Apostolis

Είπαν για τον Γ.Νταλάρα...

1,091 posts in this topic

Διάβασα την ολοκληρωμένη συνέντευξη του Μ.Μάτσα. Αυτό που μου άφησε είναι η έπαρση. Εκτιμώ τα θετικά που προσέφερε σαφώς. Αλλά να μην ξεχνά πως όσα απέκλειε ή διόρθωνε δεν σημαίνει πως ήταν λάθος. Και το κριτήριο ποτέ δεν είναι αλάνθαστο. Θα προτιμούσα ,δε, όσα γράφει για τον Καζαντζίδη να τα έλεγε τότε. Όσο ήταν ζωντανός. Θα ήταν πιο έντιμο νομίζω. Επιπλέον, το ''ευχαριστώ'' ο Νταλάρας του το είπε πολλές φορές (ίσως όντως μέσα από τα δόντια). Γιατί στην αρχή της καριέρας του για τέσσερα χρόνια λεφτά δεν έπαιρνε και τα είχε ανάγκη αφού ήταν προστάτης(ίσως  λόγω απουσίας δικηγόρου).Γιατί στην αρχή της καριέρας του του έδινε αναπτήρες και τασάκια να τραγουδήσει. Ευτυχώς που ο Κουγιουμτζής τον έπιασε από το χέρι και μπόρεσε να σταθεί στα πόδια του. Ο Κουγιουμτζής.Ο ταπεινός και με μία όντως εσωτερική έπαρση αλλά όχι ψωνίστικη (με συγχωρείτε για την φράση μου). Αυτά.

5 people like this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Ο  Οδυσσέας Ιωάννου εξηγεί και εξηγείται:

8 ελληνικοί δίσκοι όχι με αξιολογική ή χρονολογική σειρά, αλλά με την σειρά που τους «γνώρισα» εγώ.

1. «Μικρά Ασία» και «Βυζαντινός Εσπερινός»
Συγγνώμη που βάζω «δύο σε έναν» αλλά αυτοί οι δύο δίσκοι του Απόστολου Καλδάρα είναι μια αδιαίρετη ενότητα στο μυαλό μου παρά το γεγονός πως ο ένας είναι σε στίχους Πυθαγόρα και ο άλλος Λευτέρη Παπαδόπουλου. Όταν πρωτοάκουσα, πέντε χρονών, τον Μαρμαρωμένο Βασιλιά με χτύπησε ρεύμα και ταυτόχρονα ένοιωσα μέλι στην ραχοκοκαλιά μου. Τότε πρωτοάκουσα Χαρούλα και Νταλάρα και σκέφτηκα «να δεις που θα έχει γλύκα η ζωή»

 

Ο Οδυσσέας Ιωάννου απαντά στην 8η ερώτηση!
 
Γράφτηκε από τον  Κώστας Μπαλαχούτης
Κυριακή, 26 Οκτωβρίου 2014
 
 
6 people like this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Η του forum μας Μάρω Χρυσανθοπούλου δίνει την πρώτη της συνέντευξη και μιλά και για τον Νταλάρα.

http://www.metrogreece.gr/ArticleDetails/tabid/82/ArticleID/443284/Default.aspx

 

O κόσμος έχει αγαπήσει τις φωτογραφίες καλλιτεχνών που βγάζεις. Ποια η σχέση σου με τους καλλιτέχνες; Ποιος είναι αυτός τον οποίο ξεχωρίζεις ή έχεις μια πιο ιδιαίτερη σχέση ή θαυμάζεις;
Γενικότερα η σχέση μου με τους περισσότερους είναι σχέση ακροατή-καλλιτέχνη. Αυτό και τίποτα περισσότερο. Πολλές φορές δε γνωριζόμαστε καν μεταξύ μας. Φυσικά με κάποιους που έχω φωτογραφίσει περισσότερο έχω μια πιο ιδιαίτερη σχέση. Μία τέτοια περίπτωση είναι ο Γιώργος Νταλάρας, τον οποίο ξεχωρίζω ως καλλιτέχνη αλλά και ως άνθρωπο, τον παρακολουθώ χρόνια και τον θαυμάζω πολύ! Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που τον έχω φωτογραφίσει τόσο πολύ.

