Apostolis

Είπαν για τον Γ.Νταλάρα...

1,091 posts in this topic

Ξεκατινιαστήκαμε πάλι! :razz: (αναφέρομαι στα υποτιμητικά σχόλια για τον Μικρούτσικο)

Προσωπικά προσπαθώ να ξεχνάω (δεν θέλει και πολύ κόπο από μένα αυτό βέβαια) οτιδήποτε δε μου αρέσει, με στενοχωρεί ή μου μειώνει την αξία κάποιων ανθρώπων που με έχουν γεμίσει συναισθήματα. Στάση ζωής, άμυνα ενάντια σε αυτό που μένει μέσα μου και μπορεί να με τρώει. Θέλω να πιστεύω ότι σύντομα θα έχω ξεχάσει και όσα διάβασα στο απόσπασμα, για να μη με επηρεάζει στην ουσιαστική καλλιτεχνική μου κρίση.

Σιδερή, συμφωνώ σε αρκετά σημεία με όσα έγραψες.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Ειμαι αντιθετη στην αποψη οτι ο καλλιτεχνης δεν πρεπει να διαφοροποιειται απο την προσωπικοτητα του. Θεωρω οτι ειναι αρρηκτα συνδεδεμενα εργο και ανθρωπος. Διοτι χωρις τα στοιχεια που χαρακτηριζουν την προσωπικοτητα του καθε ανθρωπου δεν θα ειχαμε τα συγκεκριμενα εργα. Δεν γινεται ενας καλλιτεχνης να τραγουδα σε συναυλιες κατα πολεμων, σε συγκεντρωσεις κινηματων, να γραφει η να τραγουδαει στιχους οπως "και επιτελους σκασμος οι ρητορες πολυ μιλησαμε", εκφραζοντας και πλαθοντας συνειδησεις πολλων,πολλων ανθρωπων και να μην κρινεται για τις πραξεις του. Οχι. Εμενα δεν με ενδιαφερει μονο η μουσικη. Η μουσικη ειναι τεχνη και παντα η τεχνη ειναι αντανακλαση της εκαστοτε κοινωνικοπολιτικης καταστασης. Δεν ειναι απλα νοτες στην σειρα. Ουτε σκορπιες λεξεις.

Θαναση και κυριε Σιδερη(δεν ετυχε ποτε να σας γνωρισω), οταν αναφερθηκα σε ξεχωριστο τοπικ για πραξεις καλλιτεχνων με η χωρις συνεπεια στο καλλιτεχνικο τους εργο, προφανως και δεν εννοουσα το φακελωμα που αναφερετε!!

Ηταν μια προταση υποκινουμενη απο την προσωπικη μου αγνοια, λογω ηλικιας αλλα και λογω μη εντονης ενασχολησης με τη μουσικη οπως εσεις. Το φορουμ ειναι μονο για τον νταλαρα,οκ Αλλα εγω,και αλλοι φανταζομαι, δεν ξερουν για διαφορες συναυλιες που αφορουσαν φιλανθρωπικους σκοπους, συμμετοχες σε πολιτικα φεστιβαλ, τι εγινε τι δεν εγινε στην περιοδο της χουντας,της μεταπολιτευσης κλπ. Ειναι τεραστιο θεμα το ξερω, αλλα στο ιντερνετ χανομαι συν το οτι δεν πολυεμπιστευομαι τον καθε αγνωστο σε σχεση με σας. Απορριφθηκε, δεκτο. Εξηγω ομως τις προθεσεις μου.

Το οτι νταλαρας μικρουτσικος ειναι 2 εντονες προσωπικοτητες δεν συνεπαγεται μια μη αγαστη συνεργασια. Υπαρχουν παρα πολλα παραδειγματα εξαιρετικα ταλαντουχων και εκρηκτικων καλλιτεχνων που εγραψαν ιστορια και διατηρησαν μεγαλη εκτιμηση ο ενας στον αλλο.

3 people like this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Οποιοσδήποτε άνθρωπος που ασχολείται με τον πολιτισμό και προβάλλει το έργο του πρέπει να είναι υγιές πρότυπο για την κοινωνία (αυτό σημαίνει ότι κρίνεται για τα πάντα και όχι μόνο για το έργο του, άσχετα αν ελάχιστοι πλέον είναι.Θεωρητικά τουλάχιστον αυτό ισχύει.

1 person likes this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Οπότε όποιοι καλλιτέχνες έχουν πάρει ναρκωτικά ή πέθαναν από αυτά, δεν αποτελούν πρότυπο για την κοινωνία... την ελληνική τουλάχιστον. Άρα παίρνει η μπάλλα και το έργο τους. Πρακτικά τουλάχιστον αυτό δεν ισχύει.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Οποιοσδήποτε άνθρωπος που ασχολείται με τον πολιτισμό και προβάλλει το έργο του πρέπει να είναι υγιές πρότυπο για την κοινωνία (αυτό σημαίνει ότι κρίνεται για τα πάντα και όχι μόνο για το έργο του, άσχετα αν ελάχιστοι πλέον είναι.Θεωρητικά τουλάχιστον αυτό ισχύει.

Σε αυτό διαφωνώ. Οι καλλιτέχνες είναι άτομα ιδιόρρυθμα, έχουν ευαισθησίες και αδυναμίες όπως και όλοι οι άνθρωποι άλλωστε.

Αυτό που λες ίσως θα έπρεπε να ισχύει για τους κληρικούς, όχι για τους καλλιτέχνες.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Afroditaki, δεν έγραψα ότι ο καλλιτέχνης πρέπει να διαφοροποιείται από την προσωπικότητά του, δε σημαίνει όμως ότι πρέπει απαραίτητα και να ταυτίζεται με αυτήν το έργο του.

Επίσης, δεν είμαι σε θέση να απορρίψω οποιαδήποτε πρόταση για νέο τόπικ. Την αντίθεσή μου (έντονη ομολογουμένως) εξέφρασα.

Τέλος, για τις έντονες προσωπικότητες και ειδικά τις 2 συγκεκριμένες έγραψα ότι δύσκολα θα μπορούσε να προκύψει αγαστή συνεργασία. Αυτό άλλωστε συμβαίνει σε κάθε μορφής συνεργασίες, εντός και εκτός Τέχνης. Παραδείγματα και αντι-παραδείγματα υπάρχουν πολλά.

1 person likes this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Γιατί "πρέπει" να είναι πρότυπο ένας καλλιτέχνης; Αυτό δεν καταλαβαίνω... πολλοί δεν θέλουν να είναι πρότυπα.

Κατ' εμέ, ο καλλιτέχνης κρίνεται για το έργο του και όχι απο την στάση της ζωής του.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Οποιοσδήποτε άνθρωπος που ασχολείται με τον πολιτισμό και προβάλλει το έργο του πρέπει να είναι υγιές πρότυπο για την κοινωνία (αυτό σημαίνει ότι κρίνεται για τα πάντα και όχι μόνο για το έργο του, άσχετα αν ελάχιστοι πλέον είναι.Θεωρητικά τουλάχιστον αυτό ισχύει.

Σε αυτό διαφωνώ. Οι καλλιτέχνες είναι άτομα ιδιόρρυθμα, έχουν ευαισθησίες και αδυναμίες όπως και όλοι οι άνθρωποι άλλωστε.

Αυτό που λες ίσως θα έπρεπε να ισχύει για τους κληρικούς, όχι για τους καλλιτέχνες.

Έτσι θα'πρεπε να είναι Ελπίδα.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Το ότι ο Νταλάρας είναι καθαρός εμένα προσωπικά με κάνει να ακολουθώ την ίδια πορεία και αυτό είναι πρότυπο στη ζωή μου.

