Τι χρώματα, τι μουσικές, Αφιέρωμα στο Λευτέρη Παπαδόπουλο, Ηρώδειο 25/06/2018

[nefeli 1,116]

Με απλά λόγια. Από τις ωραιότερες συναυλίες που έχω παρακολουθήσει. Γεμάτη αγάπη, συγκίνηση και μνήμες (ο καθένας τις δικές του). Ο Παπαδόπουλος έχει πραγματικά εικονοποιήσει με τον ωραιότερο τρόπο τα συναισθήματά μας μέσα από τους στίχους του και ακούγοντας όλα αυτά τα τραγούδια μαζεμένα δεν μπορεί παρά να του αποδώσεις τον σεβασμό που του αξίζει.

Ο Νταλάρας ιδανικός "οικοδεσπότης" και επιμελητής του αφιερώματος με μοναδικές επιδόσεις και έκδηλη αυθεντική αγάπη στον Παπαδόπουλο. Είχα πολύ καιρό να τον ακούσω με τόσο καθαρή και γεμάτη ένταση φωνή. Καθηλωτικός. Η επιλογή δε του "Μια Κυριακή" και του "Έπεφτε βαθιά σιωπή" με τις αντίστοιχες ερμηνείες τους εξαιρετικές και -επιτέλους- απρόσμενες. Πολύ γλυκά τα λόγια για τον Πλέσσα με τα οποία συνόδευσε το "Έπεφτε βαθιά σιωπή". Φορτισμένη στιγμή η άφιξη της Αλεξίου στη σκηνή και το ομώνυμο του αφιερώματος τραγούδι με τις υπέροχες δεύτερες του Νταλάρα.Από τις υπόλοιπες ερμηνείες ξεχώρισα την Αλάνα και το Μάνα δε φυτέψαμε. Ο Μητσιάς με την κλασική γλυκιά φωνή και το πολύ καλό ρεπερτόριο που διάλεξε διαχρονικά. Από τους υπόλοιπους τραγουδιστές θα ξεχώριζα τον Μακεδόνα και την Ασλανίδου. Ο Μάστορης δεν άφησε κάτι (μπορεί και να έφταιγε το ολίγον χατγηγιαννικο ρεπερτόριο που επελέγη για εκείνον) ενώ η Βιολέτα Ίκαρη με την ιδιαίτερη φωνή έδωσε ένα δικό της στίγμα. Μουσικοί και ενορχηστρώσεις αναμενόμενα πολύ καλοί, όπως και ο ήχος.

Δεν συνηθίζω να κάνω σχόλια σαν το παρακάτω. Εντυπωσιακό το άλμα καθόδου του Νταλάρα να πέσει στην αγκαλιά του Παπαδόπουλου και να πουν μαζί το τέλος της Άπονης Ζωής μαζί με μια μεγάλη αγκαλιά αλλά εντυπωσιακότερο το άλμα ανόδου.

Να είναι όλοι πάντα καλά και να μας χαρίζουν τέτοιες όμορφες στιγμές!

[EKOSTEL 8,611]

https://www.vipnews.gr/2012-10-25-08-34-16/item/53696-συγκίνηση-και-νοσταλγία-στη-συναυλία-αφιέρωμα-στον-λευτέρη-παπαδόπουλο-pics

https://www.gossip-tv.gr/showbiz/story/544228/sygkinisi-stin-synaylia-afieroma-ston-leyteri-papadopoylo-sto-hrodeio

https://www.902.gr/eidisi/politismos/162197/ti-hromata-ti-moysikes-foto

 

[EKOSTEL 8,611]

 

http://www.ogdoo.gr/epikairotita/eimastan-ekei/lefteris-papadopoulos-ta-xromata-oi-mousikes-pou-tha-tragoudame-panta

 

 

[EKOSTEL 8,611]

