Apostolis

Είπαν για τον Γ.Νταλάρα...

1,091 posts in this topic

Μερικοί άνθρωποι είναι τόσο εμπαθείς και αντι-νταλαρικοί που έχουν μια απίστευτη ικανότητα αντιστροφής των πραγμάτων.Αντί να πει ευχαριστώ που ένας τόσο φτασμένος τραγουδιστής, και με τη δυναμική που είχε εκείνη την εποχή, δέχτηκε να συμμετάσχει σε δίσκο ενός άγνωστου ως τότε τραγουδιστη ώστε να γίνει γνωστός ο δίσκος κάθεται και παραπονιέται και λεει ότι τον πλήγωσε κιόλας.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Ο Ρασούλης στο βιβλίο του για το συγκεκριμένο θέμα, αν θυμάμαι καλά, αναφέρει οτι τον πίεσε πάρα πολύ ο Νικολόπουλος.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Καλα αλλοι παρακαλάνε να χουν φτασμενους καλλιτεχνες να τους βοηθησουν στο ξεκινημα τους...Και δεν καταβαινω γιατι κατηγορει μονο τον Νταλαρα.

Ε για ολα ποιος μας φταιει;; ο Νταλαρας.Η ΕΥΚΟΛΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ...

Ηθελα να ξερα -ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟΣΟ ΧΡΟΝΙΑ- ειλικρινα τα πιστευει αυτα που λεει ρε γαμωτο;;

Και γιατι αν ενοχληθηκε τοσο πολυ αντι να βγαινει να μιλα σε τριτους δε μιλαει ευθεως στον κ.Νταλαρα΄΄(Λεω εγω..)σε συζητηση μεταξυ τους να λυθει ωραια και πολιτισμενα η οποια παρεξηγηση;;;

:D:D:D

Share this post


Link to post
Share on other sites

’ρθρο του δημοσιογράφου Γιάννη Τριάντη στο περιοδικό ''4 Τροχοί'', τον Νοέμβριο του 1998.

http://library.techlink.gr/4t/article.asp?...=45&article=388

"...άντεξε ο Nταλάρας να πάει κόντρα στο ρεύμα. Στρατεύθηκε εθελουσίως σε μιαν ιδιαιτέρως

αντιδημοφιλή υπόθεση. Σε μια υπόθεση-πληγή..."

Eκάς ο βέβηλος?

O ΓIΩPΓOΣ NTAΛAPAΣ μου αρέσει. Mου άρεσε από τότε που έσερνα ένα φτηνό τρανζίστορ στις

αυλακιές του καπνοχώραφου και τον άκουγα από το «Mεσολόγγι» ή από την «Kέρκυρα» να

τραγουδάει Kουγιουμτζή. Eξακολουθεί να μ? αρέσει, αλλά η σχέση μας έχει πλέον και ένα

άλλο χαρακτηριστικό: O Γιώργος Nταλάρας με συγκινεί! Όχι, δεν είναι φίλος μου. Oύτε καν

τα στοιχεία της τυπικής συνάφειας δημοσιογράφων-καλλιτεχνών/πολιτικών δεν έχει η γνωριμία

μας. Aπαραίτητη η διευκρίνιση, διότι περισσεύει η καχυποψία, η οποία πολλές φορές κλείνει

τα αφτιά της με βουλοκέρι ακόμη και μπροστά στα πιο πειστικά επιχειρήματα? Tο ξέρω ότι

ακούγεται πομπώδες και υπερβολικό να λες ότι σε συγκινεί ένας καλλιτέχνης, όσο καλός και

αν είναι - όταν μάλιστα δεν ανήκει στη χορεία των κλασικών της μουσικής, της ποιήσεως

κ.τ.λ. Aναφέρομαι στην «περίπτωση Nταλάρα», στο φαινόμενο αν θέλετε? Δε με συγκινεί η

ιστορία του άσημου πιτσιρικά που έγινε μεγάλος και τρανός μέσα από τη δουλειά του, έστω

και αν αυτό δεν είναι ευκαταφρόνητο, εδώ που τα λέμε. O Γιώργος Nταλάρας με «σκλάβωσε»

για δύο λόγους: Πρώτον, διότι η πολύχρονη πορεία του, η οποία τον διατηρεί διαρκώς στην

κορυφή, οφείλεται στην ασίγαστη δίψα του να μαθαίνει, να ψάχνει, να βελτιώνεται, να

πασχίζει, ν? ανανεώνεται. Nα παθιάζεται με τη δουλειά του. Δουλειά που κρύβει μεράκι και

έρωτα, οίστρο και τελειοθηρία. Kαι δεύτερον, διότι άντεξε και αντέχει σε καιρούς

ιδιώτευσης και ιδιωτείας, σ? εποχές που η λέξη στράτευση αντιμετωπίζεται με χλευασμό ή

προκαλεί υποψίες, άντεξε ο Nταλάρας να πάει κόντρα στο ρεύμα. Στρατεύθηκε εθελουσίως σε

μιαν ιδιαιτέρως αντιδημοφιλή υπόθεση. Σε μια υπόθεση-πληγή. Σε μια υπόθεση που προκαλεί

κούραση ή αδιαφορία. Kαι στρατεύθηκε ανιδιοτελώς στην υπόθεση της Kύπρου ο Γιώργος

Nταλάρας, αντιμετωπίζοντας χλεύη και ειρωνείες. Aκόμη χειρότερα: Aπό την πρώτη στιγμή

υψώθηκαν βάναυσες οι δηλητηριώδεις υποψίες ότι «κονομάει» από την υπόθεση αυτή.

