petros_petrakis

Όλα απο την αρχή - Παλλάς 2007

473 posts in this topic

Ήθελα να περάσουν λίγες μέρες πρι γράψω και εγώ για την τελευταία αυτή βραδιά στο Παλλάς.Νομίζω ότι όλα όσα ζήσαμε το βράδυ της Κυριακής από το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό θα τα θυμόμαστε για πάντα.Ο τρόπος που άλλαξε η ερμηνεία όταν το βλέμμα έπεσε σε ένα κοντινό πρόσωπο,η "παιχνιδιάρικη" ερμηνεία στο Μη μιλάς μη γελάς,τα αστειάκια με τον Παπαδόπουλο,το πάθος του Εφτά νομά,η επαναστατικότητα του Ανρμολογίου,η κορώνα στα Παραπονεμένα λόγια,η ερμηνεία στην Αλάνα,η συγκίνηση του Μη μου θυμώνεις μάτια μου και φυσικά το μεγάλο κλείσιμο με "τα χρέη της καρδιάς" και τα Χοντρά τα σύρματα ήταν για εμένα οι καλύτερες στιγμές της βαρδιάς.

Νομίζω ότι την Κυριακή το βράδυ συμπυκνώθηκαν μέσα σε μια νύχτα όλα όσα νιώθουμε και όλα όσα είναι εν τέλει ο Γιώργος Νταλάρας.Να είναι καλά και να συνεχίζει......

Share this post


Link to post
Share on other sites

να συμπληρώσω και κάτι ......ήταν σαν να διάβαζε εκείνο το βράδυ το μυαλό μας!

Ο τρόπος που επικοινωνούσε με τους μουσικούς τους και τους τραγουδιστές και με εμάς νομίζω ότι δεν το έχω ξαναζήσει άλλη φορά!

Ηταν ανεπανάληπτος και εύχομαι και ελπίζω να ξαναζήσουμε τέτοιες βραδιές!

:razz::confused::confused:

Share this post


Link to post
Share on other sites

εδω και μερες θελω να γραψω κατι γι'αυτο που εζησα απο τη σκηνη και δε μου εβγαινε κατι ...οχι γιατι δεν ενιωθα κατι αλλα γιατι ενιωθα παρα πολλα και δεν ηξερα πως να τα εκφρασω ... το μονο π[ου θελω να πω ειναι ενα μεγαλο μεγαλο ευχαριστω στο Γιωργο Νταλαρα για το οτι με εβαλε διπλα του και μπορεσα να νιωσω και να αιστανθω κατι απο την ενεργεια του...ακομα θελω να τον ευχαριστησω που μεσω αυτου γνωρισα ολους εσας που με απο την πρωτη στιγμη με αγκαλιάσατε...θελω αυτοσ ο μουσικος διαλογος να συνεχιστει...

Share this post


Link to post
Share on other sites

Από το νέο Δίφωνο (τεύχος 149-Φεβρουάριος 2008)

Από το άρθρο "Στιγμές αμηχανίας" του Γιάννη Αλεξίου.

"Πόσο οικεία αλήθεια αισθάνθηκε ο Γιώργος Νταλάρας στο Παλλάς, όταν κάθισε στην άδεια μέχρι εκείνη τη στιγμή καρέκλα ανάμεσα στους μουσικούς της ορχήστρας του, με τον μπαγλαμά του στα χέρια του ξεσηκώνοντας το ακροατήριο του.Ένα αληθινό πανηγύρι σε ένα χώρο θεάτρου που οι ισορροπίες είναι τόσο λεπτές.Η εμπειρία ωστόσο είναι αρκετή για να ξεπεράσει ένας τραγουδιστής το γεγονός ότι δεν τραγουδά στον φυσικό του χώρο και να επικοινωνήσει με το ακροατήριό του μέσα από τα τραγούδια του; Η αμηχανία του τραγουδιστή, όταν πρέπει να κάνει κάποιες αναγκαίες υποχωρήσεις στο βωμό της σκηνοθεσίας.Και από την άλλη , όταν ένας καλλιτέχνης πρώτου μεγέθους είναι αναγκασμένος να κρατάει την επικοινωνία με τμήματα του μεγάλου και ετερόκλητου κοινού του και μάλιστα σε εποχές και καταστάσεις περίεργες και αντιφατικές, που ενδεχομένως να τον οδηγούν σε μονοπάτια που ο ίδιος δεν θα επιθυμούσε να διαβεί ξανά τη δεδομένη χρονική στιγμή και με αυτόν τον τρόπο.’λλωστε μιλάμε για έναν καλλιτέχνη που στην πολυδαίδαλη διαδρομή του πάντα έθετε τον πήχυ σε απρόσμενα σημεία- το ύψος και το αποτέλεσμα περνούν σε δεύτερη μοίρα - και επιζητούσε τις προσκλήσεις-κόντρες και που, παραδόξως τα τελευταία χρόνια, οι όποιες ανάλογες απόπειρές του καταλήγουν πεπατημένες".

Share this post


Link to post
Share on other sites

Και γω με τη σειρά μου θα ήθελα να πω πως αυτό που έζησα στις 21 Δεκεμβρίου ήταν κάτι το εκπληκτικό, κανένας καλλιτέχνης δε μου έχει προσφέρει κάποιο αντίστοιχο συναίσθημα... Έκανα ένα μεγάλο ταξίδι, πολύωρο μόνο και μόνο για να απολαύσω το Γιώργο και με έβγαλε ασπροπρόσωπο (μη πω δηλαδή ότι θα το ξανάκανα κιόλας ευχαρίστως). Πραγματικά σας καταλαβαίνω παιδιά που τόσα χρόνια δεν έχετε χάσει το ενδιαφέρον γι αυτόν τον καλλιτέχνη και τον ακολουθείται κατά πόδας σε όλες του τις παραστάσεις κάνοντας και σεις μεγάλα ταξίδια και θυσίες γι αυτό το σκοπό. Ο Γ. Νταλάρας πιστεύω ότι είναι αδιαμφισβήτητα ο μεγαλύτερος Έλληνας τραγουδιστής όλων των εποχών και σε πολλά πολλά χρόνια από τώρα που θα έχει φύγει θα λένε όλοι ότι ήταν ότι καλύτερο πέρασε ποτέ από το χόρο της μουσικής! Ειλικρινά αν κάποτε έλεγα ότι το τραγούδι θα ήταν μισό χωρίς το Νταλάρα τώρα πιστεύω ότι θα ήταν 1 / 3 ... :)

Share this post


Link to post
Share on other sites
Ο Γ. Νταλάρας πιστεύω ότι είναι αδιαμφισβήτητα ο μεγαλύτερος Έλληνας τραγουδιστής όλων των εποχών και σε πολλά πολλά χρόνια από τώρα που θα έχει φύγει θα λένε όλοι ότι ήταν ότι καλύτερο πέρασε ποτέ από το χόρο της μουσικής! Ειλικρινά αν κάποτε έλεγα ότι το τραγούδι θα ήταν μισό χωρίς το Νταλάρα τώρα πιστεύω ότι θα ήταν 1 / 3 ... :)

Επαυξάνω

Share this post


Link to post
Share on other sites

"Ολα από την αρχή¨ Κυριακη 13 /1/08

Νομιζω οτι δεν υπαρχουνε εκφρασεις να αποδωσουν αυτο που σήσαμε εκεινη τη βραδυα .Τραγουδια μοναδικα τοσο στο παιξιμο τους όσο και στην επιλογή τους.

Ξεχωρισα και παλι τα βεγγαλικα σου ματια για την ωραια ενορχήστρωση του, το εφτα νομα για τον μοναδικο τροπο που το ερμηνευσε ο Γιωργος και φυσικα το παρε με φεγγαρι μου .

Ποιο πολυ θα μου μεινει αξεχαστο όμως το οτι καταφεραμε και ειδαμε το Γιωργο να τραγουδα στον φυσικο του χωρο .Οτι χαρηκαμε και απολάυσαμε το ταλεντο του και τη μοναδικότητα του σαν καλλιτεχνη στο επακρο.Δεν ειχα την τυχη να ειμαι σε πολλες παραστασεις αλλα πιστευω οτι σχεδόν σε όλες, κατεθεσε πραγματικα την ψυχη του και το ταλεντο του απλοχερα και με το παραπανω.

Να σαι καλά Γιωργο Νταλάρα και να μας συντροφέυεις συνέχεια με τις μουσικες σου προτασεις , με την ομορφη φωνη σου και με το φλαμνεκιστικο παίξιμο σου.

Μια ευχη μόνο!!!!

¨Ολα ΞΑΝΑ από την αρχή" καί του χρόνου!!!!!

:)

Share this post


Link to post
Share on other sites

Αγαπητοί φίλοι του Νταλάρα!

Διάβασα με πολή όρεξη «Όλα απτην αρχή» (περίπου όλα σε κάποιο λόγω δεν φάνικε κανένα κείμενο να εκτυπώσω μετά από 24 Δεκεμβρίου; ). Έζησα πάλι τις συναβλίες, και όχη μόνο τις τελευταίες τρείς που παρακολούθησα με σώμα και ψυχή περισσότερες τις έζησε η ψυχή μου με λίγη βοήθεια από τη φαντασία μου και τα μηνύματα των μέλων.

Γενικά έχω ενδιαφέρον να διαβάσω τα μηνύματα να δώ τα πράγματα μεσαπ τα μάτια τους άλλους ανθρώπους - εσάς. Και η αγάπη μου για τη μουσική του Νταλάρα μέκανε να αισθάνομαι κοντά στα μέλη του φόρουμ (δεν σιμαίνει ότι συμφωνώ με όλους αντίθετα: διότι εσάς δεν συμφωνείτε μαζί σας, είναι πάρα πολύ λογικό να διαφωνίσω με όλους).:music:

Περνώντας τα πράγματα στα σοβαρά (μπορώ), έχω κάποιες παρατηρήσεις απο τις συναβλίες και από το διάβασμα. Ιδιαίτερα το μίνημα του Νικόλα με έκανε να σκέφθώ (αχ, αυτά τα ρήματα! Αν θα ήθελε να διορθώσει κανείς (διαχειριστής αν βαριέσαι; ) θα υπόσχομαι... θα υπόσχομαι... τι; δεν ξέρω πες μου. Τι; Όχη, δεν θα φύγω από το φόρουμ...) :music: . Ας αφήσω τα ρήματα για μία στιγμή (δεν μαφήνουνε αυτά να κοιμηθώ, δυστυχώς ή εύτυχώς), σκεφτόμουνα ότι κιεμένα ξένιζε κάτι στις συναβλίες.

Ήταν εκπληκτηκός ο Νταλάρας συνγκλονιστικός, εξαιρετικός, μοναδικός αλλά δεν με διέλυσε όπως πρην. Και δεν έφτεξαν οι κουρτίνες. Σκέφτομαι ότι το άκουσμα είναι πάντα φορτισμένο με το παρελθόν. Πώς είναι δυνατόν να ακούσει κανείς κάθε φορά σαν θα ήτανε η πρώτη;

Και σκεφτόμουνα πάλι: ο Νταλάρας είναι για μένα ένας πολύ αυθεντικός μουσικός. Τα σημαντικά σιμεία τα θα βάλω σε τάξη ως εξής: 1) ερμινεία σε «εσωτερική διαδικασία» - όπως και το ανέφερε η κυρία Λαιμού. Απλά: από καρδιά. 2) επιλογή των τραγουδιών βέβαια , έχει άμεση σχέση με το 1). 3) φωνή το όργανο του τραγουδιστή και η μαεστριά να «παίξει» το όργανο. 4) το περιβάλλον. Κορώνες και άλλα «παιχνίδια»: τα θαυμάζω όταν συνδέονται με το 1), την ερμινεία.

Θεωρώ ότι στη περίπτωση δικί μου υπήρξαν δύο σημεία «αποχωρισμού». Το πρώτο είναι η νοσταλγική ατμόσφαιρα των συναβλιών όπως και τα έχουν σχεδιάσει οι καλλητέχνες: και κυρίως ο Νταλάρας και ο Φασούλις. Μη μου πείτε όταν τον Νταλάρα δεν τα ένοιαζε! Το πρόγραμα και τη σκηνοθεσία (τη ιδέα) έφτιαξε ο ίδιος με τη βοήθεια του Φασούλη. Και ως ξέρουμε ο Φασουλης και βοήθησε με την επιλογή των τραγουδιών. Είναι όλα πολύ συνδυασμένα και κάναμε λάθος να κόψαμε την ερμηνεία του Νταλάρα από το σύνολο! (αναφέρθηκε και το οτι ο Φασουλης έκανε μερικές άλλες σκηνοθεσίες, πραγματικά πολύ άξιες).

Τα έχουν σχεζιάσει σαν κάτι γλυκιά νοσταλγική παράσταση γαυτό οι «παιδικί» απλή ατμόσφαιρα με τα μπαλόνια και σπαδιά και τις «ιπτάμενες» καρέκλες. Και τα ποπ-πουρρί όταν κόψανε τα τραγούδια... Δεν μου άρεσε γιατί δεν πήγα για νοσταλγία (δεν το έχω με Ελληνικά τραγούδια και δεν είμαι νοσταλγικό τύπο γενικά δεν είμαι «τύπο» καθόλου, αλλά για αυτά αγρότερα). Πήγα για τον Νταλάρα ο οποίος με κάνει να σταματάει ο χρόνος τώρα και να ταξιδέψω χωρίς χρόνο και τόπο, όχη να με πετάξουν στο όνειρο πού δεν το είχα ούτε δεν το θέλω.

Το κατάλαβα τώρα διαβάζωντας ευχαριστώ Νικόλα: έγραψες ότι σου άρεσε η σκηνοθεσία. Σωστό γιατί διακρίνισες τη ιδέα της παραστάσης: γλυκιά και φωτεινή νοσταλγία για παρελθόν που ήταν μεγάλο μέρος ζωής αλλά πέρασε και δεν πρέπει να ζήσουμε βλέποντας πίσο τόσο πολύ! Μην το παραπαίρνουμε σοβαρά! «Και να παν στην ευχή τα παλιά»! Γιαυτό η ελαφρότητα του θέατρου που δεν τους άρεσε, τους μερικούς Νταλαρικούς, νομίζω. Λυπάμαι πού δεν το κατάλαβα πρην θα τα μπορούσα να απόλαβσω πιό πολύ.

Έχω εντύπωση ότι ο Νταλάρας ο ίδιος το έφτιαξε «εγωιστικά» για τον εαυτό του, να «κλίνει το κύκλο», να αφίσει το παρελθόν στο παρελθόν, να προχωρέσει αλλού πού; Δεν ξέρουμε (μην απελπίζεσαι, Γογό). Το έκανε για τον εαυτό σου, όπως πρέπει αν είσαι ένας μεγάλος καλλητέχνης και εμάς καλωσόρισε να ακούσαμε, όχη απλά για ναρθει το ευρή κοινό, όχη με κάποιο εμπορικό στόχο.

Και το δεύτερο που με ξένισε λίγο έχει να κάνει με την «Ανοχή και Αυθεντικότητα» πού θα ήθελα να πώ κάποια λόγια σε άλλο τόπικ. Να συμπληρώσω μόνο ότι αν λείπει το συγκλονιστικό αίσθημα σιμαίνει πως κάποιο φάλτσο, ψεύδη συστατικό μπίκε μεταξύ ακουσμάτος και ακροατής. ’σχετα με το ποιός ή τι φταίει κάναμε διανοητικές διορθώσεις ανάλογα με πνευματικές ηκανότιτες και πάθη μας. Διότι οι θαυμαστές του Νταλάρα είναι οριστικά οι ανθρώποι με πολύς πάθος (η πάθος νομίζω είναι το μοναδικό χαρακτηριστικό που ενώνει όλα τα μέλι και χορίζει, βέβαια. «Η φαντασία μου τα φταίει»: αμέσος μου δείχνει κάποια εικόνα «παθομάχυς» στο φόρουμ), διορθώνεται συχνά πολυ γρίγορα μπορεί και με αγρίεμα. Αν δεν γίνεται γρίγορα, δεν σημαίνει έλλειψη πάθος ίσως η μεγαλήτερη ευαισθησία για το ψεύδο;

«Θέλω να τα πώ» όλα αλλά δεν μπορώ να πετάξω εκτός τόπικ. Θα προσπαθώ να ανοίξω ένα καινούριο τόπικ σε Γενική Συζήτηση «Ανοχή και Αυθεντικότητα». Καλωσορίσατε! :D

Share this post


Link to post
Share on other sites

Αυτος στη δευτερη φωτο,πως γλιτωσε το ξυλο(και τη...βουτια απο τον εξωστη...),ενας Θεος ξερει :disgust::disgust:

Αϊ σιχτιρ, το θυμηθηκα και νευριασα! :disgust::razz:

Share this post


Link to post
Share on other sites

Αυτή δίπλα στο Γιώργο... Ελίνααααααααααααααααααααααα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

:disgust::disgust::disgust::razz:;)

Share this post


Link to post
Share on other sites
Αυτος στη δευτερη φωτο,πως γλιτωσε το ξυλο(και τη...βουτια απο τον εξωστη...),ενας Θεος ξερει :razz:;)

Αϊ σιχτιρ, το θυμηθηκα και νευριασα! ;);)

:lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: Εκτός απ' αυτόν, και η άλλη που είναι δίπλα σ' αυτόν στην πρώτη φωτό, έτσι;;; :disgust: :disgust: :disgust: :lol: :lol:

Share this post


Link to post
Share on other sites

Ποια; η ξανθια,η αγελαστη; :disgust:

Share this post


Link to post
Share on other sites

Όχι ρε, η "κινέζα"! :disgust:

Share this post


Link to post
Share on other sites
Αυτή δίπλα στο Γιώργο... Ελίνααααααααααααααααααααααα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 :disgust:  :disgust:  :disgust:  :razz:  ;)

Το μόνο που μπορώ να κάνω με την περίπτωσή σου, Πέτρο, είναι να σε πάω σε παράσταση του Παλλάς για να την ξαναδείς. Πάντως μας εξυπηρέτησε εκείνο το βράδυ και ήταν και ευγενής.

Όχι,Χρύσα, πρόκειται για την κοπέλα δεξιά(πρώτη) του Γιώργου. Με τάραξε εκείνο το βράδυ ο Πέτρος! Ευτυχώς που δεν μιλούσε κατά την διάρκεια της συναυλίας. :lol:Μόνο για την ερμηνεία και την κιθάρα του Γιώργου έλεγε. Τον συνεπήρε εκείνος, κατά την διάρκεια! ;)

Share this post


Link to post
Share on other sites

Α, εγώ νόμιζα ότι η Γωγώ εννούσε ποιά έλεγα να πετάξουμε απ' τον εξώστη! Μπερδεύτηκα! :lol: :lol: :lol:

Share this post


Link to post
Share on other sites

:disgust::disgust::disgust:

Με τα κοριτσια στο τελος γιναμε φιλες :razz:;)

Αυτος με το μουσι ομως.... ;););)

Share this post


Link to post
Share on other sites

Το μόνο που μπορώ να κάνω με την περίπτωσή σου, Πέτρο, είναι να σε πάω σε παράσταση του Παλλάς για να την ξαναδείς.

29 Ιουνίου έχω γενέθλια... :disgust::disgust::disgust::razz:;););)

Share this post


Link to post
Share on other sites
Guest
You are commenting as a guest. If you have an account, please sign in.
Reply to this topic...

×   You have pasted content with formatting.   Remove formatting

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

Loading...