Sign in to follow this  
Followers 0
Apostolis

Σπάει το ρόδι (Spai to rodi)

83 posts in this topic

(Μέχρι το μεσημέρι η Χρύσα θα βρίσκεται στο fnac... ;)  :lol:  :lol:  :lol:

Οχι. Εδώ είμαι... :mad:

Πάντως σωστά το είπαν. 12 νεα τραγούδια. Το Όλα γραφτήκανε για σένα είναι επανεκτέλεση. Είπαμε: η πρώτη βρίσκεται στο BHMARADIO :pity::pity::naughty:

:mad::mad::mad:

Τώρα μ'έστειλες αδιάβαστο... :blush::blush::blush:

Υποκλίνομαι... :):D:D

Share this post


Link to post
Share on other sites
Το Ρόδι έσπασε! Με πάταγο, με θόρυβο και με πολύ κέφι!

Μέσα σε μια μεγάλη παρέα από αγαπημένους φίλους, δημοσιογράφους, παραγωγούς ραδιοφώνου και πλήθος κάμερες .

Το τι έγινε στην παρουσίαση του cd δεν θα το πω, γιατί άλλος λίγο άλλος

πολύ, το είδατε στις ειδήσεις, στις πρωινές και μεσημεριανές εκπομπές και

στα δημοσιεύματα του Τύπου.

Ο Γιώργος ήταν ιδιαίτερα ευδιάθετος και ομιλητικός με αποτέλεσμα να επωφεληθούν άπαντες οι παρευρισκόμενοι στο Ozel από την παρουσία του και να συζητήσουν μαζί του.

Έτσι, όσοι ήρθαν για να μείνουν μέχρι αργά, απόλαυσαν με την ησυχία τους το κρασάκι τους (εκείνος προτίμησε coca cola με λεμόνι) και τις λιχουδιές του μπουφέ αφού

είχαν άφθονο χρόνο στη διάθεση τους μέχρι να αραιώσει ο κόσμος

και να απολαύσουν με τη σειρά τους τη συντροφιά του μέχρι αργά.

Και τι δεν είπε τελικά. Μέχρι και ανέκδοτα με ξανθιές ακούστηκαν σε παρέα

σεσημασμένων ξενύχτηδων που άντεξε στην αναμονή και αποζημιώθηκε.

Οι περισσότεροι, έφυγαν από το Ozel κρατώντας το νέο cd ανά χείρας αφού η Universal είχε φροντίσει γι αυτό. Κι έσπασαν το Ρόδι κανονικά.

Σε κάποια απαστράπτουσα κυρία :pity: που ετοιμάζονταν  να φύγει, όμως ο Γιώργος χάρισε κάτι εντελώς ξεχωριστό: ένα κατακόκκινο γυάλινο ρόδι κι ένα ασημένιο επτά!

Και τα συνόδεψε μ' ένα φιλί καληνύχτας  :inlove: κι ένα ευχαριστώ για την παρουσία της. Πώς να μην είναι τυχερή η ερχόμενη χρονιά;

Όσο για το πως τα ξέρω αυτά...χμμ... :blink: μπορεί να ήμουν...αυτόπτης μάρτυρας ^_^ μπορεί να είδα φωτογραφίες, μπορεί να είδα κάποιο video,  :vlakas: μπορεί να μου τα

είπαν... Ένα πάντως είναι σίγουρο, δεν τα έβγαλα από το μυαλό μου... :(

Κι εσυ που τα ξερεις ολα αυτα Κωνσταντινα;Αφου δεν ησουν εκει!! :blink: Και αυτο δεν το εβγαλα απο το μυαλο μου(αυτο το αφηνω σε αλλους που κατεχουν την τεχνη καλυτερα απο εμενα)ημουν εκει και δεν σε ειδα!Και μη μας πεις πως ησουν γιατι σε διαβεβαιω δεν ειμαστε τοσο ηλιθιοι οσο μπορει να νομιζεις :mad: Εκτος πια κι αν εισαι αορατη :vlakas: δεν εξηγειται αλλιως,μια στη Βουλη μια τωρα..... :blink:

Οσο για το ειρωνικο σου σχολιο,θα επρεπε το λιγοτερο να ντρεπεσαι!!

Και οσο για ολο το post σου,επετρεψε μου να σου πω πως λες ψεματα....Ειμαι σε θεση να το γνωριζω αυτο. :mad: Το πως(γιατι θ'αναρωτηθεις)ειναι δικος μου λογαριασμος.....

Η δική μου απάντηση σε εσένα και σε όλους όσους με αμφισβητούν θα δωθεί στις 15 Δεκεμβρίου!

έχω και γενέθλια εκείνη την ημέρα.Αλήθεια τι δώρο θα μου κάνεις μανούλα? :)

Share this post


Link to post
Share on other sites

έχω και γενέθλια εκείνη την ημέρα.Αλήθεια τι δώρο θα μου κάνεις μανούλα? :pity:

Πάντως όχι Ρόδια!

Ούτε σπασμένα, ούτε γερά!

Ένα είναι σίγουρο:

Δεν θα πλήξεις, δεν θα πλήξεις σου 'χω ετοιμάσει εκπλήξεις :vlakas:

που λέει και η "άρια" από γνωστή ....όπερα της οποίας δεν θυμάμαι τους συντελεστές!

:lol: :lol: :lol:

υ.γ. αν θες κάτι σε Μεσόγειο, σε Εστουδιαντίνα, σε Έρημα Χωριά, κάτι μπορεί να γίνει... :)

Share this post


Link to post
Share on other sites
Η δική μου απάντηση σε εσένα και σε όλους όσους με αμφισβητούν θα δωθεί στις 15 Δεκεμβρίου!

Νισάφι, πια! Φτάνει! Να "αποδείξει" ο ένας στον άλλο! :pity: Δε χρειάζεται να αποδείξει κανένας σε κανένα! Σε αναμέτρηση βρισκόμαστε; Ούτε το "survivor" να είμαστε! Ο στόχος που είμαστε εδώ είναι να ανταλλάσουμε απόψεις για τον Νταλάρα-τραγουδιστή-μουσικό, και ΓΙΑ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ! ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΦΙΛΟΙ ΜΕ ΟΛΟΥΣ ,όπως και στην εκτός φόρουμ ζωή μας! Τόσο απλά είναι τα πράγματα! Ας μην κάνουμε τη ζωή μας περισσότερο δύσκολη! Κωνσταντίνα (αν και δεν σε ξέρω παίρνω το θάρρος), ξανασκέψου το κι άσε τις "σειρήνες" στο μοναχικό τραγούδι τους! ΄

Κλείνω με μια ευχή: "Να διαβάζουμε ΜΟΝΟ σχόλια που αφορούν τον μουσικό-Νταλάρα και την ελληνική μουσική" :)

Share this post


Link to post
Share on other sites
Διακρίνω σε μερικούς φίλους εδώ μέσα μιαν απογοήτευση, αφού οι προσδοκίες τους ήταν-φαίνεται-πολύ μεγαλύτερες.

