Fairuz

[GIANNHS 0]

Η ΄΄ψυχή του Λιβάνου΄΄ όπως την αποκαλούν η Φειρούζ, σήμερα αποτελεί ένα ζωντανό θρύλο τόσο για τις χώρες της Ανατολής όσο και για τον υπόλοιπο κόσμο .

Θα έχουμε και εμείς εδώ στην Ελλάδα την τύχη να την ακούσουμε στο Ηρώδειο στις 5 ιουλίου. Έρχεται στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών. Μπράβο στο Φεστιβάλ..... αρκετή κίνηση βλέπω φέτος και μου αρέσει αυτό.

[EKOSTEL 8,742]

Έρχεται η ΦεΪρούζ;;;;;;;;;;Στο Ηρώδειο;;;;;;; Τυχεροί οι φίλοι Αθηναίοι που ΟΛΑ μα ΟΛΑ τα σπουδαία(συμπεριλαμβανομένων και των παραστάσεων του Νταλάρα) γίνονται στην Αθήνα. Μια συγκλονιστική τραγουδίστρια, ένας πραγματικός παγκόσμιος θρύλος. Στο άκουσμα της φωνής της σου δημιουργείται φοβερή συναισθηματική φόρτιση .

Πάντως και μόνο γι αυτήν την εξαιρετική μετάκληση θα αρχίσω να συμπαθώ, κάπως, τον Λούκο. Και θα πρέπει όλοι να τσεκάρουμε τις ατζέντες μας για να είμαστε εκεί. Αν καταφέρουμε και βρούμε το μαγικό χαρτάκι-εισιτήριο...

[GIANNHS 0]

Θέλω να ελπίζω ότι δεν θα υπάρξει ακύρωσει από την πλευρά της Φαιρούζ για την συναυλία του Σαββάτου, γιατί έμαθα ότι ακύρωσε τις παραστάσεις σε Λονδίνο, Ολλανδια και κάπου αλλού.

Περιμένω πως και πως για το Σάββατο για να ακούσω ζωντανά αυτό τον θρύλο. Έρχονται για την συναυλία του Σαββάτου κόσμος από Αμερική, Αγγλία , Αραβικές χώρες..... όσο για τα εισιτήρια μαύρη αγορά.

Έτσι και δεν γίνει...... θα πεθάνω!!!!!!!!!!! συμπεθέρα που έλεγε και ο Λαζόπουλος :lol: :lol:

[EKOSTEL 8,742]

Λίγα πλάνα που έδειξαν στα ρεπορτάζ τα δελτία ειδήσεων με μάγεψαν! Τυχεροί όσοι κατάφεραν να μοιραστούν λίγο από τον μύθο αυτής της τραγουδίστριας. Κρίμα που δεν κατάφερα να είμαι κι εγώ στο Ηρώδειο...

[GIANNHS 0]

Πραγματικά τυχεροί Ελίνα όσοι πήγαμε στο Ηρώδειο το Σάββατο γι αυτόν τον μύθο.

Δεν έχω λόγια να περιγράψω τα συναισθήματα που ένιωσα ακούγοντας την Φαιρούζ, σε ένα Ηρώδειο που κυριολεκτικά δεν έπεφτε καρφίτσα. ’νθρωποι από κάθε γωνιά της γης ήρθαν για να ακούσουν το αηδόνι της Ανατολής, όπως έλεγαν. Η συναυλία ξεκίνησε με την ορχήστρα να παίζει τον Εθνικό μας Ύμνο, και μετα κατευθείαν τον Εθνικό Ύμνο της χώρας τους, με όλους τους ανθρώπους όρθιους .

Και μετά όταν βγήκε έγινε χαλασμός κυρίου από τα χειροκροτήματα και τις φωνές. Έλεγε 3 με 4 τραγούδια και μετά έφευγε [προφανώς κουράζοταν, μην ξεχνάμε ότι είναι και 73 ετών] τραγουδούσε η χορωδία που είχε και μετά ξαναέρχοταν. Στα ρυθμικά τραγούδια της Ανατολής που έλεγε ο ενθουσιασμός ήταν τέτοιος που οι πατριώτες της έβγαζαν τις σημαίες τους, και σε συνδυασμό και με τα παλαμάκια και την όλη φόρτιση νόμιζα πως θα ΄΄πέσει΄΄ το Ηρώδειο.

