francois

Μίκης Θεοδωράκης

1,387 posts in this topic

Μίκις και Ellada ... και στα αγγλικά

Με τη μουσική του Μίκη Θεοδωράκη (το φωνητικό τρίο SoNaMa σε συνοδεία πιάνου από τον Θοδωρή Οικονόμου), οι εκδόσεις «Αγκυρα» διοργάνωσαν χθες το μεσημέρι στην αίθουσα «Λέξεις και Νότες» του Πολυχώρου Αγκυρα μια ιδιαιτέρως θερμή εκδήλωση για το συνθέτη, με την ευκαιρία της έκδοσης του βιβλίου στα αγγλικά. «Mikis Theodorakis - The Greek Soul» είναι ο τίτλος του βιβλίου το οποίο -όπως και η ελληνική του έκδοση- συνοδεύεται από DVD- ντοκιμαντέρ για την Κατοχή, την Αντίσταση και τον Εμφύλιο, βασισμένο στο έργο του συνθέτη «Το τραγούδι του νεκρού αδελφού».

http://www.enet.gr/online/online_text?dt=2...113&id=80027204

Share this post


Link to post
Share on other sites

ΠΡΟΤΑΣΗ Βουλγαράκη στον Θεοδωράκη να ηγηθεί της εκστρατείας * Παρών και από Γραμματικάκη

Με Μίκη στοπ στις μπαλοθιές

ΗΡΑΚΛΕΙΟ

Ενα αγόρι 9 ετών από τη Βιάννο Ηρακλείου, έφερε ξανά στην επικαιρότητα το πρόβλημα της οπλοχρησίας και δημιούργησε το κλίμα για να ξεκινήσει πάλι μια νέα εκστρατεία ενημέρωσης κατά του «εθίμου» στην Κρήτη, με επικεφαλής τον Μίκη Θεοδωράκη.

Ο Γιώργος Βουλγαράκης με τον 9χρονο Βασίλη Κοκοτάκη, χθες στο Ηράκλειο.

Ο Βασίλης Κοκοτάκης έπαιζε με το ποδήλατό του στην αυλή του σπιτιού του στη Βιάννο, όταν εκπυρσοκρότησε η κυνηγετική καραμπίνα που καθάριζε ο γείτονας και τα σκάγια καρφώθηκαν στο στήθος του. Ηταν απόγευμα της 1ης Οκτωβρίου. Το μικρό αγόρι υποβλήθηκε σε χειρουργικές επεμβάσεις και έμεινε πάνω από 40 μέρες στο νοσοκομείο ενώ εκκρεμεί μια ακόμα εγχείρηση.

Οταν βγήκε από το νοσοκομείο κάθησε και έγραψε στον υπουργό Δημόσιας Τάξης για τη μάστιγα της οπλοφορίας στην Κρήτη: «Αξιότιμε κύριε υπουργέ, ζω σε ένα ηρωικό νησί, την Κρήτη, όπου πολλοί άνθρωποι έχουν μανία με τα όπλα». Με αυτό τον τρόπο άρχιζε την επιστολή του στην οποία ανέφερε επίσης ότι ντρέπεται που είναι Κρητικός γιατί οι συμπατριώτες του χρησιμοποιούν άσκοπα τα όπλα.

Ο υπουργός Γ. Βουλγαράκης ζήτησε να συναντηθεί με τον 9χρονο, όμως επειδή δεν μπορούσε να ταξιδέψει λόγω των θεραπειών στις οποίες υποβάλλεται, ο κ. Βουλγαράκης ήρθε χθες στο Ηράκλειο και συνάντησε στο κτίριο της Αστυνομικής Διεύθυνσης τον Βασίλη Κοκοτάκη, ένα αγόρι φανερά ταλαιπωρημένο από την περιπέτεια που έζησε και την πολυήμερη νοσηλεία.

Κρατώντας τον στα γόνατά του, τον φίλησε πολλές φορές και του πρόσφερε παιχνίδια, γι' αυτόν και τον μεγαλύτερο αδελφό του.

«Ως πατέρας τεσσάρων παιδιών αλλά και γνωρίζοντας καλά τον τόπο και το περιβάλλον, αφού εδώ μεγάλωσα, ξέρω πολύ καλά τι συμβαίνει. Καταλαβαίνω τι είναι αυτό που ζητά το παιδί με μια κραυγή αγωνίας. Συμφωνώ, όπως κάθε λογικός άνθρωπος. Τα όπλα και τα πιστόλια τα χρησιμοποιούσαμε σε άλλες εποχές για να προστατέψουμε τον τόπο μας.

Σήμερα είναι απογοητευτικό να τα χρησιμοποιούμε και να τα στρέφουμε σε βάρος μας. Ζήτησα από τον Μίκη Θεοδωράκη να ηγηθεί μιας προσπάθειας Κρητών που θα πλαισιωθεί από φωτεινές προσωπικότητες της Κρήτης, προκειμένου να ευαισθητοποιήσουμε τη συλλογική συνείδηση των Κρητικών, να δημιουργήσουμε ένα νέο πλαίσιο αντίληψης, το οποίο θα βοηθήσει να απαλλαγούμε από αυτή τη μάστιγα», ανέφερε ο κ. Βουλγαράκης.

Ο Μίκης Θεοδωράκης, με δήλωση που έκανε αποδέχτηκε την πρόταση.

Ο πρώην πρύτανης του Πανεπιστημίου Κρήτης Γιώργος Γραμματικάκης, ο οποίος στις αρχές της δεκαετίας του '90 ξεκίνησε εκστρατεία για το ίδιο πρόβλημα και κινητοποίησε τον πνευματικό και πολιτικό κόσμο, δήλωσε στην «Ε» ότι θα είναι στη διάθεση του Μίκη Θεοδωράκη για να τον ενημερώσει για τα αποτελέσματα αυτής της προσπάθειας.

Ο υπουργός ζήτησε από τον Μίκη Θεοδωράκη, που δέχτηκε, να ηγηθεί της εκστρατείας για τον «αφοπλισμό» των Κρητικών

Η δήλωση Θεοδωράκη

Στη δήλωσή του ο Μίκης Θεοδωράκης αναφέρει τα εξής:

«Για μας τους Κρητικούς τα όπλα συμβολίζουν τους αγώνες των προγόνων μας για την Ελευθερία της Κρήτης. Οι Κρητικοί έχυσαν ποταμούς αιμάτων για την ανεξαρτησία τους και τη Λευτεριά της Ελλάδας. Ορθωσαν τα κορμιά τους αψηφώντας τις θυσίες ενάντια σε κάθε κατακτητή. Κι όταν βρέθηκαν άοπλοι μπροστά στους Γερμανούς αλεξιπτωτιστές, τότε πολέμησαν με νύχια και με δόντια πληρώνοντας ακριβό τίμημα για την αποκοτιά τους.

Αυτές οι μνήμες είναι ιερές και πρέπει μαζί με τα όπλα - σύμβολα αυτών των ηρωικών αγώνων- να τις διαφυλάσσουμε σαν κόρη οφθαλμού και να μην τις ευτελίζουμε με άσκοπες μπαλοθιές σε γάμους και πανηγύρια.

Για τους λόγους αυτούς ανταποκρίθηκα αμέσως στην πρόταση που μου έκανε χθες ο υπουργός Δημοσίας Τάξεως κ. Βουλγαράκης να τεθώ επικεφαλής μιας προσπάθειας, στην οποία θα συμμετέχουν εκπρόσωποι του πνευματικού κόσμου της Κρήτης και η οποία θα έχει σκοπό τη δημιουργία μιας συλλογικής συνείδησης που θα ανταποκρίνεται σ' αυτό το ώριμο πλέον αίτημα των καιρών, την κατάργηση αυτού του θλιβερού εθίμου με πρωτοβουλία του ίδιου του λαού της Κρήτης.

Κάνω έκκληση να σταματήσει ο εξευτελισμός των όπλων που αμαυρώνει την τιμή της Κρήτης μας προς τον έξω κόσμο αλλά και σε μας τους ίδιους».

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 25/11/2004

Share this post


Link to post
Share on other sites

ΣTHN ΠAPΟYΣIAΣH TΟY CD ΦAPANTΟYPH - BAKAPEΛH

Ο Mίκης για τον Mάνο και το φαινόμενο Kαλομοίρα

ΠΑΝΟΣ ΓΕΡΑΜΑΝΗΣ

Ο Μίκης Θεοδωράκης χθες, με τη Μαρία Φαραντούρη και τον Γιάννη Βακαρέλη

Ο χειμαρρώδης λόγος του Μίκη Θεοδωράκη, χθες, στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, επιστέγασε την παρουσίαση ενός CD, στο οποίο η φωνή της Μαρίας Φαραντούρη και το πιάνο του Γιάννη Βακαρέλη έφεραν ακόμη πιο κοντά τις μουσικές εμπνεύσεις του με εκείνες του Μάνου Χατζιδάκι (από τη Legend).

Πέρα από το CD ο Μίκης μίλησε και για τη σημερινή κατάσταση στο ελληνικό τραγούδι. Αναφέρθηκε ειδικά στο «φαινόμενο Καλομοίρα» και στα τραγούδια της μισής ή μιας χρήσεως που επιβάλλει η τηλεόραση σαν κι αυτά που τραγουδά η Καλομοίρα και που όλα τα παιδιά της ηλικίας της τα αγοράζουν, «γι' αυτό τέτοια τραγούδια πωλούν 50.000 δίσκους, ενώ στις καταστάσεις της εβδομάδας εγώ έρχομαι 35ος και ο Χατζιδάκις 22ος». Δυστυχώς, είπε, ζούμε με το απόλυτο όπλο της τηλεόρασης.

Για την επιθυμία τους να εκφρασθούν μέσα από τα τραγούδια του CD (κυκλοφορεί από την Legend) μιλούσαν προηγουμένως οι δύο ερμηνευτές. Γεμάτη διάθεση και χαμόγελα, η Μαρία Φαραντούρη χαρακτήρισε ως σύμβολα μουσικής τέχνης τα τραγούδια τονίζοντας ότι είναι σαν καινούργια, σαν να γράφτηκαν χθες. Ζωντανή και ξεσηκωτική χαρακτήρισε τη μουσική του Θεοδωράκη ο Γιάννης Βακαρέλης. «Ήμουν δεμένος μ' αυτά τα τραγούδια, αλλά αυτά τα μαύρα σημάδια στο πεντάγραμμο, τις παρτιτούρες, τις μελέτησα και τις αποκρυπτογράφησα όταν τα παρουσιάσαμε με τη Μαρία Φαραντούρη σε συναυλίες».

«Από μικρή η Μαρία Φαραντούρη αγαπούσε το κλασικό ρεπερτόριο και ερμήνευσε το έργο μου "Έρως και θάνατος" σε μια συναυλία στον Πειραιά. Ήταν αντίθετη με το μπουζούκι», είπε ο Μίκης. Μιλώντας για τον Μάνο Χατζιδάκι, ο Μίκης αποκάλυψε λεπτομέρειες για όσα τούς ένωναν στη μουσική και στη ζωή. Θυμήθηκε ότι έγραφαν (από την εποχή του Εμφυλίου) τραγούδια και μουσική για μικρά παιδιά. Προς το τέλος του μακράς του ομιλίας, τον διέκοψε ο Μένης Κουμανταρέας με τον οποίο είχαν έναν ενδιαφέροντα διάλογο για την Μακρόνησο, τα παλιά στέκια της Αθήνας και τη σχέση τους με τον Χατζιδάκι.

