EKOSTEL

Η καθημερινή αποδελτίωση του ημερησίου τύπου

3,924 posts in this topic

Share this post


Link to post
Share on other sites

Στις Ρίζες Κεραμεικός την περασμένη Παρασκευή 15-2-19. Ο χώρος που εμφανίζεται η Ηρώ Σαία.

 

 

 

2 people like this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Και στο Άλσος με τον Διονύση Σαββόπουλο στις 26 Ιανουαρίου.

 

1 person likes this

Share this post


Link to post
Share on other sites

https://www.902.gr/eidisi/politiki/184798/i-ke-toy-kke-eyharistise-osoys-synevalan-stis-ekdiloseis-gia-ta-100hrona-toy?fbclid=IwAR1opQp_PkYu4r3ZwWcA9nSNn5Mc5rCp8f7vDefApWjGVIhgVmsKRlCXHbQ

Το ΚΚΕ ευχαρίστησε -σε εκδήλωσή του- όλους όσους συνέβαλαν στην επιτυχία των πολιτιστικών εκδηλώσεών του.

1 person likes this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Συνέντευξη στον Φιλελεύθερο της 15ης Μαρτίου

https://www.liberal.gr/arthro/244334/apopsi/sunenteuxeis/sunenteuxi-ntalara.html#.XI34f724bg9.twitter

Φοβάμαι τον εθνικό διχασμό – ο κόσμος πενθεί πολιτικά

Τον φόβο του έναντι του εθνικού διχασμού και της διχόνοιας επισημαίνει ο Γιώργος Νταλάρας τονίζοντας ταυτόχρονα ότι θυμώνει από  τα τσιτάτα και τις «αψιμαχίες των πολιτικών, την ώρα που ο κόσμος αγωνιά, υποφέρει, έχει χάσει την εμπιστοσύνη του». Σημειώνοντας την ανάγκη να κατέβει η… ένταση  μιλά για το τραγούδι τη μουσική και την αδυναμία του στις λαϊκές και παραδοσιακές μουσικές της Μεσογείου, των Βαλκανίων και της Λατινικής Αμερικής.

Ο Γιώργος Νταλάρας στη συνέντευξη που δημοσιεύθηκε στον Φιλελεύθερο υπογραμμίζει την ανάγκη της απομόνωσης των νεοφασιστικών, αλλά και των ακραίων εθνικιστικών στοιχείων, που ιστορικά αναβιώνουν σε περιόδους κρίσης. Ταυτόχρονα αναφέρει ότι δεν πρέπει κανείς να ρίχνει λάδι στη φωτιά. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει «καλύτερα να κατεβάσουμε λίγο τις εντάσεις, όπως το έλεγε ο Κουγιουμτζής στο τραγούδι «Λιγότερα συνθήματα και πιο πολλή δουλειά»

«θεωρώ» τονίζει στη συνέχεια «τον εαυτό μου κυρίως μουσικό, ψάχνω αυτές που λέμε εθνικές μουσικές αυτών των χωρών και με γοητεύουν. Το ρεμπέτικο, το φλαμένκο, τα φάντος, τα σεφραδίτικα, τα μπλουζ, τα κέλτικα, οι ιρλανδικές μπαλάντες, η αραβική μουσική και βέβαια τα δικά μας παραδοσιακά τραγούδια, η βυζαντινή μουσική, τα σμυρναίικα, είναι ένας ολόκληρος θησαυρός»

Επίσης αναφέρεται στα παραδοσιακά τραγούδια και τονίζει «Για μένα, ένας δίσκος με παραδοσιακά τραγούδια ύστερα από τόση μελέτη, είναι κάτι πραγματικά νομοτελειακό, αυτό που σωστά είπατε παρακαταθήκη. Οταν ήμουν πιο μικρός, έλεγα ''όχι ακόμα, δεν είμαι έτοιμος''. Τώρα σκέφτομαι μήπως είναι αργά. Σε κάθε περίπτωση, η τελική καταγραφή αυτού του υλικού είναι μια σκέψη που μου τριβελίζει το μυαλό. Με δελεάζει από τη μια και μου δημιουργεί αίσθημα μεγάλης ευθύνης από την άλλη». 

Συνέντευξη στους Γιώργο Μυλωνά και Γιώργο Μπαλγκά

- Ποιο είναι σήμερα το λαϊκό τραγούδι -αν υπάρχει- και ποιο είναι το κοινό σας; Αν άλλαξε, γιατί άλλαξε;

Πάντα υπήρχε λαϊκό τραγούδι και θα συνεχίσει να υπάρχει. Ίσως δεν πρέπει να μπερδεύουμε όμως το λαϊκό τραγούδι με τους ερμηνευτές, που έχουμε μάθει να αποκαλούμε ευρύτερα λαϊκούς τραγουδιστές. Εννοώ μ’ αυτό ότι λαϊκά σημερινά τραγούδια, πολύ περισσότερο, εγώ θεωρώ αυτά του Μάλαμα ή του Περίδη, ας πούμε, που ταυτίζονται ή είναι συνέχεια των τραγουδιών του Καλδάρα, του Ακη Πάνου, του Νικολόπουλου, παρά τα σουξέ των νυχτερινών κέντρων. Ευτύχησα να βρίσκω πάντα καλά λαϊκά τραγούδια.

7850795C-2655-9750-5CC6-4D621DDD6C40_1.jΌλοι οι τελευταίοι δίσκοι, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, έχουν τέτοια τραγούδια. Και στιχουργικά, αλλά και μουσικά. Τα «Θαλασσινά παλάτια» του Βαγγέλη Κορακάκη, «Τα άστεγα» του Νίκου Πλατύραχου, που πιο πολύ έχουν το ύφος του ρεμπέτικου. Επίσης τα τραγούδια του Ανδρέα Κατσιγιάννη στον δίσκο «Πες το για μένα», αλλά και τα τελευταία του Γιώργου Καζαντζή στον δίσκο «Έρωτας ή τίποτα» είναι σύγχρονα λαϊκά τραγούδια, αυτά που λέμε έντεχνα. Το «Στα μισά του έρωτα βγαίνει ο δολοφόνος» της Ελένης Φωτάκη, δεν είναι λαϊκό τραγούδι; Ή ακόμα και οι «Κλειδαριές» της Ελεάνας Βραχάλη και του Γιώργου Σαμπάνη που λέμε με τον Μπάμπη Στόκα;

Λαϊκά τραγούδια θα υπάρχουν πάντα όσο υπάρχουν συνθέτες που αγαπούν την ελληνική μουσική, τη γνωρίζουν, τη μελετούν και όσο υπάρχουν καλοί στιχουργοί. Μπορεί να μην παίζονται πολύ στα ραδιόφωνα, μπορεί να μην κατακλύζουν τα κοινωνικά δίκτυα, αλλά και γνωστά γίνονται και αγαπιούνται από τον κόσμο, διαρκούν και δρουν ευεργετικά υπογείως.

