ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΟΛΥΜΗΧΑΝΟΣ

Αλκίνοος Ιωαννίδης

57 posts in this topic

Από το χθεσινό "ΕΘΝΟΣ"

"Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗ"

"Η τελευταία πλατινένια δισκογραφική δουλειά του ΑΛΚΙΝΟΟΥ ΙΩΑΝΝΙΔΗ με τίτλο "ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΕΝΟΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗ" θα επανακυκλοφορήσει.Εκτός από το κανονικό cd με τα γνωστά τραγούδια η έκδοση θα συνοδεύεται από ένα δεύτερο με τη ζωντανή ηχογράφηση της συναυλίας που έδωσε προσφάτως ο τραγουδοποιός στο Ωδείο Φίλιππος Νάκας συνοδευόμενος στο πιάνο από τους πιανίστες Σταύρο Λάντσια και Σωκράτη Λεμονίδη".

Γειά σου ΜΑΚΗ. :razz::razz::D:D

Share this post


Link to post
Share on other sites

Eτσι μπράβο ... Θεία δίκη...

Για να αποζημιωθώ επειδή έχασα τη συναυλία, μαθαίνοντας εκ των υστέρων πως μεταδόθηκε ζωντανά από το Β΄ πρόγραμμα της ΕΡΑ.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Καλά μόνο αυτό έχεις να πεις;Το θέμα των συμπληρωμένων επανεκδόσεων το προσπερνάμε; :D Aυτό καλείται "επιλεκτική ανεκτικότητα" :D :lol:

Share this post


Link to post
Share on other sites

To θέμα των επανεκδόσεων το έχουμε θίξει πολλές φορές.Η επανάληψη ίσως καταντήσει κουραστική.

Ο Αλκίνοος δεν έχει υποπέσει ποτέ σε παρόμοια δισκογραφικά κόλπα.Ε, για μια φορά τον συγχωρούμε.Και κάτσε να κυκλοφορήσει πρώτα γιατί πολλές φορές τα δημοσιεύματα δεν επιβεβαιώνονται.

Και τέλος ο δίσκος είναι καταπληκτικός οπότε αξίζει και για δεύτερη φορά η αγορά.Στο κάτω κάτω κρατάς την επανέκδοση και δίνεις κάπου δώρο την πρώτη έκδοση...

Share this post


Link to post
Share on other sites

ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ ΣΤΟΥΣ CURE

Στεγανά στη μουσική δεν υπάρχουν πια, και αυτό αποδεικνύεται διαρκώς. Ετσι, οι φίλοι των Cure που θα παρακολουθήσουν το συγκρότημα ζωντανά, στο Terra Vibe (στη Μαλακάσα) την 1η Σεπτεμβρίου, θα έχουν την ευκαιρία να δουν πιο πριν και τον Αλκίνοο Ιωαννίδη, που θα ανοίξει τη βραδιά. Η μουσική είναι μία και αδιαίρετη και αν υπάρχουν ορισμένοι που θα τους φανεί αταίριαστη αυτή η επί σκηνής συνάντηση, θα είναι μάλλον ελάχιστοι. Αλλωστε ο πρότερος μουσικός βίος του Αλκίνοου είναι καθ' όλα έντιμος και πολύ ροκ. Και κινείται σε παράλληλη τροχιά με αυτή των Cure. Εστω κι αν είναι πιο «φωτεινός» σε σχέση με το «σκοτεινό» περιβάλλον του συγκροτήματος του Ρόμπερτ Σμιθ.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Τρίτη 11 Απριλίου, μεσημέρι στο Σπίτι της Κύπρου, έγινε η παρουσίαση του νέου CD του Αλκίνοου Ιωαννίδη και του Μιλτιάδη Παπαστάμου "Πού Δύσην ως Ανατολήν" που περιλαμβάνει παραδοσιακά κυπριακά τραγούδια.

Την παρουσίαση προλόγισε η μορφωτική ακόλουθος της πρεσβείας της Κυπριακής Δημοκρατίας κα Ελένη Αντωνιάδου και έδωσε τον λόγο στον πρέσβη της Κύπρου κο Γιώργο Γεωργή, ο οποίος μεταξύ άλλων είπε τα εξής: "Οι καλλιτέχνες κάποιες φορές μεταφέρουν πολύ πιο δυνατά τα μηνύματα της Κύπρου και αποδεικνύονται πολύ πιο σημαντικοί από οποιαδήποτε άλλη προσπάθεια. Έτσι ο Αλκίνοος Ιωαννίδης και ο Μιλτιάδης Παπαστάμου μετατρέπονται σε πρεσβευτές και διακινούν το πολιτιστικό μήνυμα της Κύπρου όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά, ελπίζω, και σε όλους του Έλληνες του εξωτερικού."

Στη συνέχεια μίλησε ο Διευθύνων Σύμβουλος της Universal Θάνος Καραγρηγόρης λέγοντας: "Αυτός ο δίσκος τιμά ιδιαίτερα την εταιρία μας αλλά και τους καλλιτέχνες που τον δουλέψανε. Πιστεύω πως θα είναι ένας από τους καλύτερους δίσκους του καταλόγου μας για πολλά χρόνια!"

