"Όταν συμβεί στα πέριξ" στο Ηρώδειο

[marochr 4,538]

Μπράβο Σωκράτη! "Το 'πε κι ο σοφός Σωκράτης!!!" που λέει και ένα τραγουδάκι...

[HARDET 1]

Πριν απο καμια εικοσαρια χρονια θυμαμαι μια συνεντευξη του Νταλαρα σ' ενα περιοδικο που η λεζαντα της στο εξωφυλλο ελεγε κατι σαν "Θελω μια μερα να χορεψουμε ζειμπεκικο στο Ηρωδειο". Και επειδη ειναι μεγαλος μαγκας οχι μονο το καταφερε αλλα το εκανε και καλα, και εβαλε και πεντε χιλιαδες κοσμο να τραγουδανε "στης μαστουρας το σκοπο" ετσι για χαιρονται και τα κοκκαλακια του Ηρωδου του Αττικου που μας χαρισε αυτο το καταπληκτικο στολιδι.

Πες τα ρε Σωκράτη. Έτσι!

[christos-regnis 57]

Ε καλά αυτοί που διαμαρτυρήθηκαν για την ποιότητα των τραγουδιών και τη σχέση τους με το Ηρώδειο... δεν πιστεύω στην πραγματικότητα πως έχουν ιδέα από το συγκεκριμένο χώρο και τα καλλιτεχνικά δρώμενα που φιλοξενούνται κάθε χρόνο εκεί.

Έλεος δλδ, δεν είναι δα και η πρώτη παράσταση στο Ηρώδειο που έχει μια απόκλιση από τη "σεμνότητα". Αλήθεια έχουν πάει ποτέ σε κωμωδίες του Αριστοφάνη που ανεβαίνουν κατά δεκάδες κάθε χρόνο στα αρχαία θέατρα αλλά και στο Ηρώδειο; Και οι οποίες -ως γνωστό- περιλαμβάνουν απίστευτη βωμολοχία σεξιστικού περιεχομένου...

[marochr 4,538]

Εγώ δεν έχω να πω πολλά. Με κάλυψαν πάρα πολύ τα...σοφά λόγια του Σωκράτη.

Είμαι πολύ ευχαριστημένη που ανήκω στους τυχερούς που είδαν αυτές τις παραστάσεις. Έμαθα πολλά που δεν ήξερα και ένιωσα ακόμη περισσότερα από τις ανεπανάληπτες ερμηνείες του Γιώργου Νταλάρα.

Το επόμενο ραντεβού για τέτοιες μεγάλες στιγμές νομίζω ότι είναι στις αρχές του 2008, στο Μέγαρο Μουσικής, με το αφιέρωμα στο ρεμπέτικο. Εκτός αν μας επιφυλάσσεται καμιά έκπληξη και δεν το ξέρουμε...

[GIANNHS 0]

Ένας ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟΣ Νταλάρας ....απέδειξε για άλλη μια φορά πόσο μεγάλος καλλιτέχνης είναι. Δεν έχω λόγια........

Μπράβο σε όλους τους συντελεστές .

Επίσης χάρηκα γιατί γνώρισα μια σπουδαία φωνή την Μάρθα Φριτζήλα!!!!!

Ο Νταλάρας μια ατέλειωτη έκπληξη!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ένας Νταλάρας φερμένος από την δεκαετία του 80, αυτό μου θύμησε.

Μπράβο σε όλους.

[marochr 4,538]

Από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ σχετικό ρεπορτάζ:

Πρεζάκηδες στη σκηνή Μπαϊρακτάρηδες στο κοινό

Της ΝΑΤΑΛΙ ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ

Ολα τα είχε η προχθεσινή βραδιά. Χασισοπότες, πρεζάκηδες, κουτσαβάκια, μοιραίες του Καφέ Σαντάν και πάλκο με μπουζουκάκια και μπαγλαμάδες. «Οι Τσίλιες... και μια νύχτες», το αφιέρωμα του Παναγιώτη Κουνάδη στη χρήση των ευφορικών ουσιών από το... ελληνικό τραγούδι, έβαλε, με κεντρικό ερμηνευτή τον Γιώργο Νταλάρα, για πρώτη φορά στο Ηρώδειο ένα μεγάλο κομμάτι της μουσικής μας ιστορίας που εξακολουθεί να ζει στο περιθώριο. Γιατί, αν και αρκετά από τα τραγούδια που ακούστηκαν προχθές τα ξέρουμε, τα ονόματα των δημιουργών τους ούτε η ιστορία ούτε η μνήμη μας τα έχει αποκαταστήσει όσο θα τους άξιζε.

Κι όμως, αυτή η αξία αμφισβητείται ακόμα από ορισμένους. Γιατί, αν και έχει περάσει σχεδόν ένας αιώνας από τότε που γράφτηκαν τα περισσότερα απ' αυτά τα τραγούδια, υπήρξαν άνθρωποι προχθές που εζήλωσαν τη δόξα του Μπαϊρακτάρη - πρώτου αστυνομικού διευθυντή των Αθηνών και τρόμου των κουτσαβάκηδων.

Και δεν εννοούμε μερικούς που αποχώρησαν στο διάλειμμα γκρινιάζοντας: «Αυτή δεν είναι συναυλία του Νταλάρα». Εννοούμε εκείνους που κύκλωσαν τον υπουργό Πολιτισμού Γιώργο Βουλγαράκη στο διάλειμμα, απαιτώντας την άμεση παρέμβασή του και τη διακοπή της συναυλίας. «Θα 'θελες να πέσει ο γιος σου στην ηρωίνη;» του φώναζε ο ένας. «Σαν δεν ντρέπεσαι, να δίνεις το Ηρώδειο γι' αυτά τα τραγούδια», ο άλλος. «Κι ο Νταλάρας δεν έχει τσίπα;» ένας τρίτος. Μάταια επιχειρούσε ο υπουργός Πολιτισμού να υπερασπιστεί τον Τούντα και τον Μπάτη, τον Δελιά και τον Περιστέρη, τον Βαμβακάρη και τον Τσιτσάνη. «Κι εσείς γιατί ήρθατε; Δεν διαβάσατε ότι πρόκειται για αφιέρωμα στις ουσίες;» ψέλλισε κάποιος. «Νομίζαμε ότι θα πουν 1-2 τραγούδια, όχι ότι θα λένε όλο το βράδυ για τις ηρωίνες και τα χασίσια», έφτασε η αποστομωτική απάντηση.

«Η Λιτανεία του Μάγκα» για την πρώτη έξοδο του Γιώργου Νταλάρα στη σκηνή, με Τσιτσάνη

Προφανώς η τέχνη χρειάζεται κάθε τόσο να επαναδιαπραγματεύεται το αυτονόητο δικαίωμά της να μιλά για τα ανθρώπινα πάθη. Κι εν τω μεταξύ στα πέριξ φωτιές θα καίνε, που λέει και «Της Μαστούρας ο Σκοπός». Το γνωστό τραγούδι του Τσιτσάνη είχε κηρύξει στις 9.15 μ.μ. την έναρξη της συναυλίας, φέρνοντας επί σκηνής όλο τον θίασο, την ορχήστρα «Εστουδιαντίνα» και στο μπουζούκι τους Χ. Κωνσταντίνου και Β. Τρίκα, κάτω ακριβώς από το σύνθημα-προειδοποίηση «Βλάπτει σοβαρά την υγεία», που προβαλλόταν στο μνημείο.

Τρίωρης διάρκειας το πρόγραμμα, αποδείχτηκε ένας μικρός μαραθώνιος, αρκετά κουραστικός στην πρόθεσή του να τα τραγουδήσει όλα. Και το ελαφρό τραγούδι των αρχών του 20ού αιώνα ή την οπερέτα, που υποστήριξαν με τον απαραίτητο αισθησιασμό η Χαρά Κεφαλά και η Νίνα Λοτσάρη. Και τα αμιγώς επιθεωρησιακά κομμάτια της εποχής του Πέτρου Κυριακού, που ερμήνευσε το απολαυστικό δίδυμο των Θέμη Σερμιέ - Ζαχαρία Καρούνη (εναλλάσσοντας τους ρόλους του μεθύστακα, του μάγκα, του χασικλή και του πολιτσμάνου). Και τα σμυρνέικα και τα ρεμπέτικα, που διαχειρίστηκαν ο Μπάμπης Τσέρτος, η Ασπασία Στρατηγού και η εξαιρετική στο πάλκο Μάρθα Φριντζήλα, που συνόδευσε και δύο βαριές ζεϊμπεκιές του χορευτή Ιγνάτιου Πιπίνη. Και τα άλλα σπουδαία της ρεμπέτικης ιστορίας μας που έφεραν καταχειροκροτούμενο τον Γιώργο Νταλάρα και μετά τον Στέλιο Βαμβακάρη - στα τραγούδια του πατέρα του, του Μάρκου. Και το ροκ του Σιδηρόπουλου και τα τραγούδια του Θάνου Μικρούτσικου ή των Κατσιμιχαίων από τον Χρήστο Θηβαίο.

Οσο κι αν η παράσταση ήταν έξυπνη, σκηνοθετημένη εξαίρετα από τον Πάνο Παπαδόπουλο, όσο κι αν ρεπερτόριο και ερμηνευτές εναλλάσσονταν, περί τα 55 τραγούδια και 5-6 σκετς ήταν ένας πληθωρισμός που στοίχισε την αποχώρηση μέρους του κοινού λίγο πριν από τα μεσάνυχτα. Ας όψεται και το τελευταίο μετρό. Οι υπόλοιποι, πιστοί κι ενθουσιώδεις, άντεξαν μέχρι «Το τραμ το τελευταίο».

http://www.enet.gr/online/online_text/c=11...113,id=90115620

Οταν το Ηρώδειο ήταν καφέ αμάν

Κάποιοι εξοργίστηκαν προχθές με τη μετατροπή του Ηρωδείου σε... καφέ αμάν. Αλλά, όπως μας θύμισε ο Δημήτρης Γκιώνης, το μνημείο στις αρχές του 20ού αιώνα ακριβώς ως τέτοιο λειτουργούσε. Το διαβεβαίωνε ο Θόδωρος Χατζηπανταζής στο βιβλίο του «Της ασιάτιδος μούσης ερασταί» (εκδόσεις «Στιγμή»). Εκεί αναδημοσίευε ρεπορτάζ της «Εστίας» (29/7/1901) με τίτλο «Αι Αθήναι υπό τα άστρα»: «Απέναντι», έγραφε η «Εστία» «το θέατρον του Ηρώδου του Αττικού. Παίζουν εκεί Αραπίνες και Αράπηδες. Το εισιτήριον 30 λεπτά εξαργυρούμενον έπειτα εις τον μπουφέ αντί ενός ποτού (...). Επί της σκηνής μια ορχήστρα από πέντε. Ολοι αράπηδες, εβραίοι. Δύο άνδρες, ο ένας με ταμπουρά, αληθινός ντερτιλής όταν τραγουδεί, ο άλλος χαύνος και μισοκοιμισμένος με σαντούρι. Τρεις γυναίκες έπειτα, η μία με τουμπελίκι και αι δύο με ντέφια. Παίζουν λικνίζοντες ρυθμικώς το σώμα των. Η Πελούς και η Σαλχά ξετρελλαίνουν...».

http://www.enet.gr/online/online_text/c=113,id=2701028

Και δεν εννοούμε μερικούς που αποχώρησαν στο διάλειμμα γκρινιάζοντας: «Αυτή δεν είναι συναυλία του Νταλάρα». Εννοούμε εκείνους που κύκλωσαν τον υπουργό Πολιτισμού Γιώργο Βουλγαράκη στο διάλειμμα, απαιτώντας την άμεση παρέμβασή του και τη διακοπή της συναυλίας. «Θα 'θελες να πέσει ο γιος σου στην ηρωίνη;» του φώναζε ο ένας. «Σαν δεν ντρέπεσαι, να δίνεις το Ηρώδειο γι' αυτά τα τραγούδια», ο άλλος. «Κι ο Νταλάρας δεν έχει τσίπα;» ένας τρίτος. Μάταια επιχειρούσε ο υπουργός Πολιτισμού να υπερασπιστεί τον Τούντα και τον Μπάτη, τον Δελιά και τον Περιστέρη, τον Βαμβακάρη και τον Τσιτσάνη. «Κι εσείς γιατί ήρθατε; Δεν διαβάσατε ότι πρόκειται για αφιέρωμα στις ουσίες;» ψέλλισε κάποιος. «Νομίζαμε ότι θα πουν 1-2 τραγούδια, όχι ότι θα λένε όλο το βράδυ για τις ηρωίνες και τα χασίσια», έφτασε η αποστομωτική απάντηση.

Πού ζούμε ρε παιδιάααααα??!!! :blink: :blink:

[HARDET 1]

Εννοούμε εκείνους που κύκλωσαν τον υπουργό Πολιτισμού Γιώργο Βουλγαράκη στο διάλειμμα, απαιτώντας την άμεση παρέμβασή του και τη διακοπή της συναυλίας.

:blink: :blink: :blink: :mad:

[marochr 4,538]

Εννοούμε εκείνους που κύκλωσαν τον υπουργό Πολιτισμού Γιώργο Βουλγαράκη στο διάλειμμα, απαιτώντας την άμεση παρέμβασή του και τη διακοπή της συναυλίας.

:blink: :blink: :blink:

Φαντάζεστε???? Ε, ρε χαμός θα γινόταν!!! Αυτός θα ήταν λόγος για εκλογές!

[kostasp 1]

Παρακολούθησα την 2η βραδιά....

Υπέροχη παράσταση, τολμηρή ως θέμα, σοφή επιλογή τραγουδιών και τραγουδιστών και δρώμενων στην σκηνή, ωραίο οπτικό υλικό! Δηλ. μια πραγματική μουσική πρόταση μέσα στο χάος και το τίποτα της σημερινής μουσικής σκηνής κι ο Νταλάρας παρών και σε αυτό το γεγονός!

Καιρό είχα ν' ακούσω τόσο καλό Νταλάρα! Ίσως επειδή έπαιζε στο "γήπεδό του", τα αγαπημένα του ρεμπέτικα και λαϊκά! Στιβαρές, στέρεες και μεστές ερμηνείες ! Υποδειγματικές!

Με μάγεψε με την φωνή αλλά και με την σκηνική της παρουσία η Νίνα Λοτσάρη! Πολύ καλές οι Μ.Φρίτζηλα & Χ.Κεφαλά αλλά και ξεχωριστός ο ανερχόμενος σταθερά Ζ. Καρούνης. Ξεχωριστός -όπως πάντα-ο Θηβαίος! Στο στοιχείο του ο Μπ.Τσέρτος.Συγκινητικός ο Βαμβακάρης.

Πάντα τέτοια!

[Tasos 3]

"Η λιτανεία του ... Νταλάρα"

Εγώ, αυτό τον τίτλο θα έδινα σ' αυτές τις δυο εξαιρετικές παραστάσεις που απολαύσαμε στο Ηρώδειο(4 & 5/7/2007).

Ο Νταλάρας χτες ήταν στο στοιχείο του, γι' αυτό και μάγεψε τους πάντες! Οι ερμηνείες του ήταν ανεπανάληπτες και καθηλωτικές! Νομίζω ότι αυτού του είδους και ύφους τα τραγούδια τα έχει στο DNA του! Δεν εξηγείται αλλιώς αυτή η μοναδικότητα στις ερμηνείες του.

Το πρόγραμμα ήταν άρτιο και δουλεμένο, τόσο από την ... ανασκαφική έρευνα του Παναγιώτη Κουνάδη, όσο κι από την σκηνοθεσία του Πάνου Παπαδόπουλου.

Όλοι οι συντελεστές ήταν άψογοι και συνέβαλαν στην καλλιτεχνική επιτυχία αυτών των μοναδικών παραστάσεων.

Η Εστουδιαντινά εξελίσσεται σε μια από τις καλύτερες ορχήστρες της χώρας μας! Το ένστικτο του Νταλάρα που την στήριξε και την ανέδειξε δικαιώνεται, συνεχώς, με τις εμφανίσεις αυτής της καταπληκτικής ορχήστρας.

Είμαι ευτυχισμένος που παρακολούθησα αυτές τις δυο εξαιρετικές βραδιές και διπλά ευτυχισμένος που πληροφορήθηκα ότι θα αποτυπωθούν σε cd και dvd !

Θα ήθελα να επισημάνω, για να μην παρουσιαστεί μια ψευδή εικόνα των δύο μαγικών αυτών βραδιών, πως το κοινό στην πλειοψηφία του - κι ιδιαίτερα τη δεύτερη μέρα - ήταν θερμό και συμμετείχε.

Όσοι αποχώρησαν, καλά έκαναν και μας άδειασαν τη γωνιά, απαλλάσοντάς μας από την αρνητική τους αύρα!

Αποτελούν κι αυτές οι αντιδράσεις σημεία των καιρών, μια και βιώνουμε, με συνεχή θλιβερά περιστατικά, μια εποχή "ολικής οπισθοδρόμησης" και γενικής αποχαύνωσης, αφού έχουμε φτάσει στο σημείο κάποιοι να μην ξέρουν, κυριολεκτικά, που πηγαίνουν!...

Χαίρομαι ιδιαίτερα που ο Νταλάρας ήταν -για άλλη μια φορά πρωτοπόρος και τολμηρός - ο πρωταγωνιστής μια παράστασης που μπήκε "γυαλί καρφί στο μάτι" των Ελλήνων "σκατοαστών", που γράφει κι ο ποιητής Θωμάς Γκόρπας. Πάντα τέτοια Γιώργο!

Ένας Νταλάρας που "έδωσε ρέστα ", και τις δυο βραδιές, με τις ερμηνείες του! ’ριστος τεχνίτης σε όλα τα τραγούδια, εκπληκτικός όμως, κατά τη γνώμη μου στα εξής :

-Είμαι πρεζάκιας

-Ο μάγκας του Βοτανικού

-Μία είναι η ουσία(έδωσε άλλη διάσταση στο τραγούδι και το εκτόξευσε στο φινάλε)

-Η ζωή μου όλη(μοναδική "νταλαρική" ερμηνεία).

’φησα, τελευταίο και ξεχωριστό - ως, κατά τη γνώμη μου, κορυφαίο - το τραγούδι "Το Χάρο τον αντάμωσαν"!

Θα πω μόνο το εξής : και τις δυο βραδιές, τη στιγμή που το ερμήνευε, ένιωθα πως ήμουν μόνος μου στο Ηρώδειο, εγώ κι αυτός(!) και νομίζω ότι έτσι έπρεπε να ένιωθαν όλοι, γιατί δεν ακουγόταν κιχ! Καθηλωτικές στιγμές, όπου ένα Ηρώδειο κρεμόταν από τα γυρίσματα της φωνής του, μιας μοναδικής φωνής, που σε συνδυασμό με τα συνταρακτικά λόγια του τραγουδιού, έβγαζε γυμνές ανθρώπινες αλήθειες. Όσο διαρκούσε το τραγούδι ένιωθα ότι είχαν καταργηθεί οι φυσικοί νόμοι, αφού είχα χάσει την επαφή με το χώρο και το χρόνο!

Θα μπορούσα να παρακολουθήσω μια συναυλία του Νταλάρα που θα περιείχε μόνο αυτό το τραγούδι ...

[nana maravelia 16]

Οσο και αν εχω τσακωθει και εχω κλαψει για αυτο το θεμα το μονο που εχω να πω ειναι το οτι ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΟ ΘΕΟ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΤΗΝ ΤΥΧΗ ΝΑ ΒΡΕΘΩ ΣΤΙΣ ΔΥΟ ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ ΑΥΤΕΣ....δεν εχω νιωσει ποτε πιο περηφανη για τον Γιωργο απο την στιγμη που ακουσα για πρωτη φορα τη φωνη του...η συγκινηση δεν περιγραφεται..και μου την δινει παρα πολυ που οταν ουρλιαζα ''Μπραβο Γιωργο'' καθε φορα που αποτελειωνε ενα ταραγουδι οι αλλοι γυριζαν εκπληκτοι και με κοιταζαν επι ενα τεταρτο..λες και δεν υπηρχε λογος να το κανω...οχι οτι με νοιαζει βεβαια....και τι δεν ακουσα..οτι βεβυλωθηκε το Ηρωδειο,οτι κατεβηκε το πολιτισμικο τους επιπεδο επειδη ακουγαν συνεχεια τη λεξη ''χασις'',οτι ο Νταλαρας περπαταει μονοπαντα,οτι τρελαθηκε..καλα για αυτους που εφευγαν κατα δεκαδες μην μιλησω καλυτερα...και αν οντως οι στιχοι ηταν ασυνηθιστοι Η ΦΩΝΗ δεν τους ειπε τιποτα??? και αυτα για το τρενο επισης παλι βερεσε τα ακουω...εγω την πρωτη μερα επειδη ηθελα οπωσδηποτε να του μιλησω μετα το τελος της συναυλιας περπατησα μιαμιση ωρα με τα ποδια για να βρω ταξι...αντε γιατι... Ο,τι και να λενε,οποιοι και να το λενε εγω δεν αλλαζω με ΤΙΠΟΤΑ αυτα που ενιωσε η ψυχη μου χθες και προχθες...μονο για το ''Η ζωη μου ολη'' θα ξαναπηγαινα 20 φορες και ας ημουν μονη μου....

[Νταλαρόφιλη 1,305]

Όσο ξανασκέφτομαι τί τραγούδια είπε χθες ο Νταλάρας -τραγούδια που δεν υπάρχουν στη δισκογραφία του- και με τη σκέψη ότι (ελπίζω σύντομα -ανυπομονούμε!!!) θα μπουν κι αυτά στη δισκογραφία του, πλέω σε πελάγη ευτυχίας!

Δε μπορώ να καταλάβω όμως τη νοοτροπία αυτών των περιπτώσεων για τις οποίες μιλάμε! Κατ' αρχάς είναι δυνατόν να πηγαίνεις κάπου και να μην ξέρεις πού πηγαίνεις; Στη δεύτερη συναυλία, όπως είπα και πριν οι ερμηνείες ήταν φανταστικές! Και υπήρξε ένα πράγμα που μου την έσπασε τόσο που για πρώτη φορά το ευχαριστήθηκα που έφυγαν μερικοί απ' το θέατρο και είπα "καλά να πάθουν!" :music: :naughty: Ήτανε πίσω μας μία, η οποία σε κάθε "επίμαχη" λέξη που ακουγόταν, την επαναλάμβανε! Π.χ. λέει το τραγούδι "Όταν μπουκάρω στον τεκέ", κι αυτή έλεγε "’κου! Στον τεκέ!" Και άλλα τέτοια. Και αυτό να γίνεται σε όλο το πρώτο μέρος!! Οκ. Δε σ' αρέσει κάτι. Γιατί τα λες όμως τόσο δυνατά και ενοχλείς και τους γύρω σου που ήρθαν ξέροντας τι θ' ακούσουν και θέλουν ν' ακούσουν αυτό και όχι εσένα να βρίζεις! Και αυτοί που έλεγαν στον Βουλγαράκη να διακοπεί η συναυλία, τους πείραξαν τα τραγούδια που έλεγαν για "χασίσια" και δε τους πείραξε ότι οι ίδιοι λέγοντας αυτά γίνονται οι χειρότεροι φασίστες;!

Είμαι περίεργη να δω τι αντιδράσεις θα υπάρξουν όταν με το καλό θα κυκλοφορήσουν τα CD και τα DVD! :naughty: :rolleyes:

Εν πάσει περιπτώσει, κι επειδή δε θέλω να αχοληθώ ξανά μ' αυτούς τους βλάκες, θέλω να ξαναπώ ότι νιώθω πανευτυχής που κατάφερα να βρεθώ και στις 2 συναυλίες! Και να πω πως το κοινό τη δεύτερη μέρα ήταν πιο θερμό σε σχέση με την πρώτη!

Κι εδώ είναι το πρόγραμμα για όσους δε το πήραν...

http://rapidshare.com/files/41373816/perix.zip.html

[Χελιδόνι 529]

Χάρηκα που τα όνειρα πήραν εκδίκηση.Που λέει και ποιητής.Το περιθωριακό τραγούδι μπήκε στον ιερό χώρο που του αξίζει.

Χάρηκα που είδα την μορφή του Βαγγέλη Παπάζογλου η Αγγούρη πάνω στις πέτρες του Ηρωδείου περήφανη,καθώς και την τετράς του Πειραιώς μα και τον συμπατριώτη μου Νίκο Μάθεση ή Τρελλάκια,απο την Κούλουρη.

Χάρηκα που ο Νταλάρας 'εδειξε για άλλη μια φορά πόσο μεγάλη ψυχή έχει.Τον έχω πάνω απο όλους και τα δίκαια των δικαίων δεν μπορεί να μου τα στερήσει κανείς.

Χάρηκα που ξεκουμπιστήκανε νωρίς νωρίς οι κρυόκωλοι με το ζόρι δεν κρατάνε κανέναν αυτά τα τραγούδια,αγκαλιάζουν την ψυχή όσων τα θέλουν μονάχα.

Χάρηκα που είπε συγκλονιστικά ο Γιώργος τον Χάρο τον αντάμωσαν και την Λιτανεία του δάσκαλου Τσιτσάνη.

Χάρηκα που είδα στην πρεμιέρα τον Μάνο Ελευθερίου,είναι μέγας μάγκας ποιητής.

Χάρηκα που επιτέλους ηχογραφήθηκαν οι παραστάσεις,και προβλέπω ότι θα γίνει χαμός όταν κυκλοφορήσουν(για Θυμηθείτε με το 50 χρόνια Ρεμπέτικο τι έγινε)

[Niki 0]

Χαίρομαι πάρα πολύ με τα όσα διαβάζω για τις δυο συναυλίες! Για πολλούς λόγους.

Ατυχία που δεν κατάφερα να είμαι παρούσα σε καμία.

[nefeli 1,116]

Ήταν δυο μοναδικές βραδιές.

Πρωτ' απ' όλα ένα τεράτιο μπράβο στον Παναγιώτη Κουνάδη όχι μόνο για την όλη επιμέλεια αλλά και για το τολμηρό εισαγωγικό του σημείωμα στο πρόγραμμα της συναυλίας.Ένα σημείωμα που αποτελεί την καλύτερη απάντηση σε όλους αυτούς τους κυρίους και τις κυρίες που αποχώρησαν διαμαρτυρόμενοι για την "πολιτιστική κατάντια" του Ηρωδείου.

Στα της συναυλίας.

Ήταν ένα μουσικολογικό αφιέρωμα που σκοπό είχε να αναδείξει τη χρησιμοποίηση των διαφόρων ειδών ουσιών σε όλο το φάσμα του ελληνικού τραγουδιού.Μπορεί να ήταν όντως λίγο κουραστικό το πρώτο μέρος στην αρχή αλλά νομίζω ότι αναδείχτηκε ακριβώς αυτό που ήθελαν οι συντελέστες,δηλαδή, να μάθει ο κόσμος ότι οι ουσίες δεν ήταν "προνόμιο" του περιθωρίου αλλά όλου του κοινωνικού φάσματος.

Από τους λοιπούς (πλην Νταλάρα) συντελεστές με ενθουσίασε η Φριτζήλα, μου άρεσε η Κεφαλά και δεν μου άρεσε ιδιαίτερα η Λοτσάρη λόγω της μη καλής άρθρωσηε με αποτέλεσμα αν κάποιος δεν ήξερε τα λόγια να μην καταλαβαίνει τους στίχους.Ο Τσέρτος ήταν για μια ακόμη φορά εξαιρετικός.Ο Θηβαίος αν κουνιούταν λιγότερο και δεν μαϊμούδιζε (ειδικά τη δεύτερη μέρα) θα ήταν επίσης πολύ καλός.

Ο Νταλάρας ήταν αποκαλυπτικός για πολλοστή φορά.Οι ερμηνείες του ήταν απίστευτες.Μυσταγωγία το "Τον Χάρο τον αντάμωσαν και "Στην υπόγα" με την κιθάρα.Υπέροχο το ταξίμι στο "Όταν μπουκάρω στον τεκέ".Απογειωτικές οι ερμηνείες στο "Φάνη","Μία είναι η ουσία" και "Η ζωή μου όλη".

Τα σκετσάκια στην πλειοψηφία τους έξπυνα και και χιουμοριστικά που ελάφρυναν λίγο το πρόγραμμα και ξεκούραζαν τους θεατές.

Η Εστουδιαντίνα απέδειξε για μια ακόμη φορά γιατί θεωρείται ως μια από τις καλύτερες ορχήστρες που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα.Εξίσου ωραίοι και οι ανεξάρτητοι μουσικόι με προεξάρχοντα τον Κωνσταντίνου.

Ήταν δυο βραδιές των οποίων η οπτικοακουστική αποτύπωση είναι καθήκον των συντελεστών ώστε να μεταφεθεί η μαγεία της παράστασης (όσο είναι εφιτκτό) και σε όσους δεν ήταν εκεί.

[EKOSTEL 8,740]

’ργησα να γράψω εντυπώσεις, γιατί ακόμα να συνέλθω από την μαγεία των συναυλιών. Είμαι ευτυχής που παρακολούθησα αυτές τις συναυλίες. Και μην με κατηγορήσει κανείς από κάποιους προχτεσινούς συντηρητικούρες για χασικλού... Ούτε τσιγάρο δεν καπνίζω! Είδα -ας πούμε- έναν Έλληνα γνωστό μου στη δεύτερη συναυλία που μου έλεγε ''τι είναι αυτά τα πράγματα'', με έκπληξη και αποτροπιασμό. Αυτός ο κύριος έδειξε όλο τον συντηρητισμό του για την παράσταση αλλά καθημερινά δείχνει πόσο ''προχωρημένος'' είναι έχοντας δύο φιλενάδες ταυτόχρονα και την σύζυγο για τις δημόσιες εμφανίσεις.Και περηφανεύεται γι αυτό. Ελληναράς και μάγκας... Η κοινωνία μας -δυστυχώς- δείχνει να γίνεται όλο και πιο συντηρητική και ελλειπής.

Ήταν μια -πραγματική- μουσική πρόταση. Ούτε επικρότησε την χρήση ναρκωτικών ούτε την διαφήμισε. Το αντίθετο. Υπήρχαν μουσικές αληθινά διαμάντια που αναδείχθηκαν από τους συμμετέχοντες καλλιτέχνες.

Ο Νταλάρας ήταν θεϊκός. Ο ''θείος'' ήταν θεϊκός! Δεν υπάρχει ίχνος υπερβολής στα λόγια μου. Ο άνθρωπος μαστόρευε με την φωνή του. Τι γυρίσματα , με τι δύναμη τραγούδησε ...Θεέ μου, ήταν απίστευτος! ’λλοτε αντιμετώπιζε τον στίχο με χιούμορ, άλλοτε με πόνο. Από τις τελειότερες συναυλίες -ερμηνευτικά- της εικοσαετίας! Τον ευχαριστώ και υποκλίνομαι στην ερμηνεία του και στην μαγκιά του. Γιατί θέλει μαγκιά για να αποφασίσει να μπει στην περιπέτεια. Αλλά πάντα έτσι δεν λειτουργούσε αυτός ο άνθρωπος; Αποδεικνύει -και πάλι- πως είναι ο τελευταίος μάστορας και δάσκαλος του τραγουδιού. Έκανε το κέφι και το μεράκι του επάγγελμα. Κι αυτό είναι από μόνο του μεγάλη ευτυχία. Ας μην δίνει σημασία στα απαίδευτα σχόλια. Έχει αποδείξει -εδώ και χρόνια- ποιος είναι. Και η ζωή του είναι καθαρή και διάφανη. Αυτά τα τραγούδια αποτελούσαν μια ιστορική καταγραφή για τον ρόλο των ουσιών στο τραγούδι. Κι αυτό ήταν το θέμα των συναυλιών. Τα τραγούδια ο Νταλάρας τα υπηρέτησε και τα ανέδειξε με την φωνή του. Δεν διαφήμισε τον στίχο τους και το θέμα τους κι ούτε αποδέχθηκε -για τον εαυτό του- αυτόν τον τρόπο ζωής. Να είναι καλά και να μας χαρίζει ανάλογες στιγμές μουσικής ευεξίας. Για μας η φωνή του είναι η μόνη ''ουσία'', επιτρέψτε μου να πω. Τον ευχαριστώ και πάλι. Όπως και τους υπόλοιπους συντελεστές. Τον Π.Κουνάδη για την ιδέα. Και την φοβερή ορχήστρα ''Εστουδιαντίνα''. Μου άρεσε πολύ ο Μπ. Τσέρτος και οι νέες τραγουδίστριες. Και ο Π.Παπαδόπουλος απέδειξε πως δεν άντιμετωπίζει το τραγούδι ως ''χαλί''. ΜΠΡΑΒΟ!

Συγχαρητήρια και στον κ.Λούκο και στους υπεύθυνους του Φεστιβάλ για την τόλμη τους. Ελπίζω να μην μετάνιωσαν για την επιλογή τους γιατί επρόκειτο για ουσιαστική πρόταση.

Να σχολιάσω και κάτι άλλο: την πρώτη μέρα ο Γ.Βουλγαράκης και ο Ευάγ.Αντώναρος έμειναν μέχρι το α' μέρος της συναυλίας. Ο καθωσπρεπεισμός δεν τους άφησε να ξεπεράσουν τους εαυτούς τους. Δικαίωμά τους, βέβαια. Δεν τόλμησαν οι πολιτικοί. Δεξιοί, πασόκοι, αριστεροί.Ενώ συρρέουν σε άλλα ανούσια θεάματα, φοβήθηκαν τις ουσίες και το ουσιαστικό. Τα συγχαρητήριά μου στην Φ.Γεννηματά. Έμεινε μέχρι τέλους, χειροκρότησε τους συντελεστές και τους συνεχάρη στα παρασκήνια. Δεν φοβήθηκε μήπως και τσαλακωθεί η εικόνα της. Από τι άραγε; Αλλά το ήθος ,η ευγένεια και η καλλιέργεια φαίνονται και σε τέτοιες στιγμές.

Και για το τέλος: ''Γεια σου, μαγκίτη μου Νταλάρα!'' Του το είχε πει ο Μ.Γενίτσαρης πριν χρόνια. Του το λέμε κι εμείς από εδώ...

[Apostolis 2,082]

Ένα πολύ μικρό video που πέτυχα στο internet.

Η λιτανεία του μάγκα.

http://www.moblog.gr/videoplayer.aspx?vide...Ntalaras_Irodio

[nikos g 662]

θα ήθελα να γράψω και γω τις εντυπώσεις μου τώρα που έχω συνέλθει από τη μαγεία που μας πρόσφερε ο Νταλάρας. Παρακολούθησα τη 2η συναυλία(5/7).Μπορώ να πω ότι το 2ο μέρος μου άρεσε περισσότερο από το 1ο και αυτό γιατί στο 2ο μέρος υπήρχαν περισσότερα τραγούδια που ήξερα(όχι ότι με χάλασε που άκουσα τραγούδια που δεν ήξερα με τη φωνή του Γιώργου τα οποιά δεν πρέπει ούτε ο ίδιος να είχε ξαναπεί). Για μένα οι καλύτερες στιγμές της συναυλίας ήταν (από τα τραγούδια που είπε ο Νταλάρας):

Όταν συμβεί στα πέριξ-Ο μάγκας του Βοτανικού-Όταν μπουκάρω στον τεκέ(Α' μέρος) και

Η φωνή του αργιλέ-Ο ξεμαγκας-Φάνης-Μία είναι η ουσία(τρομερή κορώνα στο τέλος που εφτασε τη νότα ΛΑ)-’λα άνοιξε και άλλη μπουκάλα-Το τραμ το τελευταίο(Β' μέρος)

Φεύγοντας από το Ηρώδειο ένιωθα φοβερά ικανοποιημένος γιατί επιτέλους φέτος ο Νταλάρας έχει δώσει φοβερές συναυλίες και στις μισές από αυτές έχει ξεφύγει από τις γνωστές του επιτυχίες και έχει πει τραγούδια που είχε πάρα πολλα χρόνια να τα πει(τα αφιερώματα στους στιχουργούς στον Ιανό-το αφιέρωμα στον Λευτέρη Παπαδόπουλο-το αφιέρωμα στο Μάνο Λοίζο-οι συναυλίες του Ηρωδείου και από ότι έχω δει από το πρόγραμμα των συναυλιών του έπεται συνέχεια )

Όσον αφορά την αντίδραση του κόσμου τουλάχιστον στο σημείο που καθόμουνα εγώ(στο άνω δίαζωμα και αρκετά πλάγια) δεν ακούστηκε ούτε ένα παράπονο για τα τραγούδια της συναυλίας-το αντίθετο μάλιστα,μερικοί το καταχάρηκαν- και οι μόνοι που έφυγαν ήταν 4 άτομα που καθόντουσαν πίσω μου για να προλάβουν το μετρό.

Εκτός από το μέρος του Νταλάρα μου αρέσανε πολύ τα περισσότερα τραγούδια που είπε ο Τσέρτος οι φωνές των δύο νέων κοπέλων τα τραγούδια που είπε ο Θηβαίος και οι δύο μάγκες.Γενικώς ήταν ένα πρόγραμμα που είχε πρωτοτυπία και θέλω να δώσω ένα τεράστιο μπράβο σε όλους τους συντελεστές της παράστασης.

Για τις ερμηνείς του Νταλάρα ότι και να πω είναι λίγο-Απλά ήταν αξεπέραστες..Τέλος πολύ θα ήθελα να ακούσω από το Νταλάρα κάποτε το νεγρό θερμαστή από το τζιμπουτί και το εβίβα ρεμπέτες.

Αν μπορεί κάποιος να γράψει ολοκληρωμένα ποια τραγούδια ακούστηκαν και ποιοι τα ερμήνευσαν.

[Tasos 3]

Ο Νταλάρας ήταν θεϊκός. Ο ''θείος'' ήταν θεϊκός! Δεν υπάρχει ίχνος υπερβολής στα λόγια μου. Ο άνθρωπος μαστόρευε με την φωνή του. Τι γυρίσματα , με τι δύναμη τραγούδησε ...Θεέ μου, ήταν απίστευτος!

Ελίνα έκανα quote αυτά τα λόγια σου, γιατί κάθε φορά που τα διαβάζω ανατριχιάζω! Με εκφράζεις και, νομίζω, μας εκφράζεις όλους!

Δεν πρόκειται ποτέ στη ζωή μου να ξεχάσω αυτές τι βραδιές ...

[neck 627]

...Να προσθέσω και κάτι άλλο,που δίνει ακόμα περισσότερο αξία και σημαντικότητα σ' αυτές τις δύο βραδιές...Ήταν δύο ειδικές παραστάσεις,που ενώ είχαν τη μορφή "μία και έξω",δηλαδή ήταν από εκείνες,που δίνονται και δεν ξαναδίνονται-με το συγκεκριμένο "στήσιμο",τη θεματολογία,την ατμόσφαιρα του Ηρωδείου,τα συναισθήματα,που προκαλεί η συνεχόμενη και απερίσπαστη αναφορά στην...ουσια-στική αιτία των δύο αυτών παραστάσεων-ο "θείος" τις αντιμετώπισε με απαράμιλλη...στοργή και προσήλωση...Το πάθος των ερμηνειών του,η λεπτομέρεια τους,πραγματικά ανατρίχιαζε...Πάνε 40 χρόνια,από την πρώτη του εμφάνιση,στο μουσικό τοπίο αυτού του τόπου και τον βλέπεις,να καταπιάνεται ακόμα μ'αυτό π'αγαπά,σα...μικρό παιδί...Οι συγκινήσεις και οι εκπλήξεις,που μας έχει προσφέρει και συνεχίζει να μας προσφέρει αυτός ο άνθρωπος είναι ανεκτίμητες...Και θα τελειώσω με τα λόγια του Τάσου...:Δεν πρόκειται ποτέ στη ζωή μου να ξεχάσω αυτή τη-δεύτερη,αφού υποχρεώσεις μ' άφησαν "εκτός πρώτης"-βραδιά...Όπως και οι περισσότεροι άλλωστε εξ ημών...

[EKOSTEL 8,740]

Κι επειδή υπήρξε η πληροφορία για την επικείμενη έκδοση ενός cd-dvd, θα ενώσω την φωνή μου με αυτές των υπόλοιπων φίλων και θα παρακαλέσω να μην παραλειφθεί ΤΙΠΟΤΑ!!

Πρόκειται για παραστάσεις που πρέπει να ''μείνουν'' ,αν και όσο καλή κι αν είναι η μεταφορά τους, θεωρώ πως είναι αδύνατο να αποτυπωθεί η μαγεία της στιγμής. Εύχομαι να κατορθωθεί πάντως...

[Geske 37]

Δεν έχω συνέλθει ακόμα από αυτές τις δύο βραδιές. Δεν χόρτασα. Οι μουσικές είναι σαν να ζυμώνουν μέσα μου. Δεν χόρτασα! Θέλω να τα ξανακούσω, καίγομαι, δεν χόρτασα!!!

Τόσα τραγούδια πού άκουγα πρώτη φόρα, και τόσο «πλούσια» που να απαιτούν καμπόσες ακροάσεις... ΔΕΝ ΧΟΡΤΑΣΑ!!!

Επιθυμούσα να γράψω κάτι προσωπικό για το τι έζησα εκεί μέσα, στην μουσική μέσα, αλλά - τρεις μέρες το σκέφτομαι και δεν βρίσκω πώς να πω τίποτα.

Να η στιγμή που αρχίζει να λέει «Τον Χάρο τον αντάμωσαν...» - τι να πει κάνεις για κάτι τέτοιο; Τι να περιγράφει; Η φωνή του σε τυλίγει και σε σηκώνει και σε διαλύει και σε απορροφά - Μα τι να πεις;

Να η στιγμή, ξέχασα σε ποιο τραγούδι, που το ούτι στο βάθος της σκηνής αρχίζει το ταξίμι, και αυτός μπροστά, με το κεφάλι ελαφρώς σκυφτό και τα χέρια πάνω στην κιθάρα, να κάθεται κυριολεκτικά όλο αυτιά - τον βλέπεις να πίνει τον ήχο, να μεθύσει, να πετάει... Μα τι να πεις;

Σκασμός λοιπόν από μένα από δω πέρα σ' αυτά.

Ποιο εύκολο: περιθωριακές παρατηρήσεις.

Δεν ήταν ακριβώς συναυλία, ήταν μουσική παράσταση. Πρώτη φορά βλέπω τον Νταλάρα live σε κάτι τέτοιο. ’λλο παράδειγμα μόνο το «Και με φως...» ξέρω, που ήταν όμως πολύ πιο θεατρικό, και όχι χορευτικό.

Μου άρεσαν πάρα πολύ οι χοροί. Μα πάρα, πάρα πολύ. Και οι τραγουδίστριες που χόρευαν ταγκό με τα υψηλά τακούνια, αλλά κυρίως ο κύριος Πιπίνης. Χόρευε όχι σαν χορευτής αλλά σαν άνθρωπος (και, έντονα, σαν άντρας) και με μάγευε.

Μου άρεσε επίσης ν' ακούσω πολλά διαφορετικά στυλ μουσικής και τραγουδιού, και διαφορετικές φωνές. Από την μία παράπονο που όσο τραγουδούσαν άλλοι δεν ήταν ο Νταλάρας, αλλά από την άλλη, προσδοκία ευχάριστη.

Χάρηκα πολύ που έκοψα για το ’νω διάζωμα την πρώτη μέρα. Δεν είχα ξαναπάει εκεί πάνω. Και μόνο για την παρέα θα άξίζε, αλλά ιδιαίτερα για την συγκεκριμένη παράσταση, με τους χορούς και της προβολές κλπ, να τα δεις σαν σύνολο, ήταν καταπληκτική θέση. Χάρηκα με διαφορετικό τρόπο που την δεύτερη μέρα ήμουν πιο κάτω, εκεί που τον βλέπεις. Ξέρετε. Χάνεις τους μισούς χορούς, χάνεις τις περισσότερες προβολές, αλλά σε αποζημιώνει...

Πήρα «Μάθημα Ελλάδας» (άλλο ένα...), θα σας το περιγράψω να γελάσετε.

Στο πρώτο διάλειμμα όταν μου είπαν ότι φεύγει κόσμος, εγώ... ούτε που το είχα καταλάβει. Η προσοχή μου ήταν στην σκηνή, φυσικά, αλλά επιπλέον, έχω συνηθίσει στις καλοκαιρινές συναυλίες να βάζω ένα "φίλτρο", να μην δω οποιαδήποτε φασαρία γίνεται (απ' όσους πάνε τουαλέτα και ξέρω 'γω τι άλλο - τους σβήνω από την συνείδησή μου).

Μου το είπαν λοιπόν, το πίστεψα, αλλά νόμιζα πώς φεύγουν άνθρωποι επειδή είναι διαφορετική συναυλία απ' αυτή που περίμεναν.

Μετά έμαθα ότι αγανακτούσανε λόγο του θέματος και των στίχων. Δεν πίστευα στ' αυτιά μου! ...να σας πω ότι εδώ στην Ολλανδία το να έχεις αντίρρηση σε αναφορές στο χασίς κλπ είναι ακόμα πιο politically incorrect από τον ρατσισμό. Ε, ο κάθε λαός της ιδιορρυθμίες του...

Μετά, το σκέφτηκα άλλο λίγο, και κατάλαβα ότι αλλιώς δεν μπορούν εκείνες οι κυρίες που βλέπω (και ακούω - στρίγκλες!) κυρίως στο ΜΜΑ και πάντα μου θυμίζουν την αξεπέραστη σκηνή του «πλέξιμο στο Παγκράτι» από την αξέχαστη ταινία «Στέλλα». Εκείνο το είδος bourgeois ζει και βασιλεύει, αν και ίσως μετακόμισαν... Πενήντα χρόνια μετά, να που τα «καταραμένα μπουζούκια» (ίδια ταινία, ίδια σκηνή) εισέβαλλαν σ' εκείνο το θέατρο που φαντάζονταν δικό τους... Ας το συνηθίζουν, γιατί θα γίνουν κι άλλα τέτοια, σ' εκείνη την χώρα που φαντάζονται δικά τους - και είναι, φίλοι μου, δικιά σας.

Εν τω μεταξύ, είχα σκεφτεί επίσης ότι δεν είναι και τόσο εκπληκτικό να έρχονται αρκετοί χωρίς να ξέρουν τι συναυλία ακριβώς είναι. Κοιτάξτε την αφίσα έξω από το Ηρώδειο: «Νταλάρας, αφιέρωμα στο Ελληνικό τραγούδι». Κοιτάξτε τον αρχικό τίτλο: «όταν συμβεί στα πέριξ» - για τους πολλούς που τον ξέρουν με "της αγάπης" αντί για "της μαστούρας" το σκοπό, σημαίνει, το πολύ, ότι θ' ακούσουν Τσιτσάνη. Ένας φίλος μου, μέλος του φόρουμ αν και όχι πολύ ενεργός τελευταία, μου είπε ότι δεν είχε κόψει εισιτήριο γιατί δεν είχε όρεξη για "μόνο παλιά σκληρά ρεμπέτικά" - και τόσο θα του άρεσαν τις οπερέτες κλπ που ακούστηκαν... Οπότε, καλά, δεν κάνει να πας σε μια συναυλία χωρίς να ενημερωθείς τι περιέχει το πρόγραμμα, αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση, κανείς δεν ήξερε από πριν τι ακριβώς να περιμένει.

Τέλος, όσον αφορά τα ψηλά τακούνια, βλέπω δυο λύσεις. Η μία είναι να γίνει θανάσιμο ατύχημα στις ωραίες απότομες εκείνες τις σκαλίτσες, για να εφαρμοστεί η απαγόρευση αφού θα είναι αργά. Η άλλη είναι να γίνει sponsoring από κάποια εταιρία που φτιάχνει σαντάλια, ή αυτά τα flat παπουτσάκια που φορούσε η Audrey Hepburn, ή ακόμα και παντόφλες... να δοθεί στην είσοδο ένα ζευγάρι σε όποια φοράει κάτι ακατάλληλο.

[Geske 37]

Και κάτι άλλο... Ελπίζω ότι ο κύριος Google και οι συνεργάτες του θα καταφέρουν να μας γράψουν ένα σωστό αναλυτικό πρόγραμμα, με κάποιες λεπτομέρειες, όσες γίνεται, για συνθέτες και στιχουργούς. Μου φάνηκε πώς είδα μια στιγμή στο εξώφυλλο παρτιτούρας από τον προβολή γυναικείο όνομα συνθέτη - ξέρετε πόσο σπάνιο ζώο είναι η γυναίκα συνθέτης; Τι άλλες εκπλήξεις να περιμένουμε;

[Alona 8,279]

http://i24.photobucket.com/albums/c45/AAza...July2007012.jpg

http://i24.photobucket.com/albums/c45/AAza...July2007013.jpg

http://i24.photobucket.com/albums/c45/AAza...July2007014.jpg

On the left hand side with the bouzouki is Stelios Vamvakaris, son of Markos Vamvakaris

http://i24.photobucket.com/albums/c45/AAza...July2007017.jpg

http://i24.photobucket.com/albums/c45/AAza...July2007016.jpg

[Alona 8,279]

July 5th