Apostolis

Είπαν για τον Γ.Νταλάρα...

1,091 posts in this topic

Γιάννης Κακουλίδης - Σταμάτης Φασουλής

Γιώργος Κακουλίδης

Κώστας Γαβράς

Share this post


Link to post
Share on other sites

Κώστας Λαλιώτης - Νίκος Κωνσταντόπουλος

Μαρινέλλα (Αφιερωμένο στον Κώστα B))

Μιχάλης Κακογιάννης

Share this post


Link to post
Share on other sites

Xρύσα ευχαριστούμε πολύ!!! Πολύ καλή ιδέα και εξαιρετική δουλειά. B)

Share this post


Link to post
Share on other sites

B);)

Μαργαρίτα Μυτιληναίου - Νίκος Νικολακόπουλος - Οδυσσέας Ιωάννου - Γιάννης Πολίτης

Παύλος Τσίμας - Μαρία Χούκλη

Share this post


Link to post
Share on other sites

Όντως,καλή δουλειά,Χρύσα! B)

Share this post


Link to post
Share on other sites

Ώπα, και το Γαλλικόν! B);):D

Πασχάλης Τερζής - Μιχάλης Χατζηγιάννης

Αντώνης Ρέμος

Αντώνης Βαρδής, Γιώργος Παυριανός, Γιάννης Βαρδής, Στάμος Σέμσης, Λάκης Παπαδόπουλος, Αντώνης Ανδρικάκης

Share this post


Link to post
Share on other sites

Χαρούλα Αλεξίου B)

Share this post


Link to post
Share on other sites

Δημοσθένης Ταμπάκος

Διονύσης Σαββόπουλος

Γιώργος Ανδρέου

Share this post


Link to post
Share on other sites

Αυτό, μαζί με την καλημέρα μου!! B)

Γιώργος Μητσικώστας

Σεραφείμ Φυντανίδης

Σταμάτης Φασουλής

Share this post


Link to post
Share on other sites

Λίνα Νικολακοπούλου

Μάνος Ελευθερίου

Κι αυτό για τον Γιώργο τον Bithidalara B)

Γρηγόρης Μπιθικώτσης

Share this post


Link to post
Share on other sites

Θάνος Μικρούτσικος

Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Βικτωρία Τσιτσάνη

Χρήστος Μιχαηλίδης

Share this post


Link to post
Share on other sites

Συγκινητικα λογια εκτιμησης κι αγαπης, για τον σπουδαιοτερο ελληνα τραγουδιστη.

Το μονο βιντεακι που δεν ειδα, ηταν αυτο με τον πρωην πολιτικο,αρχιλαμογιο και αρχικλεφταρα του δημοσιου χρηματος...

Share this post


Link to post
Share on other sites

Στα "Μουσικά Προάστια" ανέβηκε η κοινή συνέντευξη Νικολόπουλου-Πανούση στον Σωτήρη Κακίση στο Δίφωνο (τ. 20 - Μάιος 1997), με κάποια "κομμένα" αποσπάσματά της.

Θα βάλω το σημείο που μας ενδιαφέρει:

Έφτασε η ώρα να σας πω και στους δύο δυο ονόματα, πολύ γνωστά σας. Να τοποθετηθείτε, μια κι έχετε αμφότεροι ιδιαίτερες σχέσεις μ αυτούς τους ανθρώπους. Τζίμη: Γιώργος Νταλάρας! Χρήστο: Στέλιος Καζαντζίδης!

Τ.Π. Εγώ πρώτος;

Γιες, πληζ.

Τ.Π. Υπάρχει μία παρεξήγησις εδώ: με το Γιώργο είμαστε πολύ καλοί φίλοι! Εντάξει, για να σοβαρευτούμε, ουτ εγώ έχω κάνα προσωπικό πρόβλημα με τον Νταλάρα, αλλά μ αυτό που εκπροσωπεί. Δηλαδή, αυτό που μ αρέσει στους μη θεωρούμενους «ποιοτικούς» καλλιτέχνες, όπως είναι ο Νταλάρας, το συμπαθητικό αυτό άγχος κι η υπερ-προσπάθεια του κάθε μη-υποψιασμένου, εδώ γίνεται εξοργιστική υπόθεση. Γιατί αυτός ξέρει, αλλά με τίποτα δεν μπορεί να απαλλαγεί από αυτή του την επιμονή να τα θέλει όλα. Τον έβλεπα σ ένα βίντεο-κλιπ πρόσφατα, που λέει ένα τραγούδι του Σέμση, που, άμα του βγάλεις τον ήχο τελείως, τρομάζεις. Του βγαίνει ένας πανικός της μέχρις εσχάτων καριέρας, που τρελαίνεται κανείς. Δεν είναι και τόσο σημαντική πια υπόθεση η καριέρα. Δεν βλάπτει και λίγο χιούμορ, λίγη απόσταση από αυτό που είσαι, ή από αυτό που έχεις αποφασίσει να σαι. Γιατί, τι κάνουμε; Μερικές νότες λέμε, δύο-τρία τραγουδάκια. Εντάξει. Τι έγινε; Τόσο πια σημαντικό είναι αυτό όλο;

