος πήρε το ορχηστρικό «Τσιφτετέλι» και με τους στίχους του Παπαδόπουλου έγινε «Ο Κουταλιανός». Όσον αφορά γενικά τα τραγούδια του άλμπουμ δε χρειάζεται να πούμε τίποτε, καθώς οι τίτλοι μιλούν από μόνοι τους. Στο ομότιτλο, μεταξύ άλλων ακούγεται και ο στιχουργός...

Παραγωγός ήταν ο Σπύρος Ράλλης και η ηχογράφηση έγινε στα στούντιο Columbia (ηχολήπτης Στέλιος Γιαννακόπουλος) και Polysound (ηχολήπτης Γιάννης Σμυρναίος) από τις 7 Νοεμβρίου έως τις 11 Δεκεμβρίου 1972. Το εξώφυλλο είναι του Γιώργου Βακιρτζή και στο οπισθόφυλλο υπάρχει φωτογραφία και σημείωμα του συνθέτη, όπου και αναφέρονται αναλυτικά τα ονόματα των μουσικών που πήραν μέρος στο δίσκο.

Τα τραγούδια του δίσκου

1. Παποράκι (Γ. Καλατζής)

2. Ήλιε μου σε παρακαλώ (Γ. Νταλάρας)

3. Πιάσε το ζουρνά (Γ. Νταλάρας)

4. Το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας (ορχηστρικό)

5. Ο Λιόντας (Γ. Νταλάρας)

6. Ελισσώ (Γ. Νταλάρας)

7. Μια πάπια, μια χήνα (Γ. Καλατζής)

8. Ο Κουταλιανός (Γ. Καλατζής)

9. Πάνε να πεις (Γ. Νταλάρας)

10. Να 'χαμε τι να 'χαμε (Γ. Καλατζής και η παρέα)

http://www.musiccorner.gr/extras/record/index.html

Φυσικά δεν αναφέρεται πουθενά η πρώτη έκδοση του βινυλίου. ;);):razz:

Share this post


Link to post
Share on other sites
Φυσικά δεν αναφέρεται πουθενά η πρώτη έκδοση του βινυλίου. :music::music::music:

Να ενημερώσω, ότι σε πρόσφατη επίσκεψη σε δισκάδικο της Αθήνας βρήκα να πουλάνε την 1η έκδοση ....350 ευρώ!!!! :music:

Share this post


Link to post
Share on other sites

Απο τη νέα στήλη του Music Heaven "Το ράφι με τα βινύλια"

http://www.musicheaven.gr/html/modules.php...rticle&sid=2065

Απο το μέλος του Music Heaven kwstasagas

Στη δεύτερη δημοσίευσή μου της ενότητας "το ράφι με τα βινύλια" θα παρουσιάσω έναν ακόμη αγαπημένο δίσκο.

Αυτή τη φορά από την ελληνική δισκογραφία. Πρόκειται για το "νάχαμε τι νάχαμε" σε μουσική Μάνου Λοϊζου και στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου.

Το έτος 1972, κατά το οποίο εκδόθηκε ο δίσκος στον οποίον αναφέρομαι, είχε ήδη ... σφυρηλατηθεί για τα καλά όχι μόνο η συνεργασία, αλλά, κυρίως, η βαθιά και αληθινή φιλία μεταξύ των δημιουργών του, του συνθέτη Μάνου Λοϊζου και του στιχουργού Λευτέρη Παπαδόπουλου. Ήδη είχαν βγάλει από κοινού δύο καταπληκτικούς δίσκους, τον "Σταθμό" [1968] και τις "Θαλασσογραφίες" [1970]. Το 1972 προστέθηκε στο ενεργητικό της "συνδημιουργίας" τους και το "Νάχαμε τι νάχαμε".

Το εξώφυλλο του δίσκου το κοσμεί ένας πίνακας που απεικονίζει ένα παλιό καράβι τη στιγμή που ... θαλασσοδέρνεται, ενώ γύρω - γύρω από αυτό υπάρχουν, ως φόντο του πίνακα, διάφορα ανθισμένα λουλούδια. Όπως μάς πληροφορεί το εξώφυλλο, ο πίνακας έχει φιλοτεχνηθεί από τον Γ. Βακιρτζή.