Οι δημιουργοί του album Αλκίνοος Ιωαννίδης και Μιλτιάδης Παπαστάμου μίλησαν για το ταξίδι που έκαναν... "Η δουλειά αυτή ξεκίνησε πριν από 9 χρόνια λόγω μιας πρότασης που έγινε από το Μέγαρο Μουσικής. Έτσι πήραμε την απόφαση να ασχοληθούμε σοβαρά με αυτό το έργο. Δεν θέλαμε να δώσουμε ένα καινούργιο ήχο στα τραγούδια ούτε να μείνουμε ακριβώς πιστοί στον παλιό αλλά να μπορέσουμε να εκφράσουμε αυτά τα τραγούδια μέσα από την δική μας αντίληψη, μέσα από την πίστη ότι δεν υπάρχει μία παράδοση αλλά πολλές προσωπικές παραδόσεις πέρα από την συλλογική. Η παράδοση είναι για μας η ικανότητα και η αντίληψη του ακροατή, ο τρόπος που εκλάβαμε και καταλάβαμε εμείς αυτά τα τραγούδια."

Τελειώνοντας, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης με την λαούτα του και ο Μιλτιάδης Παπαστάμου με το βιολί του τραγούδησαν μερικά τραγούδια από τον δίσκο τους και ευχαρίστησαν όσους παραβρέθηκαν.

Ακολούθησαν κυπριακές λιχουδιές και άφθονο κρασί ολοκληρώνοντας την ικανοποίηση όλων των αισθήσεων!!!

Share this post


Link to post
Share on other sites

Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης στον "Ζυγό"

Από την Παρασκευή 9 Μαρτίου, ξεκινάει τις εμφανίσεις του στο "Ζυγό", ο γνωστός τραγουδοποιός και τραγουδιστής Αλκίνοος Ιωαννίδης.

Οι εμφανίσεις του, σπάνιες και ουσιαστικές έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα καθώς ο αγαπημένος δημιουργός ερμηνεύει τραγούδια δικά του αλλά και τραγούδια που έχουν τη σφραγίδα σπουδαίων συνθετών.

Μετά λοιπόν τη διετή εξαφάνισή του από τους χώρους της Αθήνας και της επαρχίας, μετά από μια σύντομη καλοκαιρινή περιοδεία, μετά και την κυκλοφορία του δίσκου "'Που Δύσην ως Ανατολήν" με παραδοσιακά τραγούδια της Κύπρου, του διπλού album "Συνάντηση", που αποτελεί μια συλλογή των συμμετοχών του Αλκίνοου σε δίσκους συναδέλφων του, αλλά και του δίσκου "Τέσσερις θεατρικοί μύθοι" με μουσική του Μάνου Χατζιδάκι από το θέατρο, που ηχογράφησε από κοινού με το Μανώλη Λιδάκη, αποφασίζει πως έχει κάτι καινούργιο να προτείνει και εξορμά ανά την Ελλάδα για να το μοιραστεί.

Με συνοδοιπόρους τους πολύ σημαντικούς μουσικούς και καλούς του φίλους Γιώργο Καλούδη στο 5χορδο ηλεκτρικό τσέλο και τη κρητική λύρα, το Μιχάλη Καπηλίδη στα τύμπανα και το Σωτήρη Λεμονίδη στα πλήκτρα (λαούτο, ακουστική και ηλεκτρική κιθάρα θα παίξει ο ίδιος), παρουσιάζει ένα πρόγραμμα με ιδιαίτερο ήχο και ανατρεπτικές ενορχηστρώσεις, με νέες προσεγγίσεις σε γνωστά τραγούδια από τη δισκογραφία του αλλά και αυτή άλλων δημιουργών, καθώς και με κάποια νέα, ακυκλοφόρητα ακόμη τραγούδια του, που θα παρουσιαστούν για πρώτη φορά.

Τηλέφωνο κρατήσεων: 210- 3241610

Ώρα έναρξης: Παρασκευή - Σάββατο 20.30, Κυριακή 20:30

http://www.in.gr/ath/mscenes/article4487.asp

Share this post


Link to post
Share on other sites

O Σωκράτης Μάλαμας και ο Αλκίνοος Ιωαννίδης στον Λυκαβηττό

Δύο από τους πιο σημαντικούς τραγουδοποιούς της μουσικής μας σκηνής, ο Σωκράτης Μάλαμας και ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, ενώνουν τις δυνάμεις τους για μια άκρως ενδιαφέρουσα καλοκαιρινή περιοδεία. Πρώτη στάση ο Λυκαβηττός, όπου και θα δώσουν μία μοναδική συναυλία στις 25 Ιουνίου. Η συνέχεια περιλαμβάνει διάφορες πόλεις της Ελλάδας και της Κύπρου.