ΤΑ ΝΕΑ , 26-11-2004 , Σελ.: P47

Κωδικός άρθρου: A18100P473

ID:443333

Share this post


Link to post
Share on other sites
ΣTHN ΠAPΟYΣIAΣH TΟY CD ΦAPANTΟYPH - BAKAPEΛH

Ο Mίκης για τον Mάνο και το φαινόμενο Kαλομοίρα

Πέρα από το CD ο Μίκης μίλησε και για τη σημερινή κατάσταση στο ελληνικό τραγούδι. Αναφέρθηκε ειδικά στο «φαινόμενο Καλομοίρα» και στα τραγούδια της μισής ή μιας χρήσεως που επιβάλλει η τηλεόραση σαν κι αυτά που τραγουδά η Καλομοίρα και που όλα τα παιδιά της ηλικίας της τα αγοράζουν, «γι' αυτό τέτοια τραγούδια πωλούν 50.000 δίσκους, ενώ στις καταστάσεις της εβδομάδας εγώ έρχομαι 35ος και ο Χατζιδάκις 22ος». Δυστυχώς, είπε, ζούμε με το απόλυτο όπλο της τηλεόρασης.

είπε συγκεκριμένα :

"Η Καλομοίρα στην κορυφή και εμείς οι κακομοίριδες κάτω "

Share this post


Link to post
Share on other sites

Τραγούδια άξια μνήμης

«Ομορφη Πόλη», «Την πόρτα ανοίγω το βράδυ», «Του μικρού βοριά», «Ο εφιάλτης της Περσεφόνης», «Η μικρή Ραλλού» και άλλα αγαπημένα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη και του Μάνου Χατζιδάκι, περιλαμβάνονται στο νέο άλμπουμ της Μαρίας Φαραντούρη (φωνή) και του Γιάννη Βακαρέλη (πιάνο), που παρουσιάστηκε χτες («Legend»). Δημιουργίες καταξιωμένες, ερμηνεύονται από τους δύο καλλιτέχνες, οι οποίοι κατέθεσαν «κοινό παλμό, κοινή έκφραση» και «ταυτίστηκαν αρμονικά».

Παρών στη χτεσινή παρουσίαση, ο Μίκης Θεοδωράκης χαρακτήρισε το δίσκο «παντοτινό όνειρο της Μαρίας, η οποία πάντα αγαπούσε την κλασική μουσική». Αναφερόμενος στη συνεργασία της με τον Γ. Βακαρέλη, είπε πως η «χημεία είχε καλό αποτέλεσμα» και μίλησε για τη «γοητευτική διάσταση του υλικού». Με αφορμή το δίσκο, ο συνθέτης αναφέρθηκε στη σχέση του και στα κοινά όνειρά του με τον Μ. Χατζιδάκι («είχαμε όνειρα συμφωνικά») και στο σημερινό γκρίζο μουσικό «τοπίο», καθώς στην κορυφή των δισκογραφικών πωλήσεων βρίσκονται δίσκοι τύπου ...Καλομοίρας, θέτοντας το ερώτημα: «Μετά από 50 χρόνια τα τραγούδια της Καλομοίρας θα τα ακούμε; Θα τα παίζει στο πιάνο ο Βακαρέλης;». Και χαρακτήρισε «θρίαμβο», αν ο «δίσκος κάνει 5.000 κομμάτια», καθώς «σήμερα τα παιδιά αγοράζουν σουξέ και μαϊμουδίζουν. Μας έχουν βάλει όλους σε ένα τσουκάλι», είπε ο Μ. Θεοδωράκης, σημειώνοντας πως «τα εύκολα τραγούδια αντιπροσωπεύουν τη λήθη», σε αντίθεση με τα δικά τους που «αντιπροσωπεύουν τη μνήμη. Το γεγονός ότι όλα πάνε στη λήθη είναι πονηρό. Μήπως μας θέλουν φρόκαλα; Η Βουλή και η κυβέρνηση δεν παίρνουν μέτρα. Ζούμε με το απόλυτο όπλο, την TV. Δώστε μου την TV για ένα μήνα και όλοι θ' ακούμε μουσική δωματίου...».

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 26/11/04

Share this post


Link to post
Share on other sites

Της μνήμης και της διάρκειας

Τραγούδια μόνο πιάνο - φωνή είναι σαν «μια κοπέλα γυμνή στην πλαζ. Φαίνεται αμέσως αν είναι ωραία ή όχι». Είχε κέφι ο Μίκης Θεοδωράκης στην παρουσίαση του δίσκου «Μαρία Φαραντούρη - Γιάννης Βακαρέλης, σε τραγούδια Θεοδωράκη-Χατζιδάκι» (Legend).

Κι έτσι, λίγο ο δίσκος που προσεγγίζει διαφορετικά 9 από τα ωραιότερα τραγούδια του κι άλλα 9 του Μάνου Χατζιδάκι, λίγο το κοινό που, προεξάρχοντος του Μένη Κουμανταρέα, του ζήταγε πληροφορίες, μνήμες και εικόνες από τα έργα και τις ημέρες του με τον Χατζιδάκι και ο Μίκης, «ποταμός» ούτως ή άλλως. Στο διάβα του λόγου του παρέσυρε γεγονότα και φαινόμενα των ημερών και μετά επέστρεψε στην κοίτη των νεανικών του αναμνήσεων.

Θυμήθηκε, για παράδειγμα, πως φοιτητές του Ωδείου συνταξίδευαν με το λεωφορείο με τον Χατζιδάκι και ονειρεύονταν συμφωνικά έργα και παράδοξους μουσικούς συνδυασμούς. «Γράφω ένα καινούργιο έργο για δύο άρπες, τούμπα και τούμπανο», του έλεγε τότε ο Μάνος Χατζιδάκις, ζητώντας του συνδρομή για το μάθημα της Αρμονίας. Δεν ήταν η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που ο ένας θα ζήταγε τη βοήθεια του άλλου. Ούτε η τελευταία φορά που οι δυο τους θα προβληματίζονταν για τη σχέση της ευρωπαϊκής με την ελληνική μουσική.

Τη δική της «απάντηση» δίνει η μουσική συνάντηση του Βακαρέλη και της Φαραντούρη, μια που ύστερα από μια σειρά συναυλιών οι δυο τους συνεργάστηκαν ξανά ηχογραφώντας 18 «τραγούδια-σύμβολα σαν καινούργια. Διότι ο Βακαρέλης», όπως εξήγησε η Φαραντούρη, «έδωσε μια άλλη διάστασή τους, που εμπεριέχει γνώση, ευαισθησία, ταλέντο και βαθειά αγάπη». Αλλωστε η «τέχνη και η μουσική», επεσήμανε και ο Βακαρέλης, «έχει να κάνει κατ' εξοχήν με την έλξη που σου ασκεί το έργο με το οποίο καταπιάνεσαι. Τα τραγούδια αυτά ήταν για μένα γνωστά - άγνωστα. Γνωστά, γιατί με αυτά είχα κλάψει, ερωτευτεί, ονειρευτεί. Αγνωστα, γιατί ποτέ δεν είχα καθήσει να αποκρυπτογραφήσω τα σημαδάκια στις παρτιτούρες τους».

Η προσέγγιση έγινε σαν να επρόκειτο για ελληνικά λίντερ, με τον Χατζιδάκι («Κάθε τρελό παιδί», «Περιμπανού», «Ο Εφιάλτης της Περσεφόνης», «Κεμάλ» κ.ά.) να κλίνει περισσότερο στον Σούμπερτ και τον Μίκη («Ομορφη Πόλη», «Του μικρού βοριά», «Στο παραθύρι στεκόσουν», «Δρόμοι παλιοί») στον Ραχμάνινοφ. Η ηχογράφηση έγινε στο κέντρο ηχοληψίας του Μεγάρου Μουσικής με παραγωγό τον Γιώργο Μακράκη, που μίλησε χθες για μια «καθοριστική σύμπραξη». Σύμπραξη που, όπως είπε και ο μουσικοκριτικός Γιώργος Μονεμβασίτης, «δίνει την αίσθηση του γυμνού τραγουδιού όπως συλλαμβάνεται στην πρωτογενή του μορφή από τον συνθέτη».

Μια άλλη, «γοητευτική τους διάσταση», δίνει ο δίσκος κατά τον Μίκη Θεοδωράκη, που βρίσκει πάντως πως υπήρξε επιτυχέστερη η ενορχηστρωτική δουλειά του Νίκου Κυπουργού στα 9 τραγούδια του Χατζιδάκι. Ο ίδιος εξήρε το ταλέντο του Βακαρέλη και την απόπειρά του να αποδείξει ότι τα τραγούδια αυτά είναι ισάξια με τα ευρωπαϊκά. Και παραπονέθηκε, γιατί παρόμοια στάση δεν επιδεικνύουν οι αρμόδιοι μουσικοί φορείς είτε πρόκειται για πανεπιστημιακά ιδρύματα («Είμαι επίτιμος διδάκτωρ π.χ.του Αριστοτελείου αλλά το έργο μου δεν περνά ούτε απέξω»), είτε για τα ωδεία («διδάσκονται όλοι οι Ευρωπαίοι συνθέτες, όχι όμως εμείς»).

Ο,τι τον παρηγορεί είναι όμως ότι το ελληνικό τραγούδι μεταλαμπαδεύτηκε με συναυλίες σε συνοικίες και επαρχιακές πόλεις, σε μία αμοιβαία σχέση των καλλιτεχνών με το κοινό. «Από την πρώτη συναυλία μου στην Ελευσίνα, το δόγμα μου ήταν να βλέπω το κοινό κι εκείνο να με βλέπει», είπε, προτείνοντας στον Βακαρέλη και στη Φαραντούρη μια πανελλήνια περιοδεία. «Αν ήμουν 18 ετών, εγώ θα πήγαινα να τους ακούσω», πρόσθεσε, «κι ας πήγαινα κάθε βράδυ και στην Καλομοίρα για να χορέψω. Αλλωστε η ελαφρά μουσική είναι για να μας κάνει να ξεχνάμε, η λαϊκή για να θυμόμαστε. Αν και το γεγονός ότι όλα πάνε προς τη λήθη πια, είναι μάλλον εκ του πονηρού».

Υπέρ της μνήμης ο ίδιος, είπε πολλά για τον Μάνο Χατζιδάκι, επισημαίνοντας χαριτωμένα και τις βιωματικές τους διαφορές, όπως π.χ. ότι «δεν είχε άγχος. Περιμέναμε το αεροπλάνο κι εγώ με τη Μυρτώ πηγαίναμε στο αεροδρόμιο μία ώρα πριν. Εκείνος πάντα καθυστερούσε. "Τώρα θα χάσει την πτήση", σκεφτόμουν. Ερχόταν καθυστερημένος και μεγαλοπρεπής και έμπαινε πρώτος πρώτος». Πολλά ακόμα θυμήθηκε ο Μίκης: τις συνεργασίες τους, τις συζητήσεις στο «Φλόκα», τη σχέση του Χατζιδάκι με τα χρήματα.

Οσο για τις μουσικές τους διαφορές; «Μια κυρία μου είπε κάποτε πως "με τον Μάνο μάθαμε να ερωτευόμαστε, μ' εσάς να αγωνιζόμαστε". "Τον κακό σας τον καιρό", της απάντησα. Με προσέβαλε ως άντρα», είπε γελώντας. Ισως πάλι να ισχύει περισσότερο ό,τι έχει πει η Φαραντούρη. «Ο Μάνος είναι η κίνηση που κάνεις κλείνοντας το παράθυρο, ο Μίκης αυτή όταν το ανοίγεις».