Όσο για το κοινό που λέτε, υπάρχει πάντα μια μεγάλη βάση έπειτα από τόσα χρόνια, αλλά υπάρχει και ένα νέο κοινό, πιο συνειδητοποιημένο, που σκαλίζει λίγο πέρα από την επιφάνεια. Αυτό που άλλαξε είναι κυρίως η ροή μέσα απ’ τα μέσα, τα ραδιόφωνα. Αν δηλαδή ψάξετε τα 100 ή τα 150 πρώτα τραγούδια σε μεταδόσεις, μπορεί να βρείτε ελάχιστα ή και καθόλου τραγούδια σαν και αυτά που σας προανέφερα. Γιατί τα περισσότερα ραδιόφωνα παίζουν έτοιμες λίστες. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι και τ’ άλλα δεν «εγγράφονται» στο μυαλό και τις προτιμήσεις των ανθρώπων. Και επίσης έχει σημασία και ποιο κοινό ακούει τι.

- Έχετε τραγουδήσει σχεδόν όλα τα είδη - ρεμπέτικα, λαϊκά, ροκ, λάτιν, πολιτικά τραγούδια. Διαχρονικά, ωστόσο, υπάρχει ένα αόρατο νήμα που σας συνδέει με την παραδοσιακή μουσική της ευρύτερης περιοχής της Μεσογείου.

- Φαίνεται ότι η προσπάθειά μου έχει πιάσει τόπο! Είναι αλήθεια ότι έχω ιδιαίτερη αδυναμία στις λαϊκές και παραδοσιακές μουσικές της Μεσογείου και των Βαλκανίων, αλλά όχι μόνο, και της Λατινικής Αμερικής. Επειδή θεωρώ τον εαυτό μου κυρίως μουσικό, ψάχνω αυτές που λέμε εθνικές μουσικές αυτών των χωρών και με γοητεύουν. Το ρεμπέτικο, το φλαμένκο, τα φάντος, τα σεφραδίτικα, τα μπλουζ, τα κέλτικα, οι ιρλανδικές μπαλάντες, η αραβική μουσική και βέβαια τα δικά μας παραδοσιακά τραγούδια, η βυζαντινή μουσική, τα σμυρναίικα, είναι ένας ολόκληρος θησαυρός.

- Ποια είναι η σχέση σας με το δημοτικό τραγούδι; Θα βάζατε στα σχέδιά σας μια δισκογραφική δουλειά - παρακαταθήκη;

- Τώρα ξύνετε πληγές. Έχω κάνει την παραγωγή και έχω τραγουδήσει μερικά τραγούδια στον δίσκο του θρυλικού Χρόνη Αηδονίδη «Τ’ αηδόνια της Ανατολής». Είμαι πολύ περήφανος γι’ αυτή τη δουλειά. Εδώ και 40 χρόνια παλεύω με τον εαυτό μου και μελετάω τα παραδοσιακά τραγούδια. Σας θυμίζω τις εκτελέσεις από το Μέγαρο Μουσικής από τις παραστάσεις που σκηνοθέτησε ο Κώστας Γαβράς με τίτλο «Και με φως και με θάνατο ακαταπαύστως». Εκεί υπάρχουν αρκετά παραδοσιακά τραγούδια, τραγουδισμένα και κυρίως παιγμένα με πολύ μεράκι από σπουδαίους μουσικούς. Μέσα στα άμεσα σχέδια, λοιπόν, είναι να εκδοθεί χωριστά, γιατί είχε κυκλοφορήσει μόνο σε βίντεο τότε, το ηχητικό μέρος αυτής της δουλειάς. Και από την άλλη, υπάρχουν και άλλα τραγούδια στο αρχείο. Δεν είμαι σίγουρος.

Για μένα ένας δίσκος με παραδοσιακά τραγούδια ύστερα από τόση μελέτη, είναι κάτι πραγματικά νομοτελειακό, αυτό που σωστά είπατε παρακαταθήκη. Όταν ήμουν πιο μικρός, έλεγα «όχι ακόμα, δεν είμαι έτοιμος». Τώρα σκέφτομαι μήπως είναι αργά. Σε κάθε περίπτωση, η τελική καταγραφή αυτού του υλικού είναι μια σκέψη που μου τριβελίζει το μυαλό. Με δελεάζει από τη μια και μου δημιουργεί αίσθημα μεγάλης ευθύνης από την άλλη.

- Στις συνεντεύξεις που δίνετε, στον δημόσιο λόγο σας γενικά, φαίνεστε άνθρωπος της καταλλαγής. Τι σας θυμώνει αλήθεια;

Δεν είμαι άνθρωπος της καταλλαγής, αλλά επειδή μεγάλωσα μόνος μου από μικρό παιδί, έχω δυνατές αναμνήσεις από τα τέλη της δεκαετίας του '50 ακόμα. Με φοβίζει πολύ η εθνική διχόνοια. Πιστεύω πολύ στην ανάγκη της απομόνωσης των νεοφασιστικών, αλλά και των ακραίων εθνικιστικών στοιχείων, που ιστορικά αναβιώνουν σε περιόδους κρίσης και με θυμώνουν τα συνθήματα, τα τσιτάτα, οι αψιμαχίες των πολιτικών για ελάσσονα ζητήματα, την ώρα που ο κόσμος αγωνιά, υποφέρει, έχει χάσει την εμπιστοσύνη του…

Ο κόσμος πενθεί πολιτικά. Και σ’ αυτή την περίπτωση το να ρίχνεις λάδι στη φωτιά δεν βοηθάει. Όλοι έχουμε την ιστορία μας και τη διαδρομή μας και στο τέλος της μέρας όλοι έχουμε δώσει τις εξετάσεις μας στον κόσμο. Καλύτερα να κατεβάσουμε λίγο τις εντάσεις, όπως το έλεγε ο Κουγιουμτζής στο τραγούδι «Λιγότερα συνθήματα και πιο πολλή δουλειά».

- Ποια είναι η σκέψη που σας συνεφέρνει ώστε να κρατάτε τις ισορροπίες σας;

Αυτό που είπατε πριν. «Σιγανά και ταπεινά». Η φιλοσοφία του δημοτικού τραγουδιού. Και κάτι άλλο που το λέω και το ξαναλέω. Υπήρξα τυχερός άνθρωπος στη ζωή μου, έκανα δουλειά ζωής τ’ όνειρό μου, τη μουσική, και το χειρότερο πράγμα που απέκτησα μαζί με τα καλά, είναι η φήμη. Αυτό δεν το ξεχνάω.

