Apostolis

Είπαν για τον Γ.Νταλάρα...

1,091 posts in this topic

Γεια σου ρε Νατάσα!  B)  Ετοιμάζει και δίσκο με τον Αντώνη Βαρδή!

Η ερώτηση του δημοσιογράφου ήταν: "Είναι αλήθεια ότι είστε φανατική θαυμάστρια του Γιώργου Νταλάρα;" 

3 people like this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Ο Γιάννης Μαρκόπουλος για τον Γ.Νταλάρα στον Ελεύθερο Τύπο (24.8.13)


 


''Συνεργάζεστε και πάλι μετά από 25 χρόνια με τον Γιώργο Νταλάρα. Μιλήστε μας γι αυτή την επανασύνδεση.Θα έχει και μέλλον;


 


Ο Γιώργος Νταλάρας έχει ερμηνεύσει άριστα ένα δύσκολο και πολυδαίδαλο μουσικό μου έργο, το Σεργιάνι στον Κόσμο. που πάντα το σκέφτομαι να γίνει μια σύγχρονη παράσταση.Διαθέτει ταλέντο, είναι ακούραστος δουλευτής κι ένας ερμηνευτής έτοιμος να προσφέρει τις δυνάμεις του.


Η χώρα μας έχει πέσει πολύ χαμηλά. Με ανησυχεί πάρα πολύ αυτό. Δεν χάνω την ελπίδα μου, αλλά δεν μου αρέσει αυτή η καθυστέρηση. Στην εποχή που ζούμε είναι απαραίτητο να αφήσουμε στην άκρη αυτά που μας χωρίζουν. Τώρα πρέπει να αναζητήσουμε εκείνα που θα μας ενώσουν και να επαναπροσδιορίσουμε τις πολιτισμικές, τις πολιτικές, τις οικονομικές, τις οικογενειακές και εκπαιδευτικές μας σχέσεις. Έχουμε την υποχρέωση να βρούμε τώρα τη σύγχρονη σκέψη που θα προβάλλει παρελθόν, παρόν και μέλλον, στο επίπεδο της ανασυμφιλίωσης.''

8 people like this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Εγώ ξέρω ότι αν πεις σε μια τυχαία παρέα ότι γουστάρεις Αγγέλακα θα σε πούνε μάγκα και αν πεις Νταλάρα 98% δεν θα ξαναπιείς καφέ μαζί τους. Εκεί φτάσαμε

1 person likes this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Μπα; Βγήκε από τις σπηλιές;

  

Λόγω επικείμενης συναυλίας του στο Θ.Βράχων...

4 people like this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Σύστημα το έκανε μου φαίνεται... πριν από τις συναυλίες του κάνει δηλώσεις για τον Νταλάρα για να μαζέψει κόσμο... Τράτζικ.. 

2 people like this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Πριν τις συναυλίες τους και τους δίσκους τους πολλοί είναι αυτοί που κάνουν συνεντεύξεις γιατί τότε τους αναζητάνε και οι δημοσιογράφοι. Κι επιπλέον είναι φυσιολογικό ακόμη και ο καλλιτέχνης να επιδιώκει να βγει τότε στο προσκήνιο. Ούτε καν οι δηλώσεις του ως περιεχόμενο πρέπει να μας κάνουν εντύπωση. Είναι σταθερή η άποψή του εδώ και πολλά χρόνια. Το αν διαφωνούμε με αυτή (εντελώς όμως) είναι άλλο θέμα... Και, προσωπικά, δε διαφωνώ επειδή "τα χώνει" στον Νταλάρα και του καταλογίζει όλη την "πολιτισμική χολέρα" και τον φέρνει στην ίδια θέση με τον Κωστόπουλο, η διαφωνία μου επ' αυτού είναι δεδομένη. Αυτό που με ενοχλεί είναι ότι κάνει λόγο για υποστήριξη εξουσίας και ΜΜΕ, όταν υπήρξε εποχή που ο Αγγελάκας και η παρέα του ήταν μέρος ενός light αντιεξουσιαστικού κινήματος που κάθε άλλο παρά εκτός συστήματος ήταν. Τέλος πάντων... Όπως είπα και στην αρχή, τα έχουμε ξανακούσει αυτά. 

1 person likes this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Στο video από το 11.40' και μετά. Πιο πολύ γιατί πάσχει η μεταφορά στο κείμενο.

http://www.gossip-tv.gr/showbiz/story/282415/layrentis-mahairitsas-ta-oneira-ton-neon-pia-einai-na-ginoyn-san-ton-hatzigianni

 

«Το βαρέλι δεν έχει πάτο, δεν γίνεται να αντέχουμε τα όσα μας πασάρουν κάθε φορά και να υποστηρίζουν ότι μαζί τα φάγαμε».

 «Διέγνωσαν ότι υπάρχει εύπορο έδαφος και απουσία πολιτισμού και έχτισαν πάνω σε αυτό, δεν θα μπορούσαν να το κάνουν σε μια χώρα παγιωμένη, εδώ είναι μπάτε σκύλοι αλέστε»

Ο γνωστός τραγουδιστής έκανε λόγο για έλλειψη καθημερινότητας πια στην Ελλάδα σε ότι αφορά την ποιότητα μιας και το lifestyle και η τηλεόραση συνέβαλαν στο να διαλυθούν τα πάντα. «Τα σημερινά τραγούδια, τα πιπίνια τα μπουζούκια και ο σεξισμός είναι αυτά που χαρακτηρίζουν την Ελλάδα του σήμερα, χρησιμοποιούν την τακτική του «φύγε εσύ έλα εσύ», δεν θέλουν άλλο Νταλάρα και Σαββόπουλο, τα όνειρα πια είναι να γίνουν σαν τον Χατζηγιάννη, με γυναίκες, χρήματα, σκουλαρικάκι και Μύκονο το καλοκαίρι, πρέπει να γίνω σαν τον Κατσιμίχα το θεότρελο να είμαι από το ένα ψυχιατρείο στο άλλο, βλέπεις εμείς είμαστε πια Cult, τρελοί και έντεχνοι ποιος θέλει να γίνει σαν εμάς κι ας έχουμε πουλήσει οχτώ φορές παραπάνω από τους λεγόμενους εμπορικούς».