Ν.ΧΑΤΖ.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 26/11/2004

Share this post


Link to post
Share on other sites

MIKHΣ:

...Kαι εγώ ροκάς είμαι στο βάθος

Mίλησε για σύγχυση και τραγούδια μιας χρήσης στην παρουσίαση του νέου cd όπου η Mαρία Φαραντούρη και ο Γιάννης Bακαρέλης ερμηνεύουν Θεοδωράκη και Xατζιδάκι

Γράφει η A. Kουκά

Tέσσερις σημαντικές, διεθνείς μουσικές προσωπικότητες συναντώνται σε μια δισκογραφική δουλειά. Tα τραγούδια του Mάνου Xατζιδάκι και του Mίκη Θεοδωράκη προσεγγίζονται μέσα από τις ερμηνείες της Mαρίας Φαραντούρη και τις πιανιστικές εκτελέσεις του διακεκριμένου πιανίστα Γιάννη Bακαρέλη. Πλήθος εκπροσώπων του καλλιτεχνικού κόσμου παραβρέθηκαν στην παρουσίαση της νέας αυτής δισκογραφικής δουλειάς που πραγματοποιήθηκε χθες στο Mέγαρο Mουσικής. Eκείνος όμως που έκλεψε τις εντυπώσεις δεν ήταν άλλος από τον Mίκη Θεοδωράκη.

Eυδιάθετος, χαμογελαστός και με πολλή όρεξη ο μεγάλος μας συνθέτης μάς μίλησε, με αφορμή την κυκλοφορία αυτού του Cd, για πολλά, με τον δικό του μοναδικό τρόπο, με τον λόγο του που είναι γεμάτος ζωντάνια, σοφία αλλά και χιούμορ. Iδιαίτερη έμφαση έδωσε στον κλασικό, ευρωπαϊκό τρόπο με τον οποίο παρουσιάζονται τα δημοφιλή αυτά τραγούδια στο άλμπουμ. «Yπάρχουν τεράστιες διαφορές ανάμεσα στην ελληνική και την ευρωπαϊκή μουσική κουλτούρα» υπογράμμισε για να συμπληρώσει στη συνέχεια πως «μια εκτέλεση με φωνή και πιάνο είναι σαν μια γυμνή κοπέλα στην παραλία, δεν μπορεί να κρυφτεί τίποτα».

«Συμφωνιστές»

Oμολόγησε επίσης πως τόσο ο ίδιος όσο και ο Mάνος Xατζιδάκις ήταν λάτρεις της ευρωπαϊκής μουσικής: «Συμφωνιστές είμαστε και οι δύο, κλασική μουσική ακούγαμε» είπε χαρακτηριστικά. Tην αγάπη αυτή για την ευρωπαϊκή μουσική εξάλλου, όπως είπε ο Mίκης Θεοδωράκης, την έτρεφε πάντα και η Mαρία Φαραντούρη, παρά το ότι είναι μια κατεξοχήν ερμηνεύτρια του ελληνικού τραγουδιού. O συνθέτης θυμήθηκε την εποχή που η Mαρία Φαραντούρη τού είχε φέρει μια ορχήστρα ροκ μουσικών από το εξωτερικό για να τους συνοδεύσει στις περιοδείες τους. Kάτι το οποίο καθόλου δεν τον ενόχλησε: «Kαι εγώ ροκάς είμαι στο βάθος» εξομολογήθηκε.

O Mίκης Θεοδωράκης αναφέρθηκε και στην κατάσταση που επικρατεί σήμερα στο ελληνικό τραγούδι. Στάθηκε ιδιαίτερα στο γεγονός ότι δεν υπάρχουν σαφείς κατηγοριοποιήσεις, με αποτέλεσμα να δημιουργείται σύγχυση, και στο ότι επικρατούν τα τραγούδια μιας χρήσης: «Στα ελληνικά τοπ την πρώτη θέση έχει κατακτήσει η Kαλομοίρα, ενώ μπορεί να δεις κανένα Xατζιδάκι ή Θεοδωράκη στις θέσεις 35, 36».

Πρόταση

Γι’ αυτό τον λόγο ο συνθέτης πρότεινε στη Mαρία Φαραντούρη και τον Γιάννη Bακαρέλη να κάνουν μια περιοδεία στην επαρχία και να παρουσιάσουν αυτή τη δουλειά του, έτσι ώστε να ακουστεί στο κοινό της περιφέρειας. «Ξεκίνησα την πορεία μου και θέλω να την τελειώσω τραγουδώντας Mίκη Θεοδωράκη» εξομολογήθηκε η Mαρία Φαραντούρη, ενώ αναφερόμενη στο CD είπε πως «αντιμετώπισε τα τραγούδια αυτά σαν να ήταν καινούργια, παρότι έχουν ιστορία χρόνων». Πράγματι πρόκειται για κομμάτια αγαπημένα όπως τα «Oμορφη Πόλη», «Δρόμοι Παλιοί», «Kάθε τρελό παιδί», «Kεμάλ», «Περιμπανού» κ.α.

O Γιάννης Bακαρέλης χαρακτήρισε αυτά τα τραγούδια ως «γνωστά άγνωστα» για τον ίδιο και εξήγησε αμέσως μετά: «Tα τραγούδια συνόδευαν τη ζωή μου από νεαρή ηλικία, δεν είχα ωστόσο ασχοληθεί ποτέ με την παρτιτούρα τους, τις νότες τους και αυτό ήταν μια πρόκληση για μένα». Στη χθεσινή παρουσίαση παρευρέθηκαν μεταξύ άλλων οι Παύλος Mάτεσις, Aλέκος Φασιανός, Mένης Kουμανταρέας, Eύα Kοταμανίδου, Tηλέμαχος Xυτήρης, Iουλίτα Hλιοπούλου, Mανώλης Mητσιάς κ.α.

ΕΘΝΟΣ 26/11/04

Share this post


Link to post
Share on other sites

ΜΙΚΗΣ ΕΚ ΒΑΘΕΩΝ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ CD ΤΗΣ ΦΑΡΑΝΤΟΥΡΗ

«Κατά βάθος είμαι ροκάς...»

Οπου εμφανίζεται μαγνητίζει τα βλέμματα γύρω του.

Η επιβλητική του παρουσία δεν δεσπόζει μόνο στο πόντιουμ, δεν γεμίζει μόνο την ψυχή μας με τις μαγικές του μουσικές, αλλά απλώνεται σαν σκιά και αγκαλιάζει όλη την όμορφη πόλη μας.

Ο Μίκης Θεοδωράκης, αγέρωχος και ακμαιότατος, έκλεψε χθες την παράσταση στην παρουσίαση του νέου δίσκου της Μαρίας Φαραντούρη και του Γιάννη Βακαρέλλη (κυκλοφόρησε από τη Legen) σε τραγούδια δικά του και του Μάνου Χατζιδάκι.

Ομολογουμένως, είχε πολλά κέφια και έφτιαξε τη διάθεση όλων τη χθεσινή παγωμένη μέρα

Και γιατί δεν μίλησε ο συνθέτης της ιστορίας μας. Ξετύλιξε τις μνήμες του με τον Μάνο, θυμήθηκε τα δανεικά κι αγύριστα που του έπαιρνε ο Χατζιδάκις, το πατάρι του «Φλόκα», το «Βυζάντιο», έκανε πρόταση να προσεγγίσουν οι νέοι το καλό τραγούδι και τη μουσική δωματίου, αναφέρθηκε στη συμφωνική μουσική, δήλωσε πως το θέμα της ευρωπαϊκής και της ελληνικής μουσικής παραμένει ανοιχτό, είπε πώς πέρασε η μουσική του στις γυναίκες, έκανε αναφορά στην Καλομοίρα (ποιος τη χάρη της) που βρίσκεται πρώτη στα τοπ, ενώ η συνέντευξη Τύπου κορυφώθηκε με έναν αποκαλυπτικό διάλογο του συνθέτη με τον Μένη Κουμανταρέα, που άνοιξε ο ίδιος ο συγγραφέας

Για το δίσκο της πολυτάλαντης ερμηνεύτριας που ο ίδιος έβγαλε σημείωσε:

«Αυτό το άλμπουμ ίσως αποτελεί ένα παντοτινό όνειρο για τη Μαρία Φαραντούρη, γιατί από μικρή αγαπούσε πολύ την κλασική μουσική. Την βρήκα μικρή να σπουδάζει στο Ωδείο φωνητική και τραγούδησε ως μέτζο σοπράνο στο έργο μου "Ερως και θάνατος". Είχε τρομερή αντίθεση με το μπουζούκι, όπως και η γυναίκα μου, και αντιμετωπίζαμε ενδοοικογενειακά προβλήματα. Είχε αντίθεση με τον αρχιερέα του μπουζουκιού. Μετά από λίγο καιρό μού γνώρισε έναν ωραίο νεαρό με μακριά μαύρα μαλλιά, τον Τηλέμαχο Χυτήρη, και κάναμε μια ροκ ορχήστρα και γυρίσαμε όλο τον κόσμο. Στο βάθος είμαι κι εγώ ροκ.

Η σύμπραξη του διεθνώς αναγνωρισμένου πιανίστα Γιάννη Βακαρέλλη στο δίσκο αυτό έδωσε άλλη διάσταση, γοητευτική θα λεγα, και στα δικά μου τραγούδια, αλλά και του Μάνου. Υπήρξε χημεία μεταξύ των δύο ερμηνευτών και το αποτέλεσμα είναι ευτυχές.

Ημουν μάρτυρας της συνεργασίας τους. Είδα τις διαφορές της ελληνικής με την ευρωπαϊκή μουσική κουλτούρα. Ενας χάος, το οποίο αφομοίωσε αυτό το αποτέλεσμα».

«Το πρόβλημα διευκρίνισε στις σχέσεις της ελληνικής και της ευρωπαϊκής μουσικής είναι αυτό που ταλάνισε και την εθνική μας σχολή. Και ο Χατζιδάκις, όπως κι εγώ, είμαστε λάτρεις της συμφωνικής μουσικής. Τα όνειρά μας τα πρώτα ήταν συμφωνικά. Είμαστε συμφωνιστές.

Το 1946, όταν περνάγαμε με το λεωφορείο από τους Στύλους του Ολυμπίου Διός, εκείνος μού εκμυστηρευόταν: "Γράφω ένα καινούργιο έργο με δύο άρπες, μια τούμπα κ.λπ."».

Επανερχόμενος στο θέμα ευρωπαϊκής και ελληνικής μουσικής, που δεν έχει λυθεί ακόμα, σχολίασε:

«Ολα τα τραγούδια μας είναι μιας χρήσεως, όταν στην κορυφή είναι η Καλομοίρα. Μετά από 50 χρόνια θα ακούμε τα τραγούδια της Καλομοίρας και θα τα παίζει στο πιάνο ο Βακαρέλλης. Μας αγνοούν. Τι θα πει συνθέτης; Εμείς, όμως, έχουμε την αγάπη του κόσμου, ενός ολόκληρου λαού.

Ο νέος δίσκος της Μαρίας για πιάνο και φωνή είναι σαν μια κοπέλα γυμνή στην πλαζ. Η είναι όμορφη ή δεν είναι».

Ο εθνικός μας συνθέτης φαίνεται να πονάει για τις μουσικές επιλογές των σημερινών νέων:

«Αν αυτός ο δίσκος πουλήσει 5.000 αντίτυπα θα είναι διθύραμβος, όταν τα παιδιά αγοράζουν τα σουξέ που αγγίζουν τις 50.000. Χρειάζεται εσωτερική ηρεμία και στην ανάγκη το παιδί ας πάρει ένα ηρεμιστικό ή ένα μικρό ποτό για να μην μπει σε αυτό τον οχετό. Τέτοια πράγματα έχουμε».

Ευκαιρία να καταθέσει την πρότασή του:

«Οι περισσότερες επαρχιακές πόλεις έχουν σπουδαία πολιτιστικά κέντρα. Μια ιδέα είναι του χρόνου η Μαρία Φαραντούρη και ο Γιάννης Βακαρέλλης να οργανώσουν συναυλίες σε όλα τα κέντρα αυτά. Ο Μπιθικώτσης έλεγε: "Μικρή αίθουσα για να ακούνε οι έξω".

Εγώ ξεκίνησα τις λαϊκές συναυλίες. Φύγαμε από τα τείχη της Αθήνας και βρεθήκαμε ενώπιος ενωπίω. Οχι να τα βλέπουμε στο γυαλί μόνο».