Χ.Ν. Εγώ, όσον αφορά τον Νταλάρα, στέκομαι στο τελικό αποτέλεσμα. Σ αυτό που έχει δώσει στο ελληνικό τραγούδι. Πιστεύω πως με την πολλή του δουλειά, την καλή του τη φωνή, που, εγώ πιστεύω, προέρχεται, όσον αφορά τα χρώματά της, κατευθείαν από το ρεμπέτικο, κι επειδή είναι κι αρκετά καλός μουσικός, έχει υποστηρίξει το καλό ελληνικό τραγούδι πάρα πολύ. Κι αυτό για μένα μετράει περισσότερο απ όλα. Αυτό εκτιμώ στον Γιώργο, και θαυμάζω με πόση μανία το υποστηρίζει πάντα. Αυτή η μανία του ίσως χαρακτηρίζεται καμιά φορά από διάφορους κάπως. Αλλά, το τελικό αποτέλεσμα για τον Νταλάρα, για τον Μητροπάνο, την Αλεξίου

Τη Γαλάνη.

Χ.Ν. Ναι, τη Δήμητρα, ναι, είναι πολύ σημαντικό. Αν λείπανε αυτοί από το τραγούδι μας θα χαμε φτάσει σε πολύ χειρότερα αποτελέσματα, από αυτά που λέγαμε πριν λίγο.

http://mousikaproastia.blogspot.com/2010/0...og-post_13.html

Τα δικά μου σχόλια:

Κατ' αρχάς θα αναφέρω το σχόλιο που έκανε για την ανάρτηση αυτή ο Αντώνης Μποσκοΐτης:

"είναι ίσως η μόνη φορά που ο Πανούσης δημόσια μιλάει σοβαρά για τον Νταλάρα, χωρίς το γνωστό χιούμορ του, εννοώ."

Μπορεί να μιλάει σοβαρά, αλλά εμένα δεν μου φαίνονται καθόλου σοβαρά αυτά που λέει! Κατ' αρχάς μου φαίνονται ασύνατακτα και χρειάστηκα 2-3 αναγνώσεις για να καταλάβω τί ακριβώς λέει. Πέραν αυτού, ποιός εισαι εσύ που θα υποδείξεις σε κάποιον πότε να κάνει χιούμορ;; Δηλαδή, θα έπρεπε ο Νταλάρας να κάνει χιούμορ στο θέμα της Κύπρου;; Χθες έβλεπα ξανά τη συνέντευξη του Νταλάρα στην Έλενα Ακρίτα (το 2000; ) και λέει χαρακτηριστικά, ότι για το θέμα αυτό δεν μπορείς να μιλάς από τον καναπέ σου και να παίζεις!!! (δεν είναι αυτή η ακριβής έκφραση που είπε, απλά μεταφέρω το νόημα σε γενικές γραμμές) Και μάλιστα το έλεγε αυτό με θυμό! Και, ποιός είσαι εσύ που θα κρίνεις το πόσο σημαντικό είναι να είναι κανείς ταγμένος στη δουλειά του;;;

Share this post


Link to post
Share on other sites

Χρήστος Θηβαίος

Έχετε ήδη μια πλούσια καριέρα πίσω σας που χαρακτηρίζεται από πολλές συνεργασίες με σπουδαίες προσωπικότητες του ελληνικού αλλά και διεθνούς μουσικού στερεώματος. Αν θα έπρεπε να ξεχωρίσετε μία στιγμή ως την πιο «κρίσιμη» για εσάς, ποια θα ήταν αυτή;