Ποντάροντας καλλιτεχνικά στην αισθητική τους συγγένεια, οι δύο καλλιτέχνες αποφασίζουν να μοιραστούν το ίδιο πούλμαν, την ίδια σκηνή, τα ίδια τραγούδια, την ίδια μπάντα και το ίδιο κοινό για τους επόμενους μήνες. Τους συνδέει εξάλλου η πίστη στη δουλειά τους, η προσήλωση στο υλικό τους, και η σταθερή τους παρουσία. Μέσα στα χρόνια και οι δύο ανέπτυξαν μια ουσιαστική σχέση με το κοινό τους.

Η επιθυμία τους να συνεργαστούν είναι παλαιότερη. Αφορμή για να πραγματοποιηθεί στάθηκε η περσινή συνεύρεσή τους με τη Χάρις Αλεξίου, που κυκλοφόρησε πρόσφατα σε διπλό cd και dvd.

Μέσα από μια συνεργασία με αυστηρά καλλιτεχνικό ζητούμενο θα περιοδεύσουν ανά την Ελλάδα και την Κύπρο, παρουσιάζοντας τραγούδια από τη δισκογραφία τους, ψάχνοντας ο καθένας το ρόλο του μέσα στο υλικό του άλλου, παίζοντας με τις ομοιότητες και τις διαφορές τους, τα προτερήματα και τις ελλείψεις τους, τις αβεβαιότητες και τις αναζητήσεις τους και βρίσκοντας μέσα στο δύσβατο τοπίο της εποχής μας, ένα κοινό δρόμο γι αυτό το Καλοκαίρι.

Μαζί τους οι μουσικοί:

ΚΛΕΩΝΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Κιθάρα

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΛΟΥΔΗΣ: Τσέλο, Κρητική Λύρα, Κρουστά

ΣΩΤΗΡΗΣ ΛΕΜΟΝΙΔΗΣ: Πλήκτρα

ΘΑΝΟΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ: Τύμπανα

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ: Κοντραμπάσο

ΝΙΚΟΣ ΠΑΡΑΟΥΛΑΚΗΣ: Νέϊ, Κιθάρα

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΗΣ: Μπουζούκι, Λαούτο

Θέατρο Λυκαβηττού

Δευτέρα 25 Ιουνίου 2007

Ώρα Έναρξης 9:30

Εισιτήρια: 20

Προπώληση: Metropolis 210 3808549, 210 3830404

http://entertainment.flash.gr/music/releas...7/6/13/21910id/

Share this post


Link to post
Share on other sites

Χτες παρακολούθησα τη συναυλία των Μάλαμα-Ιωαννίδη στο Λυκαβηττό.

Το θέατρο ήταν ασφυκτικά γεμάτο.Η σκηνή ήταν πολυ μακριά από τςις εξέδρες πράγμα το οποίο από τη μια ήταν αρνητικό γιατί όσοι καθόμασταν στις κερκίδες δεν

είχαμε καλη ορατότητα αλλά από την άλλη θετικό γιατί χώρεσε περισσότερος κόσμος.Ο κόσμος ήταν απίστευτα πολύς.

Από τα πρώτα χειροκροτήματα φάνηκε πως ο κόσμος είχε έρθει για τον Μάλαμα και λιγότερο για τον Αλκίνοο.Γενικά η ατμόσφαιρα της συναυλίας (παρά την κάτι πολύ παραπάνω από μαζική προσέλευση του κόσμου) δεν ήταν τόσο καλή όσο θα μπορούσε.Η ατμόσφαιρα απέπνεε μια παγωμάρα χωρίς προφανή λόγο.Ο κόσμος γνώριζε τα τραγούδια,ο ήχος ήταν καλός,οι τραγουδιστές ήταν μια χαρά αλλά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί υπήρχε αυτή η αίσθηση.(αυτό δε σημαίνει ότι ο κόσμος δεν πέρναγε καλά αλλά αυτό οφείλονταν περισσότερο στις παρέες και λιγότερο στην ατμόσφαιρα της συναυλίας.)Η κατάσταση άλλαξε άρδην όταν ανέλαβε ο Μάλαμας να τραγουδήσει λίγο περισσότερο(γιατί ως εκείνη τη στιγμή έλεγε 1-2 τραγούδια ο ένας και 1-2 τραγούδια ο άλλος).Τότε ο κόσμος ξεσηκώθηκε ακόμη περισσότερο και δημιουργήθηκε αυτό που λέμε συναυλιακή ατμόσφαιρα.

Ιδιαίτερες στιγμές της συναυλίας ήταν το Νανούρισμα από το Ματωμένο Γάμο που τραγούδησε ο Ιωαννίδης,ο Σεβάχ με την ιδιαίτερη ερμηνεία του Μάλαμα και ο Κεμάλ με τον Ιωαννίδη.

Share this post


Link to post
Share on other sites

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=113...1&pubid=2654772

Εξι ολόκληρα χρόνια πέρασαν από τότε που κυκλοφόρησε η τελευταία δισκογραφική δουλειά του Αλκίνοου Ιωαννίδη.

