1η παρουσίαση ''Γιώργος Νταλάρας ... και το καλοκαίρι κρυώνω'' Στοά Βιβλίου, 21-12-2018

[EKOSTEL 8,742]

https://www.flickr.com/photos/georgedalaras/sets/72157674758350687?fbclid=IwAR3Xp_tnZrsY3YdkUcvvJOUQtrADs9df8qhGtd0mqbqzXEKhbtl-3h4IiH0

[EKOSTEL 8,742]

Επέλεξα στον τίτλο του topic να προσθέσω το ''1η παρουσίαση'' γιατί ελπίζω πως θα ακολουθήσουν κι άλλες παρουσιάσεις και ειδικά στη Θεσσαλονίκη.

Μόλις έγινε γνωστή η εκδήλωση της παρουσίασης στη Στοά του Βιβλίου και βλέποντας και τους ομιλητές, σκέφτηκα πως αν βοηθήσουν οι συγκυρίες θα κατέβω στην Αθήνα. Βοήθησαν οι συγκυρίες αλλά-κυρίως- η θέλησή μου ήταν τόσο έντονη που θα δημιουργούσα εγώ τελικά τις συγκυρίες για να είμαι παρούσα στην παρουσίαση. Και δεν διαψεύσθηκα. Οι ομιλητές εγκαρδίως έσπευσαν για να τιμήσουν με την παρουσία τους και για να φωτίσουν από την πλευρά τους την προσωπικότητα του καλλιτέχνη κι ανθρώπου Νταλάρα. Φάνηκε από τον τρόπο που ανέλυσαν την οπτική και το αίσθημά τους.

Ο κόσμος γέμισε τον χώρο της εκδήλωσης αλλά και τον χώρο εκτός όπου υπήρχε οθόνη ευτυχώς. Μαζί με τους απλούς ακροατές πολλοί πολιτικοί, συνθέτες, στιχουργοί, λιγότεροι τραγουδιστές. Ίσως λόγω προγραμμάτων.

''Του χρωστάμε'' είπε ο Δ.Χαριτόπουλος κι έχει δίκιο. Του χρωστάμε όλοι και -κυρίως λέω εγώ- κάποιοι του χρωστάνε και κάποια συγγνώμη. Αν έχουν τη δύναμη να το κάνουν βέβαια. Μίλησε για τον φιλέρευνο, ανήσυχο Νταλάρα, τον μαγικό μύστη της μουσικής.

ο Γ.Κακουλίδης τόνισε την αγάπη του Γ.Νταλάρα στους δασκάλους του και ειδικά στους ποιητές (τους μη έχοντες αλλά τα πάντα κατέχοντες).

Ο Γ.Κιμούλης  τόνισε πως ο Γιώργος δεν σέβεται τον χρόνο επειδή σέβεται πάντα τον τόπο. Είναι λάτρης του τόπου. Τόνισε τον σεβασμό του στη μητέρα.Στέκομαι όμως στο κοινό προσκύνημά τους στη Γυάρο όπου ο Κιμούλης του είπε: ''Φίλε έχεις πια περάσει απέναντι, εκεί που κατοικούν οι αρχηγοί. Να συμπεριφέρεσαι ως τέτοιος γιατί αν δεν το κάνεις θα σου φερθούν σκληρά οι υπόλοιποι εν ζωή αρχηγοί''. Δεν μπόρεσα να του εξηγήσω περισσότερο, δεν βρήκα τον τρόπο. Μετά από χρόνια όμως του λέω:''Όχι, φίλε!Έκανα λάθος τότε.Μείνε έτσι!Σωστά δεν θέλησες να γίνεις αρχηγός, τοποτηρητής.Σωστά συνεχίζεις να περπατάς λαβδακικά, με σεβασμό δηλαδή.Μείνε πάντα έτσι. Με τον δικό σου τρόπο, με τις δικές σου αξίες. Μείνε εκεί, λοιπόν. Κι εγώ από έναν άλλον τόπο λίγο πιο μακριά θα σε κοιτάζω και θα σε νιώθω πάντα φίλο μου και συγγενή μου. Μείνε εκεί.Λάτρευε πάντα τον τόπο γιατί μόνο έτσι θα μείνεις στο χρόνο.Μείνε εκεί κι ας κρυώνεις και το καλοκαίρι.Σ' αγαπάω φίλε! Σ' αγαπάω γιατί κατάφερες να γίνεις αυτό που είσαι. Μακάρι κάποτε να το καταφέρω κι εγώ.'' Εκεί ο επίλογός του κι εκεί δάκρυσα. Ίσως γιατί λατρεύω και τον Κιμούλη...

