ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΟΛΥΜΗΧΑΝΟΣ

Εντυπώσεις από παλιές συναυλίες

209 posts in this topic

Να πω επισης και κατι σχετικα με τις 2 συναυλιες στο ΟΑΚΑ το 1983: το ρεκορ θεατων σε ποδοσφαιρκο αγωνα ειναι περιπου 84.000 εισητηρια, χωρια τους τζαμπατζηδες, σε αγωνα ΠΑΟ-ΑΕΚ το 1983....θελω να πω εκεινη την εποχη το ΟΑΚΑ επαιρνε ανετα 90.000 κοσμο κι εγω ενθυμουμενος οτι και οι κερκιδες και τα σκαλοπατια και ο χωρος πανω απο το τελος των κερκιδων του πανω διαζωματος ησαν αφυκτικα γεματα , πιστευω οτι η καθε συναυλια ειχε σιγουρα 90 χιλιαδες κοσμο, ισως και περισσοτερο...απλα επειδη η χωρητικοτητα τοτε του ΟΑΚΑ στρογγυλοποιουνταν στις 80 χιλιαδες θεσεις για πολλους και διαφορους λογους ( ....) , περασε στην ιστορια οτι τις 2 συναυλιες ειδαν 160.000 ατομα...σιγουρα ομως ησαν πολυ παραπανω....

Share this post


Link to post
Share on other sites

Αλήθεια αυτό το τόσο ετερόκλητο ρεπερτόριο το έχουν υπόψη τους οι πυρηνικές κεφαλές του φόρουμ ? Η ερώτηση είναι φυσικά ρητορική.

=============================================================

" Νατος και ο αλλος!" με αυτες τις "πυρηνικες κεφαλες !!! Λοιπον, Σιδερη ( αν κι εσυ με θεωρεις σαν τον Αντωνη μια απο τις "πυρηνικες κεφαλες") εγω το εκαστοτε προγραμμα του Νταλαρα ποτε δεν το θεωρησα ετεροκλητο, με εξαιρεση το ΠΕΡΟΚΕ και ενα τραγουδι στα αγγλικα που ειπε στην ΤΕΝΤΑ...μιλω για οσες παραστασεις και συναυλιες εχω παρακολουθησει απο το 1975 μεχρι το 2005....μπορει να φαινοταν ετεροκλητο, αλλα θεωρω οτι ηταν απολυτα σωστα δομημενο και οι επιλογες των τραγουδιων ειχαν και απολυτη σχεση με το υφος και ηθος του σαν καλλιτεχνη και με το ελληνικο λαικο τραγουδι και με το κοινο του και εβαζε σφηνα 1-2 τραγουδια που ο ιδιος θεωρουσε αξιολογα πλην ξεχασμενα η παραμελημενα και προσπαθουσε να τα επιβαλλει στον κοσμο και συνηθως το πετυχαινε.....απλα ο Νταλαρας τολμουσε να μπαινει σε χωραφια που αλλοι δεν τολμουσαν, διοτι εβαζαν γραμμες στο ελληνικο τραγουδι σαν ναταν γηπεδο τεννις και επεμεναν να λανσαρουν ενα συγκεκριμενο προφιλ, για λογους μαρκετινγκ βεβαια....πολυ αργοτερα "ξυπνησαν" και ακολουθησαν το παραδειγμα του Νταλαρα οι υπολοιποι, ομως ποτε δεν τον πλησιασαν σε γνωση, τολμη, επιλογες....φανηκε στην πορεια οτι εκαναν καποια ανοιγματα επιδερμικα , ευκαιριακα κι οχι γιατι τα πιστευαν....

Ο Νταλαρας υπηρξε πολυπλευρος, πολυφωνικος, ψαχτηκε κι εψαξε πολυ, αλλα δεν θα τον ελεγα ετεροκλητο στις επιλογες των τραγουδιων...ετυχε σε καποια συναυλια για απεργους στο ΣΠΟΡΤΙΝΓΚ να πει το ΔΕΝΤΡΟ, την ΤΣΙΜΙΝΙΕΡΑ , το ΣΧΟΛΕΙΟ και τα ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΙΝΑΣ...εκ πρωτης οψεως τα 2 τελευταια μοιαζουν "ετεροκλητα" , αλλα πως μπορεις να αποκαλεσεις ετσι ενα παραδοσιακο κλεφτικο τραγουδι κι ενα κλασσικο ρεμπετικο ?

Στο ΠΕΡΟΚΕ η παρουσια των αγνωστων τοτε Κατσιμιχαιων , οι οποιοι εξ αιτιας του ΡΙΤΑ-ΡΙΤΑΚΙ θεωρουνταν τοτε περιπου νεο- ποπ (αν μπορω να δωσω αυτον τον ορο...) , ισως εδωσε την εντυπωση ετεροκλητου προγραμματος, διοτι ο κοσμος δεν γνωριζε τα υπολοιπα τραγουδια τους ....θα μπορουσα να πω ετεροκλητες καποιες συνεργασιες του επι σκηνης ισως , αλλα οχι το προγραμμα που εφτιαχνε καθε φορα...απο την αποψη οτι καποιοι η καποιες τραγουδιστες δεν μπορουσαν να αποδωσουν επαρκως καποια τραγουδια δυσκολα που ηθελαν καποιες διαφορετικες προδιαγραφες....δεν χρειαζεται να πω εδω ονοματα και τραγουδια....συμφωνω εν τουτοις με τον φιλο pnikol70 οτι εκεινη την εποχη οι επιλογες του Νταλαρα εμοιαζαν ετεροκλητες, διοτι ο κοσμος δεν ειχε συνηθισει τετοια ανοιγματα , τα ταμπου στο τραγουδι ησαν πολλα και ειδικα οι πρωτοκλασσατοι τραγουδιστες δεν τα παραβιαζαν...αυτο ηταν που "εσπασε" ο Νταλαρας και κατεκτησε τοσο πλατιες μαζες κοσμου, διαφορων ηλικιων, κοινωνικων στρωματων, προελευσης κλπ....γιαυτο αλλωστε μεσα στο τοσο παρεξηγημενο (σαν ορο) ελληνικο λαικο τραγουδι, εγω τον θεωρω τον μεγαλυτερο λαικο τραγουδιστη....διοτι πιστευω οτι λαικος τραγουδιστης πρωτιστως ειναι αυτος που απηχει σε οσο το δυνατον περισσοτερο κοσμο διαφορετικων στρωματων κι οχι αυτος που ειπε πολλα ζειμπεκικα και τσιφτετελια με αναλογη θεματολογια....

Θεωρω οτι ο φιλος pnikol70 με 1 λεξη εχει δωσει μια καλη πασα σε ολους να ανοιξουμε μια ωραια συζητηση εκ νεου για τον Νταλαρα και το ποσο αλλαξε την πορεια και την εικονα του τραγουδιου χωρις να αλλοιωσει τις ριζες του...ηδη πηρε την πασα η Ελινα, εσυ ριχνεις λαδακι στην φωτια να παρουμε και αλλοι την πασα, εγω "τσιμπησα" και ανταποκρινομαι, πουσαι Θανασηηηηηηηηηηηηηη ?Αντωνηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηη ? Θοδωρηηηηηηηηηη ,Γωγω και λοιπες δυναμεις ?????????????????????????

Share this post


Link to post
Share on other sites

Γιάννη, χωρίς να έχω τη δικιά σου (και πολλών άλλων από την παρέα) εμπειρία παρακολούθησης θα επιμείνω ότι το ρεπερτόριο ήταν ετερόκλητο. Αλλά αυτή είναι και η μαγεία και το μέγεθος του καλλιτέχνη : το ότι παίρνει ψηφίδες από διαφορετικά μωσαΪκά που το ένα δίπλα στο άλλο μπορεί να μην ταίριαζαν αισθητικά, αλλά με το ταλέντο, την ευαισθησία, τη γνώση και την επίγνωσή του γίνεται ο συνδετικός κρίκος και φτιάχνει ένα νέο και ολότελα δικό του μωσαϊκό που μπορεί να σταθεί δίπλα στο καθένα από τα προηγούμενα. Αυτό είναι για μένα το ιδανικό πρόγραμμα, το οποίο τα τελευταία χρόνια, το έχω δει σε μικρές μουσικές σκηνές από πολύ ωραίες φωνές που δεν έχουν όμως επαρκή προσωπική δισκογραφία και "καταφεύγουν" σε τραγούδια άλλων. Όμως από τους μεγάλους το έχω δει μόνο από τον Γιώργο Νταλάρα και τη Δήμητρα Γαλάνη (εξαιρώ βέβαια όλες τις concept παραστάσεις όπως αυτές των Κραουνάκη-Βουτσινά-Νικολακοπούλου, ειδικά αφιερώματα κλπ.).

Share this post


Link to post
Share on other sites

Ο Γιώργος Νταλάρας είχε πει κάποτε σε μιά συνέντευξη του"Εμένα αν με βάλεις εδώ θα σου φύγω απο εκεί",δεν ήταν οργή,ήταν όμως μιά καθαρή εξήγηση για όσους δεν έχουν καταλάβει ποιός είναι,τι είναι και πόσο γερά πατάει.Πριν χρόνια που άρχισα να τον ακούω,είδα έναν μουσικό που τραγουδούσε κιόλας όπως ο ίδιος χαριτολογώντας έχει πει να ξεφεύγει απο τους άλλους της γενιάς του,να ξεχωρίζει και να τραβάει την δική του πορεία που ακόμα και σήμερα ευτυχώς για όλους μας συνεχίζεται.Έχει πάθος με την μουσική ο Νταλάρας,δεν παίζει απλώς για να υπάρξει σε έναν χώρο ή σε έναν δίσκο αλλά μέσω αυτού να δημιουργήσει.Έχω πει καθαρά πως τον βάζω πάνω απο όλους για τους δικούς μου ταπεινούς λόγους όχι γιατί ήταν όμορφος,ούτε γιατί είχα λόξα με εκείνον.Απλώς στηρίχτηκαν πάνω του δικά μου όνειρα όπως και δικά σας άλλωστε μέσα σε τραγούδια και μουσικές που χρόνια τώρα μας αντιπροσωπεύουν κυρίως σαν ανθρώπους καλύτερους στην κοινωνία.Το ότι επέλεξε να τραγουδήσει συνθέτες και στιχουργούς με ιδιαίτερο βάρος όπως ο Λοϊζος,ο Κουγιουμτζής,ο Μίκης,ο Ξαρχάκος,ο Γκάτσος,ο Ελευθερίου και ο Παπαδόπουλος δεν ήταν τυχαίο μα ούτε απλά και μόνο να συμπληρώσει κάποιο βιογραφικό απλώς για να επιβιώσει.Το έλεγε η ψυχούλα του για να τραγουδήσει την Αλάνα και το Σε καρτερούν μαστιγωτές και συμπληγάδες και να διατηρήσει εδώ και χρόνια την δωρικότητα που τους πρέπει.Έκανε συνεργασίες αταίριαστες όπως κάποιοι έτρεξαν να χαρακτηρίσουν μα περισσότερο γιατί έτσι ο ίδιος ένοιωθε και είχε την δύναμη να το κάνει.Ο Παπακωνσταντίνου,ο Στίνγκ,η Έμμα Σάπλιν,ο Μάριος Φραγκούλης ήταν για τον Γιώργο ένα άνοιγμα αυτής της ψυχικής του δύναμης προς τον κόσμο χωρίς να ξεχάσει βεβαίως ποτέ τα Ρεμπέτικα,τον Τσιτσάνη,τον Μάρκο και τον Μπαγιαντέρα όπως και τον Χατζηχρήστο αλλά και τα τραγούδια με ουσίες τα ουσιώδη.Κάποια στιγμή θα έρθουν και τα δημοτικά,για τον απλούστατο λόγο ότι η μουσική μαγεία που έχει ο Αμάραντος κάνουν έκρηξη μέσα του.Δεν δίστασε να περάσει ποτέ μέσα απο το μάτι της βελόνας ούτε να περπατήσει μουσικά πάνω στον αιθέρα του μαχαιριού κιας ήξερε ότι μπορεί να κοπεί.Στο Ισραήλ κάποτε μιά ολόκληρη φιλαρμονική έτρεχε να τον πιάσει και υποκλίθηκε στο μεγαλείο της φωνής του.Δεν έχω μάτια να σε δω,καρδιά να σου μιλήσω...Στην Ίμβρο έπαιξε στην αυλή ενός σπιτιού ανθίζοντας μνήμες και αλήθειες με τα τραγούδια του.Είναι ο ξεχωριστός,ο απέραντος είτε κάποιο το δέχονται είτε όχι.Τα νυχτερινά μαγαζιά δεν τον χωρούσαν,δεν θα μπορούσε ποτέ να εκφράσει την τέχνη του σε μία πίστα,μπόρεσε άνετα όμως να ταιριάξει τα μαστούρικα τραγούδια του Ανέστη του Δελιά στο Ηρώδειο χωρίς ο ίδιος να έχει καπνίσει ούτε ένα τσιγάρο,χωρίς να έχει υποτιμήσει το νόημα και την διαδρομή των μουσικών δρόμων που περιείχαν τα τραγούδια αυτά.

Αυτός ο ταπεινός εργάτης μουσικός είναι ευλογημένος μα πάνω από όλα πολύτιμος και υπερασπιστής των αρχών του και των αξιών του.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Σιδερη , εμενα η συναισθηματικη φορτιση καθε που βρισκομουν απεναντι στον Νταλαρα και η μαγεια και γοητεια που μου ασκουσε τραγουδωντας , δεν μου επετρεπαν να θεωρω οσα τραγουδια ελεγε ετεροκλητα....στηλωνα τα χερια στο τραπεζι, ακουμπουσα το σαγονι στις παλαμες και βυθιζομουν σε μια περιεργη εκσταση....στεκομουν ακινητος, ουτε που ανασαινα και παρακολουθουσα το τι τραγουδουσε και πως , χωρις να σκεφτομαι αν ταιριαζε το τραγουδι που ελεγε με το προγραμμα....η λεξη "ετεροκλητα" που ειπε ο φιλος pnikol70 ομολογω με ξαφνιασε, διοτι μια μεγαλη μαγικη πτυχη του Νταλαρα πιστευω ησαν αυτα τα "ετεροκλητα" τραγουδια, ησαν ο 2ος βασικος λογος που πηγαιναμε να τον ακουσουμε....ησαν να το πω πιο χιουμοριστικα αυτες οι kinder εκπληξεις για εμας.....εγω τον Νταλαρα αρχισα πολυ μετα να τον αναλυω και νομιζω οτι ολοι εσεις οι νεωτεροι μου, προηγειστε σε αυτον τον τομεα, τον εχετε αναλυσει περισσοτερο απ'οτι εγω που παντα απεφευγα να τον απομυθοποιησω μεσα μου....δεν θα διαφωνησω μαζι σου, αλλα θα πω οτι εξακολουθω να μην μπορω να φανταστω Νταλαρα χωρις αυτα τα πρωτοποριακα ανοιγματα που συνηθιζε και συνεπως πιθανον αδυνατω να κανω μια πιο αντικειμενικη αναλυση....οσο για τον ΑΜΑΡΝΤΟ φιλε Αντωνη, θα πω οτι ηταν ετεροκλητο να τον τραγουδαει ενα βραδυ στον Λαλα δινοντας του συνεντευξη για την ΙΕΡΑ ΟΔΟ κι οχι στην διαρκεια του προγραμματος....

Οπως και ναχει, επαναλαμβανω πως ηταν μια καλη πασα να ανοιξουμε μια ωραια κουβεντα και θα προτεινα ο καθενας να καταθεσουμε εδω εμπειριες και μνημες απο προγραμματα η συναυλιες με τετοια ετεροκλητα τραγουδια....διοτι παιδια μην ξεχνατε οτι εγω ναι μεν εχω δει καποια πραγματα που εσεις λογω ηλικιας δεν τα προλαβατε, αλλα δεν τα εχω δει ολα....και μου αρεσει παντα να μαθαινω καινουργια πραγματα που δεν ετυχε να δω....

