EKOSTEL

Η καθημερινή αποδελτίωση του ημερησίου τύπου

3,924 posts in this topic

Σε όλες τις συναυλίες συμμετέχει ο κόσμος,αλίμονο αν δε συμμετέχει,το πόσο συμμετέχει στην όλη διαδικασία είναι το ζητούμενο.'Εχω πάει σε πολλές συναυλίες,όλες πετυχημένες,αλλά η προχθεσινή,ήταν απολύτως πετυχημένη.

-John

Share this post


Link to post
Share on other sites

Σίγουρα η συναισθηματική φόρτιση δεν μπορεί να είναι η ίδια, οπότε -εκ των πραγματων- θα υπάρχει μία διαφορά.

Ωστόσο, αυτό δε σημαίνει ότι ο κόσμος των συναυλιών, ειδικά τέτοιων όμορφων συναυλιών, είναι διαφορετικός. Η "αντιπαράθεση" με τους βόρειους είναι κάτι που με εκνευρίζει :razz: (όπως και με τους Κρητικούς) οπότε τελειώνω εδώ... :)

Share this post


Link to post
Share on other sites

Μην παρερμηνεύετε αυτό που προσπαθώ να γράψω εδώ.Μιλησα για βόρειους και νότιους?'Οχι .Η συναισθηματική φόρτιση ήταν μεγάλη.'Ολοι οι συντελεστές μετά η συναυλία ήταν σε συναισθηματική κατάρρευση.Δεν ήθελαν να δουν κανέναν.Προσωπικά θαύμαζα την Μαρία Κουγιουμτζή πού βρήκε το κουράγιο και τραγούδησε...Ο κόσμος των συναυλιών είναι εξίσου καλός παντού.Η καταγωγή του συνθέτη την έδωσε μια ξεχωριστή διάσταση.

-John

Share this post


Link to post
Share on other sites
Μην παρερμηνεύετε αυτό που προσπαθώ να γράψω εδώ.Μιλησα για βόρειους και νότιους?'Οχι .Η συναισθηματική φόρτιση ήταν μεγάλη.'Ολοι οι συντελεστές μετά η συναυλία ήταν σε συναισθηματική κατάρρευση.Δεν ήθελαν να δουν κανέναν.Προσωπικά θαύμαζα την Μαρία Κουγιουμτζή πού βρήκε το κουράγιο και τραγούδησε...Ο κόσμος των συναυλιών είναι εξίσου καλός παντού.Η καταγωγή του συνθέτη την έδωσε μια ξεχωριστή διάσταση.

-John

Οκ! :):razz:

Σε αυτό έχεις δίκιο... Απλά σε κάποιες δημοσιεύσεις μου δόθηκε αυτή η εντύπωση. Διαβάζω λίγο "λαθραία" και βιαστικά καμιά φορά... :pity:

Share this post


Link to post
Share on other sites

Το είπα και σε κάποια στιγμή στον Νικόλα... :) "Αυτή εδώ είναι η καλύτερη συναυλία του Γιώργου που έχω πάει" του είπα σε κάποια στιγμή...'Ηθελε μεγαλύτερη -και καλύτερη κάλυψη - από τα ΜΜΕ.

-John

Share this post


Link to post
Share on other sites
Το κοινό είναι το ίδιο, είτε είναι από την Αθήνα είτε από την Θεσσαλονίκη είτε από την Σπάρτη... Με την ίδια ζεστασιά θα αγκαλιάσει το κοινό την συγκεκριμένη συναυλία οπουδήποτε και αν γίνει!

Δεν κάνουνε οι εφημερίδες την διαφορά.

Συμφωνώ και επαυξάνω.Το 1997 βρέθηκα στη συναυλία ΥΜΝΟΙ ΑΓΓΕΛΩΝ ΣΕ ΡΥΘΜΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.Κι εκεί μέσα είδα ανθρώπους που κλαίγανε.Και χωρίς να υπάρχει καμία ιδιαίτερη συναισθηματική φόρτιση από κάποιο πρόσφατο γεγονός (όπως τώρα).

