Sign in to follow this  
Followers 0
Apostolis

Άλκης Αλκαίος - Οι τροβαδούροι της καρδιάς μου

56 posts in this topic

Ανοίγω αυτό το topic για να γράφουμε εδώ τις εντυπώσεις μας για τον δίσκο αυτό!

Εγώ μόλις άκουσα τα τραγούδια: "Το φίλτρο", "Πλατεία ασωμάτων", "Μη με φοβάσαι (Βραδιά μπαλέτου)", "Ελεύθερη πτώση", "Κάτι περιμένω (Βραδιά όπερας)". Είναι υπέροχα και τα 5. Εξαιρετικά!! :D:D:D

Share this post


Link to post
Share on other sites

A little disappointed, maby the expectations run too high, but this will

certainly not be remembered as the album of the year.

Malamas, as always, remains true to his style and sound, good song

but no more.

Dimitris Zervoudakis song and sound are beautiful combining good

instrumentation. This is the only song in the album giving the mpouzouki

its rightful place. I fear the electric guitar is taking over in the rest of

the album...

Ntalaras' final song: deeply disappointed. The drums and sound overpower

his voice, as though he is distant from the microphone.

Too much beat, too little voice and no depth. Sorry.

But there is one exception: Dimitris Papadimitriou who just released a masterpiece

album with K.P. Kavafis poems, continues with a beautiful ballade and

Mpampis Stokas is a geat bet: Bravo Mpampis!!!

As to the rest of the songs? did not leave much impression. :D

Pleasant listening to you all

Alona

Post comments:

(a) Nice interpretation by Aspasia Stratigou in her duet with Tsaknis.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Προς το παρόν δεν έχω το CD :D

Θα πω λοιπόν, σαν πρώτη εντύπωση, για τα δύο τραγούδια που έχω ακούσει από το ραδιόφωνο.

Για την "Πλατεία ασωμάτων":

Διαβάζοντας τους στίχους στη δημοσίευση του περιοδικού "Ορφέας", το είχα φανταστεί πολύ διαφορετικό... :D Πιο μπαλάντα, και να μπαίνει πιο δυνατά το ρεφρέν, κάπως σαν τον "Φάνη". Ωστόσο, είναι ένα πολύ ωραίο, δυναμικό και κλασσικό Κατσιμιχαίικο τραγούδι, το οποίο είναι για ν' ακούγεται στη διαπασών! :D Ειδικά στο ρεφρέν, στο σημείο που μπαίνει ο Νταλάρας, το απογειώνει! :D

Για το "Φίλτρο":

Αυτό το τραγούδι με εξέπληξε πολύ ευχάριστα, γιατί διαβάζοντας τους στίχους, στο ρεφρέν είχα φανταστεί τη μελωδία περίπου έτσι όπως είναι! :D Πιστεύω πως ταιριάζει απόλυτα στη φωνή του Νταλάρα! Μ' αρέσει πολύ η ποντιακή λύρα που ακούγεται! Αυτό κι αν θέλει ακρόαση στη διαπασών! Είναι αυτό που λέω, να σπάνε τζάμια και να καίγονται ηχεία!! :D:D

Ελπίζω να καταφέρω να αγοράσω το CD σύντομα να ακούσω και τα υπόλοιπα τραγούδια! :D:D

Share this post


Link to post
Share on other sites

Για να συνεχίσω την απάντηση που έδωσε ο ’ρης να πω και εγώ ότι βρίσκω εξαιρετικά προβληματικούς τους χαρακτηρισμούς τόσο για τον Στόκα όσο και για τον Κουμπιό.Το αν αρέσει προφανώς ο Στόκας ή όχι είναι καθαρά ζήτημα υποκειμενικό αλλά από αυτό μέχρι τον αφορισμό του συνόλου της διαδρομής ενός καλλιτέχνη που αν μη τι άλλο αποτελεί έναν εναλλακτικο δρόμο απέναντι στην χαζοχαρούμενη τραγουδιστική ατμόσφαιρα η απόσταση είναι χαώδης.Αναφορικά με τον Κουμπιό, αποτελεί αναφθαίρετο δικαίωμα κάθε ανθρώπου να αναθεωρεί τις απόψεις του εφόσον υπεισέρχονται νέα δεδομένα.Και στην προκειμένη περίπτωση τα νέα δεδομένα είναι η γνωριμία του Κομπιού με τον Νταλάρα και η ουσιαστική επαφή μαζί του που τον έκανε να απομυθοποιήσει το "τέρας" Νταλάρας που είχε φτιάξει στο κεφάλι του και να κατανοήσει τα πράγματα με τις πραγματικές τους διαστάσεις.Τα περί "διαφημίσεων" του Κουμπιού μέσω μελών της κοινότητας είναι τουλάχιστον άστοχα. Λόγω της στενής συνεργασίας με τον Νταλάρα είναι προφανές και αναπόφευκτο ότι θα γίνεται πολύ πιο συχνή αναφορά στο όνομά του απ'ότι ενδεχομένως θα αντιστοιχούσε στην καλλιτεχνική του διαδρομή (αν αυτό εννοείς) χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τον αναγάγαμε ξαφνικά σε μέγα συνθέτη.Απλώς η συνεργασία με τον Νταλάρα αποτέλεσε και την αφορμή να προσπαθήσουμε να ανακαλύψουμε τι έχει κάνει ως τώρα όπως άλλωστε έχει γίνει κατά καιρούς και με όλες τις συνεργασίες του Νταλάρα που μας δίνουν αφορμές για περαιτέρω διερεύνηση της ελληνικής μουσικής.

Εξίσου φιλικά Νεφέλη

Share this post


Link to post
Share on other sites

Ακουσα τους ''Τροβαδούρους''. Αξιοπρεπής δουλειά με δυναμική σαφώς αρτιότερη από το "Σπάει το ρόδι''. Και αυτό οφείλεται πιο πολύ στους καλοδουλεμένους στίχους του Αλκαίου, που οι εδώ μελοποιούντες τον βρήκαν σε καλύτερη φόρμα απ' ότι οι προκάτοχοί τους τον Λευτέρη.

Το μεγάλο τραγούδι εδώ είναι το "Μη με φοβάσαι'' του Δημ. Παπαδημητρίου με την συγκλονιστικη ερμηνεία του Μπ. Στόκα. Και ναι, θα συμφωνήσω Αρη και Νεφέλη με την καίρια παρατηρηση της "Δροσοσταλίδας". Εχοντας παρακολουθήσει δεκάδες φορές τον Στοκα σε συναυλίες, ουδέποτε είχα εισπράξει αυτό, που για μένα είναι ο ακρογωνιαίος λίθος που καταξιώνει εναν τραγουδιστή : Η ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ . Σε αυτό το τραγούδι καθοδηγούμενος και απ' τον συνθέτη πραγματικά μεγαλουργεί ! Ευχομαι να αφήσει οριστικά πίσω του το τραγουδιστικό ύφος του γύρω-γύρω απο τη φωτιά σε μια ερημική παραλία με μια κιθάρα αγκαλιά και Φα-σολ-λα, Φα-σολ-λα....

Οι αμέσως επόμενες 'εξοχες στιγμές ανήκουν στα τραγούδια του Χάρη και Πάνου, του Χρήστου Θηβαίου και του Σωκράτη Μάλαμα.

Καλό αλλά μπορούσε και καλύτερο του Αλκίνοου , όπως και του πάντα φιλότιμου Δ. Ζερβουδάκη.

" Το Φιλτρο" με την γεμάτη ενορχ/ση, έχει όντως μια επική- κινηματογραφική χρειά στη μελωδία . Σαν ορχηστρικό πιστεύω θα ομορφαινε και θα ταίριαζε καλύτερα για φινάλε του cd . Εδώ και το κουπλέ , αλλά πολύ περισσότερο το ρεφρέν είναι αδύναμα και δεν απογειώνουν το κομμάτι, παρά την ζυγισμένη αλλά χωρίς εξάρσεις χρωματισμένη ερμηνεία του Νταλάρα.

Για τον Κουμπιό -κι επειδή η συζήτηση το έφερε- εχω κι εγώ να πω

ότι τον προτιμώ σαν Παραγωγό γιατί πράγματι έχει ενδιαφερουσες ιδέες, παρά σαν συνθέτη. Αλλωστε περάσαν και τα λεγόμενα δημιουργικά χρόνια.... Εκτος αν υπάρχουν τιποτα κρυμμένοι θησαυροί

σε κάνα σεντούκι οπότε.....καλοδεχούμενοι.

Καλό Δρόμο λοιπόν στο Δίσκο και εν αναμονή του... Επόμενου.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Επιτέλους έχω -κατά κάποιον τρόπο- στα χέρια μου το CD! :D

Σαν πρώτη εντύπωση, μου αρέσουν τα τραγούδια. Πιο αναλυτικά θα γράψω όταν θα τα ακούσω στο σπίτι με ηρεμία. :D

Προς το παρόν θα μιλήσω για κάποια σχόλια που διάβασα σε διάφορα forums.

Στο MusicHeaven επικρατεί γενικώς ενθουσιασμός για το δίσκο (με την είδηση της κυκλοφορίας, τους συντελεστές) αλλά δεν έχει γίνει ακόμα κάποιο σχόλιο πάνω στα τραγούδια.

Στο Kithara.gr έχουν ανοίξει topic που γράφει τα τραγούδια, αλλά δεν έχει γίνει κανένα σχόλιο προς το παρόν.

Στο Forum των Φίλων της Χαρούλας επίσης υπάρχει ενθουσιασμός, αλλά δεν έχουν γίνει σχόλια.

Στο Forum των Φίλων του Αλκίνοου είναι πολύ ... μυστήρια τα σχόλια (για να μην πω κάτι άλλο). Έχουν γίνει κάποια μεμονωμένα σχόλια για τα τραγούδια... Αλλά από τα σχόλια για την είδηση της κυκλοφορίας του δίσκου, μου δίνουν την εντύπωση πως περισσότερο δυσανασχετούν που "συμμετέχει ο Νταλάρας", παρά χαίρονται που συμμετέχει ο Αλκίνοος! Έλεος πια! Ένας μάλιστα κάνει ένα σχόλιο που λέει: θα ενισχυσεται αυτον? ----> Γιώργου Νταλάρα <----- :blink: Τι σκεπτικό είναι αυτό πάλι? Δηλαδή εμένα που μ' αρέσει ο Τσέρτος, δεν θα αγοράσω το δίσκο "Ανάγλυφα μιας τέχνης ταπεινής" επειδή συμμετέχει ο Πανούσης?? :D Ό,τι να 'ναι!

Επίσης βλακώδη σχόλια υπάρχουν και στην "Κοιλάδα των Τεμπών". Πριν καν ακούσουν έστω μισό τραγούδι, κάνουν σχόλια του στυλ: ο Πλιάτσικας πού κολλάει, Σαν τη μύγα στο γάλα, Αν έλειπαν ο Πλιάτσικας και ο Νταλάρας θα ήταν καλύτερο κ.λπ. Ξανά ό,τι να 'ναι! Προσωπικά μού αρέσει το τραγούδι με τον Πλιάτσικα. Όσο για τον Νταλάρα, θα τα πω όλα μαζί όταν γράψω αναλυτικά τις εντυπώσεις μου. Ακούς εκεί αν έλειπε...

Στα Forum των φίλων του Μάλαμα και του Βασίλη, δεν έχουν ανοιχτεί ακόμα topics.

Αυτά...

Θα επανέλθω με τις δικές μου εντυπώσεις... :D

Share this post


Link to post
Share on other sites

Έχω κάνει μόνο δυο-τρεις ακροάσεις του δίσκου, γι' αυτό και δεν θα βιαστώ να γράψω αναλυτικά τη γνώμη μου. Εξάλλου, από το πρώτο άκουσμα, καταλαβαίνεις ότι είναι δίσκος των πολλών ακροάσεων.

Καταρχήν, όσον αφορά τη σχέση Νταλάρα - Κουμπιού, ας μην υποτιμάμε ούτε τον Νταλάρα, ούτε τον Κουμπιό. Νομίζω ότι ξέρουν πολύ καλά, κάθε φορά, με ποιον και γιατί συνεργάζονται. Και κάτι ακόμα βασικό : οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα να αλλάζουν τις απόψεις τους. Η Μαριννέλα το 1982 έλεγε σε συνέντευξή της ότι ο Νταλάρας, έτσι όπως τραγουδάει, με σκυφτό το κεφάλι, είναι σαν να βρίζει το κοινό!!! Κι όμως, 20 χρόνια μετά, το 2002 συνεργάστηκαν(και πολύ καλά έκαναν) τόσο σε ζωντανές εμφανίσεις όσο και δισκογραφικά.Ο δε Νταλάρας προσφωνεί τη Μαρινέλλα ΜΑΝΑ!

Τώρα, "Οι τροβαδούροι" είναι αυτό που δείχνουν : οι προσεγγίσεις της "εθνικής των τραγουδοποιών" στον "άξιο λόγο" του ’λκη Αλκαίου. Ο καθένας τους, άλλος περισσότερο άλλος λιγότερο, γράφει με το γνώριμο ύφος του πάνω στους εκπληκτικούς στίχους του Αλκαίου.

Προσωπικά, με τις πρώτες ακροάσεις, με τρέλαναν δυο τραγούδια : "Το φίλτρο" του Κουμπιού με τον Νταλάρα(ακούστε το στη διαπασών!) και τα "Εναέρια τρένα" του Αλκίνοου Ιωαννίδη. Μοναδικά τραγούδια από κάθε άποψη,από μουσική, ερμηνεία, ενορχήστρωση και, κυρίως, το στίχο τους :

"...σ' έχω πλάι μου μα δεν σε βρίσκω / θα 'ταν δηλητήριο η ζωή δίχως της αγάπης σου το φίλτρο"(Το Φίλτρο)

"...ποτέ μου δε σ' απόκτησα ποτέ δε θα σε χάσω"(Εναέρια τρένα)

Έτσι και τους καλοσκεφτείς γίνονται πολύ επικίνδυνοι με την αλήθεια που κρύβουν μέσα τους ...

Εγώ τέτοια ζημιά έχω να την πάθω από τους στίχους του Τριπολίτη στο "Συγγνώμη για την άμυνα" :

"...συγγνώμη που σε πάγωνα / σ' αρνιόμουν και σε πλήγωνα / συγγνώμη για την άμυνα και για όσα δε σου πρότεινα ...".

Share this post


Link to post
Share on other sites

Ποτέ μου δε σ'απόκτησα,ποτέ δε θα σε χάσω...

Τι ωραίος στίχος!

Δεν έχω καταφέρει να πάρω το δίσκο ακόμα αλλά απο όσα διαβάζω εδώ,δεν θα είναι μιά δουλειά απαρατήρητη μα ούτε και ασήμαντη,και πως να είναι αφου εδώ υπάρχει ο Γιώργος Νταλάρας.Θα είναι σταθμός όπως και το σύνολο όλου του "’ξιου λόγου".

Ας μην ξεχνάμε ότι η πρωτογενής δύναμη του δίσκου,αλλιώς πρώτη ύλη είναι ο στίχος και γενικότερα ο σημαντικός και συνάμα "ακριβός", ’λκης Αλκαίος.

Θα πω και πάλι κάτι για τον Μιχάλη Κουμπιό,γιατί με "τσίμπισε" κάπως ο "μάγος της αιώνιας εφηβίας".

Το να κάνει κανείς μια τέτοια παραγωγή δεν είναι καθόλου εύκολο πράγμα γιατι απαιτεί πολλές ώρες και βαρύ φορτίο.Και όταν ξέρεις κι όλας και απο μουσική,και τραγούδια γράφεις γιατι το λέει η ψυχή σου(κάπως έτσι πρέπει να γράφτηκε και το περήφημο "Φίλτρο"),μα περισσότερο δεν ψάχνεις για θησαυρούς κρυμμένους.Το έχεις μέσα σου όπως ο Μιχάλης Κουμπιός,αυτό το ξέρω.

Αυτοί που ψάχνουν θησαυρούς έχουν μείνει με την γκλίτσα στο χέρι και να πως καταντήσανε το τραγούδι μας που το ξεγυμνώνουν καθημερινά στο βωμό της προβολής και της ασχετοσύνης τους.

Με το χέρι στην καρδιά πάντως θα γράψω κι εγώ τις εντυπώσεις μου μόλις πάρω το δισκο,αν και είμαι απόλυτα σίγουρος πως οι εντυπώσεις μου θα είναι εξαιρετικές.

Share this post


Link to post
Share on other sites

...Για αρχή...Είναι η 20η φορά,που ακούω απόψε το "Φίλτρο",αφού η...αγάπη του με έχει μαγέψει...Και η ακρόαση συνεχίζεται... :):)

Share this post


Link to post
Share on other sites

Ακούω το δίσκο όλη μέρα, και νομίζω πως είμαι σε θέση να καταγράψω τις πρώτες μου εντυπώσεις... :)

Κατ' αρχάς να κάνω μια μικρή σύγκριση σε σχέση με το "Σπάει το ρόδι". Είναι γεγονός ότι είμαι πολύ "δεμένη" με τους στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου (έχω ξαναπεί ότι είναι ο αγαπημένος μου στιχουργός), και επειδή είχα συνηθίσει να ακούω τους στίχους του με τους ήχους του Πλέσσα, του Σπανού, του Ξαρχάκου... αρχικά με είχε ξενίσει αρκετά ο ήχος πολλών τραγουδιών του δίσκου. Να πω πως έτσι "δεμένη" δεν είμαι με τους στίχους κανενός άλλου στιχουργού. Οπότε τώρα για τον ’λκη Αλκαίο, ακούγοντας τα τραγούδια του δίσκου, δεν είχα καθόλου κατά νου τη μουσική π.χ. του Μικρούτσικου, κι έτσι οι εντυπώσεις μου αφορούν καθαρά τα τραγούδια, κυρίως από πλευράς μουσικής και ερμηνειών. Οι στίχοι του ’λκη Αλκαίου (και) σ' αυτό το δίσκο μού αρέσουν πολύ! Αν τους μελετήσει κανείς, είναι διαμάντια! :)

Προχωράω στα τραγούδια:

1. Οι τροβαδούροι: Μου αρέσει πολύ! Είναι ένα ωραίο ρυθμικό τραγούδι, πάνω στο γνωστό ύφος του Μίλτου Πασχαλίδη, και ταιριάζει απόλυτα στους ερμηνευτές του.

2. Πλατεία ασωμάτων: Κι αυτό είναι κλασσικοί Κατσιμιχαίοι. Για μένα, είναι από τα καλύτερα τραγούδια του δίσκου.

3. Τα ενυδρεία του έρωτα: Γνωστό μουσικό ύφος του Πλιάτσικα, που μου θυμίζει και λίγο Πυξ-Λαξ. Πολύ ωραίο τραγούδι! Νομίζω πως ο ίδιος ο συνθέτης ήταν ο πιο κατάλληλος να το τραγουδήσει!

4. Κάτι περιμένω: Μου αρέσει πολύ η μελωδία και η ενορχήστρωση! Και ταιριάζει στον Πορτοκάλογλου! Νομίζω ότι ήταν πολύ καλή η επιλογή του συγκεκριμένου τραγουδιστή!

5. Εναέρια τρένα: Ενώ η εισαγωγή μου αρέσει και με κάνει να περιμένω κάτι περισσότερο, το τραγούδι μού φαίνεται λίγο υποτονικό... Θα ήθελα να υπήρχαν κάποιες εναλλαγές, π.χ. να έμπαινε πιο δυναμικά στο ρεφρέν...

6. Ντόμινο: Ένα πολύ ωραίο λαϊκό τραγούδι! Απλώς ο Μάλαμας δεν μ' αρέσει και τόσο σε όλα τα τραγούδια του... Ίσως το συγκεκριμένο τραγούδι να ήθελε μια πιο "χρωματιστή" φωνή. Θα ήθελα πολύ να το άκουγα από τον Νταλάρα, ή έστω από τον Θαλασσινό (για το συγκεκριμένο τραγούδι νομίζω πως θα ταίριαζε η φωνή του) Ενώ για παράδειγμα, το "Τσιγάρο ατέλειωτο" (του Μάλαμα) είναι ένα τραγούδι που μ' αρέσει εξ' ίσου με τον Μάλαμα, με τη Χαρούλα, και με τον Νταλάρα.

7. Το ταξί: κλασσικό συνθετικό ύφος του Τσακνή. Η μουσική μου αρέσει πολύ. Ο Τσακνής γενικώς λέει πολύ ωραία τα τραγούδια του, αλλά μ' αρέσει πολύ και το σημείο που μπαίνει η Ασπασία Στρατηγού!

8. Μη με φοβάσαι: Καταπληκτικό τραγούδι! Υπέροχη μουσική, που δένει άριστα με τη φωνή του Στόκα, ο οποίος μας χαρίζει μια πολύ συγκινητική και αισθαντική ερμηνεία!

9. Εχεμύθεια: γενικώς η Αρλέτα είναι από τις φωνές που δε με συγκινούν ιδιαίτερα, αλλά το συγκεκριμένο τραγούδι νομίζω πως της ταιριάζει. Όσο για το τραγούδι, έχει ωραία μουσική.

10. Νόστος: κλασσικός Μαχαιρίτσας. Το τραγούδι νομίζω πως δεν έχει κάποια ιδιαίτερη διαφορά - πρωτοτυπία σε σχέση με άλλα που έχει γράψει, αλλά είναι ωραίο και ευχάριστο στο άκουσμα.

11. Πιο πέρα από τα μάτια: Στην αρχή μού φαίνεται λίγο υποτονικό, αλλά έχει κάποια ωραία σημεία που "δυναμώνει" και αυτό είναι που -για μένα- κάνει ωραίο το τραγούδι.

12. Ελεύθερη πτώση: αυτό το τραγούδι μού αρέσει πάρα πολύ! Αλλά δε μου αρέσει ο τρόπος που το τραγουδάει ο Ζερβουδάκης... Θα προτιμούσα να το έλεγε κάποιος άλλος... Νομίζω ότι θα μπορούσε να ήταν από τα καλύτερα του δίσκου.

13. Το φίλτρο: μ' αυτό το τραγούδι μπορώ να καταλήξω στο συμπέρασμα ότι ο "’ξιος Λόγος" είναι μια σειρά δίσκων που έχουν το καλύτερο τραγούδι τους στο τέλος!

Μια γενική παρατήρηση που έχω να κάνω (καθαρά δική μου άποψη) είναι ότι αυτός ο δίσκος δεν έχει τόση ποικιλία ακουσμάτων όπως είχε το "ρόδι", αφού τα περισσότερα τραγούδια (Πασχαλίδη, Πλιάτσικα, Ιωαννίδη, Τσακνή, Μαχαιρίτσα, Θηβαίου) έχουν παρόμοιο ήχο, με τις ηλεκτρικές κιθάρες και τα ντράμς... Των Κατσιμιχαίων, αν και έχει κι αυτό τις ηλεκτρικές κιθάρες και τα ντραμς, έχει κι ένα μαντολίνο που ομορφαίνει πολύ το τραγούδι και το διαφοροποιεί. Τα τραγούδια που κατ' εμέ ξεχωρίζουν πολύ σαν ακούσματα είναι το "Ντόμινο" του Μάλαμα, το "Μη με φοβάσαι" του Παπαδημητρίου με τον Στόκα, και το "Φίλτρο" του Κουμπιού με τον Νταλάρα.

Επίσης, από πλευράς φωνών, προσωπικά οι Καζούλης, Γερμανός, Πασχαλίδης, Πλιάτσικας, Πορτοκάλογλου, Ιωαννίδης, Τσακνής, Μαχαιρίτσας, Θηβαίος, μου φαίνονται λίγο... "ίδιοι". Της ίδιας σχολής... Κάτι τέτοιο. Ακριβώς γι' αυτόν το λόγο, ο Νταλάρας (άσχετα με το ότι είναι ο αγαπημένος μου τραγουδιστής) κάνει τη διαφορά! Γι' αυτό και δυσανασχέτησα παραπάνω με τα σχόλια κάποιων στην "Κοιλάδα των Τεμπών", που έλεγαν να έλειπε ο Νταλάρας από το δίσκο!

Υ.Γ.: "Πλατεία ασωμάτων" και "Φίλτρο" στη διαπασών! Επιμένω!!

Υ.Γ.2: Θα ήθελα πολύ ν' ακούσω το "Φίλτρο" ζωντανά, π.χ. στο Παλλάς... :)

Share this post


Link to post
Share on other sites

Κι εγω θα'θελα να ακουσω το ''Φιλτρο'' ζωντανα... :) πχ. αποψε.... :)

(ευσευεις ποθοι... :) )

Share this post


Link to post
Share on other sites
το ''Φιλτρο'' ζωντανα... :) πχ. αποψε.... :)

Όχι απόψε, όχι αποψε!! Υπάρχει και κόσμος που δεν πάει κάθε μέρα, αλλά μόνο τα Σαβαβτοκύριακα. :)

Share this post


Link to post
Share on other sites

Σιγα,γιατι καπου εχασα την...μπαλα... :blink:

Θα μας πειραζε δηλαδη να το ακουγαμε σημερα; :) αφου εκει θα ειμαστε ολοι.... :)

(επαναλαμβανω,ευσευεις ποθοι.... :) 0

Share this post


Link to post
Share on other sites

Γωγώ μην τρελαίνεσαι ... είναι ομαδικό το φαινόμενο ...

Πόσες συγκινήσεις να αντέξει κανείς;

Κι αυτή τη φορά με το ΓΙΩΡΓΟ είναι πολλές και δυνατές!

Εσύ(που κατέχεις και το ρεκόρ των συγκινήσεων) έχεις χάσει τη μπάλα ...

Η Μάρω, μάλλον, μπέρδεψε το MAD με το Παλλλάς...

Εγώ τα 'χω παίξει τελείως, σε σημείο η γυναίκα μου να μου λέει : "δεν πας να εγκατασταθείς στο Παλλάς και να μας ξανάρθεις όταν ολοκληρωθούν οι παραστάσεις";

Κάτι, φαίνεται, ήξερε και μια ΨΥΧΗ, που την περασμένη Παρασκευή είπε, σε όλους μας : "Είσαστε έτοιμοι για να σας κλείσω δωμάτιο στο Δρομοκαϊτειο";;;!!! :)

Share this post


Link to post
Share on other sites

:lol: :lol: :lol:

Ενα δωματιο τι να μας κανει; :) ολοκληρη πτερυγα θελουμε εμεις!! :lol:

Οσο για εμενα,τα αυγα και τα πασχαλια εχω χασει :lol: :lol:

Αν σου λεει εσενα η γυναικα σου να εγκατασταθεις στο ΠΑΛΛΑΣ, εμενα ο αντρας μου τι να πει; :):) (ευτυχως τον περισσοτερο καιρο λειπει... :D )

Share this post


Link to post
Share on other sites
Σιγα,γιατι καπου εχασα την...μπαλα... :blink:

:):):D

Sorry, κι εγώ τα έχω χάσει εντελώς!! Ο Τάσος που είναι στην ίδια φάση μ' εμένα κατάλαβε ότι μπέρδεψα τις ημέρες. :)

Share this post


Link to post
Share on other sites

Καλά το λέγανε,

είναι ο δίσκος της χρονιάς,αξίζει το βάρος του σε συναισθήματα,χρώματα,αρώματα και αλήθεια.’ξιζε η αγωνία για να έρθει στα χέρια μας και να πάρει την θέση του καθαρά και μάγκικα στην πραγματικότητα της Ελληνικής μουσικής.

Βγάλανε ψυχούλα όλοι τους και την δώσανε απλόχερα και συγκλονιστικά.

Τώρα τους "Τροβαδούρους" ακούω χαμένος στις γραμμές τους και δεν λέω να βγώ απο εκεί.

Λοιπόν τα τραγούδια που με "ΕΠΙΑΣΑΝ":

ΦΙΛΤΡΟ~Είναι μιά τραγουδάρα,απο την μεγαλύτερη φωνάρα του Ελληνικού τραγουδιού και για μένα του κόσμου ολόκληρου.Γιώργο Νταλάρα να ζήσεις χίλια χρόνια.Μιχάλη Κουμπιέ έχεις πολλές ψυχές να είσαι καλά που τις μοιράζεσαι.(Αυτοί που λέγανε άστοχα πράγματα τις προηγούμενες μέρες,να κάτσουν να ξανακούσουν καλά αυτό το τραγούδι γιατι προφανώς έχουν ένα αυτί και όχι δύο)

ΝΤΟΜΙΝΟ~Ένα φοβερό κρεσέντο απο έναν άξιο μουσικό και κατ'εμέ τον καλύτερο τραγουδοποιό εν ενεργεία.Σωκράτη Μάλαμα είμαι τυχερός που σε γνωρίζω,είσαι μάγκας.Με αυτό το μεγάλο λαίκό τραγούδι μου θύμισες τον ’κη Πάνου.Να είσαι καλά.

ΕΝΑΕΡΙΑ ΤΡΕΝΑ-ΤΑΞΙ~Τι τραγούδια...

Απόλυτα ερωτικός ο Αλκίνοος,άψογος ο Τσακνής και συγκλονιστική η Ασπασία Στρατηγού.

ΜΗ ΜΕ ΦΟΒΑΣΑΙ~Τι είναι αυτό!Σε κάνει να χορέψεις κάτω απο το φως των κεριών.Το καλύτερο τραγούδι που έχω ακούσει απο τον Μπάμπη Στόκα.

ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΣΩΜΑΤΩΝ~Να οι παλιοί μας φίλοι,με τα δώρα τους.Όποτε μπλέκουν και οι τρεις μαζί έχουμε γιορτή,έρχεται η άνοιξη έρχονται αυτά τα όνειρα που γεννήθηκαν τότε σε ένα Περοκέ και τώρα έχουν μεγαλώσει.

ΕΧΕΜΥΘΕΙΑ-ΝΟΣΤΟΣ-ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΤΩΣΗ~Απόλαυση και μαγεία μαζί.

ΑΛΚΗ ΑΛΚΑΙΟ,εσύ με τα αγιασμένα λόγια σου τα έκανες όλα αυτά.Κρατώ αυτό που είχες γράψει κάποτε "νερό που τρέχει ποτέ δεν σκουριάζει",και αυτό που είπες τώρα"κι η μάνα του στις ρεματιές,ανάβει στα νερά φωτιές".Είσαι άξιος,και ανεκτίμητος.

Share this post


Link to post
Share on other sites
Κάτι, φαίνεται, ήξερε και μια ΨΥΧΗ, που την περασμένη Παρασκευή είπε, σε όλους μας : "Είσαστε έτοιμοι για να σας κλείσω δωμάτιο στο Δρομοκαϊτειο";;;!!!  :wow:

Ναι μόνο που δεν τον είπε ακριβώς έτσι :music:

τη συγκεκριμένη στιγμή με ρωτούσε : ΄΄τι λέει ο φίλος μας;" κοιτάζοντας τον Θάνο ... και πετάει το θεικό :

΄΄του έχω κλείσει ένα ωραίο δωμάτιο με θέα στο Δρομοκαϊτειο !!!! και του απάντησα κιόλας πως θα με υποχρεώσετε !!! :music: :lol:

Εκτός αν σας άρεσε η ιδέα και συντάσεστε στην πλευρά του πάσχοντος !!! :wow:

Share this post


Link to post
Share on other sites

Βιβή, εσύ καλά τα γράφεις. Αλλά που καθαρό μυαλό τέτοιες στιγμές ;

Όσο για το "δωμάτιο" να 'σαι σίγουρη ότι το χρειαζόμαστε όλοι μας!

Δεν είδες και χτες, που ήμασταν 100 άρρωστοι μαζί, τι έγινε ;

Share this post


Link to post
Share on other sites

Αυτά που ξεχώρισα ακούγοντας το cd πολλές φορές:

ΦΙΛΤΡΟ

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΤΩΣΗ

ΝΤΟΜΙΝΟ

ΜΗ ΜΕ ΦΟΒΑΣΑΙ

Υ.Γ.

Θα διαφωνήσω τρυφερά με την Χρύσα για την ερμηνία του Δημήτρη Ζερβουδάκη,για μένα είναι συγκλονιστική και καλά έκανε που το είπε.Έχει πάθος,νεύρο και συναίσθημα.Για μένα χρίζεται περισσότερο απο πλευράς ερμηνίας και μελωδίας απο τα καλύτερα τραγούδια του δίσκου,φέρνοντας παράλληλα και την αύρα ενός αγαπημένου.Του Νικόλα του Παπάζογλου.(Χρόνια του πολλά κι όλας)

Share this post


Link to post
Share on other sites

Όταν ανακοινώθηκε η ομάδα των τραγουδοποιών που θα συμμετείχε σ'αυτό το δίσκο, είχα γράψει πως δεν με ενθουσιάζει ιδιαίτερα, κι αυτό γιατί πίστευα κι εξακολουθώ να πιστεύω, πως θα ήταν προτιμότερο η ομάδα αυτή των ανθρώπων , των τραγουδοποιών δηλαδή, να συνεργάζεται περισσότερο με καταξιωμένους τραγουδιστές. Και το πιστεύω αυτό γιατί αυτοί οι άνθρωποι έχουν πραγματικά αξιόλογες συνθέσεις που αδικούνται, τραγουδώντας οι ίδιοι τα τραγούδια τους.Αδικούν τον ίδιο τους τον εαυτό δηλαδή...Από την άλλη οι τραγουδιστές, μην έχοντας τους παλιούς μεγάλους συνθέτες , με των οποίων τα τραγούδια καταξιώθηκαν , καταφεύγουν , συχνά, σε τραγούδια που, πολύ απλά και να μην τα έλεγαν δε θα έχαναν και τίποτα...

Έσβησα αυτό το post γιατί θεώρησα βιαστική την κρίση μου και γιατί πάντα πίστευα πως πρώτα πρέπει να ακούς ή να βλέπεις και μετά να σχολιάζεις....

Συχνά ακούμε πως η λεγόμενη κρίση του τραγουδιού , ήρθε από τότε που οι εταιρείες, για πολλούς λόγους, κυρίως οικονομικούς, έστρεψαν το βάρος από τους συνθέτες και τους στιχουργούς , στους τραγουδιστές.Και εν μέρει , είναι αλήθεια αυτό...Εν μέρει...Γιατί πολλοί μεγάλοι τραγουδιστές (Νταλάρας, Αλεξίου, Μητσιάς κ.α.) συνέχισαν να επιμένουν στις συνεργασίες με έναν ή δυο δημιουργούς και λιγότερο στους πολυσυλλεκτικούς δίσκους.

Έτσι σήμερα και με την πρωτοβουλία του Γιώργου Νταλάρα, του Μιχάλη Κουμπιού και της Universal , έχουμε την τύχη να ακούμε έναν ενιαίο δίσκο, τουλάχιστον όσον αφορά τον έναν από τους δυο δημιουργούς...Κι αυτό είναι θετικό...

Ο αθόρυβος εργάτης του τραγουδιού ’λκης Αλκαίος, πιστεύω πως σ'αυτό το δίσκο , έγραψε μερικούς από τους καλύτερους στίχους του μέχρι σήμερα...Θα αναφερθώ μόνον σε έναν που με άγγιξε, ήδη έχουν αναφερθεί αρκετοί απ΄αυτούς τους στίχους παραπάνω...

"Φυσάει ταξίδια από παντού

κι εσύ στο στήθος μου τατού

που πια δε σβήνει..."

Και ερχόμαστε στο θέμα της μελοποίησης σε συνδυασμό με τις ερμηνείες...

Δυστυχώς δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός , συγχωρήστε μου την αδυναμία και να μην αναφερθώ πρώτα στα κομμάτια με τη συμμετοχή του Γιώργου Νταλάρα, τα οποία θεωρώ και τα πιο αξιόλογα του δίσκου.Όχι όμως μόνο για τη συμμετοχή του Νταλάρα.Πιστεύω πως τα κομμάτια του Χάρη και του Πάνου καθώς και του Μιχάλη Κουμπιού μαζί με το λαικό τραγούδι του Σωκράτη Μάλαμα είναι οι καλύτερες στιγμές των "Τροβαδούρων".

Το κομμάτι των Κατσιμιχαίων είναι ένα κλασσικό κομμάτι των Κατσιμιχαίων.Εξαιρετική μελωδία γραμμένη σε πολύ όμορφο ρυθμό.Η ερμηνεία του Νταλάρα προσθέτει πολλούς πόντους σ'ένα πολύ όμορφο κομμάτι...

Το "Φίλτρο" στη συνέχεια, με την εξαιρετική ενορχήστρωση με την ποντιακή λύρα, τα πνευστά και τα μαντολίνα, νομίζω πως είναι η καλύτερη στιγμή του δίσκου. Ειδικά ο τρόπος με τον οποίο κλείνει , σαν αγέρας που παίρνει τη μελωδία στο πέρασμά του, είναι ότι καλύτερο για κλείσιμο του δίσκου...Είχαμε καιρό να ακούσουμε έναν κλασσικό καρσιλαμά, ένα κομμάτι σε 9/8, που να διαφέρει από τα σημερινά τραγούδια που είναι γραμμένα σ'αυτό το ρυθμό και αναπαράγουν απλώς τα παλιά εύθυμα τραγουδάκια του ελληνικού κινηματογράφου ("Θέλω τα ώπα μου", "Είμαι γυναίκα του κεφιού" κι άλλα παρόμοια) και ακούγονται κάτα κόρον στα νυχτερινά κέντρα... Ο δε Νταλάρας , για μια ακόμη φορά, αναδεικνύει ένα εξαιρετικό, από τη γέννησή του, τραγούδι...Ίσως αν υπήρχε κι ένα ανέβασμα στο φινάλε να γινόταν ακόμα ομορφότερο...

Αναφέρθηκα προηγουμένως στο κομμάτι του Σωκράτη Μάλαμα.Είναι μια από τις ομορφότερες συνθέσεις αυτής της δουλειάς...

Πιστεύω όμως πως θα άξιζε μιας καλύτερης ερμηνείας...Δεν ξέρω γιατί αλλά αυτό το κομμάτι , μου δημιουργεί την αίσθηση πως γράφτηκε για να το πει ο Γιώργος Νταλάρας...Το φαντάζεστε με τη φωνή του , ένα-δυο τόνους απάνω; Θα το απογείωνε.... Προσωπικά ο Μάλαμας , ως τραγουδιστής, εξακολουθεί να με ψυχοπλακώνει...Παθαίνω "μια ψυχολογία" που έλεγε κι ο μεγάλος Μπιθικώτσης...

Ιδιαίτερα μου άρεσαν επίσης το πρώτο κομμάτι με το τρίο Καζούλη-Γερμανού-Πασχαλίδη όπως επίσης και το κομμάτι του Δ.Παπαδημητρίου με το Νίκο Πορτοκάλογλου.Εξαιρετικές στιγμές...

Και το κομμάτι του Αλκίνοου είναι όμορφο.Όπως κι αυτό του Τσακνή, το οποίο σαφώς κερδίζει από τη συμμετοχή της Ασπασίας Στρατηγού...Είναι κλασσικό παράδειγμα αυτού που εννοώ όταν λέω πως τα καλά τραγούδια χρειάζονται και καλές φωνές να τα υποστηρίξουν.Αν το κομμάτι έμενε στην ερμηνεία του Τσακνή, συγγνώμη , αλλά σε μένα θα ακούγονταν αδιάφορο. Όπως αυτό του Πλιάτσικα για παράδειγμα...Πάντα μου άρεσε η έντονη μελωδία στα τραγούδια και το συγκεκριμένο , κατά τη γνώμη μου , σ'αυτόν τον τομέα υστερεί...

Καλή στιγμή του δίσκου και η ερμηνεία της "αειθαλούς" Αρλέτας στο κομμάτι του Νίκου Ζούδιαρη, όπως επίσης και του τραγουδιού του Δημήτρη Ζερβουδάκη, που ίσως κι αυτό , με μια πιο λαική φωνή, να ακούγονταν αλλιώς...Δεν είναι άσχημος ο Ζερβουδάκης, Απλά νομίζω πως στις ροκ στιγμές του είναι πολύ καλύτερος.

Τα υπόλοιπα τραγούδια, του Μαχαιρίτσα δηλαδή , του Παπαδημητρίου με το Στόκα και του Θηβαίου, στα δικά μου αυτιά τουλάχιστον , χρειάζονται πολλές ακροάσεις ακόμα...

Η ουσία είναι πως , άσχετα από το πόσο αρέσουν στον καθένα μας τα κομμάτια, άλλο λιγότερο , άλλο περισσότερο, έχουμε να κάνουμε με μια δουλειά , η οποία και μόνο από τη συμμετοχή τόσων ονομάτων , που τιμούν με την παρουσία τους ένα σπουδαίο στιχουργό, αποτελεί σημείο αναφοράς στο σημερινό μουσικό τοπίο και μακάρι να συνεχιστεί...

Μακάρι τα όνειρα του Γιώργου Νταλάρα και του Μιχάλη Κουμπιού γι'αυτή τη σειρά των δίσκων με τους στιχουργούς να βγουν αληθινά κι αντί για τον "κώδωνα του κινδύνου" (που χτυπάει σήμερα για το ελληνικό τραγούδι), να χτυπήσουν το "Καμπανάκι" τους σε ακόμα μελωδικότερους (και λαικότερους ίσως :razz: δρόμους...

Share this post


Link to post
Share on other sites

Επειδή εδώ και δώδεκα μέρες είμαι στην Πορτογαλία στους δικούς μου (επιτέλους γυρνάω αύριο Αθήνα), δεν είχα ακούσει το cd του ’λκη Αλκαίου. Μόλις σήμερα κατάφερα να ακούσω τρία τραγούδια. Συγκεκριμένα άκουσα το ''Φίλτρο'', το τραγούδι των Κατσιμιχαίων και αυτό του Μάλαμα..

Οι εντυπώσεις μου είναι πολύ κακές γενικά. Κακές όσον αφορά στη μουσική και τις ενορχηστρώσεις.

Το τραγούδι του Μάλαμα είναι ένα κλασικότατο τραγούδι Μάλαμα, που μοιάζει με τα περισσότερα δικά του, κάτι που γενικά μου την σπάει με τον συγκεκριμένο καλλιτέχνη, παρόλο τον εκτιμώ για αρκετά κομμάτια του (Πριγκιπέσσα και αρκετά άλλα). Το ''Ντόμινο'' λοιπόν, προσωπικά δεν μου έδωσε τίποτα καινούργιο, και θεωρώ ότι είναι ένα πολύ καλό αναμάσημα του ύφους που έχει καθιερώσει ο Μάλαμας στα τραγούδια του. Ενορχήστρωση κλασική, και αδιάφορη, από τη στιγμή που έχω ακούσει πολλά κομμάτια του. Όσον αφορά στα περί της ερμηνείας, θεωρώ τον Μάλαμα τον καλύτερο ερμηνευτή των τραγουδιών του. Τους στίχους δεν τους σχολιάζω, γιατί είναι και στα τρία κομμάτια υπέροχοι.

Από κει και πέρα, η ''Πλατεία Ασωμάτων'' είναι ένα πολύ ανάλαφρο τραγούδι σε σχέση με τους στίχους του, που από τα 3 τραγούδια που άκουσα είναι οι καλύτεροι, και οι πιο κοινωνικού ύφους. Σε τέτοιους στίχους προσωπικά, θα ήθελα μια μουσική πιο σοβαρή, κι όχι αυτό που άκουσα. Ο ρυθμός ήταν γρήγορος, όπως στα ποπ κομμάτια, και ειδικά στο ρεφραίν η μελωδία κουραστική. Μου έδινε ένα συναίσθημα ότι δεν υπήρχε καμία έμπνευση για το πως θα χωρέσουν τους στίχους. Η ενορχήστρωση από τη στιγμή που το κομμάτι έχει το ύφος που έχει, είναι κατάλληλη για αυτό που πλαισιώνει, ενώ και οι ερμηνείες είναι όπως τις περίμενα. Οι Κατσιμιχαίοι στα συνήθη τους χωράφια, και ο Νταλάρας λίγο πιο σοβαρός στο χρώμα του. Προσωπικά πάντως, θεωρώ πως κρίμα για τέτοιους στίχους να μπουν σε τέτοια μουσική.

Τέλος, το ''Φίλτρο'' ήταν το καλύτερο από τα τρία που άκουσα, όσον αφορά στη μελωδία του και στην ερμηνεία του Νταλάρα. Ωστόσο, το κομμάτι πάσχει πάρα πολύ στο θέμα της ενορχήστρωσης. Η ενορχήστρωση πραγματικά με έκανε να εκνευριστώ πάρα πολύ. Αυτό το κομμάτι έχει μια μουσική γλυκιά, και ήρεμη, και σε μια καμία περίπτωση δεν θα έπρεπε να ακούγεται τόσο άγριο. Έχουν βάλει τα κρουστά από πίσω, τρομπέτες (αλά Μπρέγκοβιτς) στα γεμίσματα, και μαντολίνα με ποντιακή λύρα να ακολουθούν την μελωδία. Ένας αχταρμάς δηλαδή. Θα ήθελα να το ακούσω μόνο με μια κιθάρα και ένα φλάουτο, ίσως και ένα μπουζούκι στο βάθος να παίζει τρέμουλο. Κι όχι έτσι πανηγυρίστικο όπως είναι. Κρίμα για την μουσική του και για την ερμηνεία του Νταλάρα.

Μακάρι ο υπόλοιπος δίσκος να είναι καλύτερος. Πάντως αυτή η προσπάθεια να βάλουμε το παλιό με το μοντέρνο στις ενορχηστρώσεις δεν μου αρέσει έτσι όπως την ακούω σε αυτά τα τραγούδια. Ένα τέτοιο εγχείρημα πρέπει να έχει και κάποια όρια. Και δυστυχώς, όσον αφορά και στις μουσικές, διαπιστώνω ότι είναι μια κακιά απομίμηση παλιών ''μοντέλων''. Οι Κατσιμιχαίοι δηλαδή αντιγράφουν με αποτυχημένο τρόπο το ύφος τους, το ίδιο και ο Μάλαμας (του οποίου πάντως το τραγούδι θα μου άρεσε περισσότερο, απλώς είναι ίδιο με πολλά άλλα του και αυτό με χαλάει). Και στο ''Φίλτρο'' ,που κάτι γίνεται, τα χαλάει πολύ η ενορχήστρωση σε σημείο που το κομμάτι δεν μου αρέσει έτσι όπως είναι.

Ελπίζω να είναι καλύτερα τα υπόλοιπα..

Share this post


Link to post
Share on other sites

Το cd το αγόρασα την περασμένη βδομάδα και η αλήθεια είναι πως δεν το άκουσα όλο με 'τη μία' για να μπορέσω να βγάλω ασφαλέστερα συμπεράσματα.Η γενική εντύπωση που μου μένει είναι ότι αδικούνται οι στίχοι του άλκη αλκαίου με τις μουσικές που τους 'έντυσαν' οι διάφοροι συνθέτες.Τα τραγούδια που ξεχώρισα είναι 'οι τροβαδούροι' 'το ταξί(ειδικά στο μέρος που μπαίνει η ασπασία στρατηγού)το 'μη με φοβάσαι' την εχεμύθεια και το φίλτρο αν και εμένα μου την 'έσπασε' λίγο η ενορχήστρωση του κοματιού.Μέσα σε αυτά τα τραγουδια θα μπορούσε να βρισκότανε άνετα και η πλατεία ασωμάτων αλλα δυστυχώς μάλλον αυτή τη φορά οι κατσιμιχαίοι δεν είχαν και πολυ έμπνευσή.Τέτοιοι στίχοι να χουν τέτοια ανάλαφρη μουσική;Είναι δυνατόν; ;) Το ντόμινο ήταν από τα καλά τραγούδια του δίσκου αν και θα προτιμούσα να μην το έλεγε ο μάλαμας αλλα κάποιος άλλος(και όχι απαραίτητα ο γιώργος).

Γενικότερα η εντύπωση που μου μένει είναι ότι δυστυχώς πλέον υπάρχει ένα φαινόμενο που τα τελευταία χρόνια γίνεται εντονότερο.Υπάρχει κορεσμός.Οι σνυθέτες δεν ΄εχουν τι να γράψουν και γράφουν μια απο τα ίδια.Ίσως πχ και στα υπόλοιπα τραγούδια που δεν ανέφερα να ανακαλύψω ένα ενδιαφέρον στοιχείο αλλά και πάλι δεν θα αλλάξουν πολλά πράγματα στη γενικότερη εικόνα που έχω σχηματίσει.Στις ενορχηστρώσεις γίνονται πειραματισμοί μήπως και πετύχει κάτι που θα αρέσει στον κόσμο ξεχνώντας όμως ότι και τα πιο απλά είναι και τα πιο όμορφα.

Βέβαια μπροστά στη σημερινή σαχλαμάρα απο τραγούδια που μας κατακλύζει ο δίσκος αυτός είναι αριστούργημα...

Share this post


Link to post
Share on other sites

Κατά τη γνώμη μου η Πλατεία Ασωμάτων και το Φίλτρο είναι τα καλύτερα τραγούδια του δίσκου. Ούτε εγω μπορώ να είμαι αντικειμενικός με τα τραγούδια που συμμετέχει ο Νταλάρας στο δίσκο.Το τραγούδι των Κατσιμιχαίων μου άρεσε περισσότερο απο οποιοδήποτε άλλο στο δίσκο. Για μένα έχει πολύ ωραία μουσική και το τραγούδι έχει ρυθμό.Και εκεί που μπαίνει ο Γιώργης το απογειώνει. Ήταν η πιο ωραία έκπληξη του δίσκου.Θα ήταν άλλο τραγούδι αν δε συμμετείχε ο Νταλάρας.Φανταστείτε το Ερωτικό Κάλεσμα όπως το λένε οι Κατσιμιχαίοι.Αν το βάλω και το ακούσω μου φαίνεται μισό. Τωρα σε ότι αφορά το Φίλτρο, πιστεύω πως η ερμηνεία είναι το κάτι άλλο. Παίζει σε όλο το τραγούδι. Σαν να τον βλέπω ζωντανά και να κάνει τις γνωστές εκφράσεις του προσώπου για όλους εμάς που είμαστε από κάτω.Αυτή την άισθηση μου έδωσε.Αυτά πιστεύω είναι και τα δυο καλύτερα του δίσκου. Του Μάλαμα δε μου έκανε μεγάλη εντύπωση, κάλλιστα θα μπορούσε να είναι ένα τραγούδι από τον τελευταίο του δίσκο. Σε ενα τέτοιο δίσκο περιμένεις από τον καθένα να καταθέσει ό,τι καλύτερο έχει. Για μένα ο Ζούδιαρης είναι σταθερή αξία, πολύ όμορφο τραγούδι και ωραία ερμηνεία από την Αρλέτα. Έκπληξη μουσικά ήταν του Παπαδημητρίου που λέει ο Πορτοκάλογλου. Στο άλλο του Παπαδημητρίου, η ερμηνεία του Στόκα μου άρεσε. Του πάνε αυτά τα τραγούδια. Βέβαια δεν είναι επιπέδου Μ'όποια να'ναι.Συμφωνω με το Θάνο πως το τραγούδι του Τσακνή κερδίζει με την παρουσία της Ασπασίας Στρατηγού.Επίσης μου άρεσε του Ιωαννίδη.Είναι παράξενο τραγούδι.Από τα άλλα δεν ξεχώρισα κάποιο ιδιαίτερα.Σε γενικές γραμμές ο δίσκος με ενθουσίασε στιχουργικά, όχι όμως και μουσικά. Επίσης θα μου ήθελα στο Φίλτρο την ενορχήστρωση να έκανε ο Νταλάρας.Θα ήταν καλυτερο πιστεύω.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Από τη νέα "Ραδιοτηλεόραση":

’λκης Αλκαίος

Οι τροβαδούροι της καρδιάς μου

"Ένα ιδιαίτερα προσεγμένο βιβλίο-cd από τη σειρά "’ξιος λόγος" με παραγωγούς τον Γιώργο Νταλάρα και τον Μιχάλη Κουμπιό και πρωταγωνιστή τον στιχουργό-ποιητή ’λκη Αλκαίο.Τα 13 τραγούδια ερμηνεύει μια πλειάδα εκλεκτών καλλιτεχνών και τα έχουν μελοποιήσει εξαιρετικοί συνθέτες.Ενδεικτικά αναφέρουμε: Αρλέτα, Β.Γερμανός, Γ.Νταλάρας, Ν.Πορτοκάλογλου, Σ.Μάλαμας, Μ.Κουμπιός, Μ.Πασχαλίδης, Δ.Τσακνής, Φ.Πλιάτσικας. UNIVERSAL".

Share this post


Link to post
Share on other sites
Guest
You are commenting as a guest. If you have an account, please sign in.
Reply to this topic...

×   You have pasted content with formatting.   Remove formatting

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

Loading...
Sign in to follow this  
Followers 0