Πρόσφατα η φωτογραφία σου επιλέχθηκε για το cd του Γιώργου Νταλάρα. Πώς νιώθεις γι αυτό;

Καταρχήν να διευκρινίσω ότι επιλέχθηκαν δύο φωτογραφίες για ηλεκτρονική κυκλοφορία μόνο, δηλαδή itunes,spotify, youtube, ραδιοφωνικούς σταθμούς κλπ. Απ' όσο γνωρίζω δεν υπάρχει κάποιος σχεδιασμός για κυκλοφορία σε cd. Το ένα είναι το καινούργιο τραγούδι «Ένα χέρι από νερό» σε μουσική του Νίκου Αντύπα και στίχους της Ελένης Φωτάκη και το άλλο είναι μια επανακυκλοφορία του «Τι θα πει έτσι είναι» σε μουσική επίσης του Νίκου Αντύπα και στίχους του Άρη Δαβαράκη, που για πρώτη φορά ερμηνεύει ο Νταλάρας με την Dulce Pontes. Φυσικά η ηλεκτρονική κυκλοφορία δεν αναιρεί το τιμητικό γεγονός της χρήσης δικού μου φωτογραφικού υλικού στη δισκογραφία, και μάλιστα του Γιώργου Νταλάρα. Τιμή, χαρά, όνειρο, τεράστια ευγνωμοσύνη, είναι κάποιες από τις λέξεις που μου έρχονται πρόχειρα. Τον ευχαριστώ γι’ αυτό… όπως και για πολλά άλλα.

8 people like this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Μετά τα δικά μου...μεγαλεία (ευχαριστώ πολύ Ελίνα!), μεταφέρω μία αρνητική καταγραφή μίας τραγουδίστριας που τυγχάνει να την έχω γνωρίσει. Είναι πολύ ωραία φωνή και ωραίος τύπος. Και πραγματικά στενοχωρήθηκα πολύ!

Η Άννα Καραγεωργιάδου σε σχόλιό της στον τοίχο του Κώστα Τηγάνη ο οποίος μοιράστηκε το άρθρο από το ogdoo.gr με αφορμή τις συνεντεύξεις του Νταλάρα στην Αμερική έγραψε: "... μόνο που δυστυχως ο κ. νταλάρας, εβαλε κι αυτός το χεράκι του στη διαστρεύλωση του ρεμπέτικου!Εντέχνως και εντέχνως, εκόσμησε το είδος 'δια τα ευαίσθητα' αυτάκια μας τα δήθεν κουλτουριάρικα... (τους γ....ε τη μάνα κοινώς) L.P.'τα ρεμπέτικα της κατοχής', '50 χρόνια ρεμπέτικο' και προσφάτως εις μέγαρα και στις καλές τις σάλες. Όταν πρωτομπλέχτηκα πριν 20 χρόνια και βάλε, με παρέες που έπαιζαν το είδος, πραγματικά ντρεπόμουνα που τα είχα πρωτοακούσει από το γιωργάκη ο οποίος τότε σάρωνε τ αυτιά μας, την αισθητική μας και οδηγούσε στο υπέροχο άρμα των εταιρειών, αρχηγός και στυλοβάτης του συστήματος....". 

Ο λόγος που το μοιράζομαι είναι γιατί θεωρώ ιδιαίτερα ντροπιαστικές τέτοιες δηλώσεις από τραγουδιστές. Όταν δε είναι διατυπωμένες με τέτοιο τρόπο και μάλιστα δημόσια. Και δεν το βάζω για να επικεντρωθούμε στη συγκεκριμένη περίπτωση. Άλλωστε ξέρω ότι αυτή είναι άποψη κι άλλων μουσικών και τραγουδιστών που ασχολούνται με τα ρεμπέτικα. Και απλώς αναρωτιέμαι...τι κρύβουν από πίσω? Άγνοια? Επιφάνεια? Κόμπλεξ? Μία κακή μόδα? Υπάρχει άραγε κάποια αλήθεια σε όλα αυτά? Και μπροστά σε τέτοια παρουσίαση/συνέντευξη/κείμενο, πόσο υπεύθυνο/τιμητικό/σοβαρό μπορεί να θεωρηθεί ενα τέτοιο σχόλιο? Τα ερωτήματά μου δεν είναι ειρωνικά. Έμαθα να σέβομαι καλούς μουσικούς και τραγουδιστές (μ' έμαθε και κάποιος άλλωστε να σκέφτομαι έτσι -guess who?). Και πάντα θα απορώ. Και θα ήθελα κάποτε μία πειστική απάντηση... Και μια απάντηση αντάξια του κειμένου που έδωσε την αφορμή. Υπάρχει άραγε...?

