Bithidalaras

Κριτικές

96 posts in this topic

Είμαι δυστυχώς μόλις 17 χρονών, και παρόλο που είμαι τρελός για τον Γιώργο Νταλάρα και παρόλο που θα έπρεπε ο τελευταίος να αναγνωρίζεται από όλους ως ο κορυφαίος, έχω καταλάβει το εξής: Ότι δυστυχώς οι απόψεις για τον Γιώργο είναι σε γενικό πλαίσιο πολύ θετικές ή πολύ αρνητικές! Βέβαια πια και όσο περνάει ο καιρός οι αρνητικές πληθαίνουν όλο και περισσότερο και μετουσιώνονται σε....μίσος! Αυτό δεν μπορούμε να το αρνηθούμε αφού όπου και να κοιτάξει κάποιος, σε chatrooms αλλά και σε συζητήσεις, όταν αναφερθεί το όνομα Νταλάρας γίνεται ένας πόλεμος! Επίσης δεν καταλαβαίνω γιατί ακόμα και οι δημοσιογράφοι στην πλειοψηφία τους δεν αναγνωρίζουν την αξία του! Π.χ σε μια κριτική για τον Πάριο θα αρχίσουν κάνοντας σχόλια τύπου ''Ο μεγαλύτερος Έλληνας Βάρδος'', ενώ όταν μιλούν για τον Νταλάρα, τίποτα! Αυτό που θέλω να ρωτήσω είναι από πότε και με ποιά αφορμή άρχισε αυτός ο πόλεμος ενάντια στον Γιώργο! Ήταν πάντα έτσι η κατάσταση, ή όχι; Έχω μεγάλη περιέργεια να μάθω για το ''Δεν μας χέζεις ρε Νταλάρα'' και γιατί λένε αυτό και άλλα τόσα! Σας παρακαλώ, όσοι έχετε άποψη για αυτό το θέμα, θα εκτιμούσα μια απάντηση.....

Share this post


Link to post
Share on other sites

Καλώς ή κακώς αν σηκώσεις την πέτρα θα βρεθεί από κάτω και αυτό ενοχλεί πολλούς.Η μεγάλη επιτυχία δεν προκαλεί θαυμασμό αλλα και φθόνο.Συνήθως αυτοί που τον κατακρίνουν είναι αυτοί που δεν γνωρίζουν την πορεία του ή την γνωρίζουν και δεν θέλουν να την αποδεχτούν.Ο Γιώργος Νταλάρας έχει βοηθήσει πολλούς καλλιτέχνες αλλά κάποιοι δεν το έχουν εκτιμήσει......

Όσους πολέμιους και να έχει , κανείς δεν αμφισβητεί την πορεία του και την ιστορία που έχει γράψει....

΄Οσον αφορά το "δεν μας χ....ς ρε Νταλάρα" μεταφράζεται στο "δεν μας παρατάς" ή κατι ανάλογο.Αν δεν κάνω λάθος είχε βγει πριν χρόνια από τον Χάρρυ Κλυνν.

Δεν χρειάζεται να ακούμε αυτούς που κάνουν αρνητική κριτική.....

Share this post


Link to post
Share on other sites

Ότι είναι ψηλά, φαίνεται και ξεχωρίζει ,χτυπιέται... Κι ο Νταλάρας δεν είναι απλώς ψηλά, είναι στην κορυφή!

Τα τελευταία χρόνια έχει καταστεί "εθνικό χόμπυ" των νεοελλήνων το κουτσομπολιό, η συκοφαντία και η λάσπη. Ιδιαίτερα εναντίον άξιων συνανθρώπων μας που δεν προκαλούν με μια σκανδαλώδη προσωπική ζωή, αλλά απλώς δημιουργούν και προσφέρουν. Όπως και να το κάνουμε αυτό ενοχλεί τους διάφορους "κηφήνες". Βέβαια τα καλύτερα μαθήματα γι' αυτές τις συμπεριφορές τα δίνει η "δασκάλα TV".

Ο αείμνηστος Γρηγόρης Μπιθικώτσης έδωσε μια ερμηνεία, κάπως ακραία η αλήθεια, γι' αυτό το τέλμα, στην τελευταία του συνέντευξη :

"Πρέπει να ξαναγίνει ένα νταβαντούρι, ένας πόλεμος, να κάνουμε μια νέα εισαγωγή πόνου, για να μπει σε έναν άλλον ρου η ζωή μας".

Κι αν θέλεις και τη γνώμη μου, μη σπαταλάς χρόνο και φαιά ουσία σε τέτοιου είδους chatrooms, όπου, συνήθως, γίνονται συζητήσεις και "κριτικές του φραπέ"(όπως τις ονομάζω εγώ) από ανθρώπους που το μόνο που κάνουν είναι να κάθονται και να σχολιάζουν, εκφράζοντας άποψη για όλους και για όλα, χωρίς όμως οι ίδιοι να αγωνίζονται, να παλεύουν και να δημιουργούν, ώστε να αλλάξει και να γίνει πιο ανθρώπινη και πιο πολιτισμένη η ζωή μας.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Όντως έχεις δίκιο σε αυτά που λες - και εγώ την είχα αυτήν την απορία αλλά με τον καιρό το έχω καπως ερμηνεύσει το πράγμα, χωρίς να σημαίνει ότι δεν στεναχωριέμαι για αυτό..

Παρόλο ,λοιπόν, που κι εγώ δεν είμαι μεγάλη ξέρω ότι από τα πρώτα χρόνια της καριέρας του ο Νταλάρας έκανε απίστευτη αίσθηση και είχε προκαλέσει τρομερό θαυμασμό που εξελίχθηκε μπορούμε να πούμε σε "λατρεία" . Εγινε πολύ γρηγορα ο εμπορικότερος όλων και ο πιο αγαπημένος.

(Σαν τον Χατζηγιάννη και τον Κότσιρα ένα πράμα;

Ε, καμία σχέση- εντελώς άλλα τα μεγέθη...)

Σκέψου κάποιον να γεμίζει μόνος του (το 1983 πια) το Ολυμπιακό στάδιο 2 φορές με 160.000 κόσμο...

(Τώρα για να γίνει κάτι τέτοιο ή πόλεμος πρέπει να γίνει ή να μάζευτούν όολοι οι καλιτέχνες και ναναι και τζάμπα η είσοδος! )

Το θέμα είναι ότι αυτή η τεράστια επιτυχία αντί να μετριάζεται, κάθε χρόνο μεγάλωνε και ο ίδιος γινόταν όλο και καλύτερος.. Και όταν πια μετά από 30 χρόνια και βάλε είναι στην κορυφή μόνος του και δεν λέει να πέσει με τίποτα είναι προφανές ότι κάποιοι θα θέλουν να τον ρίξουν. Ο φθόνος είναι τρομερό πράγμα...

Ε, μετά δεν νομίζω ότι ήθελε και πολύ.. Αρχίσαν να του τα σύρρουν, πρώτα στους καλιτεχνικούς κύκλους και μετά σε κάποιους δημοσιογραφικούς ,έτσι , χωρίς λόγο και αιτία, απλά και μόνο από ζήλεια.Να λένε ότι είναι "κακός άνθρωπος" ότι φέρεται απαίσια σε όλους και διάφορα..

Μετά τους ήρθε λουκούμι το θέμα με την Κύπρο (οι γελοίοι τίποτα δεν σέβονται...). Αυτό, λοιπόν, ήταν ένα θέμα που άγγιζε όλον τον κόσμο. Και το χρησιμοποιήσαν για να τον χτυπήσουν. Έτσι άρχισαν εντελώς αυθαίρετα να γράφουν ότι τα παίρνει.

(Εδώ πρέπει να σου πώ ότι η μητέρα μου οργάνωνε για δύο χρόνια όλες τις συναυλίες για την Κύπρο και εδώ και έξω. Δεν φαντάζεσαι τους καυγάδες που έριχνε με κάθε άσχετο που της έλεγε "έλα μωρε αφού σίγουρα τα παίρνει!" )

Ο κόσμος (ο περισσότερος τουλάχιστον) ,δυστυχώς, ό,τι ακούσει από τα μέσα το θεωρεί θέσφατο και το αναπαράγει κιόλας. Ε, και μια τέταοια είδηση είναι "πιασάρικη" όπως και να το κάνουμε..