Παιδιά οι συντελεστές(συνθέτες) ήταν γνωστοί από καιρό. Μια χαρά τα πήγαν -σε σχέση μ' ό,τι γράφεται κι ό,τι ακούγεται- σήμερα στο τοπίο του ελληνικού τραγουδιού.

Τι περιμένατε, νέο "Αχ χελιδόνι μου" και νέο "Έχω έναν καφενέ" ;

Ο Μάνος Λοίζος πέθανε!

Και μια ευχάριστη, έγκυρη, είδηση :

Η δουλειά "ΣΠΑΕΙ ΤΟ ΡΟΔΙ" - στις πέντε(5) πρώτες μέρες της κυκλοφορίας της- είχε πουλήσει(πραγματικές πωλήσεις) : 5.500 αντίτυπα !!!

Σίγουρα σε σχέση με ότι γράφεται και ακούγεται στο σύγχρονο τοπίο του ελληνικού τραγουδιού το "Σπάει το ρόδι" είναι αριστούργημα.Αρκει όμως μόνο αυτό; Για μένα προσωπικά όχι.

Είναι θεμιτό να αναζητούμε πάντα το καλύτερο.Θα συμφωνήσω με τον Γιάννη πως αυτοί οι δίσκοι αναμετρώνται με τον ευατό τους και όχι με το σκουπιδαριό.

Οντως ο Μάνος Λοϊζος πέθανε.Αυτό δεν σημαίνει πως δεν μπορούμε να έχουμε απαιτήσεις από τους συγχρονους δημιουργούς.

Για τις προσδοκίες που δημιουργησε.Το σταθερό στοιχείο που ξέραμε για τον δίσκο ήταν οι στίχοι του Λευτέρη που προυπήρχαν.

Είναι λοιπόν θεμιτό να σχολιάζουμε τον τρόπο επιλογής των συνθετών, και να διατηρούμε επιφυλάξεις και αμφιβολίες για το καλλιτεχνικό τους αποτέλεσμα.

Στο κάτω κάτω, εγώ προσωπικά δεν απέρριψα συλλήβδην το δίσκο ούτε υιοθέτησα μηδενιστικές αντιλήψεις.Είδα πολλά θετικά στοιχεία, σημειώσα τα κατά τη γνώμη μου αρνητικά, γιαυτό έβγαλα ένα προσωπικά μέτριο γενικό αποτέλεσμα.

Δε πιστεύω πως θα έπρεπε να μεινω μόνο στους συντελεστές και τις προθέσεις, και να πω πως όλα ήταν ωραία και καλά.Παραμένει η αίσθηση του ανικανοποιητου.

Παρ όλα αυτά θα συμφωνήσω μαζί σου φίλε Τάσο, πως δεν καταλαβαίνω γιατί είναι αρνητικό το γεγονός της υπαρξης πολλών συνθετών και της απουσίας ενιαίου ύφους.Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί είναι εκ των προτέρων απαραίτητο κάτι τέτοιο σε μια καλλιτεχνική δημιουργία και που είναι το πρόβλημα μιας συνθετικής ποικιλομορφίας.

Στοιχεία για πραγματικές πωλήσεις είναι αδύνατον να υπάρξουν σε τόσο σύντομο διάστημα.Στην πραγματικότητα είναι εξαιρετικά δύσκολο ακόμη και μήνες μετά.Ολα τα αριθμητικά δεδομένα αναφέρονται πάντα σε παραγγελίες των καταστημάτων από την εταιρία.

Χωρίς αυτό να σημαίνει τίποτα βέβαια, για μένα τα νουμερα δεν έχουν καμία σημασία.

Απλά είναι ευχάριστο, και καταλαβαίνω Τάσο πως αυτή είναι η οπτική σου, να υπάρχει και αναγνώριση μέσω υψηλών πωλήσεων, των ποιοτικών μουσικών εργασιών που δεν υποτιμούν τη νοημοσύνη των ακροατών.

Πάντως, είναι γεγονός και πιστεύω πως θα συμφωνήσουμε ότι οι φίλοι της καλής μουσικής ακροάζονται τις νότες με την καρδιά, γι΄αυτό και τα συναισθήματα που προκαλεί ένα νέο άκουσμα είναι σε μεγάλο βαθμό υποκειμενικά και εξαρτώνται από τα βιώματα του καθενός από εμάς.

Για παράδειγμα, ο Μάκης ανέφερε τον ’ρρωστο καιρό ως κορυφαία στιγμή του δίσκου και θα συμφωνήσω μαζί του απόλυτα ότι έχουμε ένα πολύ ωραίο τραγούδι που ταιριάζει γάντι στον ερμηνευτή και μία πολύ καλή ερμηνεία. Παρά το γεγονός αυτό, εγώ το τραγούδι αυτό δεν το ακούω, παρά μόνο στα πλαίσια μίας ολόκληρης ακρόασης του δίσκου, ίσως γιατί δε συνηθίζω να ακούω αυτό το στυλ της μουσικής, περισσότερο από αυτό των τραγουδιών που προανέφερα.

Σαφέστατα, Δώρα, τα συναισθήματα είναι υποκειμενικά και απόλυτα φυσιολογικές οι διαφοροποιήσεις στις εκτιμήσεις.

Ακριβώς γιαυτό τον λόγο θεωρώ κορυφαίο το "’ρρωστος καιρός" γιατί είναι πιο κοντά στις μουσικές μου προτιμήσεις και τα βιώματά μου.Ισως γιαυό και μου φάνηκαν αδιάφορα τραγούδια που άλλους τους ενθουσιασαν.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Μάκη και Τάσο, σε γενικές γραμμές συμφωνώ με τα όσα είπατε, αλλά διαφωνώ κάθετα σε ένα πράγμα: ο Μάνος Λοΐζος δεν πέθανε! :)

Share this post


Link to post
Share on other sites

Λίγο αργά, αφού έλειπα από το φόρουμ τώρα τελευταία, να πω κι εγώ τις εντυπώσεις μου.