Και το έργο στο εξώφυλλο ... μάλλον μάς προδιαθέτει με τον καλύτερο τρόπο για το τραγούδι που ανοίγει τον δίσκο, που δεν είναι άλλο από το Παποράκι [πρώτο τραγούδι της Α΄ όψεως του δίσκου]. "Παποράκι του Μπουρνόβα και καρότσα της στεριάς, πόσα τάληρα γυρεύεις στον Περαία να με πας ... Κάθε νύχτα στ' όνειρό μου σεργιανάω, ’γιο Νείλο, Κερατσίνι Κοκκινιά, καπετάνιο χρόνια ξέρεις πως πονάω, μα δεν άνοιξες πανιά". Ιδανική αρχή ... Πραγματικά, τι να πρωτοπεί κανείς γι' αυτό το τραγούδι ... Για τη μελωδία του, σε ρυθμό χασαποσέρβικου, που, πραγματικά, την ακούς και ταξιδεύεις ... Για την εκτέλεση από τον Γιάννη Καλατζή ... Είχε απόλυτο δίκιο ο Λοϊζος όταν έλεγε ότι "ο Καλατζής όταν τραγουδάει γελάει" !!! Πράγματι, η ερμηνεία του είναι αισιόδοξη, χαρούμενη, γεμάτη από φως και χρώματα της Ελλάδας ...

Για την ενορχήστρωση του τραγουδιού ... Αυτό που έχω να επισημάνω είναι το καταπληκτικό σαντούρι που παίζει ο Δωδεκανήσιος μουσικίς Τ. Διακογιώργης. Κι αυτό που μού αρέσει είναι ότι το παίξιμο του Διακογιώργη υποκρύπτει έναν ιδιαίτερο δυναμισμό, μια "ροκιά". Να σημειώσω, επίσης, ότι η πρώτη στροφή του εν λόγω τραγουδιού που λέει "Παποράκι του Μπουρνόβα και καρότσα της στεριάς, πόσα τάληρα γυρεύεις στον Περαία να με πας" είναι αυτούσιοι από παλιό σμυρνέικο τραγούδι, το οποίο το έλεγαν οι λιποτάχτες Έλληνες στρατιώτες το 1922 [βλ.Λευτέρης Παπαδόπουλος "τα τραγούδια μου" 6η έκδοση σελ. 111]. Όμως ... με τι μαεστρία και αριστοτεχνικό τρόπο ο Λευτέρης Παπαδόπουλος έγραψε και τους υπόλοιπους στίχους, οι οποίοι ταίριαξαν αρμονικά με τη "δανεισμένη" στροφή από το παλιό άσμα !!!

Το επόμενο τραγούδι του δίσκου ... είναι ένα ακόμη διαμάντι του ελληνικού τραγουδιού. "'Ηλιε μου σε παρακαλώ" ... Το αξιοθαύμαστο σε αυτό το τραγούδι είναι το ότι τα δύο κουπλέ του είναι αργόσυρτα, θυμίζοντας παλιό σμυρνέικο αμανέ, ενώ το ρεφρέν του έιναι ζεϊμπέκικο !!! Κι αυτή η "μεταμόρφωση" του τραγουδιού γίνεται με τον πλέον φυσιολογικό και πειστικό τρόπο, δεν σού δίνει σε καμία περίπτωση την εντύπωση ότι πρόκειται για δύο μέρη τελείως παράταιρα και αταίριαστα μεταξύ τους. Αυτό, κατά την άποψή μου, αποδεικνύει ότι ο Λοϊζος, εκτός από τρυφερός και υπερ - ευαίσθητος συνθέτης, ήταν συνάμα και ιδιοφυής.