Το σπουδαιότερο ίσως πράγμα που έκανε στην καριέρα του, του το γύρισαν εναντίον του .....η γνωστή η δύναμη των μέσων!

Σε κάποια φάση έγινε και μόδα το να τα χώνεις στον Νταλάρα κι έτσι άρχισαν όλοι να λένε ό, τι να' ναι και όποτε να'ναι και περνιόντουσαν και για σπουδαίοι....

Τι να πεις ...Μόνο κρίμα! Κρίμα που στην Ελλάδα δεν αντέχουμε το μεγάλο και το ξεχωριστό. Προτιμάμε το μέτριο -το "στα μέτρα μας".

( Είναι εντελώς σίγουρο ,βέβαια, ότι στο μέλλον όταν αποσυρρθεί ο Νταλάρας, όλοι που τώρα τον βρίζουν και τον κατηγορούν θα αρχίζουν να τον εκθειάζουν και να λένε τι μεγάλος που ήτανε...)

Εχεις ακούσει τον στίχο:

"..’σε λοιπόν τα αγκάθια να αγκιλώνουν,

έχε την ήσυχη ψυχή σου μαξιλάρι,

και να θυμάσαι πάντα, στης τίγρης το κουφάρι,

κάτι μικρόψυχα ζωάκια καμαρώνουν..." ;

Αυτό ακριβώς!

Share this post


Link to post
Share on other sites
...Κι αν θέλεις και τη γνώμη μου, μη σπαταλάς χρόνο και φαιά ουσία σε τέτοιου είδους chatrooms, όπου, συνήθως, γίνονται συζητήσεις και "κριτικές του φραπέ"(όπως τις ονομάζω εγώ) από ανθρώπους που το μόνο που κάνουν είναι να  κάθονται και να  σχολιάζουν, εκφράζοντας άποψη για όλους και για όλα....

Δε θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο μαζί σου Τάσο. Μεγαλώνοντας κατάλαβα πως εδώ στην Ελλάδα ότι δεν μπορούν να φτάσουν μερικοί, αντί να λιώσουν απο την προσπάθεια για να το φτάσουν, προτιμούν την εύκολη και τεμπέλικη λύση να το "φάνε".

Μόνο που στη περίπτωση του Γιώργου τα βρήκαν λίγο "μπαστούνια"!!

Ειτε το θέλουν είτε όχι μερικοί, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ στην Ελλάδα άλλος καλλιτέχνης που να έχει το ανηπέρβλητο βεληνεκές που εχει ο Γιώργος. Έχει τραγούδήσει και έχει προβάλει την Ελλάδα όσο όλοι οι υπόλοιποι μαζί. Τον ψάχνουν, τον αγαπάνε και τον τραγουδούν εκατομμύρια ομογενείς σε όλο τον Κόσμο. Έιναι άψογος σε οτιδήποτε κάνει και οι δουλειές του είναι σημείο αναφοράς για όλους τους άλλους. Κάθε τι νέο που αναλαμβάνει να κάνει, το κάνει τόσο καλά που νομίζεις οτι είναι διδακτορική διατριβή στο συγκεκριμένο θέμα.

Εξ'αλλου δεν είναι τυχαίο που δημιουργήθηκε αυτό το forum προς τιμήν του και αυτοί που γράφουν εδώ φαίνεται ότι και όριμοι είναι και πάνω απ'όλα ξέρουν τι σημαίνει καλό τραγούδι και καλή μουσική, αυτά που πάντα αντιπροσώπευε ο Γιώργος δηλαδή...

Νομίζω πως οι εικόνες μιλούν καλύτερα απο τα κείμενα μερικές φορές γι'αυτό και ετοίμασα ένα μικρό απόσπασμα απο το αρχείο μου που περιγράφει πολύ όμορφα τί είναι τελικά αυτό το φαινόμενο Νταλάρας................

Το έχω ανεβάσει στη σελίδα μου αλλάχρειάζεται λίγη υπομονή γιατι είναι περίπου 8 Mb

Είναι στη σελίδα:

http://eos.uom.gr/~it0453/music.htm

Στη δεξία στήλη κάτω.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Πολύ ενδιαφέρον μού φαίνεται αυτό το θέμα και καιρός είναι να του αφιερωθεί ξεχωριστό topic. (Περιθωριακά το ζήτημα είχε πια συζητηθεί εδώ κάπου-κάπου, ειδικά σε παλιότερα χρόνια).

Φυσικό είναι ότι εδώ μαζεύονται κυρίως άνθρωποι που θα συμπαθήσουν και θα υποστηρίξουν τον Νταλάρα. Παρ όλα αυτά θα έπρεπε να αποφευχθούν οι απόπειρες ... αγιογραφίας του. (Γενικά το λέω, όχι ως επίκριση των μέχρι τώρα μηνυμάτων σε αυτό το topic.)

Απαραίτητο είναι, κατά τη γνώμη μου, να γίνει κάποια διαφοροποίηση ως προς τι ακριβώς πάνω στον Νταλάρα αποτελεί τον στόχο της κριτικής (ή του μίσους όπως μερικοί το λένε). Η xxx έχει επιχειρήσει πια μια τέτοιου είδους διαφοροποίηση στο παραπάνω κείμενό της.

Η εντύπωσή μου είναι πως έχουμε να κάνουμε με τρεις βασικούς τομείς:

1.

Τα προσόντα του Νταλάρα ως μουσικού, δηλαδή πρώτα απ όλα οι φωνητικές του ικανότητες (τα τελευταία χρόνια και οι ικανότητές του ως οργανοπαίκτη).

Ως προς αυτό τον τομέα νομίζω πως τα αρηντικά σχόλια έτσι κι αλλιώς σπανίζουν. (Δικαίως κατά τη γνώμη μου [ακόμα κι αν δεν έμεινα καθόλου ικανοποιημένος από τη φωνή του έτσι όπως ακούγεται στην τελευταία του δισκογραφική δουλειά].)

2.

Ένας δεύτερος τομέας που θα μπορούσαμε να τον ονομάσουμε "την πολιτιστική προσφορά" του Νταλάρα, δηλαδή τα είδη της μουσικής που έχει ερμηνεύσει, το ρεπερτόριό του, οι συνεργασίες του με άλλους μουσικούς, οι ποιότητα των εμφανίσεών του κλπ.κλπ.

Φαντάζομαι ότι σχετικά με αυτό τον τομέα οι κριτικές απόψεις πληθαίνουν πια. (Τον τελευταίο καιρό μερικές έχουν ακουστεί μάλιστα και εδώ στο Φόρουμ, λ.χ. σχετικά με τον τελευταίο του δίσκο ["Στα τραγούδια που σου γράφω"] ή τις εμφανίσεις του με τον Ρέμο.)

Όσο για μένα, αυτός ο τομεάς ήταν (από καιρό) το κεντρικό σημείο της δικής μου κριτικής στον Νταλάρα· δηλαδή ότι (πολλά χρόνια τώρα) στο ρεπερτόριό του δεν προσέφερε σχεδόν τίποτα (καινούργιο) πια που το θεωρώ ισάξιο της φωνής του και του "πολιτιστικού παρελθόντος" (τόσο του δικού του όσο και της ελληνικής μουσικής συνολικά). Το παράδοξο είναι ότι σε αντίθεση με πολλούς άλλους εδώ (και μάλλον ακόμα και με τον ίδιο τον Νταλάρα :D ) θεωρώ ακριβώς τον τελευταίο του δίσκο μια (προσωρινή) στροφή προς το καλύτερο.

Επομένως τον κατηγορώ επίσης ότι έχει παραμελήσει και αγνοήσει επί τόσα χρόνια σχεδόν όλους τους μεγάλους Έλληνες συνθέτες (και στιχουργούς), συμβάλλοντας έτσι αποφασιστικά στην περιθωριοποίησή τους. Αυτό το θεωρώ βαρύ αμάρτημα του Νταλάρα τόσο από ανθρώπινης όσο και από καλλιτεχνικής απόψεως!!!!

Να σημειώσω ότι επίσης δεν θεωρώ καθόλου πετυχημένες κάποιες επιλογές του να προωθήσει ορισμένους ερμηνευτές (έστω κι αν αυτοί είχαν στη συνέχεια μεγάλη επιτυχία). Ένα ζήτημα που δεν παίζει, όμως, και τόσο σημαντικό ρόλο στην κριτική μου.