- Πάντοτε είχατε ένα αίσθημα κοινωνικής ευθύνης. Πώς το χειρίζεστε τώρα στην εποχή της κυβερνώσας Αριστεράς;

Η κοινωνική ευθύνη εκφράζεται μέσα απ’ την επιλογή των τραγουδιών, των στίχων και τη συμμετοχή σε θέματα και σε περιπτώσεις που αξίζει, που πιάνει τόπο. Δεν έχει σχέση με τρέχουσες πολιτικές συγκυρίες. Υπάρχει ανάγκη για συμμετοχή. Και σε μουσικές εκδηλώσεις και σε κοινωνικά γεγονότα, αλλά και παρουσία δυναμική σε θέματα που έχουν σχέση με την κατοχύρωση των πνευματικών δικαιωμάτων στον ψηφιακό κόσμο ή με τα πνευματικά και συγγενικά δικαιώματα.

- Κάποτε τραγουδούσατε το «Να 'τανε το '21». Τι σύνθημα θα τραγουδούσατε σήμερα;

Ε, το «Να 'τανε το '21» ήταν τραγούδι του Κουγιουμτζή και της Σώτιας Τσώτου. Δεν ήταν δικό μου. Τώρα που το λέτε έχετε δίκιο. Πολλά από τα τραγούδια έγιναν, αν όχι συνθήματα, καθολική έκφραση. Το «Αχ χελιδόνι μου», μετά το «Δέντρο», μετά τα «Παραπονεμένα λόγια», μετά το «Στο ίδιο έργο θεατές» και βέβαια το «Ανεμολόγιο». Ίσως αυτό είναι το πιο επίκαιρο. Μαζί και ένα τραγούδι, όχι πολύ γνωστό αλλά σημαδιακό, το «Εσωτερικές ειδήσεις» του Μιχάλη Γκανά και του Μιχάλη Χριστοδουλίδη. Ακούστε το αν σας δοθεί η ευκαιρία.

- Πώς θα θέλατε να σας θυμούνται;

- Δεν θα ήθελα να θυμούνται εμένα. Θα ήθελα πάρα πολύ όμως να θυμούνται τα τραγούδια που τραγούδησα, γιατί από μικρό παιδί τα έψαξα, τα διάλεξα με πολλή περίσκεψη, κόπο, πόνο, αγωνία και πολλή αγάπη. Έχω έρωτα εγώ με το καλό τραγούδι, ξέρετε.

«Γινόμαστε πιο επιλεκτικοί»

- Όταν κάποτε οι πολιτικές ζητούσαν το αδύνατο, υπήρχε στο τραγούδι ένα ισχυρό ζητούμενο. Σήμερα υπάρχει κάτι τέτοιο μέσα σας ή τα πράγματα που ζητάτε ανήκουν στη σφαίρα του ιδιωτικού; Ας πούμε, ο χρόνος με τα εγγόνια σας, τα μαστορέματα ή όταν παίζετε κιθάρα;

Πάντα υπάρχει στο τραγούδι ένα ισχυρό ζητούμενο και καλλιτεχνικό, γιατί όσο ωριμάζουμε αυξάνονται και οι απαιτήσεις μας από τον ίδιο μας τον εαυτό. Γινόμαστε πιο επιλεκτικοί και εκλεκτικοί στις συνεργασίες μας, στις μουσικές μας αναζητήσεις, σε όλα. Αλλά και κοινωνικά. Και απ’ την άλλη μεριά έχουμε ανάγκη και από την ησυχία, τη θάλασσα, τη βάρκα, τα μαστορέματα, όπως πολύ σωστά λέτε και βέβαια τις φωνές και την παρέα αυτών των δυο μικρών τρομερών αγοριών, που ηχούν στ’ αυτιά μου σαν δέκα συμφωνικές μαζί. Τους αρέσει όμως, να ξέρετε, να έρχονται στο στούντιο και να με βλέπουν να μελετάω. Και σ’ αυτό είμαι τυχερός.

- Ο χρόνος πάντως μοιάζει να σας έχει φερθεί καλά. Νιώθετε τυχερός;

Βέβαια. Για τα τραγούδια που είπα, για τους σπουδαίους συνθέτες και ποιητές που με προίκισαν με τα τραγούδια τους και τη φιλία τους, για τον κόσμο που μ’ εμπιστεύθηκε και με πίστεψε και με κάθε ειλικρίνεια θέλω να σας πω ότι τον πίστεψα και τον τίμησα κι εγώ όσο καλύτερα μπορούσα. Και ακόμη για τους πολύτιμους φίλους μου και την οικογένειά μου και τελικά ναι, ο χρόνος μου φέρθηκε καλά. Νιώθω γερός και δυνατός.

Αναδημοσίευση από τον Φιλελεύθερο Παρασκευής 15 Μαρτίου

1 person likes this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Σε μια μεγάλη γιορτή εξελίχθηκε η παρουσίαση του πρώτου δίσκου του Βασίλη Κορακάκη, που πραγματοποιήθηκε στην "Κρύπτη" της Καισαριανής την περασμένη Τρίτη...
Εκτός του Βασίλη Κορακάκη, ανέβηκαν στο πάλκο και τραγούδησαν - χωρίς πρόβα βεβαίως- ο Βαγγέλης Κορακάκης, ο Γιώργος Νταλάρας, ο Γεράσιμος Ανδρεάτος και ο Στέλιος Γαλανός...

Ξεχωριστοί καλλιτέχνες στην παρουσίαση του δίσκου του Βασίλη Κορακάκη

24/03/2019
ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ

Θανάσης Γιώγλου

http://www.ogdoo.gr/epikairotita/eimastan-ekei/ksexoristoi-kallitexnes-stin-parousiasi-tou-diskou-tou-vasili-korakaki

1 person likes this

Share this post


Link to post
Share on other sites

https://senariografoi.gr/gr/news/stories/i1192/?fbclid=IwAR0fB2RFQynkwt9xbM4qJ-j0NflnaDPVGruyxYdd1zLg47m_WyjueM3gfgg

Από το Μικρό στο Μεγάλο, νέος κύκλος της σειράς βιογραφικών ντοκιμαντέρ, παραγωγή της Ένωσης Σεναριογράφων Ελλάδος αφιερωμένη στους Έλληνες στιχουργούς που έγραψαν ιστορία κάθε Σάββατο στις 20.00 (8.00) και κάθε Τρίτη στις 00.00 (μεσάνυχτα) από το κανάλι της Βουλής.

 

«Από το Μικρό στο Μεγάλο»
Ηλίας Κατσούλης

 

Παραγωγή
Ένωση Σεναριογράφων Ελλάδος

1 person likes this

Share this post


Link to post
Share on other sites

https://e-thessalia.gr/to-panepistimio-thessalias-timise-ton-moysikosyntheti-andrea-katsigianni-photos/?fbclid=IwAR3T5MJ4XdUk-Xy3fepTU9rlryGZpA5d-r_9zgT3mn_IY7yuSv7UXorF17g

Το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας τίμησε το συνθέτη Ανδρέα Κατσιγιάννη, εχτές στο Βόλο. Για το συνεργάτη του παρέστη και μίλησε ο Γ.Νταλάρας.

https://istigmes.gr/plithos-kosmoy-stin-ekdilosi-timis-toy-p-th-gia-ton-a-katsigianni/?fbclid=IwAR3kS1iDl6by4o0cSt8I5wY45W4LmGwxICyLJuUptPAZ1rxOyjnNbsdLLeY

1 person likes this

Share this post


Link to post
Share on other sites

 

2 people like this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Στην εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ" υπάρχει μια στήλη που ονομάζεται "Γράμμα στην Ευρώπη" και αύριο Τρίτη γράφει ο Γιώργος Νταλάρας.