Η Όλγα Μπακομάρου, η δημοσιογράφος των συνεντεύξεων, είπε πως θα μπορούσε να είναι το βιβλίο μια μεγάλη συναρπαστική συνέντευξη.Μίλησε για τον μαχητή και στοχοπροσηλωμένο Νταλάρα. Κι έκλεισε με ερώτηση στον Νταλάρα. Γιατί τρέχει με τη μηχανή με χίλια, με 400 με 200; Και η απάντηση. Γιατί θέλω να ζήσω...Όσο μεγαλώνει, δήλωσε η Μπακομάρου για την ίδια, τον Γ.Νταλάρα τον αγαπά περισσότερο γιατί τον καταλαβαίνει περισσότερο.

Ο Θ.Λάλας εστίασε στο γεγονός πως ο Νταλάρας είναι από τους ανθρώπους που θέλεις συνεχώς να μιλάς μαζί τους.Ήταν όνειρο αυτό το βιβλίο για τον ίδιο.

Ο Π.Τσίμας μίλησε για τη γενναιοδωρία του Νταλάρα. Περιέγραψε την περιήγηση στο Μουσείο μουσικών οργάνων στην Αβάνα και πώς ο Νταλάρας κοιτούσε τα εκθέματα. Επίσης εξέφρασε τον θαυμασμό, την αγάπη και την ευγνωμοσύνη του ειδικά για την εκπομπή που ζήτησε να γίνει στον 902 από τον Νταλάρα και ήταν εξαιρετική. Κάποιοι την θυμόμαστε και την έχουμε στο αρχείο φυσικά. Και η ανάλυση για τη σύσταση του καλλιτέχνη. Μικρό ποσοστό ταλέντο, μεγαλύτερο ποσοστό δουλειά και το απόλυτο σχεδόν ποσοστό η προσωπικότητα.

Η Χ.Αλεξίου είπε πως διαβάζοντας το βιβλίο ήταν σαν να διάβαζε τη δική της ζωή. Μίλησε με ψυχή κι αίσθημα. Ήταν σαν να ήμασταν αδέρφια χωρίς να γνωριζόμασταν.Κι έκλεισε  λέγοντάς του ''σ'αγαπώ πολύ''

Ο Μ.Μυτακίδης άρχισε με ένα περιστατικό τον περασμένο Αύγουστο στο Ηρώδειο. Που έχασε το βραχιολάκι της η κόρη του και προσπαθούσαν να τον πείσουν πως δεν πειράζει, θα ζήσει και χωρίς το βραχιολάκι. Θα σήκωνε τη σκηνή για να το βρουν. Μιλούσε εμφανώς συγκινημένος για τα κοινά σημεία τους στη ζωή που δεν τα πίστευε ούτε ο ίδιος. Η διαφορά τους ήταν πως δεν κρύωνε τόσο πολύ γιατί φρόντισε η γενιά του Γιώργου γι αυτό.''Έσπασε'' η φωνή του σε αυτό το σημείο. Χαρακτήρισε τον Γ.Νταλάρα και την παρούσα Χαρούλα σαν τους τελευταίους από τους πραγματικούς. 

Ο Λ.Μαχαιρίτσας μίλησε για το πόσο γλυκός, τρυφερός, ευγενικός άνθρωπος είναι ο Γ.Νταλάρας. Τρεις οι παράμετροι. Ο άνθρωπος, ο μουσικός, ο τραγουδιστής. Και του χρωστά τα πάντα.

Ο Χρ.Νικολόπουλος μίλησε για τον αγαπημένο του Γ.Νταλάρα.Τον σπάνιο, μεγαλόψυχο άνθρωπο, σπουδαίο τραγουδιστή και μουσικό. Ο μοναδικός τραγουδιστής με απεριόριστες δυνατότητες που τραγουδά σαν μουσικός. Διαφώνησε με τον παράγοντα της μουσικής (ο Μ.Μάτσας που ήταν παρών) που έγραψε στη βιογραφία του πως ο  Γιώργος χρησιμοποιεί περισσότερο το μυαλό και λιγότερο τη φωνή. Ο Γιώργος, είπε ο Νικολόπουλος, έβαζε πρώτα τη ψυχή του μετά τη φωνή του και τελευταία το μυαλό του. Ευχαρίστησε για όσα διδάχτηκε από τον φίλο του και γιατί στις πιο δύσκολες στιγμές του του συμπαραστάθηκε έμπρακτα κι έτσι κέρδισε την ηρεμία τη δική του και της οικογένειάς του.