Το κόλλημά μου είναι το «όλα γραφτήκανε για σένα». Αφού οι μεγάλοι συνθέτες δεν γράφουν πια, ας μας δώσει ο Νταλάρας άλλα δικά του - τα ελάχιστα παραδείγματα που έχουμε υπόσχονται τόσο πολύ...

Το άλλο τραγούδι που μ' αρέσει το πιο πολύ είναι το «Ένα φιλί για εκείνον», που θα ήταν τέλειο αν έκανε ο Νταλάρας ο ίδιος την δεύτερη φωνή. Θαυμάσια η Αρετή και η μουσική του Κατσιγιάννη είναι ό,τι μ' αρέσει. Δεν είναι έκπληξη, αφού τα αγαπημένα μου το Λευτέρη Παπαδόπουλου είναι το «Βυζαντινός εσπερινός».

Από 'κει και πέρα, όσα λέει ο Νταλάρας τα ακούω και τα ξανακούω με χαρά κι απόλαυση, τι άλλο να κάνεις; Όσα λένε οι άλλοι, ε, έχει απ' όλα: τα τραγούδια της Μαργιολα και του Στόχα κάνω skip συστηματικά, ενώ το «’ρρωστος καιρός» συνήθως κάνει ένα-δυο repeat...

Και να το Dalaras magic: την στιγμή που πάει να πατάω add reply, το ραδιόφωνο τραγούδα το «Ανάβει η Ανατολή...»

Share this post


Link to post
Share on other sites

Επανέρχομαι στο cd, μια και οι ακροάσεις συνεχίζονται, για να επισημάνω κάποιες ερμηνευτικές λεπτομέρειες που, κατά τη γνώμη μου, αξίζουν της προσοχής.

1)"Ανάβει η ανατολή" : Προσέξτε την ερμηνεία του Νταλάρα στο 2ο κι ιδιαίτερα στο 3ο ρεφρέν και συγκεκριμένα στη λέξη "ανατολή",

στο (να) / α-(να)τολή!

3)"’ρρωστος καιρός" : Τι κάνει με τις β' φωνές ο Νταλάρας ;! Μου θύμισε την εκπληκτική "’σφαλτο που τρέχει"!

5) "Σ' αγαπώ και σε θέλω" : Το πρώτο κουπλέ είναι άκρως ατμοσφαιρικό!

10) "Εννιά μαχαίρια" : Ακούστε το όλο, λέξη-λέξη, συλλαβή-συλλαβή! Χορταστικό!

11)"Ένα φιλί για εκείνον" : Τα κουπλέ είναι μελωδικότατα! Προσέξτε τι αίσθημα βγάζει με τη φωνή της η Κετιμέ σε μια μόνο συλλαβή(στο 2ο κουπλέ) : ... κάποια βραδιά στο Αϊβαλί / στο (κα)/(κά)ποια!

Μια παρατήρηση : ο Νταλάρας, εκτός από παραγωγός, ερμηνευτής, ενορχηστρωτής(σε 3 τραγούδια), παίζει και τα εξής όργανα : κιθάρα, κιθάρα κλασική, κιθάρα ακουστική, μπαγλαμά, μπάσο και κρουστά!

Και λίγα σχόλια, με αφορμή τις ενστάσεις-των περισσοτέρων- στα παρακάτω τραγούδια :

2)"Δώδεκα φεγγάρια" : το κάθε τραγούδι, όταν το ακούς "φτιάχνεις"-με τη φαντασία σου- κι ένα σκηνικό, μέσα στο οποίο το εντάσσεις. Θα με ενδιέφερε να κατατεθούν εδώ κάποιες εξηγήσεις στο γιατί δεν άρεσε, σε όσους δεν άρεσε, το συγκεκριμένο κομμάτι. Το τραγούδι είναι αρκετά ατμοσφαιρικό και, για όσους έχουν ακούσει την πρόσφατη δουλειά των Magenta("Τα μπλουζ του κόσμου") με την Μουτσάτσου(σε μουσική Νικολούδη), μοιάζει σα να βγήκε από μέσα της. Το περασμένο καλοκαίρι μου δόθηκε η ευκαιρία να τους παρακολουθήσω και ζωντανά, σε μια συναυλία που έδωσαν στο νησί, σε ένα πέτρινο παραθάλασσιο θεατράκι, κάτω από το φως του φεγγαριού και το κυματάκι της θάλασας και ήταν ... μαγεία! Ε, σ' ένα τέτοιο "σκηνικό" ακούω τα "Δώδεκα φεγγάρια" και δένει απόλυτα!

4)"Στο σώμα σου να κατοικώ" : Το πανέμορφο κουπλέ του τραγουδιού βγάζει μια γλυκειά ερωτική θλίψη! Οι στίχοι :

Στο σώμα σου να κατοικώ-και τίποτ' άλλο!

Σ' αυτό το σώμα το γυμνό, που'ναι σα χιόνι

και το κρατώ και το φιλώ και όλο λειώνει.

είναι ερωτικότατοι! Και η Μαργιολά σου δίνει την αίσθηση ότι σου τους σιγοτραγουδάει ... στ' αυτί σου! Εγώ θα έλεγα ότι είναι τέλεια στο ρόλο της. Τι λιγότερο δηλαδή έχει, για παράδειγμα, από την ’ννα Μπουρμά, που, κι αυτή, ερμηνεύει, το ίδιο αισθαντικά, το "ΖεΪμπέκικο κορμί σου" ; Όσο για το ρεφρέν, θα το ξαναπώ, ο Κουμπιός εδώ είναι μάστορας : είναι γραμμένο γάντι για τη φωνή του Νταλάρα!

6) "Μ' όποια να 'ναι" : Μια όμορφη χαμηλόφωνη μπαλάντα, που τη λέει μια χαρά ο Στόκας. Που είναι το "πρόβλημα" ;

Κι ένα ιδιαίτερο σχόλιο για το (13) "Όλα γραφτήκανε για σένα" : η διφωνία των Νταλάρα-Αλεξίου είναι μια χαρά, παρεϊστικη και ταιριαστή. Επειδή όμως υπάρχει κι η εκδοχή από τον ΙΑΝΟ, όπου ο Νταλάρας το λέει μόνος του, θα ήθελα να κάνω την εξής παρατήρηση : Το προτιμώ έτσι-κι αυτό δεν έχει να κάνει με τους δυο ερμηνευτές-απλά-κατά το προσωπικό μου γούστο-αισθάνομαι πιο πολύ την ερμηνεία(σε κάθε τραγούδι) από έναν ερμηνευτή, από μια φωνή, γιατί σου δίνεται η ευκαιρία να δεχτείς ατόφιο και ξεκάθαρο το όποιο συναίσθημα βγάζει αυτή η φωνή!