2 people like this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Όντως,  το συγκεκριμένο σχόλιο μεταφέρει μια άποψη, που ενδεχομένως να ενστερνίζονται κι άλλοι...

 

Δεν παύει όμως να είναι ένα σχόλιο (ούτε καν αρχική ανάρτηση) στο facebook, από τα εκατοντάδες παρόμοια που υπάρχουν. Το ότι έγινε από μια τραγουδίστρια (με θητεία μάλιστα στο πλευρό του Βαγγέλη Τρίγκα), δε νομίζω πως το ισχυροποιεί απέναντι σε άλλα σχόλια. Αν αρχίσουμε και πιανόμαστε από τα διάφορα σχόλια στο facebook, στο twitter (από το οποίο δεν έχω εικόνα), ή οπουδήποτε αλλού και τα βάζουμε σε ένα topic, που υποτίθεται πως μεταφέρει απόψεις, ας πούμε, πιο "επίσημες", θα πρέπει 34 ώρες το 24ωρο, να ασχολούμαστε με αυτά...

Αν υπάρχει βέβαια ελεύθερος χρόνος, γιατί όχι; 

 

Και για να μην παρεξηγηθώ... Δε λέω πως κακώς το έβαλες Mάρω.... Καλά έκανες και το έβαλες.... Απλά νομίζω πως δεν έχει νόημα η περαιτέρω ενασχόληση...Για μένα τουλάχιστον.... Από κει και πέρα ο καθένας είναι ελεύθερος να πράξει όπως νομίζει καλύτερα...

3 people like this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Δε διαφωνώ Θάνο! Κι εγώ αμφιταλαντεύτηκα. Και όπως έγραψα και αρχικά, στενοχωρήθηκα κιόλας! Μου γέννησε όμως τα γενικότερα ερωτήματα που διατύπωσα. Γι' αυτό και το έβαλα. Επίσης, θα πρέπει κάποια στιγμή όλοι όσοι γράφουν απόψεις στο ίντερνετ να καταλάβουν ότι μπορεί και να κριθούν από αυτές. Και αυτό βεβαίως ισχύει για όλους μας. Σε καμιά περίπτωση πάντως δεν θα έβαζα σχόλιο που έχει διατυπωθεί σε "κλειστό τοίχο". 

2 people like this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Εφ' όσον έγινε δημόσια και από πρόσωπο που ανήκει στο χώρο της μουσικής, βεβαίως έπρεπε να μπεί.  ;)

Share this post


Link to post
Share on other sites

Όσα δεν φτάνει η αλεπού, λεω εγώ.... Ούτε το δαχτυλάκι του ποδιού του δεν του φτάνουν. Άκου λεει τους γάμησε την μάνα. Γιούχου ειναι η κυρία... Καθόμαστε και ασχολούμαστε και μαζί της και της δίνουμε αξία. Όντως θα έπρεπε να ντρέπεται, αλλά για άλλο λόγο...

Edited by Apostolis
2 people like this

Share this post


Link to post
Share on other sites
 
Nikos Moraitis
για το τραγούδι "Κάτι Ελλάδες"

 

"Νιώθω σαν να λέει τραγούδι μου για πρώτη φορά. Πού το ανακάλυψε, πώς το "τσιμπησε" - τι να σας πω; Νταλάρας είναι αυτός."

4 people like this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Από το προχτεσινό "Στην υγειά μας" Αφιέρωμα στους Άγαμους Θύτες

 

2 people like this

Share this post


Link to post
Share on other sites
 

Από το προχτεσινό "Στην υγειά μας" Αφιέρωμα στους Άγαμους Θύτες

 

 

 

:D  :thumbsup:

1 person likes this

Share this post


Link to post
Share on other sites
Νίκος Μωραΐτης - «Όταν κάνεις ένα βήμα μπροστά, κάποιοι θα εναντιωθούν»
 
Γράφτηκε από την  Κίκα Α. Ρόκα
Τετάρτη, 24 Δεκεμβρίου 2014
 

 

 

Τώρα πρόσφατα, ένας άλλος μεγάλος τραγούδησε δικό σου τραγούδι και μάλιστα σε ζωντανή παράσταση. Είδα πως το έμαθες. Ο Γιώργος Νταλάρας τραγούδησε το «Κάτι Ελλάδες» της Δάφνης Λέμπερου. Πώς ένιωσες; Ήξερες από πριν ότι θα το πει;