Σαν όνειρο, σαν παραμύθι μου φάινετε ότι άκουσα αυτό τον θρύλο να τραγουδάει, ότι την έβλεπε μπροστά μου. Έντονη έκαναν την παρουσία τους οι άνθρωποι του χώρου , και δεν άφηνα ουτε φωτογραφίες να την τρηβήξουν , πόσο μάλλον που κάποιοι ήθελαν και την ηχογραφήσουν. Πάντως κρίμα που αυτή η συναυλία δεν ηχογραφήθηκε να την θυμόμαστε.

Δεν έχω λόγια... ευχαριστώ το Θεό που με αξίωσε να την δω, ακόμα δεν το πιστεύω. Είμαστε πολύ τυχεροί που ήρθε στην Ελλάδα.

Η συαναυλία τελείωσε γύρω στθις 11.30 και μετά από λίγο έβγαλαν ανακοίνωση ότι η Φαιρούζ είχε ήδη αποχωρήσει απο το θέατρο γιατι στα καμαρίνια γινόταν πανικός.

Πάντως μου το έλεγαν αλλά αλλιώς είναι να το βλέπεις και με τα δικά σου μάτια για την λατρεία που της έχουν , όπως και της άλλης μεγάλης της Ουμ Καλσούμ. Φεύγωντας από το Ηρώδειο σκεφτόμουνα πως σκεφτήτε να πήγαιναν στις χώρες της Ανατολής οι δικοί μας τραγουδιστές που έχουν τέτοια χρώματα οι φωνές τους όπως ο Καζαντζίδης, η Βιτάλη, ο Αγγελόπουλος θα τους είχανε βασιλειάδες.

Τέλος μεταξύ των θεατών όπως ήτανε αναμενόμενο ήταν και ο Γιώργος Νταλάρας.

[albert 1,558]

Fairuz on YOU TUBE

http://www.youtube.com/results?q=Fairuz&search_type=

[petros_petrakis 1,559]

Πρόκειται για την μεγαλύτερη φωνή του Λιβάνου και από τις πιο αναγνωρίσιμες φωνές παγκοσμίως.

Η Φεϊρούζ γεννήθηκε το 1935 στο Jabal al Arz στο Λίβανο και μπήκε στην δισκογραφία το 1952. Στη διάρκεια της πενηντάχρονης μουσικής της καριέρας, έχει πουλήσει πάνω από 80 εκατομμύρια δίσκους σε όλο τον κόσμο και ενώ έχει τραγουδήσει πάνω από 1500 τραγούδια, εντούτοις έχει ηχογραφήσει περίπου τα 800, κάτι που μεταφράζεται σε 90 δίσκους περίπου. Επίσης έχει πάρει μέρος σε 20 θεατρικές παραγωγές, παίζοντας πολλές φορές η ίδια τον πρωταγωνιστικό ρόλο τραγουδώντας. Παρόλο που έδωσε πάρα πολλές (sold out) συναυλίες ανά τον κόσμο, έδωσε πολύ λίγες συνεντεύξεις. Απέφευγε πάντα τη δημοσιότητα και το «σταριλίκι». Δεν ενήργησε ποτέ ως διάσημη προσωπικότητα. Πάντοτε ζούσε αποτραβηγμένη από την φήμη της, υιοθετώντας έναν διακριτικό τρόπο ζωής.

Το κανονικό της όνομα είναι Ναουάρ Χαντάντ. Το "Φεϊρούζ" αποτελεί τουρκικό ψευδώνυμο και σημαίνει "τουρκουάζ πολύτιμος λίθος".

