Sign in to follow this  
Followers 0
Apostolis

Σπάει το ρόδι (Spai to rodi)

83 posts in this topic

Λευτέρης Παπαδόπουλος - Σπάει το ρόδι

Μόλις ακούω τα τραγούδια!! Δεν θέλω να πω ακόμα τις εντυπώσεις μου.... αλλά ένα πράγμα ξέρω! Από αυτή τη στιγμή και για τις επόμενες μέρες θα έχω ζωγραφισμένο ένα πλατύ χαμόγελο στο πρόσωπό μου!!! :):blush::blush::music::wow:

Share this post


Link to post
Share on other sites

Το ΝΤΟΥΕΤΟ

Οι λέξεις_____||_____ The words

Οι λέξεις που' ναι έξω απ' τα τραγούδια_____||_____ The words that are outside the songs

κρυώνουνε τις νύχτες και φοβούνται_____||_____ get cold at night, and frightened,

και βρίσκουν καταφύγιο στα λουλούδια_____||_____ and find refuge in the flowers

και σ' όσες σαν κι εσένα αγαπιούνται._____||_____ and ιν all [women] who, like you, are loved.

Τα λόγια που 'ναι μέσα στα τραγούδια_____||_____ The words that are inside the songs

χορεύουν με τις νότες μαγεμένα_____||_____ dance to the notes, enchanted,

περνούν τα χρόνια κι είναι σαν καινούρια_____||_____ they cross the years and are like new

γιατί όλα γραφτήκανε για σένα..._____||_____ because they were all written for you...

Share this post


Link to post
Share on other sites

Μετά από μια γρήγορη και σχετικά χαλαρή πρώτη ακρόαση του δίσκου..

το κομμάτι που μου έκανε την καλύτερη εντύπωση, που μου κόλλησε και το σιγοψιθυρίζω είναι αυτό της 'Αρετούλας και του Μπάση, "Ένα φιλί για κείνον".

Μου φαίνεται σαν να είναι από άλλη εποχή.... και μου βγάζει μια ευαισθησία...

Επίσης μου άρεσε πολύ και το "Έφυγες ολόγυμνη"...

Αυτά για την ώρα... :)

Share this post


Link to post
Share on other sites

...Σημειώνω και την ερμηνεία του Στόκα,που η φωνή του,ειδικά στο πρώτο "μπάσιμο",θυμίζει έντονα τη φωνή του 15 χρόνια πριν,όταν τραγουδούσε στο "Τι άλλο να πεις πιο απλά","Με στέλνεις","Πως σε μισώ" κόκ...Σ' αγαπώ και σε θέλω,αφού όλα γραφτήκανε για σένα...Μια πρόταση με δύο διαφορετικά τραγούδια,τα δύο που παίζουν με repeat ως τώρα...Από κοντά και το "Έφυγες ολόγυμνη" και το "Με όποια να 'ναι"...Και η ακρόαση συνεχίζεται... ;);):what::what:B):naughty::naughty::naughty:

Υ.Γ:Κάνε λιγάκι υπομονή Τάσο μου... :naughty:

Share this post


Link to post
Share on other sites

Αυτή την φορά οι φίλοι μας Αθηναίοι ήταν πιο τυχεροί, αφού δεν κυκλοφόρησε το νέο cd πρώτα στην Θεσσαλονίκη. ;) Εμείς απλά αναμένουμε...

Share this post


Link to post
Share on other sites

Ας γράψω αναλυτικά τα περιεχόμενα του CD.

Λοιπόν, το tracklist είναι:

Σπάει το ρόδι

1. Ανάβει η ανατολή - Γιώργος Νταλάρας

Μουσική: Στάμος Σέμσης

2. Δώδεκα φεγγάρια - Χάρις Αλεξίου

Μουσική: Μιχάλης Νικολούδης

3. ’ρρωστος καιρός - Βασίλης Παπακωνσταντίνου (β' φωνή: Γιώργος Νταλάρας)

Μουσική: Αντώνης Μιτζέλος

4. Στο σώμα σου να κατοικώ - Σαββέρια Μαργιόλα & Γιώργος Νταλάρας

Μουσική: Μιχάλης Κουμπιός

5. Σ'αγαπώ και σε θέλω - Γιώργος Νταλάρας

Μουσική: Παναγιώτης Καλαντζόπουλος

6. Μ' όποια να 'ναι - Μπάμπης Στόκας

Μουσική: Ηλίας Μακρίδης

7. Μαχαιρωμένο τραγούδι - Δημήτρης Μπάσης

Μουσική: Γιώργος Καζαντζής

8. Έφυγες ολόγυμνη - Δ.Μητροπάνος & Π.Τερζής & Γ.Νταλάρας

Μουσική: Τάσος Γκρους

9. Το πέλαγο κορμί σου - Γιώργος Νταλάρας (β' φωνή: Παντελής Θαλασσινός)

Μουσική: Παντελής Θαλασσινός

10. Εννιά μαχαίρια... - Γιώργος Νταλάρας & Σοφία Τσέρου

Μουσική: Σπύρος Κουρκουνάκης

11. Ένα φιλί για κείνον - Αρετή Κετιμέ & Δημήτρης Μπάσης

Μουσική: Ανδρέας Κατσιγιάννης

12. Εσύ που ξέρεις - Μπάμπης Τσέρτος (β' φωνή: Γιώργος Νταλάρας)

Συμμετέχει η παιδική χορωδία του Δημήτρη Τυπάλδου

Μουσική: Πέτρος Βαγιόπουλος

13. Όλα γραφτήκανε για σένα - Γιώργος Νταλάρας & Χάρις Αλεξίου

Μουσική: Γιώργος Νταλάρας

Διεύθυνση Παραγωγής: Γιώργος Νταλάρας & Μιχάλης Κουμπιός

Να σημειώσω οτι στο CD συμμετέχει και ο Μιχάλης Τζουγανάκης ο οποίος παίζει λαούτο σε αρκετά τραγούδια.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Μετά από σχεδόν μιας μέρας συνεχούς ακρόασης, θέλω να πω οτι τα τραγούδια είναι λίγο διαφορετικά απ'οτι περίμενα.

Πολλά τραγούδια με κέρδισαν κατευθείαν από το πρώτο άκουσμα. Το 'Ανάβει η ανατολή', το '’ρρωστος καιρός', το 'Στο σώμα σου να κατοικώ' , το 'Έφυγες ολόγυμνη', το 'Σ΄αγαπώ και σε θέλω', το 'Ένα φιλί για κείνον' και φυσικά το ''Όλα γραφτήκανε για σένα'. Πολύ ωραία τραγούδια.

Μερικά σχόλια για τα τραγούδια που μου έκαναν την μεγαλύτερη εντύπωση.

Το '’ρρωστος καιρός' ένα τραγούδι γάντι για τον Βασίλη. Φοβερό τραγούδι! Φοβερός και ο Βασίλης! Εκρηκτικός! Το λάτρεψα.

Το 'Σ`αγαπώ και σε θέλω' αν και με ξένισαν οι στίχοι στο πρώτο άκουσμα στο ρεφρέν, τελικά το τραγούδι μπήκε στην καρδιά μου! Υπέροχη μελωδία, στίχοι και ερμηνεία!

Το 'Ανάβει η ανατολή' είναι αριστούργημα! Ο Στάμος Σέμσης έγραψε την καλύτερη μουσική για τους στίχους αυτούς! Η μελωδία είναι όνειρο. Η ενορχήστρωση μαγική!

Το 'Στο σώμα σου να κατοικώ' το λάτρεψα από την πρώτη στιγμή! Κυρίως λόγω ενορχήστρωσης. Το σημείο που μπαίνει ο Νταλάρας στο τραγούδι είναι φοβερό! Φοβερός μάστορας της φωνής! Η Σαββέρια Μαργιόλα, την οποία δεν είχα ξανακούσει έχει πολύ όμορφη φωνή!

Για το 'Έφυγες ολόγυμνη' τι να πω... μαγεία. Οι φωνές τους δένουν τόσο όμορφα.. Η μελωδία είναι μαγική! Η μαγεία του Λευτέρη εδώ φαίνεται! Θέλει να περιγράψει ένα σχετικά απλό γεγονός.. και το μεταφέρει στους στίχους του τόσο όμορφα που πραγματικά με μεταφέρει στην όμορφη παρέα τους. Δεν το χορταίνω αυτό το τραγούδι!! Στο repeat ολη την ώρα!

Το 'Δώδεκα φεγγάρια' έχει υπέροχους στίχους, υπέροχη μουσική και την μαγική φωνή της Χαρούλας! Τι μαγεία είναι αυτή?! Φοβερή στιγμή!!!!

Το 'Εσύ που ξέρεις...' είναι η έκπληξη του δίσκου! Πολύ γλυκιά και όμορφη ερμηνεία του Μπάμπη Τσέρτου! Σωστός μάστορας και ο Μπάμπης Τσέρτος!

Το 'Μ όποια να 'ναι' είναι μία ακόμα μαγική στιγμή του δίσκου! Ο Στόκας το λέει υπέροχα! Φοβεροί και οι στίχοι του τραγουδιού!