3 people like this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Eπειδή αναφέρθηκε αρκετά το θέμα με τον Μπιθικώτση και τον Ύμνο της χούντας, πρέπει να σας θυμίσω πως ο Μίκης Θεοδωράκης γνώρισε τον Μπιθικώτση, όταν ήταν κρατούμενοι στη Μακρόνησο και οι δυο, στα τέλη της δεκαετίας του '40.

Αυτά για την ιστορία...

Share this post


Link to post
Share on other sites

φίλε Νάσο ,θα στο χαλάσω....οι " καθαροί " μας τελείωσαν!!!

Share this post


Link to post
Share on other sites

Και ούτε θα βάλω καλλιτεχνικά πιο πάνω τη Στανίση από τον Μητσιά, επειδή εκείνη εκφράζεται με καλά λόγια για τον Νταλάρα, ενώ ο άλλος έχει τα δικά του θέματα απέναντί του. Πρωτίστως με ενδιαφέρει το καλλιτεχνικό έργο και μετά η στάση ζωής.

Σε πολλά συμφωνώ από όσα γράφτηκαν σε άλλα διαφωνώ όχι ως προς την ουσία αλλά ως προς τον αντίκτυπο κάποιων πραγμάτων. Απομονώνω αυτή τη φράση του Σιδερή κυρίως για να γράψω το εξής: το καλλιτεχνικό έργο πάντα το διαχώριζα από την στάση ζωής. Τα λάθη και οι ιδιορρυθμίες ανθρώπινες. Κι αυτό αφορά ΟΛΟΥΣ!Μου αρέσει όμως και η στάση ζωής να είναι ανάλογη και με το καλλιτεχνικό έργο ακόμα και με λάθη. Την Στανίση δεν θα την αποκαλέσω πιο σπουδαία από τον Μικρούτσικο. Σε καμία περίπτωση. Θα την πω όμως πιο μπεσαλού και πιο συνεπή ως προς την στάση της σε συνεργάτες της. Αυτό το πολύ απλό που δεν έχουν οι λειτουργούντες ως διανοούμενοι καλλιτέχνες όπως ο Μικρούτσικος. Η αντίδρασή μου με τον Μικρούτσικο εστιάζεται κι εδώ αλλά και στις δηλώσεις του μετά τον δίσκο. Και πιο μετά 1994,1995,1996. Μπορώ να χαρακτηρίσω την στάση του αυτή ως επιεικώς ασυνεπή και να μην μου αρέσει. Όταν θα αναρρώσω, θα φροντίσω να δημοσιοποιηθούν όλα όσα έλεγε γιατί -ξαναλέω- το έργο του δεν ακυρώνεται αλλά ακυρώνεται η συνέπεια τουλάχιστον.

4 people like this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Γιατί "πρέπει" να είναι πρότυπο ένας καλλιτέχνης; Αυτό δεν καταλαβαίνω... πολλοί δεν θέλουν να είναι πρότυπα.

Κατ' εμέ, ο καλλιτέχνης κρίνεται για το έργο του και όχι απο την στάση της ζωής του.

Θα συμπληρώσω. Ο καλλιτέχνης κρίνεται για το έργο του όπως και κάθε ανθρώπινη οντότητα που παράγει ένα έργο. Για τη στάση ζωής του πρέπει επίσης να κριθεί, χωρίς αυτή η άποψη να επηρεάζει την - με διαφορετικά κριτήρια διαμορφωμένη - άποψή μας για το καλλιτεχνικό του έργο.

Είμαι σουβλατζής. Κάνω καλά σουβλάκια και το λέει όλη η γειτονιά. Επίσης βρίζω πολύ, είμαι αθυρόστομος. Πρέπει η γειτονιά να με κρίνει αρνητικά γι' αυτό, αλλά η άποψή της δεν πρέπει να επηρεάσει την καλή φήμη του προϊόντος μου.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Γνωρίζεις πολύ καλά, αν διαβάζεις τα διάφορα posts, το αν με ενοχλούν τα χιουμοριστικά σχόλια ή όχι. Το μόνο που λέω είναι να μη γινόμαστε ίδιοι με τους επικριτές. Όχι να μην υπάρχει απάντηση, αλλά να γίνεται σε μουσικό επίπεδο. Άλλωστε τα μουσικά δεδομένα δεν επιδέχονται αμφισβήτηση. Ακόμα και στις περιπτώσεις του Πάριου και της Μαρινέλλας (γιατί το θέμα του Νταλάρα έχει νομίζω ήδη καλυφθεί), εγώ βρίσκω ότι κάποια από τα τραγούδια του Μικρούτσικου που είπαν ο Θεοδόσης ή η Αλεξίου, θα μπορούσαν να τα πουν ο Πάριος ή η Μαρινέλλα αντίστοιχα. Αλλά τη διαδρομή της σκέψης του τη βρίσκω ενδιαφέρουσα. Και στο κάτω-κάτω αυτός που τα λέει είναι ο Θάνος Μικρούτσικος με όλο το έργο που έχει καταθέσει. Ούτε εγώ πιστεύω στην αγιοποίηση. Ούτε όμως μπορώ και να πω ότι ακυρώνεται το έργο του Άκη Πάνου επειδή διέπραξε έγκλημα, πόσω μάλλον επειδή τσακώθηκε με τον Νταλάρα. Και ούτε θα βάλω καλλιτεχνικά πιο πάνω τη Στανίση από τον Μητσιά, επειδή εκείνη εκφράζεται με καλά λόγια για τον Νταλάρα, ενώ ο άλλος έχει τα δικά του θέματα απέναντί του. Πρωτίστως με ενδιαφέρει το καλλιτεχνικό έργο και μετά η στάση ζωής.

Σε ό,τι έχει να κάνει με τον Μπιθικώτση όμως το πράγμα ξεφεύγει. Δεν δέχομαι ότι όποιος δούλευε σε ο,τιδήποτε πληρωνόταν από το καθεστώς της Χούντας, συντασσόταν αυτόματα και μαζί του. Άμα ήταν έτσι, όλοι οι τότε δημόσιοι υπάλληλοι θα έπρεπε να ήταν μετά υπό διωγμόν. Ούτε ότι αν κάποιος δούλευε σε μαγαζί που διασκέδαζαν και χουντικοί θεωρείτο και υμνητής τους. Και μη μου πεις Ελπίδα ότι μπορούσε να πει "όχι". Το "όχι" τότε ξέρεις τι σήμαινε, ακόμα και για τον Μπιθικώτση. Όπως όμως ξανάγραψα πριν, αν ίσχυε ότι ο Μπιθικώτσης ήταν φανερο- ή κρυφο- χουντικός, αυτοί που θα το ήξεραν πρώτοι θα ήταν οι προ Χούντας συνεργάτες του και μετέπειτα διωγμένοι και "κομμένοι" και θα του το φύλαγαν μετά. Δε θυμάμαι να έγινε κάτι τέτοιο. Είναι σαν να λέμε ότι τα μετέπειτα χρόνια, όποιος τραγουδούσε σε φεστιβάλ πολιτικών νεολαιών, γινόταν αμέσως και ψηφοφόρος του αντίστοιχου κόμματος. Εδώ κι αν έχουμε παραδείγματα...

