Dalaras interview with London Greek Radio

[Anna 752]

Ο Γιώργος Νταλάρας στο LGR

10th of May 2007

LGR Σπύρος Σιδέρης

Ο Γιώργος Νταλάρας πριν από την μεγάλη συναυλία στο Palladium του Λονδίνου μίλησε αποκλειστικά με τον Σπύρο Σιδέρη για το Ελληνικό Ραδιόφωνο του Λονδίνου.

Σπύρος Σιδέρης: Κύριε Νταλάρα είστε ο καλλιτέχνης που με τα τραγούδια του, έχει ταξιδέψει την ελληνική μουσική, σ όλον τον κόσμο. Έχετε ταξιδέψει σ όλη την γη και η αποδοχή του κόσμου ήταν μοναδική. Στις 13 Μαΐου θα βρίσκεστε στο Palladium του Λονδίνου για μια συναυλία, για να μας ταξιδέψετε στους ήχους της νέας σας δουλειάς «έρημα χωριά». Αυτή σας η εμφάνιση είναι μέρος μιας περιοδείας;

Γιώργος Νταλάρας: Πρώτα απ΄ όλα σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια και την περιγραφή που κάνατε. Είναι μέρος μια ακόμη περιοδείας που ξεκίνησε πριν από λίγες μέρες από την Βουδαπέστη. Αυτή η περιοδεία είναι η πολλοστή που γίνετε στην Ευρώπη και βεβαίως στο Λονδίνο που έχουμε παίξει άπειρες φορές.

Σ.Σ: Τα «έρημα χωριά» είναι μια ελληνοαλβανική αρμονία μουσικής και ερμηνείας. Μια προσέγγιση στην μουσική της γείτονος μέσα από τραγούδια χαράς και λύπης, με σημαντικές συμμετοχές. Έχετε συνεργαστεί στο παρελθόν με τον Goran Bregovic στο «Θεσσαλονίκη Γιάννενα με δυο παπούτσια πάνινα». Αντλείται έμπνευση από την Βαλκανική μουσική ή προσπαθείτε να ενώσετε την κοινή συνισταμένη των μουσικών αυτής της άκρης της Ευρώπης;

Γ.Ν: Νομίζω ότι όλοι όσοι ζούμε ευρύτερα σ αυτόν τον χώρο της Βαλκανικής είμαστε επηρεασμένοι από τις μουσικές των γειτονικών μας χωρών. Μην ξεχνάτε ότι πάρα πολλά τραγούδια βαλκανικά ή ελληνικά αντίστοιχα είναι γνωστά και είναι και αντικείμενα ψυχαγωγίας και διασκέδασης των γειτονικών μας λαών. Σας θυμίζω πως πάρα πολλά Βουλγάρικα τραγούδια είναι μέσα στα δημοτικά μας τραγούδια, πάρα πολλά Σέρβικα, αρκετά Αλβανικά, τσάμικα, ο οποίος είναι και ο εθνικός χορός της γείτονος χώρας, πάρα πολλά Τούρκικα τραγούδια. Μην ξεχνάτε τα Μικρασιατικά αλλά και πολλά τουρκικά τραγούδια με τουρκικά λόγια τα έχουν γράψει πολλοί σπουδαίοι Έλληνες συνθέτες στο παρελθόν. ’ρα λοιπόν θα έλεγα ακόμη ότι οι επιρροές είναι όχι μόνο απ την βαλκανική αλλά από το χώρο του Λιβάνου, της Αιγύπτου του Ισραήλ και πάμε και πιο πέρα, της Τυνησίας, της Σικελίας, της Μάλτας της Ιταλίας γενικότερα. Όπως ήδη καταλαβαίνετε επειδή είμαστε ένας λαός που ταξίδευε πάντα, με πάρα πολλές φιλίες στις γειτονικές χώρες, ανεπτυγμένο εμπόριο και πολλές αποικίες, πολλές επιρροές, θα έλεγα τεράστιες επιρροές, έχουν γίνει ένθεν κι ένθεν. Έχουμε δηλαδή πολλά στοιχεία δανεισμένα ή τα δανείζουμε εμείς στις γειτονικές μας χώρες. Θα έλεγα λοιπόν ότι συμβαίνουν και τα δύο που περιγράψατε στην αρχή.

