Posted April 6, 2005 · Report post from Ta Nea 06.04.2005 ΣTAMOΣ ΣEMΣHΣ «Δεν φοβάμαι την μπανάλ πλευρά μου» Ο Στάμος Σέμσης αφήνει πίσω του τις δύσκολες μέρες και ανακαλύπτει με όρεξη νεοφώτιστου τα όρια της παραγωγι-κότητας του: γράφει από ποπ μέχρι λαϊκά για «νυχτερινό μαγαζί» ΧΑΡΗ ΠΟΝΤΙΔΑ Ο απόηχος της συμμετοχής του στο τελευταίο CD του Γιώργου Νταλάρα, με τρία τραγούδια που εκτιμήθηκαν - κυρίως - από τους πιο απαιτητικούς ακροατές, υπογράμμισε τη φινέτσα, αλλά και το «πολυπρόσωπο» του ύφους του. Ας μη βάλουμε, όμως, το χέρι μας στο Ευαγγέλιο για τις επόμενες κινήσεις του, ούτε να εμπνευστούμε από τη δεκαπεντάχρονη δισκογραφική πορεία του για να «δούμε» το μέλλον. H ποσότητα δεν είναι απαραίτητα αντίθετη από την ποιότητα, λέει σήμερα ο Στάμος Σέμσης και πέφτει με τα μούτρα στη δουλειά. «Μίζερος», «ελιτιστής», «υπερευαίσθητος», «κλειστός», «καταθλιπτικός», «ανασφαλής» είναι μερικά από τα επίθετα που χρησιμοποιεί ο Στάμος Σέμσης για να... στολίσει τον εαυτό του - εκείνον τον παλιό εαυτό που σήμερα έχει θέσει υπό έλεγχο, γιατί φροντίζει να μην τον αφήνει στιγμή να χαλαρώσει. Παραγωγικότητα είναι το μότο της ζωής του αυτήν την εποχή. H αλήθεια είναι ότι ούτε η εμφάνιση ούτε το ταμπεραμέντο του σε προδιαθέτουν για κάτι τόσο σκοτεινό όσο θέλει να παρουσιάσει εκείνος το πρόσφατο παρελθόν του. Το καθαρό και χαμογελαστό πρόσωπο, η ευφράδεια και το χιούμορ του, σε συνδυασμό με την καλά εμπεδωμένη ευγένειά του και έναν αέρα αστικής καταγωγής (που δεν έχουν ίχνος υπερβολής ή ψευτιάς), θα μπορούσαν να συνθέσουν την πιο κολακευτική «εικόνα» για τη σκεπτόμενη πλευρά του σύγχρονου ελληνικού τραγουδιού, που ως γνωστόν πατάει με το ένα πόδι στη Δύση και το άλλο στην Ανατολή. Ο Στάμος Σέμσης, αν και φαινομενικά διχασμένος μεταξύ ελληνικού τραγουδιού και κλασικής μουσικής - η καθημερινότητά του περιέχει και τη σολιστική δραστηριότητά του ως μέλους κλασικής ορχήστρας -, ουδέποτε αισθάνθηκε έτσι. Δεν ήταν αυτό που τον κρατούσε «δεμένο». «Είναι μάλλον θέμα χαρακτήρα», λέει. «Από μικρός έτσι ήμουν. Υπερευαίσθητος. Και όταν είσαι υπερευαίσθητος, είναι δυνατόν να μην τρελαίνεσαι με αυτά που συμβαίνουν σήμερα;». H περιπέτεια της υγείας του τον όπλισε με νέα δυναμική στον τρόπο που αντιμετωπίζει τη ζωή, την καθημερινότητά του. «Προηγουμένως δεν θεωρούσα ότι η ζωή είναι δώρο. Όταν όμως σου λένε ότι έχεις λίγους μήνες ζωής, τότε αλλάζει το πράγμα... Εγώ επέλεξα να ζήσω. Παρά τις απογοητεύσεις, προσωπικές και επαγγελματικές». Αλλαγή πλεύσης, αλλαγή στόχου, τέρμα οι γκρίνιες. Προηγουμένως ήταν πολύ εκλεκτικός για τα δεδομένα του χώρου; Λίγο σνομπ ίσως; «Δεν ήταν η πρόθεσή μου αυτή. Απλώς ήθελα να εξαντλήσω όλες τις εκδοχές που μπορούσε να έχει ένα τραγούδι. Έψαχνα το τέλειο αποτέλεσμα. Και αυτό, καμιά φορά, σε οδηγεί να υπερβαθμολογείς αυτό που κάνεις». Είναι η παραγωγικότητα