1 person likes this

Share this post


Link to post
Share on other sites

https://www.taxidromos24.com/2019/05/17/deos-kai-sigkinisi-apo-ntalara-mprosta-ston-lisaridi/?fbclid=IwAR0xnvUWL5-8VNHFwxl854cF1sjlyhW5WlWnLVmxTT7Z3lIUpqA334RcgxY

Εχτές στην Κύπρο (16.5.19)  τιμήθηκε ο Γ.Νταλάρας με ένα σπουδαίο βραβείο. Την ανώτατη τιμητική διάκριση της ΕΔΕΚ, το βραβείο Δώρου Λοίζου. Παρών και ο ιστορικός ηγέτης Βάσος Λυσσαρίδης.

https://cyprustimes.com/kypros/parapolitika/i-sygkinitiki-stigmi-toy-ntalara-mprosta-ston-lyssaridi-pire-ta-99-toy-chronia-kai-irthe/?fbclid=IwAR0k-qNnqnZsYJK_zbOsL3gGHISBGgDna5w8PAzThHhv4DqzUuvX5js_aZI

1 person likes this

Share this post


Link to post
Share on other sites

 

1 person likes this

Share this post


Link to post
Share on other sites

 

1 person likes this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Συνέντευξη στο diastixo

https://diastixo.gr/sinentefxeis/ellines/12335-ntalaras-giorgos

Γιώργος Νταλάρας: συνέντευξη στη Χαριτίνη Μαλισσόβα
 

Γιώργος Νταλάρας: συνέντευξη στη Χαριτίνη Μαλισσόβα

 Χαριτίνη Μαλισσόβα
 
 Δημοσιεύτηκε 11 Ιουνίου 2019

Ο Γιώργος Νταλάρας γεvvήθηκε το 1949 στoν Πειραιά. Οι πρώτες μoυσικές τoυ μvήμες είvαι στεvά δεμέvες με τις βασικές μoρφές της ελληvικής μoυσικής: τo λαϊκό, τo ρεμπέτικo και τo δημoτικό, αφoύ o πατέρας τoυ, oι θείoι τoυ και o παππoύς τoυ ήταv λαϊκoί μoυσικoί. Τo 1965, έκανε την πρώτη δημόσια εμφάvισή τoυ ως κιθαρίστας και τραγoυδιστής, εvώ τρία χρόvια αργότερα, το 1968, ηχoγράφησε τov πρώτo τoυ δίσκo. Έως σήμερα έχει ηχoγραφήσει πάνω από 80 πρoσωπικoύς δίσκoυς, εvώ συμμετείχε στηv παραγωγή περισσότερωv από 65 δίσκων ως ερμηvευτής, μoυσικός και παραγωγός, εκφράζovτας έτσι έvα μεγάλo μέρoς τωv πoλύπλευρωv μoυσικώv τoυ αvαζητήσεωv. Αριθμoί και στoιχεία δεv είvαι, βέβαια, τα μόvα κριτήρια για vα καταγράψoυv τηv πoρεία εvός καλλιτέχvη. Ωστόσo, oι πωλήσεις άνω τωv 14.000.000 δίσκωv, τα κατάμεστα θέατρα και στάδια, oι εκατovτάδες συvαυλίες, oι δεκάδες περιoδείες σε όλo τov κόσμo, oι συvεργασίες με σπoυδαίoυς μoυσικoύς και oι διθυραμβικές κριτικές από τov διεθvή Τύπo επιβεβαιώvoυv τηv τεράστια απήχηση και τη σπάvια διαδρoμή τoυ Γιώργoυ Νταλάρα. Αφορμή της συζήτησής μας μαζί του είναι το βιβλίο …Και το καλοκαίρι κρυώνω: Μισός αιώνας ελληνικό τραγούδι, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Αρμός. Μισός αιώνας ελληνικού τραγουδιού μέσα από τις διηγήσεις ενός από τους κορυφαίους εκπροσώπους του. Ο Γιώργος Νταλάρας, σταθερά καλλιτέχνης πρώτης γραμμής, αποκαλύπτει πτυχές της ζωής και της προσωπικότητάς του μέσα από 121 αυτοβιογραφικά διηγήματα διαλόγου, 112 μοναδικές φωτογραφικές αναμνήσεις και 18 προσωπικές λίστες, μέσα από διαλόγους του με τον δημοσιογράφο Θανάση Λάλα που έγιναν σε διαφορετικές χρονικές στιγμές τα τελευταία 30 χρόνια. Ο Θανάσης Λάλας παρουσιάζει τον καλλιτέχνη αλλά κυρίως τον άνθρωπο Γιώργο Νταλάρα, αναδεικνύοντας άγνωστες ή λιγότερο γνωστές πτυχές του ερμηνευτή, τις σκέψεις του, τα θέλω και τα πιστεύω του.

 

armos-article-banner
 

 

…Και το καλοκαίρι κρυώνω ο τίτλος του βιβλίου σας σε μορφή συνέντευξης στον κύριο Θανάση Λάλα. Τι ήταν αυτό που σας έκανε να προχωρήσετε στην έκδοσή του;

Μα, η επιμονή του Θανάση! Μάζεψε τις συνεντεύξεις, έβγαλε απ’ αυτές κάποια αποσπάσματα και βρεθήκαμε κι αρκετές φορές, όπου απάντησα σε κάποιες πρόσθετες ερωτήσεις. Δεν είχα καθόλου την πρόθεση να κάνω μια αυτοβιογραφία. Να σας πω την αλήθεια, πιο πολύ θα με ενδιέφερε ένα λεύκωμα μουσικό, με ένα χρονολόγιο των τραγουδιών κυρίως, των συνεργασιών και των συναυλιών, κάτι που κάποια στιγμή σκοπεύω να το κάνω. Δεν είμαι και ο άνθρωπος που η ζωή του έχει κανένα δραματικό ενδιαφέρον! Η μουσική εμένα με ενδιέφερε και μ’ ενδιαφέρει πάντα. Όμως ο Θανάσης δείχνοντάς μου και κάποιες αντίστοιχες άλλες εκδόσεις του, όπου η προσωπικότητα του συνεντευξιαζόμενου περιγράφεται κάπως μέσα από τις απαντήσεις του, με έπεισε. Η επιμονή του λοιπόν και η υπομονή η δική μου και η δική του γέννησαν αυτή την έκδοση.

