Στο μεταξύ η Ελλάδα ταξιδεύει

[Makis 2,780]

Με αφορμή την κουβέντα για το "JOHN BARLEYCORN", να σημειώσω άλλο ένα λάθος της MINOS-EMI.

Στο δίσκο "Ζωντανή ηχογράφηση στην ΙΕΡΑ ΟΔΟ (ΙΙ)" σημειώνεται πως το τραγούδι "Η Ελλάδα ταξιδεύει" περιλαμβάνεται από ηχογράφηση στην ΙΕΡΑ ΟΔΟ τον Χειμώνα '96-'97.

Η εκτέλεση όμως που ακούγεται είναι ίδια με αυτήν από το μουσικό κουτί ("επί σκηνής" Νο 1 στο cd1) όπου σημειώνεται πως η ηχογράφηση είναι από το παλέ ντε σπορ (Αλεξάνδρειο Μέλαθρο) της Θεσσαλονίκης το 1996.

[ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΟΛΥΜΗΧΑΝΟΣ 11,577]

Μάκη δεν βλεπω τίποτα περίεργο.Δεν ξέρω αν πρόσεξες (μάλλον είμαι σχεδόν σίγουρος ότι το πρόσεξες)ότι και στο CD "ΖΩΝΤΑΝΗ ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΟΔΟ" (με τους ΠΥΞ ΛΑΞ) ,τα τρία κομμάτια που είχαν συμπεριληφθεί στο SINGLE "ΝΥΧΤΕΡΙΝΟΣ ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΟΔΟ" είναι στην ίδια εκτέλεση ,(τόσο στο SINGLE όσο και στο live)απλώς από πάνω έχουν προστεθεί τα χειροκροτήματα και η LIVE ατμόσφαιρα ,ενώ υπάρχει κι ένα σόλο κρουστών πριν από το "ΛΕΒΕΡΚΟΥΖΕΝ".Ή ακόμα,όπως αναφέρω στην καταχώρηση μου για τις επανεκδόσεις της ΜΙΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ κι εκεί τα ίδια δεν συμβαίνουν με τη "ΓΙΟΡΤΗ ΖΕΙΜΠΕΚΗΔΩΝ";

"ΑΒΥΣΣΟΣ Η ΨΥΧΗ ΤΗΣ MINOS..."

[Makis 2,780]

Θανάση δίκιο έχεις.Και δε λένε να βάλουν μυαλό εκεί στη Minos.

Nα δούμε και τι άλλο θα ανακαλύψουμε στο μέλλον.

[Νταλαρόφιλη 1,305]

Από τη συνέντευξη του Γιώργου Ανδρέου στον Τάσο Καραντή, στο το περιοδικό "ΑΥΛΑΙΑ" - Νο. 41, Δεκέμβρης 2007 (σελ. 14-22).

"Η Ελλάδα ταξιδεύει" είναι ένα εκπληκτικό τραγούδι σου, στο οποίο έχεις γράψει έναν ταυτόχρονα ρεαλιστικό και συγκλονιστικό στίχο που αποτυπώνει εύστοχα τη νεοελληνική κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα. Ποια είναι η ιστορία αυτού του τραγουδιού; Ποια συγκεκριμένα ερεθίσματα σου γέννησαν αυτούς τους στίχους;

-"Ανάμεσα στο '83 και το '87, έτος που τελικά κατέβηκα στην Αθήνα, ταξίδευα πολύ συχνά Θεσσαλονίκη Αθήνα. Έβλεπα λοιπόν τα σκοτωμένα ζώα στην εθνική οδό. Αυτή η εικόνα μου προξενούσε τεράστια αγανάκτηση, όχι μόνο για το θάνατο των ζώων, αλλά και επειδή κανείς δεν απέσυρε από το οδόστρωμα και δεν μεριμνούσε για τη σωρό τους. Το θεωρούσα φρικώδες κι απίστευτα προσβλητικό για τον πολιτισμό μας. Μετά πήγα στο στρατό το Σεπτέμβρη του '90. Εκεί, λοιπόν, εγώ, ένας άνθρωπος που μέχρι τότε ζούσα μεταξύ πανεπιστημίων και ροκ συγκροτημάτων, μεταξύ Ελλάδας και εξωτερικού, βρέθηκα στο "τσαντίρι του ελληνισμού", ανάμεσα σε ανθρώπους που δεν ήξεραν πότε γεννήθηκαν, δεν γνώριζαν γραφή, άνθρωποι νέοι που μιλούσαν με εκατό όλες κι όλες λέξεις, ανυπεράσπιστοι και αδαείς, αντιμέτωποι με αυτή τη βλακώδη όσο και γελοία εθνικιστική ιεραρχία κάποιων ανθρώπων του στρατεύματος, που δεν έχει καμία σχέση με την ελληνική υγιή φιλοπατρία. Είχα μαζί μου στο στρατόπεδο στην Τρίπολη τη άπαντα του Σεφέρη και διάβασα ξανά το περίφημο ποίημά του με τον στίχο "Στο μεταξύ η Ελλάδα ταξιδεύει", που 'ναι γραμμένο πριν από τον β' παγκόσμιο πόλεμο. Διαπίστωσα ότι όλα αυτά που έγραφε παρέμειναν αμετάβλητα και ότι καμμιά αλλαγή προς το καλύτερο δεν έχει συντελεστεί! Έγραψα λοιπόν ένα τραγούδι που στην αρχή ήθελα να 'ναι ένα σχόλιο πάνω σ' αυτό το τίποτα. Όμως, λίγο-λίγο, άρχισαν κι άλλοι ήρωες να μου 'ρχονται στο μυαλό, όπως ο Τσιτσάνης, στον οποίο παραπέμπει ο στίχος "τα μαγικά σου βράδια σκουπίδια και ρημάδια" ("Νύχτες μαγικές κι ονειρεμένες"), ή ο Σολωμός, γιατί από τον "Ύμνο εις την ελευθερίαν" αντλεί το τραγούδι μου το εύρημα της ερώτησης στην προσωποποιημένη Ελλάδα "Πού 'ναι το φως σου το κρυμμένο, αυτό που χρόνια περιμένω ... Εσύ που ... μόνο για λίγο ξαποσταίνεις...". ’ρχισα δηλαδή να συνειδητοποιώ ότι η Ελλάδα "μου" ήταν η ίδια κι αμετάβλητη με την Ελλάδα που βίωνε ο Σολωμός! Κατάλαβα λοιπόν ότι έπρεπε να γράψω ένα τραγούδι στο οποίο ο θυμός μου να επιτρέπει στον ακροατή να βρει ένα δρόμο. Κι ο δρόμος είναι ο καθρέφτης. Το πιο σημαντικό νομίζω σ' αυτό το τραγούδι δεν είναι τόσο τα άλλα του σύμβολα, η μπάλα, οι ψηφοφόροι, η διαπλοκή κι η ανοησία, αλλά αυτό που λέει στο ρεφρέν του: "Και μη μου πεις ξανά ποιος φταίει κι έχουμε μείνει τελευταίοι". Γι' αυτό αρέσει αυτό το τραγούδι, επειδή, έτσι πιστεύω, όλοι όσοι το ακούνε έχουν σκεφτεί και αισθανθεί όσα λέει, πολλές φορές ιδιωτικά ο καθένας τους. Όλοι ξέρουμε ότι εμείς φταίμε".