Θεωρώ πως κάνεις λάθος ειδικά ως προς τον Μπιθικώτση. Η φράση "Σε ό,τι έχει να κάνει με τον Μπιθικώτση όμως το πράγμα ξεφεύγει" δείχνει πως δεν επιτρέπεται να μιλάμε για τον Μπιθικώτση και τις πράξεις του ...επειδή είναι ο Μπιθικώτσης;

Ο Μπιθικώτσης τραγούδησε τον Επιτάφιο, τη Ρωμιοσύνη και το Άξιον εστί. Αυτά δεν είναι μεγάλα καλλιτεχνικά έργα. Είναι μεγάλα καλλιτεχνικά και πολιτικά έργα. Το να πάει αυτός και άλλοι πολλοί να τραγουδήσει για τη Χούντα (έτσι ακριβώς: ΓΙΑ τη χούντα, διότι τραγούδησε τον ύμνο της) είναι πολιτική πράξη. Επονείδιστη πολιτική πράξη. Τραγούδησε τον ύμνο ενός φασιστικού καθεστώτος που βασάνιζε και σκότωνε ανθρώπους.

Το ελαφρυντικό που του αναγνωρίζεις και το οποίο έχει να κάνει με το αν μπορούσε ή δεν μπορούσε να πει "όχι" δεν ενδιαφέρει έναν λαό που βρίσκεται στο "γύψο", άσχετα να ο λαός αυτός έχει κοντή μνήμη.

Επίσης είναι εντελώς άστοχο το παράδειγμά σου με τους δημοσίους υπαλλήλους, οι οποίοι δουλεύουν για το κράτος, ακόμα κι αν το κράτος διοικείται από δικτάτορες (επιβάλλεται φυσικά όπως όλοι οι πολίτες, έτσι κι αυτοί οι δημ. υπάλληλοι να αναπτύξουν αντιστασιακή δράση). Σε αντίθεση μ' αυτούς, ένας μεγάλου βεληνεκούς καλλιτέχνης, ελεύθερος επαγγελματίας και όχι δημόσιος υπάλληλος, όταν καλείται να "νομιμοποιήσει" μέσω της τέχνης του - που απολαμβάνει ευρύτατης αποδοδοχής - στις συνειδήσεις του κόσμου τους δικτάτορες (που σκοτώνουν και βασανίζουν κόσμο και που καταργούν την ελευθερία και τη δημοκρατία) πρέπει να δέχεται και την ανάλογη κριτική.

Το αν έχουμε τοποθετήσει τον Μπιθικώτση και τον κάθε Μπιθικώτση για συγκεκριμένους λόγους στο πάνθεον την ελληνικής μουσικής, δε θα μας εμποδίσει να του ασκήσουμε κριτική για τις πολιτικές του επιλογές. Τραγούδησε για φασίστες, δικτάτορες και δολοφόνους και δεν το έκανε μία μόνο φορά.

Η άποψή μου αυτή, η οποία έχει κοινωνικά κριτήρια, δεν επηρεάζει όμως τη γνώμη μου για τη φωνή του Μπιθικώτση, όπως το ότι βρίζω, δεν πρέπει να επηρεάζει τη γνώμη σου για τα σουβλάκια μου, γιατί το να τα τρως, να σου αρέσουν και να μην το παραδέχεσαι επειδή είμαι βλάσφημος είναι κουτό.

Να σου το πω κι αλλιώς. Όλοι λέμε πως η προσωπικότητα "Γρηγόρης Μπιθικώτσης" προικίστηκε με έργα μεγάλων συνθετών και ποιητών, έργα με τα οποία ταυτίστηκε μια ολόκληρη δοκιμαζόμενη κοινωνία στα χρόνια μιας κουτσής δημοκρατίας.

Γιατί δεν "προικίστηκε" και με το "Μέσα στ' Απρίλη τη γιορτή"; Γιατί θέλουμε να το ξεχνάμε; Όχι, δεν το ξεχνάμε.

Ερώτηση: Πού ήταν ο Μπιθικώτσης στις μεγάλες συναυλίες μετά την πτώση της χούντας; Γιατί έκανε 4 χρόνια για να ξαναεμφανιστεί τραγουδώντας την "προίκα" του, το Άξιον Εστί;

Ρωτάω, διότι εγώ αν ήμουν γεννημένος τότε και τον έβλεπα το '74 στο Καραϊσκάκη δίπλα στον Θεοδωράκη να τραγουδάει Ρωμιοσύνες και Ρίτσους για τη δημοκρατία και την ελευθερία, ίσως να αντιδρούσα λίγο έντονα. Και να είσαι σίγουρος, δε θα ήμουν ο μόνος.

Πέτρο νομίζω ότι έχεις πιάσει την ουσία στο θέμα Νταλάρα-Μικρούτσικου. Ανάμεσα σε 2 τόσο ισχυρές προσωπικότητες, δύσκολα θα μπορούσε να υπάρχει "αγαστή" συνεργασία.

Θα πρέπει ωστόσο να τονιστεί και μια σημαντική διαφορά σε σχέση με τις δυο αυτές προσωπικότητες. Αν μη τι άλλο, ο Νταλάρας δεν καταφέρθηκε ποτέ σε δημόσιες τοποθετήσεις του εναντίον κάποιου άλλου αξιόλογου συναδέλφου του. Εξαίρεση αποτελούν κάποια αρνητικά σχόλια εναντίον του Πανταζή, του Βοσκόπουλου και ας με βοηθήσει κανείς αν θυμάται κάνα δυο ονόματα ακόμα. Αυτό σε σαράντα χρόνια δημοσίων δηλώσεων.

Ο Μικρούτσικος από την άλλη, δεν πρέπει να έχει δώσει μια συνέντευξη χωρίς να εκφράζεται απαξιωτικά ή ημιαπαξιωτικά εναντίον άλλων. Πάνω απ' όλα είναι ο λόγος του ξερόλα σε αντίθεση με το λόγο του διψασμένου για μάθηση, έτσι όπως εγώ τουλάχιστον αντιλαμβάνομαι το λόγο που ορθώνει ο Νταλάρας. Η διαφορά είναι ουσιώδης. Σε μια περίφημη συνέντευξή του ο Μικρούτσικος ανέλυε με ύφος, γνώσεις και πτυχία εκατό καρδιναλίων τη μουσική του Χατζιδάκη, τα καλά της και τα "κακά" της. Τους περνάει όλους γενεές δεκατέσσερις και ο μόνος που δε βαρέθηκε να του απαντήσει και να τον βάλει στη θέση του είναι ο Σαββόπουλος, του οποίου την απάντηση κάθε φορά που τη διαβάζω κατουριέμαι στα γέλια.

Ναι λοιπόν σίγουρα για τον Νταλάρα θα ήταν δύσκολο να συνεργαστεί με έναν Μικρούτσικο.

5 people like this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Καλημέρα.Μια απλή ερώτηση:'Εστω ότι υπάρχει ένα παιδί που "κοβεται" για τον Μπιθικώτση, που είναι άρρωστος και τον έχει ίνδαλμα(τυχαίο παράδειγμα)και τον ακούει να τραγουδάει για τη Χούντα.Γιατί απλά να μην σκεφτεί ότι ο 'θείος' μου τραγουδάει για αυτούς, οπότε πάμε να κάνουμε καμιά φάλαγγα.Θέλω δηλαδή να πω ότι ναι μεν υπάρχουν κοινωνικά, ηθικά και πολιτιστικά κριτήρια που κρίνεις έναν καλλιτέχνη, αλλά η αξία του κρίνεται συνολικά. Στην περίπτωση του αθυρόστομου σουβλατζή, λέμε τώρα, αυτός δεν είναι κοινωνικό πρόσωπο που προβάλλεται και τα σουβλάκια του δεν επηρεάζουν τον πολιτισμό μιας χώρας, οπότε θα ήταν άδικο να μην πηγαίνουμε να φάμε σε αυτόν επείδη ρίχει και κανα μπινελίκη. Τη γνώμη μου λέω χωρίς να θέλω να δημιουργήσω αρνητισμούς και κάτι τελευταίο που το μεταφέρω ως έχει:Ο δεσμός του ποιητή με την εποχή του δεν είναι ο διανοητικός ή και ο αισθηματικός ακόμη δεσμός που συνδέει τους ανθρώπους σε μια πολιτική διαδήλωση, αλλά ένας ομφάλιος λώρος, όπως το έμβρυο με τη μητέρα του, ένας δεσμός καθαρά βιολογικός.