Το 'Όλα γραφτήκανε για σένα' είναι φοβερό!!! Πολύ χαίρομαι όταν βλέπω τον Γιώργο να συνεργάζεται ξανά με την Χαρούλα!! Πάντα τέτοια!! :what:;)

Φυσικά στον δίσκο 'Σπάει το ρόδι' δεν είναι όλα ρόδινα!! Υπάρχει κάτι που δεν μου αρέσει! Δεν μου αρέσει καθόλου που έχει μόνο 13 τραγούδια!!! Κρίμα! :naughty:B):what:

Διάβασα σε κάποια άλλα forum να κατηγορούν τον δίσκο οτι δεν έχει ενιαίο ύφος και οτι είναι ενορχηστρωτής αχταρμάς.

Θέλω να υπενθυμίσω οτι όλα τα τραγούδια είναι γραμμένα από ξεχωριστούς συνθέτες. Κανένας συνθέτης δεν έγραψε πάνω από ένα τραγούδια.

Οι στίχοι είναι επιλογή από τους 100 ανέκδοτους στίχους του Λευτέρη. Τα τραγούδια του δίσκου δεν γράφτηκαν με συγκεκριμένο ύφος στο μυαλό των συνθετών και φυσικά του Λευτέρη.

Δεν είναι κακό αυτό! Είναι πολύ όμορφο που υπάρχουν διαφορετικά τραγούδια (μουσικές, στίχοι και ενορχηστρώσεις).

Τελικά είμαι πολύ ευχαριστημένος με τον δίσκο αυτό! Μπράβο σε όλους τους συντελεστές. Πολύ προσεγμένη παραγωγή! Πολύ χάρηκα και το βιβλιαράκι. αφιέρωμα στον Λευτέρη! ;)

Share this post


Link to post
Share on other sites

Αποστόλη, νομίζω ότι τα είπες όλα.... Πολύ καλή δουλειά!!!

Καλή ακρόαση σε όλους! ;);)

Share this post


Link to post
Share on other sites

Αυτό είναι ένα cd για τη βιβλιοθήκη, αλλά και την καρδιά και το μυαλό.

’ξιος ο λόγος του Λευτέρη Παπαδόπουλου, αλλά άξιος κι ο ήχος που τον συντροφεύει.

Μπράβο λοιπόν σε όλους : στον Γιώργο Νταλάρα, στον Μιχάλη Κουμπιό, στους συνθέτες, στους ερμηνευτές, στους μουσικούς και σε όλους τους συντελεστές.

Πολύ χαίρομαι γ' αυτή την έκδοση και, προκαταβολικά, για ό,τι θα ακολουθήσει. Κυριολεκτικά, τέτοια τραγούδια και παραγωγές αποτελούν "κιβωτό του Νώε", αφού βιώνουμε συνθήκες κατακλυσμού...

Το ρόδι λοιπόν έσπασε γουρλίδικα με τα λόγια του Λευτέρη Παπαδόπουλου, που τι να πει κανείς για αυτόν τον μεγάλο δημιουργό; Κρατώ την "ατάκα" του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, που τα λέει όλα : "Ο ίδιος(=ο Λευτέρης Παπαδόπουλος) δημόσιο πανεπιστήμιο για όλους και ποτέ ιδιωτικό"!

Περνώ στην ουσία των τραγουδιών, γιατί υπάρχει ουσία, και καταθέτω τη γνώμη και τα συναισθήματά μου :

1. "Ανάβει η ανατολή" : Ένα από τα πιο μελωδικά τραγούδια του δίσκου, όπου η μουσική του Σέμση έδεσε απόλυτα με τους στίχους. Τεχνίτης στην ερμηνεία ο Νταλάρας, ενώ στο ρεφρέν, που το τραγούδι ανεβαίνει, όταν "ανάβει η ανατολή" νιώθεις πως βγάζεις φτερά και χάνεσαι μέσα στο κόκκινο του ήλιου.

2. "Δώδεκα φεγγάρια" : Ατμοσφαιρικό, ταξιδιάρικο, χαρακτηριστική μελωδία του Μιχάλη Νικολούδη. Η Αλεξίου, ιδανική στο ύφος του τραγουδιού που ταιριάζει απόλυτα με το, κυρίαρχο, ερμηνευτικό ύφος της τα τελευταία χρόνια. Μια απόλαυση για τ' αυτιά και την ψυχή...

3. "’ρρωστος καιρός" : Ότι πρέπει για τον Παπακωνσταντίνου κι ο Παπακωνσταντίνου ότι πρέπει για το τραγούδι. Έκανε καλή δουλειά κι ο Μιτζέλος και το τραγούδι αυτό(στίχοι και μουσική) είναι από τα καλύτερα του δίσκου. Καθαρή, όμορφη η ερμηνεία του Βασίλη και η β' φωνή του Νταλάρα το απογειώνει στα ρεφρέν.

4. "Στο σώμα σου να κατοικώ" : Ωραία μουσική κατάθεση από τον Κουμπιό. Ενδιαφέρουσα φωνή η Μαργιολά και πολύ ταιριαστό το ρεφρέν για τον Νταλάρα, ξέρει τι γράφει ο Κουμπιός...

5. "Σ' αγαπώ και σε θέλω" : "Του έρωτά μου" που μου θύμισε "Τον έρωτα που τόσο αργεί"... Αισθαντική εισαγωγή στο πρώτο κουπλέ και ωραίο "Σ' αγαπώ..." του Νταλάρα στο ρεφρέν.

6. "Μ' όποια να 'ναι" : Τραγούδι "γάντι", μόνο για τον Στόκα.

7. "Μαχαιρωμένο τραγούδι" : Από το είδος των στίχων του Παπαδόπουλου που λατρεύω. Ωραία μελωδία και το λέει εξαιρετικά ο Μπάσης.

8. "Έφυγες ολόγυμνη" : Πως μια απλή ιστορία γίνεται τραγούδι. Υποκλίνομαι στην ερμηνεία και των τριών.

9. "Το πέλαγο κορμί σου" : "Κλασική υπογραφή" του Θαλασσινού. Ωραίο μεν, αλλά, θα ήθελα να ξέφευγε λιγάκι από το γνώριμο ύφος του...

10. "Εννιά μαχαίρια" : Από τις ιστορίες που ο Παπαδόπουλος "τις παίζει στα δάχτυλα"... Ένα "αντρίκιο τραγούδι" με ωραία λαϊκά στοιχεία. Θυμίζει κάτι από "Βυζαντινό εσπερινό"(="Με βρήκε ο Χάρος"). Χρόνια είχα να ακούσω τέτοια αυθεντική ερμηνεία. Σχολείο είναι εδώ ο Νταλάρας! Πραγματικά, ένα ξεχωριστό τραγούδι.

11. "Ένα φιλί για κείνον" : Ωραίος μελωδός ο Κατσιγιάννης που σε ταξιδεύει ανατολικά... Μαγευτική η Κετιμέ!

12. "Εσύ που ξέρεις" : Πολύ συμπαθητικό και ταιριαστό για τη φωνή του Τσέρτου(τέλειο δέσιμο φωνών με τον Νταλάρα). Λες και είχε μείνει έξω από το δίσκο "Να' χαμε τι να 'χαμε"...

13. "Όλα γράφτηκαν για σένα" : Η μελωδία του "φωτογραφίζει" αμέσως Νταλάρα! Και, νομίζω, ότι διψάμε για τον Νταλάρα-συνθέτη... Παρεϊστικο και ταιριαστό το συντρόφευμα των φωνών των Νταλάρα και Αλεξίου. Υπάρχει βέβαια και η "μοναχική ερμηνεία" του τραγουδιού, από την βραδιά του "ΙΑΝΟΥ", για τους "νταλαρόπληκτους"...

Αν θα έπρεπε να ξεχωρίσω ποιοι στίχοι με άγγιξαν περισσότερο θα σημείωνα τους εξής : "’ρρωστος καιρός", "Μαχαιρωμένο τραγούδι", "Έφυγες ολόγυμνη", "Εννιά μαχαίρια" και "Όλα γράφτηκαν για σένα". Κι αν θα έπρεπε να ξεχωρίσω, σαν μελωδίες κι ερμηνείες, απ' τα καλά, τα καλύτερα, θα στεκόμουνα στα ακόλουθα : "Ανάβει η ανατολή", "’ρρωστος καιρός", "Στο σώμα σου να κατοικώ", "΄Εφυγες ολόγυμνη", "Ένα φιλί για κείνον" και "Όλα γράφτηκαν για σένα".

Κράτησα μόνο του το τραγούδι "Εννιά μαχαίρια", γιατί-για το προσωπικό μου γούστο- είναι το καλύτερο και το θεωρώ ... συλλεκτικό!

Share this post


Link to post
Share on other sites

Να ξεκινήσω, δίνοντας τα θερμά μου συγχαρητήρια για την εξαιρετικά επιμελημένη έκδοση του νέου cd. Τα τραγούδια που με το πρώτο άκουσμα, κιόλας, με ενθουσίασαν ήταν το ''Ανάβει η Ανατολή'' σε μουσική Σέμση(ειδικά το ρεφρέν με την μαστοριά του ο Νταλάρας το απογειώνει). Το τραγούδι ''Εννιά μαχαίρια'' σε μουσική Σπ.Κουρκουνάκη. Θεωρώ πως αυτός ο πολύ δυνατός στίχος συνάντησε την κατάλληλη μουσική και με την ερμηνεία του Νταλάρα δημιουργήθηκε ένα λεβέντικο τραγούδι. Μου άρεσε το τραγούδι ''’ρρωστος καιρός'' του Αντ.Μιτζέλου με την ιδανική ερμηνεία του Βασίλη. ’φησα για το τέλος το καλύτερο ,θεωρώ, τραγούδι του δίσκου.