Το ερώτημα ποιο τραγούδι θα αφιέρωνε στους νέους τους 21ου αιώνα που μεγαλώνουν με την Καλομοίρα πυροδότησε το οξύ πνεύμα του:

«Δεν έχω τίποτα εναντίον της κοπέλας. Δεν φταίει αυτή. Είναι ωραιότατη. Ψέγω γενικά το γεγονός ότι μας έχουν μπερδέψει. Τώρα, μας βάλανε σε ένα τσουκάλι. Δεν υπάρχουμε καθόλου στα προγράμματα. Αν ήμουν 18 χρονών και είχα λεφτά θα πήγαινα κάθε βράδυ στην Καλομοίρα για να χορέψω.

Οταν ήμουν πρόεδρος της Νεολαίας των Λαμπράκηδων η ελαφρά μουσική μάς είχε κάνει να ξεχνάμε και η λαϊκή να θυμόμαστε. Ο άνθρωπος ισορροπεί ανάμεσα σε αυτά τα δύο: τη λήθη και τη μνήμη.

Ενας άνθρωπος που δεν ξέρει από πού έρχεται και πού πάει είναι φρόκαλο. Μήπως θέλουν να είμαστε όλοι φρόκαλα; Οι διοικούντες δεν παίρνουν μέτρα. Στη Γαλλία, για παράδειγμα, παίζουν 40% γαλλικά τραγούδια από την τηλεόραση. Δώστε μου το απόλυτο μέτρο και θα σας πω πώς όλοι θα ακούτε μουσική δωματίου».

Παρέμβαση Μένη Κουμανταρέα

Μα κι εκείνη την εποχή τα ραδιόφωνα έπαιζαν Στέλλα Γκρέκα, Δανάη, Αττίκ.

Μ.Θ.: Μα, ο μεγάλος κράχτης ήταν το μπουζούκι. Εγώ έβαλα μπουζούκι το 60.

Μ.Κ.: Ο Μάνος είχε μια άλλη άποψη.

Μ.Θ.: Επαιρνε την πεμπτουσία του Τσιτσάνη, της Νίνου και των άλλων. Οι δυο μας είχαμε βιωματικές διαφορές.

Μ.Κ.: Εσυ ήσουν λαϊκός σύνθέτης, ο Μάνος έντεχνος.

Μ.Θ: Ο Μάνος ήταν λίγο τεμπέλης.

Μ.Κ.: Η τεμπελιά στον Μάνο ήταν απαραίτητη προϋπόθεση για τη δημιουργία.

Μ.Θ.: Ποτέ δεν είχε άγχος. Ποτέ δεν ήταν στην ώρα του στο αεροδρόμιο. Εγώ με τη γυναίκα μου πήγαινα πάντα μισή ώρα πριν από την πτήση κι εκείνος, παρότι καθυστερούσε, δεν την έχανε ποτέ.

Μ.Κ.: Γιατί δεν είχε γυναίκα.

Μ.Θ.: Αυτό είναι το μεγάλο μυστικό. Οι γυναίκες μάς κάνουν νευρικούς.

Μ.Κ.: Αυτού του τύπου το χιούμορ με το οποίο μιλάς σήμερα έχω να το ακούσω από την εποχή του Χατζιδάκι.

Μ.Θ.: Γιατί δεν με κάνεις παρέα.

Τα λόγια του Κουμανταρέα έδωσαν στον Μίκη το ερέθισμα να καταθέσει κι άλλες μνήμες από τότε που συνοδοιπορούσε με τον Μάνο:

«Πήγαινα στου Φλόκα γιατί ο Μάνος πάντα μού χρωστούσε. Χρώσταγε σε όλο το πατάρι. Το 52 είχε αναλάβει να γράψει μουσική για την "Ορέστεια" που θα παρουσίαζε ο θίασος Κοτοπούλη. Ηρθε στο σπίτι μου και πήρε 40 σελίδες, έφτιαξε τα πεντάγραμμα και με ανάγκασε να το κάνω. Δεν μπορούσα να του χαλάσω χατίρι. Ηταν ο μικρός μου αδελφός. (Παρά το γεγονός ότι τον περνούσε μόνο διόμισι μήνες).

Μια κυρία μού είπε κάποτε:

"Μάθαμε να ερωτευόμαστε με τον Μάνο και να αγωνιζόμαστε με σένα". Λέω κι εγώ στην κυρία: "Τον κακό σου τον καιρό". Δεν με είχε προσβάλει ως δημιουργό, αλλά ως άνδρα».

«Κάνατε κακή χρήση και οι δύο», παρατήρησε ο Μένης Κουμανταρέας και πήρε την απάντηση:

«Εχω να σου κάνω κάποιες παρατηρήσεις για το βιβλίο που έγραψες για τη Μακρόνησο».

Το χειροκρότημα ήταν αυθόρμητο και παρατεταμένο για τον Μίκη που άφησε πίσω του συγκινημένος το Μέγαρο Μουσικής για να βγει σε «Δρόμους παλιούς»

Σμαράγδα Μιχαλιτσιάνου

26/11/2004

"Η ΑΠΟΦΑΣΗ"

Share this post


Link to post
Share on other sites

O «Zορμπάς» του Θεοδωράκη, μεταξύ των 25 καλύτερων cd στον κόσμο

Aνάμεσα στα 25 καλύτερα cd κλασικής μουσικής στον κόσμο για το έτος που φεύγει βρίσκεται το «Mπαλέτο Zορμπάς» (Zorbas Ballet) του Mίκη Θεοδωράκη, σύμφωνα με την επιλογή που έκανε η έγκριτη εφημερίδα New York Times. Mια σπουδαία διάκριση για την ελληνική συμφωνική μουσική που καταδεικνύει την τεράστια αξία των συμφωνικών έργων του Θεοδωράκη.

Σε προχθεσινό άρθρο, James R. Oestreich - ένας από τους κριτικούς που υπογράφουν την επιλογή, εκφράζεται με πολύ κολακευτικά λόγια για τον δίσκο. Παραδέχεται ότι αποφάσισε να τον ακούσει από «μια νοσηρή περιέργεια» αλλά «η αυθεντική συγκίνηση και την απρόσμενη χάρη» αυτής της δισκογραφικής δουλειάς τον ενθουσίασε. O Oestreich καταλήγει ότι «οι συνθέσεις του Θεοδωράκη αντλούν από Oρφ και Bέρντι».

H τελευταία αυτή επισήμανση αποτυπώνει τους κρυμμένους θησαυρούς της μουσικής του Mίκη, που καθιερώθηκε από τα τραγούδια του αλλά τώρα αναγνωρίζεται για τη δύναμη και την έμπνευση των συμφωνικών του συνθέσεων. Eίναι χαρακτηριστικό ότι ακόμα και σήμερα -όπως σημειώνει εύστοχα ο Γ. Π. Mαλούχος στο κείμενο που συνοδεύει το δίσκο η συμφωνική μουσική του παραμένει για πολλούς terra incognita

Tο cd -που εκδόθηκε το καλοκαίρι από την Decca αποτελεί σύμπραξη ενός κορυφαίου μαέστρου, με δύο σπουδαίες ορχήστρες και μια παγκοσμίως καταξιωμένη δισκογραφική εταιρεία. Συμμετέχουν η Xορωδία και η Συμφωνική Oρχήστρα του Mόντρεαλ, και η Oρχήστρα Φιλαρμόνια του Λονδίνου υπό τη διεύθυνση του Σαρλ Nτιτουά και η σοπράνο Iωάννα Φόρτη.

Tα τρία έργα του Mίκη Θεοδωράκη που συμπεριλαμβάνονται στο cd είναι το adagio για σόλο φλάουτο, έγχορδα και κρουστά, τα αποσπάσματα από τα μπαλέτα «Zορμπάς» που πρωτοπαρουσιάστηκαν στην Aρένα της Bερόνας το 1988 και από το Kαρναβάλι που πρωτοπαρουσιάστηκε στην Oπερα της Pώμης το 1954. Πρόκειται για τρεις αντιπροσωπευτικές συνθέσεις από διαφορετικές εποχές, που αναδεικνύουν τη λιγότερο γνωστή πτυχή του συνθέτη, το έργο του στη συμφωνική μουσική και την όπερα. Xoρηγός επικοινωνίας είναι ο Σκάι 100,3

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 14-12-2004

Share this post


Link to post
Share on other sites

Μπορεί το συμφωνικό «πρόσωπο» του Μίκη Θεοδωράκη να μην είναι τόσο δημοφιλές στη χώρα μας, καθώς επισκιάζεται από τον «ογκόλιθο» των έντεχνων - λαϊκών τραγουδιών του, αποτελεί όμως μια εξίσου σημαντική πλευρά της δημιουργίας του. H οποία μάλιστα συναντά τα θερμά σχόλια της διεθνούς κριτικής.

Οπως πληροφορούμαστε από το προχτεσινό κυριακάτικο φύλλο των «Νιου Γιορκ Τάιμς», το CD «Theodorakis: Zorbas - Adagio - Carnaval», που κυκλοφόρησε από την εταιρία «Decca» (σε διεθνή κυκλοφορία), κατατάσσεται ανάμεσα στα καλύτερα CD κλασικής μουσικής για το 2004. Τα τρία συμφωνικά έργα του έχουν ερμηνευτεί από τη Συμφωνική Ορχήστρα και Χορωδία του Μόντρεαλ, υπό τη διεύθυνση του διάσημου αρχιμουσικού Charles Dutoit, με σολίστ τη μέτζο σοπράνο Ιωάννα Φόρτη.

«Από παθολογική περιέργεια άκουσα τη μουσική του μπαλέτου "Ζορμπάς"», αναφέρεται στην κριτική του Τζ. Οϊστραχ. «Η γνήσια συγκίνηση και η απροσδόκητη γοητεία της μουσικής με έκαναν να την ακούσω ξανά. Και ξανά. Βέβαια, οι έχοντες ανωτέρου επιπέδου πνεύμα και αυτιά θα ψέξουν τη μουσική, βρίσκοντας ότι έχει σχέση με το ομώνυμο φιλμ και τη "φολκλόρ" μουσική, ή με τον Ορφ και τον Βέρντι. Ομως αυτοί θα χάσουν».

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 14-12-2004

Share this post


Link to post
Share on other sites

"Tη Δευτέρα 20/12 στην εκπομπή "ΕΧΕΙ ΓΟΥΣΤΟ" (ΕΤ1-16.00μμ) φιλοξενούμενη είναι η "ΠΑΡΕΑ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ".

Ο Μ.ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ, ο Λ.ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, ο ΑΔ.ΠΕΠΕΛΑΣΗΣ, η Μ.ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗ και ο Σ.ΤΟΔΟΥΛΟΣ με τον Δ.ΚΑΡΑΧΑΛΙΟ-σύντροφοι και φίλοι του Μ.ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ- υποδέχονται στην "ΠΑΡΕΑ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ" την ΜΠΗΛΙΩ ΤΣΟΥΚΑΛΑ.Κάτω από την Ακρόπολη, στην φιλόξενη ταβέρνα της Μίνας, αγαπημένο στέκι της Παρέας,γύρω από ένα τραπέζι με μεζέδες και κρασί, η "ΠΑΡΕΑ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ" ξεδιπλώνει μνήμες προσωπικές, σελίδες της ιστορίας της Ελλάδας, μιλάει για την τρέχουσα πολιτική κατάσταση, αστειεύεται, "μαλώνει", τραγουδά, αγαπιέται με τον τρόπο που μόνο οι παλιές αγαπημένες παρέες ξέρουν".

(από την καινούργια ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΡΑΣΗ)

Share this post


Link to post
Share on other sites

Απ'όλο τον συρφετό των εορταστικών τηλεοπτικών προγραμμάτων που έχουν μέχρι στιγμής ανακοινωθεί, θα μου επιτρέψετε να διαλέξω να παρακολουθήσω μόνο τη συναυλία αφιέρωμα στους Μ.ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ-Γ.ΣΕΦΕΡΗ με τους Μ.ΜΗΤΣΙΑ & Μ.ΦΑΡΑΝΤΟΥΡΗ από το Διεθνές Φεστιβάλ Πάτρας, που θα προβληθεί την Παρασκευή 24/12 το βράδυ στις 12.30 από την ΕΤ-3.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Αυτή την Κυριακή στις 14.00 στην εκπομπή "ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΛΟΓΟΥ " της ΝΕΤ με το Ν.ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ θα προβληθεί το δεύτερο μέρος της συνέντευξης του ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Η Μουσική Δωματίου του Μίκη Θεοδωράκη

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ

Έργα μουσικής δωματίου του Μίκη Θεοδωράκη

Συμπαραγωγή:

Οργανισμός Μεγάρου Μουσικής Αθηνών

Κρατική Ορχήστρα Αθηνών

Έναρξη προπώλησης: Τετάρτη 19 Ιανουαρίου

Τίτλος Η Μουσική Δωματίου του Μίκη Θεοδωράκη

Ημερομηνίες 14/2/05

Ώρα 20:30

Αίθουσα Αίθουσα Δημ. Μητρόπουλος

Κύκλος/Σειρά ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ

Tύπος ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ

Εισιτήρια

Ζώνη Α 6815 Δρχ. / 20,00

Zώνη B 4089 Δρχ. / 12,00

Φοιτητικά 1704 Δρχ. / 5,00

http://www.megaro.gr/

Share this post


Link to post
Share on other sites

Ρεσιτάλ Χριστόφορου Σταμπόγλη με τραγούδια Μίκη Θεοδωράκη

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ

Τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη σε ποίηση Γ. Σεφέρη, Ο. Ελύτη, Γ. Ρίτσου, Δ. Χριστοδούλου

Χριστόφορος Σταμπόγλης μπάσος

Σταύρος Λάντσιας πιάνο

Έναρξη προπώλησης: Τετάρτη 19 Ιανουαρίου

Τίτλος Ρεσιτάλ Χριστόφορου Σταμπόγλη με τραγούδια Μίκη Θεοδωράκη

Ημερομηνίες 9/2/05

Ώρα 20:30

Αίθουσα Αίθουσα Δημ. Μητρόπουλος

Κύκλος/Σειρά ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ

Tύπος ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ

Εισιτήρια

Ζώνη Α 6815 Δρχ. / 20,00

Zώνη B 4089 Δρχ. / 12,00

Φοιτητικά 1704 Δρχ. / 5,00

www.megaro.gr

Share this post


Link to post
Share on other sites

Ο ποιητής της «Ρωμιοσύνης» για τον συνθέτη της «Ρωμιοσύνης»

Το κείμενο του Γιάννη Ρίτσου για τον Μίκη Θεοδωράκη γράφτηκε από τον ποιητή στη δεκαετία του '60 και διαβάστηκε από τον ίδιο σε κάποια συναυλία του συνθέτη στον Πειραιά. Αδύνατο να προσδιοριστεί με ακρίβεια ο τόπος ύστερα από τόσα χρόνια.

Ο ποιητής χάρισε το χειρόγραφό του το ίδιο βράδυ της συναυλίας σε κάποιο φίλο του. Το κείμενο δημοσιεύθηκε το 1966 στο περιοδικό «Η Γενιά μας». Αυτό διόλου δεν του αφαιρεί την επικαιρότητά του, παρά το στόμφο που συνοδεύει συνήθως κάθε εγκώμιο. Η καλύτερη θέση του θα ήταν βέβαια στο ένθετο έντυπο του cd με τη μουσική της «Ρωμιοσύνης».

Αν και οι μουσικές μου γνώσεις είναι αρκετά περιορισμένες και δε μου δίνουν το δικαίωμα να έχω γνώμη για τα προβλήματα και τα έργα της μουσικής, ωστόσο, ακούγοντας τη «Ρωμιοσύνη» του Μίκη Θεοδωράκη, ένιωσα την ανάγκη να εκφράσω ανεπιφύλακτα κι απροφύλακτα, όχι πια μια γνώμη, αλλά τον ενθουσιασμό, τη συγκίνηση, τη μέθη που μας δίνει ένα μεγάλο έργο τέχνης, ή, σωστότερα, ένα αληθινό έργο τέχνης, - αυτή τη βαθειά, ανεξήγητη, ανεξέλεγκτη συγκίνηση, αυτή την ευφορία, τη μυστική ανανέωση της πίστης στις ανθρώπινες κι ανθρωπιστικές δυνατότητες της τέχνης, την αναζωπύρωση μιας αόριστης εμπιστοσύνης στη γη, στον άνθρωπο, στη ζωή, και, ειδικότερα, στη φυλή, στο έθνος, στο λαό μας.

Ακούγοντας λοιπόν τη «Ρωμιοσύνη» του Θεοδωράκη, ένιωσα πως η εξαίσια αυτή, στην αίσθησή μου, μουσική του, όχι μόνον ανακάλυπτε σε βάθος, υπογράμμιζε, αναδείκνυε την όποια σημασία αυτού του ποιήματος, μα πήγαινε πιο πέρα απ' το ποίημα, αγκαλιάζοντας όλη την Ελλάδα. Δεν είταν πια μια μουσική ερμηνεία του λόγου, αλλά μια αναδημιουργία - μια δημιουργία. Νομίζω πως η σύνθεση αυτή του Θεοδωράκη έχει συλλάβει κ' έχει πραγματώσει με μιαν ακρίβεια, όχι πια εκλεκτικής συνείδησης, αλλά καθολικού ενστίκτου (αυτό που αποκαλούμε ιδιοφυΐα) το ελληνικό μέτρο - μιαν ισορρόπηση και μιαν ισοζυγία ανάμεσα στο ελεγειακό, (που δε γίνεται ποτέ άρρυθμα θρηνητικό) και στο ηρωικό, (που δε γίνεται ποτέ στομφώδες, τυπικό κι αυτάρεσκο).

Ενιωσα ακόμη πως σ' αυτή τη σύνθεση του Θεοδωράκη, η νεοελληνική μας μουσική (που την αποκαλούν με το δήθεν οξύμωρο: έντεχνη-λαϊκή), έχει ξεπεράσει το στάδιο της προσπάθειας για τη συντήρηση ορισμένων άξιων ελληνικών παραδόσεων (βυζαντινών, δημοτικών, λαϊκών), έχει ξεπεράσει το στάδιο της ηθελημένης αναπαραγωγής και συνειδητής απομίμησης καθιερωμένων και τυπικών μοτίβων ή και μορφών (αυτό που ονομάζουμε φιλολαϊκό ή λαϊκιστικό), έχει ξεπεράσει ακόμη το στάδιο μιας απλής από συνήθεια επιβίωσης μελωδικών τρόπων, και κινείται στην περιοχή μιας απ' την αρχή κι από αίσθηση αναβίωσης του ελληνικού χώρου, του λαϊκού χαρακτήρα, σε ήθος και σε ύφος, πέρα απ' την έννοια μιας όποιας στατικής ηθογραφικότητας.

Γι' αυτό αισθάνομαι την ανάγκη να ξαναπώ, στον ίδιο τόνο, αυτό που αυθόρμητα ανέβηκε στα χείλη μου, στο πρώτο άκουσμα τούτης της σύνθεσης: Η «Ρωμιοσύνη» του Θεοδωράκη είναι ένα έξοχο, ένα μεγάλο έργο, με εντελώς ιδιαίτερη σημασία για το μουσικό μας βίο και για ολόκληρο τον νεοελληνικό πολιτισμό.

Γιάννης Ρίτσος

**Από το περιοδικό «Η λέξη», που πρόκειται να κυκλοφορήσει αφιερωμένο στον Γιάννη Ρίτσο, μαζί μ' ένα cd με τη Μελίνα να διαβάζει τη «Σονάτα του σεληνόφωτος»

Αφιερωμένο στον Γιάννη Ρίτσο κυκλοφορεί τη Δευτέρα το νέο τεύχος του περιοδικού «Η λέξη». Το τεύχος συνοδεύεται από την προσφορά ενός cd διάρκειας 21 λεπτών, με τη Μελίνα Μερκούρη να διαβάζει τη «Σονάτα του σεληνόφωτος» του ποιητή (με την άδεια του Ιδρύματος Μελίνα Μερκούρη).

Στο αφιέρωμα υπάρχουν κείμενα, πλην του Γιάννη Ρίτσου, και των: Μ. Θεοδωράκη, Κ. Γεωργουσόπουλου, Β. Βασιλικού, Ασπ. Παπαθανασίου, Αλκης Ζέη, Αλ. Παΐζη, Χρ. Λεοντή, Σ. Ιλίνσκαγια, Κ. Νίτσου, Ν. Κροτσέτι, Αλ. Ζήρα, Μ. Πιερή, Δ. Δημητρούλη, Εύας Κοταμανίδου, Ντ. Γκράνμποντ, Βαγγ. Χατζηβασιλείου, Στ. Ροζάνη, Αν. Βιστωνίτη, Τ. Μενδράκου, Ερης Ρίτσου, Β. Τζιλάρντι, Κυρ. Κατζουράκη, Αμυς Μιμς - Σιλιβρίδη, Ν. Δαβέττη, Ελ. Αντωνιάδη, Αγγ. Κώττη. Τα κείμενα συνοδεύουν πορτρέτα, σχέδια και ζωγραφική για την ποίηση του Ρίτσου από 30 ζωγράφους.

Προδημοσιεύουμε το κείμενο του Γιάννη Ρίτσου με τίτλο «Ο ποιητής της "Ρωμιοσύνης"» για τον συνθέτη της "Ρωμιοσύνης"». Η εισαγωγή είναι του ποιητή Μάνου Ελευθερίου:

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 18/12/2004

http://www.enet.gr/online/online_text?c=11...113&id=31721516

Share this post


Link to post
Share on other sites

Θεοδωράκης στο Μέγαρο

Αντιπροσωπευτικά έργα του Μίκη Θεοδωράκη περιλαμβάνει το αφιέρωμα του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών στον συνθέτη με αφορμή τα 80 χρόνια του.

Πρόκειται για μια παραγωγή που αποσκοπεί σε μια «κάτοψη» της συνθετικής διαδρομής του με τίτλο «Μουσική και τραγούδια από το θέατρο και τον κινηματογράφο». Το πρόγραμμα θα παρουσιαστεί στις 10, 11, 17 και 18 Ιανουαρίου στην αίθουσα «Φίλων της Μουσικής» στο ΜΜΑ.

Η Λαϊκή Ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης» θα συνεργαστεί με τον ερμηνευτή Αντώνη Ρέμο και τους ηθοποιούς Πέτρο Φιλιππίδη, Νατάσα Μανίσαλη και Γιάννη Σαμσιάρη, οι οποίοι επιπλέον θα σχολιάζουν έμμετρα σε κείμενα της Κάκιας Ιγερινού.

Το πρόγραμμα παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το προηγούμενο καλοκαίρι στο Θέατρο Ηρώδου του Αττικού και στο Θέατρο της Γης, καθώς και σε περιοδεία που πραγματοποιήθηκε σε διάφορες πόλεις ανά τη χώρα. Περιλαμβάνει ανθολογημένα μουσικά θέματα και τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη που «έντυσαν» γνωστές κινηματογραφικές ταινίες και θεατρικές παραστάσεις. Παράλληλα, στο Μέγαρο Μουσικής, στην οθόνη θα προβάλλονται σκηνές από αυτές τις ταινίες, όπως και φωτογραφικό υλικό των παραστάσεων αλλά και σκίτσα του Μποστ, που σχολιάζουν το κλίμα της εποχής.

Η καλλιτεχνική επιμέλεια και η σκηνοθεσία του οπτικού υλικού είναι της Μαργαρίτας Θεοδωράκη. Οι ενδιαφερόμενοι για εισιτήρια μπορούν να απευθύνονται στα τηλέφωνα 210-9200260 και 210-9246024. Οι τιμές έχουν ως εξής: 90, 65, 45, 25 και φοιτητικό 14 ευρώ.

(www.enet.gr)

Share this post


Link to post
Share on other sites

Καλή χρονιά σε όλους :)

Eτος Θεοδωράκη το 2005

Σειρά εκδηλώσεων σε όλη την Eλλάδα για τη συμπλήρωση των 80 χρόνων του συνθέτη

Tο 2005 θα μπορούσε άνετα να το χαρακτηρίσει κανείς «χρονιά Θεοδωράκη». Σειρά εκδηλώσεων ετοιμάζονται σε όλη τη χώρα για τη συμπλήρωση των 80 χρόνων από τη γέννηση του δημοφιλούς συνθέτη που γιορτάζει στις 29 Iουλίου τα γενέθλιά του. Eιδικά όμως στο Mέγαρο Mουσικής, ο Θεοδωράκης θα έχει την τιμητική του. Oι εκδηλώσεις για το αφιέρωμα στον Eλληνα δημιουργό αρχίζουν στις 10 Iανουαρίου και θα κορυφωθούν τον Δεκέμβριο του 2005 με συναυλίες αλλά και μια έκθεση στο φουαγιέ του Mεγάρου με θέμα τη ζωή και το έργο του, από τον Guy Wagner.

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_article.../12/2004_128978

Share this post


Link to post
Share on other sites

MIKHΣ ΘEOΔΩPAKHΣ

«Θέλω την πατρίδα μου περισσότερο ανθρώπινη»

«Eίμαι πολίτης εν ενεργεία», είπε χθες συγκινημένος ο Mίκης Θεοδωράκης, μιλώντας για τις συναυλίες που είναι αφιερωμένες στη συμπλήρωση των 80 χρόνων του

Π.Α.Γ.

Μίκης Θεοδωράκης: «Στόχος μου ήταν πάντα μια πορεία προς την ευημερία, την πρόοδο και την κατάκτηση υψηλών αισθητικών στόχων»

«Εδώ και πολλά χρόνια έχω απογοητευθεί για όσα συμβαίνουν γύρω μας και ίσως θα έπρεπε να αποσυρθώ. Όμως αυτή η πρωτοβουλία του Μεγάρου Μουσικής με κινητοποίησε». Λόγια του Μίκη Θεοδωράκη, στη χθεσινή παρουσίαση του προγράμματος των τεσσάρων συναυλιών του, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, που θα πραγματοποιηθούν στις 10, 11, 17 και 18 Ιανουαρίου.

Οι συναυλίες αυτές στο Μέγαρο Μουσικής αποτελούν ουσιαστικά την αρχή των εκδηλώσεων που θα γίνουν μέσα στο 2005 και θα είναι αφιερωμένες στη συμπλήρωση των 80 χρόνων του διάσημου συνθέτη.

Ο διευθυντής καλλιτεχνικού προγραμματισμού του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών Νίκος Τσούχλος, κατά την χθεσινή παρουσίαση των συναυλιών «Μουσική και τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη από το θέατρο και τον κινηματογράφο», τόνισε, μεταξύ άλλων, ότι: «H σειρά αυτή αποτελεί την έναρξη ενός μεγάλου εορτασμού, στη μουσική του συνθέτη. Μία γιορτή, όχι με την έννοια της αναδρομής στο παρελθόν, αλλά ενός ξεκινήματος». «Στόχος μας» - είπε ο Νίκος Τσούχλος - «στις εκδηλώσεις που ακολουθούν, είναι να παρουσιάσουμε πλευρές της μουσικής του Μίκη Θεοδωράκη που αξίζει να ξανακουσθούν και που ενδεχομένως δεν έχουν εκτιμηθεί από όλους, έτσι όπως τους αξίζει».

«H πρωτοβουλία του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών να γίνουν αυτές οι συναυλίες, με κάνουν να χαρακτηρίσω τον εαυτό μου ενεργό πολίτη», πρόσθεσε ο Μίκης. «Στους πολιτισμένους λαούς συνηθίζεται να τιμάται το έργο όποιου έχει προσφέρει. Είναι όμως μια ανθρώπινη λειτουργία, ξένη προς την εποχή μας. Αποτελεί εξαίρεση το γεγονός ότι η ελληνική κοινωνία τιμά εγκαίρως όσους τίμησαν την πατρίδα τους. Στόχος μου όλα αυτά τα χρόνια ήταν μια πορεία προς την ευημερία, την πρόοδο και την κατάκτηση υψηλών αισθητικών στόχων. Γι' αυτό λοιπόν θα προσπαθήσω στα μέτρα των δυνατοτήτων μου να είμαι παρών στις εκδηλώσεις αυτές, όχι σαν κάποιος που στερήθηκε τις τιμές (έχω πλεόνασμα από τέτοιες) αλλά σαν ένας ταπεινός πολίτης, εφόσον τέτοιες χειρονομίες μάς κάνουν καλύτερους και περισσότερο ανθρώπινους. Θα ήθελα η πατρίδα μου να είναι καλύτερη και περισσότερο ανθρώπινη».

Το έργο του Μίκη Θεοδωράκη στις τέσσερις συναυλίες του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών παρουσιάζουν η ομώνυμη λαϊκή ορχήστρα και ο Αντώνης Ρέμος, καθώς και οι ηθοποιοί Πέτρος Φιλιππίδης, Νατάσα Μανίσαλη και Γιάννης Σαμσιάρης, οι οποίοι σχολιάζουν έμμετρα εκείνη την περίοδο. H καλλιτεχνική επιμέλεια της παράστασης, η επιμέλεια και η σκηνοθεσία του οπτικού υλικού είναι της Μαργαρίτας Θεοδωράκη.

Έκκληση για τα παιδιά του πολέμου

Έκκληση προς όλους τους τηλεοπτικούς σταθμούς να παίξουν ένα ολιγόλεπτο διάρκειας DVD (έχει μοιρασθεί από τον Στέλιο Κούλογλου) για τα παιδιά του πολέμου έκανε χθες, στη διάρκεια της παρουσίασης των συναυλιών, ο Μίκης Θεοδωράκης. Το οπτικό υλικό συνοδεύεται από την Καντάτα για τα Νεκρά Παιδιά του Πολέμου, για φωνή μικρή χορωδία και ορχήστρα εγχόρδων, έργο του Μίκη Θεοδωράκη, που εξήγησε:

«Με αφορμή την καταστροφή που έγινε στην Ασία, κάνει επίκαιρη τη δυστυχία των παιδιών. Γι' αυτό πιστεύω πως αυτό το μικρό φιλμ πρέπει να προβληθεί ανήμερα των Φώτων. Την ώρα που οι Έλληνες γεύονται την ευτυχία της γαλήνης και της προόδου, να θυμηθούν τις όποιες ευθύνες έχουν απέναντι στην κοινωνία».

INFO

Μουσική και τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη από το θέατρο και τον κινηματογράφο με τη «Λαϊκή Ορχήστρα Μίκης Θεοδωράκης», στις 10, 11, 17, 18 Ιανουαρίου, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (τηλ. 210-7282.333), στις 20.30. Εισιτήρια: 90, 65, 45, 25 και 14 (φοιτητικά) ευρώ.

ΤΑ ΝΕΑ , 05-01-2005 , Σελ.: P33

Κωδικός άρθρου: A18132P331

ID:448387

Share this post


Link to post
Share on other sites

MIKHΣ ΘEΟΔΩPAKHΣ

«Mας έχει διαβρώσει η υποκουλτούρα»

H υποκουλτούρα και ο λαϊκισμός έχουν διαβρώσει τον «οργανισμό» της πλειοψηφίας του λαού μας και τα πράγματα γίνονται ολοένα πιο άγρια, λέει ο Mίκης Θεοδωράκης σε συνέντευξή του στα «NEA»

ΠΑΝΟΣ ΓΕΡΑΜΑΝΗΣ

«H απαξίωση των πνευματικών αξιών άρχισε κατά την εποχή της χούντας. Με όπλο τον άκρατο λαϊκισμό, ξεκίνησε το ροκάνισμα κάθε ωραίου και αληθινού που είχαν χαρίσει στον λαό οι προηγούμενες γενιές», υποστηρίζει ο Μίκης Θεοδωράκης

«Ο πολιτισμός μας πλήττεται από την εισβολή της υποκουλτούρας, της χυδαιότητας και του λαϊκισμού. H κατάσταση είναι δύσκολη για μας, γιατί όλα αυτά δεν ήρθαν μόνο από έξω, αλλά κυρίως από μέσα, φοβάμαι δε ότι έχουν διαβρώσει τον "οργανισμό" της πλειοψηφίας του λαού μας και μάλιστα βλέπω τα πράγματα να γίνονται ολοένα και πιο άγρια... Ακόμα κι αν κλείσουμε τα μάτια, η τηλεόραση είναι πανταχού παρούσα, για να μας θυμίζει και να μας δείχνει ποιοι είμαστε. Γι' αυτό δεν βλέπω στον ορίζοντα καμία διέξοδο».

Ο Μίκης Θεοδωράκης, με αφορμή τις παραστάσεις προς τιμήν των 80 χρόνων του, από απόψε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, μιλάει στα «NEA» για το τραγούδι, τη μουσική, τον πολιτισμό, τη ζωή του και σχολιάζει τα σύγχρονα προβλήματα:

«H μεγάλη απαξίωση των πνευματικών και ηθικών μας αξιών δεν είναι σημερινό φαινόμενο. ’ρχισε στην εποχή της χούντας - που βάσταξε επτά ολόκληρα χρόνια. Γυρίζοντας στην Αθήνα μετά το 1974 πιθανώς να ήμουν ο μόνος που έθεσα ως πρώτο στόχο για τη νέα εθνική πολιτική τον πολιτισμό. Έκανα συναυλίες, εκδηλώσεις, δηλώσεις, πρωτοβουλίες με αποκορύφωμα το KINHMA Πολιτισμού και Ειρήνης που ιδρύσαμε μαζί με τον Ανδρέα Λεντάκη. Όμως κανένα κόμμα, καμιά εφημερίδα, κανένας δήμος, είτε άλλη μαζική οργάνωση, δεν είχε συνειδητοποιήσει τον κίνδυνο. Έτσι, το αποτέλεσμα ήταν να περάσουν και να δεσπόσουν ακέραιος στη νέα εποχή ο σάπιος κόσμος και οι σάπιες νέες "αξίες" και "αισθητικές" της εποχής της χούντας. Σαν ένα παλιρροϊκό κύμα, σαν ένα τσουνάμι, ήρθε και τα σκέπασε όλα έως σήμερα. Όσοι επιζήσαμε είναι γιατί άλλοι σκαρφαλώσαμε στις κορυφές των δένδρων και άλλοι γιατί είμαστε πιασμένοι από κορμούς δένδρων περιμένοντας στο μέσον του πελάγου όπως ο μικρός της Σρι Λάνκα να μας γλιτώσει κανένα... ιαπωνικό πλοίο».

Ποια ήταν τα γεγονότα και οι λόγοι που σας οδήγησαν στη δεκαετία του '50 να ασχοληθείτε με το λαϊκό τραγούδι;

«Οι γονείς μου με δίδαξαν να αγαπώ την Ελλάδα και να κάνω πάντοτε το χρέος μου απέναντί της. Από την άλλη πλευρά, η φύση με προίκισε με την ανάγκη να τραγουδώ και να κάνω μουσική. Κι αυτά τα τρία βασικά στοιχεία με συνόδευσαν και με συνοδεύουν από την πρώτη στιγμή που συνειδητοποίησα ποιος είμαι, πού είμαι και γιατί είμαι. Έτσι μπορώ να πω ότι άρχισα να κάνω πολιτική και μουσική από τα 12 χρόνια μου, τότε που έγραψα το πρώτο μου τραγούδι και οργάνωσα την πρώτη ομάδα των συμμαθητών μου για ευγενείς στόχους.

Τη δεκαετία του '50 και μετά, συνέβη να γίνω γνωστός. Όμως θεωρώ κορύφωση της πολιτικής και μουσικής μου δραστηριότητας όσα έκανα και όσα έγραψα-συνέθεσα την προηγούμενη δεκαετία ως ανώνυμος πολίτης-συνθέτης. Όταν, λ.χ., την περίοδο της Κατοχής και των Δεκεμβριανών υπήρξα στην Αθήνα παρτιζάνος. Όταν με πήγαν δύο φορές εξορία στην Ικαρία και στη συνέχεια στη Μακρόνησο. Και όταν στα 1948, ανάμεσα σε δυο εξορίες, αγωνιζόμουν παράνομα στη φοβερή Αθήνα του Εμφυλίου, κυνηγημένος σαν αγρίμι, χωρίς στέγη και τροφή. Εν τούτοις μέσα σ' αυτήν τη θύελλα δεν υπήρξε στιγμή που να μη γράψω μουσική. Και μάλιστα από ορισμένες πλευρές, την καλύτερη που έγραψα έως τώρα. Έργα συμφωνικά για μεγάλη ορχήστρα, είτε έργα μουσικής δωματίου. Και όλα αυτά μόνο με τη σκέψη μου, χωρίς καμία βοήθεια, χωρίς πιάνο φυσικά, αφού εκεί όπου βρισκόμουν παράνομος και κυνηγημένος, είτε εξόριστος στα χωριά της Ικαρίας είτε τέλος στη Μακρόνησο, δεν μπορούσα να έχω τέτοιες πολυτέλειες. Και αυτά όλα τα έκανα και τα έγραψα με τη σκέψη μου για τον ελληνικό λαό, ο οποίος επιτέλους μερικά από αυτά θα τα γνωρίσει για πρώτη φορά χάρη στις επετειακές συναυλίες που θα γίνουν στο Μέγαρο και αλλού».

Πώς νιώθει σήμερα στα 80 χρόνια του ο Μίκης Θεοδωράκης, ως μουσικός και ως άνθρωπος;

«Σε σχέση με ό,τι έγινε έως τώρα, δεν μπορεί παρά να είμαι ικανοποιημένος. Και για τους στόχους μου ως πολίτη και για την απήχηση του έργου μου ως συνθέτη. Σε σχέση όμως με ό,τι θα μπορούσε και θα έπρεπε (κατά τη γνώμη μου) να γίνει, νιώθω μέσα μου έναν βαθύ πόνο, πίκρα και απογοήτευση. Γιατί βιώνοντας από κοντά τις προσπάθειες και τις θυσίες του ελληνικού λαού τα τελευταία 60 χρόνια, πιστεύω ότι δώσαμε πολλαπλάσια απ' όσα τελικά αξιωθήκαμε να έχουμε. Ενώ κι εγώ, ως συνθέτης, παρήγαγα έργο επίσης πολλαπλάσιο απ' αυτό που μπόρεσε (ή που άφησαν...) να φθάσει ώς το πλατύ ελληνικό κοινό. Πάντως, τελικά, πρέπει να πω ότι νιώθω όμορφα, γιατί το κύριο, δηλαδή η σχέση μου με τους Έλληνες είναι βαθιά και ουσιαστική. Τουλάχιστον μου αναγνωρίζουν τις... καλές μου προθέσεις, ακόμα και όταν με τις επιλογές μου στενοχωρούσα κατά καιρούς μερικούς...».

«Έζησα όπως το σχεδίασα: Ελεύθερος»

Για το γεγονός ότι στη δικτατορία κατόρθωνε να συνδυάζει τις ιδιότητες του μουσικού, του αγωνιστή, του πολιτικού και του κοινωνού, ο Μίκης Θεοδωράκης δίνει τη δική του εξήγηση:

«Υπήρξα πάντοτε γνήσιος και αληθινός. Δεν καταδέχτηκα ποτέ να πω ψέματα, να βάλω ξένα προσωπεία, να κολακέψω ή να παρακαλέσω. Δεν ζήτησα ποτέ από κανέναν τίποτα. Και όλα αυτά τα έκανα όχι τόσο από καθήκον και μόνο, αλλά γιατί βασικά με ευχαριστούσαν. Ιδιαίτερα χαιρόμουν τις μεγάλες δυσκολίες, τα αδιέξοδα, τους κινδύνους, τα διλήμματα. Τότε που θα έπρεπε να πάρω κρίσιμες και επικίνδυνες αποφάσεις. Και κυρίως να τις πάρω μόνος, με πλήρη και απόλυτη προσωπική ευθύνη. Ένιωθα τότε σαν να είχα φτερά και να πετούσα ελεύθερος ενάντια σε ανέμους, σε θύελλες και σε... τσουνάμι. Με λίγα λόγια έζησα όπως ακριβώς το σχεδίασα από τα εφηβικά μου χρόνια να ζήσω: Ελεύθερος!».

ΤΑ ΝΕΑ , 10-01-2005 , Σελ.: P22

Κωδικός άρθρου: A18135P221

ID:448846

Share this post


Link to post
Share on other sites

80 ΧΡΟΝΙΑ ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

Οταν ο Ζορμπάς συνάντησε τους Μπιτλς

του Γιώργου Β. Μονεμβασίτη

Κι όμως, φέτος, ο Μίκης γίνεται 80! Και γιορτάζει τα γενέθλιά του με πλήθος εκδηλώσεων, με πρώτη αυτή που θα γίνει τη Δευτέρα, την Τρίτη, αλλά και στις 17 και 18 του μηνός, στο Μέγαρο, με τα κινηματογραφικά και θεατρικά τραγούδια του, που θα θυμίσουν οι Αντώνης Ρέμος, Πέτρος Φιλιππίδης, Νατάσα Μανίσαλη και Γιάννης Σαμσιάρης.

Στην οθόνη θα προβάλλονται φωτογραφίες και σκηνές από τις ταινίες και τις παραστάσεις για τίς οποίες γράφτηκαν τα τραγούδια. Την καλλιτεχνική επιμέλεια της παράστασης, που είχε πρωτοπαρουσιαστεί στο Ηρώδειο, έχει η Μαργαρίτα Θεοδωράκη και τα κείμενα είναι της Κάκιας Ιγερινού.

Στη μακρά και γόνιμη διαδρομή του, ο διάσημος συνθέτης έχει υπογράψει μουσική για παραστάσεις 50 σκηνικών έργων και 33 κινηματογραφικές παραγωγές, ενώ υπάρχουν και 34 κινηματογραφικές και τηλεοπτικές παραγωγές στις οποίες χρησιμοποιήθηκαν προϋπάρχουσες μουσικές και τραγούδια του. Σ' αυτή την κατηγορία εντάσσονται ταινίες, όπως το «Ζ» του Κώστα Γαβρά (1969) (που περιέχει τραγούδια όπως «Το γελαστό παιδί» από την παράσταση του έργου του Μπρένταν Μπίαν «Ενας όμηρος» του 1962).

Αρκετές από αυτές τις μουσικές και τα τραγούδια δοκίμασαν πολλοί ξένοι καλλιτέχνες να διασκευάσουν, συχνά με επιτυχία. Σ' αυτές τις διασκευές θα εστιάσουμε σήμερα, εξαιρώντας τις ξένες ερμηνείες από Ελληνες ή ελληνικής καταγωγής τραγουδιστές, όπως οι Νάνα Μούσχουρη, Βίκυ Λέανδρος, Ζορζ Μουστακί κ.λπ., πλην μιας σημαντικής περίπτωσης.

Αναμφίβολα, η πλέον δημοφιλής μουσική του Θεοδωράκη είναι «Ο χορός του Ζορμπά» από την περίφημη ταινία που σκηνοθέτησε το 1964 ο Μιχάλης Κακογιάννης. Προέκυψε από τη συναρμογή δύο πρότερων μουσικών θεμάτων του συνθέτη. Το πρώτο, το αργό, πρωτοεμφανίστηκε στη θεατρική παράσταση του έργου του Ιάκωβου Καμπανέλλη «Η γειτονιά των αγγέλων» (1963)· το δεύτερο, με το διονυσιακό κρεσέντο, γράφτηκε με όνομα «Κρητικός χορός» για την ταινία του Αλέκου Αλεξανδράκη «Συνοικία το Ονειρο» (1961). Οι δισκογραφικές εκδόσεις που περιέχουν τον «Χορό του Ζορμπά» και διατίθενται τη στιγμή αυτή στη διεθνή αγορά πλησιάζουν τις διακόσιες!

Σε μερικές από αυτές μάλιστα προσφέρεται με τη μορφή τραγουδιού. Το πρωτοερμήνευσε, σε αυτή τη μορφή, το 1964, η Νταλιντά. Σήμερα, τις ερμηνείες της ανακαλύψαμε σε 15 διαφορετικές εκδόσεις: Εκτός από γαλλικά (La danse de Zorba), το ερμήνευσε και ιταλικά (Danza di Zorba) αλλά και αγγλικά (Dance my troubles away - Διώξε τις έγνοιες μου με τον χορό).

Στην Αγγλία, η ηχογράφησή του από τον Μαρτσέλο Μινέρμπι, το 1965, εισέβαλε πάραυτα στο βρετανικό Top 10. Η σύγχρονη ηχογράφησή του, στ' αντίπερα του Ατλαντικού, από τον τρομπετίστα Χερμπ Αλπερτ και το συγκρότημά του The Tijuana Brass έφθασε τον Φεβρουάριο του 1965 στο νο. 11 του καταλόγου επιτυχιών στις ΗΠΑ.

Η μεγάλη απήχηση της μουσικής - το συρτάκι έγινε μόδα - είχε ως αποτέλεσμα να τη συμπεριλάβουν στο ρεπερτόριό τους και να την ηχογραφήσουν πολλές διάσημες χορευτικές ορχήστρες, ακόμη και συμφωνικές. Ανάμεσά τους, οι ορχήστρες Μαντοβάνι, Πέρσι Φέιθ, Χένρι Μαντσίνι, Φρανκ Πουρσέλ, Ρέι Αντονι, Ξαβιέ Κουγκάτ, Ινοχ Λάιτ, των 101 Εγχόρδων, Κλάους Ογκερμαν, Λιρόι Χολμς, Λόντον Ποπς, Σινσινάτι Ποπς (υπό τον Εριχ Κούντσελ), Φιλαρμονική της Πράγας, καθώς και η Cinema Sound Stage Orchestra η οποία προσέφερε ένα διασκεδαστικό συμπίλημα του ήχου του Ζορμπά με εκείνον από τα «Παιδιά του Πειραιά».

Μα και γνωστοί μεμονωμένοι καλλιτέχνες διασκεύασαν την ίδια μελωδία. Ανάμεσά τους, οι Τσετ Ατκινς (εμπνευστής του περίφημου ήχου της Νάσβιλ), Ρότζερ Γουίλιαμς (πιανίστας της easy listening), Ντικ Χάιμαν (επίσης πιανίστας), Φιλ Γουντς (καλός σαξοφωνίστας της τζαζ, στο περίφημο Greek Cooking), Ιβαν Μάρσαλ (με μαντολίνο), Μπάντι Μέριλ (με κιθάρα), Χοσέ Λουίς Μαρτίνες Βέγκα (με κολομβιανό τρόπο, ως «Zorba il Griego»), όπως και ο Πέπε Γιαραμίλο (με μεξικάνικο τρόπο αυτός), ενώ ο Βόιτσεκ Μρόζεκ προσφέρει τη δική του πολωνέζικη εκδοχή («Taniec Greka Zorby»). Από τον κατάλογο δεν λείπει ο πρωθιερέας της ντίσκο Ντομένικο Μονάρντο. Ενδιαφέρουσα είναι η διασκευή την οποία ηχογράφησε ο Βίνι με το συγκρότημά του The Stardusters, αφού την ερμηνεύουν σε ύφος μπαρόκ (!), αλλά και του συγκροτήματος The Marcians το οποίο, το 1990, ηχογράφησε ολόκληρο CD αφιερωμένο στον Θεοδωράκη.

Από τις σχετικά πρόσφατες ενδιαφέρουσες ηχογραφήσεις αναφέρουμε εκείνες του επιφανούς ιρλανδού φλαουτίστα Τζέιμς Γκάλγουεϊ (At the Movies, 1992), των μουσικών που συμμετέχουν στο τελευταίο αφιέρωμα της φιλανδής συνεργάτιδας του συνθέτη Αρια Σαγιονμάα (Mikis & Aria, 2CD, 1992), του βρετανικού χορευτικού συγκροτήματος LCD (1998, μεγάλη επιτυχία της χρονιάς που μπήκε στο βρετανικό Top 20), του βιολονίστα Αντρέ Ριέ (στην έκδοση Fiesta!, 2001, με όνομα «Sirtaki (Zorba's Dance)» με τη συνοδεία της βιεννέζικης Ορχήστρας Γιόχαν Στράους), ενώ δεν πρέπει να λησμονήσουμε τις τέκνο διασκευές που δονούσαν τα ολλανδικά γήπεδα ποδοσφαίρου όταν ευστοχούσε το κοπέλι από την Κρήτη, ο Νίκος Μαχλάς. Αλλες ερμηνείες, τέλος, στη μορφή του τραγουδιού, υπέγραψαν, μετά την πρωτοπόρο Νταλιντά, η Πάτι Πράβο, η Ροσάνα Καζάλε, ο Ανρί Σαλβαντόρ, η Ανί Κορντί.

Δεύτερη σε δημοτικότητα από τις «διεθνείς» μουσικές του Μίκη Θεοδωράκη είναι εκείνη που έχτισε για το τραγούδι «Το γελαστό παιδί». Ο επικός χαρακτήρας του μα και η έντονη πολιτική χροιά του - ταυτίστηκε με τον Γρηγόρη Λαμπράκη εντός και εκτός συνόρων αφού εντάχθηκε στην ταινία «Ζ» - συνήργησαν ώστε να αποκτήσει σύντομα διεθνή εμβέλεια. Από τους πρώτους σημαντικούς ξένους καλλιτέχνες οι οποίοι το ενέταξαν στο ρεπερτόριό τους ήταν ο περίφημος αυστραλός κιθαριστής Τζον Γουίλιαμς.

Το πρωτοηχογράφησε το 1971, συνοδεύοντας τη Μαρία Φαραντούρη. Ακολούθησε την επόμενη χρονιά μια προσωπική οργανική ερμηνεία με τίτλο «Theme from Ζ», σε διασκευή του Στάνλεϊ Μάιερς, για τον δίσκο Changes, για να τριτώσουν οι διαφορετικές δισκογραφικές καταθέσεις του το 1982 με την έκδοση Sky4: Forthcoming, στην οποία ο Γουίλιαμς το ερμηνεύει με τους σπουδαίους μουσικούς συνοδοιπόρους του της εποχής εκείνης, σε δική του διασκευή και με τίτλο «Το Gelasto Pedi (The Smiling Boy)»!

Το «γελαστό παιδί» ερμήνευσαν πολλοί διεθνείς τραγουδιστές, με πρώτη (χρονικά) την Σίρλεϊ Μπάσεϊ (1970, στον δίσκο Something με τίτλο «Life goes on»). Ακολούθησαν οι ερμηνείες του Αλμπάνο («Il Ragazzo che sorride»), του ισραηλινού Λιόρ Γεϊνί (Aera Theodorakis with Lior Yeini), του συγκροτήματος The Marchians, της Γκίζελα Μάι, του κιθαριστή Ράινερ Ρόλοφ.

Ακολουθεί σε δημοτικότητα η μουσική που πλάστηκε τον Νοέμβριο του 1958, στο Παρίσι, για την ταινία του Μάικλ Πάουελ «Μήνας του μέλιτος» (Honeymoon) και έγινε γνωστή ως τραγούδι, στην Ελλάδα, με όνομα «Αν θυμηθείς τ' όνειρό μου», σε στίχους του Βασίλη Καρδή - ψευδώνυμο του Νίκου Γκάτσου - και πρώτη ερμηνεύτρια τη Γιοβάννα. Διεθνώς ακούστηκε ως «Honeymoon song», σε στίχους του Γουίλιαμ Σάνσομ και πρωτοπόρο ερμηνεία από τον Μαρίνο Μαρίνι και το κουαρτέτο του. Αυτή την ερμηνεία άκουσαν οι Τζον Λένον και Πολ Μακ Κάρτνεϊ και αποφάσισαν να το ξαναηχογραφήσουν, στις 16 Ιουλίου 1963, για τον κύκλο ραδιοακροαμάτων Pop Go the Beatles που ετοίμαζαν τότε για το BBC. Η δική τους πολύτιμη ερμηνεία μεταδόθηκε στις 8 Αυγούστου της ίδιας χρονιάς και μετά παρέμεινε στα συρτάρια έως τον Νοέμβρη του 1994 οπότε περιλήφθηκε στο The Beatles: Live at the BBC. Η εκτίμηση που έτρεφε για το τραγούδι αυτό ο Μακ Κάρτνεϊ αποδεικνύεται από το γεγονός ότι το επέλεξε για την είσοδο στη δισκογραφία της «προστατευομένης» του Μ. Χόπκιν (1969, Post Card).

Από τις λοιπές διεθνείς ερμηνείες του τραγουδιού ξεχωρίζουμε αυτές με λάτιν ηχόχρωμα της ορχήστρας Manuel and the Music of the Mountains και του Κουβανού Μάριο Σουάρες, αλλά και τη σχετικά πρόσφατη (2000) της Τζόσλιν Μπ. Σμιθ στο άλμπουμ Margarita. Στο αφιέρωμά της η Σμιθ ερμηνεύει και άλλα θεατρικά και κινηματογραφικά τραγούδια του συνθέτη, όπως το «Αγάπη μου» σε στίχους Γιάννη Θεοδωράκη από την ταινία του Ζιλ Ντασέν «Φαίδρα» (1962). Ττο θέμα ερμήνευσε και ο σπουδαίος Χένρι Μαντσίνι με την ορχήστρα του, όπως και το «Μαργαρίτα Μαγιοπούλα» σε στίχους Ιάκωβου Καμπανέλλη από το θεατρικό «Μαγική Πόλη» (1963).

Από προκλασική έως αβανγκάρντ

Ενα ακόμη σκηνικό έργο με μουσική του Μίκη Θεοδωράκη, εκτός των μνημονευθέντων, τροφοδότησε το διεθνές τραγούδι: «Το τραγούδι του νεκρού αδελφού» (1962). Το τραγούδι «Ο Απρίλης» κοσμεί τα αφιερώματα του συγκροτήματος The Marcians και του τραγουδιστή Λιόρ Γεϊνί (μαζί με τα «Προδομένη μου αγάπη» και «Το όνειρο» από το ίδιο έργο), αλλά και ένα ακόμη σπουδαίο δισκογραφικό αφιέρωμα στη μουσική του Θεοδωράκη, εκείνο της Ιβα Ζανίκι Caro Theodorakis - Iva (1976). Στον δίσκο αυτό υπάρχουν ακόμη εκπληκτικές ερμηνείες τραγουδιών, όπως το «Ηταν 18 Νοέμβρη» (αρχίζει με προκλασικό ύφος και εξελίσσεται σε avant garde) και το «Στρώσε το στρώμα σου» (σε τζαζ ηχοχρώματα) από το θεατρικό «Η γειτονιά των αγγέλων». Το τελευταίο τραγούδι ηχογραφήθηκε και από τη Ζανί Ομπέρ (σε γαλλικούς και αραβικούς στίχους), ενώ το «Δόξα τω Θεώ» από το ίδιο έργο απολαμβάνει την ερμηνεία της Μίλβα, στο αφιέρωμά της Milva canta Theodorakis, αλλά και του συγκροτήματος The Marcians.

Μνημονεύουμε και την ενδιαφέρουσα ερμηνεία της Τζούλι Ντένις στο «Ανοιξε λίγο το παράθυρο» (Open the window softly) από το «Ενας όμηρος», τη συμμετοχή του σπουδαίου Μουλουτζί στην ταινία του 1971 Biribi, τις ηχογραφήσεις των τραγουδιών «Les amants de Teruel» («Ομορφη πόλη») και «Quattorze Juillet» της ταινίας «Les amants de Teruel» (1962) από την ανεπανάληπτη Εντίθ Πιάφ, καθώς και τις όμορφες ερμηνείες από την Ισπανίδα Μαρία ντελ Μαρ Μπονέτ από τις οποίες ξεχωρίζουν, ως κινηματογραφικές, τα «Ομορφη πόλη» και «Βρέχει στη φτωχογειτονιά». Στα δε δισκογραφικά αφιερώματα στον συνθέτη να προσθέσουμε εκείνο της Ιταλίδας Εντμόντα Αλντίνι (1970) με τίτλο Canzoni in Esilio (Τραγούδια στην εξορία).

Τέλος, η εξαίρεση την οποία έχουμε υποσχεθεί: Το 1969, στη Νέα Υόρκη, η Ειρήνη Παπά ηχογραφεί στο στούντιο της RCA, συνοδευόμενη από λαϊκή ορχήστρα την οποία διευθύνει ο Χάρης Λεμονόπουλος, τραγούδια του Μίκη τα οποία εκδόθηκαν αμέσως με τον απλό τίτλο «Songs of Theodorakis». Ανάμεσά τους και τα «Ο ήλιος κοίταξε τη γη» και «Μοιρολόι», που γράφτηκαν για την «Ηλέκτρα» (1962) που σκηνοθέτησε ο Μιχάλης Κακογιάννης.

Ο Μίκης Θεοδωράκης γιορτάζει φέτος τα ογδοντάχρονά του. Οπως αντιλαμβάνεστε, όμως, τα δώρα προς αυτόν από τη διεθνή μουσική κοινότητα άρχισαν να προσφέρονται από πολύ παλιά. Και τα αξίζει βέβαια.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 09/01/2005

Share this post


Link to post
Share on other sites

I had a look at the website of Megaro Mousikis today.

The annouced Theodorakis concerts with Remos the 17th and 18th of January are gone...

Share this post


Link to post
Share on other sites

Την Κυριακή 16/1 στην εκπομπή "ΤΟ ΠΑΡΤΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΟΥ "στις 9μμ στο ΑLTER ,ο ’κης Παυλόπουλος επιχειρεί ένα αφιέρωμα στον κορυφαίο δημιουργό ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ.Με καλεσμένους στο στούντιο όλους τους συντελεστές της παράστασης του θεάτρου "ΒΕΜΠΟ" "Μίκης Θεοδωράκης -Μια ζωή Ελλάδα".Στο στούντιο παρευρίσκονται μεταξύ άλλων , η ΛΕΝΑ ΑΛΚΑΙΟΥ, η ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΜΟΥΤΣΑΤΣΟΥ ο σπουδαίος μαέστρος ΓΙΩΡΓΟΣ ΘΕΟΔΟΣΙΑΔΗΣ κ.α.

(7 ΜΕΡΕΣ TV)

Share this post


Link to post
Share on other sites
Guest
You are commenting as a guest. If you have an account, please sign in.
Reply to this topic...

×   You have pasted content with formatting.   Remove formatting

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

Loading...