Στον Λίβανο, παντρεύτηκε τον Ελληνορθόδοξο Άσι Ραμπανι, με τον οποίο απέκτησε 4 παιδιά. Παρόλο που γίνεται διάσημη, δεν παραμερίζει τα παιδιά της για την καριέρα της. Ο σύζυγός της, είναι αυτός που ουσιαστικά κινεί τα νήματα της ζωής της. Την κατευθύνει στα πάντα: από το πού θα τραγουδήσει, μέχρι το πως θα βγει στην σκηνή για να τραγουδήσει... Μαζί με τον αδερφό του, αποτέλεσαν το δίδυμο των επιτυχιών της: συνέθεσαν σχεδόν όλα τα τραγούδια που έχει τραγουδήσει, μέχρι το 1982 όπου πεθαίνει. Έκτοτε, συνθέτει για αυτήν ο γιός της, με ελάχιστες εξαιρέσεις.

Η πρώτη της εμφάνιση γίνεται στο Διεθνές Φεστιβάλ του Baalbeck, το καλοκαίρι του 1957, όπου και αποθεώνεται. Έκτοτε, οι σπουδαιότεροι ποιητές και στιχουργοί του Αραβικού κόσμου έγραψαν τραγούδια ειδικά για εκείνη.

Όντας χριστιανή, η Φεΐρουζ ψάλλει την ακολουθία της Μεγάλης Παρασκευής στις ορθόδοξες εκκλησίες του Λιβάνου εδώ και δεκαετίες, ντυμένη στα μαύρα και φορώντας μαύρα γυαλιά - προφανώς για να κρύψει τα δάκρυα στα μάτια της. Τους συγκεκριμένους ύμνους μάλιστα τους έχει ηχογραφήσει και σε δίσκο το 1962, όπου μεταξύ άλλων ψάλλει και το "'Η ζωή εν τάφω" στα Ελληνικά.

Την περίοδο του εμφυλίου πολέμου στον Λίβανο (1975-1990) δεν αφήνει την πατρίδα της, για το εξωτερικό. Παραμένει εκεί, χωρίς να εμφανίζεται πουθενά. Τραγούδα όμως σε όλο τον κόσμο τους καημούς της πατρίδας της.

Θεωρείται ως η μοναδική εκφράστρια της Αραβικής μουσικής που είναι εμπλουτισμένη με δυτικά στοιχεία. Ο Λίβανος, λόγω του ότι ήταν υπό Γαλλική κατοχή μέχρι τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο (1943), αποκτά μια δυτική κουλτούρα, αποτελεί μια εκλεπτυσμένη αραβική χώρα. Τα τραγούδια που συνθέτουν οι αδελφοί Ραμπανί είναι μια μίξη στοιχείων της ανατολής και της δύσης. Έτσι, στις ενορχηστρώσεις των τραγουδιών της χρησιμοποιούνται όργανα που προέρχονται από την ευρύτερη περιοχή της Ανατολής (ούτι, κανονάκι, σάζι, μπεντίρ, τουμπερλέκι, βιολιά) και όργανα δυτικής προελεύσεως (πιάνο, πνευστά, χάλκινα, ντραμς, ηλεκτρικό μπάσο, ενίοτε και κιθάρα).

Για ένα μουσικό που «ψάχνεται» σε ξενόφερτα ακούσματα, είναι σίγουρο πως θα «σκαλώσει» σε αυτό το είδος μουσικής. Είναι μοναδικός ο τρόπος με τον οποίο μπλέκονται οι φιλοσοφίες των δυο μουσικών πολιτισμών: το πάντρεμα της τζαζ με τα ανατολίτικα ακούσματα, οι «ευρωπαϊκοί» ρυθμοί με τις αραβικές μελωδίες – κάτι πρωτόγνωρο για τα τότε μουσικά δεδομένα και παραμένει πρωτοποριακό μέχρι και σήμερα.