Σίγουρα ζούμε σ'ενα Αθηνοκεντρικό κράτος.Αυτό δεν το αμφισβητεί κανείς.Αυτό όμως είναι ένα τεράστιο θέμα και δε νομίζω ότι είναι της παρούσης να το αναλύσουμε.Ας μην αφήσουμε το φαινόμενο να εισχωρήσει και στα χωράφια μας .Στα χωράφια της μουσικής δηλαδή.Κρίμα δεν είναι;... :)

Share this post


Link to post
Share on other sites
....Το 1997 βρέθηκα στη συναυλία ΥΜΝΟΙ ΑΓΓΕΛΩΝ ΣΕ ΡΥΘΜΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.Κι εκεί μέσα είδα ανθρώπους που κλαίγανε.Και χωρίς να υπάρχει καμία ιδιαίτερη  συναισθηματική φόρτιση από κάποιο πρόσφατο γεγονός (όπως τώρα).

Σίγουρα ζούμε σ'ενα Αθηνοκεντρικό κράτος.Αυτό δεν το αμφισβητεί κανείς.Αυτό όμως είναι ένα τεράστιο θέμα και δε νομίζω ότι είναι της παρούσης να το αναλύσουμε.Ας μην αφήσουμε το φαινόμενο να εισχωρήσει και στα χωράφια μας .Στα χωράφια της μουσικής δηλαδή.Κρίμα δεν είναι;...  :)

Δεν νοιώθεις συναισθηματική φόρτιση ακούγοντας τους βυζαντινούς ύμνους της Μεγάλης Πέμπτης (Κύριε εκέκραξα προς Σε) που δεν προέρχεται απαραίτητα από κάποιο γεγονός?:blink:

Εδώ ακούς το συγκεκριμένο cd και βουρκώνεις,όχι ευρισκόμενος στο οποιοδήποτε Μέγαρο...

Βεβαίως και υπάρχει κόσμος που θα συγκινηθεί ακούγοντας τα τραγούδια του Κουγιουμτζή στην Αθήνα ή οπουδήποτε αλλού γίνει,αλλά προσωπικά πιστεύω ότι δεν θα έχει αυτό το "διαφορετικό" που ζήσαμε αυτή τη βραδιά.

Να τραγουδάει ο κόσμος σαν ένας άνθρωπος- το τονίζω αυτό- από την εισαγωγή ακόμη το ένα τραγούδι μετά το άλλο,μόνο με την ορχήστρα,να συμπληρώνει ή να "παίρνει" τραγούδια από τον Γιώργο και να τα τραγουδάει εν χορώ συνεχώς μέχρι το τέλος,πράγμα που υποδηλώνει βαθιά γνώση τους (η χορωδία του Θεάτρου Γης).Αυτό εννοώ...

Τα "Αθηνοκεντρικά" δεν μου αρέσουν επίσης...αλλά μπορεί κανένας να μην παρατηρήσει το ότι μόνο η ΕΤ3 έδειξε κάτι?Εκτός αν κάνω λάθος....

Τόσες μεσημεριανές εκπομπές από τόσα κανάλια (αφήστε στην άκρη τα κουτσομπολίστικα) δεν βρέθηκε ένα να την καλύψει?Μήπως το ίδιο δε έγινε και στις εφημερίδες?Γιατί σε έναν χώρο όπως ο πολιτιστικός και δη ο μουσικός να υπάρχει αυτή η τσιγκουνιά στην προβολή,όταν αυτό είναι ο πολιτισμός μας,ο πολιτισμός όλων μας?Πρέπει να αποφεύγεται να γίνεται κτήμα μας αυτό που πρέπει,γιατί το τάδε μηχανάκι πρέπει να μετρήσει τόση "μικρούτσικη" τηλεθέαση?Αν επρόκειτο για το νυφικό της....αϊντε,μιλάμε εβδομάδες...

Δυστυχώς φίλε Θανάση,θέλουμε δε θέλουμε υπεισέρχεται και στον χώρο αυτόν ο παράγων "πρωτεύουσα",τονίζοντας τ'ασήμαντα και ατονίζοντας τα σημαντικά.

-John

-John

Share this post


Link to post
Share on other sites
αλλά μπορεί κανένας να μην παρατηρήσει το ότι μόνο η ΕΤ3 έδειξε κάτι?Εκτός αν κάνω λάθος....

Έδειξε και το STAR ,στο μεσημβρινό δελτίο. :)

Share this post


Link to post
Share on other sites

Μόνο το STAR?Καλά τόσα κανάλια?

Πόσην ώρα?Φευγαλέα υποθέτω...σαν να λέμε "έγινε κι αυτό".

