Γι αυτό υπάρχουνε οι φίλοι

[megali_mpougatsa 687]

Η αρχή στο ρεφραίν του τραγουδιού ''Η ξενιτιά'', μου θυμίζει το άσμα ''Τι σόι άντρας είσαι εσύ, ρωτώ''...

:lol: :lol: :lol: Κι εγώ αυτό σκέφτηκα αμέσως όταν το άκουσα! :lol: :lol: :lol:

Και γαμώ τα τραγούδια όμως, μπράβο στους Βελλιάδη/Τέρπανδρο!

Μ' αρέσει η ανάλυση του Αποστόλη και του Θάνου

[EKOSTEL 8,742]

Υ.Γ:Αυτός ήταν ο πρώτος καινούργιος δίσκος του Νταλάρα που άκουσα παρέα με το γιο μου...Στο τραγούδι του Ξαρχάκου πέταξε κάτι χαμόγελα...

Σημάδι ή σύμπτωση;

Θέλω να πιστεύω πως είναι σημάδι,Θάνο... Καλό σημάδι!

Θα μπορούσα άνετα να συμφωνήσω με όλα όσα ανέλυσε ο Θάνος για το νέο cd. Και να αρκεστώ σε αυτά. Θα ήμουν καλυμμένη! Αλλά... ακόμα κι αν συμφωνώ με τον Θάνο, δεν θέλω να τσιγκουνευτώ και δικών μου σχολίων για αυτόν τον δίσκο. Έτσι πρέπει κι έτσι νιώθω.

Αύριο η ολοκληρωμένη άποψή μου για τα καινούργια τραγούδια μετά από μία δεύτερη ακρόαση πολλών εντάσεων που θα επιδιώξω..

[EKOSTEL 8,742]

Μετά από αρκετές ακροάσεις μπορώ να πω -αβίαστα- πως πρόκειται για έναν λαϊκό δίσκο με σύγχρονο ήχο που δεν ξεχνά και την παράδοση του λαϊκού τραγουδιού. Έναν δίσκο που σέβεται την ιστορία του Νταλάρα και τον ''τροφοδοτεί'' και με καινούργια,ωραία τραγούδια.

Θα έπρεπε ίσως να βγάλω εκτός συναγωνισμού (ας μου επιτραπεί η έκφραση) το εξαίσιο τραγούδι των Στ.Ξαρχάκου και του Ν.Γκάτσου. ''Δάκρυ με το δάκρυ'' που φτάνει βαθιά, κατευθείαν στην ψυχή. Μεγάλο πολιτικό τραγούδι και μπορεί να θεωρηθεί ως ακριβό δώρο των δημιουργών στον ερμηνευτή αλλά και σε όλους εμάς που έχουμε την χαρά να το ακούμε και να ευφραίνεται η ψυχή και τα αυτιά μας. Δεν έχει σημασία που έρχεται από μια... μακρινή εποχή (την δεκαετία του 80'). Τα μηνύματα είναι πάντα επίκαιρα, δυστυχώς.

Πολύ απλά, μας χαρίζεται -κι ευχαριστούμε- ένα εξαίσιο τραγούδι!

'Oσον αφορά στα υπόλοιπα τραγούδια:

Αυτά που με συνεπήραν είναι και τα δύο του Κατσιγιάννη (''Οι φίλοι'' είναι ένα τραγούδι με διαχρονικό χαρακτήρα και ''Το ποτήρι'' σε ξεσηκώνει και με την λατινοβαλκανική ενορχήστρωση-ειδικά με τις κιθάρες που παίρνουν φωτιά).

''Η ξενιτιά σου'' είναι ένα πάρα πολύ ωραίο τραγούδι με φοβερό ρεφρέν που -κυριολεκτικά- το απογειώνει ο Νταλάρας. Μπράβο στον Βελλιάδη!

''Η ζωή μου μια ιδέα'', μπορώ να πω πως με άγγιξε πολύ -ειδικά ο στίχος. Δυνατή μουσική δεμένη πολύ καλά με τα λόγια.

Ο κεμετζές δίνει ιδιαίτερη και συγκινητική αίσθηση στο ''Έγινες πουλί'' κι ο μαστόρικος στίχος του Χαψιάδη δείχνει τον δρόμο.

Στα δυο τραγούδια -απλωτά- ''Σε τρώει η σκουριά'' και ''Των ματιών σου υπνοβάτης'' κεντάνε τα μπουζούκια και σε κερδίζουν αμέσως!

Στο ''Απόψε γίνε'' έχεις την αίσθηση πως το τραγούδι περίμενε ΑΥΤΗΝ την ερμηνεία. Ο λαϊκός Νταλάρας σε όλο του το μεγαλείο!!!

''Του έρωτα η φανέλα'' και σου έρχεται η διάθεση να πάρεις το ταίρι σου από το χέρι και να λικνιστείς στο ημίφως. Ερωτικός ρυθμός, παθιασμένος, στίχος Προέδρου...

Γιατί ''Είναι τα τραγούδια που πονάνε'' τελικά και σε γειώνουν ή σε απογειώνουν!

Όλα τα τραγούδια έχουν λόγο ύπαρξης. Στο ''Βρέχει'' όμως δεν μου άρεσε ο στίχος. Το ακούς αλλά δεν κολλά καλά κάτι.

''Γι αυτό υπάρχουνε οι φίλοι'' κι ευτυχώς που υπάρχει ο Νταλάρας. Ετοίμασε έναν δίσκο που μην περιμένετε κάποιοι - οι έτοιμοι να τουφεκίσετε- τον δίσκο που θα σταματήσουν τα ρολόγια. Σίγουρα όμως ακούγοντας αυτόν τον δίσκο θα έχει κανείς την αίσθηση πως τον χρόνο που περνά δεν τον καταλαβαίνει και περνά πάρα πολύ όμορφα. Μαζί με κάποια σημαντικά μηνύματα ορισμένων τραγουδιών.

Υ.Γ Μικρή ένσταση η φωτογράφηση. Ο Νταλάρας έχει ακόμα το χάρισμα να απεικονίζεται πάρα πολύ όμορφα. Δεν μου άρεσε όμως -αισθητικά- το consept της φωτογράφησης που ταιριάζει περισσότερο σε κάποιον εκπρόσωπο του ελαφρολαϊκού τραγουδιού. Πολύ ψιλά γράμματα όμως αυτά.

[Χελιδόνι 529]

Σήμερα πήγα και πήρα τους "Φίλους",και ακούγοντας τα ευλογημένα τραγούδια αυτά τα νεογέννητα θα πρέπει να γράψω εντυπώσεις σκέφτηκα.Εντυπώσεις δεν έχω,με τον Νταλάρα ποτέ δεν είχα ποτέ εντυπώσεις παρα μόνο συγκινήσεις.Τις εντυπώσεις τις κρατάω για άλλους,απλά γιατι ο Γιώργος ήταν και θα είναι πολλά σκαλιά πιό πάνω απο τους άλλους.

Οι άνθρωποι που έγραψαν αυτά τα τραγούδια μου είναι οικείοι από καιρό,απο χρόνια.Ο αγαπημένος μου Μάνος Ελευθερίου,ο Λευτέρης Παπαδόπουλος,ο ταξιδιάρης πιά Ηλίας Κατσούλης,ο Ισαάκ,ο Χαψιάδης,ο Γαργάλας,ο Κατσιγιάννης,ο μέγας Σταύρος Ξαρχάκος,ο σοφός Νίκος Γκάτσος,και ύστερα τα άλλα νέα πρόσωπα που είχαν πολλά να πουν και το έδειξαν.

Αυτό που συμβαίνει με τα τραγούδια του Νταλάρα είναι ότι σε καμία περίπτωση δεν τα βρίσκει όποιος τα αγαπάει,αλλά έρχονται εκείνα και τον βρίσκουν εν καιρώ,εν στιγμών ζωής,εν παθών και αναγκών.Έρχονται απο μόνα τους στις παρέες,στις χαρές και στο στόμα.

Το πρώτο τραγούδι που με ξάφνιασε ήταν "Η Ξενητιά μου",η φωνή του σπαθί να το κόβει και να το απογειώνει.

"Σε βρήκα πάλι",ωραίο τραγούδι με τον στίχο του να σε στέλνει μακρυά,να σε ταξιδεύει και να σε κάνει να αισθάνεσαι.

"Σε τρώει η σκουριά",τι καταπληκτικό ζεϊμπέκικο καρδιάς!Ο Γιώργος εδώ μας παίρνει στα φτερά του.

Να τα ανοίγετε κύριε Νταλάρα τα φτερά σας όπως σε αυτό το τραγούδι συχνά όπως ξέρετε γιατι όλοι μας χωράμε πάνω τους.Είναι μεγάλη ανάγκη,χαρά και ευτυχία.

"Δάκρυ το δάκρυ",είπαν πως είναι ένα τραγούδι που δεν μπήκε στο "Ρεμπέτικο".Είναι τώρα όμως ένα δώρο,γιατι σε αυτόν τον κόσμο τίποτα δεν χάνεται που να αξίζει.

’φησα τελευταίο το τραγούδι που μας φωνάζει όλους μας να ανοίξουμε τις καρδιές μας."Γι'αυτό υπάρχουνε οι φίλοι".Είναι στιγμές μας αυτό το τραγούδι,δικές μας και όσων αγαπάμε,όσων χάσαμε,και όσων δενόμαστε για πάντα.Χωρίς αντίτιμο,χωρίς ρόλους και όρους.Μόνο φίλοι.

Γιώργο Νταλάρα σε ευχαριστούμε.

[sabah 0]

Το "Η ξενιτιά σου" μου αρέσει πολύ! Ειδικά εκεί που λέει "στα τρύπια μου παπούτσια" μου θυμίζει έναν Νταλάρα του '90! Υπέροχο!! Επίσης προτιμώ τον στίχο "Την ξενιτιά σου ακολουθώ, πιστός σαν μετανάστης" αντί για τον στίχο "τυφλός σαν μετανάστης", με τον οποίο μας είχε προϊδεάσει ο φίλος sabah. Δεν ξέρω ποιανού ήταν η ιδέα για την αλλαγή, αλλά ταιριάζει καλύτερα. Γενικά ο Νταλάρας χαρίζει μία εξαιρετική ερμηνεία και πιστεύω οτι είναι ένα τραγούδι που θα τραγουδηθεί πολύ!

ειχα κανει λαθος.... :lol: sorry

[petros_petrakis 1,559]

Μου αρέσει που διαβάζω τις εντυπώσεις όλων, για τραγούδια που... δεν έχω ακούσει ακόμα! Δεν το έχω πάρει, ούτε το "κατέβασα" απο πουθενά... Θέλω να "καθήσει" λίγο κ να το ακούσω μετά...

[ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΟΛΥΜΗΧΑΝΟΣ 11,574]

1)Σε τρώει η σκουριά

2)Των ματιών σου υπνοβάτης

3)Δάκρυ με το δάκρυ

Λοιπόν, πείτε με παλιομοδίτη, πείτε με ξεπερασμένο, πείτε με ρομαντικό, πείτε με ότι θέλετε...Δεν με ενδιαφέρει καθόλου....

Αλλά όσο ακούω αυτά τα τραγούδια, όλο και περισσότερο μου αρέσουν...

Eκτός από τη μουσική τους, μεγάλο ενδιαφέρον έχει και η στιχουργική τους που είναι σα να έρχεται από παλιά και διαφέρει από το σημερινό τρόπο γραφής, αλλά είναι συνάμα τόσο σημερινή....

Σήμερα που μας έχει φάει η ακατάσχετη καψούρα και οι ακατανόητες "έντεχνες" έννοιες και φράσεις, ποιος άλλος, απόντος του Καζαντζίδη, θα έβαζε στο στόμα του τραγούδια για την Αυστραλία και τα ορυχεία (λες και δεν υπάρχουν σήμερα),ή στίχους όπως:

"Εγώ μαζί σου και ξενάκι

και στη ζωή σου προσφυγάκι

εγώ της μέρας νυχτωμένος

και στη χαρά σου λυπημένος"

Και στη σημερινή εποχή, που μετά τα μεγάλα φαγοπότια των προηγούμενων ή των πιο προηγούμενων ή των ακόμα πιο προηγούμενων, η κυβέρνηση, προκειμένου να περιορίσει το έλλειμμα, αντί να βάλει το χέρι στις μεγάλες και βαθιές τσέπες, σκέφτεται να προχωρήσει στο κόψιμο του δώρου του Πάσχα και του επιδόματος αδείας των εργαζομένων, πόσο επίκαιροι είναι αυτοί οι στίχοι του Γκάτσου...

"...άδικα στον κόσμο μοιρασμένες οι χαρές

στους πολλούς τα λίγα και στους λίγους τα πολλά

κι η ζωή ποτάμι που στην άβυσσο κυλά..."

[sabah 0]

τεταρτη στις 1 στο Polis theater παρουσιαση δισκου...

[ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΟΛΥΜΗΧΑΝΟΣ 11,574]

Στην εκπομπή του Γιώργου Τσάμπρα ακούστηκαν πριν από λίγο τα :

1)Δάκρυ με το δάκρυ

2)Σε τρώει η σκουριά

3)Έγινες πουλί

4)Η ξενιτιά σου

[Χελιδόνι 529]

Αχ χελιδόνι μου,Στην αλάνα,Σκορπίσανε οι φίλοι μου,η Φαντασία,το δέντρο,Μάνα δε φυτέψαμε,ο ουρανός φεύγει βαρύς,δίχως την καρδούλα σου,του κάτω κόσμου τα πουλιά,χορός των Κυκλάδων,ΔΑΚΡΥ ΜΕ ΤΟ ΔΑΚΡΥ,Μ'έκοψαν με χώρισαν στα δυό,δώστε μου μιά ταυτότητα,τούτος ο τόπος,χάντρα στο κομπολόϊ σου,Παραπονεμένα λόγια,της ορφάνιας γιός,Η ΞΕΝΗΤΙΑ ΣΟΥ,Για πάρε γύφτο,λιώνουν τα νιάτα μας,Πάνε να πεις,έρημα χωριά,το πεπρωμένο,ξένος για σένανε και εχθρός,ΣΕ ΤΡΩΕΙ Η ΣΚΟΥΡΙΑ,ένας κόμπος η χαρά μου,πάρε με φεγγάρι μου,να'μουν ο Μεγαλέξανδρος,μου'δωσε ο πλάστης την καρδιά,ήτανε Απρίλης μήνας,δε φταίω,κάτω απ'την κληματαριά,θέλω να τα πω,μνημόσυνο,εδώ το φως,όμορφη και παράξενη πατρίδα,ο δρόμος είναι δρόμος,ΓΙ'ΑΥΤΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝΕ ΟΙ ΦΙΛΟΙ,Τούτος ο ντουνιάς,η Σμύρνη μάνα καίγεται,το σπίτι μου το πατρικό,Χαροκόπου,εδώ δεν είναι Σαλονίκη,μόρτισσα Αθήνα,τι να τα κάνεις τα φτερά,ανεμολόγιο,χαίρε φτώχια,σαν σβησμένο καρβουνάκι,ήλιε μου σε παρακαλώ,ΤΩΝ ΜΑΤΙΩΝ ΣΟΥ ΥΠΝΟΒΑΤΗΣ,μη γυρίζεις πιά,πρώτη του Δεκέμβρη,σαν με χτύπησε τ'αγιάζι,ο θάνατος του ποιητή,μες στου βοσπόρου τα στενά,τι να σας πω γυναίκες,Ναύπλιο,το προαίσθημα,το φίλτρο,σε φεγγάρια λυπημένα,ρίξε μιά σκάλα στο φεγγάρι,ο παλιός στρατιώτης,όλα γραφτήκανε για σένα,Αχ ο μπαγλαμάς,Έχω έναν καφενέ.’γρια ζωή,τις μακρυνές τις θάλασσες.

Μεγάλα τραγούδια.

[Apostolis 2,082]

:lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol:

Η λίστα, φίλε μου Αντώνη, είναι πολύ μεγαλύτερη και θα γίνει ακόμα μεγαλύτερη!!

[nefeli 1,116]

Κι εγώ θα ταχτώ με το μέρος του παλιομοδίτη Θανάση.Θεωρώ ότι τα δυο πιο ωραία τραγούδια του δίσκου είναι το "Δάκρυ με δάκρυ" και το "σε τρώει η σκουριά".Και όχι μονο τα πιο ωραία αυτού του δίσκου αλλά για μένα είναι αντάξια των κλασικών τραγουδιών του ΝταλάραΚαι δεν θα είχα κανένα πρόβλημα και θα το θεωρούσα και την καλύτερη ιστορικά κίνηση του Νταλάρα να έβγαζε ένα δίσκο το 2009 μόνο με τέτοια τραγούδια.Γιατί είναι άλλο πράγμα να τραγουδάς τέτοια τραγούδια το 1975 που αποτελούσε κοινό τόπο για τους τραγουδιστές και άλλο πράγμα να τα τραγουδάς το 2009 με μια μυθολογία περί τέλους της ιστορίας,των ιδεολογιών κτλ.Για να το μαζεύω λίγο δεν θα πω ότι ο δίσκος στο σύνολό του αποτελεί τομή στη σημερινή δισκογραφική πραγματικότητα αλλά περιέχει 4-5 τραγούδια που τον βάζουν πολύ πιο πάνω από τον σημερινό μέσο όρο.Ερμηνευτικά δε έχουμε να κάνουμε με έναν εξαιρετικό Νταλάρα με καθαρότατη φωνή που δίνει ρεσιτάλ ερμηνειών.Τα υπόλοιπα τραγούδια του δίσκου (πέραν των 4-5) κινούνται σε αρκετά μέτρια επίπεδα.Θεωρώ ότι πέφτουν στην παγίδα του σύγχρονου "μπασταρδεμένου" λαϊκού.Θα προτιμούσα σαφώς έναν αμιγώς λαϊκό δίσκο με την κλασική σημασία του όρου.Νομιζω ότι επιβεβαιώνεται η αδυναμία των μεγάλων λαϊκών φωνών μας να βρουν χώρο για το λαϊκό τραγούδι και προσπαθούν να το κάνουν εκμοντερνίζοντάς το χωρίς -κατά τη γνώμη μου- επιτυχή αποτελέσματα.Πάντως, τα "Σε τρώει η σκουριά", "Δάκρυ με το δάκρυ" και "Η ξενιτιά σου" είναι κορυφαία τραγούδια!!!!!!

[Bithidalaras 27]

Να καταθέσω κι εγώ τις απόψεις μου για τον καινούργιο δίσκο.

''Γι' αυτό υπάρχουνε οι φίλοι'' : Πάρα πολύ ωραίο τραγούδι, με ωραίους στίχους κιόλας. Είναι ό,τι πρέπει για να σε βάλει στο πνεύμα του δίσκου, και φαντάζομαι ότι με αυτό θα αρχίζει και το πρόγραμμα στο Πόλις.

''Σε βρήκα πάλι'' : Δεν μου άρεσε καθόλου το συγκεκριμένο. Μου φαίνεται ασυνάρτητο τραγούδι, και μου βγάζει μια υπερπροσπάθεια να καλυφθούν όλοι οι στίχοι. Καλύτερο από αντίστοιχα τραγούδια άλλων πρόσφατων cd, αλλά μέτριο.

''Είναι τραγούδια που πονάνε'' : Δεν το ακούω πλέον καθόλου. Είναι από τα δύο-τρία τραγούδια του δίσκου που δεν μου άρεσαν εξαρχής και συνεχίζουν να μη μου αρέσουν. Παντελώς αδιάφορο κομμάτι.

''Απόψε γίνε'' : Πάρα πολύ ωραία επανεκτέλεση στο κομμάτι αυτό. Φοβερή ερμηνεία, για μένα ψιλοαναμενόμενη γιατί κάτι τέτοια ουσάκ τα αποθεώνει ο Γιώργος.

''Τα μυστικά σου μην τα καις'' : Στην αρχή μου θύμισε τον ''Πάρη'', κυρίως λόγω ρυθμού. Δεν είναι άσχημο τραγούδι, όχι όμως και φοβερό. Ακούγεται ευχάριστα στα αυτιά μου, αλλά ως εκεί. Όλα αυτά τα κομμάτια που κυμαίνονται σε λίγες νότες και σε μικρή έκταση με κουράζουν λίγο.

''Η ξενιτιά σου'' : Πάρα πολύ ωραίο τραγούδι, από τις καλές στιγμές του δίσκου. Το μόνο ψεγάδι, το σημείο που θυμίζει πολύ το ''Κοριτσάκι σου'' της Βανδή. Αν και αυτό το σημείο μπορεί να τραγουδηθεί με άλλους τρόπους ώστε να ξεπεραστεί κι αυτό. Πολύ ωραίοι και οι στίχοι.

''Βρέχει'' : Αυτό το τραγούδι είναι το πιο ''ποπ'' του δίσκου. Δεν προσπαθεί να αποβάλλει αυτόν τον χαρακτηρισμό, κάτι που μου αρέσει, γιατί τουλάχιστον έτσι, όποιος θέλει το αποδέχεται γι' αυτό που είναι. Προσωπικά, δεν με χαλάει τόσο πολύ. Για ποπ κομμάτι είναι πολύ καλό, και το λέει και πολύ ωραία ο Γιώργος.

''Του έρωτα η φανέλα'' : Παιχνιδιάρικο τραγούδι, όπως τα περισσότερα του Λάκη Παπαδόπουλου. Μου αρέσει να το ακούω γιατί με χαλαρώνει. Ως εκεί όμως. Κατά τ΄άλλα οι στίχοι του προέδρου είναι πολύ όμορφοι (παραπέμπουν και σε ποδόσφαιρο με το ''είναι βαριά η φανέλα'')

''Το ποτήρι'' : Κατά την άποψή μου είναι κατώτερο από τα άλλα τραγούδια του Κατσιγιάννη που έχω ακούσει. Ωραίος ο ρυθμός, κατά τ' άλλα το ''βαλκανικό'' στοιχείο ποτέ μου δεν με ξετρέλενε. Προτιμούσα πχ να είχε κιθάρες εκεί και να παραπέμπει σε λάτιν.

''Σε τρώει η σκουριά΄΄ : Με το πρώτο άκουσμα αυτού του τραγουδιού, με τις πρώτες νότες, είπα ''Εδώ είμαστε''! Καταπληκτικό τραγούδι, καθαρόαιμο λαϊκό, με φοβερούς στίχους. Σίγουρα στις δυο-τρεις καλύτερες στιγμές του δίσκου. Πιστεύω ότι είναι ένα κομμάτι που μπορεί να μείνει αν του δώσουν την αξία που πρέπει να του δώσουν (στα ραδιόφωνα κτλ). Πολύ ''Νταλαρική'' και η ενορχήστρωση.

''Των ματιών σου υπνοβάτης'' : Ό,τι είπα για το ''Σε τρώει η σκουριά'' ισχύει και εδώ. Πολύ ωραίο κομμάτι, κάνει μπαμ ότι συνθέτης του είναι ένας μπουζουκσής. Από τα αγαπημένα μου κι αυτό.

''Η ζωή μου μια ιδέα'' : Πολύ ωραίοι οι στίχοι, ενώ και η μουσική είναι όμορφη. Είναι από τα ζεϊμπέκικα τα ''νέου ύφους'' κυρίως λόγω ενορχήστρωσης.

''Έγινες πουλί'' : Μόνο και μόνο που οι στίχοι ήταν του Χαψιάδη, ήξερα τι θα ακούσω και τι να περιμένω. Πολύ ανεβαστικό κομμάτι, ξεχώρισε αμέσως.

''Κρυφή αφή'' : Το τρυφερό του δίσκου. Το πιο έντεχνο. Το κουπλέ μου άρεσε πάρα πολύ, περίμενα κάτι πιο ενδιαφέρον στο (θεωρητικό τουλάχιστον) ρεφραίν. Μου θυμίζει λίγο και το ''Μια ζωή στο ίδιο τραίνο΄΄. Το καλύτερο σημείο του κομματιού όταν μπαίνει το μπουζούκι. Ανατριχιάζεις.

''Δάκρυ με το δάκρυ'' : Πολύ μεγάλο τραγούδι. Πώς θα γινόταν αλλιώς με τέτοιους συντελεστές; Οι στίχοι είναι απίστευτοι, μέγιστοι, και ακριβώς το ίδιο θεική είναι και η μουσική. Βγαλμένο από τα διαμάντια του παρελθόντος. Ο αμανές του Νταλάρα στο τέλος (τον οποίο κάνει και με μια αναπνοή) κλείνει ιδανικά τον δίσκο.

Υ.Γ: Όλες οι ερμηνείες είναι φοβερές. Ένσταση έχω σε σχέση με την ενορχήστρωση των ζεϊμπέκικων'' και συγκεκριμένα με το θέμα ''Ντραμς''. Προσωπικά πιστεύω ότι τα ντραμς δεν έχουν θέση στα λαικά και κυρίως στα ''ζειμπέκικα''.

Επίσης, στο ''Έγινες πουλί'', όπως και στο ''Απόψε γίνε'' θα προτιμούσα να υπάρχει ένα βιολί, όπως του Ζέρβα πχ στα παλιότερα κομμάτια (αντί πχ για τη λύρα στο ''έγινες πουλί''). Και το ''Απόψε γίνε'', με βιολί πιστεύω ότι θα αποθεωθεί κι άλλο.

Συμπερασματικά, θεωρώ πως το ''Γι' αυτό υπάρχουνε οι φίλοι'' είναι πολύ ωραίος δίσκος, με πολλές όμορφες στιγμές, κάποιες εξ' αυτών δε, κορυφαίες. Μπράβο στον Γιώργο Νταλάρα που πήρε και την πρωτοβουλία να βάλει το ανέκδοτο κομμάτι των Ξαρχάκου-Γκάτσου στο cd. Μακάρι να συνεχιστεί αυτό το θέμα με τα ανέκδοτα κομμάτια. Μόνο καλό μπορεί να κάνει.

[aldebaran 7]

Απο την πρωτη ακροαση ,κολλησα με το τραγουδι ''ειναι τραγουδια που πονανε''.Επειδη εχει πει ελαχιστα τετοια(σε σχεση με τα λαικα) στην καριερα του,θεωρω οτι το μεγαλυτερο ενδιαφερον εχει η ερμηνεια του σ αυτο το κομματι.Ειναι ενας ροκ Νταλαρας.Προσεξτε τη βραχναδα που βγαζει στο τελειωμα του πρωτου κουπλε.Ειναι το τραγουδι που κολλησα περισσοτερο τα τελ. 5-6 χρονια (μαζι με το ''να με θυμασαι'' του Σεμση).Στη διαπασων στο αυτοκινητο,σ ολους τους δρομους της Παρου .

Θελω να ακουσω καποιες φορες ακομα το δισκο,πριν σχολιασω και τα αλλα -εξαιρετικα τα περισσοτερα-τραγουδια.

[anca 42]

Kai ego kolisa me to Einai tragoudia pou ponane Einai polli kalo kai nomizw tha ginei megali epitihia. Olo to album einai poli kalo, kai o Dalaras telios, opos panta, kai oi fotografies sto album episeis, cool

[ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΟΛΥΜΗΧΑΝΟΣ 11,574]

[EKOSTEL 8,742]

Πιο καθαρή δεν γίνεται!

[ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΟΛΥΜΗΧΑΝΟΣ 11,574]

Όπως με πληροφόρησε η Μάρω (και ήταν κάτι που δεν το ήξερα) στη σημερινή συνέντευξη τύπου ο Γιώργος Νταλάρας είπε πως το τραγούδι "Κρυφή αφή" των Μιχάλη Τερζή και Δημήτρη Λέντζου το πρωτοείπε ο Γιώργος Μπαγιώκης.

Βρίσκεται στο δίσκο τους "Μεθυσμένο άλογο"

http://www.studio52.gr/info_gr.asp?infoID=00000okb

[albert 1,558]

Η δισκος σε βινυλιο βγηκε;;

Επειδη λογω δουλειων δεν εχω προλαβει να κατεβω σε καποιο δισκοπωλειο..

[sabah 0]

επισης σε μια ταινια του Χρ. Κετικιδη η οποια προβληθηκε πριν 3 χρονια απο την ερτ-3 με τιτλο "Αν μ'αγαπας" σε μουσικη του Κωστα Βελλιαδη συμπεριλαμβανεται κ το τραγουδι "Κρυφη Αφη" στην οποια πρωταγωνιστη ο Μπαγιωκης...

[ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΟΛΥΜΗΧΑΝΟΣ 11,574]

To δελτίο τύπου

http://i662.photobucket.com/albums/uu345/T...71/scan0006.jpg

[constantin 2]

Eπίσης το Έγινες πουλί του το δώσε ο Γιάννης Τριανταφυλλίδης με ποντιακούς στίχους αλλά προτίμησε να το αλλάξει, με προσοχή όμως ώστε το θέμα στους στίχους να μην φεύγει από το ύφος της παράδοσης.

[marochr 4,538]

Σε κάθε ένα από τα τραγούδια ξεχωριστά αναφέρθηκε ο Γιώργος Νταλάρας στη χθεσινή παρουσίαση του δίσκου στο Polis. Ήταν αναλυτικότατος, όπως πάντα! Μπορείτε να ακούσετε όλη την παρουσίαση στο παρακάτω Link, συγχωρέστε με για τον κακό ήχο... Έχει κοπεί η πρώτη πρόταση, όπως αναφέρεται πως τα τραγούδια από τα οποία έπρεπε να γίνει η επιλογή για το δίσκο ήταν 20 ή 22.

http://rapidshare.com/files/322052963/SynTypou_POLIS_16.12.2009.mp3

Η παρουσίαση ήταν ουσιαστικά και συνέντευξη τύπου για τις επικείμενες εμφανίσεις. Παρόντες όλοι οι συντελεστές. Τόσο των εμφανίσεων όσο και του cd (σχεδόν όλοι).

Ο χώρος είναι αρκετά καλός... Νομίζω πως όπου κι αν κάτσει κάποιος είναι καλά. Οι τιμές είναι όπως αναφέρθηκαν από κάποιον ποιο πάνω...45-50 ευρώ κατ' άτομο και 20 ευρώ στο μπαρ. Χαρακτηρίστηκαν ως πολύ προσιτές, επιτρέψτε μου να διαφωνήσω και να πω πως απλά είναι όπως σε όλα τα άλλα μαγαζιά.

[ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΟΛΥΜΗΧΑΝΟΣ 11,574]

Eυχαριστούμε ιδιαιτέρως...

[albert 1,558]

F-NAC Μοναστηράκι (Εισοδος)

(Στο βαθος διακρινεται η φωτο του "θειου" απο τον δισκο..)

F-NAC (Μοναστηρακι)