Τα βιολιά τους για παράδειγμα, δεν έχουν τον γνώριμο, "βρώμικο" ήχο με τις τουρκικές ρίζες, που συναντήσαμε σε Ελληνικές μουσικές παραγωγές την τελευταία πενταετία και έκτοτε έγινε κατάχρηση τους από μεγάλο μέρος των Ελλήνων καλλιτεχνών. Διατηρούν ένα κλασικό παίξιμο, καθαρό μεν, αλλά μελαγχολικό και γεμάτο ευαισθησία.

Έχει κάνει παγκόσμια καριέρα, εμφανιζόμενη σε μεγάλα θέατρα σε ολόκληρο τον κόσμο. Η τελευταία εμφάνισης της ήταν φέτος, στην Ολλανδία, στις 26 Ιουνίου. Τα εισιτήρια είχαν εξαφανιστεί μέσα σε 3 ώρες, 3 μήνες πριν την συναυλία. Βίντεο από τις πρόβες:

http://www.youtube.com/watch?v=XYCODuFepNM

Πέρα από την Μ. Ανατολή (Συρία, Αίγυπτο, Ιορδανία), εμφανίστηκε σε Κουβέιτ, Ιράκ, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Κατάρ, Μπαχρέιν, Τυνησία, Αλγερία , Μαρόκο, Γαλλία, Αγγλία, Ελβετία, Ολλανδία, Αυστραλία, Καναδά, ΗΠΑ, Μεξικό, Αργεντινή, Βραζιλία, αλλά και στην Ελλάδα: εμφανίστηκε στο Ηρώδειο, στις 7/7/2007, δυο μέρες μετά τα "Τραγούδια με ουσίες" του δικούς μας Γ. Νταλάρα. Εκείνη την περίοδο είχε αναγγείλει επίσης συναυλίες σε Λονδίνο, Ολλανδία και Παρίσι, αλλά τις ακύρωσε την τελευταία στιγμή. Εμφανίστηκε μόνο στην Αθήνα, αποδεχόμενη την προσωπική πρόσκληση της Μαριάννας Βαρδινογιάννη, για να τραγουδήσει. Με τη συναυλία της αυτή συμμετείχε στη διεθνή εκστρατεία για την προστασία του άμαχου πληθυσμού κατά τη διάρκεια ένοπλων συγκρούσεων.

Παραθέτω δημοσιεύματα του τύπου εκείνης της περιόδου:

(πηγή: http://hallucination...-ii-fairuz.html)

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ :

Ημερομηνία δημοσίευσης: 10-07-07

Ο άλλος μουσικός δρόμος όπως τον έδειξε η Φαϊρούζ, της Γιώτα Συκκα

"Στη συναυλία της ο νεοπλουτισμός δεν είχε θέση. Η λαϊκοπόπ, άλλωστε, είτε είναι ελληνική είτε αραβική, βασίζεται στο ίδιο πατρόν. Μικρές ευχάριστες μουσικές φράσεις και σύγχρονο μπιτ. Εμπνευστής της; Η δυτική βιομηχανία. Ο άλλος δρόμος, που μας έδειξε το βράδυ του περασμένου Σαββάτου η Φαϊρούζ, ήταν ο αληθινός εκσυγχρονισμός. Το να στηρίζεσαι στην παράδοσή σου και να επιχειρείς κάτι σύγχρονο. Να τη φέρνεις στο παρόν με ταλέντο και δημιουργικότητα. Το κάνει άλλωστε δεκαετίες τώρα και το κοινό την αγαπά με δέος. Με ένταση την υποδέχτηκαν και στο Ηρώδειο. Όλοι αυτοί που έφτασαν από κάθε γωνία της γης να την ακούσουν. Από τη Μέση Ανατολή, αλλά και από την Αυστραλία και την Αμερική. Έτοιμοι να στηριχθούν στη δωρική της μορφή και να τη στηρίξουν. Στο ελληνικό κοινό όμως, η βραδιά έδειξε πολλά. Στο τραγούδι της η 72χρονη Φαϊρούζ έκλεινε τα πάντα. Τη βάση της λαϊκής παράδοσης του Λιβάνου εμπλουτισμένη με χίλια δυο στοιχεία. Από τους Γάλλους συνθέτες των αρχών του 20ού αιώνα μέχρι το Χόλυγουντ, και από τα ταγκό ως την τζαζ. Σαν ποικίλματα ενορχηστρωτικά. Μπλεγμένα αριστοτεχνικά το ένα με το άλλο, όπως μπλέκουν στη μουσική κάθε αληθινού κοσμοπολίτη. Αυστηρά και ευλαβικά παρουσιασμένα. Άλλωστε, ακόμη και το κοσμικό τραγούδι στην παράδοσή της είναι ποτισμένο με θρησκευτικότητα και έντονο συναισθηματισμό. Αλλά συγχρόνως με ένα αίσθημα να σε ξεσηκώνει. Απόδειξη τα κορίτσια με τις μαντίλες στα πρόσωπα και τα ευλύγιστα κορμιά που κινητοποιήθηκαν στο άνω διάζωμα