Πολλοί και κυρίως οι φίλοι της μουσικής του αναρωτήθηκαν γιατί όλο αυτό το διάστημα δεν έγραφε τραγούδια. Ο ίδιος όμως αποφάσισε να αφιερώσει αυτό τον χρόνο στην ίδια τη ζωή.Εζησε λοιπόν, ταξίδεψε, έμεινε σε τόπους διαφορετικούς και, το σημαντικότερο, έκανε δύο παιδιά! Ολο αυτό το ταξίδι ζωής έχει καταγραφεί στο νέο άλμπουμ του τραγουδοποιού, το οποίο κυκλοφόρησε χθες με τίτλο «Νεροποντή».

«Στα τραγούδια λειτουργώ σαν ακροατής. Γράφω ένα τραγούδι όταν θέλω να το ακούσω» εξηγεί ο ίδιος και συμπληρώνει: «Συνήθως το τραγούδι μού βγαίνει αυθόρμητα, με τη μία. Οταν δεν μου βγει το αφήνω και πιάνω κάποιο άλλο».

Αυτή τη φορά όμως ήταν πολλά τα τραγούδια που του βγήκαν. Οι εμπειρίες που έχει συλλέξει όλα αυτά τα χρόνια, τα γεγονότα που συμβαίνουν στη σύγχρονη εποχή, τον έσπρωξαν να τα καταγράψει με τον δικό του μοναδικό τρόπο.

Αξίζει εξάλλου να σημειωθεί πως για πρώτη φορά ο Αλκίνοος έκανε έναν δίσκο πιο εξωστρεφή, μέσα από τα τραγούδια του οποίου ο ίδιος κοιτάζει γύρω του και τοποθετείται. Οπως, για παράδειγμα, στο κομμάτι «Πατρίδα» που λέει: «Είδα μισή Λευκωσία, βουλιαγμένη Σερβία/ στο Βελιγράδι ένα φάντασμα σ' άδειο ξενοδοχείο/ αμερικανικές βόμβες κι εγώ να κοιμάμαι/ αύριο θα τραγουδάμε στης πλατείας τη γιορτή...».

Στο άλμπουμ υπάρχει και ένα ντουέτο-έκπληξη με τη σοπράνο Σόνια Θεοδωρίδου, ενώ συμμετέχουν σαράντα εξαιρετικοί σολίστες, η Συμφωνική Ορχήστρα της Βουλγαρικής Εθνικής Ραδιοφωνίας, παιδική χορωδία και φωνητικό σύνολο.

Τα καινούργια αυτά τραγούδια ο Αλκίνοος Ιωαννίδης θα τα παρουσιάσει στο «Γυάλινο Μουσικό Θέατρο» όπου θα εμφανίζεται από τις 20 Μαρτίου και κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή.

[Για να μην ξεχνιόμαστε: ''...στο κομμάτι «Πατρίδα» που λέει: «Είδα μισή Λευκωσία, βουλιαγμένη Σερβία/ στο Βελιγράδι ένα φάντασμα σ' άδειο ξενοδοχείο/ αμερικανικές βόμβες κι εγώ να κοιμάμαι/ αύριο θα τραγουδάμε στης πλατείας τη γιορτή...»''.

Τονίζω αυτό το σημείο του κειμένου με τους στίχους του τραγουδιού για να υπενθυμίσω πως ,όταν, το Βελιγράδι βομβαρδιζόταν από τους Αμερικανούς ο Γ.Νταλάρας κάλεσε τον Αλκίνοο και μια χούφτα μουσικών και πήγαν και τραγούδησαν στην πλατεία του Βελιγραδίου (κι όχι από την ασφάλεια της Αθήνας του καναπέ)και δώσαν κουράγιο στους ανθρώπους εκεί -με προσωπικό κίνδυνο. Ο Αλκίνοος έκανε τραγούδι αυτήν την εμπειρία. Τι πιο ωραίο;]

Share this post


Link to post
Share on other sites

Κυκλοφόρησε σήμερα ο νέος δίσκος του Αλκίνοου με τίτλο "Νεροποντή".

Share this post


Link to post
Share on other sites

Συνεντεύξεις του Αλκ.Ιωαννίδη στην Ελευθεροτυπία και στα ΝΕΑ.

http://www.enet.gr/online/online_text/c=11...113,id=13893844

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&arti...id=4507713&ct=4

Share this post


Link to post
Share on other sites

Αυτή τη στιγμή ο Αλκίνοος δίνει συνέντευξη στο Δεύτερο Πρόγραμμα και ακούμε τραγούδια από την καινούργια του δουλειά.

Σας άρεσε ο δίσκος? Εμένα αρκετά...

Share this post


Link to post
Share on other sites

Μια είδηση που μου προκάλεσε έκπληξη. Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης μέλος του Δ.Σ του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Είναι ένα από τα πέντε μέλη που διορίστηκαν από τον Γερουλάνο.

http://news.in.gr/culture/article/?aid=1231072109

Share this post


Link to post
Share on other sites

Eχει κάνει ανάλογες σπουδές ο Αλκίνοος που δικαιολογούν μία τέτοια θέση. Μ'αρεσε αυτή η είδηση.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Δεν υποτίμησα τον Αλκίνοο με το παραπάνω σχόλιό μου. Αν και δεν θεωρώ πως είναι μόνο θέμα ανάλογων σπουδών ο διορισμός σε μια τέτοια θέση.Επέτρεψέ μου να θεωρώ έκπληξη όμως τον διορισμό του. Καλή κακή δεν έχω ξεκαθαρίσει ακόμα...