Ο Λ.Παπαδόπουλος λόγω μικρής ασθένειας δεν μπόρεσε να είναι παρών.

Την εκδήλωση έκλεισε ο Γ.Νταλάρας και μου καρφώθηκε η φράση του ''δεν τελείωσε έχει κι άλλο'' όπως και πότε επιτέλους θα μιλήσουν οι άνθρωποι για την αγάπη, τη συμπόνοια, τον φόβο του φασισμού και του ρατσισμού και ''πότε θα γίνουμε άνθρωποι'' η ερώτηση που τον βασάνιζε από 12 χρονών.. Στο τέλος πολύ  υπομονετικά και γενναιόδωρα υπέγραψε δεκάδες αντίτυπα. Κι ενώ  κρατούσα και το δικό μου βιβλίο προς υπογραφή αποφάσισα να μην τον κουράσω.  Και δεν του το έδωσα να υπογράψει. Επέστρεψα πίσω στην Καλαμαριά  άπρακτη ,όπως λένε, αλλά γεμάτη από εικόνες και συναισθήματα. Και βεβαίως αποφασισμένη να μην το πάω και το φέρνω το βιβλίο οκτώ χρόνια, όπως έκανα με το Μουσικό κουτί. Την επόμενη φορά στη Θεσσαλονίκη θέλω να ελπίζω λοιπόν θα έχω και την υπογραφή του. Να είναι καλά!

 

 

[EKOSTEL 8,742]

https://www.vipnews.gr/2012-10-25-08-34-16/item/57405-πραγματοποιήθηκε-η-παρουσιάση-βιβλίου-του-θανάση-λάλα-για-τον-γιώργο-νταλάρα

[EKOSTEL 8,742]

Στο 27ο λεπτό το ρεπορτάζ στις ειδήσεις του Star.

 

[EKOSTEL 8,742]

Η ανάρτηση κυρίως για τα δύο περιστατικά του Γ.Νταλάρα με τη σύζυγό του. Πρέπει να πω πως όλη η αίθουσα γέλασε πολύ.

https://neoskosmos.com/el/205255/gnorisete-ton-pragmatiko-giorgo-ntalara-mesa-apo-ena-monadiko-vivlio-tou-thanasi-lala/

Πώς αποφασίσατε να γράψετε βιβλίο για τον Νταλάρα;
Θ.Λ.: Γιατί είναι ο Νταλάρας. Είναι 50 χρόνια περίπου στην κορυφή του βουνού της επιτυχίας. Είναι από τους λίγους αυτόπτες μάρτυρες που μπορούν να διηγηθούν τι συμβαίνει τα πενήντα τελευταία χρόνια στην κορυφή του ελληνικού τραγουδιού. Το 1982 έκανα την πρώτη μου συνέντευξη μαζί του για το Playboy. Έκτοτε η σχέση μας με τον Γιώργο Νταλάρα αναπτύχθηκε. Κάθε τόσο συναντιόμασταν και μιλούσαμε για όλα, για τα ίδια δηλαδή, αλλά κάθε φορά ο Νταλάρας ήταν ένας άλλος.

Στο βιβλίο σας αναφέρετε ότι είναι ο εντυπωσιακότερα εξελισσόμενος συνομιλητής που είχατε όλα αυτά τα χρόνια.
Πράγματι, στις συναντήσεις μας τον άφηνα στο τέλος μιας συζήτησης με πλήρη ή μερική άγνοια ενός θέματος και στην επόμενη συνάντηση έπεφτα πάνω σε έναν άνθρωπο που είχε μελετήσει σε βάθος το θέμα που αγνοούσε. Ένα πάθος να μάθει, ένα πάθος να ερευνήσει το σκοτάδι, ένα κυνηγητό της γνώσης. Σαν να ξόρκιζε τα καλά και τα κακά που κουβαλάει πάντα το άγνωστο. Τον άφηνα θυμωμένο με πρόσωπα και πράγματα και την επόμενη χρονική στιγμή συναντούσα έναν άνθρωπο της κατανόησης, της υπομονής, της ανοχής. Οι συγκρούσεις του δεν αφορούσαν στα πρόσωπα. Ήταν θέματα κώδικα ηθικής .Σε καμιά συνάντησή μας όλα αυτά τα χρόνια δεν ήταν απλώς ο επαγγελματίας που θέλει να τα πει, να κάνει την δουλειά του και να φύγει. Πάντα διέθετε χρόνο να ακούσει και εμένα, πώς σκέφτομαι, πώς αντιδρώ, πώς ζω, τι με βασανίζει.