Ότι δουλεύει για το συμφέρον του, για το ίματζ, για τ? όνομά του? Aν ισχύει η διαπίστωση

ότι το «Kυπριακό δεν πουλάει» ως θέμα, τότε «ο άσσος των δημοσίων σχέσεων», ο άνθρωπος

που νοιάζεται όσο κανένας άλλος για την καριέρα του, κατά πως λένε οι αρκετοί εχθροί του,

μάλλον διέπραξε θανάσιμο σφάλμα: Πως είναι δυνατόν να «επενδύει» σε μια τόσο αντιδημοφιλή

υπόθεση ο Nταλάρας; Tο ακαταμάχητο αυτό ερώτημα το προσπερνούν εύκολα οι ξιφήρεις

επικριτές, γιατί είδαν ότι η απάντηση δε βολεύει τον ισχυρισμό τους. Kαι διάλεξαν το

διπλανό μονοπάτι: O Nταλάρας κερδίζει χρήματα από την υπόθεση της Kύπρου? Πριν από δύο

χρόνια μια μεγάλη παρέα, συζητώντας επί παντός, έφτασε μέσω ελληνοτουρκικών και Kυπριακού

στο Γιώργο Nταλάρα.

?ρχισε η γνωστή αντιδικία περί τις προθέσεις του καλλιτέχνη, όταν ένας κύριος ζήτησε το

λόγο και μας διηγήθηκε μια πραγματική ιστορία: «Όταν επιτέλους τέλειωσαν οι συζητήσεις

μου με τον Nταλάρα για ένα δίσκο, έφτασε η μέρα ν? αρχίσουμε πρόβες. Ήρθε, λοιπόν, στο

σπίτι μου, είπαμε τα τυπικά ―δε γνωριζόμασταν και πολύ καλά― έκατσα κάποια στιγμή στο

πιάνο κι άρχισα να παίζω. Όρθιος ο Nταλάρας δίπλα στο πιάνο. Eγώ έπαιξα την εισαγωγή και

του έκανα νόημα με το κεφάλι ν? αρχίσει να τραγουδάει. Eκείνος δεν ανταποκρίθηκε.

Ξεκίνησα από την αρχή, έφτασε η στιγμή να "μπει" στο τραγούδι, αλλά προς μεγάλη μου

έκπληξη, πάλι δεν τα κατάφερε. Προσπάθησα να καταλάβω τι συμβαίνει. Mου φαινόταν περίεργο

να μην ανταποκρίνεται ο τελειοθήρας Nταλάρας, να έχει έρθει απροετοίμαστος. Tέλος πάντων,

άρχισα πάλι να παίζω το κομμάτι, ήρθε η ώρα να τραγουδήσει, είπε τον πρώτο στίχο και? Kαι

τότε ο Γιώργος Nταλάρας έβαλε τα κλάματα. Έκλαιγε σαν μικρό παιδί»? Mια συγκινητική σιωπή

σκέπασε τα λόγια του κυρίου που μας διηγήθηκε την ιστορία. Tου κυρίου που ονομάζεται

Mιχάλης Xριστοδουλίδης. Πρόκειται για το γνωστό Kύπριο συνθέτη, ο οποίος δε χρειάστηκε να

πει τίποτε άλλο στην παρέα εκείνου του Σαββατόβραδου, σχετικά με την περίπτωση Nταλάρα?

Xρειάζεται, τάχα, οιοδήποτε σχόλιο; Xρειάζεται οιαδήποτε επίκληση μαρτυριών από ανθρώπους

που δύνανται να γνωρίζουν; (Yπάρχουν εκατοντάδες από δαύτους). Όχι αγαπητοί μου. Tο δάκρυ

που κύλησε στο πιάνο, όταν η φωνή έπρεπε να σχηματίσει τη λέξη Kερύνεια? H φωνή που

ράγισε πασχίζοντας να προφέρει τη λέξη Aμμόχωστος? H φωνή που σπάει, ο κόμπος που

ανεβαίνει, το δάκρυ που νοτίζει τους στίχους του Πασιαρδή, δεν οφείλει καμιάν απολογία.

Σε κανέναν ανόητο. Σε κανέναν εμπαθή και μικρόψυχο. Σε κανέναν καραγκιόζη που

εξυπνακίζει?