Share this post


Link to post
Share on other sites

Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης για πρώτη φορά σε dvd

Στην καρδιά του φθινοπώρου, τον ερχόμενο Οκτώβριο, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης θα μας κάνει ένα υπέροχο δώρο, που μυρίζει ’νοιξη.

http://www.musicpaper.gr/index.php?option=...id=22&Itemid=32

Share this post


Link to post
Share on other sites

Ιωαννίδης: "Η Χρυσή Αυγή στεγαζόταν χρόνια σε ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ"

«Ποτέ δεν πίστεψα πως οι ταγματασφαλίτες, οι γερμανοτσολιάδες, οι φασίστες, οι νεοναζί, οι στρατολάγνοι, οι ΕΟΚΑβηταζήδες, οι Χίτες και οι χουντικοί ήταν πολύ λιγότεροι σ΄αυτόν το τόπο. Στεγάζονταν αλλού, ας πούμε στη ΝΔ ή στο ΠΑΣΟΚ. Οι Χρυσαυγίτες προετοιμάζονταν χρόνια. Τώρα που αγριεύει κι άλλο το πράμα ήρθε η ώρα τους να ακουστούν. Κι αυτό το φροντίζουν ανάμεσα σε άλλους διάφοροι δημοσιογράφοι που το παίζουν έκπληκτοι και αηδιασμένοι, ενώ ανεβάζοντας την τηλεθέαση και κατεβάζοντας το επίπεδο της ζωής μας, απροετοίμαστοι και αδιάβαστοι οι ίδιοι ,τους προσκαλούν στις εκπομπές τους» κατέληξε.

Σχετικά με την άνοδο των ποσοστών της Αριστεράς, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης σχολίασε «Θα προτιμούσα η άνοδος της αριστεράς να προκύπτει από την εξέλιξη της κοινωνίας κι όχι τη διάλυσή της»

http://www.epikaira.gr/epikairo.php?id=44410&category_id=99&utm_source=dlvr.it&utm_medium=twitter

Share this post


Link to post
Share on other sites

"Πάμε τσάρκα στο Μπαξέ Τσιφλίκι" με τον Αλκίνοο...

O Αλκίνοος Ιωαννίδης τραγουδά Τσιτσάνη

Υπογράφει: Θανάσης Γιώγλου

16/02/2013

http://www.ogdoo.gr/portal/index.php?option=ozo_content&perform=view&id=5622&Itemid=43

Share this post


Link to post
Share on other sites

Ελεύθεροι κατακτημένοι. Του Αλκίνοου Ιωαννίδη
"Πήραμε τα χειρότερα χαρακτηριστικά της Ελλάδας και τα κάναμε αξιώματα"
25.3.2013 | 00:30
 

 

Δεν θα πω για τους άλλους. Λίγο με ενδιαφέρει η ποιότητα και η στάση τους σε τέτοιες στιγμές. Ούτε και περίμενα καλύτερη αντιμετώπιση. Όσο και να τους βρίσω, χαϊδεύω τα αυτιά μας και τίποτα δεν αλλάζει. Θα πω για εμάς, και συγχωρήστε με:


Έρχεται η μέρα που η μάσκα τραβιέται βίαια. Η μέρα που το αληθινό μας πρόσωπο φανερώνεται, θέλουμε-δεν θέλουμε, αφτιασίδωτο και τρομακτικά αληθινό. Πρέπει να το κοιτάξουμε, είναι θέμα ζωής και θανάτου. Πρέπει να το ρωτήσουμε, να μας πει ποιοι είμαστε. Γιατί μόνο αυτό γνωρίζει.


Γυρνάμε απότομα, για να αντικρίσουμε μια τρύπα στον καθρέφτη. Πού απουσιάζει το πρόσωπό μας; Το ξεχάσαμε σε μικρά, ταπεινά, εγκαταλελειμμένα σπίτια, στη σκόνη χαμηλών, πλίνθινων ερειπίων, στους τάφους αγράμματων, ακατέργαστα σοφών παππούδων. Εκεί αφήσαμε θαμμένες τις αληθινές καλημέρες, τη συγκίνηση των στίχων, την αλληλεγγύη των ανθρώπων και ότι πολύτιμο δεν μετριέται σε χρήμα. Έκτοτε, προχωρήσαμε στον «σύγχρονο κόσμο» απρόσωποι, γυμνοί, παλεύοντας να κρατήσουμε το νήμα της ύπαρξής μας άκοπο, μέσα σε εποχές δύσκολες, μέσα σε ένα τοπίο που δεν μας μοιάζει.


