Θέλω να τα πω

[ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΟΛΥΜΗΧΑΝΟΣ 11,573]

ΠΟΛΙΤΗΣ - ΠΑΡΑΘΥΡΟ

Θέλω να τα πω

’κης Πάνου Γιώργος Νταλάρας *****

"Χαίρομαι", έλεγε ο ’κης Πάνου, "που μαθαίνω πως μου χρωστά η Πολιτεία. ’μα το μάθει κι αυτή, άμα μου χρωστά, δε γίνεται, αργά ή γρήγορα θα μου τα δώσει. Μακάρι να δώσω και εγώ σ' αυτούς που χρωστώ... αλλά καλύτερα να μη μου τα δώσει και να μου τα χρωστά. Γιατί μόνο όταν σου χρωστά η Πολιτεία, μπορείς να την κοιτάζεις αφ' υψηλού". Και έτσι έζησε "με το τίποτα". Ήταν πάντα ένας "αδιόρθω-αναρχί" που μπορούσε να τινάξει τα πάντα για ένα φιλότιμο, για ένα του πείσμα, ένα εγωισμό που πάντα υπεράσπιζε. Έτσι, καθόλου δεν εκπλάγηκα όταν κυκλοφορώντας το λαϊκό δίσκο "Θέλω να τα πω", τον οποίο θεωρώ έναν από τους καλύτερους που κυκλοφόρησαν ποτέ στη λαϊκή μας μουσική, βγήκε και δήλωσε λίγες μέρες μετά ότι ο Νταλάρας δεν τα είπε τα τραγούδια του. Και όλοι πάγωσαν. Γιατί ήταν η ευκαιρία της ζωής του με τον Νταλάρα να επανέλθει δυναμικά στην επικαιρότητα. Ο δε Νταλάρας μετά τη δήλωση αυτή, από πίκα όσο ζούσε ο συνθέτης ποτέ δεν συμπεριέλαβε στις συναυλίες του τα τραγούδια του "Θέλω να τα πω". Κι έτσι, με αυτά τα γινάτια και τα παιδικά καμώματα στέρησαν από τον κόσμο τα σημαντικότερα λαϊκά τραγούδια που γράφτηκαν τη δεκαετία αυτή. Βέβαια ο δίσκος με τα χρόνια έγινε χρυσός, αλλά παραμένει στο περιθώριο μέχρι σήμερα. Στο "Θέλω να τα πω" δεν υπάρχει τραγούδι σκάρτο. Ο Πάνου γράφει καταπληκτικές μελωδίες, οι οποίες ντύνουν ένα από τους πλέον κοινωνικούς και καυστικούς στίχους που ακούστηκαν σε λαϊκό τραγούδι.Το δε τραγούδι "Χαροκόπου 1942- 1953" θεωρώ ότι είναι ένα ζεϊμπέκικο για σεμινάριο. Όλα λειτουργούν άψογα σε αυτό το δίσκο. Ο Νταλάρας, παρά την αντίθετη άποψη του συνθέτη, λέει πολύ καλά τα τραγούδια, βέβαια Καζαντζίδης δεν είναι και το λέω αυτό γιατί όλα τα τραγούδια του ο Πάνου τα έγραφε έχοντας στο νου τη φωνή του Στέλιου . Οι μουσικοί είναι από τους καλύτερους που διέθετε η Ελλάδα εκείνη την εποχή. Οι ενορχηστρώσεις άπιαστες. Με άλλα λόγια, ήταν ένας λαϊκός δίσκος πολύ σημερινός και ταυτοχρόνως πολύ παλιός με ρίζες βαθιά λαϊκές. Τα τραγούδια του δίσκου είναι: Θέλω να τα πω, Τούτος ο τάφος, ’νοιξε Πέτρο, Φέρε, Ο εαυτός μου, Προσευχή του καλού ραγιά, Χαροκόπου 1942-1953, Δεν είναι ο κόσμος φίλος μου, Ο δρόμος είναι ο δρόμος, Όμορφο χαβά, Για έλα κάθισε μ' εμάς, Εζησε με τίποτα, Αδιόρθω-Αναρχί.

Π.Λ.

Κωδικός άρθρου: 561499

ΠΟΛΙΤΗΣ - 17/07/2005, Σελίδα: 7

[Michael 2]

Σχετικά με το πιο πάνω ενδιαφέρον άρθρο να σημειώσω το εξής:

Το 1984 ο Λεωνίδας Βελής κυκλοφόρησε τον πρώτο του δίσκο με τίτλο "Πρώτη γνωριμία". Ερμηνεύει σε δεύτερη εκτέλεση 11 τραγούδια του ’κη Πάνου ο οποίος είχε και την "γενική επιμέλεια του δίσκου" (ενώ ενορχηστρωτής και διευθυντής ορχήστρας ήταν ο Νάκης Πετρίδης, με εξαίρεση ένα τραγούδι στο οποίο ο ίδιος ο Πάνου ανέλαβε αυτή τη δουλειά).

Κάπου έχω διαβάσει (όχι στο ένθετο του δίσκου, όπως νόμιζα) ότι ο Πάνου για αυτό το τον δίσκο επέλεξε τραγούδια στα οποία δεν ήταν ικανοποιημένος από την πρώτη τους εκτέλεση. Οπότε το πιο πάνω άρθρο μάλλον επιβεβαιώνει γιατί από τα 11 τραγούδια που ερμηνεύει ο Βελής τα 3 βρίσκονται αρχικά στον δίσκο "Θέλω να τα πω" με τον Νταλάρα ("Θέλω να τα πω", "Χαροκόπου 1942-1953", "Για έλα κάθησε με μας") ...

Ο Βελής είναι μια από τις πιο εντυπωσιακές φωνές που έχω ακούσει ποτέ. (Μια άλλη είναι εκείνη του Νταλάρα, μην εκνευρίζεστε λοιπόν με όσα λέω. ) Μια φωνή υπέροχη, πολύ παρόμοια με του Καζαντζίδη, και εμένα μου αρέσει μάλιστα περισσότερο! Ίσως και λόγω αυτής της ομοιότητας ο Πάνου τού εμπιστεύτηκε τα τραγούδια ...

Ειδικά η ερμηνεία του "Θέλω να τα πω" από τον Βελή σε αφήνει άναυδο. Απίστευτο τι φωνή διαθέτει αυτός ο άνθρωπος!! :razz: Πάλι δεν το λέω με την πρόθεση να υποτιμήσω την (επίσης καταπλητική) ερμηνεία του Νταλάρα. Λόγω τελείως διαφορετικού χαρακτήρα των φωνών, αυτές έτσι κι αλλιώς δύσκολα συγκρίνονται. Αλλά η ερμηνεία του Βελή σίγουρα δεν υστερεί καθόλου από εκείνη του Νταλάρα ... (Θανάση, ποια είναι η δική σου γνώμη; )

Όσο για τη διένεξη Πάνου Νταλάρα θυμάμαι ότι κάποτε το περιοδικό "Ντέφι" είχε δημοσιεύσει μια σχετική επιστολή του Πάνου (ενδεχομένως και του Νταλάρα ;; ). Αν το βρω το τεύχος και όταν έχω χρόνο, ίσως να την αντιγράψω.

[Ο Πάνου] «Ήταν πάντα ένας "αδιόρθω-αναρχί" που μπορούσε να τινάξει τα πάντα για ένα φιλότιμο, για ένα του πείσμα, ένα εγωισμό που πάντα υπεράσπιζε.»

Όπως ξέρουμε, αυτό το απέδειξε με πολύ "χειροπιαστό" και απαίσιο τρόπο .....

[GIANNHS 0]

Ο δίσκος αυτός κατά την γνώμη μου είναι από τους καλύτερους της 20ετίας . Τραγούδια με κοινωνικοπολιτικό περιεχόμενο έτσι όπως μόνο ο Πάνου ήξερε να γράφει. Ο Πάνου ήταν μια ιδιαίτερη περίπτωση ανθρώπου και συνθέτη με τους δικούς του κώδικες επικοινωνίας, εγωκεντρικός,ανατρεπτικός, θυμόσοφος. αιρετικός, που και που βαθιά ερωτικός, πήγε την υπόθεση τραγούδι παραπέρα.

Τώρα η διένεξή του με τον Νταλάρα είναι γνωστή και είχε πάρει μεγάλες διαστάσεις τότε και σε αυτό συνέβαλάν και κάποια περιοδικά της εποχής- βλέπε Ντέφι και Ελληνιάδη- με αποτέλεσμα ο Πάνου να ασχολείτε με το γιατί έχει χρυσές βρύσες σπίτι του ο Νταλάρας. Μάλιστα οταν ηχογραφούσαν τον δίσκο ο Νταλάρας δεν ήθελε ο Πάνου να ήταν μέσα στο στούντιο. Πάντως όπως και να έχουν τα πράγματα μας άφησαν έναν καταπληκτικό δίσκο και αυτό είναι το ουσιαστικό. Ο Νταλάρας τα έιπε αρκετά καλά κατά την γνώμη μου, ήταν μέσα στο κλίμα των τραγουδιών.

Μichael θα διαφωνήσω σε αυ΄τα που λες για τον Βελή, έχει κάποια στοιχεία ως προς το ηχόχρωμα που θυμιζει λίγο Καζαντζίδη , αλλά σε καμία περίπτωση δεν τους συγκρίνω, η μέρα με την νύχτα που λέμε.

[ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΟΛΥΜΗΧΑΝΟΣ 11,573]

Αλλά η ερμηνεία του Βελή σίγουρα δεν υστερεί καθόλου από εκείνη του Νταλάρα ... (Θανάση, ποια είναι η δική σου γνώμη; )

Όντως η ερμηνεία του Βελή είναι πολύ σπουδαία.Μου αρέσει πολύ .Αλλά προσωπικά προτιμώ την ερμηνεία του Νταλάρα και ειδικά αυτήν του δίσκου ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΜΟΥ.

[ntalarologos 0]

συγνώμη που επεμβαίνω στην συζητηση σας αν και λιγο καθυστερημενα αλλα θελω να πω πωσ ο δισκοσ αυτός ηταν για να τον τραγουδισει μονο ο νταλαρας. το χρωμα τησ φωνησ του ειναι το πιο καταλληλο και επειδη τον εχουμε συνδεσει και με πολιτικα τραγουδια πιστεύω πωσ ηταν ο καταλληλος. προσωπικα για μενα θεωρω οτι ο δισκοσ αυτοσ είναι ο καλύτεροσ για μενα του κορυφαιου νταλαρα

[nefeli 1,116]

Δυσκολέυμαι να φανταστώ τα τραγούδια αυτά τραγουδισμένα από τον Καζαντζίδη.Κάποια από τα τραγούδια αυτά,με πρώτο και κύριο το Θελω να τα πω αλλά και το Εφτά νομά, απαιτούν έχω την εντύπωση κάποια γυρίσματα στη φωνή και ένα είδος τεχνικής που δεν νομίζω ότι τα διέθετε ο Καζαντζίδης.Νομίζω ότι του πάνε γάντι του Νταλάρα και έδωσε ρεσιτάλ ερμηνειών.

" Ο δε Νταλάρας μετά τη δήλωση αυτή, από πίκα όσο ζούσε ο συνθέτης ποτέ δεν συμπεριέλαβε στις συναυλίες του τα τραγούδια του "Θέλω να τα πω". Αν δεν κάνω λάθος τα Τραγούδια μου είναι πολύ πριν από το θάνατο του συνθέτη.Μάλλον κάτι του ξέφυγε του Πολίτη.

[ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΟΛΥΜΗΧΑΝΟΣ 11,573]

Προχθές έβγαλα για να ακούσω κάποια τραγούδια από το διπλό cd "’κης Πάνου-Τραγούδια από τις 45 στροφές". (Μinos-Emi 1995)

Στο ένθετο του cd υπάρχουν αποσπάσματα από συνεντεύξεις καλλιτεχνών και ανθρώπων που γνώρισαν τον ’κη Πάνου.Μεταξύ αυτών κι ένα απόσπασμα από συνέντευξη του Γ.Νταλάρα στα "Νέα" στις 5-4-1982.

Λέει λοιπόν ο Γιώργος τα εξής:

"O ’κης Πάνου υπήρξε φίλος του πατέρα μου.Τον γνωρίζω από τότε, που ήμουνα παιδί.

Πρόκειται για έναν γνήσιο λαικό συνθέτη, από τους λίγους που έχουν απομείνει.Γράφει λόγια και μουσική μόνο για το κέφι του.Ουδέποτε κατά παραγγελίαν.Και τα τραγούδια του είναι αληθινά.Γιατί μιλάνε για βιωμένα πράγματα.Με τον ’κη Πάνου, συμβαίνει τελευταία, όπως συνέβη και παλιότερα το εξής:Κάποιοι "ειδικοί", που δεν έχουν καμία σχέση ούτε με τον ’κη Πάνου , ούτε με τον τρόπο ζωής του, ούτε με τα τραγούδια του, μάθανε δυο-τρία πράγματα γι'αυτόν και τον ..."ανακαλύψανε"! Και δόστου συνεντεύξεις στα ραδιόφωνα και τις εφημερίδες και δόστου αυταρέσκεια για την "ανακάλυψη" αυτού του σπουδαίου δημιουργού που είναι στο περιθώριο.

Μετά λοιπόν απ'αυτή τη φασαρία και το "μπλα μπλα", θα δεις ούτε λέξη πια για τον ’κη Πάνου! Σα να μην υπάρχει γι'αυτούς, όπως δεν υπήρχε για κάποιους άλλους στο παρελθόν".

[ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΟΛΥΜΗΧΑΝΟΣ 11,573]

Στη νέα κασετίνα της Minos-Emi με τραγούδια του ’κη Πάνου με τίτλο "Ο κόσμος ο δικός μου" , στις πληροφορίες για τα τραγούδια,κάτω από τα "Θέλω να τα πω", "Τούτος ο τάφος", "Χαροκόπου 1942-1953 (Στις παράγκες)" αναγράφονται τα εξής:

Moυσική, στίχοι ’κης Πάνου.Κυκλοφορία :1981.

Από το δίσκο ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΑ ΠΩ που παρουσίασε ο ’κης Πάνου, με μοναδικό ερμηνευτή τον Γιώργο Νταλάρα.Μπουζούκι παίζουν ο Κώστας Παπαδόπουλος με το Λάκη Καρνέζη, πιάνο ο Μάρκος Αλεξίου και κιθάρα ο Μάριος Κώστογλου, ο Μπάμπης Λασκαράκης αλλά και ο Γιώργος Νταλάρας. Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι αρχικά το τραγούδι "Θέλω να τα πω" ήταν ένα ερωτικό ζειμπέκικο-μάλιστα αργότερα ο ’κης Πάνου, το ηχογράφησε και μ'αυτήν τη μορφή, στο δίσκο του με το Λεωνίδα Βελή. Σύμφωνα με μαρτυρία του Γιώργου Νταλάρα, ο ίδιος πρότεινε στο δημιουργό να τραγουδήσει τον πρώτο τετράστιχο σαν "κραυγή" στην αφετηρία του δίσκου, εκδοχή που "έφερε" σαν συνέχεια την "δικαίωση" του "Τούτος ο τάφος", δίνοντας τελείως διαφορετική διάσταση στο θέμα του τραγουδιού. Τόσο το "Θέλω να τα πω" όσο και το "Χαροκόπου 1942-1953", ζωντανά ηχογραφημένα με τον Γιώργο Νταλάρα και πάλι, στις συναυλίες του τότε στον Ορφέα της οδού Σταδίου, υπήρξαν από τα τραγούδια που ακούστηκαν περισσότερο από το διπλό δίσκο ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΜΟΥ-ΖΩΝΤΑΝΗ ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ ΣΤΟΝ ΟΡΦΕΑ , που αποτελεί μια από τις πλέον εμπορικές εκδόσεις στην ιστορία της Ελληνικής Δισκογραφίας.

[ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΟΛΥΜΗΧΑΝΟΣ 11,573]

Στην ίδια έκδοση (τα τραγούδια υπάρχουν στο topic ’κης Πάνου) υπάρχει ένα εκτενέστατο βιογραφικό του συνθέτη επιμελημένο από το Γιώργο Τσάμπρα.Στο κεφάλαιο της συνεργασίας του ’κη Πάνου με το Γιώργο Νταλάρα αναγράφονται τα εξής:

"Kι έτσι θα φτάσουμε στο 1982, στη συνεργασία του με το Γιώργο Νταλάρα, και στο δίσκο ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΑ ΠΩ που μέλλεται, εν τέλει, να είναι η τελευταία προσωπική ολοκληρωμένη κατάθεσή του στη δισκογραφία.

Είναι η εποχή που ο Γιώργος Νταλάρας βλέπει το προσωπικό του "παιχνίδι" σε ότι αφορά τις ζωντανές εμφανίσεις, να γίνεται πραγματικότητα.Η αποδοχή του Ορφέα και αμέσως μετά το Ολυμπιακό Στάδιο, πιστοποιούν την επιτυχία του περάσματός του σε μεγάλους συναυλιακούς χώρους...Τα τραγούδια "Θέλω να τα πω" και "Εφτά νομά- σ'ένα δωμά-" (Χαροκόπου 1942-1953 το ονομάζει ο δημιουργός του , καθώς αποτελεί καταγραφή προσωπικών του βιωμάτων στο συγκεκριμένο χώρο, τα συγκεκριμένα χρόνια) αποτελούν δυο τραγούδια-σήματα μέσα στη συγκεκριμένη ατμόσφαιρα...Αρκεί να ακούσει κανείς πως λειτουργούν ήδη στη ζωντανή ηχογράφηση από τον Ορφέα που θ'αποτελέσει το δίσκο "Τα τραγούδια μου" -από τα κορυφαία best sellers στην ιστορία της ελληνικής δισκογραφίας-για να το αντιληφθεί...Ο ολοκληρωμένος δίσκος της συνεργασίας ’κη Πάνου και Γιώργου Νταλάρα, έχει κυκλοφορήσει λιγότερο από ένα χρόνο πριν απ'όλα αυτά.

Το σημείωμα του ’κη Πάνου που καταγράφεται στο οπισθόφυλλό του , είναι ένα ακόμα προιόν των δικών του παρατηρήσεων στο σύγχρονο τοπίο του τραγουδιού και στις προσπάθειες για "λαική καταξίωση" του ποιητικού λόγου:"Δεν είναι τραγικό αν σε καταλάβουν και δε σε δεχτούν, τραγικό είναι να σε δέχονται χωρίς να σε καταλαβαίνουν" καταλήγει.

Τα τραγούδια του ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΑ ΠΩ , θα μπορούσαν να είναι η συνέχεια του ΠΑΡΩΝ σε ότι αφορά τις κοινωνικές καταγραφές και την διεισδυτικότητά τους,αν δεν είχαν από τη δημιουργία τους μια πιο άμεση, "δημοσιογραφική", οργή.Και ναι μεν, "Μη μιλάς μες στη μιζέρια περί ήθους και τιμής, φέρε του ληστή τα χέρια να ρεφάρουμε κι εμείς", αλλά όταν το συγκεκριμένο κομμάτι καταλήγει..."Λάχανα δεν έχει ο κήπος και πεινάει το παιδί, φέρε του χοντρού το λιπος να το κάνουμε λαρδί", φαίνεται ότι πλέον η ματιά του παρατηρητή είναι περισσότερο οργισμένη και λιγότερο διεισδυτική απέναντι σ'αυτό που καταγράφει.

Ανάμεσα απ'αυτές τις "εκτροπές" βέβαια, υπάρχουν τραγούδια όπως το συγκλονιστικό " Ο δρόμος είναι δρόμος" που σαφώς δικαιώνουν την εκτίμηση ότι ο ’κης Πάνου δημιούργησε την πιο βαθιά, την πιο ρεαλιστική , την πιο καίρια τομή στην "μυθολογία" του "λαικού" στίχου:

"Δεν είναι εύκολο ν'αλλάξεις , όταν χαλάσεις εντελώς, δεν έχεις μάτια να κοιτάξεις ποιος είν'ο δρόμος ο καλός.Για μένα ο δρόμος είναι δρόμος, στον εαυτό σου έτσι λες, τι πάει να πει βρωμιά και τρόμος, κατήφορος και προσβολές".

Ο τρόπος που αναδείχτηκαν τραγούδια σαν κι αυτό μέσα απ'το χρόνο, ίσως δείχνει ότι και στις μέρες μας λειτουργούν οι "φυσικοί" μηχανισμοί για την αποδοχή ενός καλλιτεχνικού υλικού-μακριά από τα εκτυφλωτικά φώτα της "προβολής" κάθε επικαιρότητας".Το γεγονός όμως ότι ο δίσκος στηρίχτηκε πολύ στην δυναμική επικοινωνίας του τραγουδιστή του, έκανε-και πάλι-κάποια τραγούδια να ξεχωρίσουν , αφήνοντας το υπόλοιπο υλικό στη σκιά τους".

[ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΟΛΥΜΗΧΑΝΟΣ 11,573]

Απόσπασμα συνέντευξης του ’κη Πάνου στον Πάνο Γεραμάνη, όπως δημοσιεύεται στο βιβλίο-αφιέρωμα στον Γεραμάνη "Η ζωή μου ένα τραγούδι".

Ένα από τα σημαντικότερα έργα του ’κη Πάνου στη δισκογραφία είναι το "Θέλω να τα πω" με τον Γιώργο Νταλάρα που άφησε μια μεγάλη πίκρα στον μεγάλο δημιουργό που μιλάει γι'αυτό:

"Ενώ όλα τα τραγούδια ήταν θαυμάσια η εταιρεία προτίμησε να αναδείξει μόνο δύο: "Θέλω να τα πω" και "Χαροκόπου". Η ζωή όμως τιμωρεί.Γιατί ο κόσμος αγάπησε και έκανε σουξέ όλα σχεδόν τα κομμάτια του δίσκου με τον Νταλάρα.Έτσι με αυτόν τον τρόπο αποδείχθηκε ότι τα τραγούδια που κάτι λένε, κρύβουν μια δυναμική που δεν μπορεί να την εμποδίσει κανένα κύκλωμα και καμια εταιρεία".

[Bithidalaras 27]

Από τη στήλη του Τάσου Κριτσιώλη στο musiccorner:

http://www.musiccorner.gr/extras/record/index.html

Πρόκειται για την τελευταία δισκογραφική δουλειά του ’κη Πάνου με καινούργιο υλικό, η οποία κυκλοφόρησε το Μάρτιο του 1982 με αποκλειστικό ερμηνευτή τον Γιώργο Νταλάρα και ξεπέρασε τα «χρυσά» όρια των 50.000 αντιτύπων. Βγήκε καταμεσής της αναβίωσης του λαϊκού και ρεμπέτικου τραγουδιού που οφείλεται κατά ένα μεγάλο ποσοστό στις διάφορες κομπανίες που δημιουργούνταν τη συγκεκριμένη περίοδο (Αθηναϊκή, Ρεμπέτικη, Οπισθοδρομική κ.α.) κι έκανε μεγάλη αίσθηση.

Σύμφωνα με φήμες που κυκλοφορούσαν εκείνη την εποχή, τα περισσότερα τραγούδια του δίσκου (και ειδικά το ομότιτλο) προορίζονταν για τη φωνή του Στέλιου Καζαντζίδη, καθώς ακουγόταν ότι θα επέστρεφε στη δισκογραφία έπειτα από έξι και πλέον χρόνια σιωπής. Κάτι τέτοιο όμως δεν έγινε κι έτσι δόθηκαν στον Νταλάρα, ο οποίος αποδεικνύει για πολλοστή φορά πόσο σπουδαίος λαϊκός τραγουδιστής είναι. Ειδικά στο ομότιτλο, υπερβαίνει τα όριά του με την «κορύφωση» στο τέλος του.

Το ύφος των κομματιών δεν ξεφεύγει από το συνηθισμένο του συνθέτη και στιχουργού. Λόγια «σκληρά» και πολλές φορές δηκτικά, με βασικό τους θέμα τον κοινωνικό προβληματισμό και το νόημα της ζωής. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το «Θέλω να τα πω» αποτελεί μια συνέχεια του «Παρών» που είχε κυκλοφορήσει ο Πάνου το 1977 με τον Μανώλη Μητσιά.

Το ομότιτλο - και εξαιρετικά υψηλών απαιτήσεων - τραγούδι στην αρχική του μορφή ήταν ζεϊμπέκικο, αλλά κατόπιν προτροπής του Νταλάρα ο συνθέτης δέχτηκε να ηχογραφηθεί μόνον η πρώτη στροφή ως μια «εισαγωγή» στο δίσκο κι εν συνεχεία να «κολλήσει» δίπλα του το «Τούτος ο τάφος». Ολόκληρο το «Θέλω να τα πω» όπως το είχε γράψει ο Πάνου ερμήνευσε για πρώτη φορά στη δισκογραφία ο Λεωνίδας Βελής το 1983, μέσα από την «παρθενική» του δουλειά «Πρώτη γνωριμία» με περιεχόμενο παλαιότερα τραγούδια του συνθέτη σε δεύτερη εκτέλεση.

Το «Θέλω να τα πω» είναι ένας πολύ καλός λαϊκός δίσκος, ο οποίος έβγαλε αρκετά γνωστά κομμάτια. Πέρα από το ομότιτλο και το «Τούτος ο τάφος», πασίγνωστο είναι και το «Χαροκόπου 1942-1953» («Εφτά νομά σ' ένα δωμά») το οποίο ακόμη και σήμερα πρωταγωνιστεί σε πολλά νυχτερινά κέντρα και ιδίως σε «ρεμπετάδικα». Επίσης, ακούστηκαν και τα «’νοιξε Πέτρο», «Φέρε», «Ο δρόμος είναι δρόμος» και «Δεν είναι ο κόσμος φίλος μου». Επίσης, καλές στιγμές είναι και τα «Όμορφο χαβά», «Ο εαυτός μου» και το «μισόλογο» «Αδιόρθω-αναρχί»!

Στο οπισθόφυλλο υπάρχει ένα «αντιδραστικό» σημείωμα του ’κη Πάνου, από το οποίο ξεχωρίζει η φράση «Δεν είναι τραγικό αν σε καταλάβουν και δεν σε δεχτούν, τραγικό είναι να σε δέχονται χωρίς να σε καταλαβαίνουν». Είναι σαφείς οι υπαινιγμοί του δημιουργού σχετικά με το πέρασμα της ελληνικής ποίησης στο τραγούδι μας, ένα κομμάτι της οποίας είναι πραγματικά ακαταλαβίστικη για μια μεγάλη μερίδα συμπατριωτών μας...

Στο δίσκο συμμετέχουν σπουδαίοι μουσικοί, όπως οι Λάκης Καρνέζης και Κώστας Παπαδόπουλος στα μπουζούκια (σε κάποια τραγούδια παίζει και ο Γιάννης Μπιθικώτσης, ανιψιός του αείμνηστου Γρηγόρη), ο Μάριος Κώστογλου και ο Μπάμπης Λασκαράκης στις κιθάρες, Ο Διονύσης (Νύσσος) Πανταζής στο μπάσο, ο Φίλιππος Τσεμπερούλης στα πνευστά κ.α.

Η ηχογράφηση έγινε στα στούντιο της Columbia με ηχολήπτη τον Τάκη Φιλιππίδη και βοηθό τον Γιάννη Παπαϊωάννου.

Τα τραγούδια του δίσκου

1. Θέλω να τα πω

2. Τούτος ο τάφος

3. ’νοιξε Πέτρο

4. Φέρε

5. Ο εαυτός μου

6. Προσευχή του καλού ραγιά

7. Χαροκόπου 1942-1953 (στις παράγκες)

8. Δεν είναι ο κόσμος φίλος μου

9. Όμορφο χαβά (Συμμετέχει χορωδία)

10. Για έλα κάθισε με μας

11. Έζησε με το τίποτα

12. Αδιόρθω-αναρχί (Συμμετέχει χορωδία)

[Tasos 3]

Ωραία παρουσίαση, αλλά θα έπρεπε να ενημερώσει ότι ο δίσκος αυτός κυκλοφορεί σε cd - remaster.

[Geske 37]

Παιδιά θα ήθελα να κάνω άλλη μια φορά μια ερώτηση «της βάρβαρης Γκης από τα βόρεια», να με συγχωρείτε αν είναι ανόητη, παρακαλώ...

Τα τραγούδια στο «Θέλω να τα πω» είναι ρεμπέτικα; λίγο ή πολύ; με κάποιο τρόπο;

Ή ζαλίστηκα με το ξενίχτη και δεν ξέρω πια τι ακούω;

[ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΟΛΥΜΗΧΑΝΟΣ 11,573]

Geske σίγουρα δεν είναι ρεμπέτικα.

Τόσο όμως η μουσική του ’κη Πάνου όσο και οι στίχοι του έχουν σαφείς επιρροές από το ρεμπέτικο τραγούδι.’λλωστε ο ίδιος , πριν αρχίσει τη σύνθεση, "θήτευσε" ως οργανοπαίκτης (μπουζουξής) από τα λαικά κέντρα , στο πλάι μεγάλων καλλιτεχνών της εποχής.

[ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΟΛΥΜΗΧΑΝΟΣ 11,573]

Mια νέα δική μου παρουσίαση του δίσκου "Θέλω να τα πω", μαζί με ένα ηχητικό ντοκουμέντο, στο "Όγδοο"

http://www.ogdoo.gr/portal/index.php?optio...d=262&Itemid=40

[albert 1,558]

Mια νέα δική μου παρουσίαση του δίσκου "Θέλω να τα πω", μαζί με ένα ηχητικό ντοκουμέντο, στο "Όγδοο"

http://www.ogdoo.gr/portal/index.php?optio...d=262&Itemid=40

Εξαιρετικα!!!!Μπραβο Θανο!

Καλα σημερα ειναι η μερα του ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΑ ΠΩ!!

[EKOSTEL 8,742]

'Ο,τι πρέπει κι όπως πρέπει αυτό το αφιέρωμα. Σαν σήμερα άλλωστε άφησε τον κόσμο των ''ζωντανών'' ο ’κης Πάνου.

Σήμερα το αφιέρωμα στο ogdoo, σήμερα και η επανακυκλοφορία του δίσκου μέσω της εφημερίδας ''ΒΗΜΑ''.

[TheAegean60 90]

Εστω και μερικα χρονια μετα, απο το αρθρο που αναδημοσιευει ο φιλος Bithidalaras λειπει το Ο ΔΡΟΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΔΡΟΜΟΣ....η αρχικη εκδοση του δισκου ειχε 13 τραγουδια , η προχθεσινη 14 με την προσθηκη του ΖΗΤΩ!

[ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΟΛΥΜΗΧΑΝΟΣ 11,573]

Είμαι βέβαιος πως πρόκειται για τυπογραφικό λάθος.’λλωστε στο κείμενο αναφέρεται το τραγούδι και είμαι σίγουρος, επειδή τυχαίνει να ξέρω τον άνθρωπο που έχει γράψει το κείμενο, πως αποκλείεται να έκανε οποιοδήποτε άλλο λάθος, εκτός από τυπογραφικό.

[TheAegean60 90]

προφανως προκειται για τυπογραφικο λαθος...απλα ετυχε κι "επεσε" το ματι μου στην λιστα και το προσεξα...με την ευκαιρια της επανεκδοσης του δισκου αυτου παντως, θαθελα να πω περα απο το εξαιρετικο αρθρο σου-αφιερωμα καθως και ολα οσα παλιοτερα υπαρχουν εδω στο τοπικ, μερικα πραγματα:

- σε αλλο τοπικ εχω αναφερει την "αγαπη" που διαχρονικα ετρεφε ο αειμνηστος Ακης Πανου για τον Νταλαρα κι εχει εκδηλωθει με διαφορους ακομψους τροπους...ο δισκος αυτος λοιπον πρεπει να ειναι ο μονος οχι μονο στην δισκογραφια του Νταλαρα αλλα ισως στο συνολο της Ελληνικης δισκογραφιας που δεν επελεξε ο συνθετης τον τραγουδιστη πιστευοντας σε αυτον, αλλα το αντιστροφο και κυριολεκτικα ο Ακης Πανου εδωσε τα τραγουδια αυτα στον Νταλαρα απο κακη αναγκη (βλεπε αναγκη για δανεικα..). Βεβαια το αποτελεσμα δικαιωνει 1000 % τον τραγουδιστη και οφειλω να τονισω πως ο δισκος αυτος εκανε πωλησεις οσο ολοι μαζι οι υπολοιποι του κατα τα λοιπα σπουδαιου λαικου συνθετη...ο οποιος με ενα ξεσπασμα απο τα συνηθισμενα του μετα ομως την μεγαλη επιτυχια του δισκου (οχι πριν...), καταφερθηκε και παλι με τροπο σκληρο στον Νταλαρα και τοτε ειχε αποκαλεσει και την Αλεξιου (διοτι πηρε και αυτην η μπαλλα) "θυληκο Νταλαρα"...και επι αρκετο διαστημα γυρνουσε στα ραδιοφωνα δινοντας συνεντευξεις και εμμεσα μειωνοντας τον Νταλαρα...σε μια απο αυτες τις συνεντευξεις του ειπε και το περιφημο "100 τραγουδιστες να βαλεις σε ενα καζανι , μισο Καζαντζιδη δεν βγαζουν" , μονο που η πραξη εχει αποδειξει το αντιθετο....

Επειδη εχει γινει πολλη κουβεντα για τις ιδιαιτεροτητες του ανθρωπου Ακη Πανου που συχνα αποτυπωνονταν στα τραγουδια του, αναμφιβολα ειχε εναν δικο του κωδικα τιμης και τροπο ζωης, αλλα ειμαι απο αυτους που δεν συμφωνουσαν α πριορι με τον τροπο που ζουσε και εκφραζοταν...

Επισης μερικα τραγουδια του ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΑ ΠΩ , και κυριως Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΟΥ χαρακτηριστηκαν εκεινη την εποχη απο μουσικοκριτικους καθαρα "Καζαντζιδικα" , ΠΡΑΓΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΔΙΑΦΩΝΩ θεωρωντας οτι μουσικα ειναι περισσοτερο κοντα στα οσα τραγουδια του Ακη Πανου ερμηνευσε ο Στρατος Διονυσιου , τον οποιο (οπως και τις Μοσχολιου και Λυδια) ξεχνουν οσοι μιλουν για τα τραγουδια του Ακη Πανου.

Συμφωνωντας απολυτα με το σχολιο της nefeli διατηρω μεχρι σημερα πολυ σοβαρες επιφυλαξεις ως προς το κατα ποσο ο Καζαντζιδης θα μπορουσε να πει καποια τραγουδια αυτου του δισκου και να τα κανει επιτυχιες στον βαθμο που τα εκανε ο Νταλαρας.....

[ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΟΛΥΜΗΧΑΝΟΣ 11,573]

Κι αυτό

"Ο Γιώργος Νταλάρας «πειράζει» τον ’κη Πάνου"

Υπογράφει: Βαγγέλης Αρναουτάκης, Κώστας Μπαλαχούτης

http://www.ogdoo.gr/portal/index.php?optio...d=269&Itemid=43

[pnikol70 593]

Δεν είναι η πρώτη φορά όλα αυτά τα χρόνια που ο Νταλάρας έχει βοηθήσει ανθρώπους (και ασφαλώς έχει κερδίσει κι ο ίδιος από αυτούς) και μετά άρχισαν να τις επιθέσεις εναντίον του. Ο ’κης Πάνου, μεγάλος λαικός συνθέτης, αλλά με εντελώς ιδιαίτερο τρόπο σκέψης και έκφρασης, καταφέρθηκε κατά του Νταλάρα, αν θυμάμαι καλά, φτάνοντας στο σημείο να σχολιάσει ακόμη και τον τρόπο ζωής ή το σπίτι που μένει (μου έχει μείνει ο τίτλος στα κουτσομπολίστικα της εποχής ότι έχει χρυσές μπαταρίες στις βρύσες του μπάνιου του!!!). Κανείς όμως δεν σκέφτηκε αν θα τολμούσε κανένας από τους άλλους πρωτοκλασσάτους τραγουδιστές της εποχής, ευρισκόμενος ακόμη στη φάση ανόδου του, να τραγουδήσει τον τόσο διαπεραστικό στίχο του Πάνου και να τον κάνει κι επιτυχία... Ανάλογο παράδειγμα σε στιχουργικό ύφος είναι οι στίχοι του Τριπολίτη στο Ραντάρ, μόνο που εκεί υπήρχε η εγγύηση Μίκης Θεοδωράκης, άλλο μέγεθος από τον Πάνου. Κι αν τώρα όλα ακούγονται εύκολα, πριν 30 χρόνια, χωρίς την πληθώρα των ραδιοτηλεοπτικών μέσων, αυτά τα "δύσκολα" τραγούδια δεν έβρισκαν ανοικτούς δρόμους προς τον κόσμο, γι αυτό δεν τα προτιμούσαν τα λεγόμενα "μεγάλα ονόματα" και από αυτήν την τακτική κέρδισαν νέοι καλλιτέχνες στους οποίους κατέληξαν (π.χ. Νίκος Παπάζογλου). Τώρα με αφορμή τις κυκλοφορίες από το Κυριακάτικο Βήμα, αποτυπώνεται νομίζω κάθε εβδομάδα η πορεία του μέσα στις δεκαετίες. Από νεαρός "μαθητής" των συνθετών, του Κουγιουμτζή και του Καλδάρα, μέσα σε δέκα χρόνια δείχνει να έχει όλο και περισσότερο λόγο στις δουλειές του, κοντράρεται με την εταιρία αλλά και τους δημιουργούς, όταν νομίζει ότι δεν εξυπηρετούν το τραγούδι όπως αυτός το φαντάζεται και συστήνει νέους ανθρώπους. Χρειάζεται καλύτερη απάντηση στο ερώτημα πώς είναι τόσα χρόνια στην κορυφή?? Παρεπιπτόντως υπάρχει σημερινός τραγουδιστής στην ηλικία των 29 ετών, που να γράψει ένθετο σημείωμα σε δίσκο του αυτά που έγραψε ο Νταλάρας στους Μάηδες...

[Sid 888]

Ωραία προσέγγιση Πάνο.

[EKOSTEL 8,742]

Επειδή διάβασα το κείμενο των Β.Αρναουτάκη και Κ.Μπαλαχούτη νιώθω την ανάγκη να γράψω δυο λόγια.

1.Η άποψή μου για τον ’κη Πάνου είναι εκπεφρασμένη εδώ και χρόνια και τον θεωρώ σπουδαίο λαϊκό συνθέτη αλλά υπερεκτιμημένο σε σχέση με έναν άλλο λαϊκό συνθέτη τον Απόστολο Καλδάρα. Αυτό έχει να κάνει και με την ιδιοσυγκρασία του Πάνου και με τον κύκλο κάποιων ανθρώπων που τον αγαπούσαν και τον στήριζαν. Έγραψε διαμαντάκια αλλά δεν είχε την πληθώρα εκείνη όπως ο Καλδάρας.

2.Το αν νομιμοποιείται ο Νταλάρας να προβαίνει σε αλλαγές είναι ένα θέμα το οποίο ,δυστυχώς, δεν μπορώ να το λύσω εγώ και δεν με ενδιαφέρει στην τελική.Εμένα -ως ακροάτρια- με ενδιαφέρει το αποτέλεσμα. Υπάρχουν πολλές μαρτυρίες για τον τρόπο που είχαν ηχογραφηθεί τα τραγούδια τότε και που αν αληθεύουν τότε ίσως ο Νταλάρας και να νομιμοποιείται απόλυτα.

3.Προστέθηκε στην νέα έκδοση ένα ανέκδοτο τραγούδι το ''Ζήτω''. Ο Πάνου ήθελε να συμπεριληφθεί στην πρώτη έκδοση, σε αντίθεση με τον Νταλάρα που είχε αναστολές. Οπότε προστέθηκε τραγούδι που ήθελε τότε ο Πάνου να μπει στην αρχική έκδοση. Επιπλέον, χαίρομαι γιατί το τραγούδι έχασε την υλική μεγάλη αξία του στα ράφια του Μοναστηρακίου (αν υπήρχε).

Μπορώ να αναφερθώ και σε άλλα περιστατικά αλλά δεν θα το κάνω. Χάρηκα τόσο πολύ με την συγκεκριμένη έκδοση που δεν χρειάζεται να υπεισέλθω σε πράγματα που με ξεπερνούν και που κι ο ίδιος ο Νταλάρας τα άφησε πίσω του.

[marochr 4,538]

Κι αυτό

"Ο Γιώργος Νταλάρας «πειράζει» τον ’κη Πάνου"    

Υπογράφει: Βαγγέλης Αρναουτάκης, Κώστας Μπαλαχούτης

http://www.ogdoo.gr/portal/index.php?optio...d=269&Itemid=43

Εμένα το εν λόγω κείμενο μου φάνηκε αντικειμενικό, τεκμηριωμένο μάλιστα, με άποψη όμως με την οποία δε συμφωνώ. Και η διαφωνία μου δεν μπορεί να τεκμηριωθεί, αλλά πηγάζει από την καταπληκτική αίσθηση που μου άφησε το άκουσμα του cd. Μακάρι να έπιανε όλα τα παλιά τραγούδια και cd του (και όχι μόνο) ο Νταλάρας και να τα έκανε έτσι! Όλα από την αρχή, να τα πειράξει, να τα γεμίσει, να τα αναδείξει!! Κανένα έργο δεν είναι κειμήλιο ούτε έκθεμα που δεν αγγίζουμε. Το έχει αποδείξει με τις δουλειές του πάνω στο ρεμπέτικο και τώρα μας το αποδεικνύει με έναν ακόμη τρόπο. Μπράβο στον δουλευταρά και ορεξάτο Γιώργο Νταλάρα! Πολύ το γουστάρω!!!

ΥΓ: Η "Προσευχή του καλού ραγιά" δεν έχει σταματήσει να παίζει!