3.

Τελικά, ο τομέας στον οποίο μου φαίνεται να επικεντρώνεται συνήθως η κριτική: Ο Νταλάρας ως άνθρωπος, ο χαρακτήρας του, η προσωπικότητά του, οι "εξωμουσικές" δραστηριότητές του κλπ.

Ίσως οι κριτικές απόψεις που αφορούν αυτόν τον τομέα μπορούν να συνοψιστούν με εκείνη την σαρκαστική περίφραση του ονόματός του που κάποτε είχα διαβάσει: "Dοllara$". :lol:

Προσωπικά σε αυτά τα ζητήματα η στάση μου ήταν πάντα μάλλον ουδέτερη, αλλά με κάποια κλίση προς μια επιφυλακτική αξιολόγηση του Νταλάρα και των όσων κάνει και λέει (για λόγους που ίσως θα αναπτύξω μιαν άλλη φορά). Πάντως ειδικά σε αυτό τον τομέα με ενδιαφέρει να ακούω πάντα και τη γνώμη των άλλων (δηλαδή των κριτικών / "αντιπάλων" του). :D

Share this post


Link to post
Share on other sites

Ο Γ.Νταλάρας για 37 ολόκληρα χρόνια είναι παρών και στην κορυφή. Δεν υπάρχει προηγούμενο με κανέναν άλλο καλλιτέχνη-ίσως και σε παγκόσμιο επίπεδο. Είναι παρών κι εκφράζει την άποψη-ουσία για θέματα που αφορούν τον πολίτη και την κοινωνία μας. Δεν αρέσει αυτό, δημιουργεί αντιπάθειες, έριδες. Τόσα χρόνια στην κορυφή και φανταστείτε πόσο ενοχλητικό είναι για κάποιους που τον βλέπουν συνέχεια μπροστά να τους <<κλείνει>> το δρόμό; Βλέπετε πιστεύουν πως εκείνος φταίει κι όχι η δική τους ανεπάρκεια. Ο Νταλάρας είναι φαινόμενο και δεν μιλάω μόνο για τη φωνή του. Μεγάλες φωνές είχαμε κι έχουμε. Είναι η προσωπικότητα, οι κατά καιρούς καίριες παρεμβάσεις του, η εργατικότητά,το ρίσκο και η λαική του ρίζα .Δεν απασχόλησε τον κόσμο με σκανδαλάκια και φιγούρα. Οι περισσότεροι θέλουν να τα έχουν καλά με όλους, να μη στενοχωρούν με τις απόψεις τους και να χαιδεύουν το κοινό. Ο Νταλάρας δεν ανήκει σε αυτή τη συνομοταξία ανθρώπων. Ακόμα και το θέμα της Κύπρου λύσσαξαν στην κυριολεξία να το στρέψουν εναντίον του. Η αλήθεια είναι πως κατάφεραν κάτι σε επικοινωνιακό επίπεδο. Δεν κατάφεραν τίποτα αρνητικό στη συνείδηση του απλού Κυπρίου που τον ευγνωμονεί(μιλάω εκ πείρας από την περυσινή επίσκεψή μου στο νησί). Το σημαντικότερο που κατάφερε πάντως ήταν να φέρει τους Ελλαδίτες(όλους εμάς) πιο κοντά με τους αδελφούς Κυπρίους και το αντίστροφο.Να ευαισθητοποιήσει ήθελε πάνω απ' όλα. Και το κατάφερε με τον καλύτερο τρόπο.Για την κατηγορία περί χρημάτων; Δεν υπάρχει πιο χυδαία επίθεση.Σημασία όμως είναι ποιος την ξεκινά την επίθεση κι αν αξίζει τον κόπο να ασχολείται κανείς μαζί του-καταλαβαίνετε σε ποιον γελοίο αναφέρομαι. Ο οποίος το παίζει αναρχικός αλλά είναι βουτηγμένος μέσα στο life style της εποχής και εκμεταλλεύεται τα μέσα με αριστοτεχνικό τρόπο, βοηθούμενος από την παρεούλα του.

Δυστυχώς ο φθόνος είναι ελληνικό προνόμιο και καλλιεργείται συστηματικά.

Τα περί κακού χαρακτήρα ας μην τα σχολιάσω.Όσοι τον ξέρουν λίγο ή πολύ βγάζουν συμπεράσματα για το αντίθετο. Η στάση του Νταλάρα μαζί με τη φωνή του αποτελεί πρότυπο και μακάρι να είχαμε κι άλλους σαν αυτόν. Θα γινόταν καλύτερο και το τραγούδι και η χώρα. Επιπλέον δεν θα ξένιζε ο ίδιος κάποιους άλλους. Θα φαινόταν πιο <<φυσιολογικός>> κατά τα δικά τους δεδομένα.

Κλείνοντας να πω πως έχω βαρεθεί να ακούω διθυράμβους για κάποιον όταν αποσύρεται από την ενεργό δράση. Είναι προτιμότερο να τα λένε όταν χρειάζεται τα λόγια συμπαράστασης για να συνεχίζει με περισσότερο κουράγιο. Αλλά στην Ελλάδα πάσχουμε κι από περίσσευμα ψυχής.

Δεν πρέπει να μας ξενίζει λοιπόν η στάση ορισμένων που δημιουργούν κλίμα. Σίγουρα όμως μας στενοχωρεί. Πόσο δε μάλλον αυτόν που δέχεται όλη αυτή την πίεση.

:D:D

(<<η σαρκαστική περίφραση του ονόματός του>> έγινε μετά από την άνευ προηγουμένου εισπρακτική επιτυχία περιοδείας του στην Αμερική.Και δεν είχε σχέση με όλα τα άλλα.)

Share this post


Link to post
Share on other sites

Έχεις δίκιο EKOSTEL αλλά πιστεύω πως το θέμα με την Κύπρο είναι αυτό που τον έχει στιγματίσει εδώ στην Ελλάδα και έχει δώσει τροφή σε διάφορους "καλοθελητές" να αρχίσουν να τον κατηγορούν και να τον λένε συμφεροντολόγο και ότι έφαγε λεφτά απο το θέμα της Κύπρου. Τι να απαντήσεις σε αυτούς τους ανθρώπους;

Πόση υπομονή να κάνω και τι να κάτσω να εξηγήσω;;; ’δικος κόπος... Έχουμε μάθει να σκεφτόμαστε εκ'του πονηρού γι'αυτό και οτιδήποτε γεναόδωρο θεωρούμε πως απο πίσω κρύβει κάτι ύποπτο. Δυστυχώς αυτή είναι η σημερινή νοοτροπία πολλών Ελλήνων. Με λυπεί αυτό. Το μέγεθος του Γιώργου όμως είναι τόσο, που κατάφερε να βγεί αλώβητος απο όλη αυτή τη φιλολογία. Και κάτι που δεν είχαμε σκεφτεί είναι ότι αν δεν ήταν ο Νταλάρας σε αυτή την περίπτωση και ήταν κάποιος άλλος ίσως να είχε καταστραφεί ολόκληρη η καριέρα του...Σκεφτείτε το, ίσως με δικαιολογήσετε... Όπως είπε και ο Λάλας στο Αλτερ ο Γιώργος είχε χιλιάδες λόγους να τρελαθεί απο την επιτυχία, και όμως κατάφερε να μείνει αληθινός και απλός. Γι'αυτό και είναι τόσα χρόνια στην κορυφή. Αυτά προς το παρών. Επιφυλάσομαι να επανέλθω....

Share this post


Link to post
Share on other sites

Ο Γιώργος Νταλάρας παραμένει στην κορυφή του ελληνικού τραγουδιού και ζωντανή απόδειξη αυτής της αλήθειας είναι η ύπαρξη του φόρουμ αυτού. Η αγάπη και η συμπαράσταση που δέχεται ο καλλιτέχνης αυτός από όλους εμάς, είναι λογικό να δημιουργεί κρυφή (ή και φανερή) δυσαρέσκεια σε πολλούς καλλιτέχνες που δεν τυγχάνουν τέτοιας αντιμετώπισης, χωρίς να υποτιμάται φυσικά η αξία τους. Σε άλλους πάλι, όχι, δεν δημιουργείται τέτοια αντίδραση και αυτό είναι προς τιμή τους, καθώς αναγνωρίζουν τη μεγάλη αξία ενός ανθρώπου που δεν ανταγωνίζεται κανένα, παρά μόνο προσφέρει στον ελληνικό πολιτισμό.