Ας δούμε, όμως, τι λέει γι' αυτό το τραγούδι κάποιος πιο ειδικός από μένα, ο πιανίστας Κώστας Γανωσέλης, συνεργάτης του Μάνου Λοϊζου : "Το Ήλιε μου σε παρακαλώ είναι ένα σπάνιο τραγούδι από κάθε άποψη. Αργό σαν βυζαντινό ξεκινά χωρίς ρυθμό μόνο μ' ένα ίσο που κρατάνε οι μουσικοί ... μάλλον κινείται σε τρεις δρόμους από φυσικό μινόρε ή αλλιώς αιολική κλίμακα αλλάζει σε καρτσιγιάρ και παρακολουθεί τον αρχαίο δωρικό δρόμο, μετά γυρνάει σε ουσάκ ... Δεν νομίζω ότι πετυχαίνεται κάτι ανάλογο συνειδητά. Ο Λοϊζος είχε ταλέντο αλλά πέρα από αυτό είχε τις μουσικές μνήμες του από την Αλεξάνδρεια, όπου άκουγε μουσικές με την ανάπτυξη που τους κάνουν οι ’ραβες και όχι τη συγκερασμένη εκδοχή με τις δώδεκα νότες που ακούμε εμείς εδώ" [βλ. Μάνος Λοϊζος - Για μια μέρα ζωής, κείμενο - επιμέλεια : Ισαάκ Σούσης, εκδόσεις Ιανός 2007 σελ. 353].

Και, φυσικά, το ταραγούδι αυτό "συμπληρώνεται" από τους πολύ όμορφους αλληγορικούς στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου [τη φράση "πρόστυχος καπνός" την έχω συναντήσει και στο "Η ζωή εν τάφω" του Στράτη Μυριβίλη] αλλά και από την ερμνηνεία του Γιώργου Νταλάρα. Αν και πολύ μικρός σε ηλικία, η φωνή του είχε ωριμότητα και μεστότητα που σπάνια συναντάς. Τα πάντα προοιωνίζονταν ότι θα κάνει λαμπρή καριέρα στο τραγούδι.

Πολύ σπουδαία η ερμηνεία του Νταλάρα και στο επόμενο τραγούδι, το "Πιάσε το ζουρνά", σε ρυθμό καλαματιανό [αν και η φράση "σ' έχω μικρομάθει Χάρε" ακούγεται ... "σ' έχω μιπρομάθει (!!!) Χάρε" !!! Ίσως, όμως, αυτό να μην οφείλεται σε παραδρομή του τραγουδιστή, αλλά σε "εκπλήξεις" που προκύπτουν κατά την τελική μίξη του ήχου. Κι αυτό το γράφω επειδή έχω κι εγώ ο ίδιος μια κάποια εμπειρία από ηχογραφήσεις, όπου, πράγματι, στην τελική μίξη είναι πιθανόν να "αλλοιωθούν" τα λόγια του τραγουδιστή].

Ο δίσκος συνεχίζει με το οργανικό "Ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας" , όπου ξεχωρίζει και πάλι το σαντούρι του Τ. Διακογιώργη. Επειδή αυτό το τραγούδι είναι χιλιοακουσμένο [και έχει χορευθεί επίσης άπειρες φορές], δεν νιώθω την ανάγκη να πω περισσότερα. Το μόνο που θα πω είναι ότι το προτιμώ στην "πρωτόλεια' και "ακατέργαστη" εκδοχή του στο σάουντρακ της ταινίας "Ευδοκία", με τον τζουρά του Μουφλουζέλη να "γκρινιάζει". Και φτάνουμε στο τελευταίο τραγούδι της Α΄ όψεως : Ο Λιόντας. Εδώ ... δεν μπορεί κανείς να μη θαυμάσει την ενορχήστρωση που έχει γίνει. Τα κρουστά του Γεράσιμου Λαβράνου συμπλέκονται με τον πλέον ευρηματικό και γοητευτικό τρόπο με το σαντούρι του Διακογιώργη, συνθέτοντας ένα ηχόχρωμα πρωτότυπο, αλλά, κυρίως, βαθύτατα ελληνικό.