Σ.Σ: Έχετε τραγουδήσει όλους σχεδόν τους Έλληνες συνθέτες, παλαιότερους και νεότερους. Έχετε συνεργαστεί με τους Al de Meola, Paco de Lucia, Jethro Tull, Joan Faulkner, Emma Shapling, Sting, Dulce Pontes . Δεν υπάρχει κάποιος που να μην έχετε συνεργαστεί. Τι λένε τα πλάνα σας για το μέλλον, όσον αφορά το πάντρεμα της Ελληνικής με την ξένη μουσική;

Γ.Ν: Ανοιχτοί είμαστε σε πάρα πολλά είδη μουσικής και πάρα πολλοί καλλιτέχνες σε όλο τον κόσμο ενδιαφέρονται αφού τα σύνορα, αυτά που θεωρούνται σύνορα, για την μουσική δεν ισχύουν. Η μουσική δεν κοιτάει εμπόδια, ταξιδεύει με τους ήχους με τα όργανα με τις φωνές των ανθρώπων και ενώνει πάρα πολλούς ανθρώπους, πάρα πολλές ψυχές και πολλούς πολιτισμούς. ’ρα λοιπόν όσοι καλλιτέχνες είναι ανοιχτοί κάποια στιγμή μπορεί να συναντηθούν.

Σ.Σ: Τώρα να περάσουμε στην Ελληνική μουσική σκηνή. Έχετε συνεργαστεί και έχετε αναδείξει πάρα πολλούς καλλιτέχνες. Ξεχωρίζετε κάποιους από τους νέους δημιουργούς;

Γ.Ν: Βέβαια ξεχωρίζω. Πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που θα μπορούν να μας εκπλήξουν και θα μας δίνουνε θάρρος και ελπίδα ότι αυτό που αγαπάμε, δηλαδή η ελληνική μουσική και το ελληνικό τραγούδι, δεν θα πάψει να επηρεάζει κι άλλες γενιές. Θεωρούμαστε η τυχερή γενιά, μεγαλώσαμε την δεκαετία του 60 και του 70 που το τραγούδι ήταν σε πολύ υψηλά επίπεδα. Πάντα θα υπάρχουν οι καλλιτέχνες.

Σ.Σ: Κάποια ονόματα...

Γ.Ν: Και ονόματα, να σας πω. Πάρα πολλούς. Από τον χώρο τον τραγουδοποιών υπάρχουν ιδιαίτεροι άνθρωποι, υπάρχουν από τον καιρό που οι αδελφοί Κατσιμίχα, άνοιξαν μια πόρτα, τεράστια θα έλεγα, μια λεωφόρο ολόκληρη, και πέρασαν από κει κι ύστερα δεκάδες νέοι άνθρωποι, οι οποίοι είναι πολύ σημαντικοί. Θα σας αναφέρω ενδεικτικά τα τελευταία χρόνια, τον Νίκο Ζούδιαρη για παράδειγμα, τον Αλκίνοο Ιωαννίδη, τους Πυξ Λαξ οι οποίοι κάνανε μεγάλες επιτυχίες και δεν είναι μόνο αυτοί χαρακτηριστικά αναφέρω τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, ο Περίδης, ο Σωκράτης ο Μάλαμας, όλοι αυτοί κάνουνε πολύ καλή δουλειά. Φωνές επίσης πάντα θα βγαίνουν. Και του λεγόμενου έτσι σύγχρονου τραγουδιού, των τραγουδοποιών, αλλά και κλασικοί λαϊκοί τραγουδιστές, με πολύ καλές φωνές και πολύ καλή πορεία. Αυτό θα συμβαίνει πάντα στην Ελλάδα.

Σ.Σ: ’ρα βλέπεται αισιόδοξα το μέλλον της Ελληνικής μουσικής.

Γ.Ν: Θα ήθελα να ξεχωρίσω ένα παιδί που έρχεται από την Κύπρο και η Κύπρος τα τελευταία χρόνια έχει βγάλει πάρα πολύ καλούς τραγουδιστές, που είναι μια ξεχωριστή περίπτωση γιατί είναι ένας πολύ καλός μουσικός, πολύ καλός τραγουδιστής και πολύ καλός συνθέτης. Ο Μιχάλης Χατζηγιάννης. Ο οποίος συνεχίζει κι εκείνος ακάθεκτος. Έχει πάρα πολλές συμπάθειες και πάει πάρα πολύ καλά. Ανεξάρτητα αν το είδος του χαρακτηρίζεται από την pop μουσική και ήχο έχει πολλές δυνατότητες να κάνει πολλά πράγματα στο μέλλον.

Σ.Σ: Να γυρίσουμε σελίδα και να πάμε ένα χρόνο πίσω. Το 2006 ανακηρυχθήκατε Πρεσβευτής Καλής Θέλησης από την Ύπατη Αρμοστεία του Ο.Η.Ε. για τους πρόσφυγες. Μιλήστε μας για αυτήν σας την διάκριση και το έργο σας εκεί;