Τέλος, είναι πολύ ευτυχές να βλέπουμε πολύ νέους ανθρώπους να αναζητούν και να βρίσκουν γρήγορα το δρόμο προς το καλό ελληνικό τραγούδι.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Μα ρε γ***το μια απορία έχω: Απ' ό,τι έχω δεί υπάρχουν 2 κατηγορίες ανθρώπων: οι πολύ φανατικοί θαυμαστές του, τρελοί, πορωμένοι και οι άλλοι που τον μισούν, οι αντινταλαρικοί. Στα άκρα! Μία μέση κατάσταση δέν υπάρχει;;;

Share this post


Link to post
Share on other sites

Συμφωνώ με όσα λέγονται παραπάνω και επαυξάνω θέλω να τονίσω και κάτι ακόμα. Ο Νταλάρας είναι ο μόνος τραγουδιστης από όλη την ιστορία της μουσικής,

που παθιάζετε τόσο πολύ με αυτό που κάνει που έχει αγάπη και μεράκι γι αυτό , σε ένα χώρο όπου επικρατεί προχειρότητα τσαπατσουλιά και τεμπελιά όταν βλέπεις τον άλλον μετα από τόσα χρόνια να έχει αυτή την διαολεμένη διάθεση για την μουσικη αυτό δεν του το συγχωρούν, όπως δεν συγχωρούν ότι είναι τόσο ισοροπημένος [σε ένα χώρο όπου γίνετε χαμός ] δεν έχει μπλέξει ούτε με άσπρα ούτε με μαύρα κοιτάζει την οικογένειά του και την δουλειά του, και προκαλεί μόνο με αυτή, και αυτό ξέρετε για το χώρο είναι επιλήψημο.

Όσο για τον κόσμο[ευτυχώς όχι όλοι ] έχει την διάθεση για χαβαλέ και κουτσομπολιό και θεωρεί τους τραγουδιστές καλοπληρωμένους διασκαδαστές και αν δουν ένα διαφορετικό τραγουδιστή τον αντιμετωπίζουν κάπως

Share this post


Link to post
Share on other sites

Ε ναι γιατί για όλους "πρέπει" να βρίσκουν κάτι να τους "θάβουν" κοινώς!!! Κι επειδή δεν έχουν να πουν κάτι για τον κύριο Νταλάρα (γιατί αυτός δεν κάνει καραγκιοζιλίκια ούτε τριγυρνάει με γκόμενες όπως κάποιοι άλλοι), τα βάζουν τώρα με τη δουλειά του!!! Τέτοια μυαλά κουβαλάνε!!! Η ζήλεια και η κακία θα τους φάει!!! :D:D:D

Share this post


Link to post
Share on other sites

"Επομένως τον κατηγορώ επίσης ότι έχει παραμελήσει και αγνοήσει επί τόσα χρόνια σχεδόν όλους τους μεγάλους Έλληνες συνθέτες (και στιχουργούς), συμβάλλοντας έτσι αποφασιστικά στην περιθωριοποίησή τους. Αυτό το θεωρώ βαρύ αμάρτημα του Νταλάρα τόσο από ανθρώπινης όσο και από καλλιτεχνικής απόψεως!!!!"

Auto pou les Michael einai kati pou me apasxolei entona.Alla to vlepo apo thn antitheth skopia.An thumasai o Dalaras to ethikse gia ligo sthn synenteuksh tou L. Papadopoulou otan eipe oti kata periptosh ftaine kai oi synthetes kai sthn amesh antidrash tou Papadopoulou oti ma pos einai dynaton na paei o Moutshs p.x. me tetoio parelthon na xtyphsei thn porta tou kathe kuriou Matsa o Dalaras eipe gia emena th magikh frash: Ma panta etsi den synevaine;

Apo tis idies tis perigrafes tou Theodorakh gnorizoume oti para polles fores xreiasthke na xtuphsei polles portes gia na tou vgaloun disko.Me auto thelo na po oti den mporei se authn thn epoxh na perimenoume apo tis etaireies to proto vhma alla apo tous idious tous synthetes pou megalourghsan sto parelthon na paroune prorovoulies kai na grapsoune tragoudia pou tha prothisoume kai oi tragoudistes meta.Diladi fantazesai oti an o Moutsis p.x. elege ston Dalara oti exo kapoia tagoudia kai thelo na ta tragoudhseis tha elege oxi; Ego leo oti tha ekane toumpes

.O Kougioumtzhs gia paradeigma den ithele na grafei pia suxna.Sthn ekpomph tou Papadopoulou(tou Spurou) o Kougioumtzhs para thn "piesh" pou dexthke eipe oti den thelei (oxi den mporei, tha htan anohto na yposthriksei kaneis oti enas anthropos me tetoio talento ksafnika sterepse) na grafei pia para mono araia kai pou.

Kai auto apodeiknuetai apo to oti kanenas sxedon apo tous palioterous tragoudistes(akoma kai apo autous pou den peiramatizontai toso oso o Dalaras alla paramenoun sta pepathmena opos o Mhtsias) den exei tragoudhsei ta teleutaia xronia kainourgia tragoudia megalon syntheton alla arkountai se epaneketleseis.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Νεφέλη, δεν αποκλείω ότι εν μέρει έχεις δίκιο. Η όλη κατάσταση φαίνεται να είναι ένα είδος φαύλου κύκλου ανάμεσα σε δημιουργούς, ερμηνευτές, κοινό και (ίσως) δισκογραφικές εταιρείες. (Λέω "ίσως" γιατί ειδικά στην περίπτωση του Νταλάρα αμφιβάλλω αν πραγματικά η εταιρεία θα μπορούσε να του επιβάλει κάτι που δεν του αρέσει ή να τον εμποδίσει να κάνει κάτι που ήθελε να πραγματοποιήσει.)

Πάντως είμαι αρκετά σίγουρος ότι εκ μέρους των δημιουργών μουσικό (και στιχουργικό) υλικό θα υπήρχε ακόμα, είτε έτοιμο στα συρτάρια είτε στα μυαλά των συνθετών (και στιχουργών). Το πιστεύω κυρίως για τον λόγο που ανέφερες εσύ η ίδια σχετικά με τον Κουγιουμτζή:

tha htan anohto na yposthriksei kaneis oti enas anthropos me tetoio talento ksafnika sterepse

Το ίδιο ισχύει ασφαλώς και για πολλούς άλλους.

Αυτό που προφανώς λείπει είναι η ζήτηση είτε του κοινού είτε των (επώνυμων) ερμηνευτών.

Και όταν γράφεις:

den mporei se authn thn epoxh na perimenoume apo tis etaireies to proto vhma alla apo tous idious tous synthetes pou megalourghsan sto parelthon na paroune prorovoulies kai na grapsoune tragoudia pou tha prothisoume kai oi tragoudistes meta.Diladi fantazesai oti an o Moutsis p.x. elege ston Dalara oti exo kapoia tagoudia kai thelo na ta tragoudhseis tha elege oxi; Ego leo oti tha ekane toumpes

εγώ είμαι αυτός που βλέπει τα πράγματα από την αντίθετη πλευρά. :rolleyes:

Ως προς τον Μούτση, δεν ξέρω αν είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα αφού αυτός εδώ και πολλά χρόνια ερμηνεύει τα περισσότερα (ή όλα; ) τα κομμάτια μόνος του.