Αποψη μου λοιπον Σιδερη και λοιποι φιλοι ειναι οτι ο Νταλαρας για καποιους λογους που ειχαν να κανουν αφ'ενος με την πολιτικη κατασταση εκεινης της εποχης κι αφ' ετερου με το οτι απο νωρις δεθηκε με τον ΚΟΥΓΙΟΥΜΤΖΗ,ΤΟΝ ΛΟΙΖΟ και τον ΚΑΛΔΑΡΑ κυριως και ελεγε μεγαλα τραγουδια, δεν μπορεσε να κανει χρονολογικα σωστα αυτο που εγω καταλαβαινω οτι ηθελε να κανει : να συνεχισει δηλαδη την ιστορικη καταγραφη του ελληνικου τραγουδιου , προσθετοντας παραλληλα νεα σπουδαια τραγουδια....διοτι τα δικα του τραγουδια "πλακωναν" τα μη δικα του.....αρχισε να το κανει συστηματικα , πιο επιμονα απο το 1978 και μετα και ο κοσμος αργησε αρκετα να καταλαβει την προθεση του Νταλαρα....φτασαμε στον ΟΡΦΕΑ το 1983 και λεγανε ολοι "μα τι τα θελει τωρα αυτα τα χασικληδικα ?" κι οσο για το "θα σου φυγω στοχα πει" , ο κοσμος το αντιμετωπισε για πολυ καιρο σαν σκετο χαβαλεδιαρικο τραγουδι....το 1987 επεμενα να παμε στον ΣΕΙΡΟ .Οταν βγηκαμε εξω μου λενε ολη η παρεα "καλα ρε, τι μας εφερες να ακουσουμε, τροπαρια της Μ.Εβδομαδας ? Εμεις Νταλαρα θελαμε να ακουσουμε , οχι κυριε ελεησον"....μετα απο 1 χρονο ολοι αυτοι ειχαν λειωσει τον δισκο....καταλαβα λοιπον οτι τον Νταλαρα πολυς κοσμος τον ακουγε φετος και τον καταλαβαινε μετα απο 1 χρονο....και ισως αυτη ηταν η μεγαλυτερη μαγεια αυτου του τοσο πρωτοποριακου και απροβλεπτου ανθρωπου!

Share this post


Link to post
Share on other sites
Γιάννη, χωρίς να έχω τη δικιά σου (και πολλών άλλων από την παρέα) εμπειρία παρακολούθησης θα επιμείνω ότι το ρεπερτόριο ήταν ετερόκλητο. Αλλά αυτή είναι και η μαγεία και το μέγεθος του καλλιτέχνη : το ότι παίρνει ψηφίδες από διαφορετικά μωσαΪκά που το ένα δίπλα στο άλλο μπορεί να μην ταίριαζαν αισθητικά, αλλά με το ταλέντο, την ευαισθησία, τη γνώση και την επίγνωσή του γίνεται ο συνδετικός κρίκος και φτιάχνει ένα νέο και ολότελα δικό του μωσαϊκό που μπορεί να σταθεί δίπλα στο καθένα από τα προηγούμενα. Αυτό είναι για μένα το ιδανικό πρόγραμμα, το οποίο τα τελευταία χρόνια, το έχω δει σε μικρές μουσικές σκηνές από πολύ ωραίες φωνές που δεν έχουν όμως επαρκή προσωπική δισκογραφία και "καταφεύγουν" σε τραγούδια άλλων. Όμως από τους μεγάλους το έχω δει μόνο από τον Γιώργο Νταλάρα και τη Δήμητρα Γαλάνη (εξαιρώ βέβαια όλες τις concept παραστάσεις όπως αυτές των Κραουνάκη-Βουτσινά-Νικολακοπούλου, ειδικά αφιερώματα κλπ.).

Κι εγώ το ετερόκλητο δεν το εννοούσα με την κακή έννοια. Στα παράσημα του Νταλάρα ''χρεώνεται'' η εμφάνιση ετερόκλητων στοιχείων στα πολύ καλά δομημένα προγράμματά του.

Στην ουσία δηλαδή συγκλίνουν οι απόψεις μας.

Το μόνο ''λάθος'' του (σε σχέση με τους σύγχρονους στυλίστες του τραγουδιού)είναι πως πήρε πολύ σοβαρά την υπόθεση του τραγουδιού. Αυτό θεωρείται για κάποιους αμάρτημα,σφάλμα βαρύ. Εγώ θεωρώ πως η στάση του αυτή έκανε καλό στο τραγούδι και στους ακροατές. Τον ίδιο ίσως να τον έβλαψε.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Εγώ δεν νομίζω πως τον έβλαψε καθόλου,όταν αγαπάς με πάθος αυτό που κάνεις και το κάνεις πρώτα από όλα για σένα,όχι για χρήματα ή φήμη τότε τα έχεις πρώτα απο όλα καλά με τον εαυτό σου και νοιώθεις και ευτυχισμένος.Ύστερα πας παραπέρα,αυτό έκανε και ο Γιώργος.Έψαξε και στήριξε με σώμα και ψυχή όσα πίστεψε.

Ας θυμηθούμε τα Latin,όλοι ξέραμε τον Νταλάρα σε τραγούδια μη διαφορετικά,όμως εκείνη η μουσική πατριδογνωσία άλλων χωρών ενσωματώθηκε στο ρεπερτόριο του μαζί με τα τραγούδια του Καλδάρα,του Κουγιουμτζή και των άλλων γιατί εκείνος ήθελε και επιδίωξε.Αν κάποιοι ατακτούληδες δεν μπορεσαν να τον χωρέσουν στο μάτι τους τι να γίνει;

Τους ξεπέρασε όλους χωρίς εκείνος να το επιδιώξει παρά μόνον να δώσει στον κόσμο καθαρή την τέχνη και το μεράκι του.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Γνωμη μου Αντωνη ειναι οτι ο Νταλαρας ειχε δωσει απο πολυ νωρις δειγματα του οτι δεν ηταν ενας συνηθισμενος τραγουδιστης κι οτι ηταν ψαγμενος και συνεχιζε αδιακοπα να ψαχνεται...πιστευω οτι αυτος ηταν ο βασικος λογος που ξεχωρισε αμεσως και αγαπηθηκε πλατια απο το κοινο...ισως λοιπον αυτο το αβολευτο και απροβλεπτο που χαρακτηριζε τον Νταλαρα , να φανταζε η να ηταν ετεροκλητο, αλλα εγω προσωπικα ποτε δεν ειχα αυτη την αισθηση....ισως επειδη με μαγευαν αυτες του οι εκπληξεις....θεωρω οτι ηταν απο πολυ δυσκολο εως αδυνατον να τον παρακολουθησουν και να τον ακολουθησουν οι περισσοτεροι τραγουδιστες, απλα διοτι οι περισσοτεροι ηξεραν μεν να τραγουδουν, αλλα δεν ηξεραν μουσικη στον βαθμο που ηξερε ο Νταλαρας, δεν ειχαν τολμη, δεν ειχαν γκαμα και νοιαζονταν στενα για την καρριερα τους, οχι συνολικα για το τραγουδι....τον ιδιο σαφως και δεν τον εβλαψε καθολου η καθε επιλογη του, τον βλαψανε οσοι δεν μπορουσαν να ακολουθησουν η να παρακολουθησουν αυτα που εκανε ο Νταλαρας και προσπαθουσαν να πισογυριζουν το τραγουδι....τα ΛΑΤΙΝ για μενα ησαν μαζι με τα 50 ΧΡΟΝΙΑ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ μεγαλες στιγμες στην ελληνικη μουσικη πραγματικοτητα, διοτι πολυ απλα ανοιξαν νεους οριζοντες στον κοσμο....ασχετα του τι λενε σημερα οι ξερολες, κανεις το 1975 δεν ασχολιοταν με το ρεμπετικο, ειχε σβησει, ειχε πεταχτει σε κατι σκονισμενα ραφια ...τα ΛΑΤΙΝ ποιος τα ηξερε? κανεις επισης...ο Νταλαρας μεσα σε 13 χρονια, οσο δηλαδη απειχαν χρονικα αυτες οι 2 δουλειες του, εφερε 2 ολικες ανατροπες στο τραγουδι, του αλλαξε τον ρου....2 δουλειες φαινομενικα ετεροκλητες, αλλα δεστε ποση μεγαλη απηχηση ειχαν και οι 2 στον κοσμο....κι ενδιαμεσα ενας θρυλος η μαλλον 2 θρυλοι : ΟΑΚΑ και ΟΡΦΕΑΣ,γνησια ελληνικα λαικα γλεντια τεραστιας μαζικοτητας....τελικα ο Νταλαρας ειναι σαν την αμμο, ολο νομιζεις πως την κρατας στην χουφτα σου κι αυτη ολο σου φευγει, δεν πιανεται....

Share this post


Link to post
Share on other sites

Συμφωνώ και επαυξάνω!Φανταστείτε τι έχει να γίνει με τα δημοτικά τραγούδια,είναι ένας θησαυρός που μένει εδώ και χρόνια μπροστά στα μάτια όλων μας.Ο Νταλάρας έχω ακούσει ότι ετοιμάζει αυτά τα τραγούδια χρόνια,έχει γυρίσει όλη την Ελλάδα με ένα μαγνητόφωνο βάζοντας γριούλες που κάθονταν στο σκαλί να του τα τραγουδήσουν.Και θα το κάνει όταν έρθει η ώρα,ξέρει πως το τραγούδι δεν είναι απλή υπόθεση μόνο για να συμβεί.

Κάποιοι όμως που φτιάχνουν τις καριέρες τους περισσότερο ενδυματολογικά παρά φωνητικά,που φωτογραφίζονται για νυχτερινές πίστες όπου όλα κινούνται με αλκοόλ και πολλά φώτα όταν τραγουδούν δεν προσπάθησαν ποτέ να του μοιάσουν,ούτε να πάρουν κάτι από αυτόν.Μου έλεγε πριν καιρό κάποιος τραγουδιστής νυχτερινών μαγαζιών ο Λ.Π. ότι ίνδαλμα του είναι ο Γιώργος Νταλάρας,και του απάντησα πως γίνεται αυτό,όταν το μαγαζί που τραγουδάς είναι δικό σου και δεν λες ούτε ένα απο τα τραγούδια του;Μα δεν ταιριάζει με το ύφος μου,μου απάντησε.

Ε,και εγώ δεν άντεξα και Λευτεροπαπαδοπουλικά του αντιγύρισα

"Αυτά που μου λες είναι παπαριές".

Γι αυτό το πάθος του Γιώργου,η αγάπη και το μεράκι του ξαναλέω ότι είναι δώρο και πολιτισμός.

Share this post


Link to post
Share on other sites
.. κάποιος τραγουδιστής νυχτερινών μαγαζιών ο Λ.Π. ότι ίνδαλμα του είναι ο Γιώργος Νταλάρας,και του απάντησα πως γίνεται αυτό,όταν το μαγαζί που τραγουδάς είναι δικό σου και δεν λες ούτε ένα απο τα τραγούδια του;Μα δεν ταιριάζει με το ύφος μου,μου απάντησε.

Ε,και εγώ δεν άντεξα και Λευτεροπαπαδοπουλικά του αντιγύρισα

"Αυτά που μου λες είναι παπαριές".

Γι αυτό το πάθος του Γιώργου,η αγάπη και το μεράκι του ξαναλέω ότι είναι δώρο και πολιτισμός.

Ο Λευτερης Πανταζής;;;

:blink: :):)

Share this post


Link to post
Share on other sites

Τον Κοντολαζο τον ξερετε φανταζομαι...στην εποχη που ηταν στα φορτε του, εκει γυρω στο 1985 , ενα βραδυ που πηγαμε να τον ακουσουμε παρεα με εναν κοινο φιλο, του ειπα οτι καποιες φορες ο τροπος πουβ τραγουδουσε ψιλοθυμιζε Νταλαρα... και με ξερανε με την απαντηση του " συμπτωση, δεν προσπαθω να τον μιμηθω...παντως τον Γιωργο τον "παω" με τα 1000 , ηθελα εστω για 1 ωρα να μπορουσα να ειμουν ο Νταλαρας". Γενικα νομιζω ολοι θα ηθελαν να ησαν εστω για 1 ωρα Νταλαρας, αλλο αν απο εγωισμο ντρεπονται να το ομολογησουν....

Share this post


Link to post
Share on other sites

Μια σπουδαία συναυλία στην Ξάνθη του 1999

Το 1999 ο Θανάσης Γκαϊφύλλιας είχε την ιδέα να κάνει μια μεγάλη συναυλία για τους σεισμοπαθείς της Τουρκίας. Μετά την απόρριψη της πρότασης (για διάφορους λόγους...) από τη Νομαρχία Ροδόπης και το Δήμο Κομοτηνής, ο τραγουδοποιός απευθύνθηκε στη Νομαρχία της Ξάνθης, η οποία με ενθουσιασμό ανέλαβε την οργάνωση της φιλανθρωπικής αυτής συναυλίας, σε συνεργασία με την Ελληνική Ραδιοφωνία. Ο Γκαϊφύλλιας κάλεσε το Γιώργο Νταλάρα και τους συνεργάτες του για να στηρίξουν αυτή την σπουδαία προσπάθεια. Η συναυλία πραγματοποιήθηκε το Σεπτέμβριο του 1999 στο μεγάλο γήπεδο της Ξάνθης και είχε τεράστια επιτυχία, ενώ μεταδόθηκε ταυτόχρονα από ελληνικά και τουρκικά ραδιοτηλεοπτικά δίκτυα.

http://theovaf.blogspot.com/2011/06/blog-post_17.html

Share this post


Link to post
Share on other sites

Σαν σήμερα 28 χρόνια πριν (κατά σύμπτωση πάλι Παρασκευή) η ιστορική πρώτη συναυλία στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας. Για να βάλω λίγο στο κλίμα της εποχής, είναι το τέλος μιας θριαμβευτικής χρονιάς για τον Νταλάρα, με συναυλίες στον Ορφέα και καλοκαιρινή περιοδεία σε όλη την Ελλάδα, παράλληλα με την κυκλοφορία του πρώτου live δίσκου από τον Ορφέα, που ακούγεται παντού από άκρη σε άκρη και πιάνει ρεκόρ πωλήσεων ακατάρριπτα μέχρι σήμερα. Το Ολυμπιακό Στάδιο έχει εγκαινιαστεί προ έτους με τους Πανευρωπαικούς Αγώνες Στίβου και από τότε έχει διατεθεί για λίγους ποδοσφαιρικούς αγώνες ελληνικών ομάδων στην Ευρώπη ενώ σε ό,τι αφορά πολιτιστικά γεγονότα υπάρχει μόνο μια συναυλία του Σαββόπουλου περίπου δύο εβδομάδες πριν (είναι προγραμματισμένο να τραγουδήσει και ο Νταλάρας αλλά τσακώνεται στο φουαγιέ με το Ρασούλη και σηκώνεται και φεύγει...). Εκδοτήρια σε τρία σημεία της Αθήνας, Σύνταγμα (φεστιβάλ Αθηνών), Πλατεία Κλαυθμώνος και Πλατεία Ομονοίας. Μαθητής Γυμνασίου εγώ, έχω ψήσει από την πρώτη στιγμή της αναγγελίας την αδελφή μου να πάμε και δέχεται με όρο να στηθώ εγώ στις ατελείωτες ουρές των εκδοτηρίων. Έχω κάνει δύο αποτυχημένες προσπάθειες, όπου μάλιστα σε μια από αυτές, μπροστά στα μάτια μου, στην Πλατεία Κλαυθμώνος, καμιά πενηνταριά άτομα έχουν καβαλήσει σε μια λαμαρίνα για να προσεγγίσουν το ταμείο και αυτή υποχωρεί και πέφτουν στο κενό σε βάθος 5 μέτρων, με αρκετούς τραυματίες στο Νοσοκομείο! Την τρίτη φορά πάω αποφασισμένος πολύ πρωί (τότε πηγαίναμε απόγευμα σχολείο τις μισές ημέρες) στην Ομόνοια και μετά από 3 ώρες στήσιμο στην ουρά φεύγω με τα πολυπόθητα εισιτήρια στο χέρι. Κάτω διάζωμα, γιατί από τη συναυλία του Σαββόπουλου είχε βγει η φήμη ότι όσοι κάθονταν στο άνω διάζωμα δεν άκουγαν καλά, τιμή 450 δραχμές (τελικά η ακουστική ήταν τέλεια όπου και να καθόσουν, αλλά είναιν αλλιώς να τα φροντίζει αυτά ο θείος). Το ταξίδι έχει ξεκινήσει...

Το απόγευμα της Παρασκευής μπαίνουμε στο τρένο για το Στάδιο, όπου επικρατεί κυριολεκτικά το αδιαχώρητο ενώ στη διαδρομή από το σταθμό Ειρήνη ως το Στάδιο παρέες τραγουδούν Κουγιουμτζή και Λοίζο και το τραγούδι περνάει από στόμα σε στόμα. Ατμόσφαιρα Πανηγυριού!! Κανείς δεν πιστεύει σοβαρά ότι ένα στάδιο 80000 θέσεων θα γεμίσει, ώσπου την προηγούμενη της συναυλίας ανακοινώνεται ότι λόγω εξάντλησης των εισιτηρίων η συναυλία θα επαναληφθεί τη Δευτέρα 3 Οκτωβρίου. Που να πάει το μυαλό μας ότι κοτζάμ ΟΑΚΑ θα γεμίσει 2 φορές... Τα φώτα χαμηλώνουν, έναρξη με "Θέλω να τα πω", τα γνωστά λόγια "Φίλοι μου δεν το πιστεύω αυτό που βλέπω, είναι απίστευτο, ήξερα ότι έχω πολλούς φίλους, ποτέ δεν πίστευα ότι είναι τόσοι πολλοί, θα ήθελα να σας αγκαλιάσω όλους αν γινόταν, συγχωρέστε με δεν μπορώ να σας μιλήσω άλλο, βοηθείστε με να τραγουδήσω και ας μιλήσουν τα τραγούδια για μένα" και οι κερκίδες να παραληρούν ήδη από τις πρώτες νότες!! Οι λεπτομέρειες του προγράμματος είναι γνωστές νομίζω σε όλους, από τη ραδιοφωνική μετάδοση της εποχής με Γ. Παπαστεφάνου στο μικρόφωνο αλλά και από τη βιντεοκασέτα που κυκλοφόρησε αργότερα και σήμερα μπορεί να τη δει κανείς κομμάτι κομμάτι στο youtube. Μπιθικώτσης, Κηλαιδόνης, Χαρούλα, Πάριος, Στανίση στα σεγόντα, πολλά, πάρα πολλά τραγούδια μερικά από τα οποία δεν τα έχει ξαναπεί ή τα λέει σπάνια και απίστευτος, τρομερός παλμός!! Δεν θα ξεχάσω ποτέ ογδόντα χιλιάδες κόσμο να τραγουδούν σαν μια φωνή "Ήλιε μου σε παρακαλώ" με χιλιάδες αναπτήρες αναμμένους και επίσης με τι δύναμη φώναζε ο κόσμος "κι άλλο - κι άλλο" όταν πήγε η Χαρούλα να φύγει. Τότε διέκοψε την εισαγωγή του επόμενου τραγουδιού σχολιάζοντας "φωνή λαού" και είπαν, εκτός προγράμματος, το "δερβίση και την Άννα". Όταν από τις οθόνες του σταδίου ανακοινώθηκε ότι τελευταίο τρένο για την Αθήνα αναχωρεί στις 12:15 και για τον Πειραιά στις 12:00, εκείνος σχολίασε "οι υπόλοιποι θα κάτσουμε μέχρι όσο αντέξουμε" και δεν κουνήθηκε από την καρέκλα του κανείς!! (βέβαια το μέχρι όσο αντέξουμε ήταν δωδεκάμιση - μία παρά, αλλά τέλος πάντων...). Επιστροφή υποχρεωτικά ποδαρόδρομο ως τα μισά της Κηφισίας περίπου, όταν περνάει από δίπλα μας ένα λεωφορείο που πηγαίνει άδειο για πάρκινγκ στο αμαξοστάσιο και το καταλαμβάνουμε για να μας πάει την υπόλοιπη διαδρομή ως το κέντρο της Αθήνας. Η ώρα θα έχει πάει 2 ή 2 μιση και από παντού γύρω σου ακούγονται παρέες να τραγουδούν, μεθυσμένες από ό,τι προηγήθηκε!

Μιλάμε για μια βραδιά που νομίζω ότι έμεινε αξέχαστη σε όποιον την έζησε και που έμεινε στην ιστορία σαν μοναδική και ανεπανάληπτη! Από τότε τραγούδησε αμέτρητες φορές και εξαιρετικά αξιόλογα προγράμματα, αλλά 80000 κόσμος σε κατάσταση μόνιμου παραληρήματος μια φορά μαζεύεται και γράφει ιστορία! Να΄σαι καλά Γιώργο Νταλάρα και σε ευχαριστούμε για όσα ζήσαμε κοντά σου...

5 people like this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Σε ευχαριστώ για τις μνήμες από αυτές τις συναυλίες και ειδικά την πρώτη. Πρέπει να ήταν συγκλονιστικά. Συγκινητικός ο επίλογός σου!

Μία επισήμανση μόνο. Ο Σαββόπουλος σκεφτόταν πριν από την συναυλία του ανάμεσα σε δύο καλλιτέχνες, τον Νταλάρα ή τον Παπακωνσταντίνου. Ο Ρασούλης που ήταν παρών στην προετοιμασία του υπέδειξε τον Παπακωνσταντίνου (αλίμονο). Από εξιστόρηση του Σαββόπουλου αυτό.Ο Νταλάρας ήταν στο ΟΑΚΑ, ως θεατής στη συναυλία Σαββόπουλου κι όχι ως επικείμενη συμμετοχή. Το γράφω αυτό γιατί ο Νταλάρας δεν θα έφευγε από συναυλία που συμμετείχε εξαιτίας του όποιου σχετικού περιστατικού.

1 person likes this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Τα έντυπα της εποχής - όσο έγκυρα μπορούν να θεωρηθούν- είχαν προαναγγείλει τη συμμετοχή Νταλάρα στο Σαββόπουλο και μάλιστα είχαν "διαρρεύσει" και τα τραγούδια που θα έλεγε παρέα με τον οικοδεσπότη, το "Ζεμπέκικο" και τον "Μπάλο". Σύμφωνα πάντα με τις δημοσιογραφικές καταθέσεις της ημέρας εκείνης, Ο Ρασούλης υπέδειξε στο Σαββόπουλο να μην τραγουδήσει ο Νταλάρας γιατί σε 2 εβδομάδες θα είχε τη δική του συναυλία και πήγε εκεί μόνο για να κλέψει... Ακολούθησε τσακωμός και ξύλο στο φουαγιέ του Ολυμπιακού Σταδίου.

Ανεξάρτητα από αυτά, οι συναυλίες του Ολυμπιακού Σταδίου σηματοδότησαν με πανηγυρικό τρόπο αυτό που όλοι λίγο πολύ ήξεραν και συζητούσαν, ότι δηλαδή το ελληνικό τραγούδι κινούταν ήδη στον αστερισμό του Γιώργου Νταλάρα και θα παρέμενε εκεί για τα επόμενα 20-25 χρόνια. Για πρώτη και τελευταία φορά, δύο μουσικές εκδηλώσεις, λόγω της μαζικότητας που τις χαρακτήρισε, πέρασαν στα πρωτοσέλιδα όλων των πολιτικών εφημερίδων της εποχής και για μέρες μετά εξελίχτηκε μια κουβέντα για να αναλυθεί το "φαινόμενο Νταλάρας", όχι πάντα καλοπροαίρετη. Ο Νταλάρας δεν ήταν πια το γλυκό αγόρι με την ωραία φωνή, δεν ήταν ούτε καν το ίνδαλμα της αριστερής νεολαίας που τραγουδούσε από απεργία σε απεργία, ήταν ο τραγουδιστής όλης της Ελλάδας, που όποτε ήθελε μάζευε 100000 κόσμο να τον ακούσει και αυτό μπορεί να άρεσε στους περισσότερους, ωστόσο ήταν πολλοί κι αυτοί που ενοχλήθηκαν και το έδειξαν με τη στάση τους τα επόμενα χρόνια.

1 person likes this

Share this post


Link to post
Share on other sites

"Πώς έχει αλλάξει έτσι ο καιρός...?"

Ευχαριστούμε πολύ για τη μεταφορά των εντυπώσεων και την υπενθύμιση μιας τεράστιας στιγμής για τον ίδιο τον Νταλάρα αλλά και για το ελληνικό τραγούδι.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Για όλους και για όλα άλλαξε ο καιρός,Μάρω. Και δυσκόλεψε πολύ...

Share this post


Link to post
Share on other sites

Από το προφίλ του Γιάννη Μανιατάκου, συνεργάτη του Γ.Νταλάρα.

 

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10201802627210565&set=a.1461377017596.2061943.1328567723&type=1&theater

 

''Γιώργο Νταλάρα ο ελληνισμός της Ν.Ζηλανδίας σας καλωσορίζει''. Υποδοχή στον πρώτο Έλληνα καλλιτέχνη που έδωσε συναυλία στη Νέα Ζηλανδία το 1997.

 

Μπορεί στη νεομοντέρναΕλλάδα αυτά να φαντάζουν γραφικά.Είναι η αγνή αλήθεια όμως των ανθρώπων εκεί!

3 people like this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Ελίνα σε μένα δεν εμφανίζει τίποτα. Μάλλον δεν είναι δημόσιο, έχουν πρόσβαση μόνο οι φίλοι του Γιάννη Μανιατάκου

1 person likes this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Όποιος μπορεί ας αναρτήσει την φωτογραφία χωριστά γιατί ξέχασα τους κωδικούς για να την ανεβάσω εγώ...Βούζα τελείως!

Share this post


Link to post
Share on other sites

Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού σήμερα...Και ανατρέχοντας στο αρχείο στεκόμαστε στο 1996, όταν ο Γιώργος Νταλάρας με την περίφημη Χορωδία Τυπάλδου τραγουδούν για τα παιδιά "...μα εγώ πονάω γι'αλλη, μια γοργόνα στ'ακρογιάλι...."

 

Ξαρχάκος, Νταλάρας, Τσαλιγοπούλου στο Μέγαρο Μουσικής για το παιδί (1996) 

 

Υπογράφει: Θανάσης Γιώγλου

11/12/2013 

 

http://www.ogdoo.gr/portal/index.php?option=ozo_content&perform=view&id=8692&Itemid=43

9 people like this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Θαναση μου θυμισες υπεροχες στιγμες φιλε μου.. 2 μερες μετα τα γεννεθλια μου τοτε, ειχα ενα απτα καλυτερα δωρα απτους γονεις μου!!

ειχαμε εισιτηρια για την τοσο ομορφη συναυλια, 6 σειρα, μπροστα..  :D  :D

 

ματια κ αυτια ΤΕΝΤΩΜΕΝΑ!!!!  :music_singguitar:

 

σε ευχαριστω πολυ!!

 

υ.γ. αν εχεις κ κατι αλλο, δεκτο φυσικα. κ δε θα σε αφησω εγω ετσι!!  ;)

6 people like this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Συλλεκτικό ηχητικό!Πολύ ωραίο το βίντεο. Από μια συναυλία που -ας όψεται η εξεταστική- έχασα.

2 people like this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Στη Βέροια, το Πάσχα του 1973.Πιο ενδιαφέροντα όσα αναφέρονται από τις φωτογραφίες.Αφιερωμένο σε ''μεγαλόψυχους'' αυτού του τόπου και όπου γης μπαχαλάκηδες.

http://hey-sam-do-you.blogspot.ru/

 

1973 εκδήλωση Συλλόγου Φοιτητών Βέροιας με Νταλάρα και Αλεξίου
 
Ήταν Πάσχα του 1973 και ο Σύλλογος Φοιτητών Βέροιας ετοιμάζεται για εκδήλωση  όπου θα τραγουδήσει ο Γιώργος Νταλάρας και η  Χάρις Αλεξίου. Οι φοιτητές προσκαλούν τους τραγουδιστές στον σύλλογο τους που βρισκόταν  επί της οδού Βικέλα όπου σήμερα είναι το κτίριο Κάππου του Δήμου που επικοινωνεί από την πίσω πλευρά με το κτίριο του ληξιαρχείου.Ο Νταλάρας ζήτησε να μην προσκαλέσουν επισήμους αλλά και οι επίσημοι δεν επρόκειτο να έρθουν σε εκδήλωση των επαναστατημένων τότε φοιτητών εν μέσω δικτατορίας. Η εκδήλωση έγινε στην Εληά. Στο μπουζούκι ο Χρήστος Νικολόπουλος.

Ο Νταλάρας δεν πήρε καθόλου χρήματα. Μάλιστα πλήρωσε και το ξενοδοχείο των μουσικών του
10 people like this

Share this post


Link to post
Share on other sites
Guest
You are commenting as a guest. If you have an account, please sign in.
Reply to this topic...

×   You have pasted content with formatting.   Remove formatting

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

Loading...