Χ.Θ.: Σίγουρα η σχέση μου με τον Θάνο Μικρούτσικο που τον θεωρώ δάσκαλο. Η άγρια γλυκύτητα και η φιλία μου με τον Γιώργο Ανδρέου, τον Μίλτο Πασχαλίδη και τον Γιάννη Χαρούλη. Η συγκίνηση με τον Nicola Piovani. Και τέλος, το δέος της συνεργασίας με τους μεγάλους ερμηνευτές: Βασίλη Παπακωνσταντίνου, Γιάννη Κούτρα, Γιώργο Νταλάρα, Χάρις Αλεξίου, Ελευθερία Αρβανιτάκη και Ελένη Τσαλιγοπούλου.

http://www.e-orfeas.gr/artists/interviews/2168.html

Share this post


Link to post
Share on other sites
Έφτασε η ώρα να σας πω και στους δύο δυο ονόματα, πολύ γνωστά σας. Να τοποθετηθείτε, μια κι έχετε αμφότεροι ιδιαίτερες σχέσεις μ αυτούς τους ανθρώπους. Τζίμη: Γιώργος Νταλάρας! Χρήστο: Στέλιος Καζαντζίδης!

Τ.Π. Εγώ πρώτος;

Γιες, πληζ.

Τ.Π. Υπάρχει μία παρεξήγησις εδώ: με το Γιώργο είμαστε πολύ καλοί φίλοι! Εντάξει, για να σοβαρευτούμε, ουτ εγώ έχω κάνα προσωπικό πρόβλημα με τον Νταλάρα, αλλά μ αυτό που εκπροσωπεί. Δηλαδή, αυτό που μ αρέσει στους μη θεωρούμενους «ποιοτικούς» καλλιτέχνες, όπως είναι ο Νταλάρας, το συμπαθητικό αυτό άγχος κι η υπερ-προσπάθεια του κάθε μη-υποψιασμένου, εδώ γίνεται εξοργιστική υπόθεση. Γιατί αυτός ξέρει, αλλά με τίποτα δεν μπορεί να απαλλαγεί από αυτή του την επιμονή να τα θέλει όλα. Τον έβλεπα σ ένα βίντεο-κλιπ πρόσφατα, που λέει ένα τραγούδι του Σέμση, που, άμα του βγάλεις τον ήχο τελείως, τρομάζεις. Του βγαίνει ένας πανικός της μέχρις εσχάτων καριέρας, που τρελαίνεται κανείς. Δεν είναι και τόσο σημαντική πια υπόθεση η καριέρα. Δεν βλάπτει και λίγο χιούμορ, λίγη απόσταση από αυτό που είσαι, ή από αυτό που έχεις αποφασίσει να σαι. Γιατί, τι κάνουμε; Μερικές νότες λέμε, δύο-τρία τραγουδάκια. Εντάξει. Τι έγινε; Τόσο πια σημαντικό είναι αυτό όλο;

Εμένα μου θυμίζει το "Η κοτούλα κο-κο-κο..." :razz::razz:

Share this post


Link to post
Share on other sites
Δεν είναι και τόσο σημαντική πια υπόθεση η καριέρα. ;;

Συμφωνώ. Για όσους ονομάζουν το χαβαλέ καρριέρα, ίσως να μην είναι τόσο σημαντικό.

Share this post


Link to post
Share on other sites

'Αλλωστε το είπε πολύ ωραία ο Νταλάρας:''το σφάλμα μου είναι πως πήρα πολύ σοβαρά το τραγούδι''. Ευτυχώς που το αντιμετώπισε σοβαρά, λέω εγώ...

Για κάτι τέτοιους τύπους όμως σαν τον κύριο της σάτυρας δεν είναι μόνο σφάλμα αλλά κι έγκλημα. Πόσο βαθιά νυχτωμένοι είναι!

Βρε Χρύσα τι μου τα θύμισες αυτά τώρα... :razz: Νευρίασα! Μια χαρά είμαστε με τα της περιοδείας.

Share this post


Link to post
Share on other sites
Βρε Χρύσα τι μου τα θύμισες αυτά τώρα... :razz: Νευρίασα!

Κι εγώ... :razz: :razz:

Share this post


Link to post
Share on other sites
'Αλλωστε το είπε πολύ ωραία ο Νταλάρας:''το σφάλμα μου είναι πως πήρα πολύ σοβαρά το τραγούδι''. Ευτυχώς που το αντιμετώπισε σοβαρά, λέω εγώ...

Για κάτι τέτοιους τύπους όμως σαν τον κύριο της σάτυρας δεν είναι μόνο σφάλμα αλλά κι έγκλημα. Πόσο βαθιά νυχτωμένοι είναι!

Αν είναι η καριέρα έγκλημα

έχει εγκληματίσει...

Και καλά έκανε!