Πάντως ένας (Μιχάλης) Τερζής, Γκάρτζος, Σπανός, Πολυκανδριώτης, Σούκας, Σίμος κ.λπ. κ.λπ. - φαντάζεσαι ότι θα έλεγαν όχι αν ο Νταλάρας τούς πρότεινε μια συνεργασία;

Όλοι αυτοί τα τελευταία χρόνια σωπαίνουν ή έδωσαν τα (ελάχιστα) τραγούδια τους στην πλειονότητα σε λίγο-πολύ τελείως άγνωστους ερμηνευτές: Νίκος Μοσχολιός, Νίκη Βαλσάμη, Ντίνος Βρεττός, Βαγγέλης Μαρούλης, ... Ποιος τους γνωρίζει; Όχι πως δεν είναι και αυτοί πολλές φορές αξιόλογοι τραγουδιστές, αλλά νομίζεις ότι οι συνθέτες συνεργάστηκαν μαζί τους επειδή σε καμία περίπτωση δεν ήθελαν να δώσουν τα τραγούδια τους στον Νταλάρα και προτίμησαν κάποιες καινούργιες φωνές;

Πάρε ακόμα και τον Κουγιουμτζή:

- Το 1997 κυκλοφόρησε ένας δίσκος με (εν μέρει καινούργια) τραγούδια του: "Με τέχνη και με πάθος". Ο ερμηνευτής λέγεται Δημήτρης Νικολούδης. Ποιος τον γνωρίζει; Ποιος γνωρίζει την δισκογραφική εταιρεία ("Μύλος"); Ποιος γνωρίζει τον δίσκο; Μήπως ο Κουγιουμτζής προτίμησε τον Νικολούδη από τον Νταλάρα ως ερμηνευτή; Μπορεί· όμως μου φαίνεται μάλλον απίθανο. (Ίσως ο Θανάσης ξέρει περισσότερα.)

Την ίδια χρονιά ο Νταλάρας έβγαλε τον δίσκο με τα τραγούδια ... του Bregovic ("Με δυο παπούτσια πάνινα ...")! Πού βρέθηκε λοιπόν ο Νταλάρας; Ήταν με το μέρος των αυθεντικών λαϊκών τραγουδιών του Κουγιουμτζή (τα οποία μάλλον ήταν πια "αντιεμπορικά" αυτή την εποχή) ή ήταν με το μέρος των (τότε) σύγχρονων ρευμάτων (αμφίβολης ποιότητας) και του ψευτο-πρωτότυπου;

- Το 2000 ακολούθησαν άλλα καινούργια τραγούδια του Κουγιουμτζή ("Έβρεχε ο κόσμος"). Θα μου πεις πως εδώ συμμετείχε ο Νταλάρας. Σωστά. Καλύτερα από το τίποτα. Αλλά μόνο αυτά τα τρία τραγούδια ο Κουγιουμτζής ήθελε να δώσει στον Νταλάρα; Και μήπως αυτή η συμμετοχή ήταν τίποτε άλλο για τον Νταλάρα από κάτι το ευκαιριακό; (Μια και τις πραγματικές προτιμήσεις του τις είδαμε ένα χρόνο αργότερα με το διπλό μάλιστα CD "Η άσφαλτος που τρέχει" που κάθε άλλο παρά Κουγιουμτζή θυμίζει ...)

Όλα τα τελευταία χρόνια, από τους "κλασικούς" συνθέτες της ελληνικής μουσικής ο μόνος με τον οποίο ο Νταλάρας είχε κάνει έναν ολοκληρωμένο δίσκο με καινούργια τραγούδια είναι ο Νικολόπουλος (και από αυτή τη δουλειά πέρασαν πια 9 χρόνια).

Αλλού στράφηκε το γούστο του κοινού, αλλού στράφηκε η "μόδα", αλλού στράφηκε επομένως και ο Νταλάρας.

Θα ήθελα να αναφέρω ένα απόσπασμα από το βιβλίο του συνθέτη και στιχουργού Βαγγέλη Σίμου, "Θυμάμαι" (σ. 77-80). Το κείμενο δεν έχει άμεση σχέση με τον Νταλάρα (και σε καμία περίπτωση δεν θέλω να υποστηρίξω ότι ανήκει σε εκείνους τους "επώνυμους τραγουδιστές φίλους" για τους οποίους μιλά ο συγγραφέας). Αλλά οπωσδήποτε ο Σίμος μάς δείχνει ξεκάθαρα την ευθύνη και των ερμηνευτών στην περιθωριοποίηση των "κλασικών" συνθετών (βλ. το σημείο με υπογράμμιση δική μου).

«Όταν λοιπόν δημιουργήσαμε με τον Ζαμπέτα μια σειρά πενήντα τραγουδιών [σημ.: με τον Σίμο ως στιχουργό], άρχισα ν αναζητώ τρόπο ώστε να κυκλοφορήσει ένα διπλό άλμπουμ μ αυτά τα τραγούδια. [...] ’ρχισα λοιπόν να τρέχω από δισκογραφική σε δισκογραφική εταιρία κάθε μέρα και να ζητώ από τους παραγωγούς των εταιριών ν ακούσουν τα τραγούδια και να μου απαντήσουν. Μετά λύπης μου όμως τους άκουγα, άλλοι να μου λένε, "Δεν μας ενδιαφέρει ο Ζαμπέτας", ή "Ο Ζαμπέτας είναι ξεπερασμένος", ή "Κοίταξε να βρεις κανέναν πιο σύγχρονο συνθέτη να φτιάξεις τραγούδια". Έπειτ από κάθε συνάντηση, ο Ζαμπέτας περίμενε με αγωνία στο τηλέφωνο να του πω τι έγινε. Εγώ, φυσικά, επειδή τις περισσότερες φορές με έστελνε σε γνωστούς του παραγωγούς, του έλεγα ψέματα ότι τα τραγούδια άρεσαν, αλλά ήθελαν πίστωση χρόνου γιατί προηγούνταν άλλες παραγωγές. Εξάλλου δεν ήθελα να τον πληγώσω στην κατάσταση που ήταν.

[...]

Μέσα σ αυτή λοιπόν την απογοήτευση, πήρα την απόφαση και πήγα και στην εταιρία "Polygram", όπου συνάντησα τον Παντελή Εμμανουηλίδη, ο οποίος ήτανε στον εμπορικό τομέα της εταιρίας αλλά έκανε και ορισμένες παραγωγές. Ο Εμμανουηλίδης όταν άκουσε τα τραγούδια έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον από την πρώτη στιγμή και δέχτηκε την πρότασή μου: Αυτά τα τραγούδια να τα πουν διάφοροι επώνυμοι τραγουδιστές, αλλά να ερμηνεύσει μερικά και ο Ζαμπέτας. [...]

Έτσι λοιπόν, πήρα μια μεγάλη ανάσα, που επιτέλους βρήκα την άκρη. Όμως την άλλη μέρα που συναντηθήκαμε με το δάσκαλο [= τον Ζαμπέτα] στο σπίτι του, μ έβαλε να πάρω τηλέφωνο, εκ μέρους του, ορισμένους επώνυμους τραγουδιστές φίλους του, - που τους είχε δώσει επιτυχίες και τους είχε αναδείξει, - για να τους παρακαλέσω να μπουν με φιλική συμμετοχή σ αυτόν το δίσκο. Εκείνος άκουγε από το ντούμπλεξ ακουστικό. Όλοι τους όμως ήταν αρνητικοί, κανένας δεν δεχότανε. Κάθε άρνηση ήταν και μια μεγάλη πίκρα για τον Ζαμπέτα.

[...]

Προβληματισμένος λοιπόν, όπως ήμουν, βγήκα να φάω με το φίλο μου τον δημοσιογράφο Τάσο Κουτσοθανάση, ο οποίος ακούγοντας το πρόβλημά μου πήρε αμέσως τηλέφωνο την ανιψιά του, την κα ’ννα Μαρκογιάννη (η οποία είχε την εταιρία "’λφα-Μι"), και της είπε αν ήθελε να κάνει αυτή την παραγωγή. Η κα Μαρκογιάννη έδειξε αμέσως ενδιαφέρον κι έτσι, όταν βρεθήκαμε την άλλη μέρα στο σπίτι του Δασκάλου, δώσαμε τα χέρια.

Έτσι λοιπόν, όταν τέλειωσε στην "Polygram" η δουλειά του Δασκάλου με γενικό τίτλο "Χίλια περιστέρια" (και η οποία ξεκίνησε από εμένα), μπήκαμε στο στούντιο για τον δεύτερο δίσκο του Ζαμπέτα με γενικό τίτλο "Τα ερωτικά" ("’λφα-Μι", 1991), ο οποίος περιείχε δεκατέσσερα τραγούδια, όλα σε στίχους δικούς μου. Τα "Ερωτικά" ήταν και ο τελευταίος δίσκος του Ζαμπέτα. Σ αυτόν το δίσκο συμμετείχε η Καίτη Γκρέυ, η οποία, με το πρώτο κάλεσμα, ήρθε με προθυμία να τραγουδήσει Γιώργο Ζαμπέτα. Μάλιστα ήταν η πρώτη φορά που ερμήνευε τραγούδι αυτού του μεγάλου δημιουργού.»