Ακολουθεί η εκπομπή της κας ....εκείνη μας ενδιαφέρει.

(Εργαζόμουν ,δεν έτυχε να δω).

Μας ενδιαφέρει η τσέπη σας,ποιός νοιάζεται για την ψυχή....

Τώρα αν και πότε θα τη δείξουνε όλη ,κάνε καλύτερα καμιά προσευχή....μου θυμίζεις τη συναυλία της Ossipov στη Θεσσαλονίκη.Την δείξανε μιά φορά στην ΕΤ3,σε ανύποπτο χρόνο ,την αναγγείλανε άλλες δύο (ακόμη και τα τηλεοπτικά περιοδικά το γράψανε) χωρίς τελικά να τη δείξουνε...

-John

Share this post


Link to post
Share on other sites

Στο σημερινό Έθνος της Κυριακής κοινή συνέντευξη των Γ.Κιμούλη και Γ.Νταλάρα.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Στο νέο τεύχος του περιοδικού ΔΙΦΩΝΟ εκτός από το cd με το ΛΟΥΛΟΥΔΙ και το άρθρο για τις συνεργασίες του Γ.Νταλάρα με ξένους μουσικούς (τα οποία αναφέρονται και στο Topic cd ΔΙΦΩΝΟΥ) , υπάρχει και ολοσέλιδη αναφορά στο cd ΩΡΕΣ ΜΟΥ ΧΡΩΜΑΤΙΣΤΕΣ του Γ.ΣΤΑΥΡΙΑΝΟΥ με ρεπορτάζ από την παρουσίαση του cd και φωτογραφία του Γ.Νταλάρα με τον συνθέτη και τον Ν.Μαυρουδή.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Στη Vogue Ιουλίου φιλοξενείται συνέντευξη του Γ.Νταλάρα(συνέντευξη να την πει κανείς). :blink: Μία σχεδόν σελίδα χωρίς ιδιαίτερη προσοχή,αλλά με απαντήσεις μεστές από τον Γ.Ντάλάρα.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Μπορεί κάποιος να βάλει τη συνέντευξη στο forum; Είπαμε να αγοράζουμε περιοδικά, αλλά όχι και Vogue και μάλιστα για μια σελίδα! Εκτός αν έχει και φωτογραφίες... B)

Share this post


Link to post
Share on other sites

Από φωτογραφίες έχει μία από το εξώφυλλο του τελευταίου cd.Με την πρώτη ευκαιρία θα διοχετευθεί και ολόκληρη η συνέντευξη.Επίσης σε άλλη σελίδα του περιοδικού υπάρχει ρεπορτάζ (μισή σελίδα)από τις πρόσφατες εμφανίσεις στο Ηρώδειο.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Οι εφημερίδες Ελευθεροτυπία,Απόφαση,Έθνος,Απογευματινή,Ελ.Τύπος, αναφέρονται στην χτεσινή συν.τύπου των συντελεστών της παράστασης του Οιδίποδα. Λόγω ανειλημένων υποχρεώσεων δεν ενημέρωσα εγκαίρως. Θα φροντίσω να φτάσουν τα κείμενα -με την πολύτιμη αρωγή των τεχνολογικά ειδημόνων φίλων- σε όλα τα μέλη. :confused:B)

Share this post


Link to post
Share on other sites

Το ΤΗΛΕΡΑΜΑ έχει εξώφυλλο και συνέντευξη τους ΝΤΑΛΑΡΑ-ΚΙΜΟΥΛΗ

Share this post


Link to post
Share on other sites

Την Κυριακή το ΒΗΜΑ στο ΒΗΜΑgazino έχει συνέντευξη Νταλάρα-Κιμούλη. :pity:

Share this post


Link to post
Share on other sites
Την Κυριακή το ΒΗΜΑ στο ΒΗΜΑgazino έχει συνέντευξη Νταλάρα-Κιμούλη.  :pity:

Να το θυμήσω σε όσους ενδιάφερονται. Η συνέντευξη είναι στον Θανάση Λάλα (κλασικά...) :(

Share this post


Link to post
Share on other sites

Στις εφημερίδες Ελευθεροτυπία,Νέα,Έθνος,Ελεύθ.Τύπο,Απόφαση,Απογευματινή, υπάρχουν κριτικές για την παράσταση της Επιδαύρου. :)

Κι όποιος θέλει και την κοσμική πλευρά ξέρετε πού θα βρείτε στοιχεία. :lol:

Share this post


Link to post
Share on other sites
Κι όποιος θέλει και την κοσμική πλευρά ξέρετε πού θα βρείτε στοιχεία. :lol:

Μάλλον Espresso και Traffic εννοείς έτσι; :razz:

Όντως έχουν εκτενέστατα και πληρέστατα ρεπορτάζ... :razz::)

Ευχαριστούμε για την πληροφορία...