Γ.Ν: Αυτό είναι μια ιδιαίτερη στιγμή, στην ζωή του κάθε ανθρώπου φαντάζομαι. Και εγώ, αλλά και η οικογένεια μου και η ’ννα, εδώ και αρκετά χρόνια προσπαθούμε να βοηθήσουμε, όσο μπορούμε, σε περιπτώσεις όπου υπάρχει ανάγκη κανείς να συμμετέχει και να βοηθάει. Νομίζω ότι η ξεχωριστή αυτή τιμή ήρθε ως επιβράβευση και επιβεβαίωση των προηγούμενων προσπαθειών και μας «φόρτωσε», οικογενειακός θα έλεγα, ακόμα πιο μεγάλες ευθύνες. Οι τίτλοι δεν σημαίνουν πολλά πράγματα, το καταλαβαίνω ότι δημοσιογραφικά έχουν ένα ενδιαφέρον, αλλά σας λέω ότι έρχονται να προσθέσουν ένα «βάρος», αυτό το βάρος πάρτε το με την καλή την έννοια, στις ήδη υπάρχουσες ανειλημμένες υποχρεώσεις. Και επειδή το θέμα των προσφύγων είναι πάρα πολύ σοβαρό κι επειδή τα τελευταία χρόνια κύματα ανθρώπων πηγαινοέρχονται περνώντας τα σύνορα, με τρόπους δύσκολους και δυσάρεστους, με πολύ άσχημα πολλές φορές αποτελέσματα, είμαστε υποχρεωμένοι, όσοι ασχολούμαστε με το θέμα των προσφύγων, να στρέφουμε καθημερινά τα μάτια μας σε κάθε γωνιά αυτής της πυξίδας. Εκεί που δεν το περιμένεις κάποια στιγμή, την ώρα που μιλάμε αυτή την στιγμή, κάποιοι άνθρωποι βασανίζονται να περάσουν κάποια σύνορα, διωγμένοι από την πατρίδα τους, μη έχοντας άλλη επιλογή, σπρώχνονται προς αυτή την κατάσταση. Πρέπει λοιπόν όλοι μας και σαν ιδιώτες αλλά κυρίως το κράτος και οι αρχές να διευκολύνουμε όσο μπορούμε την μεταφορά αυτών των ανθρώπων, μέχρι να βρούνε ένα δρόμο να ξαναγυρίσουν πίσω στις χώρες τους και στις πατρίδες τους. Έχοντας την εμπειρία του ταξιδιού από την Λιβερία κι απ την Σιέρα Λεόνε και την Γουινέα σας λέω ότι εκεί ο κόσμος που υποφέρει και πραγματικά ζει σε συνθήκες κάτω από την φτώχια, εκεί ο κόσμος είναι ανοιχτός. Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι μετακινούνται και βοηθιούνται και από τον κόσμο, τον λαό δηλαδή αλλά και από τις κυβερνήσεις τους. Πράγμα που δυστυχώς στις Ευρωπαϊκές χώρες δεν γίνεται. Παρότι οι Ευρωπαϊκές χώρες έχουν υψηλό δείκτη ζωής κλείνουν τα σύνορα, φοβούμενοι ότι θα συγκεντρωθεί πολύς κόσμος εδώ. Φαντάζομαι ότι σ αυτό το επίπεδο του τρόπου διαχείρισης των μεταναστών και των αιτούντων άσυλο είμαστε ακόμα πολύ-πολύ πίσω.

Σ.Σ: Όλα αυτά τα χρόνια ταξιδέψατε σχεδόν σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Συνέβη κάτι σ αυτά τα ταξίδια που δεν πρόκειται να ξεχάσετε; Έχω στο μυαλό μου μια εμπειρία που ζήσατε σε κάποια χώρα της Λατινικής Αμερικής όπου κατηγορηθήκατε για κατασκοπεία.