Νεφέλη πολύ ωραία τα έγραψες. Μάλιστα έλεγα να μην προσθέσω τίποτα. Αρχικά έλεγα να γεμίσω τον χώρο της ανάρτησής μου μόνο με το ''Λευτέρης Παπαδόπουλος'' και θα ήμουν καλυμμένη. Γιατί τα τραγούδια και ο Λευτέρης Παπαδόπουλος πρωταγωνίστησαν προχτές στο Ηρώδειο. Γιατί όσο επιβαρυμένος σωματικά κι αν ήταν, ήταν λαμπερός και στο τέλος υπέροχα συγκινητικός. Δεν ξέρω τα βίντεο αν μεταφέρουν τη συγκίνηση της βραδιάς και ειδικά του φινάλε. Δίνουν κάτι από το τι νιώσαμε όλοι όμως. Δεν ξέρω κι  αν υπάρχουν ενστάσεις για συμμετοχές ή τραγούδια. Και να υπάρχουν στη συγκεκριμένη περίπτωση ελάχιστα ενδιαφέρουν. Γιατί ήταν μια πολύ δυνατή και καλά δομημένη βραδιά όπου όλοι τραγούδησαν για τον Λευτέρη τους. Άλλοι - οι παλαιότεροι- με την εμπειρία της πολύχρονης φιλίας τους κι άλλοι -οι νεότεροι- με την πρώτη εμπειρία επαφής με τον ίδιο. Δεν ξέρω ποιο συναίσθημα είναι πιο ισχυρό. Μετρά σίγουρα η πολύχρονη φιλία. 'Ολοι μας γίναμε μια χορωδία από την αρχή έως το τέλος της συναυλίας γνωρίζοντας όλα τα τραγούδια. Αφού ζήσαμε παρέα όλα αυτά τα χρόνια με τα τραγούδια του Λευτέρη Παπαδόπουλου. Τα τραγούδια για τους Έλληνες είναι η ζωή μας και η παρηγοριά μας. Όλα τα τραγούδια ανεξαιρέτως; Όχι βέβαια! Τα τραγούδια αυτά που συνδέθηκαν με το dna του Έλληνα και με την χώρα την ίδια. Και τέτοια τραγούδια είναι και όσα έγραψε ο Λ.Παπαδόπουλος. Του χρωστάμε πολλά ευχαριστώ, μας χρωστά κι άλλες τέτοιες σπουδαίες βραδιές με την παρουσία του. Χάρηκα που ήμουν κι εγώ εκεί.Ανάμεσα σε αυτό το ωραίο κοινό.  Λυπάμαι που πολλοί ακροατές δεν μπόρεσαν να βρουν εισιτήρια και να είναι μαζί μας. Συνθέτοντας μια μεγάλη αγκαλιά προς εκείνον. Ακούγοντας τους κορυφαίους μας και τους νεότερους.

Να ζήσεις Λευτέρη Παπαδόπουλε!

 

[EKOSTEL 8,611]

 

[ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΟΛΥΜΗΧΑΝΟΣ 11,420]

Για να πω την αλήθεια, το σημαντικότερο κίνητρο για να ταξιδέψω από την Θεσσαλονίκη για τη συναυλία, εκτός φυσικά από τα ίδια τα τραγούδια του Λευτέρη Παπαδόπουλου, ήταν η συνύπαρξη επί σκηνής του Γιώργου Νταλάρα με τον Μανώλη Μητσιά ή αν προτιμάτε, του Μανώλη Μητσιά με τον Γιώργο Νταλάρα...

Νταλάρας & Μητσιάς έβαλαν «κι άλλη αγάπη στο τραπέζι»

27/06/2018

ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ

Θανάσης Γιώγλου

http://www.ogdoo.gr/epikairotita/eimastan-ekei/dalaras-mitsias-evalan-ki-alli-agapi-sto-trapezi

[Guest Kwsths]