? Eπί τριάντα χρόνια καταυγάζει στο καλλιτεχνικό στερέωμα της χώρας ο Γιώργος Nταλάρας.

Έγκλημα καθοσιώσεως το γεγονός αυτό! ?σε που έγινε πλούσιος. Aυτό κι αν είναι έγκλημα? Tα

υπόλοιπα ―η εξοντωτική δουλειά, η διαρκής ανησυχία, το πάθος για καινούρια πράγματα

κ.τ.λ.― είναι στοιχεία επιλήψιμα στη χώρα του φραπέ και της καχυποψίας. Όντως, δεν

αντέχεται η περίπτωση Nταλάρα. Έχει σηκώσει ψηλά τον πήχη των απαιτήσεων και αυτό είναι

εξ αντικειμένου προκλητικό για την εποχή της ήσσονος προσπάθειας. Kαι γίνεται εξοργιστική

η περίπτωση αυτή, όταν δακρύζει για την Kερύνεια, τη στιγμή που η πλειονότης αγνοεί ακόμη

και κατά που πέφτει αυτή η πόλη. Kανονικά ο Nταλάρας έπρεπε να εξοριστεί γιατί χαλάει την

πιάτσα. Eκάς ο βέβηλος?_Γ.T.

Y.Γ. Συμπαθώ ιδιαίτερα το Mανώλη Pασούλη και τον Tζίμη Πανούση. Eίναι παθιασμένοι και

ταλαντούχοι αυτοί οι δεινοί πολέμιοι του Γιώργου Nταλάρα. Kαι οι δύο. Διατείνομαι, ότι με

την πολεμική τους, η οποία αγγίζει ενίοτε το όριο της κακοήθειας, δεν αδικούν τον

Nταλάρα, αλλά πρωτίστως τον εαυτό τους.

Share this post


Link to post
Share on other sites

«Όταν επιτέλους τέλειωσαν οι συζητήσεις

μου με τον Nταλάρα για ένα δίσκο, έφτασε η μέρα ν? αρχίσουμε πρόβες. Ήρθε, λοιπόν, στο

σπίτι μου, είπαμε τα τυπικά ―δε γνωριζόμασταν και πολύ καλά― έκατσα κάποια στιγμή στο

πιάνο κι άρχισα να παίζω. Όρθιος ο Nταλάρας δίπλα στο πιάνο. Eγώ έπαιξα την εισαγωγή και

του έκανα νόημα με το κεφάλι ν? αρχίσει να τραγουδάει. Eκείνος δεν ανταποκρίθηκε.

Ξεκίνησα από την αρχή, έφτασε η στιγμή να "μπει" στο τραγούδι, αλλά προς μεγάλη μου

έκπληξη, πάλι δεν τα κατάφερε. Προσπάθησα να καταλάβω τι συμβαίνει. Mου φαινόταν περίεργο

να μην ανταποκρίνεται ο τελειοθήρας Nταλάρας, να έχει έρθει απροετοίμαστος. Tέλος πάντων,

άρχισα πάλι να παίζω το κομμάτι, ήρθε η ώρα να τραγουδήσει, είπε τον πρώτο στίχο και? Kαι

τότε ο Γιώργος Nταλάρας έβαλε τα κλάματα. Έκλαιγε σαν μικρό παιδί»? Mια συγκινητική σιωπή

σκέπασε τα λόγια του κυρίου που μας διηγήθηκε την ιστορία. Tου κυρίου που ονομάζεται

Mιχάλης Xριστοδουλίδης. Πρόκειται για το γνωστό Kύπριο συνθέτη, ο οποίος δε χρειάστηκε να

πει τίποτε άλλο στην παρέα εκείνου του Σαββατόβραδου, σχετικά με την περίπτωση Nταλάρα?

Υ.Γ.Τα παραπάνω λόγια του Μ.Χριστοδουλίδη ανήκουν στο άρθρο του Γ.Τριάντη(4 Τροχοί). Θεώρησα σκόπιμο να απομονώσω αυτήν την ιστορία του Μιχ.Χριστοδουλίδη και να διαβαστεί ως ξεχωριστό κείμενο.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Νομίζω λίγοι τα αντιλαμβανόμαστε και τα καταλαβαίνουμε αυτά. Γενικά... Λίγοι καταλαβαινόμαστε μεταξύ μας!

Share this post


Link to post
Share on other sites

Κάποτε ένας μεγάλος έγραψε,και άλλος ένας μεγάλος τραγούδησε:

"Για μένα ο δρόμος είναι δρόμος"...

Θα μπορούσα να το αναλύσω,δεν θα το κάνω γιατι μπορούμε άνετα να αντιληφθούμε το νόημα των στίχων,κάποιοι άλλοι όμως δεν μπορούν,και ποτέ δεν θα μπορέσουν.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Μπράβο κ στον κ.Τριάντη κ σε σένα Εκοστέλ.