Στον πρώτο δίσκο συμμετείχε η Δούκισσα με ένα τραγούδι, στον δεύτερο η Γκρέυ (καταπληκτική μάλιστα!). Κατά τα άλλα, οι περισσότεροι ερμηνευτές στους δύο δίσκους είναι λίγο-πολύ άγνωστοι ...

Στο τέλος, άλλο ένα παράδειγμα που φανερώνει την απίστευτα υπεροπτική στάση μιας ερηνεύτριας, της Γλυκερίας. Είναι απόσπασμα από συνέντευξη στο "Δίφωνο" (που την γνωρίζω όμως μόνο μέσα από το Ίντερνετ):

«Ας πούμε, ένας μεγάλος ξεχασμένος, που για μένα θα μπορούσε να γράφει πολύ καλά τραγούδια σήμερα αν δεν τον είχαν σπρώξει στη γωνία, είναι ο Τάκης Μουσαφίρης. Κάποτε κορόιδευα κι εγώ η ίδια κάποια από τα τραγούδια - σλόγκαν που έγραφε, αλλά δεν παύει να είναι σπουδαίος λαϊκός συνθέτης. Αν είχε τον κατάλληλο τραγουδιστή, θα μπορούσε να κάνει και με τα σημερινά δεδομένα πολύ ωραία τραγούδια. Αλλά... δεν ξέρω τι να πω... Αν τώρα έλεγα ότι θα κάνω έναν δίσκο με τον Μουσαφίρη, θα ήμουν κατακριτέα από χέρι, έτσι δεν είναι;»

Επομένως και δεν έβγαλε ποτέ έναν δίσκο με τραγούδια του. "Τον είχαν σπρώξει στη γωνία" (οι άλλοι) ενώ ήταν και η ίδια που απέφυγε να συνεργαστεί μαζί του. Ο "κατάλληλος τραγουδιστής" πρέπει να είναι άλλος ... Τι υποκρισία .... :rolleyes:

Πάλι χωρίς άμεση σχέση με τον Νταλάρα τα παραπάνω. Αλλά είναι ακριβώς τέτοιου είδους "παραλείψεις" και στις δικές του επιλογές που του καταλογίζω και που με βάζουν σε υποψία ως προς την "αθωότητα" των εκάστοτε επιλογών του.

Share this post


Link to post
Share on other sites

"Αλλά μόνο αυτά τα τρία τραγούδια ο Κουγιουμτζής ήθελε να δώσει στον Νταλάρα;"

Diladh esy pisteueis pos o Kougioumtzhs tou proteine enan oloklhro disko kai ekeinos eipe oxi;Eksallou o diskos autos egine kurios gia thn korh tou kai o Dalaras symmeteixe aplos os o tragoudisths pou ermhneuse to megalutero meros tou ergou tou syntheth.Kata ta alla o diskos egine vasika gia thn korh tou.

Epishs an o Dalaras eixe ksexasei ton Kougioumtzh den tha ton pieze na ginei sto MMA i parastash me tous umnous kai gnorizoume oti egine katopin protrophs tou idiou pros ton syntheth.

Akoma, to 1998 kukloforhse kai tragoudia tou Toka.

"μόνος με τον οποίο ο Νταλάρας είχε κάνει έναν ολοκληρωμένο δίσκο με καινούργια τραγούδια είναι ο Νικολόπουλος (και από αυτή τη δουλειά πέρασαν πια 9 χρόνια)."

Nai alla tha prepei na doume kai ton arithmo ton neon diskon auta ta xronia pou an thumamai kala den ksepernane tous 5(Bregovic,Ymnoi,Tokas,Asfaltos kai o torinos).Ara apo tous 5 oi 2 einai kai pali palioteron syntheton.Ola ta ypoloipa htan zontanes hxografhseis.

Epishs den ksero giati antipatheis toso polu thn asfalto alla ego prosopika ton thero polu oraio disko.Akoma kai ekei mporeis na vreis palioterous synthetes opos o Liougkos alla kai eksairetika aksiologous ths neas i kai ligo palioterhs genias opos o Famellos kai o Maxairitsas antistoixa.

Vevaia symfono apo thn allh oti tha mporouse na kanei perissoteres teoies synrgasies alla na doume kai ti mas epifulassei to mellon opou hdh exoume enan misoteleiomeno dikso me kainourgia tragoudia tou Mikh.(Opote Mihalh 3/6 :razz: ,plaka kano den metriountai me posota auta)

Share this post


Link to post
Share on other sites

Αυτά που λες για τη συμμετοχή της κόρης του Κουγιουμτζή στον εν λόγω δίσκο του το είχα υπ όψη μου, δηλαδή πως ενδεχομένως ήθελαν να κάνουν κάτι σαν "οικoγενειακό δίσκο". Αλλά μην ξέχνας ότι συνολικά έχουμε να κάνουμε με ένα διάστημα σχεδόν δύο δεκατιών μέχρι τον θάνατο του συνθέτη κάτα το οποίο αυτός και ο Νταλάρας δεν έκαναν πια κανέναν ολοκληρωμένο δίσκο (το 1986 κυκλοφόρησε το "Τρελοί και άγγελοι"). Σωστά, υπάρχουν οι "Ύμνοι αγγέλων σε ρυθμούς ανθρώπων", αλλά η ηχoγράφηση μιας συναυλίας για διάφoρους λόγους δεν μπορεί να αποτελέσει αντικατάσταση ενός "κανονικού" δίσκου, ηχογραφημένου σε στούντιο.

Δεν θέλω να υποστηρίξω ότι ο Κουγιουμτζής πρότεινε στον Νταλάρα έναν ολόκληρο δίσκο και αυτός είπε όχι. (Θα μπορούσα να φανταστώ ότι και μόνο η φημισμένη σεμνότητα του συνθέτη θα τον εμπόδιζε να κάνει τέτοια πρόταση.) Αλλά από την άλλη πλευρά επίσης δεν μπορώ να πιστέψω ότι ο Κουγιουμτζής θα είχε αντιρρήσεις για μια τέτοιου είδους ανανέωση της συνεργασίας τους αν υπήρχε σχετικό ενδιαφέρον εκ μέρους του Νταλάρα. (Προστριβές ή κάποια προσωπική αποξένωση μεταξύ τους προφανώς δεν υπήρξαν αφού σε τέτοια περίπτωση πιθανότατα δεν θα πραγματοποιούσαν ούτε τις περιορισμένες συνεργασίες τους που αναφέραμε.) Το ότι η δισκογραφική εταιρεία ήταν το εμπόδιο να κάνουν μαζί έναν (άλλο) κοινό δίσκο, λίγο-πολύ το αποκλείω. (Έναν από τους λόγους τον ανέφερα ήδη στο προηγούμενο μήνυμα).

Το πιο πιθανό σενάριο για μένα λοιπόν: Όλα αυτά τα χρόνια ο Κουγιουμτζής κρατούσε τα τραγούδια ή στο συρτάρι ή στο κεφάλι του (με εξαίρεση τις ελάχιστες κυκλοφορίες που αναφέραμε). Ούτε ο Νταλάρας ούτε άλλοι επώνυμοι τραγουδιστές ενδιαφέρθηκαν για την ερμηνεία καινούργιων τραγουδιών του (βλ. τα συμβάντα με τον Ζαμπέτα!), οι δισκογραφικές εταιρείες επίσης δεν πήραν καμία πρωτοβουλία (βλ. πάλι το παράδειγμα του Ζαμπέτα), οπότε ο Κουγιουμτζής και τα τραγούδια του (είτε έτοιμα ήταν, είτε στο μυαλό του υπήρξαν) ... έμειναν στα αζήτητα.

Μπορεί να λέω ανοησίες, αλλά ώσπου να μάθω πιο πειστική ή έγκυρη εξήγηση, το πιο πάνω σενάριο μου φαίνεται το πιθανότερο.

Νομίζω ότι η κεντρική έννοια που χαρακτηρίζει τη στάση πολλών καλλιτεχνών (ιδίως δημιουργών) όλα τα τελευταία χρόνια είναι η (εκούσια / ακούσια ;; ) σιωπή. Πάρε για παράδειγμα και τον Μάνο Ελευθερίου ή τον Λευτέρη Παπαδόπουλο ο οποίος στο βιβλίο του γράφει ρητά, πως θα υπήρχαν μεν καινούργιοι στίχοι του αλλά δεν τους δίνει για μελοποίηση "γιατί δεν μου αρέσει καθόλου το κλίμα της εποχής".