Γ.Ν: Αυτά τα ταξίδια έχουν και τον χαρακτήρα μιας περιπέτειας. Γιατί η αλήθεια είναι ότι όσο περνάν τα χρόνια οι συνθήκες φτιάχνουν, οι μεταφορές καλυτερεύουν, πριν όμως από 20 και 30 χρόνια τα πράγματα δεν ήταν και τόσο εύκολα. Κάναμε λοιπόν κάποια ταξίδια προσπαθώντας να έρθουμε σε επαφή με έναν κόσμο άγνωστο σε μας και θα μπορούσε κανείς να το χαρακτηρίσει και ως περιπέτεια αυτά τα ταξίδια. Σε καθένα από αυτά τα ταξίδια πάντα υπάρχει ένα γεγονός που να μας θυμίζει το πως περάσαμε. Αυτό που μας περιγράφετε έγινε το 1980 περίπου όταν ήμασταν κατά μεσοίς της επανάστασης στην Νικαράγουα όταν στους δρόμους υπήρχανε αναχώματα, πυροβολισμοί πέφτανε παντού, εμείς, νεότεροι βέβαια εγώ και η γυναίκα μου, ήμασταν με τις μηχανές μας και φωτογραφίζαμε τα πάντα δίπλα μας. Οι άνθρωποι προφανώς μας πέρασαν για ύποπτους και μας συνέλαβαν και μας κράτησαν έτσι για ένα διάστημα εκεί, μέχρι να πάρουν τα στοιχεία μας. Ήταν αυτό μια από τις σκληρές εμπειρίες. Αλλά δεν είναι μόνο σκληρές οι εμπειρίες, υπάρχουν πράγματα ιδιαιτέρως συγκινητικά. Παίξαμε σε πολλά μέρη του κόσμου για να διατηρηθούν οι Ελληνικές έδρες σπουδών. Ήρθαμε σε επαφές με ανθρώπους στην Λατινική Αμερική, μια και το αναφέρατε κι εσείς, που δεν έχουν βρει τον χρόνο, δεν έχουν βρει την δυνατότητα να έρθουν στην Ελλάδα και είναι πάρα πολλά χρόνια, δεκαετίες εκεί, άνθρωποι ταγμένοι, δάσκαλοι, ιερωμένοι, οι οποίοι ταξιδεύουν με ποδήλατο, με ταξί, με λεωφορεία, με ότι βρουν για να παν εκατοντάδες μίλια μακριά να δούνε τους συνανθρώπους τους, είναι πραγματικά συγκινητικά πράγματα αυτά. Όπως και στον δικό μας χώρο εδώ. Πριν από λίγα χρόνια πήγαμε στις χώρες του Εύξεινου Πόντου και συναντηθήκαμε με Έλληνες οι οποίοι είναι αιώνες εκεί, δεν μιλούν καν Ελληνικά, μιλούν ποντιακά, και η επίσημή τους γλώσσα είναι τουρκικά, φανταστείτε, ενώ είναι Έλληνες και Ορθόδοξοι. Έχουμε ζήσει πραγματικά συγκλονιστικές εμπειρίες.

Σ.Σ: Να περιμένουμε κάποιο βιβλίο γι αυτές τις εμπειρίες;

Γ.Ν: Να τώρα που μου το λέτε ίσως κάποια στιγμή θα πρέπει αυτά έτσι να τα αναφέρουμε και να καταγραφούν, για να τα θυμόμαστε κι εμείς και αργότερα και τα παιδιά μας.

Σ.Σ: Να πάμε να δούμε λίγο και τις υπόλοιπες δουλειές σας που βρίσκονται στα σκαριά; Ένα βιβλίο cd «σπάει το ρόδι» ο τίτλος του, για τον Λευτέρη Παπαδόπουλο και μια έκδοση 25 τραγουδιών του Μάνου Λοΐζου με τρία ανέκδοτα τραγούδια σε ποίηση Ναζίμ Χικμέτ και απόδοση Γιάννη Ρίτσου, με τον τίτλο «Αχ, χελιδόνι μου».

Γ.Ν: Έτσι είναι. Θα ξεκινήσω από τον δίσκο του Μάνου. Εφέτος είναι 25 χρόνια από την αποχώρηση του Μάνου, την άδικη και ξαφνική και πάρα πολλοί φίλοι του τραγουδιστές αλλά και άλλοι άνθρωποι που δεν τον γνώρισαν αλλά αγαπούν την μουσική του, θα κάνουν πάρα πολλές εκδηλώσεις για την μνήμη του. Θα γίνουν λοιπόν δεκάδες συναυλίες. Ήταν ένα κοινό αίτημα πολλών φίλων, ότι όλα αυτά τα χρόνια δεν είχα κάνει ποτέ μια συλλογή, ενώ έχω κάνει πολλές συλλογές με τον Καλδάρα, με τον Κουγιουμτζή, με τον Θεοδωράκη και άλλες, με τα τραγούδια του Λοΐζου, που έχω πει και είναι αρκετά, γύρω στα 35 ίσως και περισσότερα. Αποφάσισα λοιπόν αφού εφέτος θα γιορταστούν τα 25 χρόνια του θανάτου του Μάνου να βγάλω αυτόν τον δίσκο. Στην συνέχεια θα πάρω κάποιους από τους συνεργάτες μου και θα πάμε στην Κύπρο να κάνουμε ένα αφιέρωμα, με Κύπριους καλλιτέχνες και Κυπριακή χορωδία. Ένα δρώμενο με μια θεατρική αντίληψη αλλά κυρίως συναυλία. Πάρα πολλοί άλλοι καλλιτέχνες όπως η Χάρις Αλεξίου, η Μαρία Φαραντούρη, η Δήμητρα Γαλάνη, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου και πολλοί άλλοι θα κάνουν σ όλη την Ελλάδα συναυλίες για τον Λοΐζο και προς το τέλος της χρονιάς, νομίζω γύρω στον Οκτώβριο, που είναι και τα γενέθλια του Μάνου Λοΐζου θα συναντηθούμε όλοι και θα κάνουμε μια μεγάλη συναυλία στο κλειστό Ολυμπιακό Στάδιο που με την βοήθεια της ΕΡΤ θα μεταδοθεί, παντού. Αυτό λοιπόν είναι το έτος Λοΐζου, να το πούμε έτσι. Τώρα με ρωτήσατε για τον δίσκο του Λευτέρη Παπαδόπουλου. Ο δίσκος του «σπάει το ρόδι» βγήκε πριν από λίγο καιρό και είναι μια σειρά από δέκα δίσκους, που θα βγουν τα επόμενα δυο χρόνια, αφιέρωμα στους Έλληνες στιχουργούς και ποιητές. Η σειρά αυτή ξεκίνησε με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο και συνεχίζεται. Είμαστε σχεδόν έτοιμοι, να βγάλουμε τους δίσκους του Μάνου Ελευθερίου, του Μιχάλη Γκανά, του ’λκη Αλκαίου, του Θοδωρή Γκώνη, του Ηλία Κατσούλη και πολλών άλλων. Σε διάστημα δυο χρόνων, δυόμισι, θα βγουν δέκα δίσκοι, για να τιμήσουν την προσφορά αυτών των ανθρώπων και να ακουστούν μέσα στον χώρο του λεγόμενου εμπορικού τραγουδιού, λίγο καλύτερα στιχουργικά τραγούδια, δεν ξέρω αν έρχεστε συχνά σε επαφή με την ελληνική πραγματικότητα, το ελληνικό λαϊκό τραγούδι όπως το ξέρουμε και το ξέραμε παλιά δεν υπάρχει. Δυστυχώς οι στίχοι του είναι πολύ χαμηλοί.