 

Όχι, δεν το ήξερα. Μου έστειλε μήνυμα ένα παιδί που ήταν στην παράσταση: «το σκίζει ο Νταλάρας το Κάτι Ελλάδες»! Ε, δε μπορείς να φανταστείς πώς ένιωσα! Γιατί, έχει πει τραγούδια μου ο Νταλάρας. Αλλά, δε θεωρώ ότι έχουμε κάνει μια συνεργασία, ένα τραγούδι το οποίο να είναι πραγματικά αντάξιό του. Κάναμε διάφορα τραγούδια, σε δίσκους που ήταν κάπως, όχι πολύ αποτελεσματικοί να το πω έτσι, όπου δεν είχα και τον έλεγχο του πώς βγαίνουν τα πράγματα. Εδώ, και μάλιστα με τραγούδι που δεν το έδωσα σ’ εκείνον, ένιωσα μια τεράστια ανατριχίλα και απίστευτη δικαίωση του τραγουδιού. Γιατί, όταν ο Νταλάρας παίρνει στο προσωπικό του μέρος μόνο ένα τραγούδι άλλου κι επιλέγει αυτό, πραγματικά με αφήνει άναυδο. Είμαι τυχερός άνθρωπος σ’ αυτά τα πράγματα. Ένα τραγούδι το οποίο είπε εξαιρετικά η Δάφνη Λέμπερου, μια νέα φωνή και που είναι το πρώτο στη δισκογραφία για το συνθέτη, το Νίκο Μερτζάνο, το παίρνει ο Νταλάρας και του δίνει πια μια άλλη διάσταση. Είναι μαγικό αυτό το οποίο έχουν κάποιες φωνές. Και βεβαίως, όσο κι αν αυτό που θα πω είναι δικαιωμένο ή όχι στη συνείδηση του κόσμου, είναι απολύτως σαφές για μένα ότι ο Νταλάρας είναι ένα μουσικό κεφάλαιο για το οποίο θα μιλάμε αιώνες. Και το λέω γιατί είναι άνθρωπος των συγκρούσεων, δεν είναι άνθρωπος – όπως λέγαμε για το Μητροπάνο και τη Χαρούλα – της αγάπης. Παρ’ όλα αυτά, αν πάμε στο 2100 ας πούμε, που θα έχει φύγει ο Γιώργος Νταλάρας και δούμε πίσω τα πράγματα, θα μιλάμε για ένα απόλυτο σημείο αναφοράς στο ελληνικό τραγούδι.

 

8 people like this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Το βάζω κι εδώ.Πριν λίγες μέρες το έβαλα το πολύ ωραίο αυτό κείμενο στις εντυπώσεις από Ιερά Οδό. Έχει θέση κι εδώ.

http://pliktro.blogspot.gr/2015/01/blog-post.html

 

Σάββατο, 3 Ιανουαρίου 2015

Για όλα φταίει ο Γιώργος.
 
DSC_2471ab.jpg
 
«Για όλα φταίει ο Νταλάρας», ήταν το επί σκηνής χαριτολόγημα της Ελένης Βιτάλη μετά το εξαιρετικό «’Ισως φταίνε τα φεγγάρια», που ερμήνευσε μαζί με το Γιώργο Νταλάρα και τη Γλυκερία στο πάλκο της «Ιεράς Οδού». Κι όσο προχωρούσε το πρόγραμμα και τα τραγούδια που μεγάλωσα μαζί τους διαδέχονταν το ένα το άλλο κι οι εποχές ξετυλίγονταν απ’ το κουβάρι του μυαλού μου πιο γλυκά, πιο αρμονικά, πιο ξεκάθαρα, πιο ανθρώπινα, μπόρεσα να διακρίνω τα κομμάτια του εαυτού μου ανάμεσά τους. «Ναι, φταίει», σιγοψιθύρισα με τη σειρά μου σαν υπεκφυγή, σαν άλλοθι.