1 person likes this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Αυτο το βιντεο στο youtube δειχνει και αλλους καλλιτεχνες στον εορτασμο χουντας..οχι μονο μπιθικωτση... :what:

Συνεντευξη μαχαιριτσα στο εθνος της κυριακης. 13/1.

Δημοσιογραφος: -Δεν γιναμε απληστοι?

Mαχαιριτσας: -Δεν γιναμε τιποτα. Ετσι ημασταν παντα. Πρεπει να το καταλαβουμε αυτο. Ειναι παραμυθι. Το μονο πραγμα που καναμε ειναι οτι ο πολιτισμος μας επεσε πολυ χαμηλα και μειωθηκαν οι αντιστασεις.Αλλα και καποιοι το εκαναν βασει οργανωμενου σχεδιου. Με τη χαζομαρα,τη νεομαλακια και το lifestyle. Με αυτο που ελεγε ο φιλος μου ο Νταλαρας οτι πρεπει να εχουμε ενοχες διαφωνω. Γιατι να εχω ενοχη?

1 person likes this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Δεν ξερω εαν ειναι απλα κομπλεξ η φθονος...αλλα σιγουρα το οτι υπηρχε ρηξη στις σχεσεις Νταλαρα - Μικρουτσικου

ηταν ορατο αρκετα χρονια πριν. Οταν συνεργαστηκε με τον Μητροπανο με ειχαν ξενισει οι δηλωσεις του τοτε οτι

ηταν ο καλυτερος τραγουδιστης που ειχε ποτε συνεργαστει, καθως κι η μετεπειτα απουσια του σε εκδηλωσεις που θα μπορουσαν

να συνυπαρξουν.(π.χ παρουσιαση του βιβλιου του) Επισης το οτι ''ξεθαψε'' τις γραμμες των οριζοντων με νεους ερμηνευτες...?

κινηση ''απορριψης'' των πρωτων εκτελεσεων?

Οποτε τωρα το να θυμαται μετα 20 χρονια να σχολιασει οτι δεν ερμηνευσε οπως θα θελε(!!!) τα τραγουδια για τον δισκο ''συγνωμη

για την αμυνα''...ειναι το λιγοτερο φαιδρο και γελοιο! Μεσα στην εχθρα και κακια που νιωθει απεναντι του,επρεπε να επινοησει κατι

αρνητικο να πει.

Τραγουδια τα οποια απογειωθηκαν απ τον Νταλαρα στα live ακομα και μεχρι σημερα!

Δεν αμφισβητει κανεις το εργο του, αλλα ο ερμηνευτης ειναι αυτος που πλαθει το τραγουδι. Υπηρξαν κατα καιρους τραγουδια καλα

που χαθηκαν γιατι δεν ερμηνευτηκαν απ τον καταλληλο τραγουδιστη.

Ελινα, δεν υπαρχει λογος να ψαξεις τα ρεπορταζ της εποχης...δεν νομιζω οτι αμφισβητει κανεις τους επαινους που εδινε τοτε.

Κραττω και γω αρχειο πολλων χρονων αλλα και τα θυμαμαι πολυ καλα.

Απλα κριμα...! και για τα σχολια που κανει και για τους αλλους τραγουδιστες.

Νομιζω αυτο που χρειαζεται ειναι εμπνευση γιατι δυστυχως εχει στερεψει για πολλα χρονια.

Ακομα και μ αυτες τις δυο συναυλιες που κανει σημερα και αυριο στο ''παλλας'', απλα αναμασαει τον εαυτο του.

...απ την αγαπη του πλησιον φτιαχνεται η λασπη και το ψεμα και το μισος...

1 person likes this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Μετά από μια μέρα απουσίας, νιώθω ότι καλούμαι να απαντήσω στις παραπάνω διατυπωθείσες απόψεις του καπετάνιου σχετικά με τις θέσεις μου, ζητώντας προκαταβολικά συγγνώμη για όποια off topic θέματα θίξω. Πάμε λοιπόν...

Όταν γράφω ότι "για τον Μπιθικώτση το πράγμα ξεφεύγει", εννοώ προφανέστατα ότι η κριτική κινείται σε άλλο επίπεδο από το μουσικό και πηγαίνει σε πολιτικό επίπεδο. Η φράση σου καπετάνιε "δείχνει πως δεν επιτρέπεται να μιλάμε για τον Μπιθικώτση και τις πράξεις του επειδή είναι ο Μπιθικώτσης" είναι δικό σου συμπέρασμα. Φυσικά και δεν είναι υπεράνω. Φυσικά και κρίνεται. Εγώ όμως θα συμφωνήσω μαζί σου. Ναι, ήταν λάθος η παρουσία του εκεί. Όχι, να μην το ξεχνάμε. Ειδικά για τον τραγουδιστή με το συγκεκριμένο ρεπερτόριο. Όπως φυσικά και για τους άλλους καλλιτέχνες. Θα ήταν κουτό να ισχυριστεί κάποιος ότι δεν έγινε αφού υπάρχει το βίντεο που πολύ σωστά παρέθεσες. Στο ίδιο όμως αυτό βίντεο νομίζω ότι διέκρινα και τη Μαρινέλλα, παρόλο που δεν αναφέρεται στους τίτλους (είναι γνωστό ότι κι εκείνη την κατηγορούσαν για αντίστοιχη παρουσία). Η Μαρινέλλα λοιπόν παρούσα στην εκδήλωση εκείνη, το 1968. Πάμε ένα χρόνο μετά. 1969. Τι κάνει η Μαρινέλλα και πού εμφανίζεται ? Να σου φρεσκάρω τη μνήμη από αδιάψευστη πηγή.