Τι είναι για σας η συνέντευξη;
Ξέρετε, εγώ ποτέ δεν αντιμετώπισα τη συνέντευξη σαν δημοσιογραφία. Πρέπει να είμαι ξεκάθαρος. Για μένα η συνέντευξη είναι λογοτεχνία, ένα είδος λογοτεχνικό. Πάντα με ενδιέφερε στους ανθρώπους που πλησίαζα να φτιάξω έναν ήρωα. Δεν μπορούσα να φτιάξω μυθιστορήματα να επινοήσω μυθιστορήματα. Ήταν μια αναπηρία ή έτσι νόμιζα. Γι’ αυτό μπήκα στη συνέντευξη. Με ενδιέφεραν οι ζωές των ανθρώπων με έναν κύκλο και αυτός που τις διαβάζει να κάνει τη δική του διαδρομή. Αυτό ήθελα να βγει από αυτό το βιβλίο. Ένας ήρωας .Εσείς τον λέτε Γιώργο Νταλάρα. Εγώ τον λέω έναν άνθρωπο που κατάφερα να τον κυκλώσω .Δεν ξέρω αν κατάφερα να τον αποδώσω, έναν άνθρωπο που την ώρα που διαβάζει κάποιος τα λεγόμενα του απαντάει σε ερωτήσεις πριν απ όλα αυτός στις ίδιες ερωτήσεις και δεύτερο γεννιούνται μέσα του ερωτήσεις μέσα από αυτά που λέει και συνεχίζεται η ζωή…

Το βιβλίο σας δεν αποτελεί αυτοβιογραφία κλασσικής δομής…
Για μένα το ζήτημα ήταν να κάνω αυτοβιογραφικά διηγήματα-διαλόγους σε διαφορετικές χρονικές στιγμές ειπωμένα κατά τη διάρκεια ζωής του αυτοβιογραφούμενου προσώπου. Ένα είδος αυτοβιογραφίας που επιτρέπει στον αναγνώστη να βλέπει τις αλλαγές που επέρχονται στη σκέψη και στα συναισθήματα της ζωής του ανθρώπου. Ο δικός μου στόχος είναι μια περισσότερο φωτογραφική αφήγηση.

Για πρώτη φορά στο βιβλίο σας ο Γιώργος Νταλάρας μιλάει για το πώς γνώρισε τη σύζυγό του Άννα.
Τι σχέση έχουν; Σύγκρουσης, αποδοχής, υποταγής;

Αυτή η σχέση του Γιώργου με την Άννα είναι θυελλώδης. Θα σας πω μόνο δύο χαρακτηριστικά που δεν συμπεριλαμβάνονται στο βιβλίο για να καταλάβετε τι εννοώ. Είμαστε σπίτι. Αρχίζει και περιγράφει κάτι ο Γιώργος. Η Άννα λέει “Γιώργο μου, πάω στην κουζίνα. Όταν τελειώσεις φώναξέ με”. Και φεύγει. Έρχεται ο Γιώργος. “Γιατί εγώ σε ακούω πάντα και δεν πάω στην κουζίνα”.

(Γέλιο)… “Εμείς τσακωνόμαστε συνεχώς αλλά γελάω στο τέλος” μου λέει.
Ένα άλλο περιστατικό. Βρίσκονται στο αυτοκίνητο. Εκείνο το διάστημα έχει κλείσει έναν κύκλο δέκα συναυλιών και ξαφνικά ανακαλύπτει μιλώντας στο τηλέφωνο με μία συνεργάτιδά του ότι είναι έντεκα. Οπότε γυρίζει και βλέπει την Άννα που κάθεται δίπλα του και του λέει ότι αυτή το έχει κανονίσει. Κλείνει το τηλέφωνο και αρχίζει να τσακώνεται μαζί της. “Γιατί ανακατεύεσαι και μη μου σπας τα νεύρα. Και τι είναι αυτά που κάνεις”. Τσαντίζεται. “Έχω φτάσει στο σημείο να πιστεύω ότι με παντρεύτηκες για να κάνω συναυλίες”. Γυρίζει πλευρά η Άννα και του λέει “Και δίσκους”. (Γέλια)…