Σ.Σ: Ερμηνευτής ή παραγωγός ο Γιώργος Νταλάρας; Τι σας αρέσει περισσότερο;

Γ.Ν: Κοιτάξτε αυτό να σας το ιεραρχήσω εγώ. Πρώτα από όλα είμαι μουσικός. Ένας μουσικός που τραγουδάει, έτσι το χαρακτηρίζω εγώ. Παράλληλα όμως σε όλη μου τη ζωή, από πολύ μικρό παιδί επενέβαινα στους δίσκους που έκανα, και το κάνω αυτό από τα πρώτα μου χρόνια. Θα έλεγα λοιπόν ότι είμαι ένας μουσικός που τραγουδάει, και παράγει μουσική, ήχους και ιδέες.

Σ.Σ: Συμμετέχετε και σε παραγωγές άλλων καλλιτεχνών, όπως με τον Παναγιώτη Λάλεζα σε κάποια δημοτικά τραγούδια.

Γ.Ν: Βεβαίως και το κάνω αυτό και το κάνω πάντα, δεν το κάνω μόνο τώρα. Έκανα τον δίσκο της Αρετούλας Κετιμέ έκανα τους δυο δίσκους της Εστουδιαντίνας ετοιμάζομαι να κάνω τον δίσκο του Παναγιώτη Λάλεζα όπως αναφέρατε, και πάρα πολλές άλλες δουλειές. Γιατί νιώθω τον παλμό και την ψυχή των νέων παιδιών. Νιώθω και καταλαβαίνω τις δυσκολίες που υπάρχουν σήμερα και είμαι πρόθυμος σε όσους από αυτούς έχουν ταλέντο, είτε είναι τραγουδιστές, μουσικοί, συνθέτες να είμαι δίπλα τους, να τους βοηθάω και παράλληλα να βρίσκω κι εγώ πολύ ωραία τραγούδια, αλλά να περνάω και καλά μέσα από την δουλειά που αγαπάω, και μέσα από αυτή ζω και εκφράζομαι.

Σ.Σ: Αλήθεια θα κάνετε κάποιο δίσκο με παραδοσιακή μουσική;

Γ.Ν: Έχω κάνει μέχρι τώρα και θα χετε σποραδικά δει μέσα στις δουλειές που κάνω, να υπάρχουν κάποια δημοτικά τραγούδια. Ένα που αρχίζει με την έναρξη ενός προγράμματος, ένα άλλο που την τελειώνει κι ούτω καθεξής. Μιλάω για τραγούδια περιστασιακά από το «τώρα τα πουλιά, τώρα τα χελιδόνια» την δουλειά που κάναμε με τον κ. Αηδονίδη στην οποία επίσης ήμουν ο παραγωγός. Τραγούδια όπως το «στο πα και στο ξανά λέω» που τα ξανακάνουμε με καινούργιο ήχο, παραδοσιακά τραγούδια άλλων περιοχών. Θέλω να κάνω πραγματικά ένα δίσκο με παραδοσιακά τραγούδια, άλλα είναι τόσες πολλές οι υποχρεώσεις που συνέχεια το αναβάλλουμε. Ελπίζω στα δυο επόμενα χρόνια να καταφέρω να βρω τον χρόνο και να το κάνω.