Share this post


Link to post
Share on other sites

Στο ΘΕΜΑ θα έχετε την ευκαιρία να διαβάσετε ένα φοβερό απάνθισμα <<κριτικής>>. Στις Εικόνες του Έθνους ένα κοσμικό ρεπορτάζ από τη βραδιά της Επιδαύρου.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Και στην Ελευθεροτυπία του Σαββάτου-σελ 31.Έστω και καθυστερημένα, σε περίπτωση που κάποιος το παρέλειψε, αξίζει να το αναφέρω. ’λλος ένας δημοσιογράφος μπήκε στη μαύρη λίστα των ηλιθίων, δήθεν ασκούντων κριτική δημοσιογράφων... :) Βοήθειά του!!

Share this post


Link to post
Share on other sites

ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, 10/7/2005

"Το άλλο βήμα"

κριτική θεάτρου

Αν είσ' αυτός, ο ζηλευτός*

«Οιδίπους Τύραννος» του Σοφοκλή στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιμούλη

ΣΤΕΛΛΑ ΛΟΪΖΟΥ

Αν η πλήξη είναι πράγματι ο μεγαλύτερος εχθρός του θεατή, τότε οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι οι συντελεστές της παράστασης που είδαμε την περασμένη εβδομάδα στην Επίδαυρο έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους προκειμένου να μη βιώσουμε αυτό το ανεπιθύμητο και αποκαρδιωτικό συναίσθημα.

Ας τα πάρουμε όμως με τη σειρά. Το πρώτο πράγμα που τραβούσε αναπόφευκτα την προσοχή μας ήταν το σκηνικό: μπαρουτοκαπνισμένοι κίονες, το παλάτι του Οιδίποδα με αισθητή κλίση προς τα δεξιά, σαν να χτυπήθηκε πρόσφατα απ' τη μοίρα, τους κεραυνούς του Δία ή κάτι εξίσου βαρύ και βροντερό.

H απόσταση από το τότε στο τώρα - από την αρχαία Ελλάδα στη σύγχρονη - είναι απειροελάχιστη, όπως αποδείχθηκε, και γεφυρώνεται τόσο γοργά όσο χρειάζεται ένας παπάς και τέσσερα-πέντε κοριτσάκια με κοτσιδάκια - οι απεσταλμένοι της Θήβας - να διασχίσουν τη σκηνή και να γονατίσουν τρεμάμενοι μπροστά στον βασιλιά τους. Οι κίονες υπό κατάρρευση, μια χούφτα κατατρεγμένοι πιστοί, τα αδύνατα ποδαράκια με σοσονάκια, η φτωχική λαμπάδα, το αγοράκι με τα κοντά παντελονάκια που έπαιζε κουτσό, ο Γιώργος Νταλάρας που του τραγουδούσε γλυκά, κάπως έτσι άρχισε η βραδιά και οι μνήμες της αρχαιότητας έσμιξαν προσωρινά με τις μνήμες της ορθοδοξίας μπροστά από ένα πηγάδι-βωμό που άχνιζε ειδυλλιακά στο προσκήνιο.

Μέσα σε αυτό το κλίμα κατάνυξης και σύμπνοιας πρόβαλε ο τοις πάσι κλεινός Οιδίπους αγκαλιάζοντας στοργικά με τα ευρύχωρα μανίκια του όλες τις αντιθέσεις, όλες τις αντιδικίες και τις εντάσεις. Ο Οιδίπους δεν γνωρίζει τον εαυτό του, ο Οιδίπους είναι ένας άλλος, ένας ξένος, και αυτό ενδεχομένως πάσχιζε να μας πει η ενδυματολόγος που τον έντυσε σαν απόγονο ασιατικής δυναστείας: ένας βασιλιάς που βλέπει αλλά δεν βλέπει, που νομίζει πως κατάγεται από την Κόρινθο αλλά γεννήθηκε στη Θήβα, τόσο μπερδεμένος, αγαπάει με πάθος τα ζαπονέ μανίκια του και με κάθε ευκαιρία τα ανεμίζει μπροστά στους λιμοκτονούντες πολίτες του που τόσο τον θαυμάζουν, ώστε όχι μόνο δεν αμφισβητούν στιγμή τις ενδυματολογικές ιδιαιτερότητές του αλλά κάποιοι - τα μέλη του Χορού - τον μιμούνται κιόλας.