1 person likes this

Share this post


Link to post
Share on other sites

..εκει κατω στο πατο εχει κ τρυπα για πιο άπατο!! το 'φυγε εσυ, ελα εσυ' αντικατοπτριζει την ανευθυνοτητα κ την τεμπελια μας σαν λαος, τουλαχιστον τα τελευταια χρονια που αντιλαμβανομαι το ποσο σκουρια εχουν τα γραναζια..!! τωρα τα υπολοιπα π αναφερει περι πιπινια, σεξισμους, Μυκονους, σκουλαρικαριες, δηθενισμοι κ μιζερισμοι, με βρισκουν απολυτα κ εδω συμφωνο!! μας τα ελεγε οταν τον ειχαμε εδω περσι το χειμωνα, 'μονο χατζηγιαννη μη μου ζητησετε να πω..' ..πρεπει να εχει θεμα με τον τυπακο ο Διδυμοτειχος!!  ;)

1 person likes this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Αυτο για για ψυχιατρειο και κατσιμιχα, ειναι ακομψο. Μου αρεσει να μιλαει καποιος ειλικρινα, αλλα θελει προσοχη ο δημοσιος λογος.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Όντως αυτο μου χτυπησε κ εμενα πιο πολυ.Οταν βγαινεις να πεις την αποψη σου

σε τετοια θεματα δε πρεπει να σαι αγαρμπος..


 

Share this post


Link to post
Share on other sites

Για μένα ο Μαχαιρίτσας έχει τελειώσει απο καιρό σαν προσωπικότητα. Δεν τρέφω καμία εκτίμηση πλέον για αυτόν σαν πολίτη. Σαν μουσικός είναι καλός. Αλλά μέχρι εκεί.

Share this post


Link to post
Share on other sites

To μεταφέρω κι εδώ,μιας και αυτά που λέει ο Μιχάλης είναι πολύ σημαντικά και ίσως είναι η πρώτη φορά,που κάποιος συνάδελφος του Γιώργου,τα λέει τόσο "χύμα" στο σημείο για την "Είσοδο Ελεύθερη"...

Με το Γιώργο Νταλάρα πώς προέκυψε η συνάντηση; 
Μας είχε ακούσει στη Σφεντόνα με τη Γλυκερία και μετά δεν είχαμε κάποια επαφή. Ώσπου ένα απόγευμα χτύπησε το τηλέφωνο και μου λένε «θα σας πάρει ο κ. Νταλάρας». Η συνάντηση με το Γιώργο Νταλάρα, ήταν πραγματικά «βαρύ πυροβολικό»... Για το Γιώργο όλοι ξέρουμε, αλλά τα περιείχε όλα: σπουδαίους μουσικούς, τεχνικούς, ηχολήπτες, που ξέρεις πως κι εμένα μου αρέσουν πολύ όλα αυτά... Ήταν λοιπόν όλα στην πένα! Άψογος! Κι αυτός είδες, πειθαρχημένος πάντα και καπετάνιος στο καράβι του... 
Γυρίσατε μαζί όλη την Ευρώπη... 
Βέβαια, το 2006 και μετά με το Encore Tour ξανά το 2010... Η χημική αυτή ένωση των δυο σας, ως μουσικών, πώς ήταν; Αχ, να ‘μασταν λίγο πιο κοντά ηλικιακά! Λίγο! Όχι για το θέμα αντοχής, όχι! Για τη φάση της ζωής του καθενός, γι’ αυτό το λέω! Εγώ βρίσκομαι σε μια φάση που θέλω να «καταθέσω», ο Γιώργος έχει «καταθέσει», «καταθέτει» και θέλει και να διαρμιστεί, όπως λέμε, να βάλει σε τάξη υποθέτω κάποια πράγματα...

Θεωρείς δηλαδή ότι είχατε να δώσετε πάρα πολλά κοινά πράγματα, ακόμα περισσότερα από τα πολλά που έχετε ήδη μοιραστεί, αν ήσασταν κοντύτερα ηλικιακά...

Ναι, όχι πως έχει σημασία η ηλικία, αλλά ως σου είπα η φάση! Αν ήταν δηλαδή η ζωή μας και η καριέρα μας στην ίδια φάση! 

Θεωρώ πως επειδή κι εκείνος έχει, την υγιή, τελειομανή «τρέλα» με τους μουσικούς, γι’ αυτό ταιριάξατε τόσο!

Μα ακριβώς γι’ αυτό αγαπηθήκαμε! Στις πρόβες γελούσανε, ας πούμε, οι δικοί μου οι μουσικοί και μου λέγανε «τί σου θυμίζει αυτό; Τόση ομοιότητα;»! Δεν τον είχαν ξαναδεί ποτέ, ούτε ο Τσικαλάκης ο Μιχάλης, ούτε ο Γιώργης ο Σκορδαλός, ούτε ο Στριλιγκάς! Και οι τρεις λοιπόν είπανε το ίδιο! «Παιδιά δε μπορεί! Το ίδιο σχεδόν στις πρόβες;» Εντάξει ο καθένας γενικότερα έχει το χαρακτήρα του, αλλά έτσι είναι! Γιατί δεν ήρθαμε να «παίζουμε», δεν είναι καφενείο! Ήρθαμε να κάνουμε πρόβα 4 ώρες; 4 ώρες, με το διάλειμμα τους όπως πρέπει, αλλά να δουλέψουμε με συνείδηση και συνέπεια! Δε μπορώ να κοροϊδεύω τον εαυτό μου! Δεν μπορώ να μελετάω τις υπόλοιπες 14 ώρες και να ‘ρχομαι εδώ 4 ώρες και να σας δουλεύω!