Ο Γιώργος Νταλάρας εκτος απο μεγαλόψυχος, είναι κ πάρα

πολύ ευαίσθητος.Προσπαθεί να μην το δείχνει, αλλά είναι.

Είναι ένας άνθρωπος γεμάτος προτερήματα...

που για να τα υπαριθμήσει κανείς...θέλει δέκα σελίδες.

Προσωπικά τον θαυμάζω απεριόριστα κ σαν άνθρωπο κ σαν

Καλιτέχνη. και οφείλω να ομολογήσω οτι λειτουργεί

-αν και άντρας- σαν πρότυπο για μένα!

Ασχολούμενη μαζί του τις ελεύθερες ώρες μου,διαβάζοντας

τις συνεντεύξεις του, ακούγοντας τα τραγούδια του,προσέχοντας

τους στίχους των τραγουδιών του, που τα περισσότερα

εμπεριέχουν τεράστιες έννοιες( γραμμένα απο τεράστιους ανθρώπους)

αισθάνομαι οτι εχω γίνει καλύτερος άνθρωπος.

Μά, γίνεται ν ασχολείσαι με τον Γιώργο Νταλάρα, που

οπως είπε κ ο AL DI MEOLA, υπερβαίνει τον πολιτισμό, κ να μην

γίνεις καλύτερος? Εγω προσωπικά θέλω να του πω, ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ. ΓΙΑ ΟΛΑ ΟΣΑ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ

ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΞΕΡΕΙ.ΤΟΝ ΑΓΑΠΩ ΣΑΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΛΟΣ

ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΜΟΥ.

ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ!!!!!! Κ

ΘΑ ΤΟΝ ΕΧΩ ΠΑΝΤΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ!

Share this post


Link to post
Share on other sites

...

Share this post


Link to post
Share on other sites

Ο Παναγιώτης Λάλεζας στη συνέντευξή του στο www.filomatheia.blogspot.com

"Τον ακούω από παιδί. Σαν βρεθήκαμε πρώτη φορά του πήγα ένα βίντεο 18-20 ωρών στο οποίο είχα συγκεντρώσει όλα αυτά τα χρόνια σχεδόν όλες τις συναυλίες του και τις συνεντεύξεις του ήταν το αρχείο μου για τον Νταλάρα. Πολλά από αυτά δεν τα είχε ούτε ο ίδιος και εντυπωσιάστηκε. Εμένα προσωπικά ο Νταλάρας μου αρέσει στο ρεμπέτικο τραγούδι γιατί αυτός είναι και τα βιώματά του. Είναι τα τραγούδια που άκουγε στο σπίτι του από παιδί. Μεγάλος καλλιτέχνης από τους πιο σπουδαίους της γενιάς του. Είναι φίλος και τον ευχαριστώ γιατί μίλησε για μένα όπως δεν έχει μιλήσει κανένας μέχρι τώρα. Είναι παράδειγμα προς μίμηση για τον τρόπο με τον οποίο στάθηκε και κινήθηκε στον χώρο τόσα χρόνια, για όλους τους νεότερους και μόνο να παίρνουμε έχουμε από αυτόν. Και βέβαια μην ξεχνάμε πόσους νέους τραγουδιστές και τραγουδίστριες βοήθησε στα πρώτα τους βήματα. Αποτελεί ένα φωτεινό παράδειγμα, ένας φάρος για τους νεότερους. Πολύ μεγάλος τραγουδιστής λοιπόν με ειδικότητα θα έλεγα τα ρεμπέτικα".

Share this post


Link to post
Share on other sites

H Dulce Pontes είπε για τον Γ.Νταλάρα στη συνέντευξή της στο σημερινό Έθνος:

Ο Γιώργος Νταλάρας είναι παντοδύναμος όταν ανεβαίνει στη σκηνή. Είναι αυθεντικός. Δεν υποδύεται ρόλους. Η αν υποδύεται, το κάνει «απαιτώντας» το καλύτερο του εαυτού του...

Share this post


Link to post
Share on other sites

Το παρατράγουδο στα «ωραία άσματα»*

Παρασκευη, 6 Μαϊου 2005 07:00

τελευταια ενημερωση : 9/6/2005 17:00

ΜΕΣΑ στη μουσική και τα ωδεία από μικρό παιδί και τι δεν έχω μάθει: κλίμακες και τρίλιες, αρμονία και αντίστιξη, πιάνο και σολφέζ. Κυρίως, όμως, και τι δεν έχω νιώσει. Υπερηφάνεια, όταν η κόρη του Καλομοίρη, η Κρινώ, επαίνεσε το παίξιμό μου στο πιάνο - ήμουν μόλις εννιά χρονών βλέπετε... Χαρά, όταν με την καλή μου φίλη τη Μαρία -λυρική τραγουδίστρια τώρα- τραγουδούσαμε Χατζιδάκι στην παρέα από το σχολείο. Ικανοποίηση, όταν με τη χορωδία της Σοφίας, μεγάλοι πια, κάναμε το κέφι μας για πολλά χρόνια... Δεν ασχολήθηκα ποτέ επαγγελματικά με τη μουσική, αλλά όταν με ρωτούν τι κάνω, πρώτα λέω μουσικός και μετά δημοσιογράφος.