''Όλα γραφτήκανε για σένα''. ’πλοί ερωτικοί στίχοι, όχι όμως λιγωμένοι. Μπορούν να αγγίξουν τις καρδιές όλων. Ο Γ.Νταλάρας έγραψε μουσική που μας θυμίζει τα παλιά καλά τραγούδια, τα διαχρονικά. Η φωνή του απόλυτα ιδανική και μαζί με αυτήν της Χαρούλας δίνουν ένα αποτέλεσμα ζάχαρη με μέλι. Πρέπει να προτρέψουμε τον Γ.Νταλάρα να συνεχίσει με την σύνθεση γιατί -κατά την ταπεινή μου γνώμη- δεν υστερεί από τους μάστορες του είδους.

Για τα υπόλοιπα τραγούδια ,ενώ μου άρεσαν, περίμενα κάτι πιο δυνατό σε σχέση με την μουσική. Καμία ένσταση -όσον αφορά στις ερμηνείες. Θα πρέπει να συνεχίσω τις ακροάσεις. Αυτό είναι το πρώτο συμπέρασμα.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Ακόμα δεν έχω στα χέρια μου το cd, μόλις φύγω από 'δώ θα πάω τρέχοντας στο πλησιέσετρο δισκοπωλείο! :wow: :wow: :wacko:

Οι στίχοι των τραγουδιών όπως αναγράφονται στο βιβλίο "Τα τραγούδια γράφουν την ιστορία τους":

ΑΝΑΒΕΙ Η ΑΝΑΤΟΛΗ

Μουσική: Στάμος Σέμσης

Ερμηνεία: Γιώργος Νταλάρας

Σπάει το ρόδι η ζωή

σκορπίζονται τα ρόδια

καθώς ξυπνάω το πρωί

μες στα γυμνά σου πόδια.

Ανάβει η ανατολή

λαμποκοπά η αλήθεια

που με ραμφίζουν σαν πουλί

τα δυο γυμνά σου στήθια.

Και χάνομαι μες στον καιρό

ρίζα βαθιά στο χώμα

όταν με σέρνει στο χορό

το ατέλειωτό σου σώμα.

----------------------------------------------------------------------------------------------------

ΔΩΔΕΚΑ ΦΕΓΓΑΡΙΑ

Μουσική: Μιχάλης Νικολούδης

Ερμηνεία: Χάρις Αλεξίου

Θα σου στολίσω ένα στεφάνι

για δώδεκα παλιά φεγγάρια

να λάμπεις σαν το πυροφάνι

όταν νυστάζουν τα λυχνάρια.

Πάνω στην πέτρα θα σκαλίσω

το αίνιγμα της ομορφιάς σου.

Το αίνιγμα που θα το λύσω

όταν με πάρουν τα φιλιά σου.

Κι έτσι, ωραία σαν μια δύση

με δυο σταλιές ανατολή

ίσως να δεις τι έχω κερδίσει

που σ αγαπώ τόσο πολύ.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

ΑΡΡΩΣΤΟΣ ΚΑΙΡΟΣ

Μουσική: Αντώνης ΜΙτζέλος

Ερμηνεία: Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Β' φωνή: Γιώργος Νταλάρας :huh:

’ρρωστος καιρός, σακατεμένος

κι όλα πουλημένα έναν παρά.

Λεύτερος και αλυσοδεμένα

στέκομαι στου κόσμου την ουρά.

Συνθηματολόγοι στις οθόνες

και πυροτεχνήματα σωρό.

Λόγια, μόνο λόγια, δυο αιώνες

κι ύστερα, μια τρύπα στο νερό.

Έλιωσε η βροχή κάποιαν αφίσα

που γι αγώνες πάλι μας καλεί.

’ρρωστος καιρός κι η νύχτα πίσσα

μίλια μακριά η ανατολή

--------------------------------------------------------------------------------------------------

ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΣΟΥ ΝΑ ΚΑΤΟΙΚΩ

Μουσική: Μιχάλης Κουμπιός

Ερμηνεία: Σαββέρια Μαργιόλα & Γιώργος Νταλάρας

Στο σώμα σου να κατοικώ και τίποτ άλλο!

Να σταματήσω να φοβάμαι, ν αμφιβάλλω.

Σ αυτό το σώμα το γυμνό, που ναι σα χιόνι

και το κρατώ και το φιλώ και όλο λιώνει.

Τι έρωτας αβάσταχτος, τρελός

γεμάτος από λάμψεις και ταξίδια!

Στα χέρια σου έχω γίνει σαν πηλός.

Ποτέ, καμιά στιγμή, δεν είναι ίδια!

Στο σώμα σου να κατοικώ και τίποτ άλλο.

Στο σώμα αυτό το μαγικό και το μεγάλο.

Μες στα ρυάκια του να ζω και ν ανασαίνω

τη σκοτωμένη μου καρδιά για ν ανασταίνω.

-----------------------------------------------------------------------------------------------

Σ' ΑΓΑΠΩ ΚΑΙ ΣΕ ΘΕΛΩ

Μουσική: Παναγιώτης Καλατζόπουλος

Ερμηνεία: Γιώργος Νταλάρας

Του έρωτά μου τα πράσινα φύλλα

τη γυμνή ομορφιά σου αγκαλιάζουν.

Κύλ αγάπη μου, μάτια μου, κύλα

όπου οι δρόμοι της νύχτας σε βγάζουν.

Σ αγαπώ, σ αγαπώ και σε θέλω

δίχως μέτρο και δίχως πυξίδα.

Στο δικό σου το βλέμμα ανατέλλω.

Το κορμί σου η δική μου πατρίδα.

Πόσα χρόνια σε πρόσμενα, πόσα

νά ρθεις, ξάφνου, τον κόσμο ν αλλάξεις.

Της καρδιάς να μου μάθεις τη γλώσσα

και τον ήλιο βαθιά να μου στάξεις!

------------------------------------------------------------------------------------------------

Μ ΟΠΟΙΑ ΝΑ ΝΑΙ

Μουσική: Ηλίας Μακρίδης

Ερμηνεία: Μπάμπης Στόκας

Θα βγω και θα πλαγιάσω μ όποια να ναι

στα πρώτα μπαρ, στην πρώτη τη γωνιά

γιατί τα σωθικά σου όταν πονάνε

στη λάσπη ψάχνεις πάντα λησμονιά.

Χαράματα, ένα κουρέλι πάλι

στο πάτωμα βαριά θα κοιμηθώ.

Και σένα, που σαι σ άλλο προσκεφάλι

σε θα προφτάσω να σ ονειρευτώ.

Θα βγω και θα φορτώσω το μυαλό μου

με βρόμικες εικόνες και καπνούς

για να γλιτώσω απ τον εαυτό μου

απόψε που μου σάλταρε νους

------------------------------------------------------------------------------------------------

ΜΑΧΑΙΡΩΜΕΝΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ

Μουσική: Γιώργος Καζαντζής

Ερμηνεία: Δημήτρης Μπάσης

Βρήκανε, λέει, ένα τραγούδι

που χε στο στήθος μαχαιριά

σε κάποιο βρόμικο πεζούλι

μια νύχτα στην ΚΑΛΑΜΑΡΙΑ.

Ψάξαν να βρούνε το μαχαίρι

στα βράχια και την αμμουδιά

αλλά το βρήκαν βυθισμένο

μες στην πικρή μου την καρδιά.

Δικό σου ήταν το μαχαίρι

όπως δικός σου είμαι κι εγώ

κι ας μου ματώνεις τα τραγούδια

που γράφω και σου τραγουδώ.

------------------------------------------------------------------------------------------------

ΕΦΥΓΕΣ ΟΛΟΓΥΜΝΗ

Μουσική: Τάσος Γκρους

Ερμηνεία: Δημήτρης Μητροπάνος, Πασχάλης Τερζής, Γιώργος Νταλάρας

Είχαμε καλή παρέα, είχαμε και μπαγλαμά

κι έπινα το πρόσωπό σου ίσαμε το χάραμα

δε μιλούσες, δε γελούσες, μοναχά ταξίδευες.

Πες μου μες σε τόσους άντρες τι χαμένο γύρευες;

Είχαμε καλή παρέα κι όλοι τραγουδούσαμε

κι ένα άλλο πεπρωμένο πόσο λαχταρούσαμε!

Κι άξαφνα πετάς τα ρούχα και η νύχτα φώτισε!

Αχ, γι αυτό το τσιφτετέλι ποιος θεός σε φώτισε;

Κι αφού χόρεψες λιγάκι, έφυγες ολόγυμνη

κι έσκυβαν και σε φιλούσαν χίλια άστρα κι ουρανοί.

Έτσι διάλυσ η παρέα, σώπασε κι ο μπαγλαμάς

κι ήρθε η μοναξιά να κάτσει στα πικρά τα μάτια μας.