Αυτό δηλαδή το φαινόμενο πιστεύεις συμβαίνει γενικότερα;
Όχι, όχι... Οι άνθρωποι που είναι στην μπροστινή γραμμή, δεν τους παίρνει να κοροϊδέψουν, έτσι είναι τα πράγματα, αλλιώς δε βγαίνει το «υλικό»...

Μια που μιλάμε για ένα κοινό αγαπημένο μας πρόσωπο... Αυτές τις ασχημονίες πριν 1,5 χρόνο στις συναυλίες του με «Ελεύθερη Είσοδο», πώς τις αντιμετώπισες; 
Την αλήθεια; Ξέρεις τί είπα; «Γεια σου καπετάνιε μου, γράφεις ιστορία»! Γιατί ο καθένας μπορεί να πάρει το κόμμα και να το κάνει θέμα, ή και το «και» και να το κάνει θέμα! Βέβαια, θα μου πεις, αλλάζει το κείμενο... Αλλά εγώ άλλο θέλω να σου πω: Ο Γιώργος Νταλάρας έχει αποδείξει, δε χρειάζεται να αποδείξει, τί να αποδείξει τώρα; Τώρα θα αποδείξει άλλα άμα θέλεις στον εαυτό του! Έχει επιβεβαιωθεί! Για ποιά να μιλήσουμε; Για το Μνημόνιο; Ποιό, το τελεσίδικο; Ή για όλα τ’ άλλα που λένε; Δες το αντικειμενικά, πες ότι δεν είναι φίλος σου ο Γιώργος... Ένας άνθρωπος έχει κόσμο, έχει μεγάλη προσέλευση κοινού... Και πώς έχει πέντε χρήματα, πώς έχει κάποιες οικονομικές αποδοχές φταίει αυτός δηλαδή, γιατί δεν τα πέταξε στον κάδο; Συγγνώμη τί θα θέλατε αν ήταν ο γιος σας, ο αδερφός σας, ο πατέρας σας; Κρατήθηκε, δεν ξέφυγε, δεν αλήτεψε, ήταν σταθερός από την αρχή μέχρι το τέλος... Εγώ συνεργάστηκα μαζί του, ήταν άψογος, σε όλα του! Λοιπόν; Τί να του χρεώσω; Τί; Όσοι πραγματικά τσατίζονται, να σηκωθούν να πάνε να τα βάλουν με άλλους! Αυτός τα «πήρε»; Αυτός τα δούλεψε και πλήρωσε και την εφορία του! 
Στο κάτω-κάτω της γραφής σ’ εκείνη τη φάση, προσέφερε την τέχνη του αφιλοκερδώς! Το οποίο είδαμε ότι στην πορεία το κάνανε κι άλλοι! Ο Γιώργος όμως αντιμετώπισε ένα μένος, όχι λαού, γιατί ήμουν παρών στα επεισόδια, αλλά ανθρώπων τους οποίους τους αντιμετωπίζουμε και σήμερα! Χρυσαυγίτες, αναρχοδήθεν, αναρχοαριστεροί, αναρχοδεξιόστροφοι, που δεν έχουν καμία ταυτότητα και είναι οι γνωστοί «μπαχαλάκηδες»... Δεν ήταν λαός τα 50 άτομα, μέσα στους δυο χιλιάδες! 
Έτσι μπράβο! Αυτό θα σου ‘λεγα τώρα! Αυτό το ξέσπασμα ήταν τελείως ή υποκινούμενο, ή από «ψευτοχουλιγκάνους», όπως τους αποκαλώ. Δε βρίσκεις την καρδιά να το κάνεις σ’ έναν άνθρωπο, που έχει προσφέρει πολιτισμό, έχει πάει την Ελλάδα σ’ όλο τον κόσμο και την έχει αντιπροσωπεύσει με πραγματικό κύρος κι αξιοπρέπεια... Δεν έχει την ψυχή να το κάνει ένας αξιοπρεπής άνθρωπος, ένας συνειδητοποιημένος, ένας που ήξερε γιατί το έκανε... Γιατί δεν υπάρχει «γιατί»... Αγανάκτηση μόνο αν έχεις επειδή είναι πετυχημένος και τον ζηλεύεις! Όμως πήγαινε αλλού, δεν είναι εδώ συγκέντρωση να μιλήσει κάποιος πολιτικός, τραγούδια θα πούμε!
Και στο εξωτερικό υπάρχουν αυτά τα φαινόμενα...

Βεβαίως, ο Bob Dylan ήτανε, που μόλις πήρε την ηλεκτρική κιθάρα, που μ’ αυτή έγραψε τα μεγάλα τραγούδια, του πετάγαν ντομάτες! Και λέω, τί; O άνθρωπος, έκλεισε ένα κύκλο κι ανοίγει έναν άλλον! Πειράζει; Ζωγράφος είναι! Πώς ζωγραφίζει τώρα με ξυλομπογιές, θα ζωγραφίζει έτσι για πάντα, αν είναι ο Πικάσο;
Ε, ναι και στο εξωτερικό υπάρχουν και εκείνοι που κατηγορούν τον Bono, τον Springsteen, τον Sting, τον Jagger, γιατί βγάζουν τόσα χρήματα...

Μα γιατί πηγαίνει τόσος κόσμος!

Στην Ελλάδα όμως υπάρχει ίσως τόσο έντονα το «γιατί αυτός κι όχι εγώ»... Ακόμα και ανάμεσα σε συναδέλφους! Γιατί, για να το κλείσω το θέμα αυτό, άκουσα κάποιους συναδέλφους του να λένε τότε, «ο Γιώργος, το χρειαζότανε το γιαουρτάκι του»...

Να σου πω κάτι! Στην ιστορία του Γιώργου, εγώ δε δίνω σ’ αυτά σημασία! Ήταν κάτι σαν το κερασάκι στην τούρτα! Και ποιός είναι αυτός που το ‘πε μωρέ; Και τί έχει κάνει αυτός; Πού ‘ντονε να τονε δω, να δω τί έχει κάνει αυτός για την κοινωνία... Γιατί αυτός, που δεν έχει κάνει τίποτα το’ πε! Γιατί βαριέται να σηκωθεί από τον καναπέ του, από την καλόβολιά του, απ’ όλα τα σχετικά... Και μόλις δει ότι «κουνάει λίγο, λίγο αυτή η κολόνα; να τη ρίξουμε, να τη σπρώξουμε να πέσει»... Όχι δεν πέφτει η κολόνα! Γιατί είναι συνδεμένη με το κτίριο με δοκάρια, έχει υποδομή... 