‘Εντυσε τις εποχές με τη φωνή του. Πήρε τους στίχους και τους έκανε σκέψεις. Πήρε τις μουσικές και τις έκανε σημαίες και παντιέρες σε γήπεδα, σε θέατρα, σε σκηνές. ‘Ενωσε φωνές, ψυχές, πόνους και πόθους, λύπες και χαρές. Σάλπιζε τις μελωδίες μιας Ελλάδας που αρμένιζε ανεμπόδιστα στα γαλήνια δημοκρατικά νερά της μεταπολίτευσης. Της μικρής πατρίδας που γινόταν στα λόγια του μεγάλη για να υπάρχει όσο υπάρχουμε. Μιλούσε με τα τραγούδια του του καιρού τις αλλαγές και των εποχών τα γυρίσματα.

Μας πήρε μαζί του στον Ορφέα και στο Αττικό. Μας σεργιάνισε στην Ιστορία μιας άλλης Ελλάδας. Της Ελλάδας του ρεμπέτικου, του λαϊκού, του έντεχνου, του πολιτικού τραγουδιού. Τη σεβάστηκε. Δεν την πρόδωσε, δεν την παραχάραξε. Πρόσφερε αυτό που είχε, αυτό που αισθανόταν, αυτό που μπορούσε. Επαγγελματικά, ευσυνείδητα, υπεύθυνα. Είχε να πει κάθε φορά και κάτι διαφορετικό. Ψαχνόταν και έψαχνε. Πρότεινε. Δεν απαιτούσε. Δεν παρακάλαγε. Επέμενε, όμως.

Όταν έβγαλε βρώμα η Ιστορία ότι ξοφλήσαμε, έμεινε όρθιος. Πάνω στη σκηνή, μπρος στο μικρόφωνο. Η φωνή του όμως ηχούσε παράταιρα μελωδική ανάμεσα στις κραυγές και τα γριλίσματα. ‘Εγινε στόχος. Στις μέρες που δεν αντέχουν την ομορφιά και μισούν την ισορροπία, την αρμονία και το συναίσθημα, ο τροβαδούρος γίνεται καιροσκόπος κι ο  κάθε Νταλάρας ξένος κι εχθρός. Πρέπει να σκύψει στα κελεύσματα του όχλου. Τα τραγούδια του ήταν μιας εποχής που πρέπει να σβήσει, να εξαφανιστεί. ‘Ηταν η μελωδική φωνή της μεταπολίτευσης και έπρεπε να τελειώνει. Η μακροβιότερη περιόδος δημοκρατικής ομαλότητας για τον τόπο.

Με παρέσυρε σ’ επικίνδυνα μονοπάτια ο Νταλάρας κι οι συνεργάτες του με τα τραγούδια τους. Μ’ έπιασε τρυφερά απ’ το χέρι και με κατηύθυνε σε χρόνια που δεν πρέπει πια να θυμάμαι, γιατί ήταν -λένε- χρόνια αλλοτρίωσης και καταστροφής. Ανηθικότητας, σήψης και διαφθοράς. Επί της ουσίας δεν υπήρχε κανένας απολύτως λόγως για να βρεθώ σ’ αυτόν τον χώρο βραδιάτικα. ‘Ισως το ίδιο να έπρεπε να σκέφτονταν κι οι δεκάδες άλλοι που γέμισαν ασφυκτικά την αίθουσα και τον εξώστη.

Τι δουλειά έχω τώρα, λίγες μόνο μέρες πριν της εκλογές της απελευθέρωσης, να ξίνω παλιές πληγές και να ανατρέχω σε δίσεχτους καιρούς; Φταίει ο Νταλάρας. Φταίει ο Γιώργος. Φταίει ο Νταλάρας, γιατί εξακολουθεί να επιμένει και να τραγουδά. Εξακολουθεί να ανεμίζει με τους διαχρονικούς στίχους των τραγουδιών του και τις αξεπέραστες μουσικές τους τα ορόσημα του χαμένου δρόμου. Εξακολουθεί να χρωματίζει πίσω απ’ τον καπνό και την καταχνιά το μουντό παρόν μ’ ένα άρωμα Ελλάδας που όλοι λίγο – πολύ κουβαλάμε μέσα μας.