Την Κυριακή των Βαΐων, ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος είχε καλεσμένο στον «Κίτρινο Τύπο» το Γιώργο Νταλάρα. Φυσικά, δε χρειάζεται να είσαι μουσικός για να συγκινείσαι από τη μουσική - αλίμονο. Ίσως χρειάζεται να είσαι και λίγο μουσικός, όμως, για να μπορέσεις να καταλάβεις γιατί όλοι τα βάζουν μ' αυτό το μουσικό. Χρειάζεται να είσαι μουσικός, για να μπορείς να αντιληφθείς το λόγο που άλλοι τον ζηλεύουν και τον φθονούν. Γνωστός μου μουσικός παραπονιόταν κάποτε πως ο κ. Νταλάρας τους «έτρεχε» στις πρόβες και... δεν τηρούσε τα ωράρια. ’κου ωράρια! ’λλος -τραγουδιστής αυτός- μου έλεγε με περισσή αυταρέσκεια: «Εντάξει, έχει φωνή, αλλά τον "πάνε" και τα Μέσα». Δεν κοίταγε τη δική του φωνή, του έφταιγαν τα Μέσα...

Στην Ελλάδα του σουξέ, της κονόμας και του χαβαλέ, ο Νταλάρας έχει να επιδείξει δουλειά και πειθαρχία και πείσμα και επιμονή. Στην Ελλάδα της αγένειας, του θράσους και της αμάθειας, ο Νταλάρας -σχεδόν τέσσερις δεκαετίες τώρα- παραμένει ευγενής και προσηλωμένος στη μουσική. Στην Ελλάδα των μουσικών βραβείων, των τσαρτς και των άναρθρων κραυγών στα κυριακάτικα στούντιο της ευτέλειας, ο Γιώργος Νταλάρας αναδεικνύει νέα ταλέντα, που στηρίζονται στη φωνή τους, όχι στους στιλίστες.

Και φέτος, όταν ύστερα από τριάντα πέντε χρόνια ξανατραγούδησε σε νυχτερινό μαγαζί, επιβεβαίωσε -όπως ομολόγησε ο ίδιος στον κ. Τριανταφυλλόπουλο- ότι δεν κάνει για την πίστα, δεν είναι «πισταδόρος». «Τι να τα κάνω τα 350 τετραγωνικά», αναρωτήθηκε, «αφού μου φτάνει η φωνή μου». Τελικά, για να κατανοείς απολύτως το Γιώργο Νταλάρα, χρειάζεται να είσαι μουσικός. Έτσι, τον ζηλεύεις περισσότερο. Αλλά, τον αισθάνεσαι και δικό σου άνθρωπο. Όχι της πίστας...

* Από στίχο του Κώστα Τριπολίτη

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Σ. ΑΝΔΡΙΑΝΕΣΗΣ

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ''Ναυτεμπορική''.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Τα είπε όλα ο κύριος Ανδριανέσης. ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΟΛΑ ΕΙΠΕ!!!!!

Share this post


Link to post
Share on other sites

O Θανάσης Γκαϊφύλλιας σε συνέντευξή του στο "Μουσικόραμα"

Θεοδόσης: Θανάση πριν ένα χρόνο περίπου παρουσίασες τον " Ήλιο τον Ηλιάτορα" του Οδυσσέα Ελύτη σε μορφή λαϊκού ορατορίου για τα "Ελευθέρια" της Θράκης. Μια σημαντική καλλιτεχνική κατάθεση για τον τόπο... μίλησε μου γι' αυτή την μουσική παράσταση, για το έργο και για το αν υπάρχει περίπτωση να κυκλοφορήσεις αυτό το υλικό σε δίσκο.

Θανάσης: Αυτό το έργο θα ήταν η πολιτιστική αιχμή, η πολιτιστική ναυαρχίδα του "Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης", με αυτό θα πηγαίναμε σε όλη την Ελλάδα και έξω από αυτήν για να προβάλουμε τον πολιτισμό έτσι όπως τον νιώθουμε και ο πρύτανης και εγώ. Έκανε λοιπόν μια πρόταση ο πρύτανης να κυκλοφορήσει αυτός ο δίσκος σε 10.000 αντίτυπα τα οποία θα ήταν τα διαπιστευτήρια του ΔΠΘ. Το καταλαβαίνεις; Η πρώτη κοπή εκτός εμπορίου 10.000 κομμάτια! Το έργο αυτό δεν κυκλοφόρησε μέχρι στιγμής γιατί δεν μας έδωσε την άδειά της η κ. Ιουλίτα Ηλιοπούλου.

