Geske

How I became addicted

160 posts in this topic

Hi Brett!!!

Well, f'irst of all congratulations!! Portugal won the game!!! but i think during the match something weird happened. anyway, congratulations. :D

i didn`t know know that kiria rodriguez has passed away, and i am very sorry to hear that. i used to have her tapes, and although i didn`t understand a word she said, it always gave me joy to listen to her. you can find amelia`s and yorgo`s photo in this website: dalaras.gr

and for Yorgo... there are some rumours going out there that he will be singing in the ceremony for the Olympics. but i am really not sure. i think you can find some information in the forum (upcoming concerts section).

i am a long long way from yorgo. although in reality we are very close, i really don`t think that he will come here (mysterious ha B) i went to greece to see yorgi on stage and it was telia....

lipon, afta ine yia tin ora... yasu :music:

Share this post


Link to post
Share on other sites

... if Giorgos sings in Portuguese? Do you know the recording "Coimbra" from the "Latin" album? (or, do you mean: Amor, Amor from the Apo kardias album? I did not understand so completely at the moment). Anyway, Coimbra..... Like made for his voice! Of course I can not judge his pronunciation in Portuguese..... But we both with Franz are absolute enthusiastic about this paticular recording, isn't it, Franz?

Morning greetings from Cracow!

Share this post


Link to post
Share on other sites

YESSSSSSS!!!! OLGA!!!!!!!!!!!! :D Our song!! B):music:

Hi Brett!! Welcome in our community!! Where in Portugal do you live??

I have been there several times!! It is one of my favourite countries!

Greetings from Franz! :music:

Share this post


Link to post
Share on other sites

hi bici, franz, olga and geeske,

I don't know the albums apo kardias and latin, so I'll have to listen to them first and then i'll tell you if there are some portuguese songs but, if he sings Coimbra, he's doing it in Portuguese for sure. Now I'm curious to judge his portuguese accent, I hope it is half as good as his spanish, which is great.

Bici, you're a very mysterious person and I'm a very curious one. Let's challenge each others and try to find out where Bici is from. The winner will get a free ticket for the next year Olympics and an entrance to a Dalaras show, let's see...at the Atticus Odeon, or at Epidavros (the places I would love to see him perform) What do you think? Just joking...

As for the football game, I didn't see it because I'm not really a football fan and anyway, I get tense when i watch football-it may seem a contradiction- so i don't know about the weird thing in the middle of the match but it happens a lot in football, so I'm not surprised.

franz, i live exactly in the city of the winner, guess which... :blush:

Share this post


Link to post
Share on other sites

Σαν σήμερα πραγματοποιήθηκε η συναυλίατου Γιώργου Νταλάρα με τον Μπρέγκοβιτς για την διεκδίκηση των Ολυμπιακών αγώνων.

Ήταν η μέρα που γνώρισα τι σημαίνει Γιώργος Νταλαρας...περασαν 6 χρόνιακαι εξακολουθεί να με γεμίζει και να ομορφαίνει τη ζωή μου.......

... τον ευχαριστώ για ολα....

Share this post


Link to post
Share on other sites

Jeez, there should be a dictionary in the site, don't these posts in Greek confuse us all, form abroad, who don't speak that much Greek? ;)

Well, back in 1990/91 (that is during the Gulf War period and all) I lived in Athens (Ampelokipi, great place!) where I was teaching English at a frontistirio. Throughout that time I got used to listening to Greek music but I never knew Dalaras that well (and the same can be said about names such as Psarantonis, Christos Zotos and others). Then, back in Portugal, my wife gave me the Portrait recording as a birthday or Xmas gift (can't remember exactly anymore and my birthday is around Xmas, anyway) and I loved it at once. Really great songs in that CD... Then, we bought some more of his recordings, even though our collection isn't that big since it's hard to find Dalaras here (there was 50 xronia rembetiko tragoudia that I once bought in Athens though). Right now, we're getting to know a little more about him thanks to some nice members in this forum and she even bought a couple of his records from Amazon. But I guess although he's responsible for bringing back rembetiko to daylight, his repertoire is much more varied than that. Lately, he even made the (good/bad?) move of making a "world music" (bad, bad term!) record and he sang a song with dinossaur Sting. I like Dalaras' version better than the original though...

Share this post


Link to post
Share on other sites

Μιας και σχετικά πρόσφατα έγινα μέλος της ζεστής αυτής οικογένειας, θα ήθελα κι εγώ να γράψω σε ένα παλιότερο topic πως ξεκίνησε η αγάπη μου για το Γιώργο Νταλάρα. Η δική μου λοιπόν γνωριμία με τη φωνή και τα τραγούδια του Γιώργου ξεκίνησε από τη ... Χαρούλα Αλεξίου, που και σήμερα παραμένει η δεύτερη μεγάλη μου μουσική αγάπη. Όταν ήμουν περίπου 3 - 4 ετών, είχε κυκλοφορήσει ο δίσκος της Χαρούλας Αλεξίου που περιλάμβανε το τραγούδι "Η γκαρσόνα". Το τραγούδι λοιπόν, προφανώς, ακουγόταν στο ραδιόφωνο ή στην κρατική τηλεόραση καθώς μόλις είχε κυκλοφορήσει με τη φωνή της Χαρούλας. Σαν πολύ μικρό κοριτσάκι, όπως συμβαίνει με πολλά παιδάκια αυτής της ηλικίας, είχα λατρέψει αυτό το τραγούδι. Έβαζα λοιπόν, κι εγώ, μία ποδιά, έπαιρνα και ένα δίσκο με πλαστικά πιάτα, πηρούνια και ποτήρια και παρίστανα τη γκαρσόνα, σερβίροντας το νονό μου που ερχόταν τα Σαββατοκύριακα κι έτρωγε μαζί μας. Ο νονός μου, μεγάλος σε ηλικία και τότε, ήταν ξετρελαμένος με όλη αυτή τη σκηνική μου παρουσία. Έτσι, μία μέρα ήλθε στο σπίτι κρατώντας μία τεράστια αφίσα της Χαρούλας μαζί με την κασέτα που περιείχε το τραγούδι. Η συγκεκριμένη ήταν από αυτές τις πολύ μεγάλες κασέτες που έπαιρναν τα

πρώτα κασετόφωνα. Ο νονός μου επανήλθε δριμύτερος αγοράζοντας και τα επόμενα albums της Χάρις Αλεξίου, μιας και είχε δει ότι μου άρεσε πολύ. Φυσικά, εννοείται ότι σε αυτή την ηλικία δεν υπήρχε ιδία πρωτοβουλία και τη μουσική μου διασκέδαση μετά των κασετών αυτών είχαν αναλάβει οι γονείς μου. Μελλοντικά λοιπόν, ακολούθησαν μεταξύ άλλων οι "Λαίκές Κυριακές", η "Μικρά Ασία" του Απόστολου Καλδάρα και κάποια άλλα. Τα επόμενα χρόνια, όπως είναι φυσικό, κύλισαν με περισσότερο παιγνίδι και λιγότερη μουσική. Οι γονείς μου παρότι αγαπούσαν την ελληνική μουσική - ο πατέρας μου λάτρευε τη Βίκυ Μοσχολιού - δεν πολυαγόραζαν κασέτες και δίσκους, οπότε τα μόνα

ακούσματα ήταν η τηλεόραση το ραδιόφωνο κι αυτά τα λίγα παλιά albums.

Ώσπου κάποια μέρα, σε μεγαλύτερη ηλικία, γύρω στα 8 - 9, έβαλα να ακούσω τις παλιές αυτές κασέτες της Χαρούλας. Η μουσική με πήγε μέχρι τη ... "Μικρά Ασία", όπου εκτός από τη Χαρούλα υπήρχε καιι μία άλλη, όμορφη ανδρική φωνή. Το πρώτο τραγούδι που με άγγιξε ήταν το "Τι να θυμηθώ τι να ξεχάσω", το οποίο λάτρεψα. Το άκουσα, ξανά και ξανά. Αμέσως, αναζήτησα την τύχη μου, στις κασέτες της θείας και του θείου μου. Τότε, ήταν νιόπαντροι και μιας και ήταν πιο νέοι από τους γονείς μου και ασχολούνταν μαζί μου τους είχα για τους πιο καλούς μου φίλους. Είχαν ένα σπουδαίο αρχείο από κασέτες, κυρίως από τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του '70, εκείνα τα ταραγμένα χρόνια που ήταν και οι δύο φοιτητές, κυρίως με μουσική από Μίκη Θεοδωράκη, Γιάννη Μαρκόπουλο, κ.α. Δανείστηκα λοιπόν κάποιες κασέτες, κυρίως albums του

Θεοδωράκη και μία που δεν ήταν album, αλλά έλεγε απ έξω "Νταλάρας - Επιλογές". Το πρώτο τραγούδι της κασέτας ήταν το "Αχ χελιδόνι μου". Ω τι μαγεία ήταν αυτή !! Το τραγούδι αυτό το λάτρεψα !! Μαζί του, λάτρεψα και αυτή τη σπουδαία φωνή. Αν με ρωτήσετε, πιο τραγούδι αγαπώ περισσότερο, μάλλον θα σας πω αυτό. Από εκείνη, την ημέρα η ζωή μου άλλαξε. Δε χόρταινα να το ακούω και αυτό και ολόκληρη την κασέτα. Λάτρευα ιδιαίτερα τη μεσαία στροφή του τραγουδιού (Αχ παλληκάρι μου, τα τρένα φύγαν ...) και ήμουν πάντοτε, ας

πούμε, θυμωμένη, τα επόμενα χρόνια, που ο Γιώργος συνήθιζε να λέει την πρώτη και την τρίτη στροφή στις συναυλίες, και όχι τη δεύτερη.

Μιας και δεν είχα μεγάλη δυνατότητα, σαν παιδί, να αγοράζω κασέτες και δίσκους αρκέστηκα στις κασέτες αυτές, μέχρι την ημέρα που η ελεύθερη ραδιοφωνία έγινε πραγματικότητα, με τους πρώτους ραδιοφωνικούς σταθμούς, όπως ο Αθήνα 984. Από εκείνη την ημέρα και μέχρι το τέλος του σχολείου το 1990 έβρισκα τον εαυτό μου να κάθεται ατελείωτες ώρες τα βράδια, κάτω στο χαλί, μπροστά στο - καινούργιο τότε - στερεοφωνικό του σαλονιού μας και να ηχογραφεί ασταμάτητα κασέτες. Όλο αυτό το αρχείο με τις παλιές κασέτες, παρότι πια δεν το ακούω, κατέχει σήμερα περίοπτη θέση στο σπίτι μου και συγκινούμαι πολύ κάθε φορά που βλέπω τους χειρόγραφους τίτλους πάνω στα

χαρτονάκια και κάτω - κάτω την ένδειξη "Προσοχή, να μη σβηστεί !!!" με μεγάλα κόκκινα γράμματα.

Το αρχείο μου πήρε σάρκα και οστά και ξεκίνησε να μεγαλώνει στα φοιτητικά μου χρόνια στην Πάτρα, τότε που τα χρήματα που διέθετα τάϊζαν το αυτί και την καρδιά μου πολύ περισσότερο από το στομάχι μου. Ήταν σπουδαίες μέρες μουσικής καλλιέργειας. Θυμάμαι, ότι κάποιες φορές, όταν πήγαινα στην Αθήνα να δω την