Θεωρείτε ότι τώρα ήλθε το πλήρωμα του χρόνου για να καταθέσετε τόσες προσωπικές σας στιγμές και να μοιραστείτε σκέψεις σας με το κοινό σας;

Όχι, όχι, δεν κάνω κανέναν απολογισμό! Με ξέρετε ότι ποτέ δεν μασάω τα λόγια μου στις συνεντεύξεις. Έτσι θα ήθελα να το δείτε, περισσότερο όπως λέτε, σαν μοίρασμα σκέψεων, μαζί με τις αγωνίες μου, τη γνώμη μου και τη γνώση μου για τη μουσική και πολύ λιγότερο τη δημοσιοποίηση των προσωπικών στιγμών μου. Εξάλλου, πέρα από τα παιδικά μου και τα πρώτα εφηβικά μου χρόνια, η ζωή μου περνάει μέσα από τη μουσική. Από 17 ετών στην ουσία. Είναι γνωστή, δηλαδή, και μερικά κομμάτια της μέσα από τις ερωτήσεις του Θανάση περιγράφονται, αποκαλύπτονται μέσα απ’ αυτό το βιβλίο.

Χρειάζονται δύο για μια καλή συνέντευξη. Ποιο προσόν –πέραν του δημοσιογραφικού– του κυρίου Λάλα σάς έκανε να τον εμπιστευθείτε;

Τρία πράγματα. Ο χρόνος –τον γνωρίζω πάρα πολλά χρόνια–, η αγάπη του για τη μουσική και, το κυριότερο, ότι στις συνεντεύξεις μας δεν μου χαρίστηκε ποτέ. Ξέρετε, όσο μισώ τις ανακρίβειες και τις συκοφαντίες, τόσο μισώ και το λιβανιστήρι. Ο Λάλας στις συνεντεύξεις μας δεν μου χαρίστηκε ποτέ. Ήταν της σχολής της Όλγας Μπακομάρου και του Δημήτρη Γκιώνη. Σε προστάτευαν με το ήθος τους και τις ερωτήσεις τους, αλλά εγνωσμένα σε άφηναν να εκθέσεις τη γνώμη σου, ακόμα και να εκτεθείς.

Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί η συχνότατη αναφορά σας σε δασκάλους σας. Πόσο σημαντική (και καρμική, ενδεχομένως) θεωρείτε τη συνάντησή σας με τους ανθρώπους αυτούς;

Καταλυτική. Εγώ αν δεν είχα την τύχη να έχω αυτούς τους πρώτους δασκάλους, τον Κουγιουμτζή, τον Λευτέρη Παπαδόπουλο, τον Μάνο Λοΐζο, τον Μάνο Ελευθερίου, μετά τον Θεοδωράκη και όλους τους άλλους με τους οποίους συνεργάστηκα, δεν ξέρω αν θα είχα συνεχίσει. Θα ήμουν πάντα μουσικός, αυτό το ήξερα από παιδί, αλλά δεν ξέρω αν θα είχα γίνει τραγουδιστής αν δεν έβρισκα καλά τραγούδια. Σ’ αυτούς οφείλω τα πάντα, με όλη τη σημασία της λέξεως.

Τι ορίζετε ως παιδεία και πόσο σημαντικές θεωρείτε τις σπουδές;

Παιδεία είναι η αγωγή. Σε όλα τα επίπεδα. Η οικογενειακή αγωγή, η επαγγελματική αγωγή, η κοινωνική αγωγή. Διέπεται από αρχές, καλλιέργεια, από αξίες. Οι σπουδές είναι κάτι άλλο και είναι πάρα πολύ σημαντικό εφόδιο σε έναν άνθρωπο. Εάν έχει τη δυνατότητα, την οικονομική, την πρακτική να σπουδάσει και ν’ αφομοιώσει τις σπουδές του. Αυτό δε σημαίνει απαραίτητα ότι ένας άνθρωπος με καλές σπουδές έχει και παιδεία και, αντίστροφα, ότι ένας άνθρωπος που δεν έχει σπουδάσει, δεν έχει. Ιδανικότερο βέβαια είναι ο συνδυασμός και των δύο.

Οι άσχημες μνήμες θεωρείτε ότι παίρνουν θετικό πρόσημο με το πέρασμα των χρόνων;

Ε, ναι, νομίζω πως ναι, μετά από πολλά χρόνια. Δεν παύουν όμως να μας πληγώνουν, να δημιουργούν εσωστρέφεια και καμιά φορά ανασφάλεια. Μπορεί να γίνουν και όπλο, βέβαια, αλλά χρειάζεται αγώνας και στοχοπροσήλωση.

Η αυτοβιογραφία θεωρείται και αποδοχή του παρελθόντος ή και προστασία της μνήμης. Θέλετε να σχολιάσετε;

Δεν μου είναι εύκολο να σας πω, γιατί δεν έχω μπει στη διαδικασία του ν’ αυτοβιογραφηθώ. Παρ’ όλα αυτά, θα έλεγα περισσότερο αποδοχή και συμφιλίωση με το παρελθόν. Η προστασία της μνήμης τουλάχιστον για μένα δεν ισχύει, γιατί θυμάμαι τα πάντα και πάνω σ’ αυτά βγάζω κάθε μέρα την πορεία μου. Το παρελθόν μου δηλαδή είναι ο μπούσουλάς μου.

 

Ξέρετε, όσο μισώ τις ανακρίβειες και τις συκοφαντίες, τόσο μισώ και το λιβανιστήρι. Ο Λάλας στις συνεντεύξεις μας δεν μου χαρίστηκε ποτέ.

 

Ποια αξία θεωρείτε αδιαπραγμάτευτη;

Την ελευθερία και την εντιμότητα.

Τι είναι ευτυχία για εσάς;

Η μουσική, η ηρεμία, η φύση, η οικογένεια, οι φίλοι.

Μεγαλώνοντας, ένας καταξιωμένος επαγγελματικά και επιτυχημένος στην οικογένειά του άνθρωπος οφείλει να γίνεται και πιο διαλλακτικός;

Ναι, ναι. Είναι νομοτέλεια, νομίζω. Και είναι μεγάλο δώρο αν το καταφέρνει κανείς. Δείχνει ωριμότητα.

Υπάρχουν νέοι καλλιτέχνες που χαράσσουν σήμερα μια αξιόλογη πορεία στον χώρο σας;

Πάρα πολλοί. Και στη μουσική και στην ποίηση και στο θέατρο. Υπάρχουν καταπληκτικοί πεζογράφοι, ποιητές, νέοι στιχουργοί, απλώς ζουν περισσότερο κατά μόνας και πρέπει να τους ψάξεις, να τους αναζητήσεις, να τους ανακαλύψεις. Εγώ εκπλήσσομαι κάθε φορά, γιατί πέρα από το ταλέντο που υπήρχε στη δική μου γενιά, τώρα υπάρχει και μια ωριμότητα, μια συγκριτική σκέψη στη γραφή σε σχέση με άλλες χώρες με το κοινωνικό γίγνεσθαι. Οι νέοι δημιουργοί είναι πολύ ενημερωμένοι και το λέω μετά λόγου γνώσης, δεν έχουν τη στήριξη και τη βοήθεια που τους αξίζει.