Προσγειώνομαι Αθήνα έπειτα απο πολύωρη πτηση με τη ψυχη στο στομα και καθολου χαλαρός. Καθε λεπτο ελέγχω ολα τα δελτία καιρού. Ερχεται ο τυφώνας Νεφέλη λενε που θα χτυπήσει Ελλάδα με κατακλισμους Δευτέρα τριτη τεταρτη. Αθηνα ομως δειχνει οτι φτανει τριτη ξημερωματα. Λες να μας κάνει τη χάρη; Μας την εκανε. Φτανω κεντρο λαμπει ο ηλιος πανω απο το Ηρώδειο. Μια βραδια απίστευτη. Το δέος του θεάτρου δεν θα το ξεπεράσω ποτε. Μπροστα δεξιά μου δυο σειρες κάθεται ο Λευτέρης. Ενα ριγος με πιανει. Η ιστορία της Ελλάδας διαγράφεται στην αύρα του. Διπλα μου καθεται η αγαπητη φιλη Αννα του Λεβερκουζεν. Ξεκιναμε ενα υπεροχο προγραμμα. Επιβλητικες ερμηνειες. Δυνατή η φωνη του Γιωργου και η γλύκα της φωνης του Μητσια λυγίζει σιδερα. Η έκπληξη της βραδιάς η Βιολετα,μια φωνή τοσο σπάνια και ωραια. Νομίζω ενα λαμπρό μέλλον ξεδιπλώνεται. Συμπαθητικος ο Μαστορας με την ευγενικη ταπεινη του παρουσια. Ο Μακεδονας πολυ καλυτερος απο το αντίστοιχο αφιέρωμα πριν 10 χρονια. Βάρυνε η φωνή του εγινε πιο αντρίκια και νταλκαδιαρικη. Εξαιρετικη η επιλογη και η σειρα τραγουδιων. Το μονο που θα ηθελα οπως ειπε ο Μητσιας μονος του τα χέρια να πει και αντίστοιχα το Σαββατόβραδο ο Γιώργος. Και επίσης το καποιος χτύπησε τη πόρτα ειναι τραγουδι που ΔΕΝ μπαίνει μισό σε ποτ πουρι. Το φεγγάρι φάνηκε πισω απο το Ηρωδειο μαγικα. Ειναι και ο Μιμης Πλέσσας εκει. Συγκινητικη αφιερωση στο επεφτε βαθια σιωπη. Νιώθω στο παπούτσι μου να κοιμάται ο μικρός εγγονός του Γιώργου. Κοίταζω, γελαμε, δεν άντεξε...Καποτε θα μάθει..!Κορύφωση, ανεβαίνει ο Λευτέρης να τραγουδήσει. Λύγισα από συγκίνηση. Το κομματι του ειναι ψηλαά τονικα. Αναλαμβάνει ο Νταλαρας με νοημα στην ορχήστρα και το αλλαζουν τονο ενδιάμεσα. Πηδάει κατω και το τραγουδάνε μαζί ως το τέλος...

Όσοι ηταν εκει ένιωσαν τη μαγεία της βραδιάς. Θα μείνει αξέχαστη για πάντα..

Να σαι καλα Λευτερη για ολα!!!

[thes 1,340]

Η συναυλία δεν είχε όμοιά της. Μια γλύκα και μια ζεστασιά αλλιώτικη. Μπήκα στο Ηρώδειο όταν είχε μαζευτεί ήδη πολύς κόσμος και από την είσοδο ακόμη με εντυπωσίασε ένα δυνατό χειροκρότητα. Έμπαινε ο Λευτέρης Παπαδόπουλος εκείνη την ώρα και όλο το θέατρο χειροκροτούσε. Πριν προλάβω να καθίσω στη θέση δεύτερο εντυπωσιακό χειροκρότημα, αυτή τη φορά για τη Χαρούλα Αλεξίου. Η συναυλία άρχισε και αισθανόμουν τη μουσική να με αγκαλιάζει από παντού. Ποτέ δεν άκουσα τον κόσμο να τραγουδά τόσο πολύ, τόσο δυνατά, με τέτοια λαχτάρα, όπως προχθές το βράδυ. Δεν έχει σημασία να πω ποιός από όλους τους τραγουδιστές μου άρεσε πιο πολύ και γιατί, γιατί μπορεί να φανεί και υποκειμενικό. Σίγουρα ο Γιώργος Νταλάρας είναι αξεπέραστος όχι μόνο για τη φωνή και τις ερμηνείες του αλλά για όλη αυτή την αγάπη και τη ζεστασιά που απέπνεε η στάση του και η όλη του παρουσία. Μου άρεσε πολύ που τον/τους άκουσα μαζί με τον Μανώλη Μητσιά, αλλά και με τον Χρ. Μάστορα. Και πρέπει να πω ότι ανεξάρτητα από το πόσο άρεσαν ή ικανοποίησαν οι ερμηνείες του, για μένα που δεν είναι τραγουδιστής της γενιάς μου, που δεν είναι ο τύπος μου ούτε η μουσική που ακούω τα τραγούδια του, με συγκίνησε και η δική του στάση σεβασμού και αναγνώρισης απέναντι στον Γ. Νταλάρα και στα τραγούδια, αλλά και του Γ. Νταλάρα απέναντί του. Και αξίζει έστω και γι᾽ αυτό, έστω και για να νιώσουν αυτοί οι νέοι τραγουδιστές με το σύγχρονο ρεπερτόριο, που μπορεί και να εντυπωσιάζονται από τα likes στο facebook και τα views στο Youtube ή όπου αλλού, τι σημαίνει μεγάλα, κλασικά τραγούδια και σπουδαίοι δημιουργοί, καί πόσοι τυχεροί θα ήταν να γραφόταν και σήμερα τέτοια.