Ούτε ένα χαμόγελο δεν μας έσκασε. Όμως οι ιέρειες δεν χαμογελάνε. Μια κουβέντα δεν είπε. Μερικοί παραξενεύτηκαν. Τους φάνηκε στητή για τα γούστα τους. Αυστηρή και ακίνητη. Όπως ήταν ο δικός μας Μπιθικώτσης και ο Καζαντζίδης τη δεκαετία του ’50. Αγέρωχοι και στις πιο δραματικές μουσικές τους διηγήσεις.

Ήταν κι αυτό το ρίγος των βιολιών. Η ορχήστρα που γλιστρούσε με γοητεία και αίσθημα και η χορωδία, ευέλικτη και πειθαρχημένη. Υπήρχε το λαϊκό στοιχείο με ένα έντεχνο ένδυμα στο Ηρώδειο, αλλά σε καμία περίπτωση δεν του στέρησε τους χυμούς του. Τη χαρά και τον λαϊκό αισθησιασμό.

Να ένα καλό δίδαγμα για τους δικούς μας έντεχνους συνθέτες που εδώ και χρόνια νομίζουν ότι καταξιώνονται παίζοντας τα τραγούδια τους με ορχήστρες, ξενερώνοντάς τα".

************************

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ:

Άλλος από Βηρυτό κίνησε κι άλλος από Παλαιστίνη, της ΝΑΤΑΛΙ ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ

"Εμείς που βαφτίζουμε «μύθο» ακόμα και δισκογραφικά κατασκευάσματα περιορισμένης διάρκειας ή που ζούμε αντιμετωπίζοντας την Ανατολή συνήθως με τη συνείδηση του τηλεθεατή, ίσως προχθές στο Ηρώδειο να μην είχαμε διακρίνει παρά μια σπουδαία κυρία του αραβικού τραγουδιού. Να μην είχαμε αντιληφθεί γιατί η μεγάλη φωνή και η δωρική παρουσία της 72χρονης Φαϊρούζ συνιστούν έναν μύθο που πλέον δεν ανήκει καν στην ίδια και γιατί αυτή η αγέλαστη, απολύτως ακίνητη ερμηνεύτρια, θεωρείται η «έβδομη κολόνα του Μπάαλμπεκ».

Η πρώτη και μοναδική συναυλία της Λιβανέζας Φαϊρούζ στην Ελλάδα ήταν, όμως, μια τελετουργία με αναπόσπαστο κομμάτι της τη συμμετοχή από τις κερκίδες του πολυάριθμου αραβόφωνου κοινού: από όσες βραδιές στο Ηρώδειο μπορούμε να ανακαλέσουμε, ήταν η πρώτη φορά που αισθανθήκαμε φιλοξενούμενοι σε μια γιορτή που δεν μας ανήκε αλλά που το νόημά της μπορούσαμε να συλλάβουμε διά των αισθήσεων.