Με τον Τόκα έχεις δίκιο, ξεχάσα αυτή τη συνεργασία του Νταλάρα (ίσως γιατί είναι ένας από τους δίσκους του που δεν τον έχω :razz: ). Πάντως και αυτά ήταν μόνο 3-4 τραγούδια απ ό,τι ξέρω ...

Ως επιχείρημα αναφέρεσαι και στον μικρό συνολικό αριθμό δίσκων που έκανε ο Νταλάρας τα τελευταία χρόνια και την κυριαρχία των ζωντανών ηχογραφήσεων. Μα ακριβώς αυτό είναι ένα σημαντικό μέρος του προβλήματος: Ότι όλα αυτά τα χρόνια δεν έκανε (σχεδόν) τίποτα για να προβάλει (ξανά) τους διάφορους "ξεχασμένους" με κάποιο καινούργιο υλικό τους!! Αντί να γίνει κάτι ώστε να μειωθεί η περιθωριοποίησή τους, αυτό το θλιβερό φαινόμενο προχώρησε με την αδιαφορία των επώνυμων ερμηνευτών (αφού την ευθύνη δεν την έχει βέβαια μόνο ο Νταλάρας).

ΥΓ:

Ως προς την "’σφαλτο που τρέχει" δεν θέλω να μπω εδώ σε λεπτομέρειες για να μην ξέφυγουμε από το κεντρικό θέμα αυτού του topic. Να περιοριστώ στην μάλλον αναντίρρητη διαπίστωση ότι οι Λιούγκος, Φάμελλος ή Μαχαιρίτσας γράφουν τραγούδια που είναι αρκετώς διαφορετικά από αυτά των "ξεχασμένων" δημιουργών (ας τους ονομάσουμε έτσι για την αποφυγή επαναλήψεων). Δισκογραφική "συνύπαρξη" των δύο "ομάδων" προφανώς δεν υπάρχει (και μάλλον δεν υπήρξε και στο παρελθόν) οπότε τίθεται το ζήτημα αν οι μεν είναι άξια "αντικατάσταση" των δε ... Η απάντηση είναι θέμα προσωπικού γούστου ...

Share this post


Link to post
Share on other sites
Έχω μεγάλη περιέργεια να μάθω για το ''Δεν μας χέζεις ρε Νταλάρα'' και γιατί λένε αυτό και άλλα τόσα!

Το κείμενο στο οποίο βρίσκεται η συγκεκριμένη φράση είναι του Γ.ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ και απ'ότι έχει δηλώσει ο ίδιος σε συνέντευξή του προέρχεται από πραγματικό περιστατικό.Βρίσκεται στο δίσκο του Χάρρυ Κλυνν "ΕΘΝΟΣ ΑΝΑΔΕΛΦΟΝ" .Σε επόμενο δίσκο του ο Χάρρυ Κλυνν , προσποιούμενος πάλι τον ίδιο χαρακτήρα του μεθυσμένου "πέρασε" και την ατάκα : "δε μας κατουράς ρε Πάριε;" :lol:

Απ'ότι έχει δηλώσει ο Νταλάρας δεν τον ενόχλησε η συγκεκριμένη ατάκα του Χάρρυ Κλυνν, τον οποίο μάλιστα θεωρεί και φίλο του.

Share this post


Link to post
Share on other sites
Πάρε ακόμα και τον Κουγιουμτζή:

- Το 1997 κυκλοφόρησε ένας δίσκος με (εν μέρει καινούργια) τραγούδια του: "Με τέχνη και με πάθος". Ο ερμηνευτής λέγεται Δημήτρης Νικολούδης. Ποιος τον γνωρίζει; Ποιος γνωρίζει την δισκογραφική εταιρεία ("Μύλος"); Ποιος γνωρίζει τον δίσκο; Μήπως ο Κουγιουμτζής προτίμησε τον Νικολούδη από τον Νταλάρα ως ερμηνευτή; Μπορεί· όμως μου φαίνεται μάλλον απίθανο. (Ίσως ο Θανάσης ξέρει περισσότερα.)

Ο συγκεκριμένος δίσκος περιείχε παλιά τραγούδια του Στ.Κουγιουμτζή και κάποια τραγούδια του Ν.Χριστιανόπουλου.Με ένα τραγούδι συμμετείχε και ο Μ.Μητσιάς.Η συγκεκριμένη παραγωγή πραγματοποιήθηκε εξ ολοκλήρου στη Θεσ/νίκη.Η εταιρεία ΜΥΛΟΣ είναι μια μικρή ανεξάρτητη εταιρεία που δραστηριοποιείται στη Θεσ/νίκη και έχει πραγματοποιήσει κάποιες σημαντικές παραγωγές.Οπως και ο συγκεκριμένος τραγουδιστής ο οποίος δραστηριοποιείται στούς χώρους της Θεσ/νίκης και έχει στο ενεργητικό του άλλη μια δισκογραφική δουλειά με τραγούδια του Ν.Χριστιανόπουλου με τίτλο "ΑΙΩΝΙΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ" στην οποία συμμετέχει και ο Π.Καραδημήτρης.

Αυτή τη στιγμή δεν έχω το δίσκο "Με τέχνη και με Πάθος" μαζί μου.’ύριο θα έχω τη δυνατότητα να γράψω και ποιά τραγούδια περιέχει.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Θανάση, σ ευχαριστώ για τις πληροφορίες. Τον δίσκο έτσι κι αλλιώς τον έχω. :D Για ρητορικές ερωτήσεις επρόκειτο κυρίως. Το "Ίσως ο Θανάσης ξέρει περισσότερα" αφορούσε το τελευταίο ζήτημα, δηλαδή πως ενδεχομένως γνωρίζεις κάτι για τους λόγους που ο Κουγιουμτζής έδωσε τα τραγούδια του σ έναν λίγο-πολύ άγνωστο τραγουδιστή και που τον δίσκο έβγαλε μόνο μια μικρή ανεξάρτητη εταιρεία.

Μπορεί βέβαια να έχει σχέση με τους δεσμούς που είχε ο Κουγιουμτζής με τη Θεσσαλονίκη. Όπως μπορεί να έχει καθαρά προσωπικούς (οικογενειακούς) λόγους που το 1993 επέλεξε τη γυναίκα του ως ερμηνεύτρια σε έναν δίσκο με επανεκτελέσεις παλιότερων τραγουδιών (εταιρεία: "Artistic") και το 2000 κυρίως την κόρη του για τα καινούργια του κομμάτια.

Αλλά φτάνουν όλα αυτά ως εξήγηση στην περίπτωση ενός καλλιτέχνη που παλιότερα έκανε μια σειρά δίσκων με έναν Νταλάρα .... ;

Προσωπικά έχω την εντύπωση πως πρόκειται για ενδείξεις "περιθωριοποίησης". Δεν μπορώ να πιστέψω πως είναι σύμπτωση ότι παρόμοια έχουν συμβεί σε αρκετούς άλλους "κλασικούς" δημιουργούς:

- Ζαμπέτας: βλ. πιο πάνω τι γράφει ο Βαγγέλης Σίμος

- Τσιτσανής: Τα τελευταία (αν δεν κάνω λάθος) τραγούδια του κυκλοφόρησαν μόνο σε μια μικρή εταρεία ονόματι Venus ("Λιτανεία", 1983). Νομίζω πως κάποτε είχα διαβάσει (στο περιοδικό "Ντέφι"; ) για τις δυσκολίες που ο Τσιτσάνης αντιμετώπισε τα τελευταία χρόνια στην αναζήτηση εταιρείας που δέχεται τα κομμάτια του.

- Απ. Καλδάρας: Τα τελευταία τραγούδια του ερμήνευσε η ’ντρη Κωνσταντίνου. Καταπληκτική φωνή, μα ποιος την γνωρίζει;

- Θ. Πολυκανδριώτης: Εκτός από διάφορες ζωντανές ηχογραφήσεις ο τελευταίος του ολοκληρωμένος δίσκος ήταν το "Μη θυμώνεις" με κάποιον Βαγγέλη Μαρούλη (επίσης πολύ ωραία φωνή αλλά άγνωστος). Εταιρεία: "’νοδος".