Με παρόμοια κατανόηση στάθηκε και ο συνθέτης απέναντι στην τραγική ιστορία του Οιδίποδα. Επιδεικνύοντας ιδιαίτερη μέριμνα για την ψυχική ισορροπία των θεατών, ο Γκόραν Μπρέγκοβιτς φρόντισε να απαλύνει κάθε καημό, να διώξει κάθε σκοτεινό σύννεφο, κάθε ίχνος στενοχώριας που ενδέχετο να τους προκαλέσει η ιστορία του βασιλιά που πέφτει από τα ψηλά στα χαμηλά και αυτοτυφλώνεται. Αντ' αυτού, έστησε το δικό του γλέντι και μας κάλεσε όλους να ξεφαντώσουμε σε ήχους χαρμόσυνους βαλκανικούς με μπροστάρη του Χορού - και του χορού - τον Γιώργο Νταλάρα. Με γκρίζο κοστούμι και μπλε κασκόλ, ο γνωστός ερμηνευτής ήταν παρών σε κάθε κρίσιμη στιγμή: να συμπάσχει, να παρηγορεί, να οραματίζεται, πάντα με το μικρόφωνο-σκουλαρίκι στο αφτί, πάντα με το κατάλληλο τραγούδι την πιο ακατάλληλη στιγμή, πάντα με έναν στόχο και μια πνοή, την ανακούφιση και ευεξία της ψυχής μας.

Το μουσικό μέρος θριάμβευσε και έπνιξε τελικά τα επεισόδια: όλα θύμιζαν μια τυπική συναυλία Νταλάρα - Μπρέγκοβιτς εκτάκτως διανθισμένη με αμήχανα ιντερλούδια για κάποιον άτυχο και κακοντυμένο Οιδίποδα, τον Γιώργο Κιμούλη να σπαρταράει εις μάτην. Κάπου μέσα σε όλα αυτά έκανε το πέρασμά της μια εξίσου άτυχη βασίλισσα, η Νόνικα Γαληνέα ως Ιοκάστη, με ασφυκτικά στενό φόρεμα σε ρουμπινί αποχρώσεις, σαν ετεροχρονισμένη βυζαντινή αυτοκράτειρα, που πασχίζει να αποφύγει την ουρά της τουαλέτας της από τη μια και να υψώσει τη φωνή της από την άλλη.

Τι να πει κανείς για τον Τάσο Χαλκιά ως Κρέοντα: πιο άσχετος και από τα δερμάτινα μπουφάν της βασιλικής φρουράς. Τι να πει κανείς για όλους τους ηθοποιούς, που έσβησαν άμα τη εμφανίσει τους, ανίκανοι να προσαρμοσθούν σε αυτό το πολυθέαμα ειδικών απαιτήσεων. Ελαφρώς διασώθηκε μόνο ο Αρτό Απαρτιάν με στιγμές διαύγειας ως Τειρεσίας.

Μια τέτοια βραδιά ο τελευταίος λόγος ανήκει δικαιωματικά στον πιο καλό διασκεδαστή. Οταν η παράσταση αρχαίας τραγωδίας μετατρέπεται σε υπαίθρια συναυλία με ζωντανή ορχήστρα, ηχεία, μικρόφωνα και σκηνικό νυχτερινού κέντρου, τότε το μόνο που μένει για να κλείσει ο κύκλος του κεφιού είναι το encore του πρώτου ονόματος και τα ρυθμικά, ενθαρρυντικά παλαμάκια του κοινού. Οπως και έγινε.

*Στίχος από τραγούδι της παράστασης.

Το ΒΗΜΑ, 10/07/2005 , Σελ.: C07

Κωδικός άρθρου: B14510C071

ID: 271231

Share this post


Link to post
Share on other sites
Guest
You are commenting as a guest. If you have an account, please sign in.
Reply to this topic...

×   You have pasted content with formatting.   Remove formatting

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

Loading...