O Γιώργος Νταλάρας στο νέο "Όασις"

[ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΟΛΥΜΗΧΑΝΟΣ 11,573]

Unfortunately, I haven't seen the magazine so far (except the cover- Thank you Hristaki ), but the idea was so lovely that I'd like to thank dear Thanasis and certainly Vivian for their eforts to make this come true.

I'm desperately looking forward to see the issue.

S Gursu

It's on the plane Sarper...It's coming...It must be near Instanbul...

[Hristaki 313]

It's on the plane Sarper...It's coming...It must be near Instanbul...

It's on a slow moving plane, Thanasi!!! :lol:

[Hristaki 313]

It was wonderful to see so many friends share their stories about Giorgos, in the current issue of Oasis.

Bravo to: Alona, Celeste, Diane, Irina, Marijke, Sarper, Fadi and Geeske.

Great job everybody!!

Thanasi, as usual, whatever you get involved with and touch... it always turns to gold!! :lol:

Thank you again to you, Vivi, and Oasis magazine!!

[Christo 9]

Well everybody

I just saw a glimpse of the photo cover and it looks great.

Probably gonna be a great interview.

Aside from the story was it already previously mentioned, that a cd insert would be included in this magazine and what will be on it?

[Hristaki 313]

... that a cd insert would be included in this magazine and what will be on it?

http://i40.photobucket.com/albums/e247/Hri...taki/Oasis1.jpg

http://i40.photobucket.com/albums/e247/Hri...taki/Oasis2.jpg

[s gursu 67]

It was wonderful to see so many friends share their stories about Giorgos, in the current issue of Oasis.

Bravo to: Alona, Celeste, Diane, Irina, Marijke, Sarper, Fadi and Geeske.

Great job everybody!!

Thanasi, as usual, whatever you get involved with and touch... it always turns to gold!!    :lol:    

Thank you again to you, Vivi, and Oasis magazine!!

And bravo to you Hristaki!

I also want to thank everyone involved in this project.

I thank Thanasis and Vivi who made this possible for us.

I just liked it!!!

S Gursu

[Christo 9]

... that a cd insert would be included in this magazine and what will be on it?

http://i40.photobucket.com/albums/e247/Hri...taki/Oasis1.jpg

http://i40.photobucket.com/albums/e247/Hri...taki/Oasis2.jpg

Bravo Hristaki, this looks like its gonna be 1 awesome cd

Apo ta Palia Mehri ta Kainougia

[Annemarie 19]

Now that I have this exceptional issue of the Oasis magazine in my hands, I realize even better how much its contributors deserve every single word of praise and all the congratulations that have been offered in the previous pages.

As member of this forum, I would like to thank most particularly those members who have readily shared with the readers of the magazine, their thoughts and experiences in being an admirer of G. Dalaras outside of Greece; each one with his own experience but all with the same love and respect, the same craziness, the same craving, the same deep thirst for more information.

I often wonder what we would all have become without internet and that young man named Nikolas Galanis and his outstanding forum.

Thanasis must be thanked for giving this opportunity to members of the forum and for his great open-mindedness in understanding the depth of feelings that such a great artist as Dalaras can bring into the heart of "crazy barbarians.

[nikos g 662]

Και γω,έστω και αρκετά καθυστερημένα θα ήθελα να ευχαριστήσω σε όσους συνέβαλαν, για να ακούσουμε αυτά τα σπάνια τραγούδια από το αρχείο του γιώργου νταλάρα ,για την καταγραφή των ηχογραφήσεων του την δεκαπενταετία 1967-1982 και τέλος θανάση το άρθρο σου για τις διαφορες περιοδείες του νταλάρα στον κόσμο ήταν πολύ καλό Βεβάιως όπως πάντα υπάρχουν και άλλα ενδιαφέροντα άρθρα.Πραγματικά εύχομαι ολόψυχα να συνεχίσει να είναι έτσι

[ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΟΛΥΜΗΧΑΝΟΣ 11,573]

Στο νέο τεύχος του "Όασις" υπάρχουν σχόλια των αναγνωστών σχετικά με το αφιέρωμα στο Γιώργο Νταλάρα που υπήρχε στο προηγούμενο τεύχος:

http://i65.photobucket.com/albums/h216/tha...06/cb675a5b.jpg

http://i65.photobucket.com/albums/h216/tha...2006/001-34.jpg

[Apostolis 2,082]

:lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙΣ!!! :lol: :lol: :lol: :lol:

[marochr 4,538]

:lol: :lol: :lol: :lol: :lol:

Υπάρχει και παραυπάρχει!!!!!! Σε πείσμα μερικών και για το καλό όλων. Απίστευτο! :lol:

Εξακολουθώ να πιστεύω πως το "ταξίδι" που μας προσφέρατε σε όλη την Ευρώπη όλοι εσείς που γράψατε αλλά κι ο Θάνος με τη Βιβή, ήταν πανέμορφο!

[ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΟΛΥΜΗΧΑΝΟΣ 11,573]

Παιδιά , εγώ δεν ξέρω τίποτα.... Και μένα έκπληξη μου κάνανε...

[EKOSTEL 8,742]

Παιδιά , εγώ δεν ξέρω τίποτα.... Και μένα έκπληξη μου κάνανε...

Από τις πολύ ωραίες εκπλήξεις όμως.

[Χελιδόνι 529]

Ήταν ωραία έκπληξη,αλλά ήταν και αναγνώριση.

Εδώ μπορεί να είμαστε "κάτι παιδιά που αγαπάνε το τραγούδι",και τον Γιώργο Νταλάρα περισσότερο αλλά είμαστε μιά οικογένεια,μιά Όαση και εμείς μέσα στο Όασις!

[petros_petrakis 1,559]

Στο νέο τεύχος του "Όασις" υπάρχουν σχόλια των αναγνωστών σχετικά με το αφιέρωμα στο Γιώργο Νταλάρα που υπήρχε στο προηγούμενο τεύχος:

http://i65.photobucket.com/albums/h216/tha...06/cb675a5b.jpg

http://i65.photobucket.com/albums/h216/tha...2006/001-34.jpg

Απίστευτο!

[Alona 8,279]

http://i406.photobucket.com/albums/pp147/a...az148/Oasis.jpg

http://www.oasisfm.gr/16,5,01,00.aspx

Ο Γιώργος Νταλάρας στον κόσμο

Του Θανάση Γιώγλου

«Κι αν τραγουδώ σε δρόμους, σε μπουάτ, σε συναυλίες

και λέω πάντοτε τις ίδιες ιστορίες,

είμαι κι εγώ ένα πλευρό απ το πλευρό σας,

μια στιγμή απ τον πολύτιμο καιρό σας»

Στίχοι του Γιάννη Μαρκόπουλου με τη φωνή του Γιώργου Νταλάρα από το Σεργιάνι Στον Κόσμο, του 1979. Στίχοι διαχρονικοί και πάντα επίκαιροι.

Ένα «σεργιάνι στον κόσμο» είναι κι αυτό το κείμενο. Το σεργιάνι του Γιώργου Νταλάρα στην υφήλιο που ξεκίνησε από τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 70 όταν τραγουδούσε Η Σμύρνη μάνα καίγεται σε κέντρο της Νέας Υόρκης, κάνοντας το κοινό να παραληρεί.

Το ταξίδι Ελλήνων τραγουδιστών και μουσικών στο εξωτερικό ξεκινά από πολύ παλιά. Πολλοί ταξιδεύουν περιστασιακά για συγκεκριμένες εμφανίσεις άλλοι μένουν για πολλά χρόνια, κάνοντας νέα καριέρα εκεί. Χαρακτηριστικές είναι οι περιπτώσεις επιφανών καλλιτεχνών που άφησαν την τελευταία τους πνοή στην Αμερική, όπως ο Στράτος Παγιουμτζής, ο Σταύρος Τζουανάκος και ο Γιώργος Κατσαρός.

Η περίπτωση του Γιώργου Νταλάρα είναι ιδιαίτερη. Ίσως γιατί κατέχει το ρεκόρ εμφανίσεων στις περισσότερες χώρες του κόσμου. Οι συναυλίες του πραγματοποιούνται στους μεγαλύτερους χώρους. Royal Albert Hall, Metropolitan Opera, Olympia, Roy Thompson Hall, Brendan Byrne Arena, Sydney Opera House, Hammerstein Ballroom, Madison Square Garden, Wembley, Rosemont Theatre, Trump Taj Mahal, The Wang Theatre, Place des Arts κ.α. Συχνά εμφανίζεται με μεγάλες συμφωνικές ορχήστρες. Metropole Orchestra της Ολλανδίας, Φιλαρμονική Ορχήστρα του Ισραήλ, Ossipov Russian Orchestra, Συμφωνική Ορχήστρα του Μόντρεαλ, ΒΒC Concert Orchestra, Προεδρική Συμφωνική Ορχήστρα του Κρεμλίνου, Φιλαρμονική Ορχήστρα της Φιλαδέλφειας, Συμφωνική Ορχήστρα του Γκντανσκ της Πολωνίας, Κρατική Ορχήστρα του Λονδίνου Από τις πιο σημαντικές εμφανίσεις του είναι αυτές για το θέμα της Κύπρου τον Ιούνιο του 1992 στο Wembley του Λονδίνου και στο Βrendan Byrne Arena στο Νew Jersey των ΗΠΑ το 1994. Στις 27 Mαρτίου 1997 τραγουδά στο National Tennis Centre της Mελβούρνης, εγκαινιάζοντας τις εκδηλώσεις για την 100ή επέτειο της παρουσίας της Eλληνορθόδοξης Kοινότητας της Mελβούρνης και της Bικτώριας. Δύο μέρες αργότερα παρευρίσκεται στις εκδηλώσεις του μεγαλύτερου υπαίθριου Eλληνοαυστραλιανού Πολιτιστικού Φεστιβάλ της Aυστραλίας στη Mελβούρνη, ενώ λίγες μέρες μετά στο Γουέλινγκτον της Nέας Zηλανδίας. Οι εμφανίσεις στην Αυστραλία τελειώνουν στις 2 & 3 Aπριλίου 1997 στη φημισμένη Opera House του Σίδνεϊ. Στις 8 Απριλίου 1998, την περίοδο που το Βελιγράδι βομβαρδίζεται, ο Γ. Νταλάρας και ο Αλκίνοος Ιωαννίδης μαζί με 5 μουσικούς πραγματοποιούν μεγάλη αντιπολεμική συναυλία συμπαράστασης, στην Πλατεία της Δημοκρατίας στο κέντρο του Βελιγραδίου. Ο Νταλάρας δηλώνει «Ήρθαμε γιατί σας αγαπάμε σαν φίλοι. Δεν ήρθαμε να στηρίξουμε πρόσωπα ή καθεστώτα. Ήρθαμε για την ειρήνη να σταματήσει ο πόλεμος». Στις 23 Ιουνίου 2000 συμμετέχει στις εκδηλώσεις «Βηθλεέμ 2000», πραγματοποιώντας συναυλία στην κεντρική πλατεία της πόλης. Στις 20 Μαΐου 2003 η Πολιτιστική Ολυμπιάδα σε συνεργασία με το American Ballet Theater παρουσιάζει στη Metropolitan Opera της Νέας Υόρκης την παράσταση «Όλα γύρω είναι Φως».

Δεν είναι λίγες οι συνεργασίες του Γιώργου Νταλάρα με καλλιτέχνες από τη διεθνή μουσική σκηνή, όπως οι Goran Bregovic,Sting, Jethro Tull, Paco de Lucia, Al di Meola, Bruce Springsteen, «Peter, Paul and Mary», Dulce Pontes, Εmma Shapplin, Joan Faulkner, Jocelyn B. Smith, Eddy Napoli κ.ά.

Τον Μάιο του 2007 παρακολούθησα τρεις συναυλίες, στις πόλεις Ντίσελντορφ, ’μστερνταμ και Βρυξέλλες. Στα κατάμεστα θέατρα ο παλμός και η ανταπόκριση του κοινού ήταν ανάλογα μ αυτό που συμβαίνει στις συναυλίες του τραγουδιστή σε ελληνικό έδαφος. Κατανυκτικό το κλίμα στις ακουστικές μπαλάντες, έως και χορευτικό στο δεύτερο μέρος με τα λαϊκά και ρεμπέτικα. Στο άκουσμα του Ξημερώνει και βραδιάζει Έλληνες και ξένοι χόρευαν αγκαλιασμένοι χασαποσέρβικο μπροστά στη σκηνή

Από ποιους όμως αποτελείται αυτό το κοινό; Ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα δραστηριοποιείται γράφοντας στο forum της ανεπίσημης ιστοσελίδας του τραγουδιστή (www.dalaras.com/forum). Ξένοι και ομογενείς από κάθε γωνιά της Γης που παρακολουθούν ανελλιπώς τις δραστηριότητες του Νταλάρα, κατεβαίνουν στην Ελλάδα για τις συναυλίες, αγοράζουν τους δίσκους του, ψάχνουν τα παλιά βίντεο, φιλοξενούνται από Έλληνες αλλά και φιλοξενούν Έλληνες, όταν αυτοί με τη σειρά τους παρευρίσκονται στις συναυλίες του εξωτερικού. Προσπαθούν να μάθουν την ελληνική γλώσσα, τη χώρα μας και τον πολιτισμό της. Η δίψα των ανθρώπων αυτών για να μάθουν οτιδήποτε σχετίζεται με την Ελλάδα είναι απίστευτη. Κάποιοι απ αυτούς έχουν μάθει ελληνικά σε τέτοιο επίπεδο που μεταφράζουν το μεγαλύτερο μέρος του ρεπερτορίου του Νταλάρα. Το σημαντικότερο όμως είναι πως έχουν δημιουργηθεί πολύ δυνατές φιλίες μεταξύ των ξένων και των Ελλήνων μελών της ιστοσελίδας. Ξεκινάμε, λοιπόν, το δικό μας μικρό «σεργιάνι στον κόσμο» για να μάθουμε από πού πηγάζει το ενδιαφέρον και η αγάπη τους για τον συγκεκριμένο καλλιτέχνη και την Ελλάδα γενικότερα.

Στο Τορόντο του Καναδά συναντάμε τον Hristaki Apostolakis, που μας μεταφέρει τις εμπειρίες του:

Ακόμα αναπολώ τη μέρα που γνώρισα τον Γιώργο Νταλάρα και τη μουσική του! Ήταν 10 Οκτωβρίου 1983, Ημέρα των Ευχαριστιών στον Καναδά. Είμαι Ελληνοκαναδός γεννημένος στον Καναδά. Ανακάλυψα αυτόν τον υπέροχο καλλιτέχνη μέσω του βίντεο Τα τραγούδια μου - Ζωντανή ηχογράφηση στον Ορφέα. Η ελληνική μουσική ήταν μέρος της ανατροφής μας, παρότι δεν μπορούσα να καταλάβω τον στίχο ούτε ήθελα να μπω στη διαδικασία να τον μάθω. Έτσι, όταν άρχισε να παίζει το βίντεο του Νταλάρα από τον «Ορφέα» σκέφτηκα «Αυτό θα είναι βαρετό!» Ήξερα ότι δεν πρόκειται να καταλάβω τους στίχους, αλλά σκέφτηκα «δεν πειράζει, αυτή ίσως είναι μια ευκαιρία να δω μια συναυλία με ελληνική μουσική, έστω και μέσω βίντεο, και ίσως βγει κάτι καλό». Όμως, μόλις τον είδα συνειδητοποίησα ότι κάτι διαφορετικό συνέβαινε μ αυτόν τον τραγουδιστή. Η φωνή του τράβηξε την προσοχή μου από την πρώτη στιγμή. Για πρώτη φορά στη ζωή μου κάποιος άλλος εκτός από τον Elvis Presley με συνεπήρε, ακούγοντάς τον να τραγουδάει. Ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα δεν περίμενα να έχω τέτοια αντίδραση στο άκουσμα ενός άλλου τραγουδιστή, πόσω μάλλον Έλληνα. Το επόμενο πρωί τηλεφώνησα στο Greek City Video, Records & Tapes στο Τορόντο και παρήγγειλα τον δίσκο του «Ορφέα». Τον παρέλαβα και τον άκουγα κάθε μέρα. Δεν ξανάκουσα αμερικάνικη μουσική ή τον Elvis όπως παλιά. Όσο οι μέρες περνούσαν άρχισα να μαθαίνω περισσότερα για τον Γιώργο Νταλάρα. Υποσχέθηκα και έταξα στον εαυτό μου πως αν ξαναερχόταν ποτέ στον Καναδά ή στη Βόρεια Αμερική θα τον παρακολουθούσα οπωσδήποτε. Την επόμενη χρονιά ταξίδεψα στην Ελλάδα για πρώτη φορά στη ζωή μου. Μόλις πάτησα το πόδι μου στο ελληνικό έδαφος η πρώτη μου σκέψη ήταν ο Γιώργος Νταλάρας. «Θα είμαι άραγε τυχερός να πετύχω κάποια συναυλία του;» σκέφτηκα... Η απάντηση ήρθε γρήγορα... Ο Γιώργος Νταλάρας και η Χάρις Αλεξίου θα εμφανίζονταν μαζί εκείνο το καλοκαίρι στο θέατρο «Τέντα». Η συναυλία ήταν καταπληκτική! Μεγαλύτερη ακόμα ευχαρίστηση ήταν όταν βρήκα την ευκαιρία να τον συναντήσω και να του πω δυο λόγια. Ήταν τόσο φιλικός, τόσο ευγενικός και προσγειωμένος. Εντυπωσιάστηκε όταν του είπα πως ήρθα από τον Καναδά. Εν τέλει πήγα στην «Τέντα» 12 φορές. Μια απ αυτές τις φορές ο Νταλάρας με πρόσεξε και μετά τη συναυλία με πλησίασε και μου είπε «Ηristaki, πάλι εδώ; Δεν με βαρέθηκες ακόμα;» Του γέλασα και είπα «Ναι, εδώ είμαι πάλι και δεν πρόκειται ποτέ να σε βαρεθώ!» Από τότε παρακολούθησα πολλές συναυλίες του στον Καναδά και στην Ελλάδα. Επίσης τις δύο από τις μεγαλύτερες συναυλίες του στη Νέα Υόρκη. Τη «Συναυλία Ελπίδας» και «Ο Νταλάρας τραγουδάει για την Κύπρο». Ο Γιώργος Νταλάρας είναι ένας παγκόσμιος σταρ. Αν και δεν του αρέσει καθόλου αυτός ο τίτλος, δεν υπάρχει πιο κατάλληλη λέξη για να τον περιγράψει κανείς. Από τα αμερικάνικα μέσα παρομοιάστηκε ως ο «Έλληνας Bruce Springsteen». Παρ όλα αυτά, ο Νταλάρας είναι μια κατηγορία μόνος του. Είκοσι πέντε χρόνια έχουν περάσει από τότε που τον είδα για πρώτη φορά στην «Τέντα», και όσο αναπολώ αυτή τη μέρα είμαι ευγνώμων που τον γνώρισα και ταξίδεψα μαζί του σε κάθε μουσικό του ταξίδι. ’νοιξε τα μάτια μου και την καρδιά μου σε κάτι πολύ ωραίο στη ζωή μου και τον ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για αυτό. Είκοσι πέντε χρόνια μετά είμαι ακόμα εδώ και, όχι, δεν πρόκειται να σε βαρεθώ Γιώργο!

Γυρνώντας σε ευρωπαϊκό έδαφος, και συγκεκριμένα στο Oldbury της Αγγλίας, η Diane Latty μάς λέει:

Ήταν 12 χρόνια πριν, όταν ήμουν σε διακοπές στη Σκιάθο. Ένα βράδυ σε μια ταβέρνα έπαιζε ένα τραγούδι που μου άρεσε. Ο σερβιτόρος μού έγραψε το όνομα του τραγουδιστή «ο Γιώργος Νταλάρας με τους Πυξ Λαξ». Μια-δυο μέρες μετά άκουσα ένα άλλο ωραίο τραγούδι και ρώτησα ξανά ποιος τραγουδούσε. Ήταν πάλι ο Γιώργος Νταλάρας από το ίδιο cd. Το αγόρασα και έτσι ξεκίνησε η εμμονή μου με την ελληνική μουσική. Αγοράζοντας cd του Νταλάρα, σε κάθε επίσκεψή μου στην Ελλάδα, αναρωτήθηκα πώς θα ήταν να ήμουν κι εγώ μέρος του κοινού του. Αλλά στην Αγγλία δεν υπήρχε πουθενά μέρος για να σου δώσει πληροφορίες για τις ημερομηνίες των συναυλιών. Μέχρι που απέκτησα πρόσβαση στο Internet. Για πρώτη φορά ανακάλυψα ότι αυτός ο τραγουδιστής ήταν πραγματικά διάσημος όχι μόνο στην Ελλάδα άλλα σε πολλά μέρη του κόσμου! Ανακάλυψα την ιστοσελίδα www.dalaras.com και το Dalaras Internet Community. Ό,τι πληροφορία ήθελα βρισκόταν εκεί. Τον Νοέμβριο του 2002 πέταξα για την Ελλάδα μόνη μου για να δω τον Νταλάρα με τη Μαρινέλλα στο Μέγαρο Μουσικής. Ήταν μια αποκάλυψη απίστευτη. Νομίζω πως είναι δίκαιο να πω ότι ο Νταλάρας ήταν ο οδηγός μου σε ένα μουσικό ταξίδι σε διαφορετικά είδη ελληνικής μουσικής, στα ακούσματα των οργάνων μπουζούκι, σαντούρι, κλαρίνο, μπαγλαμά, σε μεθυστικούς ρυθμούς και μελωδίες. Αν τότε στη Σκιάθο μού είχαν γράψει άλλο όνομα προφανώς θα με οδηγούσε σε ένα άλλο ταξίδι, αλλά δεν θα ήταν τόσο ενδιαφέρον και με τόσο ευρύ φάσμα. Μέσα από τον Νταλάρα ανακάλυψα το λαϊκό, το δημοτικό, τα latin, τη χορωδιακή μουσική και, το πιο σημαντικό για μένα, το ρεμπέτικο. Αυτό με οδήγησε να παρακολουθήσω σεμινάρια για το ρεμπέτικο στο Λονδίνο και στη συνέχεια το συνέδριο για το ρεμπέτικο στην Ύδρα, που γίνεται κάθε Οκτώβριο. Το παρακολουθώ εδώ και έξι χρόνια και ποτέ δεν πρόκειται να το χάσω. Είναι δύσκολο να περιγράψω στους ανθρώπους εδώ στην Αγγλία τι είναι αυτό που με κάνει να πετάω χιλιάδες μίλια μόνο και μόνο για να ακούσω έναν τραγουδιστή. Πιστεύουν πως είμαι τρελή! Το ίδιο πιστεύουν και κάποιοι Έλληνες!..

Η ελληνική μουσική είναι ό,τι καλύτερο έχω ανακαλύψει, και κατά τη γνώμη μου ο Νταλάρας είναι ο καλύτερος εκπρόσωπός της. Θα πρέπει αν είστε υπερήφανοι για αυτό!

Στην Ολλανδία συναντούμε την Αlona Azaria, δημοσιογράφο και ραδιοφωνικό παραγωγό:

Ήταν Μάρτιος του 2004. Είχα καλέσει κάποιους φίλους για φαγητό στο σπίτι, όταν άκουσα για πρώτη φορά ελληνική μουσική. Οι φίλοι μου ζήτησαν να βρω έναν σταθμό με Ελληνικά. Από εκείνη τη στιγμή μπήκε μέσα μου το «μικρόβιο». Το επόμενο σαββατοκύριακο πήγα στις Βρυξέλλες για να ψάξω για ελληνική μουσική. Καθώς στεκόμουν και κοιτούσα τα γεμάτα από cd ράφια, χωρίς να καταλαβαίνω τη γλώσσα και να γνωρίζω τους καλλιτέχνες, ένα εξώφυλλο τράβηξε την προσοχή μου, από τα ελάχιστα στα αγγλικά, George Dalaras & The Israel Philarmonic Orchestra: Live at the Mann Auditorium. Το όνομα Γιώργος Νταλάρας ακουγόταν λιγότερο ελληνικό στα αυτιά μου, αλλά ήταν αρκετό για να αγοράσω 10 άλμπουμ. Το πρώτο cd που έπαιξε, γυρίζοντας στο σπίτι, ήταν το Live & Unplugged, το οποίο επαναλαμβανόταν για όλη την επόμενη εβδομάδα. Κόλλησα με την παθιασμένη και βελούδινη φωνή του. Διαφορετική από κάθε άλλη μουσική.

Από εκείνη την εβδομάδα και μετά παραμέρισα οποιαδήποτε άλλη μουσική και έκανα βαθιά βουτιά στον ωκεανό της ελληνικής. Το ένα τραγούδι με οδηγούσε στο άλλο Ειδικότερα οι συνεργασίες του Νταλάρα με σπουδαίους μουσικούς, τραγουδιστές, συνθέτες, στιχουργούς, ενορχηστρωτές και παραγωγούς με οδήγησαν σε μια διαδικασία «ντόμινο». Θαυμάζω πολύ τη μουσική των Βασίλη Τσιτσάνη, Μανώλη Χιώτη, Απόστολου Καλδάρα, ’κη Πάνου, αλλά ιδιαίτερα θαυμάζω τον Σταύρο Ξαρχάκο για το μουσικό του ταλέντο στη σύνθεση και τις διασκευές. Από τους σύγχρονους συνθέτες μού αρέσει ο Σταμάτης Κραουνάκης. Έχω ένα τρίωρο εβδομαδιαίο πρόγραμμα σε ραδιοφωνικό σταθμό στο Ιnternet, όπου η παρουσία των τραγουδιών με τον Γιώργο Νταλάρα είναι ισχυρά αντιπροσωπευτική.

Από την Ολλανδία επίσης η Geske Kruseman, η οποία έχει μεταφράσει στα αγγλικά σχεδόν όλο το ρεπερτόριο του Γιώργου Νταλάρα, θα μας γράψει σε άπταιστα ελληνικά:

Πώς μου χάρισε την Ελλάδα ο Νταλάρας, ή «Ηistoria de un amor».

Όσες φορές έρχομαι στην Ελλάδα επαναλαμβάνεται ο διάλογος «Από πού είστε;» «Από την Ολλανδία». «Πού μάθατε τα ελληνικά;» «Κυρίως απ τα τραγούδια του Γιώργου Νταλάρα...» Και οχτώ στις δέκα φορές κέρδισα έναν φίλο ή μια φίλη. Όταν προσθέτουν «Είστε παντρεμένη με ή ερωτευθήκατε έναν Έλληνα;», εξηγώ ότι ερωτεύτηκα τη γλώσσα μέσα από τη μουσική. Οι Έλληνες, όσο κι αν καμαρώνουν για τη γλώσσα τους, δεν με πιστεύουν όμως είναι αλήθεια.

Μόλις άκουσα τη φωνή του Νταλάρα, τα τραγούδια μ έπιασαν από το αυτί και την καρδιά. Με ανάγκασαν να κάνω ό,τι μπορώ για να τα κατανοήσω. Αν ήμουν μουσικός μάλλον θα έπαιζα ούτι ή μπουζούκι. Δεν έχω όμως καθόλου ταλέντο γι αυτά. Όση ευκολία έχω είναι με τις γλώσσες. Έμαθα να διαβάζω, να μιλάω, να γράφω, ελάχιστα να τραγουδώ, καθόλου να παίζω. Κυρίως έμαθα, και μαθαίνω ακόμα, ν ακούω και να καταλαβαίνω.

«Φταίνε τα τραγούδια που με πήραν απ το χέρι». «Έλα», μου λέγανε, ελληνικά, τραγουδιστά, «έλα, ξενάκι μου, έχουμε να σου πούμε πράγματα που πρέπει να τα ξέρεις». Κι εγώ, που δεν είχα καμμιά σχέση με την Ελλάδα, ούτε για τουρισμό δεν είχα έρθει, βρέθηκα μ ένα λεξικό μπροστά μου να μαθαίνω Ελληνικά. Η αγάπη για τα τραγούδια μ έκανε ν αγαπάω πιο πολύ τους ανθρώπους. Η αγάπη για τα Ελληνικά με βοήθησε πολύ στην κανονική μου δουλειά (είμαι μεταφράστρια στα Ολλανδικά και Γαλλικά), η αγάπη για την Ελλάδα μού έδωσε καινούργια ματιά και νέα αγάπη για τη δική μου πατρίδα.

Με ρωτάνε τι είναι που αγαπάω τόσο; Δεν υπάρχει απάντηση. Στην αγάπη δεν υπάρχει «γιατί». Η ουσία είναι μυστήριο. Κρύβεται σ αυτό που συμβαίνει όταν η φωνή του Γιώργου Νταλάρα φέρνει ένα τραγούδι στο αυτί μου και η καρδιά μου σφίγγεται και πηδάει. Δεν εξηγείται, δεν περιγράφεται, δεν συζητιέται. Μοιράζεται όμως κάπως. Αφού υπάρχουν άνθρωποι που καταλαβαίνουν αυτά που λέγονται με λέξεις, επειδή τα νιώθουν κι αυτοί.

Ένα μικρό ανέκδοτο πριν τελειώσω. Τότε που μελετούσα στίχους τραγουδιών μ ένα σκονάκι για το αλφάβητο, επειδή μπέρδευα το ξ με το θ και το η, ένας φίλος για να με βοηθήσει μου μετέφρασε την «Όμορφη και παράξενη πατρίδα» του Ελύτη. Πρώτα έμεινα άφωνη απ τη ομορφιά του τραγουδιού, και μετά, εντελώς ανίδεη, ρώτησα για πλάκα «Μήπως θα έπρεπε να δώσουν στον Ελύτη το Νόμπελ», συμπληρώνοντας «μάλλον δεν θα το κάνουν, αφού του αξίζει...» Kι ο φίλος απάντησε «Έκπληξη! Του το έδωσαν το 1979!» Ένιωσα σε άλλον πλανήτη. Από εκεί που είμαι εγώ, βλέπετε, στίχους νομπελιστών δεν ακούμε στο ραδιόφωνο. Δεν έχουμε

Το ταξίδι μας συνεχίζεται σε ολλανδικό έδαφος, όπου η Marijke de Weerd, από τη μικρή πόλη Uden, θα μας μιλήσει για τον ρόλο που έπαιξε η ελληνική μουσική στην υγεία της, και όχι μόνο.

Με λένε Marijke de Weerd. Εδώ και πολλά χρόνια ακούω ελληνική μουσική, και ιδιαίτερα τον Νταλάρα. Συλλέγω τους προσωπικούς του δίσκους, τις συνεργασίες του, ακόμα και τα παλιά βινύλια. Aγοράζω και δίσκους με ελληνική μουσική παλαιότερη και σύγχρονη από άλλους σημαντικούς συνθέτες και τραγουδιστές. Επειδή μου αρέσει πολύ να βλέπω τον Νταλάρα στη σκηνή ταξιδεύω για τις συναυλίες του με κάθε ευκαιρία. Η ελληνική μουσική κέρδισε το ενδιαφέρον μου από το 1990, όταν η αδελφή μου γύρισε από διακοπές στην Ελλάδα και έφερε κάποιους δίσκους της Αλεξίου και της Φαραντούρη που μου άρεσαν. Το 1995 αρρώστησα βαριά και πολλοί φίλοι μού έφερναν μουσική και βίντεο για να μου φτιάξουν τη διάθεση. Μέσα σε αυτά ήταν και η συναυλία του Νταλάρα με τη Metropole Orchestra, με τα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη. Εκείνη η κασέτα άλλαξε τη ζωή μου. Με άφησε άναυδη με την υπέροχη φωνή του. Τόσο οι εκφράσεις του όσο και τα τραγούδια που έλεγε με κυρίευσαν ολοκληρωτικά. Έβλεπα τη συναυλία συνέχεια νύχτα και μέρα. Ήταν η ανακούφιση και η ευχαρίστησή μου σε μια από τις πιο δύσκολες περιόδους της ζωής μου, και είμαι βέβαιη πως με βοήθησε να ξεπεράσω την αρρώστια μου. Μετά από αυτό ήθελα να μάθω περισσότερα για τον Νταλάρα και τη μουσική του, και άρχισα να ψάχνω στα δισκοπωλεία για τους δίσκους του. Αλλά στη χώρα μου δεν πουλούσαν ιδιαίτερα ελληνική μουσική. Για καλή μου τύχη γνώρισα τη Marian, η οποία ήξερε τον Νταλάρα από την ίδια τηλεοπτική μετάδοση της συναυλίας με την Metropole Orchestra. Είχε κάποιους δίσκους του και είχε παρακολουθήσει μια από τις συναυλίες του στην Ελλάδα. Κάτι τέτοιο έμοιαζε όνειρο για μένα. Ήλπιζα να κάνει και στη χώρα μου μια συναυλία. Και σταθήκαμε τυχεροί... Το 1998 έκανε ευρωπαϊκή περιοδεία και ήρθε και στο Ρότερνταμ. Οι προσδοκίες μας έφτασαν πολύ ψηλά, και δεν απογοητευτήκαμε! Ο Νταλάρας ήταν απλά υπέροχος! Με συνεπήρε η απίστευτη ενέργεια και η αισθησιακή φωνή του, που ζωντανά ήταν ακόμα καλύτερη από το cd. Οι άνθρωποι χόρευαν και τραγουδούσαν. Υπήρχαν αρκετοί Έλληνες που τραγουδούσαν με την καρδιά τους, όταν ο Νταλάρας τους έκανε νόημα. Δεν είχα ποτέ ξανά τέτοια εμπειρία...

Μόλις οι ελπίδες μου άρχισαν να σβήνουν ότι μπορώ να μάθω περισσότερα για τον Νταλάρα, ανακάλυψα στο ’μστερνταμ cd και βιβλία με μεταφρασμένους στίχους. Στην αρχή δεν χρειαζόμουν μετάφραση, ένιωθα τα συναισθήματα μέσα από τη μουσική, αργότερα όμως αισθάνθηκα την ανάγκη να μάθω όλο και περισσότερα για τα τραγούδια.

Με τους στίχους καταλάβαινα περισσότερα για τα τραγούδια, αλλά μάθαινα και τους στιχουργούς. Δεν περίμενα να έχει τόση λεπτότητα και μεστότητα η ελληνική ποίηση. Με οδήγησε να διαβάσω ελληνική ιστορία.

Μέσα από τις δουλειές του Νταλάρα άκουσα και πολλούς τραγουδιστές με τους οποίους συνεργαζόταν. Μετά ήρθε το Ιnternet και δεν πέρασε πολύς καιρός για να ανακαλύψω το Dalaras Internet Community. Συγκεντρωμένα από ανθρώπους που αγαπούν τον Νταλάρα. Εκεί βρήκα ό,τι ήθελα να μάθω. Έμαθα πολλά και για τους παλιούς ρεμπέτες και τα ρεμπέτικα τη μουσική που αγαπώ. Είναι πολύ σημαντικό αυτές τις μέρες να ακούς καλή μουσική, τη στιγμή που ο κόσμος χάνεται μέσα σε τόσα σκουπίδια που κυκλοφορούν. Αφού, λοιπόν, μπορούσα μέσω της ιστοσελίδας να πληροφορούμαι για τις συναυλίες, ήταν πιο εύκολο να ταξιδεύω στην Ελλάδα. Πάντα μάς προσφερόταν βοήθεια από τους Έλληνες στην έκδοση των εισιτηρίων. Ήταν μεγάλη ευχαρίστηση να γνωρίσω από κοντά τους ανθρώπους του Dalaras Internet Community, και σπουδαίες φιλίες γεννήθηκαν μέσα από τις συναντήσεις που κάναμε στις συναυλίες.

Ό,τι έμαθα για τον Νταλάρα με έκανε να τον εκτιμήσω ακόμα περισσότερο. Πάνω από όλα μου άρεσε η συμπεριφορά του. Ήταν μετριοπαθής και ειλικρινής στον λόγο του.

Το να ακούω τον Νταλάρα και να μαθαίνω περισσότερα για την ελληνική ιστορία, τον πολιτισμό και τη μουσική, έφερε στη ζωή μου μια νέα διάσταση, αλλά πάνω από όλα περισσότερη ευτυχία και χαρά!

Από την Ολλανδία κατηφορίζουμε στην Πορτογαλία, όπου μας περιμένει η Celeste Pereira .

Το 1990-91 ήμουν στην Αθήνα. Σ αυτό το διάστημα άκουγα το όνομα του Νταλάρα και κατάλαβα πως πρόκειται για μεγάλο καλλιτέχνη της ελληνικής μουσικής σκηνής. Όταν επέστρεψα στην Πορτογαλία βρήκα στα καταστήματα ένα cd με τίτλο Live & Unplugged και το αγόρασα. Μερικά ακόμα cd προστέθηκαν στη συλλογή μου από τότε, αλλά όχι πολλά μιας και στη χώρα μου μόνο τα Fnac έφερναν λίγα κομμάτια αραιά και πού. Το 2003 αναζήτησα τον Νταλάρα στο Google, και με έβγαλε στη σελίδα που έπαιζε το τραγούδι Ο παλιός στρατιώτης, το οποίο ερωτεύτηκα. Αγόρασα κι αυτό το cd και αποφάσισα να γραφώ στο forum. Από τότε παρακολούθησα κάποιες συναυλίες του, με πιο σημαντική για μένα αυτήν στο Ηρώδειο το 2004.

Τι κέρδισα από τον Νταλάρα; Εκτός από το να αναθερμαίνει την αγάπη μου για την Ελλάδα κάθε φορά που τον ακούω να τραγουδάει, μέσα από το forum απέκτησα αξέχαστους φίλους.

Στo Νανσί της Γαλλίας συναντούμε ένα κορίτσι από το Κίεβο, την Ιrina Svetsinskaia , που κι αυτή σε άπταιστα ελληνικά μάς λέει:

Τον Γιώργο Νταλάρα τον άκουσα πρώτη φορά γύρω στο 1990, όταν μου δόθηκε μια κασέτα με τους δίσκους Ο Μέτοικος, Στα Ψηλά Τα Παραθύρια και Live Recordings. Τότε μου άρεσαν τα ωραία τραγούδια και η ιδιαίτερη ατμόσφαιρα της συναυλίας. Αργότερα, όταν μετακόμισα στη Γαλλία, για πολλά χρόνια δεν είχα τη δυνατότητα να ασχολούμαι ούτε με την ελληνική γλώσσα ούτε με τη μουσική. Όταν άκουσα «πραγματικά» αυτούς τους δίσκους -και πολλούς άλλους- του Γιώργου Νταλάρα έμεινα έκπληκτη από τη μουσικότητά του, το πώς νιώθει αυτός ο καλλιτέχνης τη μουσική, πώς την αγαπάει και πώς μεταφέρει αυτή την αγάπη στους ακροατές του. Επίσης για τις ξεχωριστές ενορχηστρώσεις του, στις οποίες αξιοποιείται κάθε όργανο. Όταν τον είδα, πρώτα στο βίντεο από τη συναυλία για την Κύπρο στο Παρίσι το 1996 αλλά και το 2003 ζωντανά, πάλι έμεινα έκπληκτη από το πώς συμπεριφέρεται, από τη σπάνια στους χρόνους μας αξιοπρέπειά του, την ενέργειά του και την επιμέλεια στις λεπτομέρειες, το πώς ερμηνεύει τα τραγούδια, το μέτρο και τη βαθιά γνώση του, τη σεμνότητά του. Δεν προβάλλει τον εαυτό του αλλά ασχολείται μόνο με το τραγούδι, μας χαρίζει τη μουσική που αγαπάει και δείχνει πόσο μεγάλη χαρά είναι για εκείνον η ανταπόκριση του κοινού. Όταν άρχισα να καταλαβαίνω καλύτερα τα Ελληνικά, ακούγοντας και διαβάζοντας τις συνεντεύξεις του, εκτίμησα τον τρόπο που εκφράζει τη γνώμη του, τη στάση του απέναντι στα πράγματα, για το πώς υπερασπίζει τις αρχές του και τις επιλογές του και με πόσο σεβασμό μιλάει για τη μουσική και τους μουσικούς και για τους δασκάλους του. Αυτός ο σεβασμός υπάρχει σε όλα που κάνει. Η δική μου εμπειρία δείχνει, από το 2003 που προσπαθώ να έρχομαι στην Ελλάδα 3-4 φορές τον χρόνο, με αφορμή τις συναυλίες του, ότι παίζει π.χ. στην πλατεία της Φλώρινας με την ίδια έμπνευση, ενέργεια και επιμέλεια που παίζει στο Ηρώδειο και στο Μέγαρο Μουσικής. Δεν βρίσκω κανέναν άλλο καλλιτέχνη που θα μπορούσε να κάνει με την ίδια γνώση, αγάπη, καταπληκτική δεξιοτεχνία και καλλιτεχνικό επίπεδο μια παράσταση-διαδρομή στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού όπως το Και Με Φως Και Με Θάνατον Ακαταπαύστως, αλλά και όλα τα αφιερώματα των τελευταίων χρόνων. Στον Βαμβακάρη, τον Τσιτσάνη, τον Κουγιουμτζή, στο ρεμπέτικο. Στις διασκευές των παλιών τραγουδιών δεν κοπιάρει τους παλιούς. Παίζει με τον δικό του τρόπο, με καινούργιο ήχο, αλλά τα τραγούδια δεν χάνουν την ουσία και την ψυχή τους. Αυτές οι διασκευές με κάνουν να αναζητώ τις πρώτες και γενικά άλλες, παλιές εκτελέσεις, να ακούω, να ενδιαφέρομαι να μάθω για τους δημιουργούς τους, για τη ζωή τους, για εκείνη την εποχή.

Τέλος, θα ήθελα να κάνω μια ευχή: να κυκλοφορήσει ο Γιώργος Νταλάρας κάποια «διαμάντια» που ηχογραφήθηκαν και έμειναν έξω από τους δίσκους, τραγούδια που έγραψε ο ίδιος, καθώς και τις ηχογραφήσεις όλων των ζωντανών εμφανίσεών του.

Φτάνοντας στην Κωνσταντινούπολη ο γιατρός Dr. Sarper Gursu μάς μιλά για τη συνάντησή του με τον Γιώργο Νταλάρα:

Ήταν καλοκαίρι του 1987. Ο θείος μου, φανατικός ακροατής της ελληνικής μουσικής, πρότεινε στον πατέρα μου να ακούσει δύο καινούργιες κασέτες που είχε αγοράσει από την Αθήνα. Εκείνο το απόγευμα ο πατέρας μου τις άκουσε. Το επόμενο πρωινό φανερά ενθουσιασμένος μου ζήτησε να τις αντιγράψω. Κοιτούσα το εξώφυλλο της πρώτης, στα ελληνικά, και δεν μπορούσα να καταλάβω. Την προσοχή μου τράβηξε η δεύτερη κασέτα: Live Recordings - George Dalaras. ’κουσα και τις δύο καθώς τις αντέγραφα στο παλιό καλό μας κασετόφωνο. Μέχρι τότε άκουγα πολλά είδη μουσικής αλλά κανένας ερμηνευτής δεν μπόρεσε να αγγίξει την καρδιά και την ψυχή μου όπως αυτοί οι δύο. Μαγεύτηκα από τον Γιώργο Νταλάρα και τον Γιάννη Καλατζή. Τις κασέτες τις αντέγραψα για τον πατέρα μου αλλά αυτόματα έγιναν δικές μου. Μετά από αυτό δεν σταμάτησα να ακούω Νταλάρα και Καλατζή! Πού ναι τα χρόνια, Η φωνή του αργιλέ από τον έναν και Γοργόνα, Δελφινάκι, Αν ζούσαν οι αρχαίοι από τον άλλον. Σύντομα αυτοί οι δίσκοι ήταν λίγοι. Ζήτησα από τον θείο μου κι άλλους με αυτές τις καταπληκτικές φωνές, και ο επόμενος που μου έφερε ήταν Ο Σταμούλης Ο Λοχίας. Αυτός ο δίσκος είχε τραγούδια και με τους δύο. Υπήρχε ένας ακόμα τραγουδιστής με πολύ αισθησιακή φωνή που έλεγε το τραγούδι Οι δυο αγάπες Ο Γιάννης Πάριος, που μου άρεσε επίσης. ’ρχισα να αγοράζω τους δικούς μου δίσκους με τους δύο αγαπημένους μου τραγουδιστές. Η αγάπη μου για αυτούς τους καλλιτέχνες μεγάλωνε μέρα με τη μέρα. Στα επόμενα χρόνια ανακάλυψα και άλλους ερμηνευτές με εξαιρετικές φωνές. Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Χαρούλα Αλεξίου, Γλυκερία, Σταμάτης Κόκοτας, Στέλιος Καζαντζίδης Αλλά ο Νταλάρας με αυτή τη φωνή που γιατρεύει την ψυχή, σε χαλαρώνει και σε υπνωτίζει, ήταν πάντα για μένα το νούμερο ένα.

Μετά από 18 χρόνια ήρθε επιτέλους η ευκαιρία να τον δω ζωντανά στη σκηνή, τον Σεπτέμβριο του 2005 στο Κατράκειο Θέατρο, στο έργο Οιδίπους Τύραννος όπου συμμετείχε με τραγούδια του Goran Bregovic. Πήγα με κάποιους φίλους από την Ολλανδία, την Αθήνα και τη Δράμα που είχαν το ίδιο πάθος με μένα για τη μουσική του. Ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα! Δεν θυμάμαι τίποτα από κείνη τη βραδιά πετούσα στα σύννεφα. Στάθηκα ακόμα πιο τυχερός όταν πήγα στα παρασκήνια και τον συνάντησα προσωπικά. Ήταν τόσο καταδεκτικός και μου υπέγραψε και το αγαπημένο μου άλμπουμ, τη Μικρά Ασία, με τα παρακάτω λόγια «Με την αγάπη μου, Νταλάρας». Παρότι δεν ήταν ολοκληρωμένη συναυλία, εκείνη η βραδιά ήταν από τις πιο αξιοσημείωτες της ζωής μου!

Σήμερα ο Γιώργος είναι ένα μέρος της ζωής μου. ’νοιξε μια πόρτα προς την Ελλάδα. Ένας ακόμη λόγος να αγαπώ την άλλη πλευρά του Αιγαίου. Είμαι ευτυχής και υπερήφανος και θέλω να πω πως από το 1987 που τον πρωτοάκουσα δεν έχει περάσει μέρα που να μην ακούω τη μουσική του. Είναι πάντα δίπλα μου όταν τον χρειάζομαι, και θα είναι για πάντα!

Λίγο πιο κάτω, στο Ισραήλ, ο Fadi Safadi και ο Αmnon Giladi θα μας πουν:

Με λένε Φάντη Σαφάντη, είμαι 29 χρόνων και είμαι από τη Ναζαρέτ. Αν με ρωτούσε κανείς πριν από τέσσερα χρόνια τι θέλω πιο πολύ στη ζωή μου, η απάντηση θα ήταν «να πάω στην Ελλάδα και να συναντηθώ με τον Γιώργο Νταλάρα»... Από τότε έχω πάει δύο φορές και τον έχω δει τρεις φορές. Ως το 1999 δεν είχα σχέση με την ελληνική μουσική, εκτός από τα εβραϊκά τραγούδια που έπαιρναν την ελληνική μουσική και έβαζαν εβραϊκούς στίχους. Γνώριζα ονόματα όπως Νταλάρας, Γλυκερία, Καζαντζίδης, Θεοδωράκης, μέχρι τη μέρα που άκουσα τυχαία σε ένα τραγούδι από τον δίσκο Τα Τραγούδια Μου. Τότε έγινε κάτι που δεν μπορώ να εξηγήσω... κάτι που με μάγεψε Αγόρασα, βέβαια, τον δίσκο, χωρίς να ξέρω ούτε λέξη Ελληνικά.

Δεν ήταν η πρώτη φορά που άκουγα το όνομα «Νταλάρας», αλλά μετά απ αυτόν τον δίσκο θέλησα να μάθω περισσότερα. ’ρχισα να ανακαλύπτω την ελληνική μουσική, να ψάχνω να βρω τις πρωτότυπες εκτελέσεις. Γνώρισα το ρεμπέτικο, τα λαϊκά, τα έντεχνα, τους ’κη Πάνου, Καλδάρα, Ζαμπέτα, Μητσάκη, Νικολόπουλο, Κουγιουμτζή, Ελευθερίου, Παπαδόπουλο, Θεοδωράκη, Λοΐζο, Μαρκόπουλο, και πολλούς άλλους. Έτσι αποφάσισα να μάθω την ελληνική γλώσσα. Αγόρασα βιβλία όπως τα «Βαμμένα κόκκινα μαλλιά», και άρχισα να βλέπω ελληνικές σειρές. Η πρώτη ήταν η «Εξαφάνιση», μετά τα «Ματωμένα Χώματα», και άλλες. Η πρώτη φορά που συνάντησα τον Νταλάρα ήταν τον Ιούλιο του 2005 στα Γιάννενα, στην παράσταση «Οιδίπους Τύραννος». Η δεύτερη δυο χρόνια μετά στην Αθήνα στα Τραγούδια Με Ουσίες, και η τρίτη εδώ στο Ισραήλ, όπου πραγματοποιήθηκε άλλο ένα δικό μου όνειρο, όταν του πήρα συνέντευξη για τον διαδικτυακό ραδιοφωνικό σταθμό ClickFM (http://www.clickfm.co.il/english).

Αγαπώ την Ελλάδα, τη μουσική και τη γλώσσα της, θαυμάζω ό,τι είναι ελληνικό και πολλές φορές νιώθω πως σε κάποια προηγούμενη ζωή ήμουν Έλληνας!

Με λένε Αmnon Giladi και πολλές φορές αναρωτιέμαι πώς θα ήταν η ζωή μου χωρίς την ελληνική μουσική, και κυρίως χωρίς τον Γιώργο Νταλάρα. Είμαι απόλυτα εξαρτημένος από τον Γιώργο Νταλάρα και τα υπέροχα τραγούδια του. Ένα ολόκληρο βιβλίο δεν θα ήταν αρκετό να καλύψει την απίστευτη ιστορία της ζωής μου! Όπως τις δυσκολίες που αντιμετώπισα πολλές φορές για να μπορέσω να παρακολουθήσω μια παράσταση. Ήταν το 1971 όταν άκουσα για πρώτη φορά τον Γιώργο Νταλάρα στο κυπριακό ραδιόφωνο, με το τραγούδι Μάνα μου δεν σε άκουσα. Αυτό το τραγούδι άγγιξε την ψυχή μου. Δεν ήξερα το όνομα του τραγουδιστή, αλλά από εκείνη τη μέρα η ζωή μου άλλαξε. ’κουγα τον ίδιο σταθμό μήπως και τον πετύχω ξανά. Τον άκουσα σε μερικά τραγούδια ακόμα και έμαθα πως επρόκειτο για τον Γιώργο Νταλάρα. Ήξερα πως δεν θα ησυχάσω αν δεν πάω να δω από κοντά μια παράστασή του στην Ελλάδα. Κάτι που πραγματοποίησα μετά από μεγάλη προσπάθεια. Το 1972 πήγα σε μια μπουάτ της Πλάκας και τον συνάντησα για πρώτη φορά. Όπως ήταν φυσικό, ξαφνιάστηκε όταν έμαθε ότι ήρθα απ το Ισραήλ μόνο και μόνο για να τον ακούσω. Από τότε τον ακολουθώ σχεδόν σε κάθε του συναυλία όπου κι αν γίνεται, στην Ελλάδα ή σε οποιαδήποτε άλλη χώρα. Θέλω να του εκφράσω τη βαθιά μου ευγνωμοσύνη που ήρθε και με επισκέφθηκε στο σπίτι μου στο Ισραήλ, αλλά και για τον τρόπο που μου συμπεριφέρθηκε όλα αυτά τα χρόνια. Ακόμα και τις φορές που δεν στάθηκε δυνατόν να βρω εισιτήρια, φρόντισε ώστε να μη μείνω απ έξω. Περιττό να πω πως έχω κάθε του προσωπικό δίσκο, ακόμα και αυτούς στους οποίους έχει έστω μια συμμετοχή. Η φωνή του και η στάση του έχουν γίνει μέρος της ζωής μου. Τα τελευταία χρόνια γνώρισα το Dalaras Internet Community. Θέλω να τους ευχαριστήσω για τη βοήθεια και τη στήριξή τους, όπως επίσης και τους μουσικούς της ορχήστρας του, με κάποιους από τους οποίους έχουμε γίνει πολύ καλοί φίλοι.

Κλείνοντας, μου δίνεται η ευκαιρία να σε ευχαριστήσω Γιώργο Νταλάρα για όλα! Μόνο να ήξερες πόσο ωραία κάνεις τη ζωή μου με τα τραγούδια σου... Ευχαριστώ και την ’ννα για τη θερμή της ανταπόκριση κάθε φορά. Και εσένα Κώστα Κωνσταντινόπουλε για τη φιλία τόσων ετών. Αυτό ήταν το απόσταγμα των σκέψεών μου, που πρόκειται να εκδώσω στο βιβλίο «Γιώργος Νταλάρας - Μια ιστορία ζωής».

Το ταξίδι τελειώνει στην Καλαμαριά της Θεσσαλονίκης με τον Γιώργο Νταλάρα σε συνέντευξή του στο περιοδικό «Πολίτης Κ» του Δήμου Καλαμαριάς, το καλοκαίρι του 2007, να δηλώνει:

Έχετε περιοδεύσει σε σχεδόν ολόκληρη την υφήλιο. Δεν είναι λίγοι οι φίλοι σας στο εξωτερικό που επηρεασμένοι από τα τραγούδια σας και τη φωνή σας έχουν μάθει ή προσπαθούν να μάθουν την ελληνική γλώσσα και να ασχοληθούν με την Ελλάδα και τον πολιτισμό της. Κάποιοι έχουν μεταφράσει το μεγαλύτερο μέρος του ρεπερτορίου σας. Τι έχετε να πείτε γι αυτούς τους ανθρώπους;

Γ. Ντ: Με συγκινούν πολύ. Μεγαλώνοντας ωριμάζω και αλλάζω. Τραγουδάω πιο πολύ για τους μουσικούς μου, για τους φίλους μου, και ανάμεσά τους είναι και αυτοί οι άνθρωποι που λέτε. Κάνω κυρίως το μεράκι μου και αποφεύγω τις συμβατικές εμφανίσεις. Εξάλλου, το ξέρετε ότι έχω κάνει πολύ λίγες υποχωρήσεις, και σε αυτό είμαι τυχερός. Συγκινούμαι που στις περιοδείες μου στην Ευρώπη, και ιδιαίτερα σε αυτή την τελευταία, είχαμε πολύ αυξημένο ξένο κοινό και πολύ καλή ανταπόκριση για τη μουσική μας στον τύπο. Το αισθάνεστε και εσείς πόσο τιμητικό είναι να μαθαίνουν οι ξένοι Ελληνικά μέσα από τα τραγούδια μας ή ξένα γκρουπ να παίζουν ρεμπέτικα τραγούδια...

Ευχαριστούμε την κ. Ελίνα Κωστελέτου για τη βοήθειά της στη συγκέντρωση του φωτογραφικού υλικού και την κ.Βιβή Κανελλακοπούλου για τις μεταφράσεις των κειμένων.

Πηγές:

- www.dalaras.com/forum

- Ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια Wikipedia.

- Το Μουσικό Κουτί του Γιώργου Νταλάρα (Επιμέλεια Γιώργου Τσάμπρα - Μinos-Emi 1997).

- Συνέντευξη Γιώργου Νταλάρα στον Θανάση Γιώγλου για το περιοδικό «Πολίτης Κ» (τεύχος 23-Σεπτέμβριος 2007).

Ο ΞΕΝΟΣ ΤΥΠΟΣ

Διθύραμβοι έχουν γραφεί από τον ξένο τύπο για τον Γ. Νταλάρα. Δανειζόμαστε μερικές φράσεις όπως υπάρχουν καταχωρισμένες στο «Μουσικό Κουτί».

«Ένας από τους καλύτερους εκτελεστές που έχουμε δει ποτέ. Φανταστικός παίχτης που στέλνει πολλή δύναμη, ομορφιά και πόνο. Ακόμη και στους μεγαλύτερους χώρους κλέβει την παράσταση. Η μουσική του είναι συνδεδεμένη με τους ανθρώπους και τον δρόμο. Είναι αληθινός, είναι χαρισματικός, είναι απίθανος! [Yediot Achronot (Ισραήλ) 12-6-1987]

« Ό,τι κάνει ο Νταλάρας σήμερα η υπόλοιπη Ελλάδα το κάνει αύριο. Έτσι λέει η Μελίνα Μερκούρη, η ένθερμη υπουργός Πολιτισμού της Ελλάδας, για τον πιο δημοφιλή καλλιτέχνη και ερμηνευτή της χώρας της. Αυτό μαρτυρούν τα γεγονότα». (The Guardian 30-9-1988)

«Είναι πραγματικά ένας σούπερσταρ και ταρακούνησε το Τόμσον Χολ, με το ακροατήριο να τον επευφημεί όρθιο τρεις φορές» (The Toronto Star 19-11-1988)

«Καθώς οι οπαδοί του ’ντριου Λόιντ Βέμπερ γέμιζαν το θέατρο, δίπλα, στο Μέγαρο Μουσικής, το πλήθος συνωστιζόταν για κάτι τελείως διαφορετικό και (τολμώ να υποθέσω) καλύτερο: () μια συναυλία του Γιώργου Νταλάρα, του μεγαλύτερου σύγχρονου τραγουδιστή της ελληνικής λαϊκής μουσικής» (Time out 6-10-1989)

«Ο Γιώργος Νταλάρας γοητεύει όλα τα κοινά με την τρυφερότητα και την ευελιξία της νεανικής και ηχηρής φωνής του, όπως και με το συναίσθημα του τραγουδιού του». (Le Monde 14-10-1991)

«Ο Γιώργος Νταλάρας μπορεί να τραβήξει ένα ευρύ διεθνές κοινό, προσφέροντας ένα εναλλακτικό είδος μουσικής, χωρίς να μειώνει το μεσογειακό ύφος των τραγουδιών του ή να γυρίζει την πλάτη στις ελληνικές του ρίζες, αλλά τις αναμιγνύει με πιο σύγχρονους ήχους». (Music & Media 2-11-1991)

«Εδώ έχουμε έναν επαναστάτη τραγουδιστή που είναι περήφανος να ερμηνεύει για έναν σκοπό». (Τhe European 14-5-1992)

«Γιώργος Νταλάρας: ο δημοφιλής Έλληνας μουσικός αποθεώθηκε στο Βελιγράδι. Από την εποχή του θρυλικού φολκ τραγουδιστή Ζντράβκο Τσόπιτς είχε να συμβεί αυτό που συνέβη πριν από μερικές μέρες. Στο πόδι όλη η σάλα να τραγουδά και να χειροκροτεί κρατώντας αναμμένους αναπτήρες. Η μουσική δεν ήταν δική μας. Ήταν ελληνική. Όπως Έλληνας ήταν και ο τραγουδιστής». (Hoboctvi 3-7-1995)

«Νταλάρας: Η ελληνική φωτιά.

Όταν άκουσα πριν από δεκαπέντε χρόνια για πρώτη φορά τον Νταλάρα σε ένα τραγούδι για τους πρόσφυγες της Μικράς Ασίας με έκανε αμέσως φαν του. Και κάθε μέρα που περνά τραγουδά καλύτερα. Με δικό του τρόπο να συνδυάζει την απίστευτη δύναμη της φωνής του με τη χαρισματική του μορφή, και φοβερή ορχήστρα εννέα μουσικών, συν δυο δυναμικότατες τραγουδίστριες, επιβλήθηκε σε ένα έκπληκτο κοινό». (Musica 6-6-1996)

«Ο Ολύμπιος τραγουδιστής.

Η υποχρέωσή μας να περιγράψουμε με λίγες λέξεις το πολιτιστικό αυτό φαινόμενο που δημιούργησε ο ομηρικός μας επισκέπτης μας οδηγεί στις παρακάτω φράσεις: έχει απίστευτη φωνή, έχει ενθουσιώδη και χαρισματική προσωπικότητα. Ο Νταλάρας μαγνητίζει το κοινό του». (El Pais 23-6-1996)

«Είναι ένας Μεσογειακός τραγουδιστής που έχει ένα ενωτικό μήνυμα για αυτούς τους λαούς (οπότε και για μάς). Ξεπερνά τα γλωσσικά και πολιτιστικά σύνορα. Είναι η φωνή μιας παγκόσμιας μουσικής». (El Dia 16-6-1996)

«Η φωνή είναι μοναδική, ορμητική. Ανυψώνεται δυνατά, με θελκτικές ηχητικότητες. Ο Νταλάρας είναι γενναιόδωρος». (Le Figaro 26-6-1997), ενώ η ίδια εφημερίδα έγραφε το 1993 «Ο Γιώργος Νταλάρας τραγουδάει ελληνικά, η μουσική του όμως μιλάει σε όλο τον κόσμο».

http://www.oasisfm.gr/16,5,01,00.aspx

[Hristaki 313]

Bravooooooooooooooo, Alona!!!

Thank you for posting these wonderful articles.

[Agnie 1]

Επίσης φιλοξενείται ένα άρθρο (του υπογράφοντα το post) με τίτλο "Ο Νταλάρας στον κόσμο" σχετικό με τις εμφανίσεις του Γιώργου Νταλάρα στο εξωτερικό. Στο άρθρο φιλοξενούνται κείμενα μελών της κοινότητάς μας από το εξωτερικό, σχετικά με τις εμπειρίες τους από τις επισκέψεις τους στην Ελλάδα και τις συναυλίες του τραγουδιστή.

http://i66.photobucket.com/albums/h257/agn...ie-14/01-10.jpg

http://i66.photobucket.com/albums/h257/agn...nie-14/02-8.jpg

http://i66.photobucket.com/albums/h257/agn...nie-14/03-7.jpg

http://i66.photobucket.com/albums/h257/agn...nie-14/04-7.jpg

http://i66.photobucket.com/albums/h257/agn...nie-14/05-4.jpg

http://i66.photobucket.com/albums/h257/agn...nie-14/06-5.jpg

http://i66.photobucket.com/albums/h257/agn...nie-14/07-3.jpg

http://i66.photobucket.com/albums/h257/agn...nie-14/08-3.jpg

http://i66.photobucket.com/albums/h257/agnie-14/09.jpg

http://i66.photobucket.com/albums/h257/agn...nie-14/10-2.jpg

[Agnie 1]

Eπίσης, αν και δεν ξέρω πόσους θα ενδιαφέρει αυτό, στην ενότητα του περιοδικού που είναι αφιερωμένη στα μουσικά σχολεία , σ'αυτό το τεύχος φιλοξενείται η Φιλαρμονική και η Μπαντίνα του Πολιτιστικού Οργανισμού του Δήμου Καλαμαριάς.

http://i66.photobucket.com/albums/h257/agn...gnie-14/001.jpg

http://i66.photobucket.com/albums/h257/agn...gnie-14/002.jpg

http://i66.photobucket.com/albums/h257/agn...gnie-14/003.jpg

http://i66.photobucket.com/albums/h257/agn...gnie-14/004.jpg

http://i66.photobucket.com/albums/h257/agn...gnie-14/005.jpg

http://i66.photobucket.com/albums/h257/agn...gnie-14/006.jpg

[Hristaki 313]

Agnie, thank you, for the scans from the magazine.

[Alona 8,279]

Thanasi - thanks again for the wonderful article and

Agnie - as always many thanks for the scans!!!

[Theodore 1,027]

Όλο το ανέβαλα να γράψω το δικό μου μπράβο και στο τέλος έχασα και τη συμμετοχή στο περιοδικό!! :lol: :lol:

Δεν πειράζει όμως!

Μπράβο στο Θανάση για το εξαιρετικό αφιέρωμα-αναδρομή στην πορεία του Γιώργου Νταλάρα στο εξωτερικό και στα παιδιά που έγραψαν απο ψυχής τις εμπειρίες τους!

Ευχαριστώ και τον κύριο Αρναουτάκη για το πολύτιμο ντοκουμέντο που μας χάρισε! Διαφωτιστική και άκρως κατατοπιστική η λίστα!

[thes 1,340]

Απόσπασμα από τη συνέντευξη στο νέο Όασις από τη σελίδα του Gossip-tv 26.11.2009

Νταλάρας: "Δεν μου αρέσουν οι επιλογές του κόσμου"

Δημοσιεύθηκε: 26.11.09 02:46

Του αρέσει πάντα να προκαλεί με τις δηλώσεις του. Δεν φοβάται να εξωτερικεύει τις σκέψεις του .

Αναμφισβήτητα ο Νταλάρας έχει ταλέντο σε αυτό, όπως και στην δουλειά του. "Χάλασαν οι μουσικές παρέες και τα τραγούδια νομίζω είναι στην χειρότερη τους περίοδο. Το τραγούδι έπεσε στα μάτια μου κόσμου γιατί έπεσε και η ποιότητα του" λέει ο Γιώργος Νταλάρας στη συνέντευξη του στο περιοδικό "Οασις". Eτοιμάζοντας το νέο του δίσκο επισημαίνει πως "σήμερα βλέπουμε την οριστική κατάρρευση της δισκογραφίας. Οι λόγοι είναι πολλοί και τους ξέρετε. Λέμε οτι η μεγάλη πειρατεία κατέστρεψε το ελληνικό τραγούδι. Αυτό έχει μια μικρή δόση αλήθειας, αλλά πολύ μικρότερη απο αυτήν που εμφανίζει το πρόβλημα συνολικά η δισκογραφία. Το πρόβλημα είναι αλλού. Είναι οτι πλήν ελαχίστων εξαιρέσεων δεν έχουμε ελληνικές εταιρείες" λέει ο τραγουδιστής. Παραδέχεται πως έχει προκαλέσει με δηλώσεις του και όπως λέει χαρακτηριστικά "κι εμένα δεν μου αρέσουν οι επιλογές του κόσμου. Νομίζω οτι όπως ο κόσμος έχει δικαίωμα να κρίνει εσάς η εμένα που εκτιθέμεθα έτσι έχω κι εγω το δικαίωμα να πώ οτι πολλές φορές δεν μου αρέσουν καθόλου οι επιλογές που κάνει ο κόσμος στα τραγούδια που ακούει και στους χώρους που επιλέγει να διασκεδάσει". Τέλος, σε ερώτηση γιατί δεν έχει κάνει δική του εταιρεία ο Νταλάρας απαντά: "Σαφώς και θα μπορούσα να είχα κάνει δική μου εταιρεία. Απλά δεν θέλω. Η δουλειά μου είναι να κάνω τραγούδια. Αν έκανα μια εταιρεία πάλι η ενασχόληση μου θα περιοριζόταν στο κομμάτι της παραγωγής του δίσκου. Δεν θέλω να ασχοληθώ με το εμπορικό κομμάτι της υπόθεσης και το διαφημιστικοοικονομικό. Γι αυτό χρειάζομαι συνεργάτες" συνεχίζει ο τραγουδιστής και καταλήγει "Σε όποια εταιρεία κι αν είμαι, εκτός απο τους δίσκους μου κάνω και προσπάθειες για να παρουσιάσω και κάτι άλλο απο τη μεριά του παραγωγού". Για την νέα του δουλειά δεν αποκάλυψε πολλά...Το μόνο που είπε είναι πως "πολλές φορές πηγαίνω κόντρα στην αντίληψη του κόσμου"...Τα συμπεράσματα δικά σας!

[Alona 8,279]

Sorry if I missed on something on this serie:

So far I have "Tragoudia pou agapisa" which was released in May 2009.

Did I misunderstand that there are 2 more to come, namely:

"Spanies Ixografiseis" from the personal archives of Dalaras

and

"Mia Nea Ixografisi"

Have the last 2 been released?