Με το έργο αυτό άρχισα να ασχολούμαι από το 1972 και τότε ο Πατσιφάς μου είπε πως δύσκολα θα δώσει την άδειά του ο Ελύτης.. Ούτε στον Σταύρο Ξαρχάκο είχε δώσει. Ήμουν στενός φίλος με την Μαλβίνα Κάραλη... παρακολουθούσε τότε στο σπίτι μου που το παίδευα και μου λέει: "Πάμε να βρούμε τον Οδυσσέα, είναι φίλος μου"..."είσαι τρελή" της έλεγα εγώ αλλά εκείνη επέμενε!

Πήγαμε λοιπόν στη Σκουφά, εκεί που ήταν το σπίτι του, χτυπάμε την πόρτα του διαμερίσματός, μπροστά η Μαλβίνα και πίσω εγώ με το τζάκετ, με μακρυά μαλλιά και γένια και ξαφνικά ανοίγει την πόρτα, βγάζει το κεφάλι του ο Ελύτης και με έντονο ύφος λέει: Τι θες εσύ; Οδυσσέα θέλουμε να σε δούμε ...έφερα ένα φίλο μου, λέει η Μαλβίνα. "Να μου λείπει" λέει ο Ελύτης και κλείνει την πόρτα... (γέλια) και έτσι εγκατέλειψα εκείνη την προσπάθεια!

Εκείνο το διάστημα ερχόταν στο σπίτι μου και τα έβλεπε όλα αυτά και ο αείμνηστος Δημήτρης Λάγιος. Μετά από χρόνια, όταν εγώ είχα φύγει από την Αθήνα, ο Λάγιος θα το μελοποιήσει(1982). Οι ενστάσεις μου για την εργασία του Λάγιου είναι ότι αυτό το έργο είναι ένα ποίημα. Ένα ποίημα! Δεν έχει δηλαδή τίτλους στις σελίδες.. Αρχίζει με τη λέξη Ήλιος και τελειώνει με τη λέξη Ηλιάτορας. Ανάμεσα δεν μπορείς να παρεμβάλλεις ή να παραλείψεις τίποτα... αν αφαιρέσεις κάτι χάνετε το νόημα.

Ο Λάγιος για τις ανάγκες της δισκογραφίας αφαίρεσε κομμάτια, έκοψε ένα ποίημα στα δύο και το έκανε δύο διαφορετικά, έδωσε τίτλους... όλα αυτά με το πέρασμα του χρόνου, με έκαναν να το ξαναδώ και σιγά-σιγά το έφτιαξα έτσι ακριβώς όπως το οραματίστηκα από την πρώτη στιγμή. Ολόκληρο και ακέραιο. Και υποθέτω πως έτσι θα το ήθελε ο ποιητής Απορώ, πως ενώ ήταν εν ζωή ο Ελύτης, έδωσε την άδειά του να γίνει κατακερματισμός του ποιήματός του, για χάριν της δισκογραφίας... απορώ... τέλος πάντων.

Το ανεβάσαμε για πρώτη φορά στον Αρχαιολογικό χώρο της Σαμοθράκης και μετά στην Κομοτηνή... ήθελα να σου πω ένα περιστατικό παλιό, τότε που πρωτόγραφα τον " Ήλιο τον Ηλιάτορα "... λοιπόν, εκείνη την εποχή συναντηθήκαμε με τον Γιώργο τον Νταλάρα και του λέω άκου ένα τραγούδι... και του παίζω το θέμα του αφηγητή..."ο ήλιος ο ηλιάτορας ο πετροπαιχνιδιάτορας, από την άκρη των ακρών κατηφοράει στο Ταίναρον" και του άρεσε και το έπαιξε και αυτός μετά. Αρχές του '70 αυτό που σου λέω...

Πέρασαν τα χρόνια και όταν έγινε ο μεγάλος σεισμός στην Τουρκία πριν δέκα χρόνια περίπου, αποφασίσαμε να κάνουμε μια μεγάλη συναυλία στο γήπεδο της Ξάνθης για να μαζέψουμε χρήματα και για να την ενισχύσουμε παίρνω τηλέφωνο το Νταλάρα και του λέω να έρθει. Και έρχεται... η πρώτη μας συνάντηση ήταν σε ένα χώρο όπου θα κάναμε πρόβες όλοι μαζί. Με το που συναντιόμαστε μου λέει: ’κου ρε Θανάση τι μου ήρθε στο μυαλό τώρα....και παίζει ο άτιμος αυτό το τραγούδι, που δεν είχε ακουστεί ποτέ και πουθενά από το 1972. Ο ελέφαντας το θυμόταν και το έπαιξε ολόσωστα!

http://www.mousikorama.gr/gkaifilias_synenteuksi.html

Share this post


Link to post
Share on other sites

:razz::D:D

Τρέχει η μουσική στις φλέβες του... :D

Share this post


Link to post
Share on other sites

Με ιδιαίτερη χαρά και συγκίνηση υποδεχθήκαμε την περασμένη βδομάδα στην Κύπρο τον κορυφαίο Έλληνα τραγουδιστή Γιώργο Νταλάρα.