Φταίει ο Νταλάρας, ο Γιώργος κι ο κάθε Γιώργος, ο Μήτσος, η Κατερίνα. Φταίνε τα φεγγάρια τα ίδια. Τα τραγούδια ίσως. Φταίνε όλοι όσοι ξεφεύγουν απ’ το μέσο όρο της εποχής τους. Φταίνε όσοι ανοίγουν προοπτικές, προτείνουν κατευθύνσεις, αλλαγές κι ανατροπές ζωής, λύτρωσης. Φταίνε όσοι χαλάνε την παραφωνία και τη χασμωδία της κρίσης, της απελπισίας, της δυστυχίας των εποχών και των ανθρώπων. Φταίνε, γιατί δεν γλύφουν πληγές για να γιάνουν, μόνο ρίχνουν αλάτι αλήθειας κι ελπίδας, όπως το μπορούν, όπως είναι δυνατό, για να στήψουν, για να σταθούν όλοι όρθιοι, για να νοστιμέψει η πεζή κι άνοστη ζωή. Φταίνε, γιατί σ’ όλη τους την πορεία, τη διαδρομή, την ιστορία, αισθάνονται να τους βαραίνει ένα διαρκές χρέος, μια υποχρέωση. Μόνο χρωστούν. Τραγούδια, χαμόγελα, προτάσεις, όνειρα.

Μου μαλάκωσε την καρδιά ο Γιώργος Νταλάρας, με συγκίνησε, ξύπνησε συναισθήματα και αναμνήσεις. Με βάρκα τα τραγούδια του ταξίδεψα σε μιαν Ελλάδα που εξακολουθεί να είναι εδώ και να περιμένει. Εξακολουθεί να βρίσκεται μέσα στην καρδιά και τη σκέψη μας. Εξακολουθεί να ελπίζει, μαζί με τα τραγούδια, με τα χαμόγελα, με τις μουσικές, ότι κάποια στιγμή θα καταλάβουμε ότι υπάρχει. Θα την ανακαλύψουμε και πάλι. Θα ξαναβρούμε μαζί της και τον χαμένο εαυτό μας.
 
Αναρτήθηκε από Ευάγγελος 
3 people like this

Share this post


Link to post
Share on other sites

 

Λαυρέντης Μαχαιρίτσας: ''Όσους δίσκους έχει πουλήσει ο Νταλάρας δεν έχουν πουλήσει όλοι μαζί'' και ''Βεβαίως με βοήθησε πολύ ο Νταλάρας, μου προσέφερε πάρα πολλά''

6 people like this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Η Αρετή Κετιμέ μετά την επίσκεψή της στην Ιερά Οδό, έγραψε τα εξής:

 

''Είναι πολύ δύσκολο σε μερικούς ανθρώπους να μιλάνε σε 1ο ενικό είμαι μία από αυτούς!

Με το Γιώργο Νταλάρα 12 Χρόνων στο πρόγραμμα ‘’από καρδιάς’’ στο Ζυγό-περιοδεία CD
Με τον Γιώργο Νταλάρα & την Γλυκερία 13-14 χρόνων στο Ηρώδειο ‘’αφιέρωμα στη Μ.Ασία DVD περιοδεία 2003-2004 .
Με την Ελένη Βιτάλη 19 χρόνων στο πρόγραμμα ‘’Ζωντανό κύτταρο’’ CD.

Τραγούδια όσα η άμμος της θάλασσας , που μπαίνοντας στο καράβι για να ταξιδέψεις & ακούγοντας τις όμορφες μελωδίες τους ξεχνάς τον φάρο που πρόκειται να συναντήσεις .
Και αυτός ο φάρος που άλλοτε φωτίζει κι άλλοτε σκοτεινιάζει δεν είναι τίποτα άλλο από την ψυχή & την καρδιά που είχες όταν πρωτοάκουσες αυτές τις φωνές αυτές τις μουσικές αυτή τη μαγεία.
Δεν είναι παρά το πρώτο αεράκι που σου υποσχέθηκε το ταξίδι.
Ο φάρος που φωτίζει τις σκοτεινές μεριές αυτής της θάλασσας και το καράβι που ταξιδεύει σου υπενθυμίζει το χρέος σου σαν επιβάτης ,τη στεριά.
Η Στεριά μου λοιπόν είστε εσείς και θα παραμείνετε εσείς .Η αγάπη και η συγκίνηση μου όταν σας πρωτοάκουσα σε αυτό το καράβι σαν ακροατής (& μαθητής).
Δε με νοιάζει τίποτα άλλο από το να ξαναβρίσκω με κάποιο τρόπο τη στεριά μου. 
η μουσική ανιψιά σας Αρετή 
Η Ζωντανή μουσική ιστορία της νεότερης Ελλάδας''.
 