Μου θυμίζει μια εικόνα, που είχα δει παλιά, όταν ήμουν 14-15 χρονών... ένα γκρεμό, που προσπαθούσαν να τον ανέβουν χιλιάδες «μέτριοι» και προσπαθούσαν, προσπαθούσαν... γιατί στην κορυφή είχε φθάσει ένας «άριστος»... κι εκείνοι, προσπαθούσαν να τον γραπώσουν και να τονε κατεβάσουν κάτω, να τον πάνε στον πάτο...

Μα έτσι είναι! Λογικό δεν είναι; Αυτή δεν είναι η φύση των πραγμάτων; Μέχρι να αλλάξει, να μεταλλαχτεί κι αυτή, να γίνει κάτι άλλο... Θα αναβαθμιστεί κι αυτή δεν μπορεί! Ο άνθρωπος δεν έχει αλλάξει τα τελευταία χιλιάδες χρόνια, έτσι τουλάχιστον γράφουν! Και πρέπει να γίνει ένα κλικ να αλλάξει αυτό, γιατί δεν παίζουμε μουσική με τη μεζούρα... Δεν πρέπει να υπάρχει ανταγωνισμός, όπως γίνεται σε ένα άθλημα, είναι διαφορετικά στη μουσική...
 

http://www.ogdoo.gr/portal/index.php?option=ozo_content&perform=view&id=8148&Itemid=144

6 people like this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Κρητική λαλιά!

3 people like this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Από τον Aris Vansac.Χωρίς πολλά πολλά, επιγραμματικά αλλά ουσιαστικά.Και η διπλή φωτογραφία ωραία.

http://kaioximonon.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html?spref=fb

 

Ποιος είναι ο Γιώργος Νταλάρας;

 
Είναι αυτός που του εμπιστεύτηκαν τα τραγούδια τους οι σπουδαιότεροι συνθέτες και στιχουργοί και ποιητές πριν ακόμα γίνει 25 χρόνων. (Σταύρος Κουγιουμτζής, Μάνος Λοΐζος, Απόστολος Καλδάρας, Μίκης Θεοδωράκης, Γιώργος Μητσάκης, Άγγελος Σέμπος, Γιώργος Κατσαρός, Μίμης Πλέσσας, Γιάννης Ρίτσος, Λευτέρης Παπαδόπουλος, Μάνος Ελευθερίου, Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου Πυθαγόρας, Γιώργος Θέμελης κ.α).
 

Είναι αυτός ο μουσικός-τραγουδιστής που έφερε ξανά στην επιφάνεια το ρεμπέτικο τραγούδι μέσα από ένα διπλό αλμπουμ το 1975. Ηχογραφημένο με πλούσιες ενορχηστρώσεις, χωρίς να προσπαθεί να μιμηθεί τις παλιές ηχογραφήσεις.
 

Είναι αυτός που με το δίσκο Ρεμπέτικα της κατοχής έκανε γνωστά, άγνωστα μέχρι τότε ρεμπέτικα που είχαν γραφτεί τη περίοδο της κατοχής και του εμφυλίου, παρουσιάζοντας τα ζωντάνα μαζί με τους συνθέτες τους. 
 

Είναι αυτός που έβγαλε το καλό λαϊκό τραγούδι από τα νυχτερινά κέντρα και το έβαλε στα θέατρα, στα στάδια και στους συναυλιακούς χώρους σε όλη την Ελλάδα κάνοντας το προσιτό σε ένα κοινό που δεν μπορούσε ή δεν ήθελε να το τραγουδά στα νυχτερινά κέντρα.

Είναι αυτός που γέμισε τρεις φορές το Ολυμπιακό στάδιο της Αθήνας (το 1983(2 φορές) και το 1987). Την εποχή που ακόμα το καλό τραγούδι συγκέντρωνε την πλειοψηφία του κόσμου.

Είναι αυτός που οι συναυλίες του είχαν την καλύτερη και αρτιότερη ηχητική κάλυψη για την εποχή εκείνη στην Ελλάδα.

Είναι ο μουσικός-τραγουδιστής με τις περισσότερες πωλήσεις δίσκων στην Ελλάδα (περισσότερες από 12 εκατ. πωλήσεις).

Είναι αυτός που τραγούδησε για πρώτη φορά το Άξιον Εστί του Οδυσσέα Ελύτη και του Μίκη Θεοδωράκη στο Ηρώδειο το 1988. Ενώ το 1995, πάλι Ηρώδειο έκανε ένα αφιέρωμα στο Μίκη Θεοδωράκη μαζί με την ορχήστρα Metropole Orchestra της Ολλανδίας, μια εποχή που ο συνθέτης δεν είχε την ευρεία αποδοχή που έχει σήμερα.

Είναι αυτός που συνεργάστηκε με σπουδαίους καλλιτέχνες του εξωτερικού (Al di Meola, Paco de Lucia, Dolce Pontes, Eddy Napoli, Emma Shapplin, Goran Bregovic, Sting, Noa, κ.α) και με σπουδαίες ορχήστρες απ' όλο το κόσμο( Metropole Orchestra-Ολλανδία, Israel Philharmonic Orchestra, Συμφωνική ορχήστρα του Μόντρεαλ, BBC Concert Orchestra, Προεδρική Ορχήστρα του Κρεμλίνου, Ossipov Russian Orchestra στους Δελφούς κ.α)

Είναι αυτός με τις τέσσερις ευρωπαϊκές περιοδείες, συνεχίζοντας την παράδοση που ξεκίνησε ο Μίκης Θεοδωράκης προβάλλοντας το ελληνικό τραγούδι στο εξωτερικό. Με συναυλίες σε Αμερική και Αυστραλία.