Μπουζούκι, στο "Όλα γράφτηκαν για σένα", στο δίσκο παίζει ο Μανώλης Πάππος(πολύ καλός μπουζουξής), όμως στην ηχογράφηση του ΙΑΝΟΥ, που παίζει ο Μανώλης Καραντίνης, είναι άλλη η αίσθηση! Σου δίνει την εντύπωση ότι ... κεντάει με τις πενιές του!!!

Share this post


Link to post
Share on other sites
Και λίγα σχόλια, με αφορμή τις ενστάσεις-των περισσοτέρων- στα παρακάτω τραγούδια : 2)"Δώδεκα φεγγάρια", ..., 4)"Στο σώμα σου να κατοικώ", ..., 6) "Μ' όποια να 'ναι"
Θα πάρω εγώ τη σκυτάλη για να κάνουμε μία κουβέντα, γιατί μεγάλη σημασία έχει η αιτιολόγηση μιας άποψης. Θα ξεκινήσω με κάτι γενικό, το οποίο πιστεύω και έχει να κάνει με τα τραγούδια ως ολοκληρωμένα ακούσματα (μελωδία, στίχοι, φωνή, ερμηνεία). Υπάρχουν τραγούδια που λειτουργούν με αντικειμενικό τρόπο στους περισσότερους αν όχι σε όλους, τραγούδια δηλαδή που αγγίζουν τις ψυχές όλων σαν ολοκληρωμένες ακουστικές και συναισθηματικές προτάσεις. Από εκεί και πέρα, για όλα τα ακούσματα υπάρχει η υποκειμενικότητα, που εξαρτάται από χίλια δύο πράγματα. Τέλος, συμβαίνει συχνά πολλές φορές η γνώμη της πρώτης ακρόασης ενός δίσκου ή ενός τραγουδιού να διαφέρει τελείως από την άποψη για το δίσκο ή το τραγούδι μετά από πολλές ακροάσεις. Δηλαδή, η άσχημη γνώμη στην αρχή να μετατρέπεται σε συμπάθεια ή και αγάπη ακόμη και το αντίθετο.

Στο θέμα μας τώρα και επειδή συνεχίζω και ακούω το "ρόδι", μπορώ να πω ότι η γνώμη μου δεν έχει διαφοροποιηθεί ιδιαίτερα, αλλά δεν είναι και ίδια. Θα ξεκινήσω από το τέλος των παρατηρήσεων που έκανε ο Τάσος, λέγοντας πως ο Μπάμπης Στόκας κάνει μία όμορφη ερμηνεία σε μία καλή μπαλάντα. Νομίζω ότι είναι πολύ καλός, πολύ καλύτερος από τα "Έρημα χωριά" που εμένα δε μου άρεσε και νομίζω πως το είχα αναφέρει.

Για το τραγούδι "Στο σώμα σου να κατοικώ" έχω αναθεωρήσει κάποια πράγματα. Το άκουσα αρκετές φορές, είναι ένα όμορφο τραγούδι, όχι αδιάφορο όπως είχα σημειώσει στην αρχή. Και θεωρώ, αντίθετα με την πρώτη εντύπωση, πως είναι ένα τραγούδι γάντι για δύο φωνές, μία ανδρική και μία γυναικεία, λόγω και των στίχων του. Σίγουρα όμως θα προτιμούσα μία άλλη γυναικεία φωνή, έναντι αυτής της Σαβέριας Μαργιολά. Η φωνή και η παρουσία στο τραγούδι εξακολουθεί να μη μου αρέσει και το ότι ξεκινά έτσι το τραγούδι μου δημιουργεί μία αρνητική αίσθηση και δε θέλω να το πολυακούω. Κατά τη γνώμη μου πάντα ή στο αυτί μου αν θέλετε, ακούγεται άτονη και τραχιά. Πιστεύω πως με μία άλλη γυναικεία παρουσία το τραγούδι θα ήταν διαφορετικό.

Τέλος, το τραγούδι της Χαρούλας δε μου άρεσε καθόλου και εξακολουθεί να μη με αγγίζει. Θεωρώ ότι το πολύ μεγάλο μερίδιο σε αυτό ανήκει στη μελωδία (διότι και η ερμηνεία είναι καλή και οι στίχοι), η οποία στα δικά μου αυτιά ακούστηκε ρηχή και πεζή, χωρίς μελωδικότητα και χωρίς προσωπικό ύφος. Ακούω το τραγούδι και δε μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να βρίσκεται κάπου αλλού από τον καναπέ του σπιτιού μου περιμένοντας πότε θα τελειώσει το κομμάτι για να πάω στο επόμενο.

Πάντως, επαναλαμβάνω πως κάποια κριτήρια είναι σίγουρα υποκειμενικά. ’λλωστε, πως αλλιώς θα κάναμε τώρα κουβέντα; :razz:

Share this post


Link to post
Share on other sites

...Μετά από 20 περίπου μέρες κυκλοφορίας του ..."Σπασμένου Ροδιού",θα καταγράψω κι εγώ κάποιες απόψεις,υποκειμενικές βεβαίως...!

Λοιπόν...Εγώ δε λειτουργώ σχεδόν ποτέ με συνεχόμενες ακροάσεις,μέχρι να...ματώσουν.Ένα cd και ειδικότερα τα τραγούδια του μεμονωμένα,ή με κερδίζουν,ή θα...κάνουν καιρό να ξανα-παίξουν...

Το κομμάτι λοιπόν που ακούω με θετικό συναίσθημα,είναι το "’ρρωστος καιρός",στο οποίο με γοητεύουν και οι δεύτερες του Γιώργου κι ας μην ακούγονται ευκρινώς! :D Μάλιστα έχω παρατηρήσει ότι όταν το κομμάτι δεν παίζει σε υψηλή ένταση(όποτε οδηγάω σίγουρα ακούν και οι δίπλα και οι...παραδίπλα τις μουσικές μου... :lol: ),οι δεύτερες ακούγονται περισσότερο!!!