https://www.facebook.com/AretiKetime/photos/a.10150122335944580.288199.54153344579/10152756234959580/?type=1&theater

4 people like this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Είδα τον Χρήστο Δάντη και θυμήθηκα κάτι που διάβασα σε μια σχολική εφημερίδα του 3ου Λυκείου Νίκαιας (η οποία τώρα έπεσε στα χέρια μου), έκδοση του Μαρτίου 2014. Σε συνέντευξή του λέει τα εξής:

 

Ερ.: Με ποιον καλλιτέχνη θα θέλατε να συνεργαστείτε, αν δεν έχετε συνεργαστεί ακόμη και γιατί; 

Απ.: Έχω συνεργαστεί με πολλούς τραγουδιστές στην Ελλάδα, όμως θα ήθελα να συνεργαστώ και με άλλους. Ένας τραγουδιστής που θα ήθελα να συνεργαστώ διότι τον λατρεύω σαν καλλιτέχνη είναι ο Γιώργος Νταλάρας. Από το εξωτερικό είναι πάρα πολλοί και όπως έχω πει πολλές φορές το μεγαλύτερο όνειρό μου είναι να κάνω έστω φωνητικά στον Stevie Wonder.

5 people like this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Γιαννίκος Καρυπίδης, o «πατριάρχης» της Ελληνικής διασκέδασης

 

5 Μαρτίου 2011

 

Ν. Βάνης: Θέλω να πούμε ορισμένα πράγματα για τον Γ. Νταλάρα.

 

Γιαννίκος: Ήμασταν 20 χρόνια φίλοι, 15 μόνιμα σε μπουάτ, και σε μπουζούκια. Ήταν 20 χρονών και εγώ ήμουν 28. Με τον Γιώργο η φιλία μας, διαρκεί από τότε. Όταν πήγα να τον πάρω την πρώτη φορά που ερχόταν στην Θεσσαλονίκη. Τον έβαλα σε ένα αυτοκίνητο μάρκας Τάουν που είχε, δεμένο με σύρμα, και για να μην πάμε από το Βαρδάρη, που από τότε είχε κίνηση, προτιμήσαμε έν δρόμο, που σήμερα είναι ο περιφερειακός, περνούσαμε από το Πανόραμα και από εκεί υπήρχε ένας δρόμος που οδηγούσε στην Νεάπολη που κάθε μια ώρα περνούσε από ένα αυτοκίνητο, και τα μετράγαμε κιόλας.

Το αυτοκίνητο βογκούσε και τότε ο Νταλάρας μου λέει “θα το οδηγήσω εγώ”, «ρε Γιώργο του λέω πρόσεχε γιατί είναι δεμένο με σύρμα». Τέλος πάντων ο Γιώργος πήρε το αμάξι και στο δρόμο μου το γυρίζει μια σβούρα, έτυχε να περνά μια μοτοσικλέτα, του λέω λοιπόν “τι κάνεις” και σκοτώθηκα στα γέλια. «Άντε βρε τρελέ πάμε στο μαγαζί, γιατί η ψυχή μου πήγε στην κούλουρη». 

Αυτή ήταν η πρώτη πλάκα που μου έκανε ο Γιώργος, μετά κάναμε πολλές πλάκες μαζί. Ήταν παθιασμένος από τότε με την μουσική. Πήγαμε για πρόβα στις 3 το μεσημέρι, κάθισε κούρδισε την κιθάρα του, και άρχισε να παίζει και να τραγουδά, παρουσία και του Σταύρου Κουγιουμτζή κάποια στιγμή του λέω “η ώρα πήγε 6”, και εκείνος μου απάντησε «δεν πειράζει, θέλω να δω και το μαγαζί». Μέχρι τις 6 το απόγευμα έπαιζε με την κιθάρα του, και τα άλλα όργανα, δεν άφηνε τίποτα. Τι αρρώστια είναι αυτή, άλλωστε και μέχρι σήμερα είναι άρρωστος με την μουσική.

Με κάλεσε στην συναυλία που έκαναν προς τιμήν του Στέλιου Καζαντζίδη μαζί με την Μαρινέλλα, εκεί ήταν η Χαρούλα Αλεξίου, ο Δημήτρης Μητροπάνος, η Γλυκερία, ο δικός μας Πασχάλης Τερζής. Δύο ημέρες ήμασταν μαζί. Ας φύγουμε όμως από εδώ και ας πάμε σε άλλα.