Σ.Σ: Και να κλείσουμε με την συναυλία της Κυριακής 13 Μαΐου στο Palladium του Λονδίνου. Τι θα ακούσουμε εκεί;

Γ.Ν: Όπως ξέρετε εγώ είμαι «δέσμιος», κι αυτό με μια έννοια χαλαρή, των πολύ όμορφων και σημαντικών τραγουδιών που έχω τραγουδήσει. Δεν θα μπορούσα να εμφανιστώ πουθενά μη τραγουδώντας τα τραγούδια αυτά που γνωρίζετε και είναι πάρα πολλά. Είναι πολλοί οι συνθέτες πολλά τα είδη. Αυτά τα τραγούδια δεν πρόκειται ποτέ να τα αποχωριστώ. Και να ήθελα να μην τραγουδήσω κάποια τραγούδια του Κουγιουμτζή, του Λοΐζου ή του Καλδάρα, θα επέμενε ο κόσμος. Έτσι λοιπόν να περιμένετε να ακούσετε όλα αυτά τα τραγούδια αλλά με έναν τρόπο φτιαγμένα έτσι μέσα στο πρόγραμμα ώστε να μπορέσετε να ακούσετε, και τα «έρημα χωριά», καινούργιες δουλειές όπως από την «Μεσόγειο» για παράδειγμα. Θα ακούσετε ένα πανόραμα από τα τραγούδια που έχω τραγουδήσει μέχρι τώρα.

Σ.Σ: Ευχαριστώ πολύ για την επικοινωνία μας.

Γ.Ν: Να είστε καλά, καλή αντάμωση.

http://www.lgr.co.uk/events/highlighted/70...F%84%CE%BF-lgr/

[marochr 4,538]

Ευχαριστούμε Αννα!!

[Apostolis 2,082]

Πωπω δίσκοι και κακό!!

Λοιπόν.. έχουμε και λέμε:

10 CD "’ξιος λόγος"

Σε διάστημα δυο χρόνων, δυόμισι, θα βγουν δέκα δίσκοι

1 CD με τον Παναγιώτη Λάλεζα

...ετοιμάζομαι να κάνω τον δίσκο του Παναγιώτη Λάλεζα

1 CD με δημοτικά τραγούδια

Θέλω να κάνω πραγματικά ένα δίσκο με παραδοσιακά τραγούδια, άλλα είναι τόσες πολλές οι υποχρεώσεις που συνέχεια το αναβάλλουμε. Ελπίζω στα δυο επόμενα χρόνια να καταφέρω να βρω τον χρόνο και να το κάνω

Δηλαδή σε 2 - 2.5 χρόνια... να περιμένουμε 12 CD...

Τώρα, αν προσθέσουμε και τον δίσκο που θα βγει τις επόμενες ημέρες + τον νέο δίσκο με τον Bregovic... Μου δημιουργείται μια ερώτηση... Κοιμάται ποτέ????

Αιώνιος έφηβος, όπως λέει και το Μελινάκι!!

Μπράβο ρε Γιώργο!!! Να ζήσεις, να είσαι καλά, να τραγουδάς γιατί σε έχουμε ανάγκη...

ΥΓ: Πάρα πολύ καλή συνέντευξη!!! Ωραίες ερωτήσεις... ωραίες απαντήσεις! Απολαυστικότατη!

[Bithidalaras 27]

Πολύ ωραία και ουσιώδης συνέντευξη. Ο άνθρωπος αυτός πραγματικά είναι άξιος θαυμασμού που προλαβαίνει να κάνει τόσα πράγματα, τα οποία διέπονται κιόλας από τη γνωστή ποιότητα των δουλειών του Νταλάρα. Μπράβο του. Δεν βλέπω την ώρα και τη στιγμή να ακούσω όλα αυτά που ετοιμάζει.

[Geske 37]

ακόμα και βιβλίο να μας γράψει ;;;;;;;

[EKOSTEL 8,742]

Είναι απαραίτητο το βιβλίο. Ιδιαίτερα αν γίνουν κάποιες αναφορές και αναλύσεις σε συγκεκριμένα γεγονότα που θα φωτίσουν κάποιες πτυχές ή αποφάσεις του (για όσους αρέσκονται σε εύκολα συμπεράσματα). Και ,κυρίως, να δοθεί η δική του εκδοχή για κάποια πράγματα για τα οποία επέλεξε την εκούσια σιωπή.

[Geske 37]

Θέλει 9 ζωές, όπως έχουν οι γάτες......................!

[Kate 42]

This is what I would describe as a 'loose' translation. Whatever, I hope it gives an accurate overall impression of this interview.

George Dalaras, before giving a major concert at the London Palladium spoke exclusively with Spiros Sitheris of London Greek Radio

SS Mr Dalaras, you are the artist who has, with your songs, taken Greek music to the whole world. Youve travelled worldwide and your reception has been unique. On the 13 May you will be performing at the London Palladium bringing us sounds from your new work Deserted Villages. This appearance is part of a tour?

GD First of all let me thank you for your kind words of introduction. This is part of a tour that started some days ago in Budapest. It is one of countless tours that we have done in Europe, and especially in London where we have played many times.