Share this post


Link to post
Share on other sites

O Πανουσης και κατι καλλικατζαρια σαν αυτον που μπηκαν στην τεχνη απο την καμιναδα , τα βρηκαν ολα ετοιμα, στρωμενα και πλουτισαν πουλωντας παπατζιλικι ,νομιζουν οτι με τον χαβαλε υπηρξε ανθηση στην ποιηση, στο τραγουδι, στον κινηματογραφο , στο θεατρο κυριως στην πρωτη 40ετια μετα τον πολεμο.....γιαυτο παρεμεινε χαβαλες με αναλογο κοινο....εμενα μου αρεσει που καποιοι τον λενε και σατυρικο καλλιτεχνη......συγγνωμη αλλα εκει που χ...σανε η σατυρα, ο Σουρρης κι ο Χαρρυ Κλυν, φυτρωσε ο Πανουσης.......

Share this post


Link to post
Share on other sites

Αντώνης Παπαϊωάννου

[...]Μετά από κάποια χρόνια, λίγο πριν το πτυχίο, χτύπησε το τηλέφωνό μου. Στην άλλη άκρη μια θρυλική φωνή μου λέει: Είμαι ο Γιώργος Νταλάρας, δεν έχουμε γνωριστεί, αλλά ήρθαν στα χέρια μου κάποια τραγούδια (κάποια demo που του είχε πάει κάποιος φίλος συνθέτης, χωρίς να το γνωρίζω) και μου άρεσαν πολύ οι στίχοι σου. Αφού ξεπέρασα το σοκ και την έκπληξη, κανονίσαμε να πάω να τον δω. Τραγουδούσε στο ZOOM με τη Δήμητρα Γαλάνη και δυο νέα κορίτσια που έβγαιναν πρώτες στο πρόγραμμα, τη Γλυκερία και την ’λκηστη Πρωτοψάλτη. Τότε ο Νταλάρας μου έδωσε το τηλέφωνο του Γιάννη Σπανού που εκείνη την εποχή έψαχνε στίχους από νέους στιχουργούς και μου είπε να πάω να τον βρω εκ μέρους του. Εκτίμησα φυσικά πάρα πολύ τη στάση του και κατάλαβα γιατί έκανε και κάνει αυτή την τόσο μεγάλη καριέρα. Γιατί ζούσε πάντα για το τραγούδι και έκατσε και ασχολήθηκε με ένα άγνωστο παιδί μόνο και μόνο επειδή έπεσαν στα χέρια του κάποιοι στίχοι που του άρεσαν. Του χρωστάω μεγάλη ευγνωμοσύνη. Χωρίς τη δική του πρωτοβουλία, το τραγούδι για το οποίο γράφονται αυτές οι γραμμές δεν θα είχε κυκλοφορήσει ποτέ.

http://www.e-orfeas.gr/singing/songstories...50-article.html

Share this post


Link to post
Share on other sites

Μάριος Φραγκούλης

Είχατε μια διόλου αμελητέα πορεία στο θέατρο, ο πολύς κόσμος όμως σας γνώρισε από την Ιερά Οδό και μετά, στο πλευρό του Γιώργου Νταλάρα.

Πράγματι, με την Κάτια Γέρου είχαμε παίξει στο Happy End του Κουρτ Βάιλ κι αυτή ήταν μια μεγάλη επιτυχία με το Θέατρο Τέχνης. Ήταν πρόκληση για μένα, εκεί που έπαιζα στο Λονδίνο για χιλιάδες θεατές, οχτώ παραστάσεις την εβδομάδα, να έρθω στην Ελλάδα και να παίζω για πενήντα - εξήντα άτομα στο μαύρο υπόγειο του Κουν. Μεγάλο μάθημα για μένα! Αφαίρεσα οτιδήποτε περιττό και ξαναγύρισα στην ουσία και σε ένα νέο εαυτό. Το ίδιο καλοκαίρι, ανεβάσαμε τους Όρνιθες με τον Θύμιο Καρακατσάνη στην Επίδαυρο. Μετά απ' αυτά ήρθαν το Grease και ο Νταλάρας. Πιστεύω ότι το Grease ήταν μια μαύρη σελίδα στην καλλιτεχνική μου σταδιοδρομία, παρ' ότι δούλεψα με τον ’γγλο σκηνοθέτη Γκίλμορ, με τον οποίο γνωριζόμασταν από το Λονδίνο. Ο Νταλάρας, αντιθέτως, θα έλεγα ότι με επανέφερε σε ένα πιο σωστό δρόμο. Έχοντας τραγουδήσει ο ίδιος τα πάντα, ούτε με πατρονάρισε, ούτε μου επέβαλλε δικά του πράγματα. Εγώ εκεί τραγουδούσα, μεταξύ άλλων, το Canzone Arrabiata και το Granada. Το πιο ακραίο που έκανα ίσαμε τότε ήταν να πω τον Νότο του Μαχαιρίτσα ντουέτο με τον Γιώργο. Επίσης, πρέπει να πω ότι στην Ιερά Οδό εμφανιζόμουν μόνο για ένα τέταρτο της ώρας. Έλεγα δηλαδή πέντε - έξι κομμάτια και έφευγα. Λίγο άδικο να έχει πάρει τέτοιες διαστάσεις, όμως εμένα μου έκανε πολύ καλό.