http://www.dalaras.g...BD%CF%84%CE%B1/

Ο Γιώργος Νταλάρας λοιπόν όχι μόνο κάθισε δίπλα σε αυτήν την τραγουδίστρια, αλλά την αποκαλεί μέχρι σήμερα μάνα του και η ανάρτηση προέρχεται από τον επίσημο ιστότοπό του. Την ίδια εκτίμηση έτρεφε πάντα για τον Κατσαρό και τον Ζαμπέτα ο αριστερός Δημήτρης Μητροπάνος (υπάρχουν αντίστοιχες δηλώσεις) και βέβαια, όπως έγραψα σε άλλο post, υπάρχει η παρουσία του Μίκη Θεοδωράκη σε τιμητικές εκδηλώσεις για τον Γρηγόρη Μπιθικώτση, όπως και η παρουσία του Γιάννη Ρίτσου, του Δημήτρη Χριστοδούλου κλπ. Τι έπαθαν όλοι αυτοί οι άνθρωποι ? Ομαδική αμνησία ? Προφανώς όχι. Να σου πω τι έπαθαν. Έκαναν τη "σούμα". Να είσαι σίγουρος ότι όλοι αυτοί και γνωρίζουν και θυμούνται. Αλλά επέλεξαν να συγχωρήσουν, επέλεξαν να κατανοήσουν τους λόγους, επέλεξαν να κρίνουν τη συνολική καλλιτεχνική προσφορά και όχι να εξαφανίσουν την προσωπική και καλλιτεχνική τους σχέση για ένα λάθος, όσο μεγάλο κι αν ήταν. Αυτοί λοιπόν οι άνθρωποι που έζησαν και κάηκαν μέσα στη φωτιά του καθεστώτος είχαν μετά τη λεβεντιά, το θάρρος, το μεγαλείο της ψυχής να διακρίνουν και να κρίνουν την κάθε περίπτωση ξεχωριστά. Και να συγχωρέσουν ή και να παραβλέψουν. Αυτοί για μένα είναι διπλοί ήρωες. Γιατί έπαθαν αυτά που έπαθαν, είδαν, άκουσαν, ΔΕΝ ξέχασαν, αλλά συγχώρεσαν. Ενώ όλοι εμείς - και βάζω και τον εαυτό μου μέσα - που τότε, είτε ήμαστε μικροί (είμαι γεννημένος το 1968), είτε δεν είχαμε γεννηθεί ακόμα, ερχόμαστε τώρα εκ των υστέρων και με περισσή ευκολία βάζουμε ταμπέλες και κηλιδώνουμε μνήμες ανθρώπων για ένα μεγάλο - το επαναλαμβάνω - λάθος. Εμείς οι αλάνθαστοι, οι τέλειοι, οι άμεμπτοι. Κάπου παρακάτω γράφεις για τις συναυλίες μετά τη χούντα και ότι θα σε ενοχλούσε να δεις τον Μπιθικώτση δίπλα στον Θεοδωράκη. Προσωπικά αποφεύγω να λέω τι ΘΑ έκανα και τι ΔΕΝ ΘΑ έκανα, γιατί προτιμώ να κρίνονται όλα εκ των υστέρων και όχι εκ των προτέρων. Σε συναυλία πάντως που έγινε για την Κύπρο στις 30/9/1974 στο παναθηναϊκό Στάδιο συνυπήρχαν ο Αντώνης Καλογιάννης τραγουδώντας Θεοδωράκη και ο Μάνος Κατράκης με καλλιτέχνες που είχαν τη ρετσινιά (π.χ. Γιώργος Ζαμπέτας, Κλειώ Δενάρδου κλπ.). Ο κόσμος τους χειροκρότησε όλους (υπάρχει όλη η συναυλία στο Αρχείο της Ελληνικής Ραδιοφωνίας και την έχω ακούσει). Τι εννοώ ? Δεν είναι όλα άσπρο-μαύρο. Δε σημαίνει ότι όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι πάντα εναντίον μας, με όλα τα λάθη που έχει κάνει.

Για το θέμα Νταλάρα-Μικρούτσικου δεν έχω να παρατηρήσω κάτι.

Άφησα για το τέλος το παράδειγμα των τότε δημοσίων υπαλλήλων που θεωρείς - δικαίωμά σου - άστοχο. Γράφεις ότι "επιβάλλεται φυσικά, όπως όλοι οι πολίτες, να αναπτύξουν αντιστασιακή δράση". Καταρχήν λέξεις σαν το "επιβάλλεται", μου θυμίζουν στρατιωτική και καθεστωτική ορολογία σαν αυτή που χρησιμοποιούσαν είτε οι δικοί μας χουντικοί, είτε οι έξω χουντικοί σαν αυτούς που ξέρασε ο κόσμος και γκρέμισε το Τείχος το 1989. Αλλά θα τη δεχτώ προς χάριν της συζήτησης. Από πού επιβάλλεται ? Από τη δημοκρατική συνείδηση και τα όρια αντοχής του καθενός ίσως. Και πού ξέρεις εσύ τα όρια του καθενός, το φόβο του, την ανασφάλειά του, τις υποχρεώσεις του, το τι αφήνει πίσω του όταν παίρνει τέτοιο ρίσκο? Αν όμως, παρόλα αυτά, οι αντιστασιακοί αγώνες και η δράση "επιβάλλονται" να αναπτύσσονται στους πολίτες στα χρόνια της Χούντας, πόσω μάλλον στα χρόνια της Δημοκρατίας με τις διεκδικήσεις στους δρόμους, τις πορείες και τις απεργίες. Αυτά είναι νομίζω η σύγχρονη αντίσταση.

Τώρα λοιπόν που η χώρα μας δεν είναι στον παλιό γύψο, αλλά σε μια άλλου είδους εποπτεία, που τόσοι άνθρωποι οδηγούνται στην αυτοκτονία και οι πολίτες επιβάλλεται να αναπτύξουν αντιστασιακή δράση απέναντι στους ξένους, εσύ, που τόσο εύκολα απαιτείς από τον κάθε πολίτη να δράσει, γιατί λείπεις ? Γιατί δεν τινάζεις τη ζωή σου στον αέρα εκεί και να έρθεις εδώ να βιώσεις από κοντά την κατάσταση και να παλέψεις, όπως εσύ νομίζεις, για να αλλάξει ?

Προσοχή. Δε σε κατηγορώ για κάτι, ούτε μέμφομαι τις επιλογές σου. Σου λέω απλά ότι υπάρχει και η άλλη άποψη, χωρίς η μία να είναι η σωστή και η άλλη λάθος. Είναι η άλλη άποψη. Δεν αμφισβητώ σε καμιά περίπτωση τις προθέσεις σου, τις ιδέες σου, την εντιμότητα της σκέψης σου, τους αγώνες που έχεις κάνει και κάνεις για τα πιστεύω σου. Ούτε προσπαθώ να σου αλλάξω γνώμη. Δεν είσαι κανένα παιδάκι. Το μόνο που θέλω να πω είναι ότι, όπως σου έχουν επισημάνει και άλλοι φίλοι εδώ, πολλές φορές ο απόλυτος και κάθετος τρόπος που διατυπώνεις τη γνώμη σου (π.χ. "επιβάλλεται") και το παρορμητικό του χαρακτήρα σου αποπροσανατολίζει, εμένα τουλάχιστον (αλλά απ' ό,τι φαίνεται δεν είμαι ο μόνος), από την ουσία των λεγομένων σου. Δε λέω να είσαι λοβοτομημένος, αλλά, ρε φίλε, κράτα και λίγη από την ορμητικότητά σου για τη Μπάμπαλη :)

4 people like this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Τελευταία φορά που ο Μικρούτσικος έκατσε στο πιάνο και ο Νταλάρας τραγούδησε το "Ανεμολόγιο" πρέπει να ήταν στο μπέησμπολ το 2006 για τα δέκα χρόνια απ' το θάνατο του Παπανδρέου.

Ο Μικρούτσικος στο πιάνο, αν θυμάμαι καλά, έκανε τα ίδια που κάνει κάθε φορά που το παίζει ενθουσιασμένος με τον "ερμηνευτή", βγάζοντας κραυγές για να σκεπάσει τη φωνή του τραγουδιστή και άλλα τέτοια φίνα που κάνει κάθε φορά.

Δε θυμάμαι να τον χάλασε που τραγουδούσε ο Νταλάρας και όχι ο Κότσιρας. Αντιθέτως διέκρινα το γνωστό σε όλους μας "ενθουσιασμό" του.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Τελευταία φορά που ο Μικρούτσικος έκατσε στο πιάνο και ο Νταλάρας τραγούδησε το "Ανεμολόγιο" πρέπει να ήταν στο μπέησμπολ το 2006 για τα δέκα χρόνια απ' το θάνατο του Παπανδρέου.