SS The Deserted Villages is a harmony of Greek/Albanian music and interpretations. An approach to the music of a neighbouring country, with both happy and sad songs. You've worked in the past with Goran Bregovic on Thessaloniki Ioannina with Two Canvas Shoes. Have you taken inspiration from Balkan music or are you trying to find common elements of music from this border area of Europe?

GD I think that all of us who live in this area of the Balkans are influenced by music from our neighbouring countries. Dont forget that many Balkan songs, or the Greek equivalent, are known and form part of the entertainment and amusement for neighbouring peoples. Remember also that there are many Balkan songs amongst in our traditional songs, as there are very many Serbian, some Albanian, tsamika (which is a national dance in neighbouring countries), as well as a lot from Turkey. Not forgetting, of course Asia Minor and many Turkish songs with Turkish lyrics that have been written by prominent Greek composers in the past. Also I would say that the influences are not only from the Balkans but also from places such as Lebanon, Egypt, Israel, and looking even further afield, Tunisia, Sicily, Malta and Italy. As you will already know, because we are a people who travel constantly, we have strong ties of friendship with neighbouring countries where we have both settled and developed trading links. There have been significant influences, I would even say enormous influences on both sides. We have in other words both borrowed from and lent to our neighbours. I would say then that the answer is yes to both the questions you put earlier.

SS You have sung almost all the Greek composers, old and new. You have collaborated with Al de Meola, Paco de Lucia, Jethro Tull, Joan Faulkner Emma Shaplin, Sting, Dulce Pontes. There seems to be no-one you havent worked with. What are your plans for the future in relation to the merging of Greek and foreign music?

GD We are open to many types of music. So many artists from all over the world are interested in music from throughout the world because borders, or what are considered to be borders, simply dont exist in music. Music doesnt recognise barriers, it travels with its sounds and instruments, with its human voices and unites so many people, so many souls and so many cultures. So, we can work with any artist who is open to collaboration.

SS Now let us turn to the Greek music scene. Youve worked with and given your support to very many artists. Do any of those stand out particularly?

GD Certainly. There will always be those who can surprise us and give us courage and hope that what we love, that is Greek song, will not stop influencing other generations. We are said to be the lucky generation. We grew up in the 60s and 70s when the standards of song stood at a very high level. There will always be artists

SS some names?

GD Some names? Yes, very many. Amongst songwriters some in particular since the brothers Katsimixas opened the door to an extraordinary new direction. Through that passed dozens of young and significant young people. I would mention for example in recent years, Nikos Zoudiaris, Alkinoos Ioannidis, Pix Lax who have been very successful. And not only these. There is also Lavrentis Maxairitsas, Peridis, Sokratis Malamas. They have all done very good work. New voices will always emerge in modern popular song, as well as classical popular singers who have good voices and are working in the right direction. This will always happen in Greece.

SS So you are optimistic about the future of Greek music?

GD I would like to mention particularly a young man from Cyprus and Cyprus in recent years has produced very many good singers who is particularly outstanding, as he is a good musician, a good singer and a good composer. Mixalis Xatzigiannis who is progressing very quickly. He is very popular and is doing extremely well. Even though his style is pop, his sound has great potential for the future.

SS Turning now to the last year. In 2006 you were appointed goodwill ambassador by the UN High Commission for Refugees. Tell us about this distinction and your work.

GD This was a special moment, as it would be in the life of anyone I imagine. I, my family and Anna have for some time now tried to help in any way we can wherever there was a need. I think this outstanding honour came as a public acknowledgement of our past efforts and has loaded onto us as a family greater responsibilities. The titles dont mean a great deal but I understand that it has created press interest and given a gravity in the good sense, to what we were already doing. And because the refugee situation is so serious and because in recent years waves of people have been crossing borders in difficult and unpleasant circumstances with many dreadful consequences it is the duty of anyone who cares about refugees to look everywhere. There where they dont expect it, every moment at the moment we are speaking now someone is having to flee from torture, persecuted in their homeland, with no choice, forced into this situation. We must, as individuals but most significantly as states and authorities help these people until they can get back to their countries and their homelands. From my experience of visiting Liberia, Sierra Leone and Guinea I can tell you that those who suffer and live in poverty are very open-handed. Tens of thousands are helped by their own people and by their governments. Something that unfortunately doesnt happen in European countries. For all that the European countries have a high standard of living they are closing their borders, afraid that there will be a mass influx of refugees. I believe that we will have a long way to go in the way we receive and treat refugees and asylum seekers.

SS Over the years you have travelled throughout almost the whole world. Was there anything that happened on these journeys that was particularly memorable? I have in mind an experience you had in Latin America when you were accused of spying.

