Αφιέρωμα στο Μάνο Ελευθερίου στο Μέγαρο Μουσικής 26,27 & 29/10/18

[nefeli 1,103]

Πήγα στην προχθεσινή και στην χθεσινή παράσταση. Η χθεσινοβραδινή παράσταση (27/10) ήταν σαφώς ανώτερη της πρεμιέρας. Το κοινό εμφανώς πιο συμμετοχικό και ο Νταλάρας πολύ καλός, ξεκούραστος και με μεγαλύτερη διάθεση (προφανώς σε αυτό βοήθησε το κοινό).

Η παράσταση ως γνωστόν ήταν χωρισμένο σε δυο μέρη. Το πρώτο μέρος ήταν το μελοποιημένο ποίημα-πεζό του Ελευθερίου "Νοητός Λύκος" σε μουσική του Γ. Ανδρέου. Ήταν αρκετά βαρύ ως προς τα νοήματά του (με αρκετή από την τάση αυτοκαταστροφής και μελαγχολίας που χαρακτήριζε τον Ελευθερίου) και επειδή αποτελεί ένα άγνωστο εν πολλοίς κείμενο σαφώς ήταν πιο δύσκολο για το κοινό να το αντιληφθεί. Δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε. Είχε κάποιες καλές στιγμές αλλά σίγουρα χρειάζεται χρόνος κι άλλες ακροάσεις για να γίνει καλύτερα αντιληπτό. Επίσης, γενικά θεωρώ ότι η ποίηση δεν χρειάζεται πάντα να μελοποιείται. Μελοποιήσεις που δεν έχουν τέτοια μελωδία ώστε να ρέουν τα νοήματα νομίζω ότι λειτουργούν περισσότερο ανασταλτικά ως προς την πρόσληψη των νοημάτων και δεν βοηθούν για την κατανόηση του ποιητικού λόγου από το κοινό. Γενικά καλή η προσπάθεια αλλά δεν μπορώ να πω ότι με κέρδισε 100%.

Το δεύτερο μέρος αποτελούνταν από 23 περίπου από τα εμβληματικότερα (αν όχι τα εμβληματικότερα) τραγούδια του Ελευθερίου σε πολύ ωραίες εκτελέσεις. Ο Νταλάρας είπε μόνος του "Τα λόγια και τα χρόνια" που ειδικά την δεύτερη βραδιά ήταν μια πολύ όμορφη στιγμή. Πολύ θετικό ρόλο έπαιξε και ο Θηβαίος τόσο στο πρώτο μέρος όσο και στο δεύτερο όπου είπε τα τραγούδια από τον Άμλετ της Σελήνης και την Δίκοπη Ζωή και δικαίως καταχειροκροτήθηκε. Η Φριτζήλα ήταν επίσης πολύ καλή (το τραγούδι "Οι ξένες αγκαλιές" είναι από τα αγαπημένα μου) ενώ και η Τσαλιγοπούλου είχε πολύ θετική παρουσία. Ο Νταλάρας την δεύτερη μέρα ήταν πραγματικά σαν να έκανε restart από το εξουθενωτικό καλοκαίρι.

Οι κρεμασμένες φωτογραφίες του Ελευθερίου μαζί με τα τραγούδια υπενθύμιζαν με έναν τρόπο σε όλη τη διάρκεια της παράστασης την "παρουσία" του.

Συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές!

[EKOSTEL 8,325]

https://www.efsyn.gr/efsyn-city/afieroma-ston-m-eleytherioy-poy-pire-ta-stena-tis-thalassas

 

''Με λίγες μόνον φράσεις θα αναφερθώ (ως οφείλω)στο θέμα της αληθινής η όχι συγκίνησης του Γιώργου Νταλαρα στην εκπομπη/αφιέρωμα στον Μανο Ελευθέριου!
Ήμουν η «υπαίτια» στο να βγει στον αέρα αυτη η εντελώς προσωπική του στιγμή!

Την επόμενη κ την μεθεπόμενη ημερα μετα την εγγραφή της εκπομπής στο στούντιο, έδωσα κυριολεκτικά μάχη με τον Γιωργο προκειμένου να μην κόψω στο μοντάζ την απολύτως ανθρώπινη κ αυθεντική στιγμή που λύγισε κάτω από το βάρος της θύμησης του αγαπημένου του φίλου κ συνεργάτη πολλών χρόνων, Μανου Ελευθεριου!
Θεώρησα οτι αυτη η βαθειά ανθρώπινη κ αληθινή στιγμή του θα έδειχνε σε όσους δεν τον γνωρίζουν και το ανθρώπινο του πρόσωπο!
Αισθανομαι πολυ θυμωμένη με κάποιους κακόβουλους, μικροψυχους, προφανώς χωρίς συναισθήματα ανθρώπους, που έβγαλαν πάλι τα συμπλέγματα τους στην επιφάνεια -προφανώς τους ξεπερνούν- κ αμφισβήτησαν την αυθεντικότητα της έκρηξης των συναισθημάτων του Γιωργου...-προφανώς ειναι στερημένοι συναισθηματικά κ δεν αναγνωρίζουν μια τέτοια ανθρώπινη στιγμή-!,,
Λινα μου συγχαρητήρια για την ανάρτηση σου...είσαι σπουδαία!
Προσωπικά τον Γιωργο τον θαύμαζα κ τον εκτιμούσα βαθύτατα ως καλλιτέχνη!
Σήμερα... μετα από τόσα χρονια κ μέσα από αυτην την μικρή σε διάρκεια προσωπική στιγμή του...που βίωσα απο κοντα...τολμώ να πω οτι παράλληλα με την καλλιτεχνική του υπόσταση, τον αγάπησα κ ως έναν ξεχωριστό κ πλήρη ευαισθησιών Άνθρωπο!
Συγγνώμη Λινα μου αν καταχράστηκα τον «χώρο» σου!
Καλό μεσημέρι!''