Γίναμε αρχοντοχωριάτες, επενδύοντας στα χειρότερα χαρακτηριστικά των δύο συνθετικών της λέξης. «Έχω γάμο», λέγαμε και στεκόμασταν καλοντυμένοι σε γκαζόν ξενοδοχείων, με φακελάκια στα χέρια, χωρίς αληθινή, από καρδιάς ευχή. «Και οι γάμοι μας, τα δροσερά στεφάνια και τα δάχτυλα, γίνουνται αινίγματα ανεξήγητα για την ψυχή μας». Ούτε αινίγματα, ούτε τίποτε. Όλα απαντημένα, όλα πεζά. Μεγάλα και άδεια.


Απομείναμε αναίσθητοι μπροστά στο ιερό, ζώντας ένα γυαλιστερό, αντιαισθητικό, άχαρο, ανέραστο, ανίερο, ξοδεμένο παρόν. Χωρίς μνήμη, χωρίς όνειρο, διαζευγμένοι από το είναι μας.


Τα καλύτερα παιδιά μας τα πουλήσαμε. Τα αφήσαμε να σπαταλούν τη ζωή τους σε λογιστικά βιβλία, σε γραφεία εταιρειών, σε άψυχους λογαριασμούς. Τα κάναμε σκλάβους με τίτλους διευθυντικού στελέχους. Τα ταΐσαμε χρήματα, τα σπουδάσαμε χρήματα, τα μάθαμε να σκέφτονται χρήματα, να υπηρετούν χρήματα, να ονειρεύονται χρήματα, να παντρεύονται χρήματα, να γεννάνε χρήματα, να είναι χρήματα. Μιλούν άπταιστα τα χειρότερα Αγγλικά (αυτά της δουλειάς) και άθλια τα καλύτερα Ελληνικά (τα Κυπριακά). Όταν τα χρήματα λείψουν, από πού θα κρατηθούν;


Αντικαταστήσαμε το γλέντι στην πλατεία του χωριού με το σκυλάδικο. Τον έρωτα με το στριπτιζάδικο. Τα αναγκαία για την επιβίωση, με ένα τζιπ γεμάτο άχρηστα ψώνια. Τον ελεύθερο χρόνο με την υπερωρία. Κάναμε το παιγνίδι των παιδιών υπερπαραγωγή, σε πάρτι γενεθλίων κατά παραγγελία. Ξεχάσαμε ποια είναι τα βασικά συστατικά της ύπαρξής μας, ως ατόμων και ως κοινωνίας, αντικαθιστώντας τα με ότι μάς γυάλισε στη βιτρίνα.

 

Γίναμε ό,τι μας έπεισε ο διαφημιστής, η τηλεόραση ή το περιοδικό να γίνουμε. Καταντήσαμε οπαδοί ομάδων, φανατικοί, με μαχαίρια και μίσος. Έφηβος, προτού σιχαθώ όλες τις ομάδες εξίσου, ήμουν με την Ομόνοια. Μια μέρα που έπαιζε με το ΑΠΟΕΛ, αρρώστησε ο τυμπανιστής των αντιπάλων. Ήρθαν στην άλλη κερκίδα και μου ζήτησαν να πάω στη δική τους, για να παίξω το τύμπανο. Πήγα ευχαρίστως.


Πέρασε ο καιρός, αλλάξαμε. Ξεχάσαμε. Χωριστήκαμε σε κόμματα και τα ψηφίσαμε τυφλά, διχαστήκαμε με τρόπο αταίριαστο στην ιστορία και την παράδοσή μας. Σε μια σταλιά τόπο, λέγαμε «οι άλλοι». Πήραμε τα χειρότερα χαρακτηριστικά της Ελλάδας και τα κάναμε αξιώματα.

 

Να πάει στο καλό τέτοιος εαυτός, να μην ξανάρθει. Καθόλου μην τον κλάψουμε, καθόλου μη μας λείψει. Στον αγύριστο!

 

Πέρασαν χρόνια. Το κορίτσι από τις Φιλιππίνες έκλαιγε κρυφά στο κρεβάτι του για το παιδί και τη μάνα που άφησε για να σερβίρει καφέ τον κύριο Πάμπο, που έγινε σερ, για να σιδερώνει τα ακριβά βρακιά της κυρίας Αντρούλλας, που έγινε μάνταμ. Η κοπέλα θα γυρίσει φτωχή στο Μπάγκιο Σίτι ή στη Μανίλα. Θα αγκαλιάσει τη μάνα της, θα φιλήσει το παιδί της. Εμείς, πού επιστρέφουμε;


Τι μένει όταν ο σερ και η μάνταμ, έκπληκτοι, χάνουν το αυτοκίνητο, την υπηρέτρια, το λούσο και το σπίτι τους; Τι κρατιέται αναλλοίωτο μέσα στον χρόνο, κάτω από την επιφάνεια που βουλιάζει; Πού ακριβώς βρίσκεται ανεξίτηλα χαραγμένος ο βαθύς Χαρακτήρας που μας επιτρέπει, όταν όλα αλλάζουν, να λέμε ακόμη «Εμείς»;

 

Μπορούμε σήμερα να αποφασίσουμε ξανά, ο καθένας για τον εαυτό του και όλοι μαζί, ποιοι είμαστε. Τι είναι σημαντικό και τι όχι. Τι αξίζει να προσπαθήσουμε μέχρι τέλους. Ποια λόγια αξίζει να πούμε προτού φύγουμε, πώς αξίζει να σταθούμε και απέναντι σε τι, προτού πεθάνουμε. Κι αυτό, μπορούμε να το κάνουμε, ακόμη και νηστικοί, άνεργοι και άστεγοι. Ήταν όμως αδύνατον να το κάνουμε χορτάτοι και υποταγμένοι, με έναν εαυτό-καταναλωτή, εξαρτημένο και ευχαριστημένο.