κλπ.

Ένα πολύ διαδεδομένο φαινόμενο λοιπόν ...

Share this post


Link to post
Share on other sites
Προσωπικά έχω την εντύπωση πως πρόκειται για ενδείξεις "περιθωριοποίησης". Δεν μπορώ να πιστέψω πως είναι σύμπτωση ότι παρόμοια έχουν συμβεί σε αρκετούς άλλους "κλασικούς" δημιουργούς.....

Ένα πολύ διαδεδομένο φαινόμενο λοιπόν ...

Michael, συμφωνώ σε γενικές γραμμές με τον προβληματισμό σου! Μάλλον οι μεγάλοι συνθέτες , μπαίνοντας σε 2η μοίρα , σε σχέση με τους τραγουδιστές,θέλησαν με αυτό τον τρόπο να δώσουν το στίγμα τους με νέες κι άγνωστες φωνές, ώστε αυτοί (οι συνθέτες) να είναι σε πρώτο πλάνο! Ας σκεφτούμε τα εξώφυλλα των δίσκων που απο τα τέλη της δεκαετίας του '60 είχαν σε γκρο-πλαν τον εκάστοτε τραγουδιστή κι όχι ένα θέμα όπως σε δίσκους του Χατζιδάκι, του Θεοδωράκη...Βέβαια η επιλογή άγνωστων ερμηνευτών και όχι πάντα καλλίφωνων έφερνε αντίθετα αποτελέματα...Σε μια δύσκολη εποχή, όπως η δική μας, που όλοι βγάζουν δίσκο, η διαφήμιση παίζει -δυστυχώς-τον 1ο ρόλο.Δεν αναφέρομαι σε αυτούς που "ψάχνονται" πέρα από τα ΜΜΕ και θα ανακαλύψουν ωραίες δισκογραφικές δουλειές, βέβαια...Είναι και οι εταιρείες στη μέση που...αποφασίζουν ποιος είναι ξεπερασμένος και ποιος όχι (με καθαρά οικονομικά κριτήρια).Ας μη γελιόμαστε! Οι εταιρείες δεν παράγουν πολιτισμό, αλλά προϊόντα που θέλουν να πουληθούν...Τον πολιτισμό οφείλει να τον παράγει πρώτα πρώτα το κράτος ,δίνοντας ουσιαστική παιδεία στον λαό και σε θέματα πολιτισμού και δίνοντας πρώτο, ενεργό παρόν στη διοργάνωση εκδηλώσεων, εκδόσεων κλπ ώστε να "αναγκάσει" το όλο σύστημα να ακολουθήσει και να βελτιωθεί!

Share this post


Link to post
Share on other sites
Θανάση, σ ευχαριστώ για τις πληροφορίες. Τον δίσκο έτσι κι αλλιώς τον έχω. :D Για ρητορικές ερωτήσεις επρόκειτο κυρίως. Το "Ίσως ο Θανάσης ξέρει περισσότερα" αφορούσε το τελευταίο ζήτημα, δηλαδή πως ενδεχομένως γνωρίζεις κάτι για τους λόγους που ο Κουγιουμτζής έδωσε τα τραγούδια του σ έναν λίγο-πολύ άγνωστο τραγουδιστή και που τον δίσκο έβγαλε μόνο μια μικρή ανεξάρτητη εταιρεία.

Δεν ξέρω περισσότερες λεπτομέρειες για τη δημιουργία του συγκεκριμένου δίσκου.Νομίζω ότι ο Κουγιουμτζής απλά έδωσε τη συγκατάθεσή του προκειμένου να επανακυκλοφορήσουν τα συγκεκριμένα τραγούδια για να βοηθήσει πιστεύω έναν νέο τραγουδιστή.Δεν ασχολήθηκε δηλαδή με τη δημιουργία του δίσκου (ενορχήστρωση, δ/νση ορχήστρας κλπ.).Τώρα όσον αφορά την μικρή εταιρεία, νομίζω ότι είναι γνωστό σε όλους ότι οι μεγάλες εταιρείες δύσκολα πλέον αναλαμβάνουν τέτοιες δουλειές.Κι όπως άκουσα και στην κηδεία του Κουγιουμτζή (όχι από άτομο της οικογενείας του, γι'αυτό κρατώ και τις επιφυλάξεις μου), τον τελευταίο καιρό ο Κουγιουμτζής είχε έτοιμο ένα δίσκο με ορχηστρικά κομμάτια αλλά καμία εταιρεία δεν αναλάμβανε την παραγωγή του.Αυτός ήταν κι ένας απ'τους λόγους που τον τελευταίο καιρό ήταν απογοητευμένος.Για το άμεσο μέλλον βέβαια προβλέπεται η κυκλοφορία ενός δίσκου με επανεκτελέσεις παλιών τραγουδιών (από τη ΜΙΝΟS-EMI) με την κόρη του και με άλλους νέους τραγουδιστές.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Θανάση, σ ευχαριστώ για τις - όπως πάντα - πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες. :wow:

Share this post


Link to post
Share on other sites

Για να πω κι εγώ κάτι γι' αυτό το θέμα, η αλήθεια είναι ότι ο Γιώργος έχει δεχτεί πάρα πολλές επιθέσεις από τα media. Όμως, κάποια παιδιά απ' το forum, έγραψαν ότι τα βρήκαν μπαστούνια στην περίπτωση του Γιώργου. Έτσι οι "συνήθεις ύποπτοι" στράφηκαν σε άλλου είδους δηλώσεις, π.χ. ότι ο Νταλάρας δε μιλά στα ετεροθαλή αδέρφια του, ότι έχει γύφτικες ρίζες, κ.τ.λ., με αποτέλεσμα, οι προκαταλήψεις που έχει ο κόσμος στα θέματα αυτά,να τον κάνουν να στραφεί εναντίον του Γιώργου. Ακόμα κι εμένα, στο σχολείο με κοροιδεύουν , με βάση αυτούς τους ισχυρισμούς.Όμως το μήνυμα μου είναι αυτό: ΟΣΑ ΔΕ ΦΤΑΝΕΙ Η ΑΛΕΠΟΥ(ή οι αλεπούδες αν προτιμάτε, διότι είναι πολλές)ΤΑ ΚΑΝΕΙ ΚΡΕΜΑΣΤΑΡΙΑ!!!!!!!!

Share this post


Link to post
Share on other sites

Αγαπητέ φίλε, μία συμβουλή. Μην δίνεις σημασία σε αυτά που λέγονται ή γράφονται. Αναφέρομαι -κυρίως- στα της προσωπικής, οικογενειακής ζωής. Καλό θα ήταν να μη δίνουν σημασία ούτε και οι υπόλοιποι(άσχετοι με το κεφάλαιο <<Νταλάρας>>). Επειδή ο συγκεκριμένος καλλιτέχνης κοιτάζει μόνο τη δουλειά του ή πράγματα που σχετίζονται με την κοινωνική διάσταση αυτής κι επειδή δεν έχει δημιουργήσει ο ίδιος σκάνδαλα ή σκανδαλάκια, φροντίζουν οι άλλοι να <<δημιοιυργούν>>. Μην ασχολείσαι καλύτερα. Ο άνθρωπος είναι σχεδόν σαράντα χρόνια διαρκώς στον χώρο κι ενοχλεί αρκετούς. Πιο πολύ ενοχλεί που δεν είναι ο κύριος <<ΝΑΙ>> σε όλα και που έχει άποψη. Είναι αμάρτημα μεγάλο και έχει τις συνέπειες που όλοι ξέρουμε. Για μένα πάντα ήταν ο κορυφαίος ερμηνευτής. Για πολλούς είναι ο κορυφαίος -εν ενεργεία- ερμηνευτής. Σε κάποιους δεν αρέσει αυτό και αποκαλούν αυτή τη γενιά <<οι πενηντα-φεύγα>>. Αυτός είναι και ο διακαής πόθος τους. Να αφήσει ελεύθερο το πεδίο. Δεν μπορούν πια να κάνουν υπομονή. Και λένε διάφορα. Εμείς πάντως έχουμε υπομονή στις προκλήσεις... :(:(:music:

Share this post


Link to post
Share on other sites
Guest
You are commenting as a guest. If you have an account, please sign in.
Reply to this topic...

×   You have pasted content with formatting.   Remove formatting

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

Loading...