Δεν καταλαβαίναμε φυσικά το περιεχόμενο των τραγουδιών όσο κι αν μια οικογένεια δίπλα προσπαθούσε να μας μάθει τα ρεφρέν: Παλαιστίνιοι από τη Χάιφα είχαν έρθει ειδικά για τη συναυλία. Δεν ήταν οι μόνοι. Εκατοντάδες Άραβες ήρθαν από τη Μέση Ανατολή κι από πιο μακριά, την Αμερική ή την Αυστραλία. Άλλοι έφτιαχναν παρέες με άνδρες που προπορεύονταν και γυναίκες που ακολουθούσαν, καλυμμένες από το κεφάλι μέχρι τους αστραγάλους. Κι άλλοι πιο κοσμοπολίτες συνόδευαν γυναίκες εξωτικής ομορφιάς, ντυμένες αποκαλυπτικά και πανάκριβα. Και πόσα νέα παιδιά άνοιγαν σημαίες του Λιβάνου και εξηγούσαν πώς ήρθαν με τσάρτερ για μία μέρα από τη Βηρυτό!

Ξημερώματα Σαββάτου η Φαϊρούζ έκανε την πρόβα της στο Ηρώδειο. Ήταν η μόνη στιγμή που επέτρεψε μερικές φωτογραφίες

Προσκύνημα

Αλλά είναι γνωστό ότι κάθε μία από τις σπάνιες συναυλίες της ορθόδοξης χριστιανής Φαϊρούζ έχει για όλους τους Άραβες περίπου τη σημασία που έχει η Μέκκα για τους μουσουλμάνους: εύχονται τουλάχιστον μια φορά στη ζωή τους να μπορέσουν να προσκυνήσουν το μουσικό σύμβολο της αραβικής τους ψυχής.

Γι' αυτό τουλάχιστον το μισό από το κατάμεστο θέατρο ήταν κατειλημμένο από αυτό το κοινό. Από την ακριβή διακεκριμένη ζώνη μέχρι και τα πιο ψηλά διαζώματα, η διάταξη καθρέφτιζε τις ταξικές διαφοροποιήσεις του αραβικού κόσμου. Κι όμως ήταν όλοι συμμέτοχοι.

Κι όλοι σηκώθηκαν όρθιοι στις πρώτες νότες της 40μελούς αρμενικής ορχήστρας της Όπερας του Ερεβάν που, υπό τον Κάρεν Ντουργκάριαν, ξεκίνησε παίζοντας τον ελληνικό εθνικό ύμνο - μια απόδειξη της γοητευτικής τυπολατρίας και αβρότητας της Ανατολής. Ακολούθησε ο εθνικός ύμνος του Λιβάνου. Και ύστερα το πρώτο τραγούδι από μια καταπληκτική 7μελή μικτή χορωδία.

Τεράστια η εκπροσώπηση του αραβικού κόσμου στη συναυλία της Φαϊρούζ. Και διαφορετική...

Μια ορχηστρική εισαγωγή και άπλετο φως πάνω στο κόκκινο χαλί που οδηγούσε στο μικρόφωνο, προλόγισε τη Φαϊρούζ. Έφτασε μεγαλειώδης με το μακρύ αστραφτερό της φόρεμα. Κι αποθεώθηκε πριν ανοίξει το στόμα της, καθώς στάθηκε ευθυτενής μπροστά στο μικρόφωνο. Κανένας ακκισμός προς το κοινό ή προς τους επισήμους - ήταν εκεί από τη Σούζαν Μουμπάρακ, σύζυγο του Αιγύπτιου προέδρου και επικεφαλής της Διεθνούς Κίνησης για την Ειρήνη, υπέρ της οποίας έγινε η συναυλία, μέχρι τη σύζυγο του πρωθυπουργού Νατάσα Καραμανλή και τους υπουργούς Εξωτερικών και Ναυτιλίας Ντ. Μπακογιάννη και Μ. Κεφαλογιάννη. Κι από τη Μαριάννα Βαρδινογιάννη, πρόεδρο της «Ελπίδας», στην οποία διατέθηκε μέρος των εσόδων, μέχρι την Ειρήνη Παπά, τη Μαρινέλλα, τον Γιώργο Νταλάρα, την Ελευθερία Αρβανιτάκη.