GD These trips were like adventures. Now, conditions for travelling have improved, but twenty or thirty years ago things werent so easy. We did tours then trying to make contact with a world that was unknown to us, and I think anyone would describe them as adventures. On each trip something memorable happened. The one you mentioned was around 1980 when Nicaragua was in the middle of the revolution. There were earthmounds by the side of the road and shooting everywhere. My wife and I were younger then. We had our cameras with us and took pictures of everything. They obviously thought we were suspicious so they arrested us and held us until they had checked our identification. This was one of the most difficult experiences we had. But they werent all bad. There were moments that were especially touching. We played in many places around the world and supported Greek centres of learning. We came in contact with people in Latin America, since you mention this, who hadnt had the time or opportunity to come to Greece, and who had been there for very many years, for decades, people dedicated to their work, teachers, priests who travelled, by bike, by taxi, by bus however they could, hundreds of miles to meet their fellow men. This was certainly something that was very touching. Just as for us. A few years ago we went to Evksnos Pontos (Black Sea) and met Greeks whose roots there go back centuries, who dont even speak Greek, they speak Pontiaka, while their official language as Turkish. Imagine, while they are Greek and orthodox. We have had, certainly, some deeply moving experiences.

SS Should we expect a book of these experiences?

GD Now that you mention it, maybe sometime we should record our experiences, so that we and our children can remember.

SS Can we look a little at the rest of your recent work. A book/CD Breaking the Pomegranate by Lefteris Papadopoulos, and a CD of 25 songs by Manos Loizos. Ah, my swallow, including three previously unreleased songs with poetry by Nasim Hikmet, adapted into Greek by Yiannis Ritsos.

GD Of course. Ill start with the Manos album. This year it is 25 years since his sudden and untimely death, and very many of his friends, as well as other people who didnt know him but love his music, will stage events, including concerts, in his memory. Many of his friends pointed out that in all these years Id never recorded a collection of his work - which I had done for others such as Kaldaras, Kouyioumtzis, Theodorakis - even though Id recorded 35, or maybe more, of his songs. So I decided, since this year we will commemorate 25 years since his death, to make this CD. Then I will go to Cyprus with some of my colleagues where we will perform a tribute with Cypriot artists and a Cypriot choir. The production will have theatrical elements, but will primarily be a concert. Many other artists such as Haris Alexiou, Maria Farantouri, Dimitra Galani and Vasilis Papakonstantinou will perform concerts throughout Greece in memory of Loizos and towards the end of the year, I think around October which is the anniversary of Loizos birthday, we will all give a major concern in the indoor Olympic Stadium which with the help of ERT will be widely broadcast. This, then, is the year of Loizos.

Now you asked me about the Papadopoulos CD, 'Breaking the Pomegranate. This is quite recent and one of ten that will be released in the next two years or so as a tribute to Greeces songwriters. We are nearly ready to release the recordings for Manos Elvtheriou, Maxilis Ganas, Alkis Alkaios, Thodoris Gonis, Ilias Katsoulis and others. Over a period of two or two and a half years tens CDs will be released to honour these people, and to enable better lyrics to be heard than in the commercial songs of today. I dont know if you come into contact often with commercial Greek music. Unfortunately Greek song as we knew it in the past no longer exists. Today, lyrics are of very poor quality.

SS GD the interpreter or producer. Which do you prefer?

GD. To put these in order. Above all I am a musician. A musician who sings, is how I would describe myself. At the same time, for my whole life, since I was very young, I was involved in the recordings that I made. I would say then that I am a musician who sings and who produces music sounds and ideas.

SS You have been involved in the production of work by other artists, such as folk songs with Panayiotis Lalezas.

GD Certainly Ive been doing this for a long time, not just recently. I did one recording with Aretoula Ketime, two with Estoudiantina, and Im now, as you say, preparing one with Panagiotis Lalezas, and many others. Because I feel the enthusiasm and the spirit of those with talent, either as singers, as musicians or as composers. I stand beside them, to help them and at the same time to find beautiful songs for myself. I live and express myself through this work that I love.

SS Will you be producing a CD of traditional music?

GD I have already done so and you will have seen some traditional music from time to time in my work. One song may begin a programme and another end it. Sometimes songs from Now the birds, now the swallows the work that I did with Kronis Aidonidis of which I was also the producer, songs such as I told you and Im telling you again that we give a new sound, and traditional songs from other regions. I certainly want to do a recording of traditional songs, but I have so many other commitments we have continually postponed it. I hope that in the next two years Ill manage to find the time to do this.

SS And to close with Sundays concert at the London Palladium. What will we hear then?

GD As you know I am linked to many beautiful and important songs. I wouldnt be able to appear anywhere without singing those that you know, and there are very many of them. There are many composers and many types. These are songs that I dont want to be separated from, and I wouldnt like to leave out songs by Kouyioumtzis, by Loizos or by Kaldaras, everyone would insist on it. So, expect to hear all these songs, but we have also put the programme together so you can hear Deserted Villages, and new works such as the Mediterranean for example. So you will hear a panorama from the songs that I have sung.

SS Thank you very much for speaking to us.