Τα παραπάνω έγραψε η κ.Βίκυ Λάσκαρη (παραγωγός του Στην υγειά μας) στον τοίχο της αγαπημένης Λίνας Δημοπούλου ως σχόλιο σε μια υπέροχη ανάρτηση της στιχουργού. Εξηγεί κάποια πράγματα κι εστιάζει στην ειλικρίνεια των συναισθημάτων του Γιώργου Νταλάρα. Αμφισβητήθηκε η αλήθεια του για μια ακόμη φορά μετά την προβολή της εκπομπής. Ευτυχώς από λίγους. Λίγους που κάνουν φασαρία; Δεν ξέρω! Λίγοι που κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια. Λίγοι που η σκατοψυχιά τους αντικατέστησε το φιλότιμο και τη λεβεντιά. Αυτοί οι λίγοι μου βρωμίζουν το σπίτι, τη γειτονιά, την πόλη, την χώρα. Αυτοί οι λίγοι που χλεύασαν ακόμη και την αδερφή του ποιητή γιατί έσπευσε δίπλα στον Νταλάρα να τον αγκαλιάσει.Μίλησα για λίγο με την κ.Λιλή Ελευθερίου. Της είπα παρηγορητικά πως ο ποιητής αγαπήθηκε όσο λίγοι κι εν ζωή. Εκείνη μου απάντησε χαμογελώντας: Του το έλεγα κι εγώ κι ο Μάνος μου έλεγε πονηρά ''σκέψου τι θα γίνει όταν πεθάνω''... Συμπατριώτες, το θέμα είναι να αναγνωρίζουμε το μεγαλείο των ανθρώπων όσο ζούνε κι όχι όταν μας αποχαιρετήσουν. Κι όχι να βγάζουμε τη χολή μας όλη σε όποιον είναι πολύ καλύτερος από εμάς. Προσωπικά δεν με ενόχλησε το ξέσπασμα του Γιώργου Νταλάρα. Με συγκλόνισε. Είναι η έκφραση της απώλειας, ο θυμός για τον Χάρο και κυρίως η απώλεια που αισθανόμαστε όταν χάνουμε έναν φίλο που ήταν συγγενής. Που μιλούσαμε πολύ συχνά μαζί του. Που τον είχαμε ανάγκη. Που μας στάθηκε και του σταθήκαμε. Όσον αφορά εμένα την ακροάτρια που παρακολούθησα την παράσταση του Νοητού Λύκου δεν με ενδιαφέρει να σταθώ ως κριτής μια παράστασης. Όχι σε αυτήν την περίπτωση. Με ενδιαφέρει να πω πως μου έλειψε ο ποιητής. Τον είχαμε συνηθίσει δίπλα μας πάντα παρόντα στις συναυλίες. Στις παρουσιάσεις δίσκων και βιβλίων, στα θέατρα. Πάντα δίπλα στους φίλους του παλιούς και νεότερους. Ήταν ένας ποιητής δικός μας.Μου έλειψε η φυσική του παρουσία. Τον αναζήτησα αλλού. Στα τραγούδια που λένε πάντα την αλήθεια. Ήταν εκεί! Δεν μπορεί!Ήταν μαζί μας! Χάρε! Πόσο μπαγάσας είσαι! Σε νικά όμως η αγάπη των φίλων του Μάνου Ελευθερίου. Μας τον θυμίζει αυτή η αγάπη και μας υπενθυμίζει τι είναι σημαντικό και τι ασήμαντο...

'Εγραψα εντυπώσεις για δύο διαφορετικά πράγματα με κοινό παρονομαστή όμως τη διαχρονική και ουσιαστική φιλία δύο ανθρώπων του τραγουδιού. Του τραγουδιστή Νταλάρα και του ποιητή Ελευθερίου.

 

[nefeli 1,103]

Ευχαριστούμε και για την αλίευση της παραγωγού που έδωσε τελικές απαντήσεις και για αυτό από την ΕφΣυν που μετά καιρό κάνουν αναφορά σε παράσταση σαν "ρεπορταζ" και όχι αναπαραγωγή Δελτίων Τύπου.