Για το τραγούδι αυτό, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος στο βιβλίο του "Τα τραγούδια γράφουν την ιστορία τους" γράφει:

Ήταν μια υπέροχη κυρία. Σε μια ταβέρνα, κοντά στην Ακρόπολη. Κάποια στιγμή, αυτή η κυρία σηκώθηκε από τη θέση της και χόρεψε ένα υπέροχο τσιφτετέλι, κουνώντας ελάχιστα το κορμί της. Μας είχα καθηλώσει. Την ίδια νύχτα έγραψα το τραγούδι. Και μάλιστα, σε μια μελωδία που δεν είχα αποφασίσει πώς να την αξιοποιήσω (Τάσος Γκρους). Και είναι καταπληκτικό το ότι, αυτό το τραγούδι, το ερμηνεύουν, από μια στροφή ο καθένας, ο Μητροπάνος, ο Τερζής και ο Νταλάρας. Η τέχνη ενώνει.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

ΤΟ ΠΕΛΑΓΟ ΚΟΡΜΙ ΣΟΥ

Μουσική: Παντελής Θαλασσινός

Ερμηνεία: Γιώργος Νταλάρας - Β' φωνή: Παντελής Θαλασσινός

Σαν τους γεροναύτες στα παλιά

στα χρόνια που ταξίδευα στο πέλαγο κορμί σου

κι όπου κρυφή βραχοσπηλιά

καιγόμουν στην ορμή σου.

Πού σαι να φέρεις μου το φως

μ ένα φιλί στο στόμα;

Ο πόνος μου γινε αδελφός

και με τραβάει στο χώμα.

Σαν τους πελαγίσους χαράζω τις βραδιές

στο σώμα μου τα μάτια σου τα χιλιοφιλημένα

κι έχω στο στήθος δυο καρδιές

για σένα και για μένα.

----------------------------------------------------------------------------------------------------

ΕΝΝΙΑ ΜΑΧΑΙΡΙΑ...

Μουσική: Σπύρος Κουρκουνάκης

Ερμηνεία: Γιώργος Νταλάρας & Σοφία Τσέρου

Εννιά μαχαίρια μάλωναν

ποιο κόβει ποιο ματώνει

ποιο θα διαλέξει ο χάροντας

να το φοράει στη ζώνη.

Και κάποιο μαχαιρόπουλο

στη ρεματιά, στο ρέμα

να μεγαλώσει έπινε

αντίς για γάλα αίμα.

Μα το μεγαλομάχαιρο

πεντάπικρή μου αγάπη

η μοναξιά μου το σπρωχνε

ως της καρδιάς τα βάθη.

----------------------------------------------------------------------------------------------

ΕΝΑ ΦΙΛΙ ΓΙΑ ΚΕΙΝΟΝ

Μουσική: Ανδρέας Κατσιγιάννης

Ερμηνεία: Αρετή Κετιμέ & Δημήτρης Μπάσης

Κεντούσες την Ανατολή

μ ένα χρυσό βελόνι

κι έβαλες κάπου ένα πουλί

που μοιαζε χελιδόνι.

Τι θέλει, σου είπα, το πουλί

πάνω απ τους μιναρέδες;

Και λες πετάει στο Αϊβαλί

με τους πολλούς μπαξέδες.

Και τι θα κάνει στο Αϊβαλί

γλυκιά μακρυμαλλούσα;

Έχει στο στόμα ένα φιλί

για κείνον που αγαπούσα.

Χρόνια και χρόνια που κεντάς

χωρίς να τελειώνεις

κι αναστενάζει ο σεβντάς

και σε λιώνεις.

Κι όλο πετάει το πουλί

χωρίς ποτέ να φτάσει

κάποια βραδιά στο Αϊβαλί

μ αγάπη να γιορτάσει.

---------------------------------------------------------------------------------------------

ΕΣΥ ΠΟΥ ΞΕΡΕΙΣ

Μουσική: Πέτρος Βαγιόπουλος

Ερμηνεία: Μπάμπης Τσέρτος - Β' φωνή: Γιώργος Νταλάρας :vlakas::D :D

Εσύ που ξέρεις τα πολλά

κι ο νους σου κατεβάζει

το κάθε της ματόφυλλο

πόσο μετάξι βγάζει;

Και συ που ρίχνεις τα χαρτιά

και ριζικά διαβάζεις

πόσα βενέτικα φλουριά

απ τα μαλλιά της βγάζεις;

Και συ που πίνεις τον καφέ

και βλέπεις το φλυτζάνι

πόσο ζυγίζει ο στεναγμός

που πάει να με πεθάνει;

----------------------------------------------------------------------------------------------------

ΟΛΑ ΓΡΑΦΤΗΚΑΝΕ ΓΙΑ ΣΕΝΑ

Μουσική: Γιώργος Νταλάρας

Ερμηνεία: Γιώργος Νταλάρας & Χάρις Αλεξίου

Οι λέξεις που ναι έξω απ τα τραγούδια

κρυώνουνε τα βράδια (τις νύχτες) και φοβούνται

και βρίσκουν καταφύγιο στα λουλούδια

και σε όσες, σαν και σένα, αγαπιούνται.

Τα λόγια που 'ναι μέσα στα τραγούδια

χορεύουν με τις νότες μαγεμένα

περνούν τα χρόνια κι είναι σαν καινούρια

γιατί όλα γραφτήκανε για σένα

Οι λέξεις που ναι μέσα στα τραγούδια

χορεύουν με τις νότες μαγεμένες

και μοιάζουνε στον κόσμο όλα καινούρια

σαν τις καρδιές που είν ερωτευμένες. :inlove: :inlove: :inlove:

Στο τελευταίο τραγούδι έγραψα τους στίχους όπως τους είπε στον Ιανό, και με "italic" είναι έτσι όπως αναγράφονται στο βιβλίο. Τελικά όντως στο βιβλίο δε γράφει τις Δεύτερες φωνές. Επίσης χαίρομαι πάρα πολύ που τραγουδά β' φωνή στο τραγούδι "Εσύ που ξέρεις" που τραγουδά ο Μπάμπης ο Τσέρτος! :D:D

Ανυπομονώ να πάρω το cd! :wow::D

Κι ένα στιγμιότυπο από σήμερα το πρωί. Μόλις έφτασα στη σχολή και περιμένοντας να ανοίξει η αίθουσα ίντερνετ, χάζευα τα cd που έχουν στα "πειρατικά" . Και ξαφνικά :wow::wow: βλέπω το cd!! Ρωτάω την πωλήτρια: έχει κυκλοφορήσει και στα δισκοπωλεία;; :wow: Ναι, μου λέει. Τηης είπα ότι επειδή είμαι συλλέκτρια της δισκογραφίας του Νταλάρα, το θέλω αυθεντικό, οπότε δε θα το έπαιρνα απ' αυτούς... Και μου λέει: καλά κάνεις, πάρε το αυθεντικό. Νταλάρας είναι αυτός!

:wow::D:D

Θα επανέλθω με εντυπώσεις :rolleyes::inlove:

Share this post


Link to post
Share on other sites

Στα forum kithara.gr και musicheaven.gr έγιναν κάποιες κριτικές για τον δίσκο που με παραξένεψαν πάρα πολύ... Ακόμα δε βγήκε το cd και αμέσως έγιναν άσχημες κριτικές! :huh::wacko:

http://forum.kithara.gr/index.php?PHPSESSI...4&topic=37917.0

http://www.musicheaven.gr/html/modules.php...c=8164&forum=19

:vlakas::D:D

Share this post


Link to post
Share on other sites

Ένας πολλά υποσχόμενος δίσκος με πολλά και μεγάλα ονόματα. Πλήθος συνθέτες και τραγουδιστές. Καταξιωμένοι και από διαφορετικούς χώρους. Ένας στιχουργός που μας έχει συνηθίσει να απαιτούμε από τη δουλειά του ποιότητα και διαφορετικότητα. Συνεντεύξεις του που επιμένουν σε παραγωγή τραγουδιών που δεν θα έχουν ημερομηνία λήξης αλλά θα αντέξουν στο χρόνο. Τραγούδια που δεν είναι προορισμένα να εγκλωβιστούν σε ένα ψηφιακό δίσκο αλλά να σπάσουν τον πάγο και να περάσουν στον κόσμο. Να γίνουν δικά μας. Να τα ψιθυρίσουμε. Να τα αναζητήσουμε. Να τα αγαπήσουμε. Να μας συντροφεύουν στις βραδιές που ανταμώνουμε.

Το πέτυχε αυτό το ρόδι που έσπασε πρόσφατα; Ποιος ξέρει...

Από την άλλη πλευρά, θα πρέπει κανείς να κρίνει ότι ακούει με τη φρεσκάδα, τη λαχτάρα και την αγωνία της πρώτης επαφής; Μήπως είναι προτιμότερο να περιμένει μέχρι να συνηθίσει στους ήχους και τα λόγια. Μήπως τελικά το ζητούμενο είναι να συμφιλιωθεί με ότι αρχικά τον απώθησε; Επειδή σιχαίνομαι τους συμβιβασμούς της συνήθειας και τη ρουτίνα της επανάληψης, θα ήθελα να γράψω και τα δικά μου συμπεράσματα από το νέο cd, πριν προλάβω να εξοικειωθώ μαζί του, χωρίς να προσαρμοστώ στους μέσους όρους, τα έτσι κι έτσι και τις κοινοτοπίες του. Τώρα λοιπόν. Τώρα που η έξη με αφήνει ανεπηρέαστη.