Με έναν τίτλο ποιος είναι ο Γιώργος Νταλάρας;
Ο έξι ώρες πρόβας πριν τις έξι ώρες πρόβα.
Ποια θα είναι η επόμενη αυτοβιογραφία;
Ο Ανδρέας Παπανδρέου. Έχω μαζέψει πολύ υλικό όλα αυτά τα χρόνια…

[Anna 752]

Thank you Elina for your wonderful comment. I was there, too. Of course I didn't understand all, but much more than I expected. All those speeches showed the love they have for Dalaras. And especially Kimoulis touched my heart.

the minus, the signing of the book wasn't organized at all, everyone from every side rushed to the desk...and not for getting just a signature, but also to speak to him, to take photos etc... and it wasn't a dozen it were hundreds...

 

   

[Anna 752]

Ps I had the impression, Dalaras didn't expect this...

[Anna 752]

and some more 

[EKOSTEL 8,742]

Anna, you are everywhere! Thank you for your comment and your photos!

[EKOSTEL 8,742]

Οι εκδόσεις ΑΡΜΟΣ βιντεοσκόπησαν την εκδήλωση.

 

[nefeli 1,116]

Ηταν μια βραδια πολυ ωραιοτερη απο το αναμενομενο. Φοβομουν οτι θα ηταν μια βραδιά με πομπώδη λογια οπως συνηθιζεται σε αυτες τις περιπτωσεις. Τα ονοματα βεβαια των ομιλουντων εδιναν εξαρχης μια ελπιδα για κατι διαφορετικο. Και οντως ηταν τελικα. Οι περισσοτερες ομιλίες ειχαν κατι παραπάνω απο τυπικα λογια θαυμασμου. Ολες οι ομιλιες ανεδειξαν την αγαπη των ομιλουντων για το εργο του Νταλαρα αποφευγοντας βαρυγδουπα λογια. Θεωρω οτι ουσιαστικοτερη ολων ηταν η ομιλια του Κιμουλη που συγκίνησε νομιζω και τον ίδιο τον Νταλαρα. Η βραδια εληξε με μια μικρη τοποθετηση του ιδιου που ηταν συγκινημενος αλλα και λιγο αμηχανος απο ολο αυτο που προηγηθηκε. 

Και μια μικρη σημειωση που για μενα εχει σημασια. Οι περισσοτεροι των ομιλητων σταθηκαν και σε ενα καλα κρυμενο χαρακτηριστικο του. Την συμπαρασταση και βοηθεια του στους φιλους του στς δυσκολες στιγμες. Ο Μαχαιριτσας ειπε δε οτι αυτο γινεται αφανως, γεγονος που κανει την βοηθεια ακομη σημαντικοτερη.

[EKOSTEL 8,742]

Δεν ξέρω αν ήταν μόνο όσα είπε ο Κιμούλης ή αν συνετέλεσε και ο τρόπος εκφοράς του λόγου του. Πάντως έκανε αίσθηση.

[nefeli 1,116]

Ναι μπορεί. Αυτό με τον διάλογο όμως στην Γυάρο ήταν πραγματικά κάτι ιδιαίτερο. 

[EKOSTEL 8,742]

Συμφωνώ! Γι αυτό κι επηρέασε όλους τους παρευρισκόμενους.

[EKOSTEL 8,742]

Φωτορεπορτάζ από τον Κώστα Πατσαλή

http://www.comentaristas.gr/2018/12/comentaristasgr-pics-video.html?fbclid=IwAR2up9p78wflZRmAKohB9-S3cbbWcdZPOMVqZN4LuCdX4gpoEKl_bUAu_ZU

Η παρουσίαση του βιβλίου για τον Γιώργο Νταλάρα - Το comentaristas.gr ήταν εκεί (pics & video)

 

By: Comentaristas on 9:13 μ.μ. / comment : 0

 

 

 

Πενήντα χρόνια από μόνα τους είναι πολλά. Πενήντα χρόνια σε μια δουλειά είναι επίσης πολλά. Πενήντα χρόνια όμως ενεργός  και  στην πρώτη γραμμή είναι κάτι πολύ δύσκολο. Ο Γιώργος Νταλάρας τα τελευταία πενήντα χρόνια είναι μπροστάρης στο ελληνικό τραγούδι. Έχει αποκτήσει δημοφιλία όσοι λίγοι τραγουδιστές αλλά έχει και φανατικούς αρνητές. Οι επιτυχίες του πολλές και σημαντικές. Εκείνος συνεχίζει ακόμα να προσφέρει στο κοινό το ταλέντο του, ακούραστος και μαχητικός, πάντα υπέρ του καλού τραγουδιού.