[thes 1,340]

Ελίνα, σε ευχαριστούμε για όσα ανέβασες! Και ευχαριστούμε και την κ. Βίκυ Λάσκαρη που κατόρθωσε να μην χαθεί η ανθρώπινη αυτή στιγμή ενός μεγάλου καλλιτέχνη. Δεν είναι η πρώτη φορά που συγκινείται τραγουδώντας και δεν είχε λόγο να είναι μια προσποιητή συγκίνηση. Όποιος δεν πιστεύει την αλήθεια του γεγονότος, δικό του πρόβλημα!

[ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΟΛΥΜΗΧΑΝΟΣ 11,220]

Όλοι όσοι τον είχαμε γνωρίσει και τον συναντούσαμε σχεδόν πάντα σαν απλό ακροατή στις συναυλίες του Γιώργου Νταλάρα, περιμέναμε πως θα «σκάσει μύτη» από κάποια γωνιά του Μεγάρου και θα μας ρωτήσει: «Μα πάλι εδώ είστε; Δεν βαρεθήκατε τόσα χρόνια;». Κι έχω επίσης την αίσθηση πως την περασμένη Παρασκευή ήταν κάπου εκεί και παρακολουθούσε την παράσταση, κρύβοντας με τα χέρια το πρόσωπό του ή έχοντας εκείνο το ανεπανάληπτο, «πονηρό» χαμόγελο του μικρού παιδιού, που μόλις έχει κάνει τη σκανδαλιά και περιμένει να εισπράξει τις συνέπειες της πράξης του...

"Ο νοητός λύκος" & τα τραγούδια του Μάνου Ελευθερίου στο Μέγαρο

29/10/2018

ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ

Θανάσης Γιώγλου

http://www.ogdoo.gr/epikairotita/eimastan-ekei/o-noitos-lykos-ta-tragoydia-tou-manou-eleftheriou-sto-megaro?fbclid=IwAR0Q9A_cCHIr6dnWa_C1v8_sPUDtgBXqcONtff-aFMf5RxZH5dSpbK99w1g

[EKOSTEL 8,325]

Η κ.Ναταλί Χατζηαντωνίου για το αφιέρωμα. Προφανώς δεν βρήκε κάτι θετικό.

https://www.ethnos.gr/politismos/moysiki/1538_ayto-den-itan-afieroma-ston-mano-eleytherioy

[pnikol70 586]

Θα συμφωνήσω με την κ. Χατζηαντωνίου ότι ο Νοητός Λύκος χρειάζεται δεύτερες και τρίτες αναγνώσεις και ίσως με μια διαφορετική, επί το λαϊκότερο ενορχήστρωση, για να σχηματίσεις ασφαλή άποψη. Θα ήταν ψέματα αν δεν παραδεχόμουν ότι κάποιες φορές κοίταξα το ρολόι μου, ανυπομονώντας για το δεύτερο μέρος. Αναγκαστικά ήταν μικρό σα στιγμιότυπο και αυτή η βραχεία διάρκεια σε συνδυασμό με το ούτως ή άλλως παγερό περιβάλλον του Μεγάρου μοιραία δεν απογείωσαν τη διάθεση του κοινού. Οι ερμηνείες όλων ήταν πάντως εξαιρετικές. Ακόμα και η Μαρκίζα της Ελενιτσας, στη δεύτερη ακρόαση μετά το Στην υγειά μας, σχεδόν μου άρεσε.... Στα τραγούδια του Νταλάρα θα ξεχώριζα τα εμβληματικά Λόγια και τα χρόνια και το πολυαγαπημένο μου Τώρα που θα φύγεις. 

ΥΓ: είναι ωραίο που έχουμε μείνει κάποιοι και γράφουμε εντυπώσεις σε αυτήν τη σελίδα!!!

[EKOSTEL 8,325]

Σε αντιδιαστολή της κριτικής της κ.Χατζηαντωνίου. Δεν βάζω σε σύγκριση τους δημοσιογράφους. Όλοι ξέρουν να γράφουν καλά. Καταλήγω πάντως στην απόλυτη υποκειμενικότητα της κρίσης. Ευτυχώς πήγα και σχημάτισα δική μου άποψη που δεν μου την υπαγορεύει κανείς. 

http://www.musicpaper.gr/editorial/item/10080-o-noitos-lykos-tou-manou-eleftheriou-se-mousiki-giorgou-andreou

https://slpress.gr/politismos/o-noitos-lykos-toy-manoy-eleytherioy/?fbclid=IwAR2qYMiSCwD-3AP4VldCaIvdeux6fz1ucgPHt-UHEkaNqXZ8VrQteLjlaQE

[EKOSTEL 8,325]

http://www.philenews.com/downtown/anthropoi/article/614792/gorgs-andreoy-oi-antinomies-toy-syrano-prooikonomoyn-ton-simerino-kosmo

Ο Νοητός Λύκος, σύμφωνα με το συνθέτη Γ.Ανδρέου, θα βγει σε cd.