Και θα ήθελα να πω και κάτι ακόμη που αισθάνθηκα και κατάλαβα ακούοντας όλα αυτά τα σπουδαία τραγούδια μέσα στον υπέροχο αυτό χώρο: μεγάλος ποιητής δεν είναι αυτός που γράφει δυσνόητες και σκοτεινές φράσεις υψηλού ύφους, αλλά είναι αυτός που καταφέρνει να μετατρέπει τις λέξεις της καθημερινότητάς μας σε στίχους και σε μέτρα, να τους χαρίζει ρυθμό και να τις δένει με ομοιοκαταληξία. Είναι αυτός που κάνει τη ζωή μας ποίηση. Αυτό είναι που κάνει για μένα τον Λευτέρη Παπαδόπουλο μεγάλο ποιητή και γι᾽αυτό του χρωστάμε χίλια ευχαριστώ και την ευγνωμοσύνη μας! Να είναι καλά! 

 

 

[EKOSTEL 8,611]

Έχεις δίκιο, Σοφία!

[EKOSTEL 8,611]

Το άλμπουμ των φωτογραφιών της Ευαγγελίας Θωμάκου

 

[ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΟΛΥΜΗΧΑΝΟΣ 11,420]

Τι συμβαίνει όταν ένας αγαπημένος ερμηνευτής σταματά την ορχήστρα, που έχει ξεκινήσει ένα αγαπημένο τραγούδι;
Εκεί είναι που δεν αντέχεις την «αδικία» και φωνάζεις ενστικτωδώς, με φωνή που θα ζήλευαν οι καλύτεροι μανάβηδες στη λαϊκή την αγορά: «Αυτό!!! Αυτό!!!»

Όταν ο Νταλάρας σταμάτησε την ορχήστρα σε ένα αγαπημένο τραγούδι

29/06/2018
ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ

Θανάσης Γιώγλου

http://www.ogdoo.gr/epikairotita/eimastan-ekei/otan-o-dalaras-stamatise-tin-orxistra-se-ena-agapimeno-tragoydi

[EKOSTEL 8,611]

http://www.tanea.gr/news/lifearts/article/5581787/papadopoylos/

Ολου του κόσμου τα τραγούδια

Συγκινητική συναυλία χθες στο κατάμεστο Ηρώδειο για τον ποιητή και στιχουργό Λευτέρη Παπαδόπουλο

Ζωή Λιάκα  | ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 26/06/2018 08:00 |

Από αριστερά: Κώστας Μακεδόνας, Μελίνα Ασλανίδου, Γιώργος Νταλάρας, Μανώλης Μητσιάς, Βιολέτα Ικαρη, Χρήστος Μάστορας, στη σκηνή του Ηρω

Ο Μάνος Χατζιδάκις είχε πει πως στο ελληνικό λαϊκό τραγούδι εκείνοι που έπαιξαν ρόλο στον στίχο και είναι πρωτογενείς φυσιογνωμίες είναι τρεις: Στο αυθεντικό λαϊκό τραγούδι η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου. Στο έντεχνο ο Νίκος Γκάτσος. Και στη νεότερη γενιά ο Λευτέρης Παπαδόπουλος . Ο Νίκος Γκάτσος είχε πει ότι «o Λευτέρης Παπαδόπουλος με τρόμαξε. Οταν άκουσα τα τραγούδια του, είπα πως δεν θα ξαναγράψω. Ο νέος αυτός ποιητής, με την "Απονη ζωή", τη "Φτωχολογιά", την "Καισαριανή" και το "Βάλε κι άλλο πιάτο στο τραπέζι", ξεπέρασε όλους εμάς και δημιούργησε νέα κατάσταση». Για τον Μάνο Λοΐζο ο Λευτέρης Παπαδόπουλος ήταν «μεγάλος παραμυθάς και πιο μεγάλος μάστορας. Μείγμα από μπαρούτι και μέλι. Εραστής του μόχθου και ποιητής ατόφιος. Χαραγμένος ο ίδιος, χάραξε με τον στίχο του τη ζωή μας τα τελευταία χρόνια» Και ο Μπαγιαντέρας: «Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο μεγάλος αυτός λαϊκός ποιητής, έγραψε την "Απονη ζωή". Δεν πιστεύω να γράφτηκε πιο αληθινό τραγούδι στην ιστορία της λαϊκής μουσικής. Ας ήταν να 'μουν εγώ που θα 'χε μελοποιήσει αυτό το τραγούδι».