Από εκεί και μετά,ακούω συχνά το "Σ' αγαπώ και σε θέλω",στο οποίο μου αρέσουν πολύ οι χαμηλές,που βγάζει ο Νταλάρας,θυμίζοντας μου έντονα το "Κάνε κουράγιο ’ννα",από το "Θεσσαλονίκη-Γιάννινα"... :razz: Τώρα θα ήθελα να αφηνόταν περισσότερο στα ρεφραίν και να...απογειωνόμασταν κι εμείς μαζί του,όμως εντάξει...το γενικό αποτέλεσμα είναι πολύ καλό,θα μπορούσε να ήταν και καλύτερο...

Το ΄"Όλα γραφτήκανε για σένα",αν και γενικά ακούγεται σαν ένα "εύκολο" χασάπικο,είναι ένα στολίδι,ένα διαμαντάκι...Κι αν είναι τόσο εύκολο,μακάρι...κι άλλοι να γράφανε με τέτοια ευκολία... ;) Θυμίζει αρκετά κάτι από "Μινόρε της Αυγής",θα' λεγε κανείς ότι είναι η...νεοτεριστική συνέχειά του...Η ερμηνεία θα μπορούσε να έχει λίγο παραπάνω βάθος και λυρισμό,όπως είχε στον Ιανό,ή ακόμα και στο χθεσινό "Έχει γούστο"...Ανέκαθεν καρτερούσαμε και καρτερούμε τις "εσωστρεφείς" ερμηνείες του ΄"θείου"...

Το "Έφυγες ολόγυμνη" είναι ένα τραγούδι εικόνων και παρέας κι αυτό είναι και το "κατόρθωμά" του...Επιτυγχάνει να μεταφέρει απλές,νυχτερινές εικόνες φίλων,σε ένα τραγούδι,με μεγάλη "δεικτικότητα"...Μόνο και μόνο δε,που απότελεί την πρώτη "σύζευξη" των τριών μεγάλων φωνών,αποτελεί κειμήλιο και "μουσικό γεγονός"... :music:

Το "Ανάβει η ανατολή" και το "Στο σώμα σου να κατοικώ"ακούγονται ευχάριστα,δίχως να διεκδικούν ιδιαίτερες δάφνες...Δε με ενόχλησε η ερμηνεία της Μαργιολά και δε με άφησε αδιάφορο.Γενικά και τα δύο κομμάτια χτυπούν "απαλά" στο αυτί...Ως εκεί!!

Το "Εννιά μαχαίρια",αποτελεί ιδιόμορφο κομμάτι,θυμίζοντας παλιές "μάγκικες" ερμηνείες του Νταλάρα...Μου θυμίζει εκείνη στο "Μπαρ" από τα "Μεθυσμένα τραγούδια" ή και άλλα κοινά σημεία τόσο από τον "Τραγουδιστή",όσο και από τα "’πονα μάτια"...Ίσως και λίγο από το "Έβγαλα τα μέσα έξω",στο "Καλώς τους"...Δεν είναι "σουξέ",αφού έχει δύσκολο στίχο,"πένθιμων συναισθημάτων",είναι ένα καλό Νταλαρικό κομμάτι...ή,καλύτερα,"υπογράφει" ένα από τα ερμηνευτικά πρόσωπα του Νταλάρα... ;)

Το τραγούδι του "Θαλασσινού",δε με γοήτευσε....Το θεωρώ άχρωμο,από τα μέτρια,γνωστά κομμάτια του Θαλασσινού... :blush: Για στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου,που τους "έντυσε" με μουσική για πρώτη φορά,θεωρώ πως έπρεπε ο Θαλασσινός να το...ψάξει λίγο καλύτερα το πράγμα και να κάνει μια...διαφορά...Θα μ' άρεσε,για να απάντήσω και στον Τάσο,να "έφτιαχνε" κάτι σε "Υλαγιαλή" του Περίδη,αφού "τον έχει",αυτόν το ρυθμό ο Θαλασσινός...Ή κάτι σαν το "Ν'αγαπάς" και το "’μα τη δεις",που' ναι δικά του,για να μην πάω στα πολύ καλά και γνωστά του... ;);)

Το "Μαχαιρωμένο τραγούδι",θέλω να το ξανακούσω,αφού δεν του έχω δώσει,δεν έτυχε να του δώσω,ιδιαίτερη προσοχή...Μάλλον,που δε με "τράβηξε",στην πρώτη ακρόαση,αλλά θέλω να το ξανακούσω,μόνο και μόνο,που είναι...Καλαμαριώτικης αναφοράς...!

Το "Ένα φιλί για εκείνον",είναι ένα τρυφερό κομμάτι,που γίνεται πιο τρυφερό ίσως κι από όσο είναι,εξαιτίας της ερμηνευτικής παρουσίας της Αρετούλας...Σίγουρα "αναδύει" συναισθήματα αναπόλησης και Κωνσταντινοπωλίτικες μυρωδιές και εικόνες... :music:

Το "Εσύ που λες",αν και αν το ακούσει κανείς,για πρώτη φορά μπορεί να το πει "Τραγούδι δημοτικού σχολείου",δεν είναι έτσι...Όμορφος στίχος,καλή και ταιριαστή η ερμηνεία του Τσέρτου,ευχάριστη και η ατμόσφαιρα,που δημιουργεί η Χορωδία Τυπάλδου.Ως εκεί!