Αρχίζοντας από το πρώτο κομμάτι:

Ανάβει η ανατολή. Εδώ περισσότερο ενδιαφέρουσα είναι η τρυφερή μουσική του Σέμση με τις ιδιαίτερες επισημάνσεις του λαούτου και του μαντολίνου αλλά και το αναπάντεχο γύρισμα στο ρεφρέν που βοηθά τον Νταλάρα να ξεδιπλώσει τη φωνή του, παρά οι στίχοι. Ως εκ τούτου το συνολικό αποτέλεσμα ξεφεύγει με δυσκολία από το αναμενόμενο. Προσωπικά αν το άκουγα από οιονδήποτε άλλον τραγουδιστή δεν θα του έδινα καμία σημασία.

Για εκείνα τα Δώδεκα φεγγάρια τι να πω; Το άκουσα μια φορά μαζί με τα υπόλοιπα τραγούδια. Το άκουσα και δεύτερη για να βεβαιωθώ ότι δεν κάνω λάθος στην αρχική μου εντύπωση. Το άκουσα και τρίτη. Επίτηδες αυτή τη φορά, γιατί δεν πίστευα ότι η Χαρούλα έδωσε τη συγκατάθεση της στο να βγει στον αέρα αυτό το χλιαρό και ανούσιο τραγουδάκι της σειράς. Δεν αντέχω να το ακούσω ξανά. Φαίνεται πως ο Νικολούδης μετά την Αιολία μας χαρίζει περισσότερες απογοητεύσεις παρά ευχάριστες εκπλήξεις. Κρίμα έχει αποδείξει ότι μπορεί και καλύτερα.

Ο άρρωστος καιρός, δικαιώνει με τη σειρά του τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου που μας χαρίζει ένα τραγούδι αντάξιο του. Σωστά δομημένο, ταιριαστό με το ύφος του και άριστα δεμένο με τη μουσική του Μιτζέλου. Μάλλον δεν ήταν καθόλου τυχαίο που επιλέχθηκε να ακουσθεί ως προπομπός του cd. Παρέπεμπε σε κάτι θετικό και άξιο προσοχής.

Στο σώμα σου να κατοικώ. Τη Σαββέρια Μαργιολά δεν την ήξερα πριν την ακούσω να εκτελεί το δύστυχο τραγούδι και πλέον έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως πολύ θα ήθελα να συνεχίσω να την αγνοώ. Ένα υπέροχο τραγούδι με εκπληκτικούς στίχους που θα μπορούσε να το απογειώσει ο Νταλάρας αν είχε επιλέξει να το ερμηνεύσει αποκλειστικά ο ίδιος όπως κάνει στο ρεφρέν που με την είσοδο του μεταμορφώνει μαγικά το νιαούρισμα σε τραγούδι- χωρίς την ευγενική συνδρομή της δημίου Μαργιολά

Σ αγαπώ και σε θέλω. Μια διαφορετική μουσική πρόταση ανάμεσα σε κουπλέ και ρεφρέν που τελικά δεν καταφέρνει να το σώσει και να μας δώσει ένα τραγούδι δυνατό και άξιο να φτάσει σε κάτι πραγματικά άξιο λόγου. Μια από τα ίδια με μια εύστοχη αλλά μάλλον δειλή υπογράμμιση μ ένα ταξίμι από ένα μπουζούκι που συνεχίζει να υποστηρίζει το τραγούδι μέχρι τέλους χωρίς να κατορθώσει να το βγάλει από την κατηγορία του καλούτσικου. Κρίμα γιατί οι στίχοι έχουν αρκετά καλά στοιχεία και με μια διαφορετική μουσική γραφή ίσως το αποτέλεσμα να ήταν διαφορετικό.

M όποια να ναι. Μια μπαλάντα που αν δεν την άκουγα δεν θα έχανα τίποτα. Μουσική, στίχοι και φωνή ένα και το αυτό. Αδιάφορα, ουδέτερα, ασθενικά, άτονα χωρίς κανένα ενθουσιασμό και ιδιαιτερότητα.

Μαχαιρωμένο τραγούδι. Ε μάλλον η μαχαιριά ήταν μοιραία και το τραυμάτισε σοβαρά. Αν έχεις ακούσει τα προηγούμενα με τη σειρά που παίζονται νομίζεις ότι το cd αυτονομήθηκε και παίζει τα ίδια σε επανάληψη. Αν το ακούσεις μόνο του, αναρωτιέσαι για το λόγο της ύπαρξης του.

Έφυγες ολόγυμνη. Από τις πιο όμορφες προτάσεις που θα μπορούσε να γίνουν. Μια απρόσμενη συνεργασία σε ένα τραγούδι με δυνατούς στίχους και μουσική που παραπέμπει στους ήχους της Σμύρνης που επέλεξε ο Γκρους για να το συνοδεύσει χωρίς να του αφαιρεί τίποτα ή να αποσπά την προσοχή μας από τον ισχυρό και θαρραλέο λόγο. Μπράβο στους δημιουργούς του. Για την τόλμη και το άψογο αποτέλεσμα.

Το πέλαγο κορμί σου. Ένα από τα σπάνια εξάρματα του cd. Με τον Παντελή Θαλασσινό να επιλέγει ένα γλυκό μουσικό δρόμο για να στολίσει τον τολμηρό στίχο που του δόθηκε θυμίζει Αιολία αλλά είναι υπέροχη- και ένα Νταλάρα να μας δείχνει πως είναι ικανός να καταξιώσει με τη φωνή του ότι αποφασίσει να τραγουδήσει και τον Θαλασσινό να τον συνοδεύει θαυμάσια στα σεκόντα.

Εννιά μαχαίρια. Ένα υπέροχο τραγούδι που μοιάζει να έρχεται από τα βάθη του χρόνου. Προκλητικό και εκρηκτικό. Με μουσική που παραπατάει αριστουργηματικά ανάμεσα στο δημοτικό τραγούδι και τους λαϊκούς δρόμους και φτάνει σε ένα θαυμάσιο πάντρεμα.Στίχοι διαπεραστικοί και ένας Νταλάρας στα καλύτερα του. Μια φωνή που κυριολεκτικά την έχει υποτάξει στα θέλω του και τη χρησιμοποιεί αριστοτεχνικά.

Ένα φιλί για κείνον. Έξοχο! Η Αρετούλα αποδεικνύει για πολλοστή φορά την υψηλή κλάση της και η φωνή της που ωριμάζει θαυμάσια μας υπόσχεται ένα μέλλον λαμπρό. Απλά: εύγε.

Εσύ που ξέρεις. Αφελές; Παιδικό; Τα απανωτά λαλαλα λαλαλα λαλαλαλαλα που παραπέμπουν σε χαρούμενα στρουμφάκια ξενίζουν. Οι στίχοι χωρίς έμπνευση και το αποτέλεσμα πολύ κάτω του μετρίου. Έχουμε όντως ανάγκη από τέτοια τραγουδάκια της σειράς; Μ αυτά θα ξεφύγουμε από τα σκουπίδια; Με την υπεραπλούστευση και τα παιδάκια που στοχεύουν στο θυμικό; Γιατί άραγε να συμπεριληφθεί στο cd ένα ακόμη άστοχο κι ανούσιο τραγουδάκι;

Όλα γραφτήκανε για σένα. Απλά υπέροχο. Mε το μαγικό άγγιγμα του διαχρονικού και προικισμένο με όλα τα συστατικά που θα το βοηθήσουν να ξεπεράσει τα στενά χρονικά περιθώρια του σουξέ και να μας συντροφεύει για αρκετά χρόνια. Τραγούδι της παρέας. Καθαρόαιμο. Στίχος στιβαρός. Μελωδία που έχει κλέψει κάτι από τις καλύτερες στιγμές του Γιώργου Ζαμπέτα. Και τη θεία φωνή του Νταλάρα να το καθαγιάζει. Κυριολεκτικά. Η υπόσχεση του 2005 που έγινε πράξη ένα χρόνο και κάτι μήνες μετά. Ας είναι καλοτάξιδο. :huh:

Share this post


Link to post
Share on other sites

Το ρόδι έσπασε, λοιπόν! Μετά από 3 - 4 ακράσεις του νέου δίσκου και έχοντας σχηματίσει μία άποψη θα ήθελα να την καταθέσω. Δισκοκριτικός δεν είμαι (ποιος δικαιούται να είναι άλλωστε), ούτε κάποια ιδιαίτερη σχέση με τη μουσική έχω, πλην αυτής της ακροάτριας που αγαπά τη μουσική με πάθος. Έχοντας το ρόλο αυτό θα προσπαθήσω να περιγράψω τα συναισθήματα που μου δημιούργησε αλλά και τις σκέψεις που μου έφερε στο μυαλό η ακρόαση του νέου δίσκου. Είναι αλήθεια πως οι πολλοί διαφορετικοί δημιουργοί, ο ένας και μοναδικός σπουδαίος στιχουργός μέσα από το ανέκδοτο υλικό του και η πλειάδα των ερμηνευτών μας έκαναν να περιμένουμε αυτή τη δουλειά με μεγάλη αγωνία. Θεωρώ πως έχουμε να κάνουμε με έναν καλό δίσκο. Ένα δίσκο που διαθέτει πάρα πολλά θετικά στοιχεία, αλλά όχι μόνο θετικά.