Ποιες νέες συνθήκες επέφερε στους καλλιτέχνες η δεκαετία της κρίσης;

Μαζί με όλα τα κακά, μαζί με αυτή την τεράστια ανασφάλεια για επιβίωση, έφερε και κάτι καλό. Δημιουργία, αλληλεγγύη. Θα το δείτε στα θέατρα κυρίως, στα νέα έργα, αλλά και στις μουσικές αναζητήσεις. Ομάδες παιδιών κάνουν ατέλειωτες πρόβες και παρουσιάζουν μικρά διαμαντάκια, πολλές φορές έναντι μηδενικής ή ελάχιστης αμοιβής. Από αυτές τις δουλειές ξεχειλίζει το ταλέντο, η αγάπη, η γνώση, οι νέες ιδέες – και είναι συναρπαστικό!

Θέλετε να μας μιλήσετε για τα μελλοντικά σας σχέδια;

Όχι πολλά. Η συναυλία στο Ηρώδειο με τη Συμφωνική Ορχήστρα της Σμύρνης, κάτι που το περιμένω με συγκίνηση και μεγάλη χαρά. Και οι συναυλίες, τον Σεπτέμβρη κυρίως, με τον Μίλτο Πασχαλίδη και την Ασπασία Στρατηγού με τα τραγούδια του αγαπημένου μας Μάνου Ελευθερίου, που έφυγε ξαφνικά από κοντά μας αφήνοντας ένα τεράστιο κενό.

Είναι, τελικά, μοναχική η πορεία ενός καλλιτέχνη;

Η πορεία, ναι, είναι πάντα μοναχική και έτσι πρέπει να είναι. Αυτό που εισπράττουμε όμως από την αγάπη και την εμπιστοσύνη του κόσμου, ειδικά όταν διαρκεί και πολλά χρόνια, είναι πραγματικά δώρο Θεού.

Γιώργος Νταλάρας …και το καλοκαίρι κρυώνω
Μισός αιώνας ελληνικό τραγούδι: 121 αυτοβιογραφικά διηγήματα διαλόγου, 112 μοναδικές φωτογραφικές αφηγήσεις, 18 προσωπικές λίστες
Θανάσης Λάλας
Αρμός

1 person likes this

Share this post


Link to post
Share on other sites

https://www.huffingtonpost.gr/entry/ntalaras-e-senaelia-me-te-semfonike-orchestra-smernes-einai-san-chreos-sten-oikoyeneia-moe-ston-tropo-poe-me-meyalose-e-metera-moe_gr_5cfa425be4b0b08cf7ec8d59?ncid=other_facebook_eucluwzme5k&utm_campaign=share_facebook&fbclid=IwAR3GMJQwUSoz5q8TixMIm9YWsYu9OeQRYiizJv5oS-ahwB-rescahDcyTcs

Νταλάρας: Η συναυλία με τη Συμφωνική Ορχήστρα Σμύρνης είναι σαν χρέος στην οικογένεια μου, στον τρόπο που με μεγάλωσε η μητέρα μου

«Τώρα οι μουσικοί, οι ποιητές, είναι όπως και οι περισσότεροι άνθρωποι, κλεισμένοι πιο πολύ στον εαυτό τους και στις προσωπικές τους αγωνίες».

 
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
 
Νταλάρας: Η συναυλία με τη Συμφωνική Ορχήστρα Σμύρνης είναι σαν χρέος στην οικογένεια μου, στον τρόπο...
ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΤΑΛΑΡΑΣ

Η πρώτη συνεργασία του με την τουρκική ορχήστρα έγινε πριν από δύο χρόνια, στο Κέντρο Τεχνών Ahmed Adnan Saygun. Τη «στιγμή που ακούστηκε το τραγούδι του Καλδάρα ‘Η Σμύρνη’ τραγουδούσε όλος ο κόσμος».

Η σχέση του με την πόλη, όχι μόνο η μουσική, αλλά «.... και σαν Γιώργος, παιδί και εγγόνι προσφύγων από την Σμύρνη από την πλευρά της μάνας μου», η κουβέντα που του λέει ο φίλος του, μαέστρος Χακάν Σενσόι, ο οποίος «αγαπάει, όπως όλοι, πολύ τον Θεοδωράκη και τον Χατζιδάκι και ξεχωρίζει τα τραγούδια του Κουγιουμτζή, ειδικά το ‘Μη μου θυμώνεις μάτια μου’», αλλά και η δήλωση «ο συμβολισμός για μένα είναι μεγάλος». 

Ο Γιώργος Νταλάρας μιλά στη HuffPost Greece με αφορμή τη συναυλία του με τη Συμφωνική Ορχήστρα Σμύρνης, στις 19 Ιουνίου στο Ηρώδειο, που όπως έχει πει, «χρώσταγε» στο ελληνικό κοινό. 

Γυρίζει πίσω, στην ανάμνηση εκείνης της βραδιάς, εξηγεί τη σχέση του με το Ηρώδειο, λέει τι βλέπει όταν είναι επάνω στη σκηνή, μιλά για τη «ζωή του πρωταθλητή» και τα «extreme sports» και εξομολογείται ποιο τραγούδι σιγοψιθυρίζει όταν είναι χαρούμενος. 

-Θυμίστε μας πώς προέκυψε η σύμπραξη με τη Συμφωνική Ορχήστρα Σμύρνης πριν από δύο χρόνια

 

Ήταν κάτι που το σκεφτόμουν πολλά χρόνια. Αγαπώ τη Σμύρνη και σαν μουσικός, για τη μουσική ιστορία αυτής της πόλης, αλλά και σαν Γιώργος, παιδί και εγγόνι προσφύγων από την Σμύρνη από την πλευρά της μάνας μου. Και πως τα φέρνουν καμιά φορά οι συμπτώσεις… Με καλεί ο Δήμος Νέας Σμύρνης για να δώσουμε μια συναυλία στην Σμύρνη σαν κεντρική εκδήλωση ανάμεσα στις δύο πόλεις. «Σμύρνη-Νέα Σμύρνη Γέφυρες Πολιτισμού» λεγόταν η σειρά των εκδηλώσεων. Αντί λοιπόν να κάνω μια συναυλία με τους μουσικούς μου, είχα την ιδέα να δημιουργήσουμε μια πραγματική γέφυρα καλλιτεχνικά με Τούρκους μουσικούς.  Αποτάνθηκα στον καλό μου φίλο και σπουδαίο μαέστρο Hakan Sensoy και του μίλησα για πιθανή συνεργασία με τη Συμφωνική Ορχήστρα της Σμύρνης.  Του άρεσε πολύ.  Και από εκεί άρχισε ένας αγώνας δρόμου στον οποίο βοήθησε πολύ και ο Δήμος της Νέας Σμύρνης και ο Δήμος της Σμύρνης, άλλα και η άξια πρόξενός μας - και θέλω να το αναφέρω οπωσδήποτε αυτό – Αργυρώ Παπούλια, που το πήρε προσωπικά, ώστε να γίνει αυτή η τολμηρή ιδέα πραγματικότητα.  Και έτσι φτάσαμε σ’ αυτή την μαγική βραδιά. 