Το ρεπερτόριο της Φαϊρούζ εναλλασσόταν με αυτό της χορωδίας για να μπορεί να ξεκουράζεται λίγο στα παρασκήνια. Ερμήνευσε το είδος που την έκανε διάσημη όταν μαζί με τα αδέλφια Ραμπανί (τον πεθαμένο πλέον σύζυγό της Ασί και τον Μανσούρ) άλλαζαν την αραβική μουσική, μπολιάζοντας την παράδοση με ευρωπαϊκούς ρυθμούς. Ερμήνευσε από χορευτικά κομμάτια μέχρι πατριωτικά τραγούδια (κάνοντας το Ηρώδειο να σειστεί και μόνο με την αναφορά στη «Βηρυτό»), τραγούδια από αραβικά μιούζικαλ και Μότσαρτ με αραβικούς στίχους.

Αν και δεν είπε τα μεγάλα της τραγούδια όπως το «Wa Habibi» ή κάποιον από τους χριστιανικούς ύμνους, για τους περισσότερους έμοιαζε να αρκεί η παρουσία της, ολύμπια και μητρική. Αυτονόητος ο σεβασμός. Το αραβόφωνο κοινό που αποενοχοποιημένο χόρευε τσιφτετέλι στις κερκίδες όταν τραγουδούσε η χορωδία, χειροκροτούσε ρυθμικά και λικνιζόταν ελάχιστα και διακριτικά όταν έβγαινε εκείνη.

Επευφημίες και χειροκροτήματα έβγαλαν τη Φαϊρούζ 2-3 φορές στη σκηνή, αγέλαστη, μελαγχολική και αγέρωχη μέχρι τέλους. Μια ελαφρά υπόκλιση. Κι αυτό ήταν. «Η Φαϊρούζ έχει ήδη φύγει», ανακοινώθηκε στους απογοητευμένους κάμεραμεν και φωτογράφους απ' όλο τον κόσμο που ήλπιζαν αυτή τη φορά να κερδίσουν μια εικόνα της «ψυχής του Λιβάνου»".

************************

ALPHA:

Μοναδική συναυλία της Φαϊρούζ για τα παιδιά της Μέσης Ανατολής

"Μάγεψε με τη φωνή της η διεθνούς φήμης ερμηνεύτρια και σύμβολο πολιτισμού και ανθρωπιάς της Μέσης Ανατολής Φαϊρούζ στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού, στη μοναδική συναυλία που έδωσε η Λιβανέζα καλλιτέχνης αυτή τη χρονιά, γεγονός ιδιαίτερα τιμητικό για τη χώρα μας. Την εκδήλωση τίμησε με την παρουσία της η πρώτη κυρία της Αιγύπτου και πρόεδρος της Διεθνούς Κίνησης Γυναικών για την Ειρήνη Σούζαν Μουμπάρακ, η οικογένεια Βαρδινογιάννη και πολλοί εκπρόσωποι της πολιτικού, επιχειρηματικού και καλλιτεχνικού χώρου. Τα έσοδα της συναυλίας θα διατεθούν για τη στήριξη των παιδιών-θυμάτων των ενόπλων συγκρούσεων στη Μέση Ανατολή".

************************

Το πιο χαρακτηριστικό σημείο στα τραγούδια της, πέρα από τις εντυπωσιακότατες (για εμένα) ενορχηστρώσεις, είναι η ίδια της η φωνή... Ακόμη και σήμερα, στα 76 της χρόνια, παραμένει ακμαία. Κουρδισμένη στο όριο, με μοναδική εκφραστικότητα και χροιά τόσο σπάνια όσο ένας "τουρκουάζ πολύτιμος λίθος". Ακόμη και αν δεν καταλαβαίνεις λέξη από όσα τραγουδά, δεν μπορείς να μην μαγευτείς από τον τρόπο που αρθρώνει τις συλλαβές, από τον τρόπο με τον οποίο αναπαράγει τις νότες και τα μουσικά διαστήματα. Απλά κλείνεις τα μάτια σου και ταξιδεύεις. Ειδικά στα αργά κομμάτια, όπως το «Le Beirut»

νομίζεις πως παρακολουθείς μια τελετουργία.