Μείναμε σε σκηνές, στο ύπαιθρο, για χρόνια. Χάσαμε για πάντα τα σπίτια, τα χωριά και τις ζωές μας. Περιμέναμε κάθε μέρα, για χρόνια, αγνοούμενους που δεν γύρισαν. Για δεκαετίες, ακούγαμε αεροπλάνο και στρέφαμε έντρομοι τα μάτια στον ουρανό. Χιαστί ταινίες στα παράθυρα, μη σπάσουν από τον βομβαρδισμό που μπορούσε ανά πάσα στιγμή να ξαναρχίσει. Τα παιδιά που έβγαλαν το σχολείο διαβάζοντας με το κερί στα αντίσκηνα, χειμώνες στη σειρά, βρίζονταν στην Ελλάδα από τους Ελλαδίτες, γιατί τους έτρωγαν τις θέσεις στα πανεπιστήμια. Η Μεγάλη Μαμά τίποτα δεν κατάλαβε. Κι ακόμη δεν καταλαβαίνει. Γιατί, μπορεί η Κύπρος να είναι ελληνική, όμως, πόσο λίγο κυπριακή είναι η Ελλάδα! Πόσο λίγο ελληνική είναι η Ελλάδα!


Επιτρέψαμε στους μικρούς πολιτικούς ενός αδύναμου και απροστάτευτου τόπου, να συμπεριφέρονται σαν άρχοντες αυτοκρατορίας. Να υπηρετούν κόμματα και τσέπες, σαν να μην υπάρχει απειλή, κίνδυνος και γκρεμός, σαν να είναι αδύνατον από τη μια μέρα στην άλλη να γίνουμε μπουκιά στο στόμα κροκοδείλων. Είδαμε τα τρυφερά, αγνά χαμόγελα των παιδιών του Απελευθερωτικού Αγώνα να χρησιμοποιούνται από βάρβαρους, απαίδευτους «πατριώτες» με ξυρισμένα κεφάλια, φαλακρούς «απ’ έξω κι από μέσα». Ζήσαμε την αδικία, την απώλεια, την εγκατάλειψη. Τα ξέρουμε όλα, τα είδαμε όλα, τα ζήσαμε όλα. Τώρα θα φοβηθούμε;

 

Όταν κλαίγαμε το ’74, κλαίγαμε για τα σπίτια μας. Σήμερα θα κλάψουμε για τις επαύλεις μας; Τότε, κλαίγαμε για το χωριό μας. Θα κλάψουμε σήμερα για την τράπεζα; Τότε, για τους τάφους των γονιών μας. Σήμερα για τα χρέη μας; Τότε, για τις ζωές μας. Σήμερα για τις δουλειές μας; Δεν νομίζω…

 

Η κοινωνία μας, αυτή η διαλυμένη, πιέζοντας ασταμάτητα την όποια επίσημη πολιτική ηγεσία, αλλά και πέρα απ’ αυτήν, θα αναπτύξει μηχανισμούς στήριξης των ανέργων, θα φροντίσει τα παιδιά της. Όχι από ελεημοσύνη. Από αλληλεγγύη. Και με τη γνώση πως, αν ο διπλανός δεν ζει καλά, κανείς δεν ζει καλά. Γιατί, ότι ποτέ μας κράτησε σ’ αυτόν τον τόπο, ήταν ένας ιδιόμορφος, ποιητικός, παράλογα ωραίος κοινωνικός ιστός, που αυτοπροστατεύεται και που μας προστατεύει. Αυτός είναι που ανάγκασε τους βουλευτές να πουν, για μια έστω στιγμή, «Όχι».

 

Το «Όχι» της Κυπριακής Βουλής, είναι σημαντικότερο απ’ ότι κάποιοι χαιρέκακοι μπορούν να υποψιαστούν. Κι ας επιστρέψει η Βουλή εκλιπαρώντας τους Τροϊκανούς, κι ας πέσει στα γόνατα, κι ας τους γλύψει τα πόδια, μετά. Κι ας χάσουμε περισσότερα. Γιατί, για μια στιγμή έστω, έμοιασε η Δημοκρατία να έχει νόημα, ένα νόημα ξεχασμένο εδώ και δεκαετίες. Έμοιασαν, έστω και για μια στιγμή, οι εκπρόσωποι να εκπροσωπούν πράγματι. Η στιγμή καταγράφεται και μένει, δημιουργώντας προηγούμενο, παρά την όποια κατάληξη. Και το γεγονός πως το προηγούμενο δημιουργήθηκε από μισή μερίδα τόπο, αγαπητοί λογικοί λογιστές, το κάνει ακόμη σημαντικότερο. Τίποτα «δικό σας» δεν θα μείνει ποτέ στην Ιστορία, να σηματοδοτεί, να καθορίζει, ή έστω να θυμίζει κάτι υπαρξιακά σημαντικό. Αφήστε μας να το χαρούμε. Δεν μας προσφέρονται συχνά τέτοιες χαρές.