’λλωστε, είναι γνωστό ότι ο Λοϊζος ήταν, ας μού επιτραπεί η έκφραση ... "στουντιάκιας", καθόσον του άρεσε πολύ να κάθεται με τις ώρες στο στούντιο ηχογραφήσεων με τους μουσικούς του και να πειραματίζεται με νέους ήχους, με ενορχηστρωτικούς συνδυασμούς κλπ. Όλοι του οι πειραματισμοί, όμως, γινόντουσαν με φυσικά όργανα και μόνο [εν αντιθέσει με τον Δήμο Μούτση που πειραματίσθηκε και με την ηλεκτρονική μουσική]. Να σημειώσω ότι οι στίχοι του "Λιόντα" υπέστησαν κάποιες "μεταβολές" για να μπορέσουν να περάσουν από τη λογοκρισία της Χούντας. Έτσι, το "Απρίλη στην Αργαλαστή" έγινε "Στο Πήλιο στην Αργαλαστή", ο "κοτζάμπασης" έγινε "γενίτσαρος" κλπ.

Και τώρα ... γυρίζουμε την πλευρά του δίσκου και ακούμε την "Β΄ Όψη" του. Αυτή ξεκινάει με τη μοιραία "Ελισσώ", που τραγουδάει ο Νταλάρας. "Απ' την παλιά Αλικαρνασσό, αχ Ελισσάκι - Ελισσώ ... Σού 'στειλα γράμμα και γραφή, μα απόκριση δεν πήρα, μαύρη είν' η δίκοπή μου μοίρα ...". Στίχοι απλοί, όμορφοι, ουσιώδεις, που πιάνουν με τον καλύτερο τρόπο το νήμα από τους στίχους των δημοτικών μας τραγουδιών. Σε αυτό το τραγούδι τις εντυπώσεις τις κερδίζουν οι φλογέρες που παίζει η Στέλα Γαδέδη, αλλά και τα κρουστά του Λαβράνου.

Η Β' Οψη συνεχίζει με το τραγούδι "Μια πάπια, μια χήνα" [μια Κατερίνα], το οποίο ερμηνεύει ο Γιάννης Καλατζής, σε ρυθμό συρτού. Επιτρέψατέ μου να προσπεράσω αυτό το τραγούδι, καθόσον το θεωρώ την πλέον αδύναμη στιγμή του δίκου [παρόλο που ο Καλατζής κάνει ό,τι μπορεί με την ερμηνεία του για να το "σώσει"]. Ακολουθεί "Ο Κουταλιανός" : "Σίδερα μασάει, ο Κουταλιανός, τρένα σταματάει, ο Κουταλιανός, πέτρες ροκανίζει, ο Κουταλιανός, και βουνά γκρεμίζει, ο Κουταλιανός". Κι όμως ... "τρέμει σαν το ψάρι στην κυρά του μπρος, αχ πώς τη φοβάται ο φτωχός Κουταλιανός". Κατά την προσωπική μου άποψη, αυτό το τραγούδι είναι "ο ορισμός τού πώς πρέπει να γράφονται [και να ενορχηστρώνονται] τα τσιφτετέλια". Η μελωδία του είναι απλή, ευρηματική, παιχνιδιάρικη, ενώ η ενορχήστρωση γεμάτη χρώματα και μυρωδιές από την Ανατολή και τη Δύση.

Έξοχο παιχνίδι κάνουν τα έγχορδα [ακούγονται τζουράς, μπουζούκι και μπαγλαμάς, συνταιριασμένα με τον καλύτερο τρόπο. Και, βεβαίως, δεν θα μπορούσε να ήταν αλλιώς από τη στιγμή που το ηχόχρωμα του εν λόγω τραγουδιού το "κέντησαν" παίκτες όπως ο Θανάσης Πολυκανδριώτης και ο Χρήστος Νικολόπουλος]. Και, φυσικά, το τραγούδι αναδεικνύεται με τη "γελαστή" και "εξωστρεφή" ερμηνεία του Καλατζή. Στη συνέχεια ... "Πάνε να πεις", με τον Γιώργο Νταλάρα, ένα στιβαρό ζεϊμπέκικο, από τις καλύτερες [και ... μάλλον άγνωστες] στιγμές του Λοϊζου. Κι εδώ ξεχωρίζω την ενορχήστρωση, όπου το σαντούρι του Διακογιώργη συναντιέται με "ξεσπάσματα" από μπαγλαμά και τζουρά.

