Sign in to follow this  
Followers 0
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΟΛΥΜΗΧΑΝΟΣ

Γιώργος Σαμπάνης & Ελεάνα Βραχάλη "Φυλακές υψίστης ασφαλείας"

10 posts in this topic

Καλός ο Στόκας αλλά θρύλο και ίσα κι όμοια με τον Νταλάρα δεν τον λες, υπεύθυνοι της Cobalt.

To cd κυκλοφορεί -καλώς εχόντων των πραγμάτων- στις 5 Μαίου.

3 people like this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Με αυτά τα λόγια ο Γιώργος Νταλάρας χαρακτήρισε χαϊδευτικά τον Σαμπάνη στην προακρόαση του δίσκου «Φυλακή Υψίστης Ασφαλείας».

«Ο καταστροφέας των φωνών, Γιώργος Σαμπάνης»

02/05/2017
ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ

Κώστας Μπαλαχούτης

http://www.ogdoo.gr/epikairotita/mousika-nea/o-katastrofeas-ton-fonon-giorgos-sampanis

Share this post


Link to post
Share on other sites

Ακούστε ολόκληρο το νέο δίσκο & δείτε τα εικαστικά βίντεο σύγχρονων καλλιτεχνών που τον συνοδεύουν.

Ακούμε τη «Φυλακή Υψίστης Ασφαλείας» με Νταλάρα & Στόκα

http://www.ogdoo.gr/diskografia/nees-kyklofories/akoyme-ti-fylaki-ypsistis-asfaleias-me-dalara-stoka

1 person likes this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Παίζει να είναι κι ο μοναδικός δίσκος που κανένα μέλος δε μπήκε στον κόπο (;) να γράψει δυο λογάκιαγια το πως του φάνηκε...

Εγώ θα ομολογήσω (με μια μικρή δόση ντροπής)ότι μόλις σήμερα πήρα στα χέρια μου το cd και το άκουσα από το πρωί 3 φορές.

Η αλήθεια είναι ότι δε μου άρεσε πολύ, κυρίως λόγω της εύκολης, κατά την ταπεινή μου άποψη, μουσικής. Οι στίχοι νομίζω είναι σαφώς καλύτεροι αν και δε μου έκαναν καμία ιδιαίτερη εντύπωση.

Δύο τραγούδια κράτησα: τις Κλειδαριές και το Πρώτο Θέμα. .

Έχω την εντύπωση ότι αυτό το cd θα μπει στο ράφι και δε θα ξαναβγεί.

2 people like this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Πέρα από την κριτική της Χριστίνας στον δίσκο, εγώ θα σταθώ σε κάτι άλλο με αφορμή μία φράση της. Γενικά  τα μέλη τελευταία δεν συμμετέχουν. Είμαστε πλέον λίγοι αυτοί που γράφουμε εδώ. Αν και πολλοί αυτοί που  παρακολουθούν τα γραφόμενα  γιατί η πληροφόρηση εδώ είναι άψογη θεωρώ .Ας όψεται το FB και τα άλλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Από εδώ αρχίσαμε πολλοί να γράφουμε και καλό είναι να μην γυρνάμε την πλάτη.

Για τον δίσκο δεν έγραψα γιατί ακόμη δεν καταστάλαξα. Τον ψάχνω...Οι κλειδαριές εξακολουθούν να μου αρέσουν πολύ. Όπως και το ''Η θάλασσα εντός μου''. Και βρήκα και άλλα τραγούδια να με ''πιάνουν''. Αλλά δεν καταστάλαξα συνολικά για τον δίσκο.Για την ερμηνεία του Νταλάρα δεν χρειάζεται να κατασταλάξω. Είναι αυτός που ξέρουμε κι ακόμα παραπάνω από αυτό που περιμένουμε. Ο Στόκας καλός και ταιριάζει με το κλίμα των τραγουδιών.Λέω καλός γιατί με ενοχλεί πλέον αυτή η βαριεστημάρα και το χύμα που βγάζει στη σκηνή και μου το περνά αντιπαθητικά και στην ερμηνεία. Όταν τον ακούω να τραγουδά τον θυμάμαι στη σκηνή και το συμπαθητικό που νιώθω μου το ανατρέπει. Μάλλον ψυχολογικά αισθητικό είναι το θέμα και αναγνωρίζω πως επηρεάζει την κρίση μου όχι με τον πιο σωστό ή αντικειμενικό τρόπο. Εδώ βέβαια δεν γράφουμε ως ειδήμονες αλλά ως απλοί ακροατές. Οπότε συγχωρείται  το προσωπικό κριτήριο.

2 people like this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Θα συμφωνήσω απόλυτα με το σχόλιο για τις ερμηνείες του Στόκα και αυτό το περίπου αντιπαθητικό ύφος του, που κοντεύει να γίνει σήμα κατατεθέν...

1 person likes this

Share this post


Link to post
Share on other sites

Ας γράψω κι εγώ δυο λόγια... Ο δίσκος δε μου άρεσε καθόλου. Με εξαίρεση τα ρεφραίν του Νταλάρα που οριακά τρώγονται, όλα τα υπόλοιπα για μένα απλά δεν παλεύονται.

Ο Στόκας έχει κουράσει εντελώς με το στυλ "βαριέμαι να τραγουδήσω και χάρη σας κάνω". Μια φορά τα άκουσα τα δικά του και ούτε τα θυμάμαι πια. Ακούω τις "Κλειδαριές" από ...Κότσιρα (ήμαρτον!) και είναι καλύτερα!

H μουσική είναι κάτω του μετρίου, και - κυρίως - εντελώς "κόντρα" στη φωνή του Νταλάρα. Ναι, ο Νταλάρας είναι καταπληκτικός, ανταπεξέρχεται και τα αναδεικνύει όσο δεν πάει, αλλά η μουσική δεν του πάει, και τον οδηγεί σε φωνητικές ακροβασίες και ακρότητες. Επίσης, πολύ ηλεκτρικός ο ήχος και αποπνικτικά τα φίλτρα στη φωνή. Όλα τα κουπλέ, δε, είναι σαν να είπε ο συνθέτης "μαέστρο, έχω γράψει κάτι ρεφραιν, βάλε ένα τουρουρουρου να γεμίζει το χώρο ανάμεσα".

Ακούσαμε λοιπόν:

Είδα και τους άλλους τους κανονικούς
τους φυλακισμένους, τους πραγματικούς.
Κάθε καλοκαίρι τρώνε παγωτό
γλείφοντας το ψέμα τους το ιδανικό.

...

Για έλα απόψε, πες μου κάτι αυθεντικό, 
πες μου σ’ αγαπώ. Μόνο σ’ αγαπώ.

....

Πέρασε ο χρόνος πάλι σαν αστραπή, 
μοιάζει ψέμα ή παραζάλη πως δεν είσαι εκεί.
Δε χωράει στο νου μου πόσο μάλλον στην καρδιά
πως είναι όλα οριστικά.

...

Κάνω πράγματα να με θαυμάσεις,
απ' τα πιο σύνθετα, τα πιο μεγάλα,
ως τις πιο απλές μου αποστάσεις,
βόλτες και σινεμά και όλα τα άλλα.

...

Αν δεν είναι αυτά άρες μάρες κουκουνάρες, τι είναι;  Έχουμε καραφλιάσει πια. Όχι οτι υπόλοιποι στίχοι είναι ιδιαίτερα καλύτεροι. Και οι περισσότερο "καθωσπρέπει" είναι εξίσου φτωχοί σε νόημα και πρωτοτυπία. Ξέρω τουλάχιστον 50 ανθρώπους (το εννοώ, κυριολεκτικά) που άμα τους δώσεις μολύβι και χαρτοπετσέτα θα σου γράψουν τέτοια όσα θες.

2 people like this

Share this post


Link to post
Share on other sites
Guest
You are commenting as a guest. If you have an account, please sign in.
Reply to this topic...

×   You have pasted content with formatting.   Remove formatting

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

Loading...
Sign in to follow this  
Followers 0