Είναι αυτός που οι συμμετοχές του σε δίσκους συνθετών (λέγοντας από 1 εώς και όλα τα τραγούδια του δίσκου) είναι περισσότερες απο τα αλμπουμ με συλλογή τραγουδιών από διαφορετικούς συνθέτες.

Είναι αυτός που ο Αργεντίνος συνθέτης Ariel Ramirez χαρακτήρισε ότι έκανε τη πιο αυθεντική εκτέλεση του έργου του, Missa Criolla.

Είναι αυτός που δε δίστασε να τραγουδήσει λατινοαμερικάνικα τραγούδια (1987) δείχνοντας ότι ένας καλλιτέχνης δεν πρέπει να μείνει σε αυτά που θέλει ο κόσμος αλλά να δοκιμάζει και νέα ακούσματα.

και γι' αυτό η πορεία του θα αφήσει ένα μεγάλο στίγμα στην ιστορία της ελληνικής μουσικής. 

 
6 people like this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Και η "νέα γενιά" ελλήνων καλλιτεχνών παίρνει θέση κι είναι σημαντικό!

Α. Είχε ξεκινήσει - εκφραστεί και στον καλλιτεχνικό χώρο πιστεύετε αυτό το φαινόμενο; Το ότι πέρυσι πέταγαν γιαούρτια στο Νταλάρα, του έσπασαν την κιθάρα, στις συναυλίες που είχε δώσει με «είσοδο ελεύθερη», αποτέλεσε ουσιαστικά τον πόλο να ξεκινήσουν κι από τότε αυτά τα φαινόμενα και να φτάσουμε εδώ που φτάσαμε σήμερα;

Σουζάνα: Δε δείχνει παιδεία όλη αυτή η αντίδραση! Εγώ πάλι σα γραφική θα πω για την παιδεία! Όταν λέω «παιδεία», εννοώ να έχει διαβάσει ο άλλος καλά ιστορία, να ξέρει τι έχει γίνει στη χώρα του... Αν ξέρεις καλή ιστορία, μπορείς να προβλέψεις και τι θα γίνει στο μέλλον, κάποια πράγματα κάνουν κύκλους! Αν έχεις καλή παιδεία, είσαι και καλύτερος άνθρωπος, με τη ρομαντική έννοια του όρου, δεν ασχολείσαι με συμπεριφορές μίσους και απέχθειας προς το συνάνθρωπο σου... Ο ρατσισμός δεν πρέπει να υπάρχει καν σαν έννοια στο μυαλό μας. Αν επίσης έχεις διαβάσει ποίηση, αν έχεις ακούσει Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, ανεξάρτητα από που ανήκει ο καθένας... Αν έχεις διαβάσει Μπρεχτ, αν έχεις ακούσει Κουρτ Βάιλ...

Ελένη: Αν έχεις συγκινηθεί με κάποιον πίνακα του Πικάσο κι έχεις καταλάβει μια ολόκληρη ιστορία μέσα από ένα έργο τέχνης...

Σουζάνα: Όλα αυτά είναι παιδεία! Δε σημαίνει πως πρέπει να γράφεις στο πολυτονικό για να έχεις παιδεία! Όπως και η μουσική έτσι και η γλώσσα είναι ένα θέμα, για το οποίο μπορούν να μιλήσουν όλοι, όλοι έχουν άποψη! Μπορεί να σου πει κάποιος, «εμένα μ’ αρέσει αυτός κι εκείνος δε μ’ αρέσει και δε με νοιάζει εσύ τι μου λες»! Είναι δικαίωμα του! Είναι γούστα αυτά! Έτσι και με τη γλώσσα βλέπεις ότι όλοι βγαίνουν κι αρχίζουν να λένε, «όχι εγώ θέλω πολυτονικό, τότε ήταν πιο όμορφα»... Ναι, «αλλά το πολυτονικό ήρθε μετά, πιο παλιά δεν υπήρχε το πολυτονικό»... Και αρχίζει όλο αυτό το γαϊτανάκι της ημιμάθειας και βγαίνουν πολύ επικίνδυνα στοιχεία στη φόρα... Όλα αυτά έχουν να κάνουν με την παιδεία, Άρη! Εκεί εστιάζουμε τα πάντα!! 

http://www.ogdoo.gr/portal/index.php?option=ozo_content&perform=view&id=8286&Itemid=144

4 people like this

Share this post


Link to post
Share on other sites
''Να πανό, να Μάλαμας'' Του Δημήτρη Δουλγερίδη (ΝΕΑ 13-9-2013)

 

''Αν και επαγγελματίας του χώρου, δεν φέρθηκε καθόλου μαρκετίστικα ο Σωκράτης Μάλαμας. Τέτοιες ευκαιρίες δεν πρέπει να πηγαίνουν χαμένες, όταν ο λαός θέλει και η τέχνη μπορεί να εκφράσει τα ντέρτια του. Ο συνθέτης όφειλε να δώσει πράσινο φως στους ακτιβιστές κηδεμόνες για να ξεσπαθώσουν στη συναυλία της Πετρούπολης, αναρτώντας πανό ή λέγοντας και καμιά κουβέντα παραπάνω για τους χαλεπούς καιρούς που βιώνει η Ρωμιοσύνη. Τώρα θα του κολλήσουν τη ρετσινιά, μαζί με όσους σιωπούν. «Της καταστάσεως» και ο Μάλαμας... Οπως και ο Νταλάρας, που βρέθηκε να μαζεύει νεράντζια επί σκηνής ακούγοντας τη χορωδία της άκρας μνησικακίας σε dolby surround.  

Το παράδοξο είναι ότι ο Μάλαμας δεν ακολούθησε το παράδειγμα του πνευματικού συνοδοιπόρου του Θανάση Παπακωνσταντίνου. Πέρυσι τέτοιον καιρό ο τραγουδοποιός επέτρεψε σε μια «συντρόφισσα» να διαβάσει μανιφέστο φυλακισμένης που κατηγορούνταν για συμμετοχή στους Πυρήνες της Φωτιάς. Δεν ακολούθησε ούτε το παράδειγμα πολλών ομοτέχνων του που επιμένουν να κόβουν εισιτήρια - φτηνά, βεβαίως βεβαίως - υπομένοντας και αυτοί την «ξενόφερτη χούντα» μαζί με την κερκίδα. Αν δεν ακουστούν τώρα αγανακτισμένοι στίχοι και τραγούδια της φωτιάς, πότε θα ακουστούν;

Και μια δεύτερη ερώτηση προς κάθε ενδιαφερόμενο: την επόμενη φορά που μέλη της Χρυσής Αυγής θα αναρτήσουν πανό σε μια συναυλία να δώσουμε βήμα στους δικούς τους καημούς ή να τους απομονώσουμε διά της μουσικής;''

Share this post


Link to post
Share on other sites

http://www.proininews.gr/11/27/%CE%BF-%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%B7%CF%82-%CF%87%CE%B1%CF%88%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B7%CF%82-%CE%BF-%CE%B3%CE%B9%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%82-%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%AC%CF%81/

 

Ο Λευτέρης Χαψιάδης :«Ο Γιώργος Νταλάρας μ’ έκανε με το ζόρι στιχουργό»


xapsiadis7-604x290.jpg

Στο ραδιοφωνικό στούντιο της ΠΡΩΙΝΗΣ βρέθηκε το πρωί της Τετάρτης ο στιχουργός Λευτέρης Χαψιάδης, ο οποίος επισκέφθηκε την Καβάλα με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου του «Ένας αλήτης άγγελος» το απόγευμα της ίδιας ημέρας στο ΟΣΚΑΡ, κατόπιν συνεργασίας της διευθύνσεως δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και του μουσικού σχολείου. Ο Λευτέρης Χαψιάδης είχε την καλοσύνη να αναμοχλεύσει τις αναμνήσεις του για χάρη μας και να θυμηθεί τα παιδιά του χρόνια, τη μεγάλη αγάπη του για το τραγούδι και το Λευτέρη Παπαδόπουλο, αλλά και να αφηγηθεί τις συνθήκες κάτω από τις οποίες έγινε στιχουργός «με το ζόρι» κατόπιν πιέσεων του Γιώργου Νταλάρα.
 

ΕΡ: Ποιο ήταν το έναυσμα για να πρωτοασχοληθείτε με το τραγούδι και το στίχο;
 

ΑΠ: Ήταν κάτι που προέκυψε εντελώς τυχαία. Από την ηλικία των 3 ετών ζούσα κυριολεκτικά μέσα στο τραγούδι διότι ο πατέρας μου διατηρούσε το καφενείο του χωριού Κοίλα των Φερών Έβρου. Το καφενείο ονομαζόταν “Η νέα Ελβετία” αφού πίστευε ότι το όμορφο χωριό μας μπορούσε να συγκριθεί με την ευρωπαϊκή χώρα. Μέσα στο καφενείο υπήρχε ένα γραμμόφωνο, καθώς κι ένα μεγάλο ραδιόφωνο – έπιπλο. Μέρα – νύχτα λοιπόν άκουγα λαϊκά τραγούδια.
 

Εκείνη την εποχή λειτουργούσε ένας ραδιοφωνικός σταθμός Πύργου Αμαλιάδος με τεράστια εμβέλεια και το σήμα του έφτανε μέχρι το χωριό μας. Το πρόγραμμα του συγκεκριμένου σταθμού περιελάμβανε εξαιρετικά λαϊκά τραγούδια του Καζαντζίδη, του Αγγελόπουλου, του Γαβαλά. Το μόνιμο πρόβλημα των γονιών μου ήταν να με πείσουν να κοιμηθώ το βράδυ, αφού εγώ προτιμούσα να ακούω διαρκώς λαϊκά τραγούδια. Μάλιστα υπάρχει και σχετική φωτογραφία όπου απεικονίζομαι πιτσιρικάς καθισμένος σταυροπόδι δίπλα στο γραμμόφωνο εν τω μέσω παρέας. Υπό αυτές τις συνθήκες επομένως ήταν φυσικό να αγαπήσω από νωρίς το λαϊκό τραγούδι.
 

Για ένα παιδί του χωριού όπως εγώ, τα ονόματα των τραγουδιστών που προανέφερα φάνταζαν ως θεοί. Όταν για παράδειγμα συνάντησα πρώτη φορά το Στέλιο Καζαντζίδη, τσιμπούσα τον εαυτό μου προκειμένου να διαπιστώσω εάν ήταν αλήθεια το γεγονός ότι είχα γράψει τραγούδια και θα συνεργαζόμουν μαζί του. Όσα ονειρεύτηκα στη ζωή μου σχετικά με το τραγούδι, ευτύχησα και τα γεύτηκα. Η ζωή μου ήταν πλούσια σε εμπειρίες και συναισθήματα.
 

ΕΡ: Ποιος ήταν εκείνος που σας «έμπασε» στη συγγραφή των στίχων;

 

ΑΠ: Στη δουλειά με έβαλε ο Γιώργος Νταλάρας. Όντας λάτρης του ρεμπέτικου τραγουδιού και συλλέκτης δίσκων γραμμοφώνου, ως φοιτητής διάβασα μια ημέρα στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ μια συνέντευξή του όπου ανέφερε ότι ετοίμαζε το δίσκο “Τα ρεμπέτικα”. Ο Νταλάρας εξέφραζε την αγάπη του για τα συγκεκριμένα τραγούδια και την επιθυμία του να βρει τραγούδια του ρεμπέτη τραγουδιστή Γιώργου Κάβουρα. Εγώ ωστόσο στη συλλογή μου διέθετα σαράντα τραγούδια του Κάβουρα. Έγραψα λοιπόν δύο κασέτες με τα τραγούδια και ταξίδεψα μέχρι την Αθήνα ώστε να συναντήσω το Νταλάρα και να του τις χαρίσω, αφού τον αγαπούσα ιδιαιτέρως ως καλλιτέχνη μέσα από τις επιλογές του.
 

Μεγάλη όμως ήταν η αγάπη μου και για το Λευτέρη Παπαδόπουλο, την πορεία του οποίου παρακολουθώ από το πρώτο τραγούδι που έγραψε, την περίφημη «Άπονη Ζωή». Στα 11 χρόνια μου διάβαζα στο περίπτερο που διατηρούσαμε στην Αλεξανδρούπολη όλες τις εφημερίδες. Τότε εντόπισα σε αθλητική εφημερίδα το όνομά του, οπότε πήγα στο κτήριο του ΟΤΕ και τηλεφώνησα στα γραφεία της εφημερίδας, προκειμένου να διαπιστώσω εάν επρόκειτο για το ίδιο άτομο. Έλαβα θετική απάντηση κι έτσι αποφάσισα ότι εάν κατέβαινα στην Αθήνα θα πήγαινα για να τον γνωρίσω.


Στα γυμνασιακά μου τετράδια μάζευα τους στίχους του κι αυτό το υλικό αποτέλεσε μέρος του βιβλίου που εξέδωσε ο Λευτέρης Παπαδόπουλος. Η τρέλα μου ήταν να τον γνωρίσω προσωπικά. Όταν έφτασε η στιγμή για τις πανεπιστημιακές μου σπουδές, αντί να δηλώσω σχολή προτίμησης στη Θεσσαλονίκη, όπου σπούδαζε ήδη εκεί η αείμνηστη αδελφή μου, εγώ προτίμησα να δηλώσω σχολή της Αθήνας.
 

Η πρώτη συνάντησή μου με το Γιώργο Νταλάρα έγινε το 1974 στην μπουάτ της Πλάκας “Θεμέλιο” όπου τραγουδούσε με τη Χαρούλα Αλεξίου και στο μπουζούκι το Χρήστο Νικολόπουλο.

 

Μετά το τέλος του προγράμματος, ζήτησα από τον μετρ που ήταν φίλος να μου επιτραπεί να μιλήσω στο Γιώργο Νταλάρα, ώστε να του χαρίσω τις δύο κασέτες με τα σαράντα τραγούδια του Γιώργου Κάβουρα. Μπήκα στο μικρό καμαρίνι, του έδωσα τις κασέτες τις οποίες και θέλησε να ακούσει αμέσως. Εκείνος άκουγε τα τραγούδια και απευθείας τα έπαιζε στην κιθάρα του. Στη συνέχεια με ρώτησε για ποιο λόγο βρέθηκα στην Αθήνα και του μίλησα σχετικά με την αγάπη μου για το Λευτέρη Παπαδόπουλο. Εκείνη τη στιγμή ως δια μαγείας, χτύπησε στο τηλέφωνο και στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν ο αγαπημένος μου στιχουργός. Ο Γιώργος του ζήτησε να έρθει κατευθείαν στη μπουάτ προκειμένου να γνωρίσει τον άνθρωπο που τον αγαπά περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο. Ο Λευτέρης του ζήτησε να μου μεταφέρει το αίτημα να τον επισκεφθώ την επόμενη μέσα στα ΝΕΑ.


Ο Γιώργος Νταλάρας εξέφρασε την επιθυμία να γίνουμε φίλοι, μου έδωσε τον τηλεφωνικό αριθμό του σπιτιού του, σπάνια χειρονομία εκ μέρους του. Την επόμενη μέρα πήρα ένα γραμμόφωνο και κάποιους δίσκους από το Μοναστηράκι κι έφτασα στα γραφεία των ΝΕΩΝ. Έμαθα ότι ο Λευτέρης Παπαδόπουλος βρισκόταν στον πέμπτο όροφο, οπότε κούρδισα το γραμμόφωνο και το έβαλα σε λειτουργία όταν έφτασα στον τρίτο. Φυσικά δημιουργήθηκε αναστάτωση στην εφημερίδα, έβγαιναν από τα γραφεία τους δημοσιογράφοι όπως ο Καψής, ο Λιάνης, ο Καραπαναγιώτης κι αναρωτούνται τι συνέβαινε.


Ο Λευτέρης καθόταν μόνος του σε ένα δωματιάκι του πέμπτου ορόφου. Του εξήγησα ποιος ήμουν και του δώρισα το γραμμόφωνο, το οποίο προσπαθούσε να προστατεύσει από εκείνους που μπήκαν στο δωματιάκι για να το περιεργαστούν. Το γραμμόφωνο αυτό βρίσκεται μέχρι σήμερα στο σαλόνι του σπιτιού του. Κάπως έτσι λοιπόν μπήκα στο τραγούδι, ως μελετητής και ως θαυμαστής του Λευτέρη Παπαδόπουλου.

 

ΕΡ: Η ενασχόλησή σας με το στίχο πότε άρχισε;


ΑΠ: Κι αυτό ήταν κάτι που έγινε τυχαία. Ο Γιώργος Νταλάρας με θεωρούσε το γούρι του και είχαμε γίνει καλοί φίλοι. Όταν ηχογραφούσε το διπλό δίσκο “Οι Μάηδες οι Ήλιοι μου” πήγαμε μαζί στο στούντιο. Ένα τραγούδι όμως δεν τον ικανοποιούσε σε επίπεδο στίχου. Ήθελαν να αλλάξουν το στίχο και αναζητούσαν το στιχουργό, αλλά δεν τα κατάφερναν. Εγώ ασυναίσθητα πήρα ένα χαρτί κι έγραφα λόγια απάνω στις νότες της μελωδίας. Ο Νταλάρας που στεκόταν πίσω μου και με παρακολουθούσε, άρπαξε από τα χέρια μου το χαρτί, διάβασε τα γραφόμενα και μου πρότεινε όταν επέστρεφα στην Πάτρα να γράψω στίχους. Κοντολογίς, ο Γιώργος Νταλάρας μ’ έκανε με το ζόρι στιχουργό. Έκτοτε κυκλοφόρησαν 603 δισκογραφημένα τραγούδια με τους στίχους μου κάτι για το οποίο ευχαριστώ το φίλο μου Γιώργο Νταλάρα.