Και φθάνουμε στο κλέισιμο του δίσκου ... "Νάχαμε τι νάχαμε, έναν πύργο νάχαμε, στην αυλή το καφενείο, πάνω το τεμπελχανείο, και με θέα στο γιαλό, τζουμ τριαλαλό", με συνοδεία από φλογέρες και ... σφυρίχτρες !!! Έτσι, λοιπόν, κλείνει ένας από τους καλύτερους δίσκους της ελληνικής δισκογραφίας : Με μια ανάσα παιδικότητας και αθωότητας. ’λλωστε και ο ίδιος ο Λοϊζος δεν έπαψε ποτέ του να είναι ένα παιδί που ξέχασε να μεγαλώσει, με την ψυχή του γεμάτη αθωότητα. Το τραγούδι ερμηνεύει ο Καλατζής, αλλά ... συμπράττει και σε κάποιες στροφές και η κόρη του συνθέτη Μυρσίνη Λοϊζου, που βρισκόταν σε ηλικία μόλις 5 ετών. Πραγματικά, από τις πιο συγκινητικές στιγμές της ελληνικής δισκογραφίας.

Και να, λοιπόν, τι "κρατάω" από τον Λοϊζο, τόσο από το σύνολο του έργου του, όσο και από τη στάση που κράτησε στη [δυστυχώς σύντομη] ζωή του : Την απλότητα, την ανθρωπιά ... το να νοιάζεσαι για τον συνάνθρωπό σου ... το να γεύεσαι και να απολαμβάνεις τη ζωή σου με όποιες συνθήκες κι αν σού προσφέρεται ... το να διατηρείς στην ψυχή σου - έστω και ελάχιστη - παιδική αθωότητα, όσα χρόνια κι αν περνάνε, όσο κι αν η ζωή σε θέλει σκληρό και ανταγωνιστικό ... Παρόλο που δεν είχα την τύχη να γνωρίσω τον Λοϊζο από κοντά, ενώ και με το έργο του ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή λίγα χρόνια μετά το θάνατό του, δεν θα πάψω ποτέ να τον θεωρώ "δάσκαλό" μου.

Και, πράγματι, εδώ και ... 25 σχεδόν χρόνια δεν περνάει ούτε μέρα που να μην ακούσω, έστω και ένα, τραγούδι του Λοϊζου. Και, να σάς πω την αλήθεια ... νιώθω ότι δεν έχει φύγει ποτέ από κοντά μας !!! Νιώθω ότι ... μερικά στενά από κει που μένω εγώ, σε κάποιο μικρό διαμέρισμα, γρατζουνάει την κιθάρα του, σφυρίζει τα καινούρια τραγούδια του και ... είναι έτοιμος να μού ψιθυρίσει τραγουδιστά, με την υγρή, βαθιά, απαλή φωνή του, ότι "η ζωή είναι απλή και γι' αυτό πολύ όμορφη ... γι' αυτό ... ζήσε την όσο μπορείς, αγκαλιασμένος και συμφιλιωμένος με τους γύρω σου" ...

Share this post


Link to post
Share on other sites

Παιδιά ακουω μονο εγω τον "Λιόντα" καπως διαφοροποιημενο ή ειναι η ιδεα μου;; Για ακουστε κι εσεις και πες τε μου

Καλα το μπασιμο ειδικα του κομματιου ειναι διαφορετικο- (εχει καποια φωνητικα).. :what::walkman:

Share this post


Link to post
Share on other sites

Παιδιά ακουω μονο εγω τον "Λιόντα" καπως διαφοροποιημενο ή ειναι η ιδεα μου;; Για ακουστε κι εσεις και πες τε μου

Καλα το μπασιμο ειδικα του κομματιου ειναι διαφορετικο- (εχει καποια φωνητικα).. :what::walkman:

Albert έχεις δίκαιο.Και σε μένα φαίνεται διαφορετική η εκτέλεση του τραγουδιού και φυσικά για την εισαγωγή δεν έχω καμία αμφιβολία.

