Posted June 30, 2007 · Report post Νομίζω απλώς, επειδή πρόκειται για νέο, δικό του προσωπικό δίσκο, θέλαμε να κινηθεί λίγο διαφορετικά, ίσως να δούμε κάτι σαν την "’σφαλτο που τρέχει". Όμως το προηγούμενο δείγμα γραφής είναι τα "Τραγούδια που σου γράφω". Απλώς θέλω να καταθέσω μια αρχική αίσθηση, ότι η δουλειά που έχει κάνει σε αυτό τον δίσκο είναι, για μένα, πολύ αρτιότερη από την προηγούμενη. Συνηθίζουμε να λέμε ότι ακόμη και σε τραγούδια που δε μας αρέσουν, ο θείος μας αποδίδει καλά. Αυτό δε θα το έλεγα και για εκείνα τα τραγούδια, τουλάχιστον όχι για όλα. Όμως τουλάχιστον τώρα δεν παρατηρώ τις ατέλειες που ήταν εμφανείς, ακόμα και στο πρώτο άκουσμα, σε ορισμένα τραγούδια του "Στα τραγούδια που σου γράφω" Εν ολίγοις, κανένα πρόβλημα με τα νέα τραγούδια. Μου αρέσουν περισσότερο το "Ναύπλιο, το "Χάνεται", το "Μια ζωή στο ίδιο τρένο" και φυσικό το τελευταίο, το διαμαντάκι. Με προβληματίζει απλώς το γεγονός ότι βλέπω τον αγαπημένο μας Γιώργο, που με έμαθε, ίσως και σε πολλούς άλλους, να ακούω μουσική, να ακολουθεί την εποχή και όχι να τη διαμορφώνει, όπως παλιότερα. Και στο κάτω κάτω, αν η εποχή είναι φτηνή και εύκολη, πρέπει να πάμε κι εμείς κατά εκεί; Το "Καλώς τους!" και λίγο πριν, τα "Βαμμένα κόκκινα μαλλιά", δε βγήκαν κι αυτά σε φτηνή και εύκολη εποχή; Κι όμως είχαν κάτι διαφορετικό, κάτι ξένο από αυτή την εποχή. Όσο για τον φαντάρο... αν είναι για να τον ακούνε στα στρατόπεδα, νομίζω απλώς ότι τα πράγματα έχουν λίγο αλλάξει από αυτό που θέλει να μας πει ο στιχουργός! Βέβαια, και στις διαδηλώσεις, ακόμα την Τσιμινιέρα και το δέντρο βάζουν από τα μεγάφωνα... όμως εκείνα είναι λίγο ( ; ) καλύτερα... δηλαδή, καλό είναι να έχουμε ένα τραγούδι και για τους φαντάρους, όπως και για κάθε κοινωνική περίσταση, όμως αυτό ίσως δεν αρμόζει και τόσο στον Νταλάρα που έχουμε συνηθίσει... Πέρα από τους όποιους προβληματισμούς, επειδή δεν περίμενα να βγει και το "Σεργιάνι στον κόσμο" το 2007, νομίζω ότι τα τραγούδια είναι αξιοπρεπή, ακούγονται ευχάριστα και τίποτα περισσότερο, σε πρώτη ανάγνωση. Ε, με τα πολλά ακούσματα, δεν ξέρεις αν αυτό που ακούς πολλές φορές σου αρέσει, ή απλώς το συνηθίζεις, επειδή σου αρέσει η φωνή. Αυτά τα λίγα για τώρα... Quote Share this post Link to post Share on other sites
Posted June 30, 2007 · Report post Εγώ καταρχάς θα καλωσορίσω με πολλά χαμόγελα το γνωστό μας Γιώργο Νταλάρα... Το Γιώργο Νταλάρα των εκπλήξεων,των ανατροπών,της διαφορετικότητας,του απρόοπτου...Το Γιώργο Νταλάρα των πειραματισμών...Που δεν "κωλώνει" να δοκιμάζει,να μπλέκει σε νέα μονοπάτια,μπαίνοντας καταμέτωπα κι όχι "κρυβόμενος σε υπο γωνία κινήσεις"...Αυτός ήταν,αυτός είναι κι αυτός θα είναι ο Γιώργος Νταλάρας,ο για τον καθένα μας "Γιώργος του" και για όλους ο "Γιώργος μας"... Δεν είναι διαφορετικότητα το "Μην ξεχνάς το φαντάρο" και το "Σε φεγγάρια λυπημένα"...Ή η μουσική του "Η αιτία είσαι εσύ"...Για εμάς όμως...Για τον "θείο" είναι και πάλι κάτι καινούριο...Νέοι ήχοι,νέα ακούσματα,νέες αισθήσεις και σε μας,όπως και σ'όλους τους ακροατές του...Νέες κρίσεις,νέες συζητήσεις! Ας μην επαναλαμβανόμαστε όμως εμείς...Δεν προσθέτει τίποτα,να'χουμε συνεχώς στο νου μας ένα πρότυπο μουσικής και στίχων,που θα θέλαμε να τραγουδήσει "εδώ και τώρα" ο αγαπημένος μας τραγουδιστής...Κάποια στιγμή δεν περιμέναμε το "Πεπρωμένο",το είπε...Ομοίως το "Ανεμολόγιο...Το "Βαμμένα κόκκινα μαλλιά"...Τον "Παλιό στρατιώτη"...Τις "Εσωτερικές ειδήσεις"...Το "Να με θυμάσαι"...Είπε όμως και το "Κληρώθηκα"...Το "Στο αμάν στο γιατί"...Το "Έβγαλα τα μέσα έξω"...Το "Μπαρ"...Το "Εγώ δεν είμαι υπουργός"...Το "Μια γυναίκα ένα φουστάνι"...Το "Μη μιλάς,μη γελάς"...Το "Το πες"...Το "Θα'ρθω να σε βρω"...Το "Μάτια καστανά"...Το "Προαίσθημα"...’λλα λοιπόν μας άρεσαν και μας αρέσουν περισσότερο,άλλα λιγότερο...Έτσι συμβαίνει και θα συμβαίνει σε κάθε μια καινούρια δουλειά...Εκτός κι αν θέλουμε να ακούμε μονάχα επανεκτελέσεις και live ηχογραφήσεις απο'δω και πέρα,παραπονούμενοι και πάλι γιατί δε βγάζει νέο,δικό του δίσκο...Ας μην "λιθοβολούμε" λοιπόν με "κλάματα και οδυρμούς",αυτό που τόσο αγαπάμε και καταλαβαίνουμε,πως ενεργεί...πως αναζωογονείται...πως "άγεται και φέρεται"...Εμείς που καταλαβαίνουμε,που ξέρουμε το Γιώργο Νταλάρα,τις προθέσεις του,τις αδυναμίες του,τους "καημούς και τα μεράκια του",ας είμαστε πιο προσεχτικοί στις εκφράσεις μας...Ο Γιώργος Νταλάρας ό,τι κι αν τραγουδήσει,θα'χει κάτι να δώσει...Και στο ελληνικό τραγούδι και σ'εμάς που τον ακούμε...Πόσο άλλοτε σ'εμας,που τον στηρίζουμε...Κρινεται κι εκείνος βεβαίως,αλλά κρινόμαστε και εμείς...Αμφότεροι περνάμε τα test μας...Δεν υπάρχει "δεν είναι Νταλάρας αυτός" και "δεν έχει να δώσει τίποτα η συγκεκριμένη του δουλειά"...Για μενα τουλάχιστον... Επί του θέματος..."Θα περιμένω εδώ","Ρίξε μια σκάλα στο φεγγάρι","Ναύπλιο","Χάνεται","Η αιτία είσαι εσύ","Όλα μιλούν για σενα","Πολλές σημαίες","Μια ζωή στο ίδιο τραίνο" και "Ομόνοια"...9/12...Εννιά στα δώδεκα τραγούδια ακούγονται,άλλα πιο πολύ "εκτιμηταία" κι άλλα λιγότερο...Αυτό και μόνο λέει πολλά,γι'αυτήν την "άρτια" και "περισσότερο δεμένη" από το "Στα τραγούδια που σου γράφω",δισκογραφική δουλειά του Γιώργου μας,συμφωνώντας με το Νικόλα... Που πραγματικά,είναι πολλές οι στιγμές σ'αυτή τη δουλειά,που τα τραγούδια τα..."πηγαίνει και με τα δύο πόδια στ'άστρα" με την ερμηνεία του... Αυτά για την ώρα...Και η ακρόαση συνεχίζεται... και συνεχίζεται...και συνεχίζεται... Υ.Γ:Συντάσσομαι και με τη σημαντική κουβέντα του Νικόλα,ότι θα'θελα και θα θέλαμε να νιώθουμε το Γιώργο "διαμορφωτή" κι όχι "συνακόλουθο" της εποχής και της μόδας...Μέχρι εκεί όμως...Εκείνος ξέρει καλύτερα..! Quote Share this post Link to post Share on other sites