-Στο Ηρώδειο θα παρουσιάσετε το ίδιο πρόγραμμα ή θα συμπεριλάβετε και άλλα τραγούδια;

Τα τραγούδια που είναι ενορχηστρωμένα για συμφωνική ορχήστρα από τον Κώστα Γανωσέλη θα είναι τα ίδια. Είναι τεράστιος όγκος δουλειάς. Βεβαίως επειδή έχουμε και τους Έλληνες σολίστες και τη χορωδία, ίσως συμπεριλάβουμε 1-2 τραγούδια ακόμα. Ήδη όμως αυτό το πρόγραμμα είναι πλήρες και περιέχει διαφορετικές ενότητες, τραγούδια Ελλήνων συνθετών, μπαλάντες της Μεσογείου και βέβαια ένα κομμάτι αφιέρωμα στην Μικρά Ασία. 

-Αλήθεια, πόσες φορές έχετε εμφανιστεί στο Ηρώδειο; Πότε και πώς ήταν η πρώτη φορά;

Αρκετές. Και σε δικές μου συναυλίες, αλλά και συμμετέχοντας μετά από προσκλήσεις σε συναυλίες συνθετών που εκτιμώ και αγαπώ. Έχω ξέρετε μια άποψη για το Ηρώδειο. Όπως με τιμάει το να τραγουδάω εκεί, θέλω και εγώ με τη σειρά μου να ετοιμάζω κάθε φορά κάτι ξεχωριστό γι’ αυτό το χώρο. Δεν έχω κάνει ποτέ, αυτό που λέμε ρεσιτάλ με τις δικές μου επιτυχίες. Θέλω να δουλεύουμε κάθε φορά πάνω σε μια ιδέα. Γι’ αυτό και οι περισσότερες συναυλίες έχουν μείνει.

Δε θα ξεχάσω όμως ποτέ την πρώτη συναυλία στο Ηρώδειο, ήταν μεγάλη τιμή και συγκίνηση για μένα γιατί διεύθυνε το «Άξιον Εστί» ο ίδιος ο Μίκης Θεοδωράκης και μάλιστα ήταν η πρώτη φορά που διεύθυνε ο ίδιος στο Ηρώδειο το 1988

Και αρκετές έχουν ηχογραφηθεί μάλιστα. Όπως η συναυλία «Μεσόγειος 30ος - 40ος παράλληλος» με την Ντούλτσε Πόντες και άλλους καλεσμένους, ή η συναυλία με την Metropole και τα κινηματογραφικά του Μίκη. Δε θα ξεχάσω όμως ποτέ την πρώτη συναυλία στο Ηρώδειο, ήταν μεγάλη τιμή και συγκίνηση για μένα γιατί διεύθυνε το «Άξιον Εστί» ο ίδιος ο Μίκης Θεοδωράκης και μάλιστα ήταν η πρώτη φορά που διεύθυνε ο ίδιος στο Ηρώδειο το 1988.  

-Ποιές είναι οι πιο έντονες αναμνήσεις που έχετε από τη συναυλία στη Σμύρνη; Ποιά τραγούδια υποδέχτηκε το κοινό με μεγαλύτερη θέρμη;

Ήταν σαν όνειρο. Τις αντιδράσεις του κόσμου δεν μπορώ να τις περιγράψω.  Έκλαιγαν, γελούσαν, τραγουδούσαν, νομίζω ότι τη στιγμή που ακούστηκε το τραγούδι του Καλδάρα «Η Σμύρνη» και τραγουδούσε όλος ο κόσμος το «Ρωμιοσύνη Ρωμιοσύνη δε θα ησυχάσεις πια», ήταν το αποκορύφωμα.  Λιώσαμε όλοι, μουσικοί και κοινό.

Κάθε φορά που βρισκόμαστε με τον Χακάν Σενσόι μου λέει «οι μανάδες μας θα είναι ευτυχισμένες»

-Με τον μαέστρο Χακάν Σενσόι είχατε συμπράξει και το 2011 -στην Κωνσταντινούπολη, τότε. Ποιά ελληνικά τραγούδια -και ποιά τραγούδια σας- είναι τα αγαπημένα του;

Ο Hakan Sensoy είναι ένας σπουδαίος άνθρωπος και μουσικός. Ξέρετε μετά τη συναυλία μας, διευθύνει στη Σκάλα του Μιλάνου. Είναι ένας άνθρωπος ευγενής, κοσμοπολίτης, σεμνός, που κάθε φορά που βρισκόμαστε μου λέει «οι μανάδες μας θα είναι ευτυχισμένες». Και η δική του μάνα ήταν από τη Σμύρνη και από την ίδια γειτονιά με τη δική μου, από την Αγία Φωτεινή.  Αγαπάει, όπως όλοι, πολύ τον Θεοδωράκη και τον Χατζιδάκι και ξεχωρίζει τα τραγούδια του Κουγιουμτζή, ειδικά το «Μη μου θυμώνεις μάτια μου» το οποίο είναι ένα τραγούδι που αγαπούν όλοι οι μουσικοί και στην Τουρκία αλλά και στα Βαλκάνια.

Νταλάρας: Η συναυλία με τη Συμφωνική Ορχήστρα Σμύρνης είναι σαν χρέος στην οικογένεια μου, στον τρόπο...
ΧΑΚΑΝ ΣΕΝΣΟΪ

-Δηλώσατε ότι παρότι σας είχαν προτείνει να κάνετε κάτι άλλο το φετινό καλοκαίρι στο Ηρώδειο, αρνηθήκατε, καθώς θεωρήσατε υποχρέωση σας να ολοκληρώσετε αυτό που ξεκινήσατε. Τι σημαίνει αυτή η συναυλία για σας;

Πάρα πολλά. Ο συμβολισμός για μένα είναι μεγάλος. Είναι κάπως σαν να το χρωστάω στην οικογένειά μου, στον τρόπο που με μεγάλωσε η μητέρα μου, στις παιδικές μου μνήμες, στα σμυρναίικα τραγούδια, ακόμα και στο παιδί μου και στα εγγόνια μου.  Έτσι για τη συνέχεια…

-Όταν είστε πάνω στη σκηνή και κοιτάζετε κάτω, στο κοινό, τι βλέπετε;

Α, δε βλέπω ποτέ ανθρώπους. Εγώ κλείνω τα μάτια μου ακόμα και όταν τα έχω ανοιχτά, γίνομαι ένα με τους μουσικούς, πραγματικά ένα και βλέπω, όχι μόνο ακούω, τα λόγια του τραγουδιού, βλέπω την ιστορία δηλαδή, και προσπαθώ να την εκφράσω όσο καλύτερα μπορώ με όλη μου την ψυχή, το μυαλό και τη γνώση.