Βασικά ήταν αργότερα και στον Ιανό, στο αφιέρωμα στον Τριπολίτη.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Η Μαρινέλλα παρουσίασε τον Νταλάρα, και τι;

Ο Νταλάρας συγχώρεσε τη Μαρινέλλα, ο Μητροπάνος τον Κατσαρό και τον Ζαμπέτα, ο Θεοδωράκης κι ο Ρίτσος τον Μπιθικώτση... Αυτά είναι συμπεράσματα δικά σου. Οι μόνοι που γνωρίζουν τι συγχώρεσε και τι δε συγχώρεσε ο Θεοδωράκης και ο κάθε Θεοδωράκης στον Μπιθικώτση, είναι οι πιο κοντινοί του άνθρωποι, με τους οποίους μοιράζεται τις πιο προσωπικές κουβέντες του. Εδώ στο μπέηζμολ, στη συναυλία για τον Παπανδρέου που έγραψα πιο πάνω, ο Θεοδωράκης καθόταν δίπλα στο Γιωργάκη και τον Σκανδαλίδη πρώτη σειρά μπροστά, στο μικρόφωνο Μικρούτσικος και Νταλάρας. Ο Μικρούτσικος περιέγραψε τον Παπανδρέου ως "την ευγενέστερη φυσιογνωμία" που έχει γνωρίσει και "τον μεγαλύτερο Έλληνα πολιτικό από το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο". Ρώτα όλους αυτούς, αν θα εξέφραζαν το θαυμασμό τους για τον Ανδρέα σήμερα. Ο δε Νταλάρας, τι σούμα να έκανε - όπως λες - και να τι να συγχώρησε στη Μαρινέλλα; Η Μαρινέλλα τον έβγαλε στα "ζωντανά". Ο Νταλάρας ήθελε να τραγουδήσει και να γίνει γνωστός. Είκοσι χρονών πιτσιρικάς θα προσπαθούσε να το σταθμίσει το ζήτημα, να «κάνει τη σούμα»; Εδώ ο άνθρωπος θέλει να κάνει καριέρα! Σιγά μη θυμάται που πήγε και τραγούδησε η Μαρινέλλα πρόπερσι...Από 'κει και πέρα μπορεί να έχει όποια άποψη θέλει εκείνος γι' αυτήν. Μπορεί να έχει την καλύτερη, μπορεί να έχει τη χειρότερη, μπορεί να τη λέει μάνα του, θεια του, δικό του θέμα. Αυτό το γνωρίζει ο ίδιος, η γυναίκα του και μπορεί και κάνας πολύ κοντινός του άνθρωπος. Άσε που η άποψη του κάθε Νταλάρα για την κάθε Μαρινέλλα (αυτό ισχύει και για τα άλλα πρόσωπα που έβαλες στο παιχνίδι) δεν πρέπει να επηράζει τη δική μας άποψη. Αυτό έλειπε.

Τι θέλω κι εγώ να πω μ' αυτό; Θέλω να πω πως η άποψη του κάθε δημοσίου προσώπου για ένα άλλο δημόσιο πρόσωπο:

1. κάποιες φορες αλλάζει ανά εποχή και συγκυρία.

2. δεν είναι πάντα ειλικρινής, ενίοτε επηρεάζεται σε μικρό ή μεγάλο βαθμό από επαγγελματικές επιδιώξεις.

3. έρχεται κάποια στιγμή και το "δε βαριέσαι ρε αδερφέ".

και πολλά άλλα.

Πέραν αυτού, θα αναφερθώ σε ένα τεράστιο λάθος που κάνεις. Σχηματίζεις την άποψη γα μένα πως ρίχνω τον κάθε Μπιθικώτση στο πυρ το εξώτερον. Πρώτος σου είπα χθες πως η άποψή μου για τις συγκεκριμένες επιλογές του δεν επηρεάζει την άποψή μου για την καλλιτεχνική του αξία. Τη φωνή του και την ερμηνεία του έχω το δικαίωμα να την κρίνω με βάση τα κριτήρια που έχω αναπτύξει ως ακροατής, ανεπηρέαστος από άλλους παράγοντες, πολιτικούς επί παραδείγματι. Μπορώ να τον θεωρώ τον μεγαλύτερο, καλό, μέτριο, συνηθισμένο, υπερεκτιμημένο ή και υποτιμημένο καλλιτέχνη. Είναι άλλο πράμα αυτό.

Εγώ δε θα κάνω αυτή τη σούμα που περιγράφεις φίλε Sid. Δεν είχα εγώ ποτέ προσωπικά πάρε-δώσε με τη Μαρινέλλα και με τον Μπιθικώτση. Εγώ είμαι ένας ακροατής που ξέρει πως ο "τραγουδιστής της Ρωνιοσύνης" πήγαινε και τραγουδούσε στα γλέντια της χούντας. Αυτά που μου λες για φωτιές, λεβεντιές, θάρρη και μεγαλεία ψυχής, συμπαθητικά είναι, αλλά δεν αφορούν εμάς. Αφορούν τα πρόσωπα που μεταξύ τους γίνανε μαλλιά κουβάρια τότε και μετά στα πλαίσια της συμφιλίωσης δώσανε ξανά τα χέρια. Κι εμείς θεωρούμε πως τα βάλανε κάτω σε ζυγαριές, τα ζυγίσανε, και "με μεγαλείο ψυχής" συγχωρήσανε. Κι εσύ πού το ξέρεις; Μπορεί ο Θεοδωράκης να συγχώρησε τον Μπιθικώτση, μπορεί απλά να λέει πως συγχώρησε τον Μπιθικώτση. Εμένα γιατί να με επηρεάζει αυτή η δημόσια τοποθέτηση του Θεοδωράκη;

Πάμε παρακάτω. Ναι αγαπητέ Sid επιβάλλεται, όσο κι αν σου ακούγεται βαρύ. Επιβάλλεται ο πολίτης να πολεμά το δικτάτορα και να προστατεύει τη δημοκρατία. Και φυσικά αναγνωρίζω τα όρια αντοχής μου,σου, μας και δεν προχώρησα πέρα από το "επιβάλλεται". Και δεν έβαλα χέρι σε όποιον δεν αντιστάθηκε στη χούντα (παρ' όλο που "επιβάλλεται") γιατί αναγνωρίζω αυτά τα όρια. Τώρα πώς σκάλωσες σ' αυτό, ενώ δεν εννόησα ούτε άφησα να εννοηθεί πως είναι κανείς κατακριτέος αν δεν αντισταθεί, δεν καταλαβαίνω. Είναι όμως και παραείναι κατακριτέος αν τραγουδάει για τη χούντα, αν εξυπηρετεί τους σκοπούς της μέσω τις δουλειάς του κι εδώ απ' ό,τι βλέπω διαφωνούμε, γιατί βασιζόμαστε σε διαφορετικές παραμέτρους για να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας.

Πάμε τώρα και στις προσωπικές μπηχτές. Χωρίς βέβαια να έχω την υποχρέωση, αισθάνομαι την ανάγκη να σου απαντήσω, γιατί μάλλον έχεις λάθος πληροφορίες ή έχεις βγάλει λάθος συμπεράσματα. Δεν είμαι από άλλο κόσμο, ούτε σηκώθηκα κι έφυγα. Παρευρίσκομαι στο εξωτερικό για ένα συγκεκριμένο διάστημα και κάνω μια δουλειά. Όταν τελειώσει αυτή η δουλειά, θα γυρίσω στην Ελλάδα. Ζω σε δυο χώρες λόγω της φύσης της δουλειάς που έχω αναλάβει, η μια είναι η Ελλάδα και μέχρι πέρσι περνούσα ακριβώς το μισό έτος σε αυτήν. Το χρόνο που μας πέρασε δεν ήμουν 6 μήνες στην Ελλάδα, ήμουν τρεις, αυτό έχει να κάνει με τη δουλειά μου, αλλά και με κάποιες αντικειμενικές δυσκολίες. Αυτά - ξαναλέω, αν και δεν έχω υποχρέωση να δίνω λογαριασμό στον οποιονδήποτε τι κάνω - για να μη νομίζεις πως είμαι σε καμιά παραλία στο Μαϊάμι.