Ίσως πρόκειται για την άλλη έκδοση του δίσκου για την οποία γίνεται λόγος παραπάνω.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Ευχαριστω πολυ Θανο..

Αρα μιλαμε για ακομα ενα διαφορετικο/κρυφο κομματι στον δισκο της Α εκδοσης..

Ειχα μεινει με την εντυπωση πως το μονο κομματι που διεφερε -κι απο τα λεγομενα σας στο φορουμ-

ειναι μονο το "Να χαμε τι να χαμε" με την προσθηκη του Νταλαρα...

Ειναι πολυ καλυτερη αυτη η εκτελεση κατα την γνωμη μου...πιο..επιβλητικη..

απο την επομενη που εχει επικρατησει να βγαινει εως και την πιο προσφατη εκδοση σε σι-ντι απο

την Καθημερινη..Δεν συμφωνειτε;;

Καλα πως και δεν ειχε αναφερθει κατι σχετικο απο καποιον στις αναφορες για τον δισκο απο

καποιον για να το προσεξουμε ;;

Share this post


Link to post
Share on other sites

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ. ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ (ΣΑ ΝΕΟ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ FORUM)ΤΑ ΠΑΛΙΟΤΕΡΑ ΤOPIC ,ΣΤΕΚΟΜΑΙ ΣΤΟ ΔΙΣΚΟ "ΝΑΧΑΜΕ ΤΙ ΝΑΧΑΜΕ " ΓΙΑ ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΩ ΚΑΙ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΜΕΛΗ,ΟΤΙ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΜΕΡΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ Σ'ΕΝΑ ΠΑΛΙΑΤΖΙΔΙΚΟ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ,ΤΕΛΕΙΩΣ ΤΥΧΑΙΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΑ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΙ ΑΛΛΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΔΙΣΚΟΥ ,Η ΟΠΟΙΑ ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ ΣΕ ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΑΝΤΙΤΥΠΑ ΚΑΙ ΑΠΟΣΥΡΘΗΚΕ.ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ Μ'ΑΥΤΗΝ ΠΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (ΚΑΙ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΣΕ CD)ΕΙΝΑΙ ΚΑΤ'ΑΡΧΗΝ ΣΤΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΑΣΠΡΟ ΜΕ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΕΝΩ ΔΕΝ ΑΝΑΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΩΝ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΩΝ.ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ,ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΣΕΙΡΑ.ΚΑΠΟΙΑ ΑΠ'ΑΥΤΑ ΟΠΩΣ Η "ΕΛΙΣΣΩ" ΕΧΟΥΝ ΥΠΟΣΤΕΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΜΙΞΗ ΕΝΩ Η ΕΚΠΛΗΞΗ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΣΤΟ ΟΜΩΝΥΜΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΔΙΣΚΟΥ (ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΠΡΩΤΟ ΣΤΗ ΣΕΙΡΑ)ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ ΚΑΙ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΤΑΛΑΡΑΣ !!! ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ.(Γ.ΚΑΛΑΤΖΗ-Λ.ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ κλπ) . :wow::razz:

Tα είχα γράψει εδώ Μάριε...Αυτό πρέπει να είναι το 2ο ή 3ο post που είχα βάλει στο forum.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Οκ δεν λες κατι για τον Λιοντα ομως παραπανω..

Παντως για το κομματι "Να χαμε τι να χαμε" με τον Νταλαρα που λες οτι μπηκε μονο

στην πρωτη εκδοση εχω γνωστους μου που ποτε δεν βρηκαν την εκτελεση

αυτην στο δισκο αυτο..Μου φανηκε πολυ περιεργο και τοτε σε ειχα ρωτησει

κ δεν ειχα σαφη απαντηση.Θεωρω πως το συγκ. κομματι μπηκε μονο σε ορισμενα

αντιτυπα της Α εκδοσης..

Αυτο μπορω να στο αποδειξω αν θες..

Και φυσικα με καθε καλη διαθεση Θανο μου να διευκρυνιστει η απορια μου..

Share this post


Link to post
Share on other sites

Ναι, όντως δε λέω για το "Λιόντα" εδώ. Σε κάποιο άλλο post στο forum έχει γραφτεί, είμαι σίγουρος γι'αυτό.