Το κομμάτι της Χαρούλας,δε θα το ξανακούσω...Και γι'αυτό ευθύνεται ο Μιχάλης Νικολούδης...Ρε Μιχάλη!!!Που'ναι ο ρυθμός,που ναι η ζωντάνια των οργάνων,δηλ,της ενορχήστρωσής σου;;;; Μετά την εκπληκτική Αιολία κι άλλες ενδιαφέρουσες δουλείες σου,έρχεσαι να μας κοιμήσεις και μάλιστα,με...αδιάφορο ύπνο...!! :pity::pity::(

Και τέλος το "Με όποια να'ναι",από την πρώτη στιγμή,που το άκουσα στο Ζυγό,έγραψα ότι μου άρεσε...Είναι ένα κλάσικό κομμάτι Στόκα,που μιλά...για παραπονεμένους έρωτες...Σ' όσους άρεσαν και αρέσουν τόσο οι Πυξ-Λαξ,όσο και ο Στόκας,θα τους αρέσει και το συγκεκριμένο κομμάτι!Αν βρίσκεσαι δε και στην ψυχολογία του κομματιού,είναι...μια χαρά!!! :music:;)

Λοιπόν....Το "Σπάει το ρόδι",δε θα το...σπάω κάθε μέρα!Δε θα το αφήνω όμως κι άσπαστο,γιατί οι καρποί του ήταν όμορφοι,πέραν ένός-δυο,που αφέθηκαν,πριν τη συγκομιδή τους στα...πουλιά και στη απροσεξία των "παραγωγών" τους(δηλ.των συνθετών τους...)!Καλό του ταξίδι στις "λαϊκές αγορές" και στα μονοπάτια της ψυχής μας... :):):)

Share this post


Link to post
Share on other sites

Στη σημερινή(20/12) εκπομπή του(12.00-14.00)- στον ραδιοσταθμό "ΜΕΛΩΔΙΑ"-ο Δημήτρης Βραχνός ανέφερε ότι σύμφωνα μ' ένα "πρόχειρο γκάλοπ"(που βασίζεται στις επιλογές των ακροατών του) το καλύτερο τραγούδι της δουλειάς "Σπάει το ρόδι" είναι το "Όλα γραφτήκανε για σένα", που τη μουσική έχει γράψει ο Γιώργος Νταλάρας και το ερμηνεύει μαζί με την Αλεξίου.

Συμπλήρωσε δε, πως ο ίδιος δεν έχει καταλήξει ακόμα αν το συγκεκριμένο τραγούδι είναι το καλύτερο του cd (χρειάζομαι κι άλλες ακροάσεις, είπε), αλλά σίγουρα, κατά τη γνώμη του, είναι ένα από τα καλύτερα του δίσκου.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Ας δούμε και τη γνώμη του ίδιου του Γιώργου Νταλάρα για κάποια από τα τραγούδια του δίσκου "Σπάει το ρόδι", όπως καταγράφεται στην πρόσφατη, από κοινού με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο, συνέντευξή του στην "Ραδιοτηλεόραση"(τεύχος 1924 / 30-12-2006 έως 5-1-2007, σελ.12-14) :

"Μ' αρέσουν όλα τα τραγούδια του δίσκου γιατί είναι διαφορετικά μεταξύ τους. Δεν επιλέγω τραγούδια με γνώμονα τι θα αρέσει στον κόσμο. Ασφαλώς όμως και καταλαβαίνω ότι το τραγούδι του Ηλία Μακρίδη, που λέει ο Μπάμπης Στόκας, είναι ας πούμε ένα από αυτά που "χτυπάνε στόχο" γιατί είναι φορτισμένο συναισθηματικά, το τραγούδι που λέει η Χαρούλα του Μιχάλη Νικολούδη, που είναι ένα τραγούδι πολύ φρέσκο, όπως και το τραγούδι του Μιχάλη Κουμπιού που λέμε με τη Σαββέρια. Το τραγούδι όμως που ξεχωρίζω εγώ μουσικά είναι το τραγούδι του Γιώργου Καζαντζή, που τραγουδάει ο Δημήτρης Μπάσης : Το μαχαιρωμένο τραγούδι.".

*

Στο ίδιο τεύχος της "Ραδιοτηλεόρασης"(σελ. 102) δημοσιεύται και το "TOP 10" της βδομάδας 23-29/12/2006 (πηγή : IFPI), όπου το "Σπαέι το ρόδι" βρίσκεται στη 6η θέση.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Η γνώμη του Ανταίου Χρυσοστομίδη για το CD "Σπάει το ρόδι" (εφημερίδα "Η ΑΥΓΗ" / 31-12-2006, σελ. 56) :

"Όσο περνούν τα χρόνια, τόσο περισσότερο συνειδητοποιούμε πόσο σπουδαίος στιχουργός ήταν και είναι ο Λευτέρης Παπαδόπουλος.

Σε αυτό το CD, "Σπάει το ρόδι" δίνοντας στίχους του σε μια νέα γενιά συνθετών(Πέτρος Βαγιόπουλος, Τάσος Γκρους, Παντελής Θαλασσινός, Γιώργος Καζαντζής, Παναγιώτης Καλαντζόπουλος, Ανδρέας Κατσιγιάννης, Μιχάλης Κουμπιός, Σπύρος Κουρκουνάκης, Ηλίας Μακρίδης, Αντώνης Μιτζέλος, Μιχάλης Νικολούδης, Γιώργος Νταλάρας, Στάμος Σέμσης) προσπαθώντας να δώσει συνέχεια σε ένα τραγούδι, το έντεχνο, και να μεταλαμπαδεύσει ένα ήθος που πάει να χαθεί.

Τραγουδούν ο Γιώργος Νταλάρας(τραγουδά σε οκτώ τραγούδια και είναι φανερή η βοήθειά του στην παραγωγή του έργου) και οι Χάρις Αλεξίου, Αρετή Κετιμέ, Σαββέρια Μαργιολά, Δημήτρης Μητροπάνος, Δημήτρης Μπάσης, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Μπάμπης Στόκας, Πασχάλης Τερζής, Σοφία Τσέρου, Μπάπμης Τσέρτος.

Αρνητικό στοιχείο οι ύμνοι από συνθέτες και τραγουδιστές : είχε ανάγκη ο Παπαδόπουλος από τόσους ύμνους για να μείνει στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού ; Δεν αρκούν τα τόσα ωραία τραγούδια που έχει γράψει ;(UNIVERSAL)".

Share this post


Link to post
Share on other sites

Από τη συνέντευξη του Λευτέρη Παπαδόπουλου στον Νίκο Μπουρσινό (Δίφωνο Ιανουαρίου / σελ. 52)

Με τον καινούριο δίσκο πώς νιώθετε; Τρεις μεγάλες φωνές μαζί (Μητροπάνος, Νταλάρας, Τερζής) στο ίδιο τραγούδι, νέοι συνθέτες σάς μελοποιούν. Νιώθετε κάπως αναγεννημένος;

Όχι. Νιώθω όμως πολύ ωραία, γιατί οι νέοι είχαν έμπνευση και οι μεγάλες φωνές ήρθαν και τα είπαν με ιδεώδη τρόπο. Δεν μου δημιουργεί οίηση αυτό, πάντως. Μακάρι να γίνει ρεύμα, και να αλλάξει αυτό το άθλιο πρόσωπο της δισκογραφίας.