Τώρα, για να σου απαντήσω στο "γιατί δεν τινάζω τη ζωή μου εκεί, και να έρθω εδώ να παλέψω για να αλλάξουν τα πράγματα", θα πρέπει να σου περιγράψω τι ακριβώς κάνω σε αυτά που συμμετέχω και εδώ αλλά και εκεί και δεν είμαι υποχρεωμένος να το κάνω αυτό και μάλιστα δημόσια. Αρκέσου, στο ότι και συμμετέχω "ενεργά" και στο ότι τουλάχιστον ένα σεβαστό κομμάτι του έτους είμαι στην ίδια χώρα με εσένα.

Επίτρεψέ μου όμως αυτό: Προσοχή. Δε σε κατηγορώ για κάτι, ούτε μέμφομαι τις επιλογές σου, ειδικά όταν έπεται αυτού: Τώρα λοιπόν που η χώρα μας δεν είναι στον παλιό γύψο, αλλά σε μια άλλου είδους εποπτεία, που τόσοι άνθρωποι οδηγούνται στην αυτοκτονία και οι πολίτες επιβάλλεται να αναπτύξουν αντιστασιακή δράση απέναντι στους ξένους, εσύ, που τόσο εύκολα απαιτείς από τον κάθε πολίτη να δράσει, γιατί λείπεις ? Γιατί δεν τινάζεις τη ζωή σου στον αέρα εκεί και να έρθεις εδώ να βιώσεις από κοντά την κατάσταση και να παλέψεις, όπως εσύ νομίζεις, για να αλλάξει να το αντιλαμβάνομαι έτσι όπως το λένε στο χωριό μου: Να σε χέσω Γιάννη μου, να σ' αλείψω μέλι.

Τέλος, το "επιβάλλεται" για το τι πρέπει ή δεν πρέπει να κάνει κανείς σε καιρούς ανελευθερίας δε φανερώνει σε καμία περίπτωση "απόλυτο τρόπο έκφρασης". Επιβάλλεται να οδηγείς ξεμέθυστος. Πες με απόλυτο και υποστήριξε πως έχω άδικο. Επιβάλλεται να σέβεσαι τον πλησίον σου. Πες με απόλυτο και υποστήριξε πως έχω άδικο. Επιβάλλεται να είσαι τίμιος και συνεπής. Πες με απόλυτο και υποστήριξε πως έχω άδικο. Επιβάλλεται να αντιστέκεσαι στο φασισμό και τους φασίστες που σκοτώνουν κόσμο όπως το παιδί προχθές επειδή είναι διαφορετικής εθνικότητας. Πες με απόλυτο και υποστήριξε πως έχω άδικο. Επιβάλλεται να υπερασπίζεσαι τη δημοκρατία. Πες με ξανά απόλυτο και υποστήριξε πως έχω άδικο.

ρε φίλε, κράτα και λίγη από την ορμητικότητά σου για τη Μπάμπαλη :)

Μήπως τη θες εσύ ρε Sid την Μπάμπαλη;

Share this post


Link to post
Share on other sites

Είναι, κατά τη γνώμη μου, πολύ υποτιμητικό και προσβλητικό να θεωρείς ότι τα δημόσια πρόσωπα, και ειδικά τα συγκεκριμένα, μπορεί να φέρθηκαν έτσι συγκυριακά ή για λόγους επαγγελματικής ανέλιξης ή ωχαδερφισμού. Κυρίως όταν έχουν υποστεί και τα ίδια τις συνέπειες της δικτατορίας. Αλλά και να φέρθηκαν έτσι οι συνάδελφοί του, ακόμα και για λόγους "συντεχνιακούς", ο υπόλοιπος κόσμος, ο ανώνυμος κόσμος, που ακολουθούσε και ακολουθεί πιστά τους καλλιτέχνες αυτούς τόσα χρόνια, γιατί το κάνει ? Μη μου πεις ότι είναι νοσταλγοί της χούντας. Και τα αριστερά κόμματα ? Γιατί δέχονται στις επετείους του Πολυτεχνείου να ακούγεται η "Ρωμιοσύνη" με τη φωνή του Μπιθικώτση ? Δεν υπάρχουν άλλες εκτελέσεις ?

Όσο για το "επιβάλλεται", μπορεί όντως να το πήρα πολύ βαριά. Όμως τα παραδείγματα που αναφέρεις με την ίδια λέξη είναι κανόνες καλής και ηθικής συμπεριφοράς σε καιρούς δημοκρατίας. Είναι έκθεση ιδεών. Την εποχή της Χούντας η αντίσταση στο φασισμό σήμαινε από φυλάκιση μέχρι θάνατο. Ακόμα και το να σε πιάσουν να μεταφέρεις - ούτε καν να μοιράζεις - προκηρύξεις, σήμαινε στέρηση πολλών πραγμάτων. Και αυτό ο κόσμος το ήξερε. Και το στάθμιζε. Όχι μόνο για τον εαυτό του, αλλά και για τους γύρω του. Κι αυτό τα φασιστικά καθεστώτα το γνωρίζουν και εκεί ποντάρουν. Καταλαβαίνεις λοιπόν τη διαφορά ανάμεσα στο "επιβάλλεται να οδηγείς ξεμέθυστος" και το "επιβάλλεται σε ΟΛΟΥΣ τους πολίτες να αναπτύσσουν αντιστασιακή δράση", ειδικά επί χούντας ? Το πρώτο δεν έχει προσωπικό κόστος (το πολύ-πολύ να πιεις λιγότερο), το δεύτερο έχει (μπορεί να μην ξαναπιείς ποτέ). Βλέπεις λοιπόν ότι οι "αντικειμενικές δυσκολίες" που εσύ επικαλείσαι σήμερα για τον εαυτό σου υπήρχαν πάντοτε και, τότε μάλιστα, ήταν πιο έντονες. Και οι προσωπικές μπηχτές που έριξα ήταν για να δεις ότι είναι εύκολο στα λόγια να χρησιμοποιείς και το "επιβάλλεται" και το "σε ΟΛΟΥΣ τους πολίτες" για τον καιρό της δικτατορίας, ενώ εσύ ο ίδιος, για λόγους αντικειμενικούς που τους δέχομαι απόλυτα, δε μπορείς να κάνεις αυτή την υπέρβαση σε καιρό δημοκρατίας. Φυσικά και δεν είσαι υποχρεωμένος να εκθέσεις δημόσια τους λόγους της δουλειάς σου ή της ζωής σου που σε κρατάνε εκτός Ελλάδας. Δεν πιστεύω ότι λιάζεσαι σε παραλία στο Μαϊάμι, ούτε θεωρώ ότι το κάνεις από λιποψυχία, ούτε ότι είσαι βολεμένος και ανενεργός πολίτης. Αν και πάλι σε έθιξα, άθελά μου, ζητώ συγγνώμη.

