Apostolis

Η Ποίηση Στη Μουσική Του Μίκη Θεοδωράκη - 18 & 19/3/2014

91 posts in this topic

Το τονίζουμε γιατί βλέπουμε κι ακούμε κάτι τριαντάρηδες ή σαραντάρηδες που μετά από πέντε τραγούδια αρχίζουν και λαχανιάζουν, Σοφία. 

Share this post


Link to post
Share on other sites

Σωστό, αλλά αυτοί δεν είναι τραγουδιστές, κάνουν τους τραγουδιστές. Ελίνα μου, το σχόλιό μου δεν αναφερόταν σε σένα, αλλά σε κάποιους άλλους φίλους που ακούω ή διαβάζω κατά καιρούς, και διερωτώνται πώς είναι δυνατόν να … Τι να κάνει, δηλαδή, να μην τραγουδάει; ή μήπως να ζητήσει και συγγνώμη επειδή το κάνει καλύτερα και από τριαντάρηδες, όπως σωστά λες.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Ήταν μια πολύ ωραία συναυλία. Σπάνια έχει κανείς τη δυνατότητα να ακούσει κάποια από αυτά τα τραγούδια, αφού πέρα από το "άξιον εστί" και τη "ρωμιοσύνη" τα υπόλοιπα σιγά σιγά ξεχνιούνται.

 

Η ορχήστρα θαυμάσια, Μάτσικας και Καραντίνης πέρα από κάνα-δυο μικρά λαθάκια, εξαιρετικοί. Η χορωδία δυστυχώς δεν ήταν πολύ καλή. Μια καλύτερη χορωδία θα μπορούσε να υποστηρίξει σαφώς αποτελεσματικότερα το όλο εγχείρημα. Ο ήχος άριστος, πράγμα που δεν κουράζεται κανείς να διαπιστώνει κάθε, μα κάθε φορά που παρακολουθεί μια συναυλία, σε αυτήν ειδικά την αίθουσα. Είμαστε τυχεροί που διαθέτουμε χώρους σαν κι αυτόν και το κράτος θα πρέπει να κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να κρατηθεί το Μέγαρο ζωντανό.

 

Η Ζουγανέλη ξεκίνησε πολύ άσχημα με την όμορφη πόλη, είχε αστάθειες στη φωνή και φαινόταν αρκετά αγχωμένη. Σύντομα όμως το ξεπέρασε αρκετά και τραγούδησε πολύ καλύτερα. Φαινόταν πως θα μπορούσε να αποδώσει τα τραγούδια εξαιρετικά αν ήταν απαλλαγμένη από το φανερό στρες.

 

Ο Πασχαλίδης ήταν όπως τον γνωρίζουμε εδώ και είκοσι σχεδόν χρόνια. Είπε τα τραγούδια ακριβώς όπως τραγουδά και το προσωπικό του ρεπερτόριο, είχε και κάνα δυο φωνητικά στραβοπατήματα, αναμενόμενο. Προσωπικά πιστεύω πως είναι λίγο προβληματική η επιλογή του συγκεκριμένου προσώπου, αφού δεν είναι φωνητικά άρτιος για να ερμηνεύσει κομμάτια όπως το "όταν σφίγγουν το χέρι" και το "Θα σημάνουν οι καμπάνες".

 

Ο Νταλάρας φανερά συγκρατημένος, ιδιαίτερα στο πρώτο μέρος. Κατέβασε και έναν τόνο δυο-τρία "δυνατά" τραγούδια για να βγουν οι ψηλές νότες. Φαινόταν πως είναι στα "όρια" και δε ζοριζόταν. Το ότι ήταν εκφραστικότατος δεν αμφισβητείται από κανέναν. Για παράδειγμα, στο άσμα ασμάτων ζπήρξε συγκλονιστικός.

 

Η ροή του προγράμματος ήταν καταπληκτική. Ιδιαίτερα ευχάριστο ήταν το γεγονός πως μπήκαν προς το τέλος τα τραγούδια της ρωμιοσύνης, που με το επαναστατικό τους ύφος ξεσήκωσαν τον κόσμο. Η συναυλία επισήμως έκλεισε με το αισιόδοξο "λίγο ακόμα". Οι συμβολισμοί ήταν εμφανέστατοι και ο κόσμος το "έπιασε". Έξω συζητούσαν αρκετοί γι' αυτό.

 

Πολύ αρνητικό για μια ακόμη φορά το γεγονός πως πολλοί επέλεξαν το προτελευταίο τραγούδι για να σηκωθούν να φύγουν. Εκεί που είσαι στην κορύφωση περνάνε μπροστά σου κάτι κωλόγεροι που δε βλέπουν στα είκοσι εκατοστά, σκουντουφλάνε και πάνω σου και σου χαλάνε τη διάθεση.

1 person likes this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Σας ευχαριστούμε….

Οι μουσικοί, οι τεχνικοί, η Ελεονώρα, ο Μίλτος και Εγώ σας ευχαριστούμε από καρδιάς για το σεβασμό και την αγάπη που δείξατε στα τραγούδια του Μίκη.

Να ΄στε καλά.

 

http://www.dalaras.gr/%CF%83%CE%B1%CF%82-%CE%B5%CF%85%CF%87%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CE%B5/

5 people like this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Oι δικές μου εντυπώσεις είναι πέρα συναισθημάτων.Γιατί δεν είναι καν μαγεία όλο αυτό που ζήσαμε,είναι πολύ παραπάνω και λέγεται Δέος.

Έχω μια αδυναμία στην μουσική του Θεοδωράκη από μικρό παιδί,ήταν ο μόνος που έμοιαζε με γίγαντα καθώς άνοιγε τα χέρια του σαν αητόφτερα για να διευθύνει τα τραγούδια του.Και εγώ μάλιστα τον φοβόμουν!!

Όταν όμως ο Νταλάρας τραγουδάει Θεοδωράκη τραντάζεται το σύμπαν ολόκληρο!!

Κράτησα τη ζωή μου...

Όλα τα τραγούδια ήταν σταθμός,ανάσα,πολιτισμός.Εξαιρετικοί οι μουσικοί αλλά και οι τραγουδιστές όπως η Ελεονώρα που με συγκίνησε αλλά και ο Μίλτος,ειδικά στο Ποιος τη ζωή μου και το Εις Σάμον.

Εκεί που εγώ συγκλονίστηκα τελείως ήταν όταν ο Νταλάρας ερμήνευσε Τα παραθύρια ορθάνοιχτα,η ερμηνεία του αυτή ήταν απέραντη,ήταν σαν μετάληψη.

Άσμα ασμάτων...θα σας ομολογήσω πως το τραγούδι αυτό ήταν η δεύτερη φορά που το άκουσα στη ζωή μου προχτές στην δεύτερη παράσταση γιατί η πρώτη ήταν πριν 30 χρόνια!

Όταν το πρωτάκουσα(στον δίσκο Τα Μεγάλα τραγούδια Νο 2) ράγισα,οι στίχοι του΄ Καμπανέλλη περιέγραφαν εικόνες που αποτυπώθηκαν στη μνήμη μου πικρές και δεν τόλμησα άλλη φορά να το αγγίξω μέχρι που ήρθε η ερμηνεία του Νταλάρα και με ξανασυγκλόνησε.

Εμειναν πολλά τραγούδια απ'έξω,και βέβαια το αγαπημένο μου Σαββατόβραδο,όπως και Το τραγούδι της Ξενητιάς,η Δραπετσώνα,η Μαργαρίτα,το Ήταν κάποτε δυό φίλοι,του Χάρου η Μάνα.

Είναι πολλά τα τραγούδια του Θεοδωράκη και όλα μα όλα σημαντικά.

Μακάρι οι παραστάσεις να εκδοθούν με όλα τα τραγούδια και από τις δύο παραστάσεις.

Μεγάλη η χαρά μου που συνάντησα κάποιους από εσας,αν και ήθελα να γινόταν όλους σας.

7 people like this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Νιώθω πολύ τυχερός που ήμουν σε αυτή τη συναυλία.

Πιστεύω πως θα γίνει άλλο ένα σημείο αναφοράς στην πορεία του Γ. Νταλάρα. Το αξίζει γιατί έδωσε νέα πνοή στα τραγούδια αυτά.

Ο λόγος για τον οποίο άρχισα να τον ακούω είναι γιατί κατάλαβα απο τις πρώτες ακροάσεις οτι αυτός ο άνθρωπος παίρνει τη μουσική στα σοβαρά. Πολύ σοβαρά. Αυτό φάνηκε πάλι χθες μέσα απο τις ενορχηστρώσεις και πιστεύω θα γίνει καλύτερα φανερό όταν θα ακούσουμε το CD το οποίο μακάρι να βγει. Οι εκτελέσεις που ακούσαμε ήταν δουλεμένες σαν κέντημα, σε πλημμύριζαν οι μουσικές φράσεις απο όλη την ορχήστρα. Την άξιζαν αυτήν την αναγέννηση τα τραγούδια του Μίκη γιατί πολλά απο αυτά δεν ήταν ηχογραφημένα επιμελώς. 

Θα μπορούσε να έχει προσθέσει λίγα τραγούδια ακόμα όπως είπε και ο Αντώνης, όπως το Σαββατόβραδο, Το τραγούδια της Ξενιτιάς, τη Δραπετσώνα καθώς και κάτι απο το Ραντάρ. Ειδικά την πρώτη βραδιά μου έκανε άσχημη εντύπωση το ότι δεν βγήκε για ανκόρ αν και παροτρύνθηκε έντονα τόσο απο το κοινό όσο και απο τον Μ. Πασχαλίδη. 

Όσον αφορά το Μέγαρο, η αίθουσα έχει σοβαρά προβλήματα ακουστικής σε περιπτώσεις συναυλίων, όπως αυτή, με ηλεκτρική ενίσχυση των οργάνων. Το μέγαρο διαφημίζει οτι η αίθουσα διαθέτει κινητά στοιχεία που μειώνουν τις αντιχήσεις αλλά δεν έχω ακούσει ποτέ να εφαρμόζεται αυτό το σύστημα. Ο ήχος ήταν σχετικά κρύος και χωρίς χαμηλές συχνότητες, το μπάσο, η μπότα και τα μεγάλα τύμπανα δεν είχαν τον όγκο που έπρεπε. Δεν μπορώ να πιστέψω πως είναι αδύνατον να διορθωθεί αυτό το πρόβλημα σε μία απο τις καλύτερες αίθουσες της ευρώπης. 

Ας μη μείνουμε όμως στα αρνητικά, ήταν μια υπέροχη βραδιά που θα θέλαμε πάρα πολύ να αποτυπωθεί και σε CD

8 people like this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Την δεύτερη βραδιά την συναυλία παρακολούθησε -μεταξύ άλλων- η κόρη του Γιάννη Ρίτσου, η Έρη Ρίτσου.

1 person likes this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Όσον αφορά το Μέγαρο, η αίθουσα έχει σοβαρά προβλήματα ακουστικής σε περιπτώσεις συναυλίων, όπως αυτή, με ηλεκτρική ενίσχυση των οργάνων.

 

:huh:  υπάρχει και άλλος τρόπος δηλαδή;

Share this post


Link to post
Share on other sites

Φυσικά και υπάρχει, η φυσική ενίσχυση του ήχου που μπορεί να προκύψει απο τη διάταξη του περιβάλλοντα χώρου. Τρανταχτό παράδειγμα τα αρχαία θέατρα της Επιδαύρου και της Δωδώνης.

2 people like this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Oι δικες μου εντυπωσεις συνοψιζονται στα εξης:

 

- Mια πολυ διαφορετικη και ενδιαφερουσα παρασταση.

 

- Η συνυπαρξη νταλαρα-πασχαλιδη επι σκηνης μου αρεσε περισσοτερο απο ολες τις συνεργασιες του νταλαρα τα τελευταια δεκα χρονια.

 

Δεν ημουν ποτε ιδιαιτερα μυημενη στο εργο του θεοδωρακη, γνωριζα μονο τα πιο δημοφιλη τραγουδια. Ηταν ευτυχημα να γνωρισω αρκετα περισσοτερα απο την φωνη του αγαπημενου μου καλλιτεχνη.

Η ερμηνεια του στο ασμα ασματων συγκλονιστικη.. Μου θυμισε σε πολλα το "αερικο" απο τις περσινες εμφανισεις.

 

Ο πασχαλιδης αποδειχτηκε πολυ καλυτερος των προσδοκιων μου. Τα τραγουδια του θεοδωρακη "κλειδωνουν" πανω στην φωνη του. Επιτρεψτε μου να πω οτι θεωρω την φωνη του την πιο επαναστατικη που υπαρχει αυτη την στιγμη στην ελλαδα. (Τουλαχιστον απο τους επωνυμους). Μεγαλη η ικανοποιηση μου επισης που ειδα τον μποεμ αυτον καλλιτεχνη στο χωρο του μεγαρου, γροθια στο στομαχι πολλων σοβαροφανων κυρίων και κυριών.

 

Αν ελεγα κατι αρνητικο, θα ηταν η ζουγανελη η οποια στην ομορφη πολη μπηκε εντελως εκτος τονου. Η παρουσια της ηταν υποτονικη, ανευρη, δεν γεμισε τον χωρο. Το μοναδικο τραγουδι που απολαυσα απο την φωνη της ηταν η "μαρινα".

Θεωρω οτι η επιλογη της μποφιλιου θα ηταν πολυ πολυ πιο ταιριαστη.

Επισης, την χορωδια θα την ηθελα πιο "επιθετικη".

 

Συνολικα, νιωθω πολυ τυχερη που παρευρεθηκα στις 2 αυτες παραστασεις και ιδιατερα στην δευτερη η οποια χωρις αγχος και με τις 2 προσθεσεις των τραγουδιων ηταν απολαυστικη.

 

Μεγαλη η χαρα μου που γνωρισα επιτελους ολους αυτους τους υπεροχους ανθρωπους απο το εξωτερικο. Ειναι συγκινητικη η αγαπη τους για τον νταλαρα και την ελλαδα.

 

Να ειμαστε ολοι καλα!!!

1 person likes this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Φυσικά και υπάρχει, η φυσική ενίσχυση του ήχου που μπορεί να προκύψει απο τη διάταξη του περιβάλλοντα χώρου. Τρανταχτό παράδειγμα τα αρχαία θέατρα της Επιδαύρου και της Δωδώνης.

 

Nαι, αλλά έγραψες "όσον αφορά το Μέγαρο"...

Share this post


Link to post
Share on other sites

Γιατί και η αίθουσα του μεγάρου έχει φτιαχτεί με παρόμοιες προδιαγραφές.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Γιατί και η αίθουσα του μεγάρου έχει φτιαχτεί με παρόμοιες προδιαγραφές.

Δεν ειναι το ίδιο ομως στην πράξη.

Share this post


Link to post
Share on other sites
αφιερωμένο στον Θανάση

Γιώργος Νταλάρας - Το Ναυάγιο
Στίχοι: Μανώλης Αναγνωστάκης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
 
Θα μείνω κι εγώ μαζί σας μες στη βάρκα
ύστερα απ' το φριχτό ναυάγιο και το χαμό
το πλοίο βουλιάζει τώρα μακριά
που πήγαν οι άλλες βάρκες ποιοι γλίτωσαν
εμείς θα βρούμε κάποτε μια ξέρα
ένα νησί ερημικό
εκεί θα στήσουμε τα σπίτια μας
γύρω-γύρω στη μεγάλη πλατεία
και στη μέση μια εκκλησιά
θα κρεμάσουμε μέσα τη φωτογραφία
του καπετάνιου μας που χάθηκε ψηλά-ψηλά
λίγο πιο χαμηλά του δεύτερου πιο χαμηλά του τρίτου
θ' αλλάξουμε τις γυναίκες μας και θα κάνουμε πολλά παιδιά
κι ύστερα θα καλαφατήσουμε ένα μεγάλο καράβι καινούργιο
ολοκαίνουργιο και θα το ρίξουμε στη θάλασσα
θά 'χουμε γεράσει μα θα μας γνωρίζουνε
μόνο τα παιδιά μας δε θα μοιάζουνε με μας
 
12 people like this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Ευχαριστούμε πολύ, Alona!

1 person likes this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Alona υπερευχαριστούμε!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

1 person likes this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Τι υπέροχος τρόπος να ξεκινάς την ημέρα σου!!!! Σε ευχαριστώ πολύ Alona!!

Edited by Apostolis
1 person likes this

Share this post


Link to post
Share on other sites
Guest
You are commenting as a guest. If you have an account, please sign in.
Reply to this topic...

×   You have pasted content with formatting.   Remove formatting

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

Loading...