5 people like this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Απόσπασμα σχετικό με τον Κουγιουμτζή και τον Νταλάρα.

http://www.tovima.gr/vimagazino/interviews/article/?aid=504131

 

Αναφέρατε πριν ότι πολλές φορές ένα τραγούδι μπορεί να ατυχήσει. Υπήρχε κάποια στιγμή που νιώσατε ότι η συγκυρία ήταν ευτυχής; «Πολλές φορές, με πολλά τραγούδια, από τα πρώτα χρόνια κιόλας. Ενα παράδειγμα, ας πούμε, όταν με πήρε ο Κουγιουμτζής, ένα βράδυ στις 12.30, και μου είπε: “Για άκουσε ένα τραγούδι που σου έγραψα”. Του το είχα πάει στις 9.00 η ώρα. Ηταν “Του κάτω κόσμου τα πουλιά”. Μου είπε “αυτό θα μου το πει ο Νταλάρας”. Και το είπε ο Νταλάρας... Είναι από τα ευτυχισμένα μου τραγούδια».

1 person likes this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Απόσπασμα σχετικό με τον Κουγιουμτζή και τον Νταλάρα.

http://www.tovima.gr/vimagazino/interviews/article/?aid=504131

 

Αναφέρατε πριν ότι πολλές φορές ένα τραγούδι μπορεί να ατυχήσει. Υπήρχε κάποια στιγμή που νιώσατε ότι η συγκυρία ήταν ευτυχής; «Πολλές φορές, με πολλά τραγούδια, από τα πρώτα χρόνια κιόλας. Ενα παράδειγμα, ας πούμε, όταν με πήρε ο Κουγιουμτζής, ένα βράδυ στις 12.30, και μου είπε: “Για άκουσε ένα τραγούδι που σου έγραψα”. Του το είχα πάει στις 9.00 η ώρα. Ηταν “Του κάτω κόσμου τα πουλιά”. Μου είπε “αυτό θα μου το πει ο Νταλάρας”. Και το είπε ο Νταλάρας... Είναι από τα ευτυχισμένα μου τραγούδια».

 

Ένα απο τα ωραιότερα τραγούδια του κόσμου!  :)  :)

5 people like this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Στο δίσκο συμμετέχουν πολλοί «ετερόκλητοι» ερμηνευτές. Πώς προέκυψε η επιλογή τους;

 

Όταν ξεκινήσαμε με τον Χρήστο Παπαδόπουλο τη συζήτηση για το δίσκο πριν από πέντε χρόνια, σκεφτόμασταν να έχουμε μόνο έναν τραγουδιστή. Είχε ακούσει ορισμένα τραγούδια ο Δημήτρης Μητροπάνος και του άρεσαν. Όμως ετοίμαζε τότε το δίσκο με το Σταμάτη Κραουνάκη και μετά με το Μίνω Μάτσα και δεν μπορούσε να τα υπερασπισθεί. Έπειτα, συζητήσαμε με το Γιώργο Νταλάρα ο οποίος μας ενθάρρυνε αλλά είχε άλλα δισκογραφικά σχέδια σε εξέλιξη. Κάποιες προτάσεις του όμως τις «κράτησα» και τις πέρασα στο στίχους και στο γενικότερο ύφος της όλης εργασίας. Έτσι καταλήξαμε να δημιουργήσουμε μια πολυσυλλεκτική πρόταση από πλευράς ερμηνευτών. Η επιλογή των «φωνών» από τη μία έχει να κάνει με το ταίριασμά τους με τα τραγούδια, όπως το ομότιτλο του δίσκου με τον Αντώνη και τον Γιάννη Βαρδή. Όταν ολοκληρώθηκε είπαμε με το Χρήστο πως δεν υπάρχει άλλος ερμηνευτής εκτός από τον Αντώνη Βαρδή και το «κέρασμα» της σύμπραξης με το γιο του. Το ίδιο συνέβη και με το «Φίλα με» που ερμηνεύει ο Σταμάτης Κραουνάκης. Και με την Πίτσα Παπαδοπούλου, το Γιώργο Μαργαρίτη, τη Γιώτα Νέγκα και με τους υπόλοιπους σπουδαίους ερμηνευτές κάπως έτσι «έδεσε το γλυκό» και το όλο υλικό απέκτησε «φωνή».

 

Κώστας Μπαλαχούτης - Ελλάς θα πει «Αλίμονο»...

 

γράφει ο Σπύρος Αραβανής (spiroos) 

 

http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=News&file=article&id=4139#.UrE7uE-lZXo.facebook

2 people like this

Share this post


Link to post
Share on other sites

-Είπες πριν ότι ήθελες εξ αρχής να πεις εσύ τα τραγούδια σου.
Ο Γιώργος Νταλάρας σε συνέντευξη του πριν χρόνια μου 'χε πει πως απ' όλους τους
τραγουδοποιούς της γενιάς σου, μόνο εσένα θεωρεί τραγουδιστή για να τραγουδάς ο
ίδιος το υλικό σου.

 

-Ευχαριστώ πάρα πολύ! Τώρα το μαθαίνω από σένα και τον
ευχαριστώ! Λοιπόν, φωνητικές σπουδές δεν έχω κάνει, όπως και σχεδόν κανένας της
γενιάς μου που λέει κι ο Νταλάρας. Νομίζω ότι μπορώ να τα αποδώσω τα τραγούδια
μου. Να σε ρωτήσω κάτι; Ξέρεις την καταγωγή της λέξης τραγουδοποιός; 

 

απόσπασμα από την τελευταία συνεντευξη του Ορφέα..

1 person likes this

Share this post


Link to post
Share on other sites
Guest
You are commenting as a guest. If you have an account, please sign in.
Reply to this topic...

×   You have pasted content with formatting.   Remove formatting

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

Loading...