 

Αυτό το «Όχι», φαίνεται να είχε και χειροπιαστά αποτελέσματα: Εκτός από τη δυνατότητα μη φορολόγησης των μικροκαταθετών, εκτός από το χρονικό περιθώριο που έδωσε για τη νομοθετική ρύθμιση του περιορισμού των συναλλαγών και τη δημιουργία Ταμείου Αλληλεγγύης, που μπορούν να παίξουν σημαντικά θετικό ρόλο στο μέλλον, έδωσε και τη δυνατότητα, έστω σπασμωδικά, έστω την τελευταία στιγμή, έστω με απογοητευτικό αποτέλεσμα, να μετρηθούν οι δυνάμεις και οι «φιλίες», τόσο της Κύπρου, όσο και της Ελλάδας.

 

Βοήθησε να καθαρίσει το τοπίο, να τελειώσουμε με ψευδαισθήσεις, να καταλάβουμε ξανά το πόσο μόνοι είμαστε, το πόση ευθύνη έχουμε. Θα ήμασταν αφελείς αν πιστεύαμε πως με ένα «Ναι» θα σώζαμε κάτι, ας πούμε τη Λαϊκή Τράπεζα ή την Κύπρου (αλήθεια, πόσο «δική μας» μπορεί να είναι μια τράπεζα;) και μαζί τις δουλειές, ή τους κόπους μιας ζωής που τους εμπιστευτήκαμε. Ξέρουμε καλά πως ότι έμεινε εκτεθειμένο (το γιατί είναι μια άλλη κουβέντα, που ελπίζω πως θα γίνει), ούτως ή άλλως, και με τα «Ναι» και με τα «Όχι», θα κατασπαραχθεί.

 

Δυστυχώς, δεν ήταν δυνατόν να υπάρχει “plan B”. Θα ήταν αδύνατον να έχει εκπονηθεί από ανθρώπους της γενιάς μου και της προηγούμενης, από ανθρώπους βουτηγμένους στην κατανάλωση, στο εφήμερο, στο συμφέρον, στο νεοπλουτισμό και στο τίποτε, μια πολιτική που να έχει βάθος και σοβαρότητα. Κι όμως, αυτοί οι άνθρωποι, χωρίς δικλίδες ασφαλείας, χωρίς λογική, είπαν ενστικτωδώς “Όχι”. Έστω και για μια στιγμή. Ένα “Όχι” καταστροφικό και λυτρωτικό μαζί, που εσείς, αγαπητοί Ελλαδίτες μνημονιακοί, πολιτικοί και δημοσιογράφοι, με πρόσχημα το καλό μας, δεν θα πείτε ποτέ. Θα προτιμήσετε να καταστραφούμε εξίσου, λέγοντας “Ναι”.

 

Οι Κύπριοι προσφυγοποιούμαστε ξανά στην ίδια μας την πατρίδα. Χάνουμε ξανά τη ζωή όπως τη χτίσαμε, όπως νομίζουμε πως τη διαλέξαμε, όπως νομίσαμε πως μας ανήκει. Και φοβόμαστε. Είναι ανθρώπινο. Όμως, τι πραγματικά φοβόμαστε; Ότι θα πεινάσουμε; Πεινάσαμε και παλιότερα. Ότι θα κρυώσουμε; Κρυώσαμε χρόνια. Ότι θα μείνουμε μόνοι; Πάντα μόνοι ήμασταν. Ότι θα πονέσουμε; Από πόνο άλλο τίποτε… Ότι θα μας κατακτήσουν; Πάντα κατακτημένοι υπήρξαμε.


Θα τα καταφέρουμε, το ξέρουμε καλά! Γιατί, τελικά, δεν φοβόμαστε τίποτε. Γιατί, τελικά, το μόνο που φοβόμαστε, είναι το υποχρεωτικό κοίταγμα στον καθρέφτη. Το μόνο που μας φοβίζει, είναι το μόνο που πραγματικά έχουμε: το αληθινό μας πρόσωπο. Ας το ξεθάψουμε, ας το θυμηθούμε, ας το κοιτάξουμε. Ενώ όλοι, φίλοι και εχθροί, μας αγριοκοιτάζουν, ενώ η μάσκα μας πέφτει νεκρή, αυτό θα μας χαμογελάσει.

 

alkinοοs.gr

http://www.lifo.gr/team/readersdigest/37000

3 people like this

Share this post


Link to post
Share on other sites
Guest
You are commenting as a guest. If you have an account, please sign in.
Reply to this topic...

×   You have pasted content with formatting.   Remove formatting

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

Loading...