Και όσο για τη Μπάμπαλη, θεωρώ kapetanie ότι ισχύει το "δυο γάιδαροι μαλώνανε σε ξένον αχυρώνα". Αλλά μη νομίζεις. Ξέρω τι σε ανάβει και σε φουντώνει περισσότερο και σου ξυπνάει "άγρια ένστικτα". Δεν είναι μόνο η γλύκα, η φωνή, το όλο παρουσιαστικό. Είναι που έχει και το ίδιο επώνυμο με τον Μπάμπαλη, το βασανιστή της χούντας :razz:

2 people like this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Ένα σχόλιο δικό μου σχετικά με τα όσα έγραψε ο Σιδερής περί Μπιθικώτση... Συμφωνώ με όλα όσα έγραψες, και έτσι είναι το σωστό: σίγουρα δεν μπορούμε να "ακυρώσουμε" τον Μπιθικώτση (καλλιτέχνη, φωνή, ρεπερτόριο...) επειδή στην πορεία του έκανε το λάθος να τραγουδήσει τον ύμνο της χούντας. Θα ήταν λάθος. Ούτε το καλλιτεχνικό έργο του Άκη Πάνου επειδή σκότωσε έναν άνθρωπο, ούτε, ούτε....

Απλά συμβαίνει το παράδοξο, σε όλους να "συγχωρούνται" τα όποια λάθη τους χάρην "σούμας", αλλά όταν πρόκειται για τον Νταλάρα όοοοοχι!! Ο Νταλάρας, επειδή η γυναίκα του τόλμησε και μπήκε στην πολιτική, ε, δεν είναι δα και κανένας τρομερός ερμηνευτής, για την ακρίβεια ποτέ δεν είχε φωνή, από το '80 και μετά δεν έχει προσφέρει τίποτα καλλιτεχνικά, κ.ά. διάφορα τέτοια...

Αυτό είναι που δεν μπορώ να δεχτώ και αυτός είναι ο μόνος λόγος για τον οποίο -προσωπικά- αναγκάζομαι να αναφέρομαι συχνά πυκνά στα λάθη διάφορων καλλιτεχνών, ακριβώς για να δείξω αυτό! Αλλιώς κι εγώ είμαι από τους ανθρώπους που κάνουν τη σούμα και κρατούν τα καλά μιας διαδρομής. Προφανώς από όλη τη διαδρομή του Μπιθικώτση δεν είναι ο ύμνος της χούντας αυτό που θα μου μείνει, αλλά η Ρωμιοσύνη, το Άξιον Εστί, το Τραγούδι του νεκρού αδελφού, ο Επιτάφιος...

2 people like this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Ισχύει αυτό που λες Χρύσα για τον Νταλάρα. Πριν από λίγο καιρό χρησιμοποίησα σε παρόμοια κουβέντα ένα εικονικό παράδειγμα για να καταδείξω αυτό που λες . Αν περπατούσε π.χ. ο Πάριος στο δρόμο και σκόνταφτε, όλοι δίπλα του θα έτρεχαν να τον βοηθήσουν να σηκωθεί (και καλά θα έκαναν φυσικά). Αν συνέβαινε το ίδιο με τον Νταλάρα, να είσαι σίγουρη ότι θα υπήρχαν κάποιοι που θα έσπευδαν να του δώσουν μία να πάει παρακάτω.

Δυστυχώς, σε όλους τους τομείς της ζωής, πάντα θα υπάρχουν αυτοί που θα προσπαθούν να κατεβάσουν ό,τι δε μπορούν να φτάσουν, ό,τι φθονήσουν ή να βγάλουν δημόσια και αλλοιωμένα ό,τι προσωπικό ή επαγγελματικό έχουν μαζί του. Είναι σαν να είσαι σε έναν κήπο και αντί να ρίξεις την κοπριά στις ρίζες των φυτών για να αναπτυχθούν, να τη ρίξεις στην κορυφή αυτού που ξεχωρίζει, για να γίνει ίδιο με τ' άλλα.

6 people like this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Διάβασα με ενδιαφέρον όλες τις απόψεις στο θέμα. Θα σχολιάσω σύντομα κάποια από αυτά:

Το να αλλάζει κάποιος άποψη, είναι απόλυτα θεμιτό ΑΝ τεκμηριώνει λογικά τον λόγο που άλλαξε άποψη. Φράσεις όπως "δεν μάτωσε τα τραγούδια" και "δεν κυλίστηκε να γίνει λάσπη" τις θεωρώ αερολογίες. Φοβερός συνθέτης ο Μικρούτσικος αλλά είναι μάλλον πνευματικά ασταθής. Αλλάζει γνώμες εύκολα. Ειδικά όταν ξέρει πως κάποια τραγούδια του όπως το "Ανεμολόγιο" και το "Καραντί" έχουν σφραγιστεί έντονα απο τις ερμηνείες του Νταλάρα και όλος ο κόσμος τα έχει συνδέσει με τον Νταλάρα. Αυτό αρκεί σαν κριτική νομίζω.

Την περίοδο της Χούντας πολλοί καλλιτέχνες ήθελαν απλά να επιβιώσουν και να μη βρεθούν κομματιασμένοι σε κάποιο μπουντρούμι. Είχαν οικογένειες από πίσω και είχανε λιγότερο επαναστατικό τρόπο σκέψης. Έτσι λοιπόν κατανοώ τον Μπιθικώτση, (που προφανώς δέχθηκε απειλές) αλλά και όποιον άλλο που πήγε και τραγούδησε εκεί που πήγε. Ταυτόχρονα όμως σταθμίζω και την πράξη του, τους γελοίους ανθρώπους που στήριξε και την αντίσταση που δεν έδειξε. Όλα αυτά με βοηθούν σαν πολίτη να κατατάξω ηθικά και αξιακά τους καλλιτέχνες αυτούς.

Εν πάση περιπτώσει δεν πιστεύω να νομίζετε πως όλοι οι καλλιτέχνες ήταν αντιστασιακοί, τύπου "Μίκη". Όπου φυσούσε ο άνεμος ήταν (και είναι) οι περισσότεροι έχοντας το μυαλό στην επιβίωση.

Όσον αφορά την Άννα Νταλάρα, το έχω ξεκαθαρίσει τελικά μέσα μου: Καλά έκανε που μπήκε στην πολιτική και καλά έκανε που ψήφισε όπως ψήφισε. 1ον) Γυναίκες με το μυαλό και τις γνώσεις της Άννας χρειάζονται στον κοινοβούλιο. Όχι γυναίκες σαν την Ράπτη και την Κωνσταντοπούλου.

2ον) Στην κατάσταση της χώρας όπως ήταν το 2010, η ψήφιση του μνημονίου ήταν ο μοναδικός ασφαλής και λιγότερο οδυνηρός δρόμος για να αποφύγουμε την καταστροφή. Το ίδιο θα ψήφιζα κι εγώ. Μπορεί να μη μας αρέσει, μπορεί να μην το διαχειρίστηκαν σωστά όσον αφορά τους φόρους (μας διέλυσαν), αλλά άλλος τρόπος, χωρίς μνημόνιο δηλαδή, δεν υπήρχε. Καλά έκανε και το ψήφισε και καλά έκανε και ο Νταλάρας και είπε οτι ήταν αναγκαίο. Δείχνει άνθρωπο που ξέρει να σκέπτεται λογικά. Το ότι αντέδρασαν αυτοί που αντέδρασαν με αφήνει τελικά αδιάφορο γιατί προφανώς είναι οι ίδιοι που ήθελαν καεί η βουλή, και να ψοφήσουν οι πουλημένοι πολιτικοί.... Άρα η γνώμη τους και η ύπαρξή τους μου είναι παντελώς αδιάφορη.

Η συζήτηση λοιπόν σχετικά με την Άννα την πολιτική και τον Νταλάρα είναι άνευ νοήματος πλέον.

1 person likes this

Share this post


Link to post
Share on other sites
Guest
You are commenting as a guest. If you have an account, please sign in.
Reply to this topic...

×   You have pasted content with formatting.   Remove formatting

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

Loading...