7 people like this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Ωραία σκηνικά... Ωραίες εποχές... Κι ένας Νταλάρας μονίμως τρελαμένος με τη μουσική. Αυτή είναι η ιστορία του. 

1 person likes this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Μιχάλης Βιολάρης: »Μέχρι να ξεκαβαλήσω το καλάμι, μεγάλωσα. Έτσι δεν έκανα οικογένεια» 

 

Μετά από 49 χρόνια, έχετε κάνει απολογισμό; Τι θα λέγατε στους νέους καλλιτέχνες;  

 

Για μένα το ταλέντο, δεν φτάνει.  Ανακάλυψα στη διάρκεια ότι δίπλα από το ταλέντο θέλει πολύ δουλειά.  Αυτή την πολύ δουλειά, την έκανε ο Νταλάρας. Και βέβαια αναγνωρίστηκε, αλλά με έναν τρόπο που δεν μου πάει εμένα, πάει σε αυτόν! Η σκληράδα αυτή, γιατί αυτό θέλει και σκληράδα, θέλει να πατάς, που λέει ο λόγος, επί πτωμάτων. Μετά ενώ ο Καζαντζίδης, με έχει κάνει και δάκρυσα, σε ορισμένα τραγούδια, ήταν ένας αυθόρμητος τραγουδιστής, χωρίς σπουδές αλλά με ψυχή σε έκανε να κλαίς.  Όταν λοιπόν χάνεις τη μητέρα σου, ας πούμε, και άκου αυτό το τραγούδι σε πιάνει ένα ρίγος και κλαις. Λοιπόν, ο Νταλάρας σε κανένα τραγούδι δεν με συγκίνησε. Τι σημαίνει αυτό; Γιατί το λέω αυτό; Το λέω διότι συναίσθημα δεν είναι εύκολο να βγει με την πολλή δουλειά και το ταλέντο και λοιπά. Το συναίσθημα μπορεί να σου βγει μόνο του, όπως ο Καζαντζίδης σ” ένα σημείο, υπάρχει έτσι μέσα του ένα αναφιλητό, που βγαίνει. Που δεν βγαίνει διδασκόμενο… Ας υπάρχει μία ατέλεια, αλλά βγάλε μου, ας πούμε, τα σωθικά! Ε; Κάπως έτσι! 

 

http://www.bizznews.gr/michalis-violaris-mechri-na-xekavaliso-to-kalami-megalosa-etsi-den-ekana-ikogenia#sthash.bOzMHTHW.otUSw8Kt.dpbs

Share this post


Link to post
Share on other sites

Ο μεγάλος λαϊκός συνθέτης Γιάννης Παπαϊωάννου για Λοΐζο, Παπαδόπουλο, Νταράλα, Νταλάρα, Βοσκόπουλο και για ένα δίσκο που δεν έγινε ποτέ...

 

Γιάννης Παπαϊωάννου: «Ο Νταλάρας δεν είναι Βοσκόπουλος»

 

Γράφτηκε από τον  Θανάσης Γιώγλου

Σάββατο, 04 Απριλίου 2015

 

http://www.ogdoo.gr/erevna/rakosyllektika/giannis-papaioannou-o-dalaras-den-einai-voskopoulos

5 people like this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Με αυτό το ''είπαν'' πραγματικά ενθουσιάστηκα. Δεν γνώριζα το απόσπασμα ολοκληρωμένο κι ευχαριστούμε για την ανάδειξή του.

3 people like this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Χρήστος Δάντης

http://www.protothema.gr/Stories/article/465579/o-hristos-dadis-rokarei-sto-the-voice-/

 

- Τι ακριβώς συνέβη με τον Μιχάλη Χατζηγιάννη και δημιουργήθηκε ένταση; Δεν είπα κάτι κακό γι’ αυτόν. Δήλωσα ότι είναι εξαιρετικός δημιουργός, του βγάζω το καπέλο, αλλά δεν ψαρώνω με τη φωνή του. Θα ψαρώσω με τον Στέλιο Καζαντζίδη, τον Ιαν Γκίλαν, τον Γιώργο Νταλάρα. Δεν είπα κάτι άσχημο.

6 people like this

Share this post


Link to post
Share on other sites
Guest
You are commenting as a guest. If you have an account, please sign in.
Reply to this topic...

×   You have pasted content with formatting.   Remove formatting

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

Loading...