Posted July 1, 2007 · Report post Θα αναφερθώ σε συγκεκριμένα σημεία των νέων τραγουδιών. Το 1ο τραγούδι είναι μέτριο, όχι τεχνικά και ερμηνευτικά (αυτό έλειπε!!!), αλλά εμπνευστικά. Τα όργανα κάναν καλά την δουλειά τους, το ίδιο κι ο Θε(ί)ος. Το 2ο σονγκ κλασικό πιασάρικο, με έμπνευση και φοβερή ερμηνεία. Το 3ο δυνατό κομμάτι. Με ξάφνιασε αρνητικά το σημείο που προαναφέρθηκε κι από σας. Κάπου μετα το ρεφρέν που αντί να παίζει μια οικία μελωδία, μας βάλανε ένα κουαρτρέτο ηλεκτρονικών ήχων! Το 4ο θα έλεγα καλό από κάθε άποψη, αλλά όχι σπουδαίο. Με ξένισε λίγο η ερμηνεία του Γιώργο στο τέλος του 1ου στίχου του ρεφρέν ''....φεγγάρι ν' ανεβώ''. Στην επανάληψη το στρωσε και το είπε καλύτερα. Περισσότερο "καθαρά" χωρίς να "πνίγεται".. Το 5ο ένα σκαλοπάτι καλύτερο από το 4ο. Το 6ο κομμάτι εμένα μου άρεσε. Έχει ωραίο χρώμα και είναι το καλύτερο του Κ. Παπαδόπουλου στον δίσκο. ’λλωστε και η ανατολή έχει πολιτισμό και εδώ ο συνθέτης έγγραψε σαν γνήσιος ανατολίτης (δεν γνωρίζω την καταγωγή του ανθρώπου). Τώρα, είναι ανεξάρτητο αν έγραψε παρόμοια στον Βέρτη. Που φαντάζομαι είχαν φτωχότερο στίχο. Από παλιά τον γνωρίζω ως συνθέτη και μπορώ να πω πως είναι μακράν καλύτερος του Φοίβου και του Μακίδη και λίγο καλύτερος του Θεοφάνους. Αρκετές μελωδίες του που είχα ακούσει στο παρελθόν ήταν συμπαθητικές. Το 7ο σονγκ μόλις το άκουσα έπαθα σοκ! Μην ξεχνάμε όμως το Μη μιλάς...'', ή το ''Αυτός είσαι''. Θα κάνει κι αυτό την δουλειά του (εμπορικά). Το ''Η αιτία είσαι εσύ'', στην αρχή δεν μου άρεσε. Τώρα το συνήθησα. Δεν είναι κακό, αλλά δεν είναι και τραγουδάρα. Κολλητικό είναι πάντως γιατί χθες έπιασα τον εαυτό μου να το τραγουδά. Το ''Χάνεται...'' το ίδιο μου κάνει. Εδώ μου αρέσει το θέμα με τα έγχορδα και τα κρουστά μετά το ρεφρέν. Νομίζω στην επανάληψη.. Όπως και το εφέ στην φωνή του Γιώργου. Το ''Τραίνο'' είναι καλό. Θα μπορούσε να του γράψει και καλύτερο ο Στέφανος. Ξεχωρίζω το πιάνο του Στέφανου και το ούτι του Γιώργου , ντερβίσης πάντα στο ούτι, με νταλγκά και χρώμα! Το ''Όλα μιλούν για σένα'' μου άρεσε, αν και όχι τόσο ''πλούσιο'' κομμάτι. ''Πολλές σημαίες'', τραγουδάρα! Μπουζούκι Μανώλης Καραντίνης, μπάσο Θανάσης Σοφράς, κιθάρες Γιώργος Νταλάρας. ΥΣ. Θέλω να πω κάτι που με στεναχώρεσε στον νέο δίσκο. Ο θείος δεν μ' έπεισε σε κάποια τραγούδια. Έχω την αίσθηση όταν τ' ακούω ότι δεν τα ερμηνεύε με διάθεση. Σαν να είχε ένα βάρος στην ψυχούλα του όταν ηχογραφούσε. Αυτή την αίσθηση έχω. Quote Share this post Link to post Share on other sites
Posted July 1, 2007 · Report post Λοιπόν, μετά από αρκετές ακροάσεις θέλω να ξαναπώ την γνώμη μου για τον νέο δίσκο, γιατί τώρα πιστεύω ότι έχω πιο ολοκληρωμένη άποψη. Τα τραγούδια στην πλειοψηφία τους είναι ευχάριστα στο άκουσμα. Με ενοχλούν όμως οι ενορχηστρώσεις στα τραγούδια: Η αιτία είσαι εσύ, Σε φεγγάρια λυπημένα, Η Ελλάδα καίγεται. Γενικά στον δίσκο θα προτιμούσα να είχε λιγότερα ηλεκτρονικά εφέ. Θα τα ήθελα λίγο πιο ακουστικά. Δεν μου αρέσει αυτό το beat που έχουν κάποια τραγούδια. Γενικά όμως, όπως είπα, ο δίσκος ακούγεται ευχάριστα και τα τραγούδια αυτά χρειάζονται. Είναι ωραία για τις σωστές στιγμές. Τις πιο ανάλαφρες στιγμές τις ζωής μας. Τα τραγούδια που ευχαριστιέμαι περισσότερο να ακούω είναι τα: Πολλές σημαίες, Ομόνοια, Μια ζωή στο ίδιο τρένο, Ναύπλιο, Ρίξε μια σκάλα στο φεγγάρι, Όλα μιλούν για σένα, Χάνεται.... Του πάνε στην φωνή του και πιστεύω ότι ξεχωρίζουν από το πρώτο άκουσμα. Δηλαδή, πιστεύω ότι 7 στα 12 τραγούδια είναι πραγματικά πολύ καλά τραγούδια. Τα δύο πρώτα που ανέφερα δεν είναι απλώς καλά, είναι πραγματικά ΔΙΑΜΑΝΤΙΑ!! Η ατμόσφαιρα του δίσκου είναι αρκετά σύγχρονη, καλοκαιρινή και ξεσηκωτική, με τραγούδια που σε παρασέρνουν. Για τον λόγο αυτό πιστεύω ότι τα τραγούδια Πολλές σημαίες, Ομόνοια, Μια ζωή στο ίδιο τρένο δεν ταιριάζουν με το όλο κλίμα του δίσκου. Κατά την γνώμη μου είναι τα καλύτερα τραγούδια του δίσκου, αλλά δεν κολλάνε με τα άλλα. Πάντως είμαι ευτυχισμένος που τα είπε. Ένα πράγμα που μου έκανε εντύπωση είναι ότι ο δίσκος δεν έχει ούτε ένα ντουέτο. Στα περισσότερα τραγούδια μάλιστα ο ίδιος κάνει και τις δεύτερες φωνές. Ο Γ.Νταλάρας μας έχει συνηθίσει στα ντουέτα. Περίμενα να δω κάποιο ντουέτο και εν τέλει χάρηκα πολύ που αυτή τη φορά είπε μόνος του όλα τα τραγούδια!! Οι ερμηνείες του στον δίσκο, είναι άψογες! Φρέσκιες ερμηνείες! :D Ο φαντάρος («Μη ξεχνάς το φαντάρο») είναι πολύ άσχημο τραγούδι. Από κάθε άποψη. Μουσικά, ενορχηστρωτικά, στιχουργικά. Ακόμα και η χορωδία είναι πολύ άσχημη. Δεν ξέρω γιατί το είπε ο Γ.