-Σε πόσο καιρό κάνετε πια ένα τραγούδι δικό σας; (η ερώτηση προέκυψε ακούγοντας το «Είσαι εδώ σαν σκιά»). Κι επίσης, υπήρξαν στο παρελθόν τραγούδια που έγιναν επιτυχίες, αλλά στην αρχή σάς παίδεψαν;

Σε αρκετό. Γι’ αυτό όσο και εύκολο και να είναι ένα τραγούδι μουσικά, εγώ το μελετάω. Σκέφτομαι δηλαδή, τους διαφορετικούς τρόπους που μπορώ να το τραγουδήσω, πριν καταλήξω σε αυτόν που του αρμόζει.  Αυτό βέβαια εξελίχθηκε με τα χρόνια. Όχι δεν υπήρξαν τραγούδια που με παίδεψαν ποτέ.  Όταν ένα τραγούδι μου άρεσε, όσο δύσκολο και να ήταν, μου έπαιρνε βέβαια πάρα πολύ καιρό να το μελετήσω, ίσως και μήνες, αυτό το παίδεμα όμως ήταν πολύ ωραίο.  Το απολαμβάνω πάντα. Με κάνει καλύτερο μουσικό και νομίζω καλύτερο άνθρωπο. Το America Insurrecta ας πούμε από το Canto General του Μίκη και του Neruda, το μελετούσα χρόνια πριν το τραγουδήσω και το μελετάω ακόμα. 

Υπάρχουν σίγουρα πάρα πολύ καλά τραγούδια, ίσως πιο μοναχικά από τα παλιά που εξέφραζαν αγωνίες που αφορούσαν πολλούς

-Τελικά, τα καινούργια τραγούδια ζηλεύουν τα παλιά;

Δεν είναι απόλυτο. Γράφονται και τώρα πάρα πολύ καλά τραγούδια. Ίσως υπάρχει δυσκολία να καθιερωθούν μέσα στην πολυφωνία και καμιά φορά και την κακοφωνία, αλλά υπάρχουν σίγουρα πάρα πολύ καλά τραγούδια, ίσως πιο μοναχικά από τα παλιά που εξέφραζαν αγωνίες που αφορούσαν πολλούς. Τώρα οι μουσικοί, οι ποιητές, είναι όπως και οι περισσότεροι άνθρωποι, κλεισμένοι πιο πολύ στον εαυτό τους και στις προσωπικές τους αγωνίες. Καλό, κακό, δεν ξέρω, πάντως είναι γεγονός.

-Τι είναι η μουσική; Ποιός είναι ο δικός σας ορισμός για τη μουσική;

Η μουσική είναι αυτό που όλοι αποδέχονται. Η πιο μαζική και η πιο δυνατή έκφραση της τέχνης. Για μένα όμως δεν είναι αυτό. Είναι η ζωή μου. Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς τη μουσική. Και βέβαια μουσική δεν είναι κατ’ ανάγκη οι συναυλίες ή οι δίσκοι που κάποτε τελειώνουν, είναι η διαρκής μελέτη και ενασχόληση μέχρι το τέλος.

-Μετά και από το αυτοβιογραφικό βιβλίο «... και το καλοκαίρι κρυώνω», έρχεται μοιραία το ερώτημα, οι επόμενοι στόχοι -σε μια καριέρα τόσο πυκνή όσο η δική σας- ποιοί είναι;

Λίγες συναυλίες ακόμη, κάποιες ηχογραφήσεις και κυρίως δουλειά στο στούντιο με νέους ανθρώπους. Έχουμε υποχρέωση εμείς που μας τίμησε ο κόσμος με την εμπιστοσύνη του τόσα χρόνια, μας βοήθησε να ζούμε από αυτό που λατρεύουμε, να δώσουμε τη σκυτάλη στους νέους που αξίζουν.

Νταλάρας: Η συναυλία με τη Συμφωνική Ορχήστρα Σμύρνης είναι σαν χρέος στην οικογένεια μου, στον τρόπο...
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΜΑΡΩ ΧΡΥΣΑΝΘΟΠΟΥΛΟΥ

-Η ζωή σας μοιάζει με «ζωή πρωταθλητή» (κοιμάστε νωρίς, προτιμάτε το νερό, κάνετε εντατική «προπόνηση» - πρόβα, είστε εξαιρετικά ακριβής στους χρόνους, δεν αντέχετε τον καπνό του τσιγάρου...) Ποιά παρασπονδία επιτρέπετε στον εαυτό σας;

Μου αρέσει όπως ζω, δε στερούμαι τίποτα. Ίσα ίσα. Αν για κάποιον άνθρωπο της ηλικίας μου θα ήταν παρασπονδία, ας πούμε, να τρέχει με την μηχανή του ή με το φουσκωτό, αυτό που λέτε εσείς extreme sports, για μένα δεν είναι παρασπονδία, είναι χαρά και διασκέδαση. 

-Ο Γιώργος Νταλάρας σιγοτραγουδάει; Και εάν ναι, ποιο τραγούδι ψιθυρίζει όταν είναι χαρούμενος;

Α, πολλά. Το «Χαράματα η ώρα 3 θα ’ρθω να σε ξυπνήσω» του Βαμβακάρη. Μα δεν είναι καταπληκτικό;  Αυτή η βιβλική μορφή, αυτός ο πατριάρχης του ρεμπέτικου, αυτός ο μάγκας δυο μέτρα, να τραγουδάει σαν να κάνει καντάδα στο κορίτσι του, αυτό το τρυφερό τραγουδάκι;  Χαρά Θεού.

Info

Γιώργος Νταλάρας

Συμφωνική Ορχήστρα Σμύρνης

Διεύθυνση Ορχήστρας Hakan Sensoy

Συμμετέχει η Ασπασία Στρατηγού

Τετάρτη 19 Ιουνίου
Ωδείο Ηρώδου Αττικού

Προπώληση εισιτηρίων στα ταμεία του Φεστιβάλ Αθηνών και στο ticketmaster.gr

Τιμές εισιτηρίων: Διακεκριμένη ζώνη 85 €, Α ζώνη 70 €, Β ζώνη 55 €, Γ ζώνη 45 €, Άνω διάζωμα 25 €. Φοιτητικά & ΑΜΕΑ 15 €. 

1 person likes this

Share this post


Link to post
Share on other sites
Guest
You are commenting as a guest. If you have an account, please sign in.
Reply to this topic...

×   You have pasted content with formatting.   Remove formatting

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

Loading...