Καλωσορίσαμε με ρίγη συγκίνησης το μεγάλο φίλο της πατρίδας μας, που στάθηκε πάντα δίπλα μας, συναγωνιστής και συμπαραστάτης του λαού μας στην πάλη για δικαιοσύνη και λευτεριά, πρεσβευτής και κήρυκας των δικαίων της Κύπρου σ' ολόκληρο τον κόσμο.

Καλωσορίσαμε τον ακούραστο μαχητή της ελευθερίας, της ειρήνης και της δημοκρατίας.

Να μας ξανάρθεις, Νταλάρα. Σε χρειαζόμαστε. Όχι σαν μερικούς «δικούς μας», που λάμπουν διά της απουσίας τους από τους εθνικούς μας αγώνες, τις αξίες και τα οράματα...

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΥ

Πέρα Ορεινής

http://www.sigmalive.com/simerini/analisei...is/other/163486

Share this post


Link to post
Share on other sites

CITC: Let's say (this is kind of hypothetical) my wife has never heard about you (please forgive her, she's Greek and you don't play bouzouki, nor did you have any top ten hits that she might find on an Eighties compilation) and I'm going to make her a compilation CD of 11 Luka Bloom songstell me which 11 I should put on the CD, and why.

LB: This is an unfair question. I forgive her easily for never having heard of me. She has so much great music from her country to listen to. I love the old Rembetika Greek blues stuff, heartbreaking and beautiful. George Dalaras has made some lovely acoustic recordings. Make her a compilation of all my ballads from the records and if none of them tug her heartstrings, I may have to throw in the towel.

http://www.caughtinthecarousel.com/intervi...iews/lBloom.php

Share this post


Link to post
Share on other sites

Ο Κώστας Μακεδόνας σε συνέντευξή του στο περιοδικό "Culture" (18-7-09):

"Τα παλιά τραγούδια που λέω στις εμφανίσεις μου είναι τραγούδια που αγαπάω, γι'αυτό και τα λέω. Έχουμε υποχρέωση να τα περάσουμε αυτά τα τραγούδια στους νέους ανθρώπους. Από τις συναυλίες του Γιώργου Νταλάρα έμαθα πολλά λαϊκά τραγούδια που διαφορετικά δεν θα ήξερα. Εκείνος μ'έβαλε στη διαδικασία να ψάξω τη δισκογραφία, να ακούσω τις πρωτότυπες εκτελέσεις , να ενδιαφερθώ για την ιστορία του τραγουδιού μας".

Share this post


Link to post
Share on other sites
Εκείνος μ'έβαλε στη διαδικασία να ψάξω τη δισκογραφία, να ακούσω τις πρωτότυπες εκτελέσεις , να ενδιαφερθώ για την ιστορία του τραγουδιού μας".

Και το λέει αυτό τραγουδιστής! :music:

Share this post


Link to post
Share on other sites

Ο Στέλιος Καζαντζίδης σε συνεντευξή του το 1996 στο Νάσο Αθανασίου στο MEGA:

Ο Αθανασίου του λέει με λίγα λόγια: "κάποιοι ειδικοί θεωρούν τον Νταλάρα διάδοχό σας..κλπ...ποια είναι η γνώμη σας"

Απάντηση:

«Που το παίζει αυτό το έργο θέλω να πάω να το δω!, Έχει ψυχή ο Γιώργος ο Νταλάρας να πεί τραγούδια, να κλάψει τραγούδια όπως εγώ; Αν είναι δυνατόν.. Όχι, αλλού να ψάξει ο ελληνικός λαός να βρεί αντικαταστάτη μου.. Δεν προσφέρεται αυτό το άτομο, δυστυχώς είναι φτιαχτό.»

Το βίντεο εδώ: http://www.youtube.com/watch?v=CfT_CrYFviI

Share this post


Link to post
Share on other sites

Το ένα σίγουρο είναι πως ο Νταλάρας δεν είναι αντικαταστάτης κανενός,ούτε και συνέχεια του.Αν κάποιοι ειδικοί-ειδήμονες κατέληξαν εκεί τότε καλύτερα να κάτσουν σπίτι τους.Η πορεία του Γιώργου Νταλάρα δεν βασίζεται στο κλάμα,και στη δυσκολία τηςεπιβίωσης όσον αφορά το ύφος των τραγουδιών.’λλη η φωνή του Καζαντζίδη και άλλη του Γιώργου.Καμία σχέση.

Το άλλο σίγουρο είναι πως ο Γιώργος Νταλάρας δεν είναι ούτε άτομο μέσα στο Ελληνικό τραγούδι μα και περισσότερο φτιαχτό,όπως ο Καζαντζίδης τον αποκάλεσε την εποχή που τα είχε βάλει με όλους και με όλα.

Κουβέντες χωρίς αντίκρυσμα και ουσία.

Ο Νταλάρας έχει την πορεία του και την ιστορία του,είναι και τα δύο αυτά πραγματικά,και για κάποιους εντελώς μη πραγματοποιήσιμα.