Νταλάρας αυτό το τραγούδι. Είναι αναμφίβολα ένα τραγούδι που δεν του πάει ούτε σαν φωνή ούτε σαν ήθος τραγουδιστή. Οι στίχοι από την άλλη μου προκαλούν δυσφορία. Πολύ άσχημοι στίχοι. Όσον αφορά τα της υλοποίησης του CD, πιστεύω ότι έγινε σχετικά καλή δουλειά όμως υπάρχουν αρκετές ατέλειες, κυρίως στο booklet. Μου άρεσε ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ η νέα πλαστική συσκευασία. Εξαιρετική λειτουργικότητα. Ανοίγει εύκολα, το CD κουμπώνει άψογα στην συσκευασία και το booklet μπαίνει και βγαίνει (επιτέλους) με έναν τρόπο που δεν σκίζεται ή τσαλακώνεται. Το εξώφυλλο του δίσκου είναι συμπαθητικό και πολύ πρωτότυπο για τον Νταλάρα. Το οπισθόφυλλο μου αρέσει πολύ. Ο τίτλος του δίσκου στην αρχή με ξένισε, αλλά τελικά μου αρέσει πολύ. Τέλος, απλά να πω ότι μου έκανε εντύπωση που στο booklet ο Γ.Νταλάρας δεν έγραψε κάποιο σημείωμα, κάποιες ευχαριστίες έστω. Το booklet είναι αρκετά ψυχρό κατά αυτή την έννοια. Γενικά, έχω ανάμεικτα συναισθήματα για αυτό το νέο δίσκο. Σίγουρα, έχει τραγούδια που θα τα ακούω για πολλά χρόνια ακόμα, έχει και τραγούδια καλοκαιρινά που θα τα ακούω ευχάριστα τις κατάλληλες στιγμές, όμως από την άλλη έχει και μερικά τραγούδια που με χαλάνε. Πιστεύω ότι έχει στο συρτάρι του τραγούδια πολύ καλυτέρα από αυτά που επέλεξε να βάλει στον νέο δίσκο. Είχα την εντύπωση ότι στην Universal θα έκανε δίσκους διαμάντια. Όπως έχει ήδη ξεκινήσει να κάνει δίσκους διαμάντια στην Universal (Έρημα χωριά, Ρωμιοσύνη, Σπάει το ρόδι). Πάντως είμαι σίγουρος οτι στο μέλλον θα βγάλει και άλλους δίσκους διαμάντια. Γιατί αυτός ο δίσκος, μπορεί να έχει 2-3 διαμάντια, αλλά δεν χαρακτηρίζεται δίσκος διαμάντι, ούτε διαχρονικός δίσκος. Τα Έρημα χωριά από την άλλη, δεν ξέρω αν πούλησαν πολύ, αλλά πιστεύω ότι είναι ένας διαχρονικός δίσκος. Quote Share this post Link to post Share on other sites
Posted July 1, 2007 · Report post Αν και έχω να γράψω πολύ καιρό στο forum θα ήθελα να καταθέσω κι εγώ την άποψή μου για τη νέα δουλειά του Νταλάρα. Ξεκινώντας από την εμφάνιση νομίζω ότι έχουμε ένα πολύ εμπνευσμένο εξώφυλλο το οποίο σου δημιουργεί δύο κυρίως συναισθήματα: την ηρεμία της καδραρισμένης θάλασσας στο παράθυρο και την ένταση που πηγάζει από την έκφραση στο πρόσωπο του Νταλάρα και από τη δυναμική της κίνησής του. Το βιβλιαράκι παρά τις πολύ σοβαρές ελλείψεις που έχει και αναφέρθηκαν παραπάνω νομίζω ότι πατάει κατά τ' άλλα στο concept του εξωφύλλου. Χρωματικά είναι άρτιο, οι γραμματοσειρές που χρησιμοποιήθηκαν είναι "κανονικές" και σε συνδυασμό με τα χρώματα σου προκαλεί το συναίσθημα της ηρεμίας της θάλλασας του εξωφύλλου. Ταυτόχρονα όμως τα κείμενα είναι τυπωμένα υπό γωνία, πράγμα που σαφέστατα προκαλεί μια ένταση σε παραλληλία με την ένταση της κίνησης του Νταλάρα στο εξώφυλλο. Συμπερασματικά, λοιπόν, νομίζω ότι έχουμε μια καλλιτεχνικά άρτια και συνεπή γραφιστική δουλειά. Μουσικά, τώρα (το έχω ακούσει δύο φορές) νομίζω ότι μου προκάλεσε μια έκπληξη. Ίσως γιατί θα ήθελα μια πιο λαϊκή προσέγγιση? Μπορεί. Κάποια τραγούδια ξεχωρίζουν με πρώτο φυσικά το "Πολλές σημαίες" το οποίο γράφτηκε για να μείνει και να το τραγουδάμε για αρκετά χρόνια ελπίζω. Από εκεί και πέρα ξεχώρισα και το "Η αιτία είσαι εσύ" το οποίο έχει μια πολύ ιδιαίτερη ενορχήστρωση που κατά τη γνώμη μου είναι και πολυ πετυχημένη. Πολύ ενδιαφέροντα μου φάνηκαν τα "Ρίξε μια σκάλα στο φεγγάρι", "Ναύπλιο", "Μια ζωή στο ίδιο τραίνο". Επίσης τα δύο κομμάτια του Χατζηγιάννη μου φάνηκαν απλώς ευχάριστα. Τέλος, αδιάφορο μου φάνηκε το "Η Ελλάδα καίγεται" για το οποίο διάβασα αρκετά καλά λόγια πριν το ακούσω αλλά δεν μου κίνησε το ενδιαφέρον. Για το "Μη ξεχνάς το φαντάρο" απλώς το λαμβάνω σαν αστείο. Συνολικά, νομίζω ότι είναι μια καλή δουλειά, η οποία θέλει αρκετά ακούσματα για να γίνει οικεία. Ουφ, είχα να γράψω πολύ καιρό και τα είπα μαζεμένα Quote Share this post Link to post Share on other sites
Posted July 1, 2007 · Report post Υπέροχος δίσκος! Ο καλύτερος - με καινούρια τραγούδια - του Νταλάρα της τελευταίας δεκαετίας! Τραγούδια σημερινά - αυτή είναι η εποχή μας - κι όχι άνευρες απομιμήσεις περασμένων δεκαετιών ... Μπράβο Γιώργο Νταλάρα! Πάντα πρωτοποριακός, τολμηρός και, προπαντώς, ελεύθερος από αγκυλώσεις. Όπως οφείλουν να είναι οι καλλιτέχνες ... Θα επανέλθω αύριο, για να εκθέσω, εκτενώς, τις εντυπώσεις μου. Quote Share this post Link to post Share on other sites
Posted July 2, 2007 · Report post Προσωπική εκτίμηση και χωρίς πολλές περιστροφές ο δίσκος είναι τέλειος!!! Με το πρώτο κιόλας άκουσμα η πρώτη αίσθηση που μου άφησε ήταν μια ευχάριστη νότα μέσα στο καλοκαίρι. Μπορεί άλλα τραγούδια να μου άρεσαν περισσότερο άλλα λιγότερο και ένα ΚΑΘΟΛΟΥ (δεν νομίζω πως χρειάζεται να μπω στον κόπο να το αναφέρω . )αλλά στο σύνολό του ο δίσκος μου άρεσε πολύ. Το τραγούδι που ξεχώρισα με το πρώτο κιόλας πέρασμα και μέχρι τώρα δεν έχω αλλάξει γνώμη είναι το Ναύπλιο !!!!!! μουσική και στίχοι !!! Η Ελλάδα καίγεται Ομόνοια Ρίξε μια σκάλα στο φεγγάρι Η αιτία είσαι εσύ Χάνεται Πολλές σημαίες είναι επίσης αυτά που στο άκουσμα τους μου άρεσαν ιδιαίτερα και μου άφησαν πολύ θετική εικόνα για αυτόν τον δίσκο. Η αλήθεια είναι πως μόλις ακούστηκε το ΄΄Θα περιμένω εδώ΄΄ δεν ενθουσιάστηκα ιδιαίτερα, μάλλον αδιάφορη με άφησε το συγκεκριμένο τραγούδι και περίμενα ένα αναλόγου ύφους δίσκο. Μόλις κυκλοφόρησε όμως ήταν πολύ ευχάριστη έκπληξη τα υπόλοιπα τραγούδια ! Πολύ καλύτερα από αυτά που περίμενα να ακούσω για αυτό και ενθουσιάστηκα !!! Quote Share this post Link to post Share on other sites