 

Την Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2018 στην κατάμεστη «Αίθουσα  Λόγου» της  Στοάς του βιβλίου  έγινε η παρουσίαση του βιβλίου του Θανάση Λάλα «Γιώργος Νταλάρας…και το καλοκαίρι κρυώνω» των εκδόσεων «Αρμός». 

 

 

Την παρουσίαση συντόνιζε ο Θανάσης Λάλας ο οποίος στον πρόλογό του , μεταξύ άλλων, τόνισε «… Θέλω να σας πω , ανεξάρτητα απ’ ό,τι ακουστεί, ότι ένα αστείο ήταν αυτό που κάναμε με τον Γιώργο το οποίο έχει καταλήξει σε μια περιπέτεια την οποία την ζούμε πάρα πολύ χαρούμενα και εγώ και αυτός αλλά στην πραγματικότητα υπάρχουνε πολύ πιο σοβαρά πράγματα στη ζωή από το βιβλίο που θα διαβάσετε. Ελπίζω κάπου να συγκινηθείτε…».

 

 

Για το βιβλίο και για τον Γιώργο Νταλάρα μίλησαν ο Διονύσης Χαριτόπουλος που τον χαρακτήρισε «φιλέρευνο πνεύμα», ο Γιώργος Κακουλίδης που τόνισε πως «το βιβλίο του Θανάση Λάλα δεν είναι ακόμα μία συνέντευξη αλλά μια βαθιά συνομιλία», ο Γιώργος Κιμούλης που στον επίλογό του είπε πως «…Μείνε έτσι. Σωστά δεν θέλησες να γίνεις αρχηγός και τοποτηρητής. Σωστά συνεχίζεις να περπατάς Λαβδακικά , με σεβασμό δηλ. Μείνε πάντα έτσι, με το δικό σου τρόπο, με τις δικές σου αξίες…», η Όλγα Μπακομάρου που δήλωσε πως ο Νταλάρας τα κατάφερε γιατί ήταν μαχητής, ο Παύλος Τσίμας  που ανέφερε πως στο βιβλίο αυτό μπορεί κανείς να ανακαλύψει τι είναι αυτό που κάνει τον Νταλάρα μεγάλο καλλιτέχνη κι ότι αυτή είναι η αξία του βιβλίου, η Χαρούλα Αλεξίου που η τελευταία φράση της προς τον Νταλάρα ήταν «Σ’ αγαπώ πολύ», ο Μιχάλη Μυτακίδης που δήλωσε ότι στο βιβλίο θα έδινε κι ένα ακόμα τίτλο «Γερνάω αλλά δεν νυχτώνω», ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας που τον χαρακτήρισε όχι επαγγελματία αλλά εραστή της τέχνης κι ο Χρήστος Νικολόπουλος που τόνισε πως ο Νταλάρας στα τραγούδια έβαζε πάντα πρώτα την ψυχή του ύστερα τη φωνή του και μετά το μυαλό του. Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος απουσίαζε από τους  ομιλητές λόγω κάποιου προσωπικού θέματος.

 

 

 

 

 

 

Στο τέλος, το τιμώμενο πρόσωπο, ο Γιώργος Νταλάρας αφού ευχαρίστησε όλους τους ομιλητές και τους παρευρισκόμενους δήλωσε : «Δεν είμαι παρών εδώ!  Νομίζω ότι όλο αυτό αφορά έναν άλλο άνθρωπο….» και στο τέλος απευθυνόμενος στον δημοσιογράφο του βιβλίου Θανάση Λάλα τόνισε πως «δεν τελείωσε, έχει κι άλλο!» κι όλη η αίθουσα ξέσπασε σε χειροκροτήματα.

 

 

Το βιβλίο «Γιώργος Νταλάρας…και το καλοκαίρι κρυώνω» βρίσκεται  ήδη την 2η έκδοσή του!

 

 

Κείμενο, φωτογραφίες, βίντεο : Κώστας Πατσαλής