Σε τρώει η σκουριά -->rust Eats Away At You

[oberonsghost 15]

Σε τρώει η σκουριά Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος Μουσική: Μάριος Στρόφαλης Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας Τραγούδια λαϊκά αγαπημένα χαράματα Μελβούρνη στο ταξί λόγια και μουσικές μισολιωμένα και φάλτσες οι πενιές του μπουζουξή. Απόμερο φτηνό ξενοδοχείο αρτίστες και παράνομοι μαζί εγώ εργάτης χρόνια σ` ορυχείο κι εσύ γκαρσόνα σ` ένα μαγαζί. Σ` αγάπησα τρελά κι απεγνωσμένα μ` αγάπησες με μίζερη καρδιά εμένανε με φάγανε τα ξένα κι εσένανε σε τρώει η σκουριά.

.......... .......... .......... .......... .......... .......... .......... .......... .......... .......... .......... .......... .......... ..........

Rust eats away at you Music: Marios Strofalis Lyrics: Lefteris Papadopoulos First Recording: George Dalaras Popular songs we loved so much in a taxi going through Melbourne at dawn. Words and music dissolve into eachother and the man on the bouzouki keeps hitting the wrong notes. At an out-of-the-way cheap hotel artistes and illegals share the same fate. I spent years working down a mine and you waited tables in a shop. I loved you madly and hopelessly but you loved me with a grudging heart. These foreign places have eaten away at me just like corrosion eats away at you

I was surprised by this song on the album and found it very moving. It's been a while since I heard a new song about migration.