Posted July 2, 2007 · Report post Ο καλύτερος - με καινούρια τραγούδια - του Νταλάρα της τελευταίας δεκαετίας! Τάσο, ομολογώ πώς το ποστ σου ήταν μια έκπληξη για μένα!! Καλύτερος και από την "’σφαλτο που τρέχει" δηλαδή? Quote Share this post Link to post Share on other sites
Posted July 2, 2007 · Report post ε τώρα τι είναι αυτό ;;;; γιατί να μπούμε στην διαδικασία να συγκρίνουμε δυο ανόμοια μεταξύ τους πράγματα και να αναλύουμε το αυτονόητο .... Quote Share this post Link to post Share on other sites
Posted July 2, 2007 · Report post γιατί να μπούμε στην διαδικασία να συγκρίνουμε δυο ανόμοια μεταξύ τους πράγματα... Γιατί ανόμοια? Πολυσυλλεκτικός δίσκος ο ένας, πολυσυλλεκτικός δίσκος και ο άλλος. Γιατί να μην τα συγκρίνουμε? Εξάλλου, πολλοί δημιουργοί αυτού του δίσκου είναι και δημιουργοί της Ασφάλτου (Λίνα Νικολακοπούλου, Λίνα Δημοπούλου, Ζωή Παναγιωτοπούλου). Quote Share this post Link to post Share on other sites
Posted July 2, 2007 · Report post κατα την ταπεινή μου άποψη είναι άδικο να βάλουμε όλες τις δουλειές του Νταλάρα στον ίδιο κουβά και να συγκρίνουμε ανόμοια πράγματα.... όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά πως αυτός ο άνθρωπος μέχρι σήμερα έχει κάνει πολλά και διαφορετικά πράγματα. Το να γίνει μια σύγκριση μεταξύ δύο δίσκων της ίδιας κατηγορίας το βλέπω πιο λογικό ... Quote Share this post Link to post Share on other sites
Posted July 2, 2007 · Report post Εμένα απλά μου έκανε εντύπωση το σχόλιο του Τάσου για τον "καλύτερο δίσκο της δεκαετίας"... Για να λέγεται αυτό σημαίνει ότι έχει γίνει ήδη η σύγκριση. Αλλωστε, νομίζω ότι και μόνη σου Βιβή κάνεις μια σύγκριση: και να αναλύουμε το αυτονόητο .... Είναι λοιπόν αυτονόητο ότι η "Ασφαλτος" ήταν από τους καλύτερους δίσκους του Νταλάρα. Πώς λοιπόν ο Τάσος καταλήγει σε αυτό το συμπέρασμα. Από περιέργεια κ μόνο ρωτάω... Quote Share this post Link to post Share on other sites
Posted July 2, 2007 · Report post Δεν διαφωνώ μαζί σου για την ’σφαλτο!! Σε καμία περίπτωση !!!! απλά στο μυαλό μου αυτον τον δίσκο που βγήκε τώρα θα το έβαζα πιο πολύ στην ίδια κατηγορία με το Στα τραγούδια που σου γράφω ... Quote Share this post Link to post Share on other sites
Posted July 2, 2007 · Report post Σήμερα που έχω καλύτερη διάθεση και συνήλθα απ' το σοκ με τον "Φαντάρο" (αυτό το τραγούδι δυστυχώς δε θα το χωνέψω ποτέ! ), κάνω ένα remaster στις εντυπώσεις μου: Πρώτον το "Η αιτία είσαι εσύ". Το τραγούδι αυτό είναι σκέτη πόρωση!!! Ειδικά τα σημεία που μπαίνει η Β' φωνή με τρελαίνουν! Το "Μια ζωή στο ίδιο τραίνο" είναι ωραίο μ' αυτή την ενορχήστρωση. Ο μόνος λόγος λοιπόν που θα'θελα να το ακούσω χωρίς τα πολλά μπάσα κλπ, είναι μόνο και μόνο για να δω πώς θα ήταν. Όπως συνέβη και με το "Να με θυμάσαι" απ' τα "Τραγούδια που σου γράφω". Επίσης για το "Φεγγάρια λυπημένα": τελικά δεν είναι τόσο κακό όσο μου φάνηκε στην αρχή. Αυτό που μου τη σπάει αφάνταστα είναι η εισαγωγή. Αν αντέξω ν' ακούσω την εισαγωγή, μετά το υπόλοιπο τραγούδι ακούγεται, δεν είναι τόσο κακό. Το "Ρίξε μια σκάλα στο φεγγάρι" άρχισα να το συμπαθώ. Τα δύο τραγούδια του Χατζηγιάννη είναι πολύ "Χατζηγιαννικά", όπως είπα και πριν θα μπορούσα άνετα να τα φανταστώ με τη φωνή του Χατζηγιάννη απάνω. Ωστόσο ο Νταλάρας τα ερμηνεύει με τέτοιο τρόπο που τους δίνει το κάτι παραπάνω και είναι πολύ ωραία. Για τα υπόλοιπα τραγούδια οι εντυπώσεις μου παραμένουν ίδιες προς το καλύτερο. Για το "Φαντάρο" ίδιες προς το χειρότερο! Όπως είπε κι ο Αποστόλης, έτσι κι εμένα, αυτό το τραγούδι μου τη σπάει σε όλους τους τομείς! ’κου: "το στραβάδι που 'χει πάθει στρες"! Τι στίχος είναι αυτός, "έχω πάθει στρες". Και το λέει και με μια ανάλογη προφορά που με εκνευρίζει τόσο πολύ που μου 'ρχεται να τα σπάσω! :blink: Το άλλο, ακόμα πιο σπαστικό σημείο, είναι εκεί που μπαίνει η χορωδία και ξεφωνίζει "θέλει ένα βυσματάκι νΑ μΕτΑεΕθuuuuuu"! Βέβαια πρέπει να παραδεχτώ ότι είμαι πολύ μαζόχας που κάθησα και το άκουσα περισότερες από 3 φορές! Θα μου πει κάποιος, "τί κόλλλημα έχεις πια μ' αυτό το Φαντάρο και το λες και το ξαναλές". Θα 'χει δίκιο ενδεχομένως. Μου 'χει κάτσει τόσο άσχημα γιατί το συγκεκριμένο τραγούδι ήταν αυτό που μ' έκανε να πάρω εξ' αρχής στραβά όλο το δίσκο! Κρίμα δεν είναι να συμβαίνει αυτό το πράγμα εξ' αιτίας ενός τραγουδιού;; Ζητώ συγνώμη απ' όλους που σίγουρα σας έπρηξα πια μ' αυτό το τραγούδι! Δε θα ξαναμιλήσω γι' αυτό. Δε θέλω να ξαναμιλήσω γι' αυτό... Και για να μπω κι εγώ στο θέμα, (γιατί κατάφερα να είμαι πάλι εκτός τόπου και χρόνου και να λέω τα δικά μου ): Βιβή, απ' τα λεγόμενά σου καταλαβαίνω (διόρθωσέ με αν κάνω λάθος) ότι θεωρείς πιο λογικό να συγκριθεί ο δίσκος αυτός με "Τα τραγούδια που σου γράφω" και όχι με την "’σφαλτο". Σ' αυτή την περίπτωση έχω να πω ότι πιστεύω πως αυτός ο δίσκος είναι ίσως σαν σύνολο καλύτερος απ' τα "Τραγούδια που σου γράφω". Πιστεύω πως έχει πιο ενδιαφέροντα τργούδια, από μουσικής απόψεως κυρίως... Υ.Γ.: Με πρόλαβες... Quote Share this post Link to post Share on other sites