Κάθε της εμφάνιση, αποτελεί παγκόσμιο καλλιτεχνικό γεγονός. Συγκεντρώνεται κόσμος από όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, για να ακούσουν αυτήν την φωνή, να θαυμάσουν αυτόν τον άνθρωπο. Η στάση ζωής της, οι επιλογές της και η προϊστορία της, αποτελούν πόλο έλξης για τα εκατομμύρια των θαυμαστών της.

Στις συναυλίες της, ουδέποτε χαμογελά. Στέκεται στο κέντρο της σκηνής και σε απόσταση μισού μέτρου από τα 2 – πυκνωτικά – μικρόφωνα της. Χρησιμοποιεί πάρα πολύ το σώμα της για να τραγουδήσει. Παρόλα αυτά το πρόσωπο της παραμένει αμέτοχο. Σε ότι και αν τραγουδά παραμένει ανέκφραστη, μοιάζει απόμακρη στον κόσμο. Σε ερώτηση δημοσιογράφου για την στάση της αυτή, απαντά πως «είναι τα τραγούδια μου τέτοια, που μιλούν για πόλεμο, για θάνατο. Πώς μπορώ να χαμογελάω; Θα ήταν παράξενο».

Τα τραγούδια της έχουν γνωρίσει πάρα πολλές επανεκτελέσεις. Ο Μανώλης Αγγελόπουλος χρησιμοποιεί την μουσική του Nassam alayna:

για να τραγουδήσει το «Μια φωτιά» στον ομώνυμο δίσκο του το 1975. Η Χάρις Αλεξίου τραγουδά το “Wa habibi” στον δίσκο της «Γυρίζοντας τον κόσμο, 1992 – 1996», ενώ ο Γιώργος Νταλάρας τραγουδά το ίδιο τραγούδι, με ελληνικό στίχο στις παραστάσεις της Μεσογείου το 2004 στο Ηρώδειο.

Παραθέτω μια συνέντευξη (ίσως την μοναδική) που έδωσε όταν ήρθε στην Ελλάδα, στον Στάθη Τσαγκαρουσιάνο και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Lifo στις 5.7.2007.

https://rapidshare.c...o05July2007.pdf

Προσωπικά μιλώντας, έχω μαγευτεί απο την φωνή της, απο τα τραγούδια της, απο τον τρόπο με τον οποίο παρουσιάζει τα τραγούδια της. Είναι ευφάνταστος, ενίοτε εντυπωσιακός, που σε αναγκάζει σε μόνιμο repeat. Το πιο μαγευτικό όμως, είναι ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει τη ζωή της, ο τρόπος της σκέψης της, η ποιότητα της ως άνθρωπος. Ίσως τελικά αυτό να μετρά περισσότερο απο όλα τα άλλα...

Πηγές: wikipedia, http://www.fairouz.com/

[marochr 4,538]

Πετρο, εξαιρετική δουλειά! Μπράβο... Θα τη μελετήσουμε!

[EKOSTEL 8,742]

Μπράβο,Πέτρο!

[petros_petrakis 1,559]

Aυτό είναι απο τα αγαπημένα μου:

[Theodore 1,027]

Κάτι σχετικό με την μεγάλη τραγουδίστρια

http://www.tavernoxoros.gr/#p=t524

[nikos g 662]

Ευχαριστούμε Πέτρο

[petros_petrakis 1,559]

Εμφανίζεται για 4 παραστάσεις η Fairouz στον Λίβανο, στις 9, 10, 16 και 17 Δεκεμβρίου 2011.

http://www.youtube.com/watch?v=N6aSb_jjpMA

Δεν γίνεται να ήταν άλλες μέρες; :pity: