Eικόνα Αχειροποίητη Του Ανδρέα Κατσιγιάννη

[marochr 4,538]

Από τη συνέντευξη που παραχώρησε ο Ανδρέας Κατσιγιάννης στον Οδυσσέα Ιωάννου (δημοσιεύεται στο σημερινό φύλλο της Ελευθεροτυπίας), διαβάζουμε ότι κυκλοφορεί νέο cd με τον τίτλο "Εικόνα αχειροποίητη" και στο οποίο ο Ανδρέας Κατσιγιάννης μελοποιεί ποιήματα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη και ένα ποίημα του Ηλία Κατσούλη.

 

Συμμετέχουν οι: Νένα Βενετσάνου, Γλυκερία, Αρετή Κετιμέ, Γιώργος Νταλάρας, Βασίλης Σαλέας, Ασπασία Στρατηγού και Μπάμπης Τσέρτος. Το cd θα κυκλοφορήσει την επόμενη Κυριακή 28/4 με την "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία".

 

http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.interviews&id=359047

 

 

(ο τίτλος έγινε χάλια λόγω των προβλημάτων στο φόρουμ, αν μπορεί κάποιος ας το διορθώσει...)

[ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΟΛΥΜΗΧΑΝΟΣ 11,574]

Ο «Παπαδιαμάντης» του Ανδρέα Κατσιγιάννη την Κυριακή με την «Ελευθεροτυπία»

 

Υπογράφει: Θανάσης Γιώγλου                
22/04/2013

 

http://www.ogdoo.gr/portal/index.php?option=ozo_content&perform=view&id=6414&Itemid=39

 

(ΠΡΩΤΗ ΜΕΤΑΔΟΣΗ: ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΠΟΥ ΑΦΙΕΡΩΣΕ Ο ΗΛΙΑΣ ΚΑΤΣΟΥΛΗΣ ΣΤΟΝ ΠΟΙΗΤΗ ΜΕ ΤΟ ΓΙΩΡΓΟ ΝΤΑΛΑΡΑ)

[marochr 4,538]

Πολύ ωραίο τραγούδι!! Και τι ωραία γυρίσματα!

[ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΟΛΥΜΗΧΑΝΟΣ 11,574]

Εγώ, χωρίς υπερβολή, θεωρώ πως αυτό και το "Δάκρυ στο γυαλί", είναι τα ωραιότερα τραγούδια του Κατσιγιάννη.

[albert 1,558]

Πραγματι!!Εξαιρετικό κομμάτι!

[Alona 8,279]

κι εγώ το άκουσα μερικές φορές και μ 'αρέσει πάρα πολύ!! το τραγούδι της Γλυκερίας ακουγόταν οικεία σε μένα και μάλιστα έχει ήδη κυκλοφορήσει το 2008, στο άλμπουμ ΜΑΝΤΟΝΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ (ΔΙΦΩΝΟ). Εξαιρετικό και αυτό! Μπράβο και συγχαρητήρια

[EKOSTEL 8,742]

Πολύ ωραίο!

[Alona 8,279]

[Χελιδόνι 529]

Θα  συμφωνήσω  με  τον  Θάνο  για  τα  δύο  τραγούδια  του  Ανδρέα  και  θα  προσθέσω  και  ένα  άλλο  από  τον  Άξιο  λόγο

σε  στίχους  Λευτέρη  Παπαδόπουλου  με  την  Αρετή  Κετιμέ  και  τον  Δημήτρη  Μπάση,"Ένα  φιλί  για  κείνον"

που  το  αγαπώ  πολύ!!

[afroditaki 1,045]

Πολυ πολυ ωραιο!! Του πηγαινουν πολυ αυτα..

[Alona 8,279]

[Alona 8,279]

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=205312

[EKOSTEL 8,742]

Πέρα από τα ωραία τραγούδια (το σπουδαιότερο κομμάτι μιας δισκογραφικής δουλειάς) το αισθητικό αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό όσον αφορά και στα υπόλοιπα.

[Makis 2,780]

Γιώργος Μυζάλης: Πως προέκυψε ο «Νοσταλγός», το μοναδικό τραγούδι του δίσκου που δεν είναι σε ποίηση του Παπαδιαμάντη, αλλά έχει στίχους του αείμνηστου Ηλία Κατσούλη;

 

Ανδρέας Κατσιγιάννης: Ένα βράδυ, πριν από χρόνια, καθόμασταν με τον Ηλία (Κατσούλη) σε ένα καφενεδάκι στην Καισαριανή και μιλούσαμε για τον Παπαδιαμάντη. Με τον Ηλία Κατσούλη ήμασταν πολύ φίλοι. Ήταν σαν πατέρας μου. Του έλεγα, λοιπόν, εκείνο το βράδυ για το «Όνειρο στο κύμα» και πως είχε μεταφερθεί η δράση του στο θέατρο. Τελειώνοντας την αφήγησή μου, εκείνος μου απήγγειλε κάποιους στίχους. Εντυπωσιάστηκα από τη γλώσσα και τις εικόνες της απαγγελίας και του το είπα. Μου απάντησε ότι δεν ήταν δικό του, αλλά του Παπαδιαμάντη: η «εικόνα αχειροποίητη». Τελειώνοντας, λοιπόν, αργά το βράδυ την παρέα μας, φεύγοντας, μου έδωσε το πακέτο από τα τσιγάρα του, που είχε γραμμένους πάνω κάποιους στίχους. Οι στίχοι αυτοί ήταν, ουσιαστικά, η βιογραφία του Παπαδιαμάντη σε πέντε στροφές. Μετά από καιρό, ξεκινώντας να μελοποιώ τα ποιήματα και τα δίστιχα του Παπαδιαμάντη, θυμήθηκα και βρήκα στο αρχείο μου τους στίχους του Ηλία και έγραψα το «Νοσταλγό». Εν συνεχεία, ήρθε και αυτή η καταπληκτική ερμηνεία από το Γιώργο Νταλάρα. Τον ευχαριστώ από καρδιάς για την προσέγγισή του και για αυτό το πάθος που έβαλε στο τραγούδι. Είναι ένα ιδιαίτερο τραγούδι για το οποίο αισθάνομαι ότι έκανα κι εγώ μια υπέρβαση μέσα μου. Οι καταπληκτικοί στίχοι του Ηλία, γεμάτοι από εικόνες, περιγράφουν το βίο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη…

 

Από τη συνέντευξη του Ανδρέα Κατσιγιάννη στον Γιώργο Μυζάλη με αφορμή τον δίσκο της Εστουδιαντίνας

http://musicspins.blogspot.gr/2013/04/blog-post_26.html

[Alona 8,279]

Aγάπη σε γκρεμό και χάσμα. Ακούγωντας Παπαδιαμάντη τώρα.

Αναρωτιόμαστε ρητορικά με ποιους τρόπους ή για ποιους λόγους θα μπορούσε η εποχή μας και μείς να συντηρήσουμε πέρα από μνημειώδη , οργανικό τον Παπαδιαμάντη , για το αντίθετο , το που θα μπορούσε να βρει καταφύγιο ο ίδιος ανάμεσα μας τώρα, δεν έχω διαπιστώσει να ρισκάρει κανείς την ερώτηση. Τώρα μάλιστα που οι καπνίζοντες διώκονται και οι φτωχοί τείνει να μην μετέχουν της κοινωνίας παρά μόνο σε ρήξη . Στο εκκλησίασμα τόσο στην πόλη , όσο και στα χωριά θα δυσανασχετούσε από την εκκοσμίκευση που ήδη τότε , στα πρώιμα ακόμα συμπτώματα της τον απωθούσε σφόδρα. Που θα εξοικονομούσε σήμερα την μοναχικότητά του, και που την κατάνυξη; Ποια κομμάτια καθημερινότητας θα τον εμπνέανε να τα προεκτείνει; 
Ως στιχουργό θα τον καταχωρούσαμε στο Έθνικ ; Το κράτος που κόβει τις τιμητικές συντάξεις θα υπήρχε περίπτωση σήμερα για ανάλογη προσφορά να τον τιμήσει έστω την προτελευταία μέρα της ζωής του; 
To oτι η εποχή μας κάνει άριστες προσομοιώσεις σημαίνει ότι θα μπορούσε να ανασυστήσει τη Σκιάθο του Παπαδιαμάντη, σε ένα εικονικό περιβάλλον όπως το κάνει για την Ακρόπολη και τις Μυκήνες π.χ. ;
Έχω την πεποίθηση κόντρα σε θεματοφύλακες ότι υπάρχει μια πιθανότητα να εξακολουθεί να συνυπάρχει ο Παπαδιαμάντης με κάποιον τρόπο μαζί μας μόνο αν τον δηλώσουμε οριστικά και ανέκκλητα απολεσθέντα . Να παύσει και αυτή η ανοησία της διένεξης αν θα πρέπει να τον μεταφράσουμε και στην Δημοτική , ωσάν να είχε ο Παπαδιαμάντης τις πολύπλοκες έννοιες και τα διανοήματα που πρέπει οπωσδήποτε οι νεότεροι να εντρυφήσουν , ωσάν να μην είναι θέμα ξεκάθαρα ιδιοτυπίας η δημιουργία του που την συνθέτουν αίσθημα και αντίληψη εντελώς αξεχώριστα από τη γραφή του , δηλαδή τη γλώσσα του. Σε αυτόν που δεν ήθελε να διαπιστώνει την παραμικρή αλλοίωση και ανακατάταξη στα τελετουργικά όπως τα γνώριζε από το χάραμα του ψυχισμού του , μας κόβει ότι θα μπορούσαμε να παρέμβουμε ανάλογα. 
Για αυτό καλύτερα απολεσθείς , έτσι ώστε ίσως η φαντασία κάποιων να ενδιαφερθεί , να καλλιεργήσει ορθά έναν θρύλο εκεί που τώρα περιπλανάται σαν φάντασμα η βεβαιότητα ότι ο μονόχνοτος , ο παρμένος αυτός είναι κοινό μας κτήμα. 
Ας γλυτώσουμε τον Παπαδιαμάντη και μερικούς ακόμα που το αξίζουν από αυτή την εξαθλίωση. Ας παύσει για αυτόν στην εκπαίδευση η παραμικρή μνεία πέραν του ότι ήταν ένας καταραμένος των γραμμάτων , κάτι που και αλήθεια είναι και θα εξάψει τους νέους μας προς την σωστή κατεύθυνση, Άνθρωπος που δεν μπορούσε να συμβιώσει , που παρέμενε αλλά δεν στέριωνε, με ξεκάθαρη προκατάληψη για την τροπή του νεοελληνικού βίου , με έμφυτη γνώση του παρελθόντος, πραγματιστής από την πλευρά των ονείρων, θρήσκος από την πλευρά της εικόνας . 
Ακούω τα τραγούδια του Αντρέα και χαίρομαι που ερευνούν την ευαισθησία του Παπαδιαμάντη σε ένα νεοελληνικό αδιευκρίνιστο μουσικό ιδίωμα , που μέλημά τους είναι όχι μια τυπολατρική αναπαράσταση αλλά η δημιουργία προσωπικής ατμόσφαιράς και αισθήματος, Που είναι παραπλανητικά οικεία , έτσι που αν τα βάλεις στο στόμα σου η τα ακούσεις σαν τραγούδια απελευθερωμένα από το βάρος του αφιερώματος σε μια επιβεβλημένη αξία, είναι βέβαιο ότι κάποια στιγμή θα σε οδηγήσουν στην περιοχή της έκπληξης. Ο αυτοοικτιρμός του ποιητή τους , η βεβαιότητά του για την διαρκή απώλεια της ανθρώπινης υπόστασης έχουν περάσει χωρίς έμφαση και κουλτουρο -εφετζίδικα μουσικά συμφραζόμενα στα τραγούδια που ακούω. Η αισθητοποιημένη φύση του Παπαδιαμάντη σε ανοιχτή αντιπαράθεση με την αισθητοποιημένη πόλη του Καβάφη , ακούγεται σαν χαμένος παράδεισος που ωστόσο η μουσική μπορεί ακόμα να αποπειράται την περιγραφή του, όχι αναμνησιολογικά και στημένα παραδοσιακά , αλλά σαν παράδοξη αίσθηση που αντλεί πλέον από το πουθενά των ανθρώπινων τόπων. 
Υπάρχει και ο στίχος του Ηλία Κατσούλη βεβαία που με την γνωστή μας μαεστρία του αγαπημένου εκλιπόντος , πυκνώνει πληροφορίες για τον Παπαδιαμάντη με τρόπο που να περισσεύει πάντα το αμετάδοτο. Στην δεύτερή μου ακρόαση του δίσκου , άκουσα αυτό το τραγούδι πρώτο , σαν πρόλογο και μετά αφέθηκα ανυποψίαστος στο περιεχόμενο στίχων όπως « Κι αν δεν σε κλάψει η μάνα σου , ο κόσμος δεν δακρύζει» η «Ονείρατα στον ύπνο μου μαυροφτερουγισμένα , σαν περιστέρι στη σπηλιά με τάραξαν και μένα » και αισθάνθηκα μια σταθερή επίκληση να προέρχεται ι από μια κατεύθυνση που δεν μπορούσα να εντοπίσω. Κάτι ουσιαστικά αδιασταύρωτο, κάτι νέο. 
Καλή ακρόαση και σε σας
Ισαάκ Σούσης.

 

https://www.facebook.com/isaaksusis/posts/483811641684070

[EKOSTEL 8,742]

Διακρίνομαι για την ευκολία κατανόησης κειμένων. Ευθαρσώς το λέω! Έχω πρόβλημα που δεν κατάλαβα τι θέλει να πει ο Σούσης; Τίποτα όμως!

[tsoupakas 14]

Πόσο μεγάλο πρόβλημα είναι αυτό που έχει ο Σούσης με τον Παπαδιαμάντη;

[ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΟΛΥΜΗΧΑΝΟΣ 11,574]

Εγώ το παράτησα στο πρώτο μισό της πρώτης παραγράφου...

[afroditaki 1,045]

Προσωπικα βρηκα απολαυστικο το κειμενο. Χορτασαμε τα ευπεπτα. Χαθηκαν πια οι λογιοι, οι ποιητες..

 

Απ'οτι καταλαβα επικεντρωνεται στην μεταφορα του παπαδιαμαντη στο τωρα, αλωβητο απο τα "πυρα" της συγχρονης κοινωνιας, ως στοιχειο της παραδοσης μας. Και αναφερει οτι μουσικα αυτο επιτευχθηκε χωρις να στερειται τον συγχρονο ηχο και την αμεσοτητα της εποχης.

 

Συνοψιζω το κειμενο στις φρασεις

"Για αυτό καλύτερα απολεσθείς" 

"Ας γλυτώσουμε τον Παπαδιαμάντη και μερικούς ακόμα που το αξίζουν από αυτή την εξαθλίωση"

"Ακούω
τα τραγούδια του Αντρέα και χαίρομαι που ερευνούν την ευαισθησία του
Παπαδιαμάντη σε ένα νεοελληνικό αδιευκρίνιστο μουσικό ιδίωμα , που
μέλημά τους είναι όχι μια τυπολατρική αναπαράσταση αλλά η δημιουργία
προσωπικής ατμόσφαιράς και αισθήματος

 

Ισαακ θελουμε και κανενα τραγουδακι!!

[marochr 4,538]

Το κείμενο πάει σε ορισμένα σημεία προς ένα είδος κουλτούρας που δε μου αρέσει γιατί τη θεωρώ υπερβολική (ενίοτε και δήθεν), αλλά το γενικότερο νόημά του για την προσέγγιση του Κατσιγιάννη στα κείμενα του Παπαδιαμάντη μου άρεσε. Ο Παπαδιαμάντης είναι και λίγο παρεξηγημένος για τις νεότερες γενιές, όσον αφορά στο κομμάτι της εκπαίδευσης, σε αντίθεση με τις παλαιότερες που στάθηκαν πιο πολύ στα κείμενά του. Ο Σούσης μπλέκει λίγο όλα αυτά μέχρι να καταλήξει στη θετική κριτική για το αποτέλεσμα.

[thes 1,340]

Το κείμενο αποτιμά, κατά τη γνώμη μου, με θετικό αλλά περίπλοκο τρόπο (και εντελώς διαφορετικό από αυτόν του Παπαδιαμάντη) τόσο το cd όσο και τον Παπαδιαμάντη και καταφέρνει να σου κινήσει την περιέργεια για να το ακούσεις. Είναι και αυτό ένας τρόπος!

[Makis 2,780]

Το κείμενο του Σούση θα υπάρχει ως εισαγωγικό σημείωμα στο δίσκο της Εστουδιαντίνας, «Εικόνα αχειροποίητη» σε μουσική του Ανδρέα Κατσιγιάννη που θα κυκλοφορήσει στο εμπόριο. Δεν υπήρχε στο cd που δόθηκε με την «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία»

 

http://www.musicpaper.gr/articles/item/3169-%CE%B1%CE%B3%CE%AC%CF%80%CE%B7-%CF%83%CE%B5-%CE%B3%CE%BA%CF%81%CE%B5%CE%BC%CF%8C-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%87%CE%AC%CF%83%CE%BC%CE%B1-%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CE%B3%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82-%CF%80%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B7-%CF%84%CF%8E%CF%81%CE%B1#.UYAJTRLfjDW