Το ότι ο δίσκος είναι πολυσυλλεκτικός, με μόνο κοινό στοιχείο τον στίχο, είναι ένα καλό στοιχείο. Μου αρέσουν τέτοιες προσπάθειες διότι αναδεικνύουν τις διαφορετικές και ίσως φαινομενικά αταίριαστες συνθέσεις και ερμηνείες. Αρκετές από τις μουσικές συνθέσεις του δίσκου μου άρεσαν πολύ. Από τους καθόλα καταξιωμένους ερμηνευτές του "ροδιού" άκουσα επίσης αρκετές όμορφες ερμηνείες. Δεν έχω άποψη για το σύνολο των ανέκδοτων στίχων του Λευτέρη Παπαδόπουλου, μιας και δεν τους έχω διαβάσει. Αρκετοί στίχοι όμως που επελέγησαν για αυτή εδώ τη δουλειά είναι σα να μην έχουν κάτι από το άρωμα και τη λάμψη του μεγάλου δημιουργού. Στίχοι που ανταποκρίνονται στην εποχή τους και έτσι πρέπει να είναι διότι δε μπορούμε διαρκώς να γράφουμε για άλλες εποχές, αλλά είναι σαν κάτι να λείπει ...

Το τραγούδι Εννιά μαχαίρια ξεχωρίζει, όπως και το Έφυγες ολόγυμνη.Αυτά τα δύο τα άκουσα πολλές φορές. Θυμίζει απτάλικο σκοπό, ωραίοι οι στίχοι, πολύ ταιριαστό για το Νταλάρα. Η συνείπαρξη Μητροπάνου, Τερζή και Νταλάρα έδωσε ένα πολύ ωραίο τραγούδι με δυνατό λόγο. Ωραία η μελωδία στο πρώτο τραγούδι Ανάβει η ανατολή, ταξιδιάρικη, στίχος του οποίου δίνει και τον τίτλο του δίσκου. Νομίζω ότι το τραγούδι αυτό αναδεικνύεται από τη φωνή του Νταλάρα.

Μου άρεσε πολύ η σύνθεση του Ανδρέα Κατσιγιάννη που ερμηνεύουν η Αρετή Κετιμή και ο Δημήτρης Μπάσης. Το φινάλε του δίσκου, μία σύνθεση του Γιώργου Νταλάρα, χωρίς να διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας ως προς τη μουσική, αλλά με όμορφη μελωδία και στίχο είναι ένα νοσταλγικό τραγούδι με το Γιώργο Νταλάρα να τραγουδά και τη Χαρούλα Αλεξίου να σιγοντάρει.

Από εκεί και πέρα, η Σαββέρια Μαργιολά δε μου άρεσε, σαφώς θα προτιμούσα μόνο το Νταλάρα στην ερμηνεία του τραγουδιού Στο σώμα σου να κατοικώ, αν και το συγκεκριμένο τραγούδι μάλλον μου ήταν αδιάφορο. Μία ευαισθησία κρύβει το τραγούδι που ερμηνεύει ο Μπάμπης Τσέρτος μαζί με την παιδική χορωδία.

Πολύ κοινότυπο το τραγούδι Σ αγαπώ και σε θέλω με το Νταλάρα σε μία μάλλον μέτρια ερμηνεία όπως και τα Δώδεκα φεγγάρια της Χαρούλας που εμένα προσωπικά με απογοήτευσε. Επιμελημένη η έκδοση του cd, μαζί με το ένθετο.

Αυτή ήταν η δική μου προσωπική αντίληψη για το δίσκο, υποκειμενική πάντα, διότι είναι σίγουρα διαφορετικός ο τρόπος που ο καθένας από εμάς αντιλαμβάνεται ένα τραγούδι ή μία μουσική δουλειά και μπορεί να εξαρτάται ακόμη και από την ψυχολογία του τη στιγμή της ακρόασης. Νομίζω, σε γενικές γραμμές ότι πρόκειται για έναν όμορφο δίσκο, διότι κινείται σε έναν αναμφίβολα ποιοτικό δρόμο με πολλές όμορφες μουσικές προτάσεις. B)

Share this post


Link to post
Share on other sites

Διάβασα τις απόψεις, για το cd "Σπάει το ρόδι, στο φόρουμ kithara.gr και ήταν όλες τους αρνητικές! Αναφέρω ενδεικτικά :

-"αδιάφορος έως πολύ αδιάφορος δίσκος"

-"ανέμπνευστος"

-"συνοθύλευμα ετερόκλητων στοιχείων"

-"δεν έχει εξελίξει τη γραφή του ο Παπαδόπουλος"

-"το τραγούδι "Εσύ που ξέρεις" τους θύμησε... Στρουμφάκια" κ.τ.λ.

Σίγουρα το "Σπάει το ρόδι" δεν είναι ο δίσκος της χρονιάς(εμένα προσωπικά μου άρεσε)! Και δεν ξέρω, ακόμα, πόσα τραγούδια θα μείνουν ως διαχρονικά. Αλλά, σε σχέση με τη σαβούρα που κυκλοφορεί, τέτοιες δουλειές(που έχουν πολλά ποιοτικά στοιχεία και σέβονται τα αυτιά μας και τη νοημοσύνη μας) πρέπει, τουλάχιστον, να αντιμετωπίζονται καλοπροαίρετα.

Κι εδώ νομίζω ότι έχουμε ένα "πρόβλημα εποχής" : τα αντιμετωπίζουμε όλα με μια καχυποψία(=συνωμοσιολογία) και με μια μιζέρια. Ας είναι "καλά" η τηλεόραση... και βέβαια, αυτό, έχει αντίκτυπο και στον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα, όλα απαισιόδοξα κι όχι αισιόδοξα. Τελικά το, ίδιο, ποτήρι είναι μισοάδειο ή μισογεμάτο ; Επίσης διακρίνω και μια συντηρητικότητα : θα ήθελαν- γράφουν - "έναν ενορχηστρωτή", "ένα σενάριο", "ένα συνδετικό ιστό". Όπως θα λέγαμε δηλαδή ένα έθνος, μια γλώσσα, μια θρησκεία ;

Εγώ, πάντα, σ' ό,τι αφορά την μουσική, το τραγούδι και την τέχνη, γενικότερα, αφήνομαι τελείως στα συναισθήματα και το τελευταίο που με ενδιαφέρει είναι...η όποια συμβατικότητα.

Γιατί το "Εσύ που ξέρεις" να μου θυμίζει ..."Στρουμφάκια" και να μη μου θυμίζει, όπως και μου θυμίζει, το "Να'χαμε τι να'χαμε" ;

Και γιατί να βλέπω και να γράφω-όπως στο φόρουμ kithara.gr-μόνο τα αρνητικά και κανένα θετικό(που διάβολε υπάρχει στον συγκεκριμένο δίσκο!).

Και κάτι που μου έκανε μεγάλη εντύπωση : κανέναν τους δεν άγγιξε το τραγούδι "Εννιά μαχαίρια" ; Κανέναν τους δεν συγκλόνισε, να γράψει δυο λόγια ψυχής ; Γιατί ένα τέτοιο τραγούδι(στίχοι, μουσική και ερμηνεία)μόνο απαρατήρητο δεν μπορεί να περάσει... εκτός κι αν κάποιος ανήκει στην κατηγορία εκείνων που πίνουν μόνο κόκα-κόλα και μάλιστα light!

Share this post


Link to post
Share on other sites

Εγώ δεν έχω αγοράσει ακόμα το δίσκο και επομένως δεν μπορώ να έχω εμπεριστατομένη άποψη για τα πράγματα.Αυτό όμως που πιστεύω ότι συμβαίνει και εκφράζονται σε άλλα sites αρνητικές απόψεις για το δίσκο έχει να κάνει με τη διάψευση των προσδοκιών και όχι με το αν είναι πάνω ή κάτω από το μέσο όρο.Πολλοί πίστευαν πως λόγω των ονομάτων που συμμετέχουν και του Παπαδόπουλου ως συνδετικού ιστού θα έβγαινε ένα αριστούργημα.Από όσο όμως καταλαβαίνω έχουμε να κάνουμε με ένα από αρκετά ως πολύ καλό δίσκο.Αλλα ως εκεί.Δεν δίνει ίσως το κάτι παραπάνω που πολλοί πίστεψαν πως θα λάβει χώρα με τη συγκεκριμένη δουλειά.Για αυτό και υπάρχει μια αρχική προκατάληψη.Στο δεύτερο ή τρίτιο άκουσμα πιστεύω ότι αρκετοί θα αλλάξουν γνώμη.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Θα συμφωνήσω σε ένα μεγάλο βαθμό με την Νεφέλη. Μόλις αποδεσμεύτηκα από αυτό που είχα στο μυαλό μου, από τις προσδοκίες δηλαδή που δημιουργήθηκαν στο άκουσμα αυτών των ονομάτων, μπόρεσα και άκουσα των δίσκο ανεπηρέαστα. Και πραγματικά όσο πιο πολύ το ακούω τόσο πιο πολύ μου αρέσει. Αν εξαιρέσω το Όλα γραφτήκανε για σένα που είναι ίσως ένα από τα καλύτερα τραγούδια του δίσκου (αν όχι το καλύτερο) και όπως πολύ σωστά είπε και η Δώρα δισκοκριτικός δεν είμαι (ποιος δικαιούται να είναι άλλωστε), κατά την ταπεινή μου άποψη στο άκουσμα των παρακάτω τραγουδιών ένιωσα κάπως έτσι:

ΑΝΑΒΕΙ Η ΑΝΑΤΟΛΗ :(

ΔΩΔΕΚΑ ΦΕΓΓΑΡΙΑ :confused:

ΑΡΡΩΣΤΟΣ ΚΑΙΡΟΣ B)

ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΣΟΥ ΝΑ ΚΑΤΟΙΚΩ :confused::rolleyes::confused:

Σ' ΑΓΑΠΩ ΚΑΙ ΣΕ ΘΕΛΩ :inlove:

Μ ΟΠΟΙΑ ΝΑ ΝΑΙ :bored::disgust: (συγγνώμη για την έκφραση)

ΜΑΧΑΙΡΩΜΕΝΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ :rolleyes:

ΕΦΥΓΕΣ ΟΛΟΓΥΜΝΗ :confused::razz:

ΤΟ ΠΕΛΑΓΟ ΚΟΡΜΙ ΣΟΥ ;)

ΕΝΝΙΑ ΜΑΧΑΙΡΙΑ... :rolleyes::rolleyes:

ΕΝΑ ΦΙΛΙ ΓΙΑ ΚΕΙΝΟΝ :rolleyes:-_-

ΕΣΥ ΠΟΥ ΞΕΡΕΙΣ ;);)

ΟΛΑ ΓΡΑΦΤΗΚΑΝΕ ΓΙΑ ΣΕΝΑ :inlove::blush:B)

Share this post


Link to post
Share on other sites

Κατ' αρχάς δηλώνω πανευτυχής που κυκλοφόρησε το cd και το έχω στα χέρια μου!!

Μετά από 2 μερόνυχτα συνεχόμενης ( :music: σχεδόν) ακρόασης του δίσκου έχω να πω τα εξής:

Κατ' αρχάς πρέπει να πω πως (ως συνήθως) η πρώτη ακρόαση ήταν λίγο... ανορθόδοξη (!) καθώς άκουσα όλα τα τραγούδια μισά λόγω της ανυπομονεσίας μου να τ' ακούσω όλα! B) Λες και θα μου το παίρνανε!

Μετά βέβαια το άκουσα κανονικά... Για τα τραγούδια έχω να πω τα εξής:

ΑΝΑΒΕΙ Η ΑΝΑΤΟΛΗ: Στην πρώτη ακρόαση με παραξένεψε λίγο ο ήχος του ταγουδιού, κι αυτό γιατί έχουμε συνηθίσει τον Λευτέρη Παπαδόπουλος σε μουσική Λοΐζου, Πλέσσα κλπ. Μετά εγκληματίστηκα και έλαβα υπόψη μου σοβαρά ότι πρόκειται για μια ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ δουλειά, με καινούριους συνθέτες. Το τραγούδι είναι υπέροχο, ειδικά όταν μπαίνει το ρεφρέν! :)

ΔΩΔΕΚΑ ΦΕΓΓΑΡΙΑ: είναι η αλήθεια ότι είναι κάπως υποτονικό, θα προτιμούσα κάτι πιο δυναμικό, αλλά επειδή η Χαρούλα είναι η Χαρούλα, και λατρεύω τη φωνή της, μου αρέσει! :D

ΑΡΡΩΣΤΟΣ ΚΑΙΡΟΣ: με μια λέξη: τέλειο!!! :razz:

ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΣΟΥ ΝΑ ΚΑΤΟΙΚΩ: προσωπικά δεν είναι ξανακούσει τη Μαργιολά, αλλά μου φάνηκε καλή. Βέβαια τη στιγμή που μπαίνει ο Νταλάρας το τραγούδι απογειώνεται!!! :rolleyes:

Σ' ΑΓΑΠΩ ΚΑΙ ΣΕ ΘΕΛΩ: Μου έκανε μεγάλη εντύπωση ο τρόπος που μπαίνει το πρώτο ρεφρέν! Αντί για το συνηθισμένο "σχήμα" με την "κορύφωση" σε κάθε ρεφρέν, στο 1ο μένει μόνο η κιθάρα. Αυτό το τραγούδι το ερωτεύτηκα από την πρώτη ακρόαση! :inlove:

Μ ΟΠΟΙΑ ΝΑ ΝΑΙ: αυτό που μ' αρέσει στο τραγούδι είναι το πιάνο... Ο Στόκας, όπως είδαμε και από τα Έρημα χωριά, έχει βελτιώσει πολύ τη φωνή του!

ΜΑΧΑΙΡΩΜΕΝΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ: και μόνο το ότι αναφέρει μέσα την ΚΑΛΑΜΑΡΙΑ είναι που κάνει το τραγούδι πιο όμορφο! (συμφωνείς Μάκη; ;) ) Πέρα από την Καλαμαριά, ο Μπάσης έχει πολύ πιο ώριμη φωνή σε σχέση με παλαιότερα. Πολύ ωραίο τραγούδι! :wow:

ΕΦΥΓΕΣ ΟΛΟΓΥΜΝΗ: ό,τι και να πεις είναι λίγο! Μου αρέσει πολύ η αντίθεση που γίνεται στο 3ο ρεφρέν που τραγουδάει ο Νταλάρας, γιατί ο Μητροπάνος και ο Τερζής έχουν φωνές με παρόμοιες χροιές, και ξαφνικά μπαίνει μια τελείως διαφορετική φωνή! :blush:

ΤΟ ΠΕΛΑΓΟ ΚΟΡΜΙ ΣΟΥ: φανταστικό! εκπληκτική μουσική του Παντελή Θαλασσινού, που μου θύμισε κάτι από "τη Σμύρνη και το Κορδελιό και την παλιά Ελλάδα..." rolleyes: :music:

ΕΝΝΙΑ ΜΑΧΑΙΡΙΑ...: ένα πολύ όμορφο τραγούδι που θυμίζει κάτι απ' τα παλιά! :wacko:

ΕΝΑ ΦΙΛΙ ΓΙΑ ΚΕΙΝΟΝ: Απλά τέλειο! :huh: Η Αρετούλα με πιο ώριμη φωνή, και μια καταπληκτική μουσική από τον Ανδρέα Κατσιγιάννη! :music:

ΕΣΥ ΠΟΥ ΞΕΡΕΙΣ: διάβασα κι εγώ κάτι κριτικές που λέγανε περί "στρουμφάκια" κλπ και δε συμφωνώ καθόλου! Εμένα μου θύμισε κλασσικό φινάλε ελληνικής ταινίας, με τους ανθρώπους που χορεύουν συρτάκι κλπ... :mad:

ΟΛΑ ΓΡΑΦΤΗΚΑΝΕ ΓΙΑ ΣΕΝΑ: είμαι ερωτευμένη μ' αυτό το τραγούδι! Αυτό το τραγούδι πραγματικά το ακούς και... ερωτεύεσαι!!!! Μ' έχει μαγέψει! Τελευταία μάλιστα, έχω την αίσθηση ότι το ακούω στον αέρα να πετάει... :inlove: :blink: όπου κι αν βρεθώ! Παραισθήσεις... :inlove: :blink: Εκτός αυτού έχω πάθει μια ψύχωση, και δε μπορώ να κοιμηθώ τα βράδια αν δεν παίζει στο mp3 αυτό το τραγούδι! Μέχρι το πρωί! Έχω "φάει" μπαταρίες και μπαταρίες! :inlove: Με λίγα λόγια, γι' αυτό το τραγούδι θα έλεγα: :inlove::inlove::inlove::inlove::inlove::inlove:

Τέλος, να πω πως μου αρέσει πολύ που τα τραγούδια είναι "μοντέρνα", και πιστεύω πως θα αγγίξουν και τη νέα γενιά ακροατών!

------------------------------------------------------------------------------------------------------

Επίσης κάτι που μου έκανε αντύπωση: Κοιτώντας τους μουσικούς του δίσκου είδα ότι έλλειπαν πολλοί από τους κλασσικούς συνεργάτες του Νταλάρα, ήταν μόνο ο Γρηγόρης Συντρίδης (στα ντραμς) και δε θυμάμαι αν ήταν και κάποιος ακόμα... Πχ. μπουζούκια δεν έπαιξαν οι Καραντίνηδες ή ο Μάτσικας, ούτε ακορντεόν ο Ντάσο Κούρτη...

Μια ερώτηση έχω, πάλι σε σχέση με τα μουσικά όργανα:

Στο τραγούδι "Στο σώμα σου να κατοικώ" γράφει Loops: Μιχάλης Κουμπίος. Τί είναι το loops?

Επίσης σε μερικά τραγούδια έγραφε: μπαγιάν: Ηλίας Βαβάτσικας. Τί είναι το μπαγιάν;

Αυτά...