Στα λόγια μου έρχεστε. ’ρα λέτε ότι οφεληθήκατε τελικά από την Ιερά Οδό.

Έγινα γνωστός σε ένα ευρύ κοινό που - κακά τα ψέματα - άκουγε καλά πράγματα. Ότι γνώμη και να' χει ο καθένας, ο Νταλάρας έχει τραγουδήσει τα μεγαλύτερα τραγούδια που έχουν γραφτεί ποτέ στην Ελλάδα. Το μισό καλό ελληνικό τραγούδι το' χει τραγουδήσει ο Νταλάρας μετά τον Μπιθικώτση, αυτό είναι σίγουρο.

Πόσο ψηλά λοιπόν τοποθετείτε το λαϊκό μας τραγούδι;

Μεγάλα έργα σαν το ’ξιον Εστί δε βασίζονται απλά σ' ένα λαϊκό τραγουδιστή. Εκείνη την ώρα αυτός ο λαϊκός τραγουδιστής γίνεται εκφραστής του λαού, όπως τον ήθελε ο Ελύτης βασικά και όπως τον ανάγνωσε μουσικά ο Θεοδωράκης.

http://bosko-hippydippy.blogspot.com/2010/...og-post_18.html

Αυτά τα ολίγα, για όσους υποστηρίζουν ότι ο Νταλάρας "τρώει" τους νεότερους καλλιτέχνες και κάνει συμμετοχές σε δίσκους άλλων για να μπει στο εξώφυλλο το όνομά του!!! ’ντε γιατί συγχίστηκα!!!!! :wow::D:D

Share this post


Link to post
Share on other sites

Γιάννης Σπανός

(συνεντευξη στην σημερινη City press (19/5/10-Νο 1608) με αφορμη την σναυλια προς τιμην του στο Καλλιμάρμαρο)

Της ΜΑΡΙΑΣ-ΕΛΕΝΗΣ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΥ

[..]

Ερ.Ποιούς θεωρείται σημαντικούς σταθμούς στην καριέρα σας;

Απ.Τι να πρωτοθυμηθώ.Υπάρχουν πολλοί.Σε ολο αυτό το ταξίδι υπήρχαν πολλοί σταθμοί και κάποιές ιδιαίτερες στιγμές.όπως οι συναντήσεις μου με την Χαρούλα Αλεξίου στην "Οδό Αριστοτέλους", με τον Γιώργο Νταλάρα στην "Αλάνα", με τον Γιάννη Πάριο στο "Θα με θυμηθείς", με τον Κώστα Καράλη στο "Σπασμένο καράβι".

Αλλα δεν ξεχνάω κανέναν απο όλους αυτούς που έχω συνεργαστεί, και αυτό που μου αρέσει είναι ότι με την βοήθεια προβολών εκεί στο Καλλιμάρμαρο θα είναι μια βραδιά που θα τα θυμηθούμε όλα...

[..]

city press 19-5-10 no 1608

Share this post


Link to post
Share on other sites

Η Ν.Μποφίλιου στα ''Επίκαιρα''

http://m-epikaira.gr/2010/06/%CE%BD%CE%B1%...84%CE%AD%CF%87/

Ποιους τραγουδιστές έχεις ως πρότυπά σου;

Τη Βίκυ Μοσχολιού και τη Μαρία Δημητριάδη, που είναι από τις αγαπημένες μου τραγουδίστριες. Φυσικά λατρεύω την Τάνια Τσανακλίδου, τη Δήμητρα Γαλάνη, τον Γιώργο Νταλάρα, τον Θηβαίο και πολλούς άλλους

Share this post


Link to post
Share on other sites
Guest
You are commenting as a guest. If you have an account, please sign in.
Reply to this topic...

×   You have pasted content with formatting.   Remove formatting

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

Loading...