Posted July 2, 2007 · Report post Ο καλύτερος - με καινούρια τραγούδια - του Νταλάρα της τελευταίας δεκαετίας! Τάσο, ομολογώ πώς το ποστ σου ήταν μια έκπληξη για μένα!! Καλύτερος και από την "’σφαλτο που τρέχει" δηλαδή? Μάρω μη βιάζεσαι, αφού έγραψα, πως μόλις βρω το χρόνο, θα εκθέσω εκτενώς τις εντυπώσεις και τις απόψεις μου. Quote Share this post Link to post Share on other sites
Posted July 2, 2007 · Report post Ο καλύτερος - με καινούρια τραγούδια - του Νταλάρα της τελευταίας δεκαετίας! Τάσο, ομολογώ πώς το ποστ σου ήταν μια έκπληξη για μένα!! Καλύτερος και από την "’σφαλτο που τρέχει" δηλαδή? Μάρω μη βιάζεσαι, αφού έγραψα, πως μόλις βρω το χρόνο, θα εκθέσω εκτενώς τις εντυπώσεις και τις απόψεις μου. Οκ! Quote Share this post Link to post Share on other sites
Posted July 2, 2007 · Report post Το Φθινόπωρο του 1991 κυκλοφόρησε ένας δίσκος. Τίτλος του : "Τα κατά Μάρκον". Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος, στίχοι: Νίκος Γκάτσος. Όταν η βελόνα του πικάπ "ξάπλωσε" στις χαρακιές του βινυλίου βρέθηκα μπροστά σε μια μεγάλη έκπληξη.Όχι ιδιαίτερα ευχάριστη...Περιμένοντας ν'ακούσω κάτι ανάλογο με το "Ρεμπέτικο" ή με τα παλιά τραγούδια του Ξαρχάκου, δε σας κρύβω πως με το πρώτο άκουσμα του δίσκου ξενέρωσα... Ειδικά με το πρώτο τραγούδι με το "Χορό των Κυκλάδων" (ένα από τα πιο "μαύρα" αν όχι το πιο "μαύρο" τραγούδι που έχει τραγουδήσει ποτέ ο Νταλάρας). Έπαθα ένα σοκ.... "Τι είναι αυτά πάλι τώρα;..." σκέφτηκα...Αυτά που "έκατσαν" πιο καλά στα αυτιά μου τότε ήταν τα πιο λαικά τραγούδια του δίσκου, όπως "Τα γερόντια" , "Οι αστρολόγοι" (η "Χατζιδακική"ενορχήστρωση του οποίου με ξένισε) και φυσικά το συγκλονιστικό "Πίσω από μαύρα σίδερα"... Σιγά, σιγά , ακούγοντας και ξανακούγοντας το δίσκο, και ζωντανά, διαμόρφωσα άλλη γνώμη...Σήμερα τον θεωρώ έναν από τα σπάνια ηχογραφήματα του Νταλάρα κι ένα παράσημο στην καλλιτεχνική του ιστορία. Το ίδιο συνέβη κι άλλες φορές...Αρκετές..."Συγνώμη για την άμυνα", "Η άσφαλτος που τρέχει", "Στα τραγούδια που σου γράφω"....Χρειάστηκαν δηλαδή πάνω από 4-5 ακροάσεις, ίσως και παραπάνω , για να καταλάβω έναν δίσκο. Αισίως φτάσαμε στο 2007... Στην Ελλάδα του 2007... Την τελευταία χρονιά, είχαμε τη χαρά και την ευτυχία να "ρίξουμε" ένα "Δάκρυ στο γυαλί" μέσα στα "Έρημα χωριά" και να "σπάσουμε το ρόδι" με τη "Ρωμιοσύνη" και το "’ξιον Εστί".... "Ταξιδεύοντας" επίσης , ρίξαμε "Το δίχτυ" μας μέχρι την Πορτογαλία και "πιάσαμε" το "Canto na nozza tristezza"... Κι ακούγοντας όλα αυτά πραγματικά πετάξαμε με "τό'να πόδι στ'άστρα"... Την Παρασκευή το βράδυ (Παναγίτσα μου) αγόρασα το δίσκο.Και μέχρι τη στιγμή που γράφω αυτές τις αράδες, παίζει ανελλιπώς. Η πρώτη ακρόασή του μου θύμισε τις πρώτες ακροάσεις κάποιων από τους δίσκους που προανέφερα. Ξεχώρισα αμέσως τρεις κομματάρες. "Η Ελλάδα καίγεται" , "Ναύπλιο" και φυσικά τις "Πολλές σημαίες", τα οποία αδημονώ να ακούσω και ζωντανά.Οι "Πολλές σημαίες" , έχω την αίσθηση, πως είναι από τα κομμάτια που θα ακούγονται για πολλά χρόνια , όπως "Το πεπρωμένο", "Τα βεγγάλικά σου μάτια" , η "Νύχτα", το "Να με θυμάσαι" και άλλα.... Αλλά και τα υπόλοιπα δε μου δημιούργησαν άσχημη εντύπωση και ακούγοντας το δίσκο ξανά και ξανά, μπορώ να έχω μια τεκμηριωμένη άποψη. Το "Χάνεται " είναι ένα πολύ ωραίο λαικό τραγούδι.Το "Η αιτία είσαι εσύ" πολύ όμορφο επίσης, (μόνη ένσταση η χρησιμοποίηση των ηλεκτρονικών ήχων, συγχωρέστε με αλλά έχω ένα μόνιμο "κόλλημα" μ'αυτούς τους ήχους). Αλλά και το "Τρένο" , η "Ομόνοια" με την πολύ όμορφη αλλαγή της ορχήστρας ανάμεσα στις στροφές σου δημιουργεί την εντύπωση πως η ορχήστρα παίζει αυτό ακριβώς που λένε οι στίχοι, και η "Σκάλα στο φεγγάρι" (αλήθεια τι όμορφος στίχος...) είναι κομμάτια σημαντικά με λόγο γραφής κι ακρόασης. Στο "Φαντάρο" αρχικά γέλασα, ύστερα το διασκέδασα...Και σας πληροφορώ πως δε με ενόχλησε καθόλου...Προσωπικά με το στίχο με το "Ναυτάκι και το βυσματάκι" είδα να περνά μπροστά μου όλη μου η θητεία...Τότε, το 1991 που βγήκαν και τα "Κατά Μάρκον"... "Ε και τι έγινε..." σκέφτηκα..."Ο άνθρωπος μπορεί να γούσταρε να το πει , έτσι για να κάνει και την πλάκα του....στο κάτω κάτω κι ο "Νταλάι-Λάρα" κάπως έτσι δεν βγήκε; Τι έγινε....Πρέπει να τον ρίξουμε στην πυρά;" Aς το δούμε σαν ένα εύθυμο τραγουδάκι που , ακόμα , κι ο Νταλάρας μετά από χίλια τόσα τραγούδια έχει αναφαίρετο δικαίωμα να πει.... Στο κάτω κάτω ρε παιδιά κι αυτό ισχύει όχι μόνο για το "Φαντάρο" αλλά και για το περιεχόμενο πολλών από τους στίχους του νέου δίσκου, γιατί θα πρέπει συνέχεια να ακούμε έναν Νταλάρα προβληματισμένο και στενάχωρο που θα ασχολείται με όλα τα κοινωνικά προβλήματα, αφήνοντας τον απλό τρόπο έκφρασης της αγάπης , του έρωτα, του χωρισμού στην άκρη; Ποιος δεν έχει αγαπήσει, δεν έχει ερωτευθεί, δεν έχει χωρίσει; Ποιος δεν έχει εξομολογηθεί σε προσωπικές του στιγμές πολλά απ'αυτά τα λόγια; Γιατί δηλαδή θα πρέπει να θεοποιούμε τον Νταλάρα όταν συντάσσεται και γίνεται ένα με τους απανταχού πρόσφυγες και κοινωνικά κατατρεγμένους και να τον "ρίχνουμε στον Καιάδα" όταν αγαπάει, ερωτεύεται, χωρίζει; Γιατί δηλαδή ο Νταλάρας είναι καλός όταν μιλάει για το "πέλαγος που φύραινε" ή για "ορθομαρμαρώσεις στα αίθρια στη σολέα" (εξαιρετικά και τα δυο αλλά ακόμα προσπαθώ να καταλάβω τι "θέλει να πει ο ποιητής") και είναι κακός όταν "Η Ελλάδα καίγεται" ή όταν "Όλα μιλούν για εκείνη..."...Δεν κατάλαβα....Έχω βαρεθεί πια αυτή τη σοβαροφάνεια... Και προσωπικά πιστεύω πως μετά τον Καζαντζίδη και τον Μπιθικώτση, ο Νταλάρας είναι ο τρίτος και μοναδικός πλέον τραγουδιστής που έχουμε , που μπορεί ένα τραγούδι μέτριο ή όχι μεγάλο, να το μετατρέψει με τη φωνή του και την ερμηνεία του σε ένα πολύ καλό τραγούδι. Έχετε σκεφτεί πως ένας πιτσιρικάς που δεν έχει ακούσει ποτέ στη ζωή του για Νταλάρα και τυχαία θα ακούσει σ'ένα beach bar το "Θα περιμένω εδώ", θα θελήσει , πολύ πιθανόν , να ακούσει και τα υπόλοιπα; Κι όταν φτάσει στις "Σημαίες" θα σκεφτεί: "Ρε συ αυτός εδώ κάτι λέει , κάτι σημαντικό λέει...’ραγε τι άλλα τραγούδια έχει πει;"... Στο κάτω κάτω στο 2007 βρισκόμαστε.Καλώς ή κακώς αυτό είναι το σύγχρονο τραγούδι , έτσι όπως έχει διαμορφωθεί...Μακάρι , αύριο μεθαύριο, να τραγουδήσει και Κορακάκη (επιτέλους) και Θαλασσινό και πολλούς άλλους...Αλλά και τότε κάποιοι άλλοι κάτι θα βρουν να πουν: "Τι θέλει τώρα και λέει τραγούδια του '60" κι "αυτά είναι εκτός εποχής" κι άλλα τέτοια... Όταν εμείς γράφουμε αυτά τα πράγματα εδώ μέσα, τι θα γράψουν οι άλλοι που είναι με το "δάχτυλο στη σκανδάλη" 24 ώρες το 24ωρο; Δε λέω πως ο καθένας θα έπρεπε να γράψει κάτι περισσότερο ή κάτι λιγότερο απ'αυτό που ένιωσε για τα τραγούδια αλλά λίγη προσοχή σε κάποιες ακραίες εκφράσεις νομίζω πως χρειάζεται μερικές φορές... Τον παράγοντα "εταιρεία" τον έχετε ξεχάσει; Τι σημαίνει δηλαδή ότι έφυγε από τη Minos και πήγε στη Universal, ότι μπορεί ανεξέλεγκτα να βγάζει ότι θέλει; Του είπε η Universal δηλαδή "Καλώς ήρθες Γιωργάκη, μετά από 40 χρόνια στο τραγούδι, στο σπίτι μας έχεις δικαίωμα να κάνεις ότι θέλεις";... Όχι βέβαια.Για μένα κι αυτά είναι καθαρά προσωπικές μου εκτικμήσεις, εταιρεία είναι και η μια , εταιρεία και η άλλη.Απλά η δεύτερη, ενδεχομένως να είναι πιο οργανωμένη και να έχει πιο ανοιχτά τα αυτιά της.Αυτό δε σημαίνει όμως πως δε θέλει και κάτι που θα κάνει το "μπαμ" και θα της αποφέρει τα απαραίτητα έσοδα για να συνεχίσει και τις πιο αντιεμπορικές παραγωγές όπως ο "Αξιος λόγος" ή δίσκοι τύπου "Έρημα χωριά". Πιστεύω πως οι φίλοι που απογοητεύτηκαν με το πρώτο άκουσμα , θα πρέπει να ξαναγράψουν τις εντυπώσεις τους μετά από λίγο καιρό , όταν θα έχουν εμπεδώσει το δίσκο και θα έχουν πιο ολοκληρωμένη άποψη.Νομίζω πως οι κρίσεις έγιναν λίγο βιαστικά.Κι αυτό είναι ένα σφάλμα αυτής της κοινότητας.Οι διάφορες κρίσεις συχνά αρχίζουν από τις πληροφορίες ακόμα, με την ανακοίνωση των ονομάτων.... Για να ξαναγυρίσω στο δίσκο , σίγουρα στα μείον του , εκτός από κάποια πολύ σύγχρονα ενορχηστρωτικά σημεία με ηλεκτρονικούς ήχους κλπ (προσωπική αντίληψη είναι αυτή), θα τα προτιμούσα δηλαδή λίγο πιο φυσικά, συγκαταλέγονται η παράλειψη των ονομάτων των μουσικών στα δυο τελευταία τραγούδια και η μη παράθεση των ονομάτων στη σελίδα με τις φωτογραφίες.Οι περισσότεροι απ'αυτούς είναι αρκετά νέοι για να είναι αναγνωρίσιμοι με την πρώτη ματιά. Ο Νταλάρας ερμηνευτικά είναι όπως πάντα άπιαστος.Θα μου άρεσε βέβαια σε 2-3 τρία τραγούδια να ανεβάσει λίγο τους τόνους, τελευταία τραγουδά πιο χαμηλόφωνα, αλλά αυτές μπορεί να είναι και οι "ζωντανές" εκπλήξεις των συναυλιών... Quote Share this post Link to post Share on other sites
Posted July 2, 2007 · Report post Φίλες και φίλοι του Γιώργου καλημερα σας και καλο μήνα. Αγορασα το τελευταίο CD την Παρασκευή και οπως καθε φορά το έσκαψα στην ακρόαση. Εκτος απο το ν' αγαπας το φαντάρο και το Ναυπλιο τα υπόλοιπα μου άρεσαν αρκετά έως πολύ. Μου άρεσε ο καινούριος ήχος (με χάλασε λίγο το ρίξε μια σκάλα στο φεγγάρι που μου θύμισε τραγούδι τύπου Πλούταρχου και των ομοίων του. Μόνο απο μουσικής πλευράς ομως. Στιχουργικά μ' αρεσε). Δεν ξέρω πως τα καταφέρνει ο μπαγάσας και με βρίσκει πάντα σε τετοια ψυχολογική φάση που νομίζω οτι μιλάνε για μένα τα τραγούδια. Γι' αυτο και δεν τον βαριέμαι ποτέ. Πάντα έχει κάτι καλο να μου δώσει. Τωρα όσο για τις εκπτώσεις που μερικοί ανέφεραν εγω πιστευω οτι οφείλεται σε πίεση της καινούριας του εταιρείας και είναι καθαρά θέμα μάρκετινγκ. Ευχομαι να κάνει μια δική του εταιρεία διανομής σαν την Χαρούλα και να αποφευγει αυτα τα φαινόμενα που πολλούς ενοχλούν αλλα εμένα προσωπικά όχι. Απο τα 30 και βάλε χρόνια που μας κάνει υπερήφανους έχει το δικαίωμα να το ρίξει και λίγο στο πιό εμπορικοχαβαλεδιάρικο. Αυτά Και είς άλλα με υγεία. Υ.Γ.: Γνωριζει κανείς να μου πεί σε ποιά διεύθυνση μπορώ να του γράψω? Θελω να του στείλω κάτι στίχους να μου πεί τη γνώμη του. Quote Share this post Link to post Share on other sites
Posted July 2, 2007 · Report post "Ε και τι έγινε..." σκέφτηκα..."Ο άνθρωπος μπορεί να γούσταρε να το πει , έτσι για να κάνει και την πλάκα του....στο κάτω κάτω κι ο "Νταλάι-Λάρα" κάπως έτσι δεν βγήκε; Τι έγινε....Πρέπει να τον ρίξουμε στην πυρά;"Aς το δούμε σαν ένα εύθυμο τραγουδάκι που , ακόμα , κι ο Νταλάρας μετά από χίλια τόσα τραγούδια έχει αναφαίρετο δικαίωμα να πει.... Στο κάτω κάτω ρε παιδιά κι αυτό ισχύει όχι μόνο για το "Φαντάρο" αλλά και για το περιεχόμενο πολλών από τους στίχους του νέου δίσκου, γιατί θα πρέπει συνέχεια να ακούμε έναν Νταλάρα προβληματισμένο και στενάχωρο που θα ασχολείται με όλα τα κοινωνικά προβλήματα, αφήνοντας τον απλό τρόπο έκφρασης της αγάπης , του έρωτα, του χωρισμού στην άκρη; Ποιος δεν έχει αγαπήσει, δεν έχει ερωτευθεί, δεν έχει χωρίσει; Ποιος δεν έχει εξομολογηθεί σε προσωπικές του στιγμές πολλά απ'αυτά τα λόγια; Γιατί δηλαδή θα πρέπει να θεοποιούμε τον Νταλάρα όταν συντάσσεται και γίνεται ένα με τους απανταχού πρόσφυγες και κοινωνικά κατατρεγμένους και να τον "ρίχνουμε στον Καιάδα" όταν αγαπάει, ερωτεύεται, χωρίζει; Γιατί δηλαδή ο Νταλάρας είναι καλός όταν μιλάει για το "πέλαγος που φύραινε" ή για "ορθομαρμαρώσεις στα αίθρια στη σολέα" (εξαιρετικά και τα δυο αλλά ακόμα προσπαθώ να καταλάβω τι "θέλει να πει ο ποιητής") και είναι κακός όταν "Η Ελλάδα καίγεται" ή όταν "Όλα μιλούν για εκείνη..."...Δεν κατάλαβα....Έχω βαρεθεί πια αυτή τη σοβαροφάνεια... Επειδή "με βλέπω" να καθρεπτίζομαι στις παραπάνω φράσεις σου, και μ' έκανες να ξανασκεφτώ/να αναθεωρήσω κάποια πράγματα, θέλω να ξεκαθαρίσω κάτι για μένα τουλάχιστον. Σε καμία περίπτωση δεν θα "κρέμαγα" τον Νταλάρα επειδή είπε ένα τραγούδι που δε μου αρέσει. Και κατά της νοοτροπίας: κάνεις αυτό μας αρέσει-είσαι καλός, κάνεις αυτό που δε μας αρέσει-σε διαγράφουμε, λες και δεν είσαι ο ίδιος άνθρωπος! Έχω δεχθεί τέτοιες συμπεριφορές και είναι πολύ άσχημο όταν συμβαίνει ’λλωστε όπως είπες, ο Νταλάρας έχει κάθε δικαίωμα να τραγουδήσει ό,τι θέλει αν το θέλει. Και για να πω την αλήθεια, μπορεί να γκρινιάζω για τον "Φαντάρο", αλλά από την άλλη μου αρέσει πολύ το γεγονός ότι αν θέλει να κάνει κάτι θα το κάνει και δε θα ρωτήσει κανέναν! Καλά κάνει! Αυτό είναι κάτι που μου αρέσει πάρα πολύ στον Νταλάρα! Το ότι δοκιμάζει-πειραματίζεται σε πολλά πράγματα. Τώρα, στο σύνολο της δισκογραφίας του και των επιλογών του δε με πειράζει το ένα τραγούδι. Με πείραξε όμως πολύ ως μεμονωμένο τραγούδι. (το συγκεκριμένο) Γι' αυτό και αντέδρασα όπως αντέδρασα. Ίσως και υπερβολικά. Ίσως φταίει και το ότι "είχε ο καιρός τις μαύρες του" προχτές, και δε μπόρεσα να το πάρω ούτε ως "αστείο". Το πήρα εξ' αρχής στραβά. Δεν είναι ότι θέλω τον Νταλάρα να τραγουδάει μόνο τα "σοβαρά" τραγούδια. Για παράδειγμα το "Με λένε Πόπη", ο "Νταλάι-λάρα", μου άρεσαν! Είναι όντως κάτι διαφορετικό. Ο "Φαντάρος" δε μου άρεσε. :wow: O.Κ. Νομίζω... . Και σ' αυτό που λες ότι κάποιο παιδί μπορεί να γνωρίσει τον Γιώργο Νταλάρα από το "Θα περιμένω εδώ", έχεις απόλυτο δίκιο. Μην πάμε μακριά. Κι εγώ απ' την "Ψαρού που πάει στα κουτουρού" τον γνώρισα, που είναι ένα ανάλαφρο τραγούδι σε σχέση με άλλα στη δισκογραφία του. ’σε που όντως (θα συμφωνήσω με τη Βιβή) αυτός ο δίσκος έχει καλοκαιρινό ύφος, πραγματικά σου ανοίγει την καρδιά! Παραδέχομαι ότι χρησιμοποίησα βαριές εκφράσεις πάνω σε φόρτιση των ημερών. Ίσως αν έβγαινε το CD μια εβδομάδα πιο πριν, να ήταν πιο καλά τα πράγματα... (για μένα πάντα) Quote Share this post Link to post Share on other sites
Posted July 2, 2007 · Report post Aπό το musical.gr Μετά από πολύμηνη δουλειά ο νέος δίσκος του Γιώργου Νταλάρα είναι γεγονός! Με σύμμαχο το μουσικό του ένστικτο και την αγάπη του για το καλό λαϊκό τραγούδι ο Γιώργος Νταλάρας συνεργάζεται με καταξιωμένους αλλά και νέους δημιουργούς. Δώδεκα καινούρια τραγούδια σε στίχους των: Λευτέρη Παπαδόπουλου, Μάνου Ελευθερίου, Λίνας Νικολακοπούλου, Νίκου Μωραϊτη, Γιώργου Παυριανού, Ζωής Παναγιωτοπούλου, Alice Tori, Λίνας Δημοπούλου, και Τέρπανδου και σε μουσική των: Μιχάλη Χατζηγιάννη, Κυριάκου Παπαδόπουλου, Τάσου Γκρού, Στέφανου Κορκολή, Στέργιου Γαργάλα, Νικόλα Κουμπιού και Κωνσταντίνου Βελλιάδη Το album συνοδεύεται από ένθετο βιβλιαράκι με τους στίχους των τραγουδιών, τους συντελεστές και άλλες πληροφορίες. Παραγωγή: Universal Music Greece Διεύθυνση παραγωγής: Γιώργος Νταλάρας http://www.musical.gr/cddetails.scr?gui_la...e=0602517412415 Οργάνωση και εκτέλεση παραγωγής: Ανδρέας Γιατράκος. Quote Share this post Link to post Share on other sites
Posted July 2, 2007 · Report post Το "εν βρασμώ" στα Δικαστήρια δικαιολογείται?... Ελπίζω, τουλάχιστον, να δικαιολογείται εδώ. Γιατί πιστεύω ότι ισχύει για πολλούς που άκουσαν το άλμπουμ και έγραψαν αμέσως την άποψή τους. Υπάρχουν κάποια σημεία-τραγούδια που είναι πολύ εύκολο να σε επηρεάσουν αρνητικά. Και δεν είμαι και από αυτούς που περιμένουν τα "βαριά", τα "σοβαρά" και τα "βαθυστόχαστα" τραγούδια. Αντιθέτως, είμαι από αυτούς που άκουσαν και απόλαυσαν το "Στα τραγούδια που σου γράφω". Μπορεί, σε σχέση με την κριτική που ασκήσαμε, να επικράτησε το ότι κοιτάζαμε το δέντρο και χάσαμε το δάσος. Μπορεί... Όμως, καμιά φορά και η πρώτη εντύπωση έχει σημασία. Ποτέ όμως ένα ποστ δεν είναι ένα "κλειδωμένο" ποστ. Οι απόψεις αλλάζουν, αν το μυαλό και το αυτί είναι ανοιχτό. Προσωπικά, αναθεώρησα μερικώς σε ένα ποστ που ανέφερα τα τραγούδια που μου αρέσουν. 8/12 δεν είνα λίγα. Αν και θα προτιμούσα να ήταν 12/12, ή 10/15... Το ίδιο ποσοστό είναι, και ήταν εύκολο για τον Γιώργο Νταλάρα να βγει ένας τετοιος δισκος με λίγα τραγούδια παραπάνω. Εξακολουθώ όμως να πιστεύω ότι ορισμένα (ακόμη και από αυτά που μου αρέσουν) θα τα ήταν πολύ πιο όμορφα με μια διαφορετική, μια πιο...unplugged ενορχήστρωση. Quote Share this post Link to post Share on other sites
Posted July 2, 2007 · Report post Από την εφημερίδα "Λαβράκι" της Κυριακής 1 Ιουλίου 2007. Από τη στήλη "Νυχτολόγιο"¨. "Το νέο cd του Γιώργου Νταλάρα. Mετά από δουλειά πολλών μηνών ο Γιώργος Νταλάρας ολοκλήρωσε τον καινούργιο του δίσκο.Με σύμμαχο το μουσικό του ένστικτο , την αγάπη του για το καλό λαικό τραγούδι, αλλά και την εκτίμησή του, χωρίς προκατάληψη, για ότι καινούργιο ο Γιώργος Νταλάρας συνεργάστηκε με καταξιωμένους δημιουργούς παρουσιάζοντας 12 νέα τραγούδια με σημερινό ήχο που υποστηρίζονται από τα λόγια των πιο σημαντικών Ελλήνων στιχουργών. Πρόκειται για μια πολυσυλλεκτική δουλειά με την μουσική υπογραφή των Μιχάλη Χατζηγιάννη, Τάσου Γκρου, Στέφανου Κορκολή, Στέργιου Γαργάλα, Κυριάκου Παπαδόπουλου και των πρωτοεμφανιζόμενων Γιώργου Τσεπίλη, Κωνσταντίνου Βελλιάδη και Νίκου Κουμπιού. Οι στίχοι είναι των Λευτέρη Παπαδόπουλου, Μάνου Ελευθερίου, Λίνας Νικολακοπούλου, Νίκου Μωραίτη, Γιώργου Παυριανού, Ζωής Παναγιωτοπούλου, Λίνας Δημοπούλου, Alice Tori και Τέρπανδρου Παπαδόπουλου. Προάγγελο του δίσκου αποτελεί το τραγούδι "Θα περιμένω εδώ" σε μουσική Μιχάλη Χατζηγιάννη και στίχους Νίκου Μωραίτη, ήδη ακούγεται από τα ραδιόφωνα". Quote Share this post Link to post Share on other sites
Posted July 2, 2007 · Report post Το Φθινόπωρο του 1991 κυκλοφόρησε ένας δίσκος.Τίτλος του : "Τα κατά Μάρκον". Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος, στίχοι: Νίκος Γκάτσος. Όταν η βελόνα του πικάπ "ξάπλωσε" στις χαρακιές του βινυλίου βρέθηκα μπροστά σε μια μεγάλη έκπληξη.Όχι ιδιαίτερα ευχάριστη...Περιμένοντας ν'ακούσω κάτι ανάλογο με το "Ρεμπέτικο" ή με τα παλιά τραγούδια του Ξαρχάκου, δε σας κρύβω πως με το πρώτο άκουσμα του δίσκου ξενέρωσα... ........Σιγά, σιγά , ακούγοντας και ξανακούγοντας το δίσκο, και ζωντανά, διαμόρφωσα άλλη γνώμη...Σήμερα τον θεωρώ έναν από τα σπάνια ηχογραφήματα του Νταλάρα κι ένα παράσημο στην καλλιτεχνική του ιστορία. Θανάση, νομίζω πως δεν τίθεται θέμα σύγκρισης του δίσκου "ΤΑ ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ" και του "ΜΕ ΤΟ'ΝΑ ΠΟΔΙ ΣΤ' ΑΣΤΡΑ", ούτε από μουσικής -συνθετικής απόψεως ,ούτε από στιχουργικής! Νομίζω ότι σε αυτό συμφωνείς κι εσύ! Τώρα για να μην κουράζω κι εγώ με πολύ μπλα-μπλα , πιστεύω ότι ο καινούριος δίσκος είναι ένας ανάλαφρος δίσκος, ένας δίσκος της "εποχής"! Ένιωσε την ανάγκη να τον κάνει, τον έκανε. Κάποια τραγούδια θα κάνουν ραδιοφωνική καριέρα μέχρι τον επόμενο δίσκο, κι όλα καλά!Δεν θα θυμόμαστε γι' αυτόν το δίσκο τον Νταλάρα, υπάρχουν -ευτυχώς- το ΣΕΡΓΙΑΝΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, ΟΙ ΜΑΗΔΕΣ ΟΙ ΗΛΙΟΙ ΜΟΥ, ΟΙ ΜΙΚΡΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ, ΤΑ ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ.... Quote Share this post Link to post Share on other sites
Posted July 2, 2007 · Report post Το Φθινόπωρο του 1991 κυκλοφόρησε ένας δίσκος.Τίτλος του : "Τα κατά Μάρκον". Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος, στίχοι: Νίκος Γκάτσος. Όταν η βελόνα του πικάπ "ξάπλωσε" στις χαρακιές του βινυλίου βρέθηκα μπροστά σε μια μεγάλη έκπληξη.Όχι ιδιαίτερα ευχάριστη...Περιμένοντας ν'ακούσω κάτι ανάλογο με το "Ρεμπέτικο" ή με τα παλιά τραγούδια του Ξαρχάκου, δε σας κρύβω πως με το πρώτο άκουσμα του δίσκου ξενέρωσα... ........Σιγά, σιγά , ακούγοντας και ξανακούγοντας το δίσκο, και ζωντανά, διαμόρφωσα άλλη γνώμη...Σήμερα τον θεωρώ έναν από τα σπάνια ηχογραφήματα του Νταλάρα κι ένα παράσημο στην καλλιτεχνική του ιστορία. Θανάση, νομίζω πως δεν τίθεται θέμα σύγκρισης του δίσκου "ΤΑ ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ" και του "ΜΕ ΤΟ'ΝΑ ΠΟΔΙ ΣΤ' ΑΣΤΡΑ", ούτε από μουσικής -συνθετικής απόψεως ,ούτε από στιχουργικής! Νομίζω ότι σε αυτό συμφωνείς κι εσύ! Τώρα για να μην κουράζω κι εγώ με πολύ μπλα-μπλα , πιστεύω ότι ο καινούριος δίσκος είναι ένας ανάλαφρος δίσκος, ένας δίσκος της "εποχής"! Ένιωσε την ανάγκη να τον κάνει, τον έκανε. Κάποια τραγούδια θα κάνουν ραδιοφωνική καριέρα μέχρι τον επόμενο δίσκο, κι όλα καλά!Δεν θα θυμόμαστε γι' αυτόν το δίσκο τον Νταλάρα, υπάρχουν -ευτυχώς- το ΣΕΡΓΙΑΝΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, ΟΙ ΜΑΗΔΕΣ ΟΙ ΗΛΙΟΙ ΜΟΥ, ΟΙ ΜΙΚΡΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ, ΤΑ ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ.... Κώστα σε καμία περίπτωση δεν έκανα σύγκριση Τα Κατα Μάρκον΄΄ με τον τελευταίο δίσκο. Απλά έχοντας την δική μου εμπειρία πρωτοακούγοντας Τα Κατα Μάρκον και το πως άλλαξε η γνώμη μου στην συνέχεια μετά απο πολλές ακροάσεις, έκανα τον παραλληλισμό θέλοντας να δείξω πως δεν πρέπει να είμαστε βιαστικοί στις κρίσεις μας. Quote Share this post Link to post Share on other sites
Posted July 2, 2007 · Report post Μετά από τις αναλύσεις, ένα είναι το θέμα τώρα: Τις "Πολλές Σημαίες" γίνεται να τις ακούσουμε στην Πάτρα??? Θανάση συμφωνείς? Quote Share this post Link to post Share on other sites