***Και να συμπληρώσω ότι, παρόλο που το cd το έχω συνέχεια στο repeat, κάθε φορά που φτάνει στο τέλος... στενοχωριέμια που τελειώνει, κι ας ξέρω ότι θα το ξανακούσω απ' την αρχή!!! :inlove::music::music::music:

Share this post


Link to post
Share on other sites

Νταλαρόφιλη Posted on Nov 22 2006, 01:02 PM

Επίσης σε μερικά τραγούδια έγραφε: μπαγιάν: Ηλίας Βαβάτσικας. Τί είναι το μπαγιάν;

Einai eidiko rwsiko akkornteon. Exo ena teuxos tou "Difwnou" (tha psaksw kai tha sou pw poio akrivws einai) sto opoio o Vavatsikas grafei gia auto to organo

Share this post


Link to post
Share on other sites

Νταλαρόφιλη Posted on Nov 22 2006, 01:02 PM

Επίσης σε μερικά τραγούδια έγραφε: μπαγιάν: Ηλίας Βαβάτσικας. Τί είναι το μπαγιάν;

Einai eidiko rwsiko akkornteon. Exo ena teuxos tou "Difwnou" (tha psaksw kai tha sou pw poio akrivws einai) sto opoio o Vavatsikas grafei gia auto to organo

Ακριβώς.Πρόκειται για ένα ρωσικό όργανο το οποίο είναι ένας εξελιγμένος τύπος ακκορντεόν με κουμπιά .

Share this post


Link to post
Share on other sites

Νταλαρόφιλη Posted on Nov 22 2006, 01:02 PM

Επίσης σε μερικά τραγούδια έγραφε: μπαγιάν: Ηλίας Βαβάτσικας. Τί είναι το μπαγιάν;

Einai eidiko rwsiko akkornteon. Exo ena teuxos tou "Difwnou" (tha psaksw kai tha sou pw poio akrivws einai) sto opoio o Vavatsikas grafei gia auto to organo

Ακριβώς.Πρόκειται για ένα ρωσικό όργανο το οποίο είναι ένας εξελιγμένος τύπος ακκορντεόν με κουμπιά .

Α τώρα κατάλαβα! :D Είναι ένα ακορντεόν που έχει κι απ' την άλλη μεριά κουμπιά αντί για πλήκτρα; :wow: Έχω δει τέτοιο... Στα βίντεο με την ορχήστρα Ossipov :wow: Ευχαριστώ πολύ! :D

Share this post


Link to post
Share on other sites

Όταν έχουμε να κάνουμε με καινούριο υλικό του Λευτέρη Παπαδόπουλου, το οποίο είναι μάλιστα και γνωστό εκ των προτέρων αφού οι στίχοι έχουν ήδη δημοσιοποιηθεί (ως μέρος των «100 ανέκδοτων τραγουδιών») τότε οι προσδοκίες είναι ιδιαίτερα υψηλές.Και γίνονται ακόμα υψηλότερες με τη γνωστοποίηση των ερμηνευτών και με την «ανάληψη» της παραγωγής από τον Γιώργο Νταλάρα..

Έχοντας περάσει ένα εύλογο χρονικό διάστημα από την κυκλοφορία του δίσκου ικανό για κάποια προσωπικά συμπεράσματα που γεννήθηκαν από πολλαπλή και προσεκτική ακρόαση, νομίζω πως το τελικό αποτέλεσμα δεν δικαιώνει αυτές τις προσδοκίες αφήνοντας μια αίσθηση ανολοκλήρωτου.

Αίσθηση η οποία προκαλείται κύρια από τις μελωδίες που συνοδεύουν τους στίχους.

Νομίζω πως οι καλές προθέσεις δεν λείπουν από τους συνθέτες, δυστυχώς όμως οι προθέσεις δεν είναι από μόνες τους αρκετές

Το τελικό αποτέλεσμα μοιάζει σαν κάτι από "ναι μεν αλλά" και σε αυτό δεν φταίει η έλλειψη μιας κοινής μελωδικής γραμμής(αναμενόμενο λόγω ποικιλότητας δημιουργών, και όχι αναγκαστικά αρνητικό) αλλά η απουσία εμπνευσμένης συνθετικής έκφρασης.

Βέβαια εγώ προσωπικά δεν περίμενα κάτι καλύτερο από τον Τάσο Γκρους, τον Πέτρο Βαγιόπουλο, τον Μιχάλη Νικολούδη, τον Γιώργο Καζαντζή και τον Μιχάλη Κουμπιό, γιατί από την πρότερη συνθετική τους παρουσία δεν προκύπτει απαραίτητα μια εκ των προτέρων βεβαιότητα για κάτι εξαιρετικά ενδιαφέρον με τις μεμονωμένες εξαιρέσεις βέβαια να επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Για τον Μιχάλη Κουμπιό αξίζει πιστεύω και μια παραπάνω παρατήρηση μιας και μοιράζεται την παραγωγή.

Θα περίμενα από έναν δημιουργό και σταθερό αρθρογράφο που δεν χάνει την ευκαιρία να στηλιτεύει τη σύγχρονη μουσική πραγματικότητα με τα σκουπίδια της να μην καταφεύγει και ο ίδιος σε midi και λούπες που όχι μόνο δεν προσφέρουν τίποτα αλλά παραμορφώνουν κι όλας την όποια ενδιαφέρουσα σύνθεση.

Και αν συνέβαινε κάτι τέτοιο μόνο στο τραγούδι που έχει γράψει σε αυτόν τον δίσκο θα πίστευα πως είναι μεμονωμένο το περιστατικό.Οταν όμως επαναλαμβάνεται στο σύνολο του τελευταίου του δίσκου «Εδώ μένω» τότε το πρόβλημα είναι γενικευμένο.

Κορυφαία στιγμή του δίσκου ο «’ρρωστος καιρός» όαση σε σχέση με το σύνολο όπου έχουμε τον καλύτερο συνδυασμό με το αρτιότερο αποτέλεσμα.Ο πιο πολιτικός στίχος του Λευτέρη, εμπνέει συνθετικά τον Μιτζέλο και στα χείλη του Βασίλη γίνεται το καλύτερο όχημα για την «απογείωση».

Ο Νταλάρας καλύπτει με την ερμηνευτική του δεινότητα τις συνθετικές ατέλειες, και δίνει ενδιαφέρον και στα μέτρια ακούσματα, με αποκορύφωμα τη δική του μουσική στο «Ολα γράφτηκαν για σένα» μακρόν του καλύτερα από όσα ερμηνεύει ο ίδιος στο δίσκο.

Εχω ξαναγράψει, ο Γιώργος έχει αδικήσει το συνθέτη Νταλάρα, σε σχέση με τον τραγουδιστή και μουσικό.Ακουγοντας το δεν πείστηκα πως ήταν απαραίτητη η παρουσίας της Χαρούλας, ίσως επηρεαζόμενες από την σόλο ερμηνεία του στον Ιανό.

Μια ακόμη σημείωση.

Είχα προσέξει από την αρχή Διαβάζοντας τα «100 ανέκδοτα τραγούδια» το «έφυγες ολόγυμνη»

Όταν έμαθα πως μελοποιήθηκε και θα έχουμε για πρώτη φόρα σύμπραξη Μητροπάνου-Νταλάρα-Τερζή σε τραγούδι ενθουσιάστηκα.

Όταν άκουσα το τραγούδι απογοητευτηκα.Νομίζω πως ο Γκρους έχασε μια μεγάλη ευκαιρία να γράψει ένα τραγούδι που θα μείνει για χρόνια.

Από τον υπόλοιπα ξεχωρίζω «Σ΄αγαπώ και σε θέλω» του Καλατζόπουλου, την καλή προσπάθεια του Μακρίδη στο «Μ΄όποια να ΄ναι» και το ενδιαφέρον «Ανάβει η ανατολή» του Σέμση.

Να ευχηθούμε καλή επιτυχία στον «’ξιο λόγο» και στη νέα προσπάθεια του Γιώργου Νταλάρα, περιμένουμε περισσότερα στο μέλλον.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Να επεκτείνω λίγο ακόμη τον σκεπτικισμό και να πω: μήπως ο Γ.Νταλάρας ανέθεσε περισσότερη δουλειά στον Μ.Κουμπιό απ΄ όση ,ίσως, θα έπρεπε; Κάποιες επιλογές σε αυτό το συμπέρασμα με οδηγούν. Και κάτι ακόμα: θεωρώ καλή ιδέα να ασχοληθούν με το έργο του εκάστοτε στιχουργού κάποιοι συνθέτες που δεν έχουν ξανασυνεργαστεί. Αλλά γιατί να αποκλείονται και κάποιοι καταξιωμένοι; Και από παλιά συνεργάτες; Θα τόνωνε την προσπάθεια, νομίζω. Οι παρατηρήσεις δεν αναιρούν το γενικό καλό αποτέλεσμα. Μπορεί να φταίει και το γεγονός των υψηλών προσδοκιών. Σίγουρα πρόκειται για μια δουλειά προσεγμένη, κάποιοι από τους συνθέτες έγραψαν κάπως υποτονικά όμως.

Share this post


Link to post
Share on other sites
Guest
You are commenting as a guest. If you have an account, please sign in.
Reply to this topic...

×   You have pasted content with formatting.   Remove formatting

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

Loading...
Sign in to follow this  
Followers 0