Ολόκληρη η συνέντευξη είναι εδώ:

http://www.difono.gr/gr/issues/136/papadopoulos.htm

Share this post


Link to post
Share on other sites

Στο νέο τεύχος(ευχαριστώ τη Νεφέλη για την πληροφορία) του ηλεκτρονικού περιοδικού "ΗΡΙΔΑΝΟΣ"(www.hridanos.gr) υπάρχει, στην ενότητα "ΜΟΥΣΙΚΗ", κριτική της Στέλλας Βλαχογιάννη για το "Σπάει το ρόδι".

Σχετικά με το ερώτημα (που διατυπώνει στο κείμενό της), για το αν το "Όλα γραφτήκανε για σένα" είναι η πρώτη σύνθεση του Νταλάρα που δισκογραφείται, την παραπέμπω, καλοπροαίρετα, στην ... κοινότητά μας! :)

Share this post


Link to post
Share on other sites

Πριν λίγες μέρες είχα την τύχη να βρεθώ ανάμεσα σε μια παρέα μουσικών που συζητούσαν ... για το cd "Σπάει το ρόδι"!

Πολλά κι ενδιαφέροντα ειπώθηκαν κι, από την πλευρά μου, προσπάθησα να τους μεταφέρω τις απόψεις της κοινότητάς μας, όπως έχουν καταγραφεί σ' αυτό το τόπικ.

Γενικά έγινε μεγάλη κουβέντα και διαπίστωσα ότι η γνώμη τους για την όλη δουλειά, ήταν θετικότατη! Επίσης κουβέντα έγινε και για τον Κουμπιό-λόγω της πρόσφατης συνεργασίας του με τον Νταλάρα και του μεγαλεπήβολου σχέδιου τους, του "’ξιου Λόγου".

Θα προσπαθήσω να καταγράψω εδώ το ρεζουμέ των όσων ειπώθηκαν, έχοντας τη γνώμη ότι οι απόψεις αυτές είναι εποικοδομητικές και πάνε την κουβέντα μας λίγο παρακάτω...

Σχετικά με το "Σπάει το ρόδι" :

ΟΙ περισσότεροι ήταν της γνώμης ότι "η κρτική είναι ο χειρότερος τρόπος για να ακούσεις ένα τραγούδι! Καταλήγεις σε παρανοήσεις...". Ιδιαίτερα όταν αναφερόμαστε σε τραγούδια που είναι τεχνικά άρτια κι ως τέτοια χαρακτήσρισαν όλα όσα περιέχονται στο "Σπάει το ρόδι". Έχουν -κατά τη γνώμη τους- όλα, το καθένα ξεχωριστά, τη δική τους ατομική έκφραση και υπόσταση.

Χαρακτήρισαν τον Λευτέρη Παπαδόπουλο "μέγα ποιητή", ο οποίος καταφέρνει την "φτώχια της καθημερινότητας" να την κάνει "διαχρονικά τραγούδια". Είχαν την άποψη ότι τα τραγούδια είναι στιχουργικά "ένα κι ένα" κι ότι μελοποιήθηκαν από ανθρώπους, που χρόνια τώρα αντιστέκονται στη λαίλαπα των φτηνοτράγουδων. Γενικά το "Σπάει το ρόδι" τους "γέμισε ελπίδες"...

Κουβέντα έγινε και για τον Μιχάλη Κουμπιό, την οποία και προκάλεσα, ως ενός σημείου, μεταφέροντας τα όσα έχουν ειπωθεί κι εδώ για διάφορους νεωτερισμούς του και τη χρήση των loops...

Κατά τη γνώμη τους, εντάσσεται στη γενιά των Σέμση, Ανδρέου, Καζαντζή, οι οποίοι έχουν μια σταθερή αισθητική φιλοσοφία, που την καθορίζουν τα πολλά και διαφορετικά ακούσματα και η ουσιαστική τους σχέση με πολλά και διαφορετικά είδη μουσικής. Παράλληλα όμως, όλοι αυτοί, όπως κι ο Καλαντζόπουλος έχουν προσωπικό ύφος γραφής. Έχει δηλαδή ο καθένας τους, με διαφορετικό τρόπο, αφομοιώσει αυτά που έχει ακούσει και μελετήσει.

Τον Μιχάλη Κουμπιό τον χαρακτήρισαν "συμπαγή συνθέτη μέσα στο χάος του πλουραλισμού του" και μίλησαν με πολύ καλά λόγια για τις δουλειές του "Σύρνα" και "Περίπλους", και τα τραγούδια του "Όταν πέφετι το βράδυ" και "Του έρωτα το αχ πεθαίνω".

Τέλος, για τις loops παιδιά, είχαν τελείως διαφορετική γνώμη- ότι δηλαδή πρέπει να αξιοποιείς τον ηχητικό πλούτο της εποχής σου- και, μάλιστα, μου είπαν συγκεκριμένα ότι "φτιάχνει loops εφάμιλλες με τους GOTAN PROJECT"!

Ο Κουμπιός είναι, όπως μου ανέφεραν, "μίλια μακριά από τα λαϊκοπόπ σκουπίδια της σημερινής παρηκμασμένης δισκογραφίας και πολύ κοντά στον Brian Eno!

Στην ερώτησή μου, στο κατά πόσο χωράνε τέτοιοι νεωτερισμοί(loops κ.τ.λ.) στο σημερινό έντεχνο/λαϊκό ελληνικό τραγούδι, μου απάντησαν με μια, άλλη, ερώτηση : "Αν ζούσες την εποχή του Μανώλη Χιώτη, θα τον αφόριζες για τις καινοτομίες του και θα του πέταγες λεμονόκουπες;".

Share this post


Link to post
Share on other sites
Στην ερώτησή μου, στο κατά πόσο χωράνε τέτοιοι νεωτερισμοί(loops κ.τ.λ.) στο σημερινό έντεχνο/λαϊκό ελληνικό τραγούδι, μου απάντησαν με μια, άλλη, ερώτηση : "Αν ζούσες την εποχή του Μανώλη Χιώτη, θα τον αφόριζες για τις καινοτομίες του και θα του πέταγες λεμονόκουπες;".

Σωστό...!

Τάσο, ευχαριστούμε που μας μετέφερες αυτές τις απόψεις. :)

Share this post


Link to post
Share on other sites

Η κριτική από το νέο περιοδικό "Διαπασών".