η απόλυτη αξία; «Είναι νέα εμπειρία για μένα. Παλαιότερα φοβόμουν την μπανάλ πλευρά μου, γι' αυτό και δεν έβγαζα προς τα έξω αυτά που έγραφα. Τώρα καταλαβαίνω ότι δεν έχει νόημα να την πολεμάμε». Ο πρώτος δίσκος του, «λαϊκός, για μία λαϊκή φωνή, τη Μαρία Σπυροπούλου», θα βγει από τη Legend με παραγωγό τον Γιώργο Μαρκάκη. Ο δεύτερος, με τη Μαρία Φαραντούρη και, πάλι, με παραγωγό τον Γιώργο Μαρκάκη, είναι η «μεγάλη πρόκληση». Και οι συμμετοχές σε δουλειές καλλιτεχνών με τους οποίους δεν περιμένουμε ότι θα συνεργαζόταν, συνθέτουν ένα πολύχρωμο παζλ που για εκείνον είναι πηγή δημιουργικότητας. «Είμαι σε φάση που με ενδιαφέρει ιδιαίτερα να ευχαριστήσω τα αυτιά του κόσμου», λέει. «Παλαιότερα σκεπτόμουν μόνο τα δικά μου». Δεν κινδυνεύετε έτσι να πέσετε στην παγίδα της «κατασκευής» τραγουδιών, ανάλογα με τις «απαιτήσεις»; «Μην υποτιμάτε αυτό που γράφεται στη συνείδηση του κόσμου. Έτσι κι αλλιώς, ζούμε σε μια εποχή που έχουν καταργηθεί τα μέτρα και τα σταθμά και δεν μπορούμε να αποτιμήσουμε εύκολα τα πράγματα. Και έπειτα, νομίζω ότι δεν γίνεται να είσαι συνθέτης και να φτιάξεις τραγούδι που δεν θα περιέχει την ευαισθησία σου». Η Ορχήστρα και το... ρουσφέτι Μεγαλωμένος σε μουσική οικογένεια με σπουδές (στην Αγγλία) που του έδωσαν τα φόντα για σολιστική καριέρα (βιολί, βιόλα), έπαιξε σε δύο... ταμπλό: στο ελληνικό τραγούδι - σαν ένας από τους δυνατούς, αλλά και λόου προφάιλ συνθέτες της γενιάς του '90 - και ως κλασικός μουσικός (πρώτη βιόλα στην Κρατική Ορχήστρα Αθηνών και στη Συμφωνική της). «Κι ενώ όλοι θα περίμεναν επίπεδο, καλλιέργεια, αξιοκρατία σε δουλειές που οι άνθρωποι έχουν, τέλος πάντων, μια παιδεία, επικρατεί η χυδαιότητα», λέει. «Είναι μία από τις μεγαλύτερες απογοητεύσεις που πήρα στη ζωή μου», συνεχίζει. «Ενώ είχα ορκιστεί και ήμουν μέλος της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών, βρέθηκα έξω χωρίς προειδοποίηση. H δικαιολογία; Ο ίδιος ο διευθυντής μου δήλωσε ότι το πολιτικό μέσον που είχε η μουσικός που διεκδίκησε και πήρε τη θέση μου δεν παλευόταν με τίποτα. Και δεν έκανε ούτε τον κόπο να με προειδοποιήσει. Έτσι είναι τα πράγματα σήμερα. Κάνεις καλά τη δουλειά σου, δεν ενοχλείς κανένα και σε πετάνε έξω σαν το τελευταίο σκουπίδι». ΤΑ ΝΕΑ , 06/04/2005 , Σελ.: P21 Κωδικός άρθρου: A18207P211 ID: 462711 Quote Share this post Link to post Share on other sites
Posted November 26, 2020 · Report post Χωρίς ιδιαίτερο, επετειακό λόγο, ένα τηλεοπτικό πορτρέτο του ξεχωριστού συνθέτη και μουσικού Στάμου Σέμση με «τραγούδια που είναι σπίρτα και ανάβουνε φωτιά…» Ο Στάμος Σέμσης με τραγούδια «σαν νυχτερινά καράβια…» 26/11/2020 ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ Θανάσης Γιώγλου https://www.ogdoo.gr/erevna/rakosyllektika/o-stamos-semsis-me-tragoydia-san-nyxterina-karavia Quote Share this post Link to post Share on other sites