Όσο για το ομώνυμο κομμάτι, δεν καταλαβαίνω τι εννοείς όταν λες πως δεν είχες σαφή απάντηση. Εν πάσει περιπτώσει εμένα η πρώτη έκδοση έχει πέσει στα χέρια μου 3 ή 4 φορές. Σε όλες αυτές υπήρχε η γνωστή εκτέλεση του τραγουδιού με τον Νταλάρα.

Αν υπάρχει ο δίσκος με το ίδιο εξώφυλλο (αυτό δηλαδή που δεν γράφει μπροστά τα ονόματα των τραγουδιστών) και με την ίδια σειρά τραγουδιών και δεν έχει την εκτέλεση με τη φωνή του Νταλάρα, αυτό δεν το ξέρω... Αν έχεις προσέξει μάλιστα, στη συνέντευξη που έκανα με τον Γιάννη Καλατζή, ο ίδιος δεν θυμόταν την δεύτερη εκτέλεση του τραγουδιού. Είχε μείνει στην πρώτη με τον Νταλάρα.

Κι εγώ με καλή διάθεση γράφω.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Θα σου στειλω σχετικο pm και θα καταλαβεις τι ενοοω..

:walkman::)

Share this post


Link to post
Share on other sites

Τελικα ο Θανος με διεψευσε.. :rolleyes::)

Ειχε δικιο για την Α εκδοση του δισκου..

Οντως η κατασταση εχει ως γνωριζουμε..Συγνωμη για την αναστατωση..

Share this post


Link to post
Share on other sites

Ούτε που κατάλαβα πως πέρασαν 30 ολόκληρα χρόνια από κείνο το μεσημέρι της 17ης Σεπτεμβρίου του 1982, όταν τα δελτία ειδήσεων ανακοίνωναν τη «φυγή» του Μάνου Λοΐζου στη Μόσχα, σε ηλικία 45 ετών...

Μάνος Λοΐζος & Λευτέρης Παπαδόπουλος: «Να ’χαμε τι να ’χαμε»

Υπογράφει: Θανάσης Γιώγλου
17/09/2012

 

http://www.ogdoo.gr/diskografia/diskoi-pou-den-ksexasa/manos-loizos-leyteris-papadopoylos-na-xa



Video
«Πάνε να πεις» & «Ήλιε μου σε παρακαλώ»
(Μ.Λοΐζου-Λ.Παπαδόπουλου)
(Αποσπάσματα από τη συναυλία του Γιώργου Νταλάρα,
«Αφιέρωμα στον Λευτέρη Παπαδόπουλο»
στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, τον Ιούνιο του 2006. Αρχείο Θανάση Γιώγλου)

Hχητικό
1)«Να ’χαμε τι να ’χαμε» (Μ.Λοΐζου-Λ.Παπαδόπουλου) «Η παρέα»
2) «Παποράκι» (Μ.Λοΐζου-Λ.Παπαδόπουλου) Γιάννης Καλατζής
(Από την 1η έκδοση του δίσκου – Αρχείο Θανάση Γιώγλου)

7 people like this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Μπράβο για το άρθρο και το βίντεο. Βλέποντάς το καμάρωνα την υπέροχη και "πλούσια" ορχήστρα, χαίρεσαι να τη βλέπεις και να την ακούς!!!

1 person likes this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Το εμβληματικό τραγούδι του Μάνου Λοΐζου και του Λευτέρη Παπαδόπουλου το ξέρουν ασφαλώς και οι πέτρες… To άλλο όμως;

 

«Ήλιε μου σε παρακαλώ…» αλλιώς!

 

Γράφτηκε από τον  Θανάσης Γιώγλου

Σάββατο, 04 Ιουλίου 2015

 

http://www.ogdoo.gr/diskografia/stigmes/ilie-mou-se-parakalo-allios

2 people like this

Share this post


Link to post
Share on other sites
Guest
You are commenting as a guest. If you have an account, please sign in.
Reply to this topic...

×   You have pasted content with formatting.   Remove formatting

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

Loading...
Sign in to follow this  
Followers 0