"Η συγκεκριμένη δουλειά είναι το γούρι της νέας μουσικής χρονιάς.

Έριξε φως στα σκοτεινά δρομάκια του εφήμερου και του φτηνού, αποτελώντας τονωτική ένεση για την ελληνική δισκογραφία...

Δεκατρία ολοκαίνουργια τραγούδια του Λευτέρη Παπαδόπουλου μελοποιήθηκαν από συνθέτες της νεότερης γενιάς, που όλοι με τη σειρά τους έχουν διαγράψει μια αξιόλογη πορεία μέχρι σήμερα.Ο Πέτρος Βαγιόπουλος, ο Τάσος Γκρους, ο Παντελής Θαλασσινός, ο Γιώργος Καζαντζής, ο Παναγιώτης Καλαντζόπουλος, ο Ανδρέας Κατσιγιάννης, ο Μιχάλης Κουμπιός, ο Σπύρος Κουρκουνάκης, ο Ηλίας Μακρίδης, ο Αντώνης Μιτζέλος, ο Μιχάλης Νικολούδης, ο Γιώργος Νταλάρας και ο Στάμος Σέμσης επιστράτευσαν τις δυνάμεις τους κάτω υπό το βλέμμα του "προέδρου" και το αποτέλεσμα εκτός του ότι είναι άρτιο τεχνικά είναι και ευαίσθητο μακράν...Το χαρμάνι εξαιρετικό σε συνδυασμό με τις μαγικές σταγόνες που έριξαν με τη σειρά τους οι: Χάρις Αλεξίου, Αρετή Κετιμέ, Σαββέρια Μαργιολά, Δημήτρης Μητροπάνος, Δημήτρης Μπάσης, Γιώργος Νταλάρας, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Μπάμπης Στόκας, Πασχάλης Τερζής, Σοφία Τσέρου και Μπάμπης Τσέρτος.

Η λέξη όμως που χαρακτηρίζει το "Σπάει το ρόδι" είναι η διαφορετικότητα.Το κάθε τραγούδι είναι τελείως ξεχωριστό σε σχέση με το άλλο και έχει κάτι να σου πει...Πολιτική συχνά πρόθεση στη γραφή, ευαισθησία, έρωτας, βιώματα και συναισθήματα σε στίχο μεστό, διεισδυτικό , με όραμα, λες και γράφτηκαν αυτή τη στιγμή για σένα, για μένα, για όλους.Δυστυχώς έχει καταντήσει έκπληξη μεγάλη να κυκλοφορεί ένας καινούργιος δίσκος που να μπορείς όχι απλά να ακούσεις όλα τα τραγούδια αλλά και να τα ευχαριστιέσαι ταυτόχρονα...

Το ένθετο βιβλιαράκι περιγράφει τον "Πατριάρχη των ποιητών" (όπως τον αποκαλεί ο Μίκης Θεοδωράκης) από τον Μάνο Χατζιδάκι μέχρι την Αρετή Κετιμέ και σίγουρα αποτελεί αρχείο για τους "Λευτεριστές".

Δίσκος με τα όλα του..."

Ε.Σ.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Από το νέο τεύχος του περιοδικού Μετρονόμος:

Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος "Σπάει το ρόδι"

Με το δίσκο-βιβλίο του Λευτέρη Παπαδόπουλου "Σπάει το ρόδι" εγκαινιάζεται η δισκογραφική σειρά "’ξιος λόγος", - και μαζί με το label Καμπανάκι της Universal που διευθύνουν ο Γιώργος Νταλάρας και ο Μιχάλης Κουμπιός-η οποία θα είναι αφιερωμένη στους Έλληνες στιχουργούς .Τα 13 καινούργια τραγούδια τραγούδια του Λευτέρη Παπαδόπουλου μελοποιήθηκαν από τους Πέτρο Βαγιόπουλο , Τάσο Γκρους, Παντελή Θαλασσινό, Γιώργο Καζαντζή, Παναγιώτη Καλαντζόπουλο, Ανδρέα Κατσιγιάννη, Μιχάλη Κουμπιό, Σπύρο Κουρκουνάκη, Ηλία Μακρίδη, Αντώνη Μιτζέλο, Μιχάλη Νικολούδη, Γιώργο Νταλάρα, Στάμο Σέμση και ερμηνεύονται από τους Χάρις Αλεξίου, Αρετή Κετιμέ, Σαββέρια Μαργιολά, Δημήτρη Μητροπάνο, Δημήτρη Μπάση, Γιώργο Νταλάρα, Βασίλη Παπακωνσταντίνου, Μπάμπη Στόκα, Πασχάλη Τερζή, Σοφία Τσέρου και Μπάμπη Τσέρτο.

Για το Λευτέρη Παπαδόπουλο το 2006 ήταν μια γεμάτη χρονιά: Τρεις συναυλίες στο Μέγαρο Μουσικής, τα βιβλία "Είναι γλεντζές, πίνει γάλα"(Εκδ.Καστανιώτη) και "Τα τραγούδια γράφουν την ιστορία τους" (Εκδ.Ιανός), δυο δίσκοι, η "Ερημιά" με το Μίκη Θεοδωράκη και το "Σπάει το ρόδι" και το θεατρικό " Ο γολγοθάς μιας ορφανής ανύπαντρης μητέρας", που σκηνοθετεί η σύζυγός του Ράια, στο θέατρο Δίπυλον.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Χθες το μεσημερι στην εκπομπη του Δημητρη Βραχνου(Μελωδια)ακουσα το ''Ολα γραφτηκανε για σενα''. Οταν τελειωσε το τραγουδι, τοσχολιο που ακολουθησε ηταν οτι το συγκεκριμενο τραγουδι ειναι το καλυτερο του δισκου :):D:mad:

Share this post


Link to post
Share on other sites

Σύμφωνα με το έντυπο "οδός βιβλίων"(βιβλιοπροτάσεις) του ΙΑΝΟΥ(καλοκαίρι 2007) στο TOP-10 των μουσικών cd(σύμφωνα με τις πωλήσεις των βιβλιοπωλείων ΙΑΝΟΣ) ο δίσκος "Σπάει το ρόδι" βρίσκεται στην 6η θέση.

Share this post


Link to post
Share on other sites
Guest
You are commenting as a guest. If you have an account, please sign in.
Reply to this topic...

×   You have pasted content with formatting.   Remove formatting

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

Loading...
Sign in to follow this  
Followers 0