Είναι μερικές από τις διατυπωμένες εκτιμήσεις για τον σπουδαίο αυτόν ποιητή ο οποίος χθες το βράδυ τιμήθηκε από το Φεστιβάλ Αθηνών και κυρίως από τον κόσμο που γέμισε το Ηρώδειο για να του ανταποδώσει το ευχαριστώ για τους παρηγορητικούς του στίχους. Εκείνους που στέγασαν τα όνειρα, τις προσδοκίες, τα οράματα και τα τρυφερά αισθήματα ενός ολόκληρου λαού. Αλίμονο, σ' ένα βράδυ δεν χωρούν τα 1.300 τραγούδια που έγραψε στην 83χρονη ζωή του. Ομως ο σεφερικός καημός των στίχων του τραγουδήθηκε με πάθος σε εκείνα που με περισσή ευαισθησία μπήκαν στο πρόγραμμα το οποίο επιμελήθηκε με μαεστρία ο Γιώργος  Νταλάρας και που τραγούδησαν - εκτός από τον ίδιον - ο Μανώλης Μητσιάς, ο Κώστας Μακεδόνας, η Βιολέτα Ικαρη και ο Χρήστος Μάστορας.

Η έναρξη της βραδιάς  σκάλισε τις μνήμες όσων κάθε κομμάτι της ζωή τους έχει πυκνωθεί στους ακριβούς στίχους του ποιητή. Και ποιο θα μπορούσε να είναι ιδανικότερο ξεκίνημα με τις παιδικές φωνές να τραγουδούν το «Θα πιω απόψε το φεγγάρι» θυμίζοντας εκείνη την «σύνθετη δωρική λιτότητα» όπως είχε χαρακτηρίσει ο Γιάννης Ευσταθιάδης τη δημιουργία του Λευτέρη Παπαδόπουλου. Εκείνη που καταγράφηκε σε τραγούδια που ήχησαν και ενώθηκαν σε χιλιάδες στόματα χθες στο Ηρώδειο: «Απονη ζωή» «Μάνα δεν φυτέψαμε» «Ποια νύχτα» «Το άγαλμα» «Ο τρελός» «Δεν θα ξαναγαπήσω» «Πες πως μ' αντάμωσες» «Βρέχει φωτιά» «Φτωχολογιά» και τόσα άλλα που διαμόρφωσαν και καθόρισαν το σύγχρονο ελληνικό τραγούδι.

Η δημιουργία του Λευτέρη Παπαδόπουλου είχε σταθμούς και κομβικά σημεία. Οπως τότε που στα 25 του γνώρισε τον Σταύρο Ξαρχάκο και τα τραγούδια «Το απομεσήμερο» και «Απονη ζωή» τράβηξαν γραμμή στο ελληνικό μουσικό πεδίο. Ρωγμή ήταν και οι ερμηνείες των σπουδαίων «μελωδιών με λέξεις», όπως έχουν χαρακτηρίσει τους στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου, από τον Γρηγόρη Μπιθικώτση, τον Γιώργο Νταλάρα, τον Μανώλη Μητσιά και τη Χαρούλα Αλεξίου.

Και όταν χθες ο Γιώργος Νταλάρας κάλεσε την Χαρούλα στην σκηνή για να τραγουδήσει τους στίχους που δάνεισαν τον τίτλο της συναυλίας, «τι χρώματα, τι μουσικές», ο κόσμος με τις επευφημίες και τα χειροκροτήματα θύμισε για άλλη μια φορά τη ρίζα και τη λειτουργία της τέχνης:  θα παρηγορεί και θα μας βγάζει από τη «βάρβαρη αχλή των νεοελληνικών γεγονότων» όπως είχε πει μοναδικά ο Γιάννης Ευσταθιάδης για τον «Πρόεδρο».

 

 

[EKOSTEL 8,611]

Και οι φωτογραφίες της Μάρως. Ειδικά αυτή της προσήλωσης δείχνει πολλά.

https://www.facebook.com/pg/marochr.gr/photos/?tab=album&album_id=1806412459419183

[Anna 734]

my photo of this event, full of love and gratitude