Posted November 17, 2005 · Report post Αυτό που θέλω να πω είναι κάτι που δεν το έχω πει σε κανέναν ποτέ! Ούτε καν στους γονείς μου ή στους φίλους μου! Νιώθω όμως τη βαθιά ανάγκη να το πω εδώ, γιατί θεωρώ ότι όλοι εσείς που αγαπάτε τον Γιώργο Νταλάρα θα με καταλάβετε απόλυτα! Ο Νταλάρας, στα 17 χρόνια της ζωής μου, είναι η μεγαλύτερη και ίσως η μοναδική μου αγάπη! Μπορεί να τον γνώρισα μέσω της μουσικής του μόλις πριν 5 χρόνια, όμως σε αυτόν τον καιρό μου έχει αλλάξει από τα μουσικά μου ακούσματα και τα ενδιαφέροντά μου, μέχρι και τον τρόπο ζωής μου, τα χόμπι μου! Δυστυχώς όμως η οικογένειά μου, και κυρίως ο πατέρας μου τον μισεί, ενώ η μητέρα μου τον ακούει, αλλά μόνο όταν έχει να κάνει με κομμάτια από το 2003 και μετά! Τα παλιά του, όπως λέει, δεν της αρέσουν καθόλου! Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι ό,τι περιστρέφεται γύρω από το Νταλάρα, από τα cd που θα αγοράσω, ως τις συναυλίες που θα πάω, να περνάει από 'λογοκρισία'! Να φανταστείτε ότι από τη στιγμή που πήρα το Μουσικό κουτί, δεν με αφήνουν να αγοράσω άλλα cd του Νταλάρα γιατί το θεωρούν πέταμα λεφτών! Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να ξεκαθαρίσω ότι οι γονείς μου δεν είναι τόσο αυστηροί όσο φαίνονται από ό,τι έχω πει ως τώρα! Δόξα τω θεώ, είναι ελαστικοί με μένα, αλλά δυστυχώς όταν έχει να κάνει με λεφτά, είναι λίγο υπερπροστατευτικοί, για αυτό και γίνεται ό,τι είπα πριν! Κατά συνέπεια, αγοράζω τα cd στα κρυφά ή τουλάχιστον αφού με εκνευρίσουν σχετικά με το λόγο που τα πήρα! Το πρόβλημα όμως έγκειται στις συναυλίες! Μέχρι τώρα έχω δει το Νταλάρα μόνο τρεις φορές! Στο Ηρώδειο με τη Γλυκερία, στο Μέγαρο όταν είχε το αφιέρωμα στον Τσιτσάνη, και μια φορά στο Αθηνών Αρένα! Διάβαζα λοιπόν τις κριτικές από τη συναυλία της 10-11ης Νοεμβρίου και ξαφνικά με έπιασαν τα κλάματα! Είναι άδικο να μην μπορώ να δω το είδωλό μου, το πρότυπό μου, την αγάπη μου από κοντά, να μη μπορώ να ζήσω και εγώ τέτοιες στιγμές μαγείας, όπως αυτές που ζείτε όλοι σας! Είναι και τα μαθήματα πολλά καθώς είμαι τρίτη Λυκείου, και κατά συνέπεια ούτε εισιτήρια έχω την ευχέρεια να πάρω, αφού δεν προλαβαίνω, αλλά και όταν έχω τη δυνατότητα, δεν πάω επειδή δεν με αφήνουν εύκολα! Για να φανταστείτε, όταν έκανα λόγο για τη συναυλία αυτή στο Μέγαρο, η μητέρα μου απάντησε: 'Πάλι θα πας στο Νταλάρα; Αφού πήγες πέρυσι..' ! Και όταν ένας άνθρωπος όπως εγώ, που χάρη στον Γιώργο, έχω φτάσει να γνωρίζω σχεδόν όλη την Ανθολογία του, αλλά και την αντίστοιχη άλλων καλλιτεχνών, όπως του Θεοδωράκη, του Χατζιδάκη, του Τσιτσάνη ή του Παπακωνσταντίνου (συγνώμη για τη φαινομενική αλαζονεία και για το γεγονός ότι αδικώ άλλους που ξέρουν πολύ περισσότερα από μένα) έχω την οικονομική δυνατότητα να απολαύσω αυτά τα αριστουργήματα ζωντανά, και δεν το κάνω, είναι τραγικό! Ό,τι είπα, το είπα για να το πω! Μόνο για αυτό τον λόγο! Ελπίζω να με καταλαβαίνετε! Συγνώμη για το χρόνο που τυχόν διαθέσατε για να με ακούσετε... Quote Share this post Link to post Share on other sites
Posted November 17, 2005 · Report post Μήν τους κακομάθεις τους γονείς σου... Μήπως είναι καιρό να μάθουν πόσο τυχεροί είναι, που η τρέλα του παιδιού του είναι τόσο υγείης και καθώς πρέπει (απειλησέ τους λίγο, αν χρειαστεί, με techno στο full volume ή/και με dope). Καλύτερα να το καταλάβουν, πάρα εσύ να μάθεις διπλοματία, δλδ να πεις πως πας σε μια συναυλία του Θεοδωράκη (όχι του Νταλάρα)... Quote Share this post Link to post Share on other sites
Posted November 17, 2005 · Report post Διάβασα τον καημό σου και ομολογώ ότι κάτι μου θυμίζουν όλα αυτά που περιγράφεις... Και φαντάζομαι δε θυμίζουν μόνο σ'εμένα, αλλά και σε πολλά από τα μέλη του φόρουμ, καθώς όλοι (ή σχεδόν όλοι) έχουν περάσει από την ηλικία των 17 χρόνων. Ελπίζω αυτό, προς το παρόν, να σε ανακουφίζει! Αν τυχόν ανατρέξεις σε προηγούμενα posts της Νταλαρόφιλης (πριν κάποιους μήνες έγραφε "ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ", αλλά ακόμη το παλεύει ) θα καταλάβεις ίσως τι εννοώ. Το να αγαπάς πολύ έναν καλλιτέχνη και να τον κάνεις μέρος της καθημερινότητάς σου, της ζωής σου, είναι κάτι που -αντικειμενικά- δεν είναι λογικό. Σκέψου μόνο πόσοι είναι οι φίλοι σου, άνθρωποι της ίδιας ηλικίας με τη δική σου, που μπορούν να κατανοήσουν τέτοιου είδους συμπεριφορές. Φαντάζομαι λίγοι... Οπότε, λογικό είναι και οι γονείς σου να είναι αρκετά αυστηροί, ειδικά τώρα που τελειώνεις το σχολείο και πιθανόν να έχεις ως στόχο και την εισαγωγή σου σε κάποιο πανεπιστήμιο. Βέβαια, το ζήτημα δεν είναι να αναλύσουμε γιατί οι γονείς σου έχουν μια τέτοια συμπεριφορά. Γονείς είναι, έτσι πρέπει να κάνουν. ’μεση λύση δε νομίζω να υπάρχει. Γενικά, είμαι της άποψης ότι τα πάντα είναι θέμα τακτικής. Όμως στις σχέση γονέα-παιδιού παίζει πολύ μεγάλο ρόλο και το αν και πόσο διεκδικείς κάτι. Όχι φυσικά με φωνες κ κλάματα... Με τον δικό σου τρόπο και ανάλογα το χαρακτήρα των γονιών σου. Υπάρχουν φυσικά και τα...ψεματάκια. Όχι τα σοβαρά και τα ανεύθυνα, αλλά αυτά που εγώ λέω "κατά συνθήκην". Πχ: έχει μια συναυλία κι εσύ λες ότι θα πας σινεμά ή ότι θα πας με έναν φίλο σου, τον οποίο φροντίζεις πάντα να είναι υπαρκτό πρόσωπο που οι γονείς σου να το συμπαθούν. Προσοχή: καλό είναι να μη χρησιμοποιείς το ίδιο ψέμα επανειλλημμένα! Όσον αφορά στο οικονομικό ζήτημα, εκεί δε μου πέφτει λόγος. Το μόνο που μπορείς ίσως να κάνεις είναι σε γιορτές, γενέθλια, Χριστούγεννα, Πάσχα κλπ να ζητάς το δώρο σου σε μετρητά. Έτσι, θα μπορείς να τα καταθέτεις στη συνέχεια στο ΜΕΤΡΟΠΟΛΙΣ χωρίς κανείς να σου ζητά το λόγο... Δεν έχω να σου πω κάτι άλλο. Καλή δύναμη και ΥΠΟΜΟΝΗ! ΥΓ: Αυτό που προτεινει η GESKE είναι πολύ καλό και σου συνιστώ κι εγώ να το κάνεις με την πρώτη ευκαρία! Quote Share this post Link to post Share on other sites
Posted November 17, 2005 · Report post Εγώ θα πρότεινα να προσπαθήσεις να τους εξηγήσεις. Με ψυχραιμία και χαμηλούς τόνους. Τα ενδιαφέροντα και τα γούστα των γονιών δεν είναι σωστό να επιβάλλονται στα παιδιά. Από την άλλη μεριά θα πρέπει να σέβονται τα ενδιαφέροντα και τις επιλογές τις δικές σου(εφόσον είναι υγιείς αυτές οι επιλογές κι όχι παράλογες). Ίσως δεν έχουν καταλάβει πόσο σε πληγώνει το γεγονός της άρνησής τους. Ίσως δεν μπορούν να κατανοήσουν κάποια πράγματα που εσύ θεωρείς αυτονόητα. Μην απελπίζεσαι! Το δυστύχημα είναι πως οι γονείς δεν ''σπουδάζουν'' σε κάποια σχολή το ''επάγγελμα'' του γονιού. Μαθαίνουν καθημερινά και -πολλές φορές- κάνουν λάθη. Προσπάθησε να τους καταλάβεις, μην τους κακομάθεις και επέβαλλε - με θέση κι όχι με άρνηση και αντίδραση- τις απόψεις σου και τα θέλω σου. Ο διάλογος και η συζήτηση πάντα βοηθά. Θα βγεις κερδισμένος κι εσύ κι εκείνοι. Το εύχομαι! Quote Share this post Link to post Share on other sites
Posted November 18, 2005 · Report post Συμφωνώ με όλους τους προηγούμενους φίλους. Το μόνο που έχω να σου προτείνω , είναι να κάνεις ακόμα λίγη υπομονή.Νομίζω πως μόλις περάσει η φετινή κρίσιμη χρονιά , σιγά σιγά θ'αρχίσουν ν'αλλάζουν από μόνες τους οι καταστάσεις.Θα'ρθει και το πανεπιστήμιο ή ο στρατός, θα το δεις... Χωρίς να το καταλάβεις , θα γίνουν όλα όπως τα θες.Λίγο πολύ , όλοι περάσαμε κάτι παρόμοιο... Υπομονή... Quote Share this post Link to post Share on other sites
Posted November 18, 2005 · Report post Κατά την γνώμη μου έκανες πολύ καλά που εξέφρασες το προβληματισμό σου εδώ. Και μόνο που έβγαλες από μέσα σου κάτι που σε πνίγει θα σ'εκανε να νιώσεις καλύτερα. Όλοι οι παραπάνω φίλοι, σου έδωσαν πιστεύω πολύ σωστή θεώρηση των πραγμάτων και ενδεχομένως και κάποιες λύσεις. Θα συμφωνήσω και εγώ με την σειρά μου στο ότι η συζήτηση και ο διάλογος (και όχι ο αντίλογος) μπορεί πολλές φορές να σώσει καταστάσεις. Πραγματικά με λίγη υπομονή θα δεις πως περνώντας ο καιρός εκ των πραγμάτων οι καταστάσεις θα καλυτερεύουν, θα περάσεις σιγά σιγά σε μια άλλη ηλικία και οι συνθήκες ζωής σου από μόνες τους θα αλλάξουν και φαντάζομαι και η αντιμετώπιση από την οικογένεια σου. Φυσικά όλα εξαρτώνται και από την δική σου στάση!!! Εσύ από την πλευρά σου κοίταξε να μην σε κάνουν τέτοιες δυσκολίες να χάσεις τον μουσικό σου προσανατολισμό και τις επιλογές σου να τις υποστηρίξεις μέχρι τέλους ήρεμα και τεκμηριωμένα. Και να ξέρεις όταν οι επιλογές μας στηρίζονται σε γερά θεμέλια ποτέ και κανείς δεν μπορεί να τις κλονίσει. Ε και εδώ που τα λέμε υπάρχει μεγαλύτερο θεμέλιο απ'αυτόν εδώ τον καλλιτέχνη ???? Quote Share this post Link to post Share on other sites
Posted November 18, 2005 · Report post Φίλε μου δεν έχω να σου πω και γω κάτι καινούργιο, το μόνο πράγμα που σου λέω είναι να δώσεις προταιρεότητα στις ανάγκες σου και στο συναίσθημά σου. Οι γονείς σου¨ίσως έχουν βρει άλλον τρόπο να εκφράζονται , και τα ενδιαφερόντά τους να είναι άλλα, από αυτά της μουσικής, εσύ όμως μιας και είσαι 17 χρονών πρέπει να καταλάβουν τις ανάγκες σου. Αν αυτό δεν μπορεί να γίνει τότε κάνε υπομονή και σε λίγο όλα θα ξεκαθαρίσουν, απλά απέφυγε εντάσεις και καυγάδες. Πάντως εγώ αν είχα παιδί και το έβλεπα ότι μέσα από την μουσική εκφράζετε ,θα είμουν ιδιαίτερα ευτυχής. Υπομονή με την υπομονή κερδίζονται πολλά πράγματα στην ζωή. Quote Share this post Link to post Share on other sites
Posted November 18, 2005 · Report post Πάντως, αν και δεν είχα ανάλογη εμπειρία στην ηλικία σου, μπορώ να πω ότι η διπλωματία και η συζήτηση είναι η καλύτερη αντιμετώπιση. Εγώ γενικά, έτσι έχω μάθει να λειτουργώ στη ζωή μου. Η συγκεκριμένη περίοδος (τέλος σχολείου) μάλλον αγχώνει και τους δικούς σου γονείς, όπως και τους περισσότερους γονείς. Μόλις περάσει αυτή η περίοδος νομίζω τα πράγματα θα είναι καλύτερα. Quote Share this post Link to post Share on other sites
Posted November 18, 2005 · Report post Αγαπητέ μου φίλε πρέπει να κάνεις την επανάστασή σου! Είσαι 17 χρονών κι ακόμα δε σ' αφήνουν, σε κάποιες περιπτώσεις, να πας σε μια συναυλία; Εγώ από τα 14 μου πήγαινα όχι μόνο σε συναυλίες αλλά και στους...οίκους. Γι' αυτό και παρακολουθώ τον Νταλάρα, στις ζωντανές εμφανίσεις του, εδώ και 23 χρόνια. Και μη νομίζεις ότι το να επαναστατήσεις θα σου βγει σε κακό. Ήδη με τα ακούσματά σου και τα γραφόμενά σου διακρίνω ότι είσαι ένας ψαγμένος άνθρωπος. Μη φοβάσαι τίποτα. Εγώ, για παράδειγμα, που είχα κερδίσει την ανεξαρτησία μου και πανεπιστήμιο τελείωσα και οικογένεια έκανα και δραστηριοποίηθηκα επαγγελαμτικά στο χώρο της γραφής(δημοσιογραφία). Και παράλληλα ήμουν και το λαϊκό παιδί που σπούδασε τη ζωή και πέρα από το πανεπιστήμιο. Όσον αφορά το οικονομικό θέμα, ώστε να μπορείς να αγοράζεις δίσκους και να πηγαίνεις σε συναυλίες, θα σου πω το εξής από τη δική μου εμπειρία : εγώ παράλληλα με το σχολείο ή τις σπουδές μου αργότερα, δούλευα, έκανα μεροκάματα(Σάββατα, την περίοδο των διακοπών και γενικά με κάθε ευκαιρία). Έχω δουλέψει από βοηθός υδραυλικού και σε γεωργικές εργασίες, μέχρι... συνοδηγός σε βυτιοφόρα... Έτσι ήμουν πάντα και οικονομικά ανεξάρτητος... Θέλει τόλμη η ελευθερία και η ανεξαρτησία. Quote Share this post Link to post Share on other sites
Posted November 18, 2005 · Report post Νταλαρόφιλη, πραγματικά έχω το ίδιο ακριβώς πρόβλημα με σένα! Διάβαζα αυτά που έγραψες και νόμιζα ότι μιλούσα εγώ.... Δυστυχώς, είναι δύσκολα τα πράγματα, γιατί όπως είπα έχω και τα μαθήματα... Δηλαδή μια πιθανή 'επανάσταση' ίσως έχει ψυχολογικό αντίκρυσμα που θα με αποσπάσει από τα μαθήματα... Πάντως σας ευχαριστώ για τα σχόλιά σας! Ελπίζω να γίνει κάτι, αν και πλέον η υπομονή μου έχει εξαντληθεί τελείως και φοβάμαι μην ξεσπάσω και τα κάνω χειρότερα... Είναι πολύ άδικο όμως και δεν αντέχω άλλο αυτή την κατάσταση! Ο αδερφός μου, ας πούμε, που είναι 2 χρόνια μικρότερος, ακούει μόνο heavy metal! Και δεν του λένε τίποτα, παρόλο που αν τον δείτε, είναι σαν αυτά τα χαμάλια με τα μαλλιά τα μοδάτα και τα μποξεράκια να κρέμονται.... Μάλλον έχουν πρόβλημα με το Νταλάρα μεμονωμένα.. Και δεν καταλαβαίνω γιατί! Πιο πιθανό είναι να επηρεαστεί αρνητικά ο αδερφός μου από τις αηδίες που ακούει και υποστηρίζει ότι είναι μουσική(αν δεν έχει επηρεαστεί ήδη...) παρά εγώ από το Νταλάρα!! Έλεος.... Quote Share this post Link to post Share on other sites
Posted January 4, 2006 · Report post Εγώ είμαι η ακριβώς αντίθετη κατάσταση... Ο πατέρας μου μεγάλωσε με Νταλάρα, δεν ακούει τίποτε άλλο (εκτός από Αλεξίου και Βιτάλη) και η μητέρα μου είναι ακριβώς η ίδια κατάσταση, μόνο που ακούει και Πάριο... Το μοναδικό (αλλά πολύ μεγάλο) πρόβλημα είναι ότι μένω μακριά από την Αθήνα (Γρεβενά) και δεν έχω καταφέρει ποτέ να τον δω live! Quote Share this post Link to post Share on other sites
Posted January 5, 2006 · Report post Είπε στην αρχή τα τραγούδια του δίσκου, και μου έλεγε συνέχεια η μάνα μου, θα πει τα τραγούδια και μετά θα φύγουμε! ! Μετά όμως είπε τα τραγούδια του Κουγιουμτζή! Με είπε πρήξει συνέχεια, άντε αυτό το τραγούδι και φεύγουμε! Όχι της έλεγα περίμενε!!! Και τελικά φύγαμε μετά τα τραγούδια του Κουγιουμτζή και ΕΧΑΣΑ Νταλάρα-Χαρούλα!!!!! Αγαπητή Νταλαρόφιλη, Σου έχει περάσει απ' το μυαλό η ιδέα ότι δεν χρειάζεται να πηγαίνεις μαζί με τους γονείς σου στις συναυλίες του Νταλάρα; Συγνώμη που στο λέω, αλλά για αυτήν την απαράδεκτη κατάσταση που περιγράφεις δεν μπορεί να φταίνε μόνο οι γονείς σου. Στην ηλικία σου είσαι πια ανεξάρτητη ώστε να μη δίνεις λογαριασμό σε κανέναν για το ποια είναι τα hobby σου. Μάλλον τους έχεις "καλομάθει" λιγάκι... Μέχρι πότε σκοπεύεις να ρωτάς την άδειά τους ή να αναγκάζεσαι να λες ψέματα; Και μην ξεχνάς τον στίχο των Κατσιμιχαίων : "Ό,τι δεν πάρεις μοναχός, κανείς δεν θα 'ρθει να στο δώσει". Όσο για την περίπτωσή σου Bithidalara, πράγματι είναι δύσκολη η χρονιά, αλλά πρόσεξε ότι αν δεν υπάρχουν τα σωστά θεμέλια, το βήμα απ' τα 17 ως τα 18 δεν λέει τίποτα. Πρέπει από τώρα να ξεκαθαρίσεις ότι αυτό (η μουσική και ο Νταλάρας) είναι που αγαπάς και ότι θα αφιερώνεις ένα μεγάλο μέρος του χρόνου και των χρημάτων σου σε αυτό. Quote Share this post Link to post Share on other sites
Posted January 9, 2006 · Report post Νταλαρόφιλη, πόσων χρονών είσαι; (Μη με πείτε αγενή, διότι ρωτάω για να διαπιστώσω κάποια πράγματα... Π.χ. αν είσαι σαν τον Βithidalaras, ένας χρόνος υπομονη μέχρι να ενηλικιωθείς πλήρως, αλλιώς πες στους γονείς σου ότι είσαι μεγάλη πια, και δεν μπορούν να επεμβαίνουν συνεχώς στις προτιμήσεις σου...) Quote Share this post Link to post Share on other sites
Posted January 10, 2006 · Report post Να γιατί κι εγώ θέλω να περάσω όσο πιο μακριά γίνεται από τα Γρεβενά... :lol: Quote Share this post Link to post Share on other sites