Γιατι πρέπει να υπάρχει η ψυχή και το μεράκι,και η εργατικότητα.Και προσωπικά δεν ξέρω άλλους εκτός απο τον Γιώργο Νταλάρα που να τα διαθέτει αυτά.Κανέναν.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Προτού πω την γνώμη μου, θέλω να παραθέσω μερικά αποσπάσματα από παλαιότερες δηλώσεις του Καζαντζίδη για τον Γ.Νταλάρα. Όλα έχουν ξαναμπεί σε αυτό το topic.

Στέλιος Καζαντζίδης

Ταχυδρόμος, 17.7.1975

Ο Γιώργος είναι ο μόνος που έχει πάθος γι αυτή τη δουλειά. Ο πιτσιρίκος μου θυμίζει τα δικά μου τα βάσανα.

Στέλιος Καζαντζίδης

Ελευθεροτυπία, Ιούλιος του 1987 ή 1988.

''...Δυο-τρεις ακόμη να υπήρχαν σαν εμένα και σαν τον Νταλάρα, θα είχαμε αλλάξει το σύμπαν!''

Από την συνέντευξη του Καζαντζίδη στο βιβλίο του Λ. Παπαδόπουλου «Εν αρχή ο Καζαντζίδης»

Πάμε τώρα στον Νταλάρα. Καλή φωνή. Αλλά αυτό το παιδί το καημένο ψάχνει διαρκώς να πρωτοτυπήσει. Ευτυχώς, το πέτυχε φέτος. Καλή φωνή ο Γιωργάκης, αλλά με τα τερτίπια που κάνει έχει χάσει την εμπιστοσύνη του κόσμου

---------------

Από τα παραπάνω, παρατηρούμε σημαντικές αντιφάσεις στα λόγια του, τότε και τώρα. Ο Σ.Καζαντζίδης τα τελευταία χρόνια της ζωής του ήταν αρκετά επιρρεπής σε λόγια γνωστών του, που του έβαζαν ιδέες και του σχημάτιζαν γνώμες για πράγματα για τα οποία ο ίδιος στο παρελθόν είχε διαφορετική άποψη. Τα λόγια αυτά που λέει στην συνέντευξη του 1996, είναι λόγια και εμμονές τρίτων που του τις μετέφεραν. Δυστυχώς, από ένα σημείο και μετά, ο Καζαντζίδης τα τελευταία χρόνια της ζωής του, όσον αφορά την προσωπική του στάση απέναντι στην καλλιτεχνική του πορεία, πιστεύω πως έχασε το μέτρο.

Τα παραπάνω, φυσικά, δεν μειώνουν καθόλου την άποψη που έχω για την τεράστια καλλιτεχνική αξία του Σ.Καζαντζίδη.

Όσον αφορά για τον αν ο Γ.Νταλάρας μπορεί να κλάψει τα τραγούδια όπως ο Στέλιος, αυτό πιστεύω οτι είναι υποκειμενικό. Προσωπικά, διαφωνώ κάθετα. Πιστεύω οτι ο Γ.Νταλάρας έχει σφραγίσει τις ερμηνείες του με την ψυχή του όσο κανένας άλλος τραγουδιστής. Κανένας άλλος τραγουδιστής δεν αγγίζει με τόση ευκολία την ψυχή μου. Κανένας! Και δεν είμαι μέλος καμίας συμμορίας........

Τέλος, θα κλείσω με ένα απόσπασμα από συνέντευξη του Γρ.Μπιθικώτση:

"Ο Καζαντζίδης από τότε που αρχίζω εγώ να τραγουδάω είναι θεός. Μεγάλος τραγουδιστής. Αντικαταστάτες δικοί μου και του Στέλιου είναι ο Νταλάρας και ο Πάριος.Ή ο Πάριος και ο Νταλάρας."

Share this post


Link to post
Share on other sites

Ούτε εγώ είμαι μέλος καμίας συμμορίας!(μου άρεσε πολύ Αποστόλη αυτό και το υϊοθετώ με την άδεια σου)

Αλλά εμένα ο Νταλάρας με μεγάλωσε,και μεγαλώνω ακόμα μαζί του και το χαίρομαι.Τον σέβομαι,τον αγαπώ και θα πω μονάχα τούτο,πως όσοι έχουν πει την γνώμη τους γιαυτόν ξυπνώντας ή φορώντας ανάποδα τα ρούχα τους δεν τους έχει πει το παραμικρό.Δεν έχει ασχοληθεί και δεν τους έχει ενοχλήσει.Ας λοιπόν κοιτάξουν το δικό τους σπίτι που προφανώς καίγεται και των άλλων ας μην τους νοιάζει.

Share this post


Link to post
Share on other sites
Guest
You are commenting as a guest. If you have an account, please sign in.
Reply to this topic...

×   You have pasted content with formatting.   Remove formatting

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

Loading...