Εντυπώσεις από παλιές συναυλίες

[ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΟΛΥΜΗΧΑΝΟΣ 11,573]

Πότε έγινε αυτή η συναυλιάρα ρε παιδιά;;;

[Irina S. 32]

Πότε έγινε αυτή η συναυλιάρα ρε παιδιά;;;  

megali_mpougatsa Posted on Dec 15 2007, 12:54 PM

--------------------------------------------------------------------------------

Στις 10/02/1996, στο Compiegne της Γαλλίας πραγματοποιήθηκε συναυλία υπό τη διεύθυνση του Σταύρου Ξαρχάκου, με ερμηνευτές τους Γιώργο Νταλάρα και Δήμητρα Γαλάνη.

[xristinaki 486]

Οι εντυπώσεις που θα γράψω δεν είναι δικές μου, είναι του πατέρα μου. Αφορούν στις συναυλίες που δόθηκαν στο στάδιο Καραισκάκη και στο γήπεδο του Παναθηναικού το 1974 με πλάνα από τις οποίες ο Νίος Κούνδουρος γύρισε το ντοκυμαντερ "Τα τραγούδια της φωτιάς". Η συναυλία στο Καραισκάκη ήταν συναυλία μόνο του Θεοδωράκη.

Καταρχήν ο μπαμπάς μου γεννήθηκε σε ένα χωριό 30 χιλιόμετρα έξω από τη Λάρισα στην οποία ήρθε μόνος του στα 13 για να πάει γυμνάσιο. Όταν το τελείωσε, κατέβηκε στην Αθήνα για να σπουδάσει στη Σεβιτανίδειο. Ήταν λοιπόν φοιτητής στα 22 του χρόνια τότε και ήταν και στις 2 συναυλίες.

Αυτό που θυμάται πολύ έντονα είναι πόσος πολύς κόσμος βρέθηκε εκεί! Ειδικά στο γήπεδο του Παναθηναικού που είναι και σαφώς πιο μικρό αναγκάστηκε με την παρέα του να πηδήξουν από τα κάγκελα στον αγωνιστικό χώρο γιατί ένιωθαν ότι θα σκάσουν! Σκεφτείτε σε μια μεταδικτατορική Ελλάδα πόσο εντύπωση τους έκανε να βλέπουν τόσο μαζικές εκδηλώσεις.

το δεύτερο και σημαντικότερο είναι ο παλμός που είχε το κοινό! Υπήρχε διάχυτη μια απίστευτη αίσθηση ελευθερίας, ήταν όλοι παθιασμένοι και ενθουσιασμένοι-επιτέλους μπορούσαν να τραγουδήσουν όλα τα απαγορευμέν τραγούδια και να εκδηλώσουν χωρίς φόβο τα συναισθήματά τους.

Μελανό σημείο της συναυλίας του Θεοδωράκη στο Καραισκάκη είναι η κοπή των καλωδίων από κάποιους που ήθελαν να σαμποτάρουν όχι μόνο τη συναυλία αλλά και την ορμ(γ)ή του κόσμου! Φυσικά η συναυλία συνεχίστηκε.

Για να πάμε όμως και λίγο στο Νταλάρα... Ο μπαμπάς ήταν θαυμαστής από την πρώτη στιγμή και πίστευε ότι θα φτάσει πολύ ψηλά. Όμως ο Νταλάρας δεχόταν αρκετή κριτική. Πρώτη φορά που τον άκουσε ζωντανά ήταν στα Δειλινά με τη Μαρινέλα και στο Καραισκάκη η δεύτερη. Τότε ήταν πολύ ενθουσιασμένος, είχε μαγευτεί! Τώρα, βλέποντας όλη την πορεία, έχει να πει ότι η φωνή του ήταν αρκετά ανώριμη (σίγουρα όχι όπως αποτυπώθηκε στη ταινία-τα οπτικοακουστηκά μέσα της εποχής δεν ήταν κι ότι καλύτερο βλέπετε!) όσον αφορά τη χροιά αλλά είχε από τότε τα τρελά γυρίσματα!

Μετά γυρίσανε με το πράσινο λεωφορείο που δε σταματούσε το βράδυ!(εγώ πρώτη φορά το ακούω!)

η οργάνωση και η ακουστική δεν ήταν ότι καλύτερο σε αυτές τις συναυλίες.

Είναι όμως από τις πιο δυνατές εμπειρίες που είχε. Και σε αυτό παίζει μεγάλο ρόλο η παρουσία του Νταλάρα. ’κουσε το Νταλάρα σε ηλικία 25 ετών να τραγουδάει Θεοδωράκη και ήταν στα 22 του. Πληρώνεται αυτό με τίποτα;;;;;

Και όπως όλοι ξέρουμε βγήκε αληθινός και ο Νταλάρας έκανε μεγάλη καριέρα!

Αυτά μπορεσα να μάθω σήμερα! Για ερωτήσεις και απορίες απευθυνθείτε σε μένα και θα πάρετε απάντηση. Μη ζητάτε πολλές λεπτομέρειες μόνο γιατί έχουν περάσει 33 χρόνια και κάτι και ο μπαμπάς είναι πλέον 55!

[gogo 14]

Χριστινακι ευχαριστουμε,κι εσενα και τον μπαμπα σου!!

Πω πω τι θυμηθηκα τωρα...τι εποχες....

Ειναι κι αυτο το Δευτερο...το τι Θεοδωρακη παιζει η Γιωτα σημερα....βαλτη ειναι δεν εξηγειται αλλιως!

(παω να κλαψω με την ησυχια μου)

[ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΟΛΥΜΗΧΑΝΟΣ 11,573]

Eυχαριστούμε πολύ....Τίποτα άλλο...

Αν με ρωτήσει κανείς για κάποιες από τις συναυλίες που δεν είδα και θα ήθελα να είχα δει, σίγουρα αυτή έχει μια από τις πρώτες θέσεις....

[Χελιδόνι 529]

Χριστινάκι μας συγκίνησες.Να είναι καλά ο μπαμπάς σου και να τον φέρεις μαζί σου κάποια φορά.Θα χαρούμε όλοι.

[george.gous 0]

Την ίδια αφήγηση λίγο παλιότερα την είχα ακούσει κι εγώ (αφού είμαι αδερφός της Χριστίνας) και με λίγα δάκρυα από συγκίνηση.... Φανταστείτε συναίσθημα!!!

Αλλά ήμουν κι εγώ τυχερός γιατί το 1987 (αν δεν κάνω λάθος) σε σειρά συναυλιών σε όλη την Ελλάδα είχε περάσει και από τη Λάρισα. Είχα πάει λοιπόν (με πήραν μάλλον) με τους γονείς μου στο στάδιο Αλκαζάρ και τον απόλαυσα (μέχρι που με πήρε ο ύπνος). Μάλιστα θέλω να προσθέσω ότι το πρώτο τραγούδι που θυμάμαι ότι άκουσα για πρώτη φορά στη ζωή μου είναι το <<’νοιξα το συρτάρι μου>>. Έπαιρνα το πηρούνι έκανα ότι παίζω μπουζούκι προσποιούμενος τον Νικολόπουλο και με το μαχαίρι τραγουδούσα όσο μπορούσα.... Ωραίες στιγμές!!!

[nikos g 662]

Σήμερα δε θα γράψω απλώς για μια συναυλία .Θα γράψω για ένα λαικό πανηγύρι. Για ένα λαικό πανηγύρι που έγινε σαν σήμερα πριν από 6 χρόνια και δεν είχα την τύχη να είμαι μέχρι το τέλος Για να γίνω πιο συγκεκριμένος..

Στις 11/3/02 στο ΣΕΦ έγινε ένα αφιέρωμα στο μεγάλο μας Σερ-τον Γρηγόρη Μπιθικώτση .Ήταν το τελευταίο μεγάλο αφιέρωμα γι αυτόν και έτσι δε θα μπορούσε να λείπει κανείς μας.

Αναλυτικά το πρόγραμμα μέχρι το σημείο που έφυγα ήταν:

1.Ορχηστρικό

2.Που ναι τα χρόνια (Ντίνα Χρονά)

3.Στο περιγιάλι το κρυφό (Ντίνα Χρονά)

4.Η μπαλάντα του Αντρίκου (Μαρία Σουλτάνου)

5.Στου μπελαμή το ουζερί (Γρηγόρης Μπιθικώτσης Τζούνιορ)

6.Ένα όμορφο αμάξι με δυο άλογα (Γρηγόρης Μπιθικώτσης Τζούνιορ)

7.Μακάρι να χα 2 καρδιες (Χάρις Αλεξίου)

8.Μια Κυριακή (Χάρις Αλεξίου)

9.’σπρη μέρα (Αλεξίου-Μαχαιρίτσας)

10.Όμορφη πόλη (Λαυρέντης Μαχαρίτσας)

11.Χελιδόνι σε κλουβί (Δήμητρα Γαλάνη)

12.Αμφιβολίες (Δήμητρα Γαλάνη)

13.Όταν σημάνει η ώρα (Δήμητρα Γαλάνη)

14.Ρίξε μια ζαριά καλή (Αντώνης Καλογιάννης)

15.Το φεγγάρι κάνει βόλτα (Αντώνης Καλογιάννης)

16.Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ (Αντώνης Καλογιάννης)

17.Καημός (Γιάννης Κότσιρας)

18.Πάει ο καιρός (Γιάννης Κότσιρας)

19.Σαββατόβραδο στην Καισαριανή (Κώστας Μακεδόνας)

20.Ένα δειλινό (Κώστας Μακεδόνας)

21.Ο κυρ Θάνος πέθανε (Δημήτρης Μητροπάνος)

22.Αύριο πάλι (Δημήτρης Μητροπάνος)

23.Βρέχει στη φτωχογειτονιά (Δημήτρης Μητροπάνος)

24.Το τραγούδι της ξενιτιάς (Μανώλης Μητσιάς)

25.Μαργαρίτα-Μαργαρώ (Μανώλης Μητσιάς)

26.Της αγάπης αίματα (Μανώλης Μητσιάς)

27.Μέρα μαγιού μου μίσεψες (Δημήτρης Μπάσης)

28.Θα σημάνουν οι καμπάνες (Δημήτρης Μπάσης)

29.Φραγκοσυριανή (Γρηγόρης Μπιθικώτσης Τζούνιορ-Γεράσιμος Ανδρεάτος)

30.Μάνα μου και παναγιά (Γιώργος Νταλάρας)

31.Τα ματόκλαδά σου λάμπουν (Γιώργος Νταλάρας)

32.Μένα παράπονο (Γιώργος Νταλάρας-Γιάννης Κότσιρας)

33.Στον Πειραιά συννέφιασε (Πόλυ Πάνου)

34.Μες την πολλή σκοτούρα μου (Πόλυ Πάνου)

35.Το χρήμα δεν το λογαριάζω (Πόλυ Πάνου)

36.Μιλησέ μου (Βασίλης Παπακωνσταντίνου)

37.Ένα το χελιδόνι (Βασίλης Παπακωνσταντίνου)

38.Δόξα τω θεώ (Βασίλης Παπακωνσταντίνου)

39.Επίσημη αγαπημένη (Γιάννης Πάριος)

40.Γωνιά-γωνιά (Γιάννης Πάριος)

41.Απρίλη μου (Γιάννης Πάριος)

--------------------------------------------------------------------------------------------

Σαυτό το σημείο εγώ έφυγα οπότε τα υπόλοιπα τραγούδια τα βάζω όπως μπήκαν στο cd.Παρακαλώ θερμά όποιος έχει λίγο χρόνο ας γράψει ποια τραγούδια ακόμα ακούστηκαν πέρα των παρακάτω:

42.Μάτια βουρκωμένα (Αντώνης Ρέμος)

43.Τρελοκόριτσο (Αντώνης Ρέμος)

44.Ειμ αητός χωρίς φτερά (Πασχάλης Τερζής)

45.Εγναντίας 406 (Πασχάλης Τερζής)

46.Ο μπαγλαμάς (Ελένη Τσαλιγοπούλου)

47.Μπαξε τσιφλίκι (Ελένη Τσαλιγοπούλου)

48.’πονη ζωή (όλοι)

49.Φτωχολογιά (όλοι)

50.Του βοτανικού ο μάγκας (Γρηγόρης Μπιθικώτσης!!)

51.Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ (Γρηγόρης Μπιθικώτσης!!)

Δόξα τω θεώ που αποτυπώθηκε σε cd αυτή η συναυλία και θα την θυμόμαστε για πάντα.Επειδή όμως οι δικές μου οι μνήμες είναι πολύ λίγες

όποιος έχει κέφι ας γράψει και κάτι παραπάνω-έτσι για την αιώνια μνήμη του Σερ μας

[ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΟΛΥΜΗΧΑΝΟΣ 11,573]

Στην πραγματικά αξέχαστη συναυλία στο ΟΑΚΑ το 1983 αναφέρεται το παρακάτω post. Θα ήθελα να επισημάνω εκ των προτέρων ότι οι παρακάτω εμπειρίες δεν είναι από μένα την ίδια αλλά από ένα φίλο αυτής της κοινότητας, τον Γιώργο, όπου για τεχνικούς λόγους δεν είναι ,ακόμα τουλάχιστον, τυπικά μέλος της.Παρόλα αυτά αρκετά από τα μέλη τυχαίνει να τον γνωρίζουν.

"Σεπτέμβρης του 1983.

Περιμένοντας μια συναυλία. Περιμένοντας μια συναυλία που καθιέρωσε το μουσικό μου τοπίο. Απογείωσε τις αισθήσεις και την ψυχή μου. Χάραξε το δρόμο που θα περπατούσα. Συναυλία του Γιώργου Νταλάρα. Μέχρι εκείνη την στιγμή ήταν το είδωλό μου. Μετά έγινε ο δικός μου άνθρωπος ! Δεν ήμουν ο μόνος. Ήταν χιλιάδες κόσμος....

Αναγγελία της συναυλίας με γιγαντοαφίσες. Ανακοίνωση στις εφημερίδες για συμμετοχή του κόσμου στην κατάρτιση του προγράμματος. ’ρχισαν τα τηλεφωνήματα για παραγγελίες τραγουδιών σε κάποιο τηλέφωνο που είχε δημοσιεύσει το Έθνος τότε. Εγώ είχα επιμείνει στο τραγούδι "Μακριά απ'τα ψέματα". Δεν το είπε όμως, όπως και δεν το έχει πει μέχρι σήμερα.

Ήρθε το πρωινό απόκτησης εισιτηρίου. Ταμείο Φεστιβάλ Αθηνών Σταδίου & Βουκουρεστίου. Έχω ξεκινήσει πολύ πρωί, η αγωνία κορυφώνεται στην σκέψη ότι πριν από λίγες μέρες ο Σαββόπουλος είχε γεμίσει το ΟΑΚΑ. Τι θα κάνει ο δικός μου σκέφτηκα ? Φτάνοντας , ανατρίχιασα ... σμάρι ανθρώπων έχουν κυριεύσει τον χώρο γύρω από τα Ταμεία!!!! Η πιο γλυκιά ταλαιπωρία της ζωής μου! 4 εισιτήρια /άτομο! Απογοήτευση ...όλοι ζητούσαν από 10 εισιτήρια...

4 "μαγικά χαρτάκια" στα χέρια μου !!!!Πολύτιμος Θησαυρός!!!

Παρασκευή 29 του Σεπτέμβρη ! Ένα απίστευτο σφίξιμο στο στομάχι. Ξεκινώ μαζί με δυο φίλους από το σπίτι μου στο Γαλάτσι για το ΟΑΚΑ με τα πόδια. Στην διαδρομή απ'όλα σχεδόν τα σπίτια έρχονται τραγούδια του Γιώργου, μια μικρή ανεπίσημη συναυλία.... Περισσεύει ένα εισιτήριο, φτάνοντας το φωνάζω στον κόσμο. Με παρακαλούν ...τυχερό ένα κορίτσι! Τα μάτια της λάμπουν από ευτυχία!!! Με γρήγορα βήματα φτάνουμε στην κερκίδα .Ανεπανάληπτο θέαμα ! Χιλιάδες φωτάκια και αναπτήρες ... Εισαγωγή ορχήστρας 1ο τραγούδι "Θέλω να τα πω" , " Εγώ θα σου μιλώ με τα τραγούδια μου" (καινούριο τότε..) Η συγκίνηση του Γιώργου έκδηλη και ένας μικρός κόμπος στην φωνή του! Η ώρα περνά πολύ γρήγορα. Τα τραγούδια διαδέχονται το ένα το άλλο. Στην σκηνή Μπιθικώτσης, Λουκιανός, Πάριος και βέβαια η Χαρούλα!!! Θέλω να μείνω μέχρι το πρωί να μην τελειώσει Ποτέ!!! Είμαι υπερήφανος που το είδωλό μου έχει τόσους πιστούς ανθρώπους που τον λατρεύουν ! Αν τον άφηνες να πέσει από τον ουρανό χιλιάδες χέρια θα τον σήκωναν ψηλά, πολύ ψηλά εκεί που του αξίζει!

Έχω παρακολουθήσει δεκάδες συναυλίες του Γιώργου, όλες μαγικές. Αυτή η συναυλία όμως ήταν η ιδανική. Όχι γιατί ο Γιώργος τραγούδησε καλύτερα, αλλά γιατί εκείνη την μέρα εγώ και οι άλλοι καταλάβαμε ότι αυτός ο άνθρωπος ήρθε κοντά μας πολύ κοντά μας, έγινε η συντροφιά μας. Η καθημερινή μας τροφή και γνώση. Απο εκείνη την στιγμή δεν έχω την δύναμη ν'ακούσω κάτι άλλο. Έχω μείνει εκεί, έχω μείνει να ακούω μόνο την φωνή του, το απίστευτο παράπονο, την δύναμη, την τρυφερότητα και τον νταλκά του. Το βυζαντινό χρώμα του και την ελληνικότητά του!!! ".

Και για να είναι ολοκληρωμένη ,στο μέτρο του δυνατού, μια αφήγηση ακολουθούν τα τραγούδια της συναυλίας από τη ζωντανή μετάδοση του β'προγράμματος: (στο σημείο αυτό θέλω να ευχαριστήσω ιδιαιτέρως τον Θανάση Πολυμήχανο για την προσφορά του απο το πολύτιμο αρχείο του )

1)Θέλω να τα πω

2)Εγώ θα σου μιλώ (απόσπασμα)

3)Ο τραγουδιστής

4)’νοιξα το συρτάρι μου

5)Χίλιες φορές

6)Αλάνα

7)Αθήνα

8)Αγάπη

9)Παραπονεμένα λόγια

Στη σκηνή βγαίνει ο Γ.Μπιθικώτσης

10)Ένα το χελιδόνι

11)’σπρη μέρα

12)Το στενό δρομάκι (σε τούτο το στενό)(μαζί με τον Νταλάρα)

Ο Μπιθικώτσης αποχωρεί

13)Συννεφιασμένη Κυριακή

14)Η αχάριστη

15)Νύχτες μαγικές

16)Πέντε χρόνια δικασμένος

17)Ο Ξέμαγκας (Βαρέθηκα τον αργιλέ)

18)’λλα μου λεν τα μάτια σου

19)Χαροκόπου 1942-53 (στις παράγκες)

20)Ένας αλήτης πέθανε

21)Πέφτεις σε λάθη

22)Χαιδάρι

23)Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι

24)Τα μάτια π'αγαπώ

Στη σκηνή ο Λ.Κηλαηδόνης

25)Βουλιαγμένη

26)Που βαδίζουμε κύριοι;

27)Το πάρτυ

Ο Κηλαηδόνης αποχωρεί

28)Ένας κόμπος η χαρά μου

29)Τώρα που θα φύγεις

30)Σαν σβησμένο καρβουνάκι

31)Νάτανε το 21

32)Το πουκάμισο το θαλασσί

33)Στα ψηλά τα παραθύρια

34)Πού'ναι τα χρόνια

35)Τι να θυμηθώ τι να ξεχάσω

36)Ήλιε μου σε παρακαλώ

37)Μη μου θυμώνεις μάτια μου

38)Κάποιος χτύπησε την πόρτα

39)Αχ χελιδόνι μου

40)Του κάτω κόσμου τα πουλιά

41)Ήταν πέντε ήταν έξι

42)Όλα καλά

43)’χ ο μπαγλαμάς

44)Η Σμύρνη

45)Μες στου Βοσπόρου τα στενά

46)Γιορτή ζειμπέκηδων

Στη σκηνή η Χάρις Αλεξίου

47)Όλα σε θυμίζουν

48)Τέλι τέλι, τέλι

Νταλάρας-Αλεξίου μαζί:

49)Λίγο λίγο θα με συνηθίσεις

50)Αυτή η νύχτα μένει

51)Ο Δερβίσης και η ’ννα

H Αλεξίου αποχωρεί

52)Ξημερώνει

53)Κουβέντα μ'ένα λουλούδι

54)Κόκκινο τριαντάφυλλο

55)Ο μέτοικος

56)Η φαντασία

Στη σκηνή ο Γ.Πάριος

57) Θα με θυμηθείς

Σ'αυτό το σημείο στις 12 τα μεσάνυχτα το ραδιόφωνο διέκοψε την μετάδοση.

Τα υπόλοιπα τραγούδια είναι από τη βιντεοκασέτα που έχει αποσπάσματα και από τις δύο μέρες.

1)Εγώ ποτέ δεν αγαπώ

2)Ο πασατέμπος

3)Τι σου λέει η μάνα σου

4)Πάγωσε η τσιμινιέρα

5)Σαν μαγεμένο το μυαλό μου (με τον Γ.Πάριο)

6)Καλέ συ Παναγιά μου (με τον Πάριο και την Αλεξίου)

7)Τα θερινά σινεμά (με τον Πάριο , την Αλεξίου και τον Κηλαηδόνη)

8)Είμαι ένας φτωχός και μόνος καουμπόυ (Λ.Κηλαηδόνης)

9)Το γράμμα

10)Αναστενάζω βγαίνει φωτιά

11)Τώρα κλαις

12)Οι κυβερνήσεις πέφτουνε (παρουσίαση ορχήστρας)

13)Παραπονεμένα λόγια (Refrain)

14)O τραγουδιστής

Τα επαναφέρω λόγω επικαιρότητας.

[ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΟΛΥΜΗΧΑΝΟΣ 11,573]

Παρασκευη 30 Σεπτεμβριου 1983. Η Αθηνα ειχε ηδη απο πολλες μερες γεμισει με αφισσες: Ητελευταια συναυλια του καλοκαιριου. Που σημαινε οτι το μουσικο ταξιδι που ειχε αρχισει απο τον Ορφεα, συνεχιστικε με περιοδεια σ'ολη την Ελλαδα(αν δεν κανω λαθος και στο εξωτερικο), εφτανε στο τελος του στο Ολυμπιακο Σταδιο. Σαν να την βλεπω μπροστα μου την καταχωρηση στις εφημεριδες με την υπογραφη του Γιωργου να φτιαξουμε μαζι το προγραμμα της συναυλιας(δυστυχως δεν κρατησα αποκομα, ο βλαξ!! :blink: ).Γενικως επικρατουσε μια αναστατωση. Για να πω την αληθεια ουτε μια στιγμη δεν μου περασε απο το μυαλο οτι μπορει να μην γεμισει το Σταδιο, να μην παει κατι καλα κλπ. Του ειχα παντα εμπιστοσυνη. Η μονη μου αγωνια ηταν(ή μαλλον αρχισε να γινεται) τα εισιτηρια...Βλεπετε ξυπνησα αργα, και αποφασισα να παω(μαζι με μια φιλη μου) για εισιτηρια τελευταιες μερες(ημουν ακομη μικρη κι αθωα, :lol: δεν ηξερα τι με περιμενε... )Μετα απο καποιες αποτυχημενες προσπαθειες στα ταμεια του Φεστιβαλ Αθηνων και στην πλατεια Κλαυθμωνος, την Παρασκευη το πρωι ειπαμε να δοκιμασουμε την τυχη μας και στο Ολ. Σταδιο.Φυσικα ατυχησαμε(μιας κι οπως μαθαμε αργοτερα τα εισιτηρια ειχαν εξαντληθει απο την Τεταρτη!! :blink: ).Στο εκδοτηριο του Σταδιου ομως μας ειπαν πως θα γινει και δευτερη συναυλια. Πραγματι οταν γυρισαμε σπιτι το ακουσα στο ραδιο, και πεταξα απο τη χαρα μου, γιατι μεταξυ μας, δεν το ειχα πολυπιστεψει. Το εκδοτηριο στην Ομονοια(μπροστα απο το ΝΕΟΝ)ανοιγε στις 5, εμεις ημασταν απο τις 4 παρα 10 εκει...(δεν την ξαναπαταγα, αυτα τα λαθη γινονται μονο μια φορα!!! ) Οταν (επιτελους) πηρα τα εισιτηρια στα χερια μου...χρειαζεται να πω πως ενοιωσα; δεν νομιζω... Απ' οτι ακουσα αργοτερα τα εισιτηρια και της δευτερης βραδιας, εξαφανιστηκαν κυριολεκτικα μεχρι το Σαββατο το μεσημερι.... :blink: Την συναυλια της Παρασκευης την ακουσα στο ραδιο και την ηχογραφησα. Τον Παριο να ευχεται στον Γιωργο('' κι επειδη χθες ο Γιωργος ειχε τα γενεθλια του να τον χαιρεται πρωτα η μανα του και μετα ολοι εσεις'' ) τον ακουσα στο ραδιο. Και περιμενα(τις ωρες μετρουσα για την ακριβεια :lol: ) την Δευτερα... Το τι εγινε δεν περιγραφεται...80.000 κοσμος μεσα στο Σταδιο και γυρω στις 20.000 απ'εξω, και τα δυο βραδυα. Ειχα ακουσει τοτε (δεν ξερω αν ειναι ετσι ή οχι) οτι το διημερο που μεσολαβησε εψαχνε ολο το Σταδιο για να βελτιωσει οσο γινοταν περισσοτερο τον ηχο... Οταν, επιτελους εφτασε η Δευτερα ημουν υπ'ατμον απο το πρωι... Η συναυλια ξεκινουσε στις 9, εμεις ειχαμε παει απο τις 7!!!Σιγα τ'αυγα θα μου πειτε, τωρα παω απο τις 6!! :lol: Ειπαμε ημουν μικρη, δεν ηξερα... :lol: Ηταν η πρωτη φορα... Μονο εμεις και οι αστυνομικοι ημασταν!! :lol: :lol: Μ'επιασε δεος, το Σταδιο ειναι τεραστιο οταν ειναι αδειο...(οταν βεβαια γεμισε και δεν ξεχωριζαν ουτε οι διαδρομοι αναμεσα στις θεσεις μ'επιασε μεγαλυτερο δεος...) Ο κοσμος αρχισε να ερχεται σιγα-σιγα θυμαμαι εναν τυπο μεγαλοσωμο που εφερε ενα βαρελακι(!!!) μπυρα και ανεβηκε ψηλα στην κερκιδα(οι θεσεις μας ηταν στην πανω θυρα, διπλα στην οθονη). Λετε να ηταν ο ιδιος μ'εκεινον τον τυπο του Ορφεα; :lol: Στο κεντρο του σταδιου ξεχωριζε η σκηνη που περιστρεφοταν. Οταν βγηκε ο Γιωργος στη σκηνη, δεν αντεξα, τα εμπηξα(και τωρα με το ζορι κρατιεμαι... ) η συναισθηματικη φορτιση ηταν πολυ μεγαλη...το περιμενα βλεπετε χρονια.... Τον θυμαμαι να κοιταει γυρω-γυρω συγγινημενος να το πω, απορημενος να το πω, τα δικα του λογια παντως ηταν''δεν το πιστευω αυτο που βλεπω νομιζω πως καποιος θα με σκουντησει και θα ξυπνησω...'', εμενα να λεω στη φιλη μου''να παω;'' :lol: και αμεσως μετα καταιγισμο χειροκροτηματων. Ηατμοσφαιρα δεν περιγραφεται, οσοι εχετε δει την κασσετα μπορειτε να καταλαβετε καπως το τι επικρατουσε...Στιγμες μονο μπορω να θυμηθω αυτη την ωρα. Οπως στο τραγουδι''φερτε μου να πιω το ακριβοτερο πιοτο, εγω πληρωνω τα ματια π'αγαπω...'' που κοντευε να πεσει το Σταδιο απο τον χορο, και οσοι δεν χορευαμε χτυπουσαμε τα ποδια και ηταν σα να γινοταν σεισμος!! Οταν ηταν ο Παριος στη σκηνη ο τυπος με το βαρελακι ηρθε με φορα και φωναζε''Γιαννηη την αγαπουσα το παραδεχομαι''... κι οταν,φυσικα, δεν το ειπε κοντςψε να βαλει τα κλαματα(δεν εισαι φιλος ρε Γιαννη!!) Η' οταν ο Γιωργος ρωτησε τι εχουμε ξεχασει; ο τυπος(ο γνωστος... :lol: ) ξαναορμησε, κρεμαστηκε στα καγγελα και φωναζε'' Γιωργο τη φαντασιααα''. Μολις ειπε τη φαντασια (ετυχε φυσικα! )...αμαν τι εγινε...τον κραταγαν τρεις να μην πεσει... Τι αλλο να πω... οτι μεχρι τοτε η Αλεξιου δεν μου αρεσε καθολου :blink: και απο εκεινο το βραδυ αρχισα να την ακουω, με καθηλωσε η παρουσια της και το δεσιμο με τον Γιωργο.Δεν το πιστευω ακομη αυτο που εζησα εκεινο το βραδυ... Τον Γιωργο και τη Χαρουλα να μας υποσχονται οτι ''του χρονου'' θα τους δουμε μαζι, τα ''παραπονεμενα λογα'' στο τελος της συναυλιας που τα τραγουδουσαν 100.000 κοσμος, εμενα να μην θελω να φυγω :lol: και τον πατερα μου να με τραβαει :blink:

Κι αυτό μαζί με το προηγούμενο....

[kapetanios 290]

30/8/01-Βεάκειο θέατρο

Από αυτήν την παράσταση δεν θυμάμαι πολλά-μόνο ότι είπε το 'θα κάνω ντου βρε πονηρή' και μας άφησε να πούμε εμείς το ρεφραίν και μόλις είπαμε τη φράση-πριν κάνω επανάσταση-είπε αμήν και πότε και στο 'της αγάπης μαχαιριά'στο τέλος έβγαλε την κιθάρα του και τη σήκωσε ψηλά-μπορεί και να την πέταξε και λίγο στον αέρα :blink: Αν θυμηθώ κάτι άλλο στην πορεία θα το γράψω..

Ήμουν και γω εκεί...

Σε κάποια φάση είπε "τραγουδάω στον Πειραιά, και δε θα πω τραγούδια του Πειραια;" και ξεκίνησε το "όμορφη Πειραιώτισσα". Εκείνη την ώρα κάποιος καθωσπρέπει κύριος στην πρώτη σειρά σηκώθηκε όλο μαγκιά να χορέψει και η κυρία του τον τράβηξε κάτω από το σακάκι. Τότε ο κύριος με κοίταξε, γέλασε και όλο απογοήτευση της φώναξε: "άσε με μωρή πια, γαμώ τη μάνα του!"

[Χελιδόνι 529]

Μάνος Λοϊζος,Αφιέρωμα 1985.Ολυμπιακό στάδιο.

Ήμουν χαρούμενος που θα πήγαινα σε μιά μεγάλη και ιστορική συναυλία για τον Μάνο Λοϊζο,και που θα συμμετείχε σε αυτήν ο Γιώργος Νταλάρας.Για μένα όμως ήταν σημαντικό ότι θα έβλεπα τον Νταλάρα,πρώτη φορά ζωντανά στη σκηνή.Εκεί δεν κρατιόμουν με τίποτα,πριν την συναυλία δεν περνούσαν οι μέρες και οι ώρες.

Πήγα με έναν φίλο μου τον Τάσο,μαζί ξέραμε όλα τα τραγούδια απο τους δίσκους βινυλίου που είχαμε χιλιοακούσει.

Πριν φτάσουμε στο στάδιο,με λεοφωρεία και τρένα είχαμε πάει(γιατι με τα παπάκια ούτε λόγος αφού δίπλωμα κανείς απο τους δύο δεν είχε ),θαύμαζα την φωτογραφία του Γιώργου σε όλη την Αθήνα που έγραφε στην λεζάντα της"για τον Μάνο".Για τον Μάνο βεβαίως που τότε η φυγή του ήταν ακόμα νωπή και κανείς δεν πολυπίστευε-ακόμα και τώρα ισχύει αυτό.Οι φίλοι του θα λέγανε τα τραγούδια του,ήξερα πως τα τραγούδια του Μάνου και του Κουγιουμτζή για μένα ήταν σαν το νερό που το χρειάζεσαι για να πάρεις ανάσα να ζεις.

Το στάδιο γεμάτο,κατάμεστο (τίγκα),κάποιοι κάθησαν στα σκαλάκια ανάμεσα κάποιοι πίσω μας όρθιοι,αλλά δεν τους πείραζε αυτό.Αγαπημένα τραγούδια ήταν και οι ανέσεις δεν απασχολούσαν κανέναν.

Η σκηνή ήταν μακρυά,αλλά εμένα μου έφτανε που έβλεπα πρώτη φορά τον Γιώργο να τραγουδάει και να σφυρίζει μαζί με όλους τους άλλους,την Χαρούλα,τον Βασίλη,την Γαλάνη και τον Καλατζή,στο πρώτο τραγούδι που ήταν "ο Δρόμος".

Τα τραγούδια καθώς εμηνεύονταν απο τον Γιώργο Νταλάρα μου έςπαιρναν κομμάτια χαράς και ψυχής.

Έχω έναν καφενέ,Αχ χελιδόνι μου,Πάνε να πεις,Δέκα παλλικάρια,Λειώνουν τα νειάτα μας.Και το συγκλονιστικό-Αντίο φίλε.

Η Χαρούλα με τα δικά της.Ο Καλατζής με τα πολύ αγαπημένα-Τζαμαϊκα,Παποράκι,Γοργόνα(στην απάνω γειτονίτσα μ'αγαπάνε δυό κορίτσια),και με σκούνταγε ο άλλος απο δίπλα."Μία είναι ρε,(του λέω) μία." Τότε μου είχε πάρει τα μυαλά μιά απο την πάνω γειτονιά της Κούλουρης,και δεν είχα μάτια για άλλη.

Ύστερα "ο τρελός" που έλεγε και η μένα μου για τον Βασίλη.Τα έδωσε όλα στον "Στρατιώτη" και στο 'κι αν είμαι Rock''.Ωραίος ο Βασίλης,το λέει η ψυχούλα του ακόμα.

Μα ο Γιώργος ήταν άλλο πράγμα,είχα συγκινηθεί πολύ που η παρουσία του μου φάνηκε σαν ενός αρχαγγέλου που τραγουδούσε και υπερέβαινε όπλους τους άλλους με το μεγαλείο της ψυχής του,τραγουδώντας και οπλίζοντας την κιθάρα του σε όλα αυτά τα μεγάλα τραγούδια.Ήμουν πλέον γεμάτος,έτσι ένοιωθα-ήταν η πρώτη φορά που τον έβλεπα ζωντανά και περίμενα καιρό να συμβεί αυτό.

Ο άλλος κοίταγε,το ρολόι του.Με ξανασκουντάει.

"Τι θες ρε;"

"Πάμε θα χάσουμε το τρένο"

"Δε φεύγω εγώ απο δω αμα δεν τελειώσει,κι αμα ο Νταλάρας δεν φτάσει σπίτι του!"

"Μουρλάθηκες τελείως;"

Ήμουν λες και βρισκόμουν πάνω στη σκηνή αθέατος απο όλους τους άλλους και ζούσα με τον δικό μου τρόπο όλη αυτή την μαγική βραδυά.

Έπαιζαν το τελευταίο τραγούδι"Θα τον μεθύσουμε τον ήλιο σίγουρα ναι" με τον Γιώργο Νταλάρα μπροστάρη σε μιά καταπληκτική ερμηνία.

Πάει το τρένο το χάσαμε.Ο άλλος "έβγαζε δόντια" και εγώ έπλεα σε πελάγη ευτυχίας.

"Τον είδα,ρε σου λέω!"(για τον Νταλάρα εννοούσα) και του έριχνα φιλικά μπουνιές.

"Είσαι τρελός,δεν σε κάνει καλά κανένας."Μου είπε ο φίλος μου.

Ύστερα την κόψαμε με τα πόδια απο την Καλογρέζα και πηγαίναμε όπου μας βγάλει ο δρόμος για τη Σαλαμίνα.Και ήταν πολύς δρόμος,δεν υπήρχε τίποτα ούτε ταξί ούτε "κανάς θείος μου" που έλεγε ο Τάσος."Που να βρεθεί ρε μπαγλαμά,κανένας θείος σου τρεις η ώρα τη νύχτα;" Του έλεγα.

Βέβαια ήταν άλλα χρόνια τότε,πιό ασφαλή και πιό απλά.

Καθώς περνούσαμε τους σταθμούς του τρένου διαβάζαμε τις επιγραφές και πηγαίναμε παράλληλα για να μη χαθούμε.Υπήρχαν και κάτι παγκάκια μεγάλα"Ρε συ δεν την πέφτουμε για ύπνο σε κανένα απο δαύτα,και το πρωί και τρένα θα'χει,και λεωφορεία".Του είπα.

"’ντε ρε,να βγει κανάς τρελός απο πουθενά και να μην ξέρουμε που να χωθούμε".Καλά προχωράμε τότε.

Και προχωρούσαμε,κοντά στη νέα Ιωνία.Ο Τάσος που ήταν και χοντρούλης δεν άντεχε και πολύ το περπάτημα,σε μιά στιγμή εγώ είδα σε μιά κολώνα της Δεη,μιά αφίσσα του Νταλάρα και πάτησα σε ένα παγκάκι να την ξεκολήσω και να την πάρω σπίτι.Ο άλλος περπάταγε και μίλαγε μόνος του μπροστά αφου είχε γίνει μπαρούτι, χωρίς να πάρει χαμπάρι τι προσπαθούσα να κάνω εγώ.Γυρνάει πίσω και με βλέπει πάνω στο παγκάκι."Έλα ρε να με βοηθήσεις να την ξεκολήσω;"Του λέω με απάθεια.Τότε όρμηξε να με φάει

"Θα σε σκοτώσω,τύραννε.Εξαιτίας σου χάσαμε το τρένο"

"Και να φεύγαμε πριν τελειώσει;Αδύνατον" του είπα κουνώντας και τον δείχτη μάλιστα του δεξιού χεριού.Δεν τα έβγαζε πέρα με μένα.

Τελικά αυτήν την αφίσσα του Γιώργου με την χαμογελαστή φωτογραφία δεν την κατέβασα ποτέ,έμεινε εκεί για να φυλάει τις αναμήσεις μου.

Βρήκαμε τελικά ταξί λίγη ώρα αργότερα.Τρελάναμε και τον ταξιτζή αφού του δώσαμε πλήρες εικόνα του τι είχαμε ακούσει και του τι είχαμε ζήσει.

Ήταν η πρώτη φορά που είδα τον Γιώργο Νταλάρα στη σκηνή,και δεν θα ξεχάσω όλη αυτή την άγια εμπειρία με τα τραγούδια του Μάνου,με την συγκίνηση που ήταν πέρα για πέρα αληθινή.

[albert 1,558]

Τελικά αυτήν την αφίσσα του Γιώργου με την χαμογελαστή φωτογραφία δεν την κατέβασα ποτέ,έμεινε εκεί για να φυλάει τις αναμήσεις μου.

Πολυ ωραια η εξιστορηση σου βρε Αντωνη!!

Αληθεια για την "χαμένη" αφισα αυτη γνωριζουμε κάτι;

Υπαρχει μηπως καποιος που καταφερε να

την παρει μαζί του;;

[Alona 8,279]

...

[gogo 14]

Αληθεια για την "χαμένη" αφισα αυτη γνωριζουμε κάτι;

Υπαρχει μηπως καποιος που καταφερε να

την παρει μαζί του;;

Βεβαιως!

Μονο που ειναι τεραστια(ειναι πολυ μεγαλυτερη απο τις κανονικες),και μεχρι τωρα δεν ειχε βρει χωρο σε κανεναν τοιχο του σπιτιου....

Αχ,Αντωνη τι μου θυμισες....

ειδικα τον ποδαροδρομο απο το Ολ.σταδιο στο σπιτι..... (στην διαδρομη κατεβηκε και η αφισα που λεγαμε,απο μια κολονα)

[Χελιδόνι 529]

Εγώ όμως όπως είπα την αφίσα του Γιώργου που χαμογελούσε πλατειά,δεν την κατέβασα ποτέ απο την κολώνα.Αφήνοντας την εκεί να φυλάει τις αναμνήσεις μου,ίσως ήταν καλύτερα.

Η μαγεία διατηρείται ακόμα.Γιατι αυτός είναι ο Γιώργος Νταλάρας-μπορεί να είναι μεγάλος μουσικός,μεγάλος τραγουδιστής,μα πάνω απο όλα είναι τεράστια μαγικός.Προνόμιο έμφυτο λίγων,γιατι πως να το κάνουμε,ο Νταλάρας πάντα ήταν για μένα απο τους λίγους και στην ψυχή ακριβούς.

[Geske 37]

....μα  πάνω  απο  όλα  είναι  τεράστια  μαγικός.......

εύγε!!!

[Χελιδόνι 529]

Εύγε και σε σένα αγαπητή μου Geske, γιατί η μαγεία που σου έχει μεταδώσει αυτός ο μεγάλος καλλιτέχνης,σε έκανε να μάθεις Ελληνικά για να ακούς τα τραγούδια του.Όπως και όλοι οι άλλοι καλοί μας φίλοι απο παντού.Εύγε σε όλους σας και ευχαριστούμε σαν έλληνες που νοιώθετε μεγάλη αγάπη όπως και εμείς για τον Γιώργο Νταλάρα.

Γιατι είναι φίλος,όχι απλά ένας τραγουδιστής που ακούμε τα τραγούδια του.

[TheAegean60 90]

Διαβαζοντας ολα αυτα τα ωραια, θυμηθηκα τωρα μια απο τις αρκετες βραδυες που ειχα παει στην ΔΙΑΓΩΝΙΟ, ηταν την χρονια που με τον Μαρκοπουλο παρουσιαζαν ζωντανα το ΣΕΡΓΙΑΝΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.....στην ΔΙΑΓΩΝΙΟ υπηρχε μια καπως περιεργη ταξιθετηση του κοσμου τοτε! τα πρωτα 3-4 τραπεζια ακριβως μπροστα στην σκηνη ησαν μονιμως πιασμενα απο ανθρωπους του ΚΚΕ και ο,τι κοκκινο λουλουδι υπηρχε (τριανταφυλλα η γαρυφαλλα), στολιζε τα τραπεζια τους και δεν αφηνε περιθωριο να παρεξηγησεις το ποιοι ησαν αυτοι...συν βεβαια το χαρακτηριστικο ντυσιμο και λουκ τους : μακρυ μαλλι , μουστακι, χακι μπουφαν , παντελονι καμπανα, πουκαμισο με γιακα -φτερο αεροπλανου να προεξεχει πανω απο το συνηθως ριγε πουλοβερ κλπ.....μας ενοχλουσε λιγο που ειμασταν αναγκασμενοι να βολευομαστε απο την 2η σειρα τραπεζιων και πισω, αλλα η ΔΙΑΓΩΝΙΟΣ επειδη ηταν πρωην σινεμα, ειχε δαπεδο κλιμακωτο και ηταν καπως ημικυκλικη, στενομακρη , οποτε οπου κι αν καθοσουν , εβλεπες μια χαρα.....το προγραμμα θυμαμαι ξεκινουσε με το ορχηστρικο who pay the ferryman του Μαρκοπουλου που ειχε συνθεσει εκεινη την εποχη κι εμεις νομιζαμε πως ηταν καποια συνθεση του Βαγγελη Παπαθανασιου....και μετα ο Νταλαρας ανοιγε το προγραμμα με την ΑΘΗΝΑ , ΑΕΙ ΜΩΡΕ ΠΑΙΔΙΑ, ΑΛΑΝΑ, ΞΕΚΙΝΑΕΙ Τ'ΑΡΧΟΝΤΟΛΟΙ ,ΔΕΝ ΦΤΑΙΩ, ΚΑΤΩ ΑΠ'ΤΗΝ ΚΛΗΜΑΤΑΡΙΑ κλπ......δεν θυμαμαι ποιο τραγουδι ελεγε, νομιζω καποιο του Καζαντζιδη , νομιζω το ΠΟΙΟΣ ΣΟΥΠΕ ΔΕΝ Σ'ΑΓΑΠΩ, διοτι θυμαμαι ρυθμο τσιφτετελιου , οταν ακριβως απο το παραδιπλα τραπεζι σηκωνεται ξαφνικα μια 2μετρη , μαλλον Αγγλιδα, ανεβαινει πανω στο τραπεζι κι αρχιζει τον χορο......προφανως ο Νταλαρας την ειδε , μα προς εκπληξη μας δεν σταματησε να τραγουδαει , φυσιολογικα μια τετοια εικονα που παρεπεμπε ευθεως στα νυχτομαγαζα της παραλιας που ειχε εγκαταλειψει, θα επρεπε να τον ειχε ενοχλησει! Βλεποντας το μαγαζι την σκηνη, ενθουσιασμενο απο το τραγουδι, την 2μετρη γυναικαρα και τον χορο της, ξεσηκωσε την ΔΙΑΓΩΝΙΟ στο ποδι.....επικρατησε για 3 περιπου λεπτα κυριολεκτικα χαμος......τελειωσε το τραγουδι, η κοπελλα υπο το γενικο χειροκροτημα καθησε ησυχα στην θεση της και λες και ενα αορατο χερι πατησε ενα κουμπι, ολα επανηλθαν ξανα στον γνωστο σε μας ρυθμο.......οταν τελειωσε το προγραμμα, ο φιλος μου ο Ηλιας μου ειπε : " ρε συ, ελα να ανεβουμε στα καμαρινια να τον δω, ελα ρε εσυ που τον ξερεις".....του εκανα το χατηρι, βασικα παντα αντιπαθουσα να τρεχω σε καμαρινια, για μενα ο Νταλαρας υπηρχε οσο βρισκοταν πανω στην σκηνη και με μαγευε τραγουδωντας......γιαυτο κιολας ποτε δεν πηρα αυτογραφο απο τον Γιωργο , ποτε δεν του ζητησα.....ανεβηκαμε λοιπον την πολυ στενη σκοτεινη σκαλα , ο Νταλαρας φορουσε πια τα κανονικα του ρουχα, ενα τζην παντελονι κι ενα πουκαμισο-φανελλα με κοκκινομαυρα καρρε , εκεινα τα χοντρα πουκαμισα που ησαν μοδα τοτε...ο Ηλιας τον πλησιασε και ακουστηκε βαρυς ο ηχος χαστουκιου και η φωνη του "ελα ρε Γιωργαρα θεε".....λεω "παει, τωρα θα γινει ο χαμος".....εγω αν ετρωγα τετοιο χαστουκι, δεν θα εμενα ψυχραιμος ! μα ο Γιωργος αφου συνηλθε απο την εκπληξη, κοιταξε τον Ηλια και του ειπε μονο "σιγα ρε παιδι μου, θα μου σπασεις κανα σαγονι, τι κανεις ετσι?".....μπηκα στην μεση , συγκρατησα τον φιλο μου και αμεσως ο Γιωργος χαμογελωντας τον ρωτησε το ονομα του κι αν μας αρεσε το προγραμμα......ο Ηλίας επεμενε "εισαι θεος ρε Γιωργαρε, με εχεις τρελλανει, στο Δαφνι θα με στειλεις" και αλλα τετοια παρομοια....ο κοσμος , γυρω στα 10 ατομα κοιτουσαν αναυδοι, με ενα αμηχανο χαμογελο....λεω "παιδια, αρρωστος ειναι ο φιλος μου με τον Γιωργο, μην ανησυχειτε"...... του Νταλαρα δεν του μιλησα....κοιτουσα κυριως τον λαιμο του (....) , το μποι του, προσπαθουσα να καταλαβω απο που στ' αναθεμα εβγαινε αυτη η τεραστια φωνη , αν εκεινη η φλεβα που ηταν μονιμα φουσκωμενη στην αριστερη πλευρα του λαιμου του, ειχε σπασει η ηταν ακεραιη στην θεση της......με εντυπωσιαζε αυτη η βραχνη φωνη του οταν μιλουσε , ελεγα παντα "μα πως ειναι δυνατον να μιλαει τοσο βραχνα και σιγα και να τραγουδαει με τετοια καθαρια και δυνατη φωνη?"..... τελος παντων, καθησαμε εκει γυρω στα 10 λεπτα, ο Ηλιας εφυγε εχοντας παρει αυτογραφο, αφισσα η μαλλον αφισσες, διοτι κατεβαινοντας την σκαλα, ξεκρεμασε και μια φωτογραφια μεγαλη του Γιωργου "για να την βαλω προσκεφαλο ρε", οπως μου εξηγησε.......

Κατι αλλο που θυμαμαι παντα και γελαμε με την ξαδερφη μου, ειναι οταν πηγαμε για πρωτη φορα στο ΣΟΥΠΕΡ-ΣΤΑΡ το 1981.....θελαμε να ηχογραφησουμε την παρασταση και "μαλλωναμε" που θα κρυψουμε το κασσετοφωνο! "κατω απο το μπουφαν μου " ελεγα εγω..." αστο θα το κρυψω εγω "επεμενε η 5 μηνων εγκυος ξαδερφη μου....φοβομουν μηπως στο στριμωξιδι την χτυπησει κανεις και επεμενα να το κρυψω μεσα απο το μπουφαν μου....τελικα εψησα τον πορτιερη, περασαμε μεσα πρωτοι με το κασσετοφωνο κρυμμενο στο υψος της κοιλιας της! αλλα στο φευγα το εκρυψα κατω απο το μπουφαν μου, διοτι εκει δεν μπορουσαμε να βγουμε παλι πρωτοι......."γιαυτο η κορη μου δεν εγινε Νταλαροβια σαν εμας....διοτι εβαλα το κασσετοφωνο πανω στην κοιλια μου πριν γραψεις τα τραγουδια" , μου ειπε καποια φορα πριν μερικα χρονια η ξαδερφη μου......

[TheAegean60 90]

Θελω επισης να διηγηθω 3 -για μενα- ιδιαιτερες στιγμες:

ΣΚΗΝΗ 1η : αν και 40 χρονια εχω ακουσει απο τον Νταλαρα ο,τι βαλλει ο νους του ανθρωπου, εν τουτοις ποτε δεν ξεχνω το 1984 στο ΠΕΡΟΚΕ την τεραστια εκπληξη που μου προκαλεσε οταν ειπε απο το μικροφωνο " θα συνεχισω με ενα Κινεζικο λαικο τραγουδι"! Ουτε ξεχνω πως αισθανθηκα ακουγοντας τον να τραγουδαει αυτο το τραγουδι.....

ΣΚΗΝΗ 2η: ΖΥΓΟΣ με Ανδρεατο,Ασλανιδου Κατιμε.....βλεπω ενα κοινο που σε σεβαστο ποσοστο αγνοει τα τραγουδια του Γιωργου (συμπτωση τετοια εκτεταμενη συνευρεση μη Νταλαρικων?) και τον βλεπω σε καποια στιγμη προς την μεση του 2ου μερους, φανερα ξενερωμενο στην σκηνη......αισθανθηκα πολυ ασχημα οταν την στιγμη που ο Γιωργος εδινε ρεστα με το ΚΑΠΟΙΟΣ ΧΤΥΠΗΣΕ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ, μια γυρω στα 30 απο διπλα μου εξεστομισε το α-π-α-ρ-α-δ-ε-κ-τ-ο : " πρωτη φορα ακουω αυτο το τραγουδακι....δικο του ειναι?"...... απλα εφριξα με αυτο που εξεστομισε......

ΣΚΗΝΗ 3η : ΗΡΩΔΕΙΟ με Ντουλτσε Ποντες : διπλα μου η μαμα , γυρω στα 65 , πλατεια Κωλονακιου το λιγωτερο και ο γιος της, γυρω στα 30 ,ο οποιος ξερει ολα τα τραγουδια του Γιωργου και τα τραγουδαει δυνατα......τον παροτρυνω σιγονταροντας, οποτε η μαμα ριχνει μια εντελως απαξιωτικη ματια πρωτα στον γιο της και μετα στρεφεται σε εμενα , το ιδιο απαξιωτικα: " μα κυριε μου, ολοι για τον Νταλαρα ηρθατε εδω αποψε?" , μου λεει.....και της απαντω "μην μου πειτε οτι εσεις ειστε απο το Καμπο Βερντε και ηρθατε για την Ντουλτσε Ποντες....." . Και με αποστομωνει :" οχι βεβαια....εγω ηρθα για την Μαριαννα".....εννοουσε την Βαρδινογιαννη η οποια οργανωνε την συναυλια για φιλανθρωπικο σκοπο......και της λεει ο γιος της " μαμα, σου αρεσει-δεν σου αρεσει, η φιλεναδα σου με τα αμετρητα μποτοξ δεν τραγουδαει αποψε...ευτυχως για ολους μας" ! περιττο να πω οτι η μαμα εγινε πυραυλος απο την τσατιλα της, διοτι και η ιδια τα ειχε τα μποτοξ της.....παντως ειναι γεγονος πως σε καποιες -ευτυχως ελαχιστες- συναυλιες η παραστασεις του Γιωργου, υπαρχει κοινο πολυ μακρυα απο το γνωστο και οικειο σε ολους εμας Νταλάρικο κοινο.....

[Apostolis 2,082]

[...] της απαντω "μην μου πειτε οτι εσεις ειστε απο το Καμπο Βερντε και ηρθατε για την Ντουλτσε Ποντες....." . Και με αποστομωνει :" οχι βεβαια....εγω ηρθα για την Μαριαννα".....εννοουσε την Βαρδινογιαννη η οποια οργανωνε την συναυλια για φιλανθρωπικο σκοπο......και της λεει ο γιος της " μαμα, σου αρεσει-δεν σου αρεσει, η φιλεναδα σου με τα αμετρητα μποτοξ δεν τραγουδαει αποψε...ευτυχως για ολους μας"

Θεϊκό!! :lol: :lol: :lol:

[Χελιδόνι 529]

Καλό!

Εγώ πάλι στο Ηρώδειο για τα "τραγούδια με ουσίες",είχα μπροστά μου μιά που ζήταγε κάθε τόσο τη "Φαντασία".Το είπε μιά,το είπε δυό,ε δεν άντεξα

"Κυρά μου δεν το λέει απόψε" της λέω

"Ε,τότε ας πει τα παραπονεμένα λόγια"

"Ούτε αυτό το λέει,γιατι το πρόγραμμα δεν τα περιλαμβάνει."

Και ο Γιώργος έλεγε τη Μαστουριά,Σούρα και μαστούρα(θεϊκό τραγούδι) και τα τοιαύτα του προγράμματος.

Η Μαντάμ είχε γίνει μπαρούτι και ύστερα απο λίγο απεχώρησε εκτός αγωνιστικού χώρου ψυχικώς τραυματισμένη!!

[TheAegean60 90]

Αυτο Αντωνη παντα το ειχαμε, ειδικα με την ΦΑΝΤΑΣΙΑ.....να φανταστεις οτι το 1983 στην Νικαια που εγινε το αφιερωμα στον Τσιτσανη, μολις ο Νταλαρας ανεβηκε να πει τραγουδια του Τσιτσανη μερικοι απο κατω αρχισανε τα γνωστα : " τα πουλιααααααα" , την "φαντασιααααα"......εγω παντως την καλυτερη μη δικη μου συντροφια την ειχα στην ΙΕΡΑ ΟΔΟ τον 1ο χρονο που καθομουν διπλα-διπλα με Ανδρικακη και Δημαρα, γνωστους Νταλαρικους.....ειδικα με τον Ανδρικακη οργιασαμε εκεινο το βραδυ! βαρεια "αρρωστος" κι αυτος ο ανθρωπος!

[Νταλαρόφιλη 1,305]

Αυτό με τη Φαντασία έγινε και το 2008 στις συναυλίες για τον Κουγιουμτζή...

Και το κορυφαίο: έγινε και προχτές στη συναυλία... του Μητσιά στην Ηλιούπολη!!! :blink: :blink: :blink:

Τώρα που είπες για τις ουσίες, νομίζω τη δεύτερη μέρα καθόταν από πίσω μας μια θείτσα η οποία κάθε φορά που ακουγόταν μία "επίμαχη" λέξη, την επαναλάμβανε και έκανε τα σχετικά σχόλια... Έλεος...

[thes 1,340]

Και το κορυφαίο: έγινε και προχτές στη συναυλία... του Μητσιά στην Ηλιούπολη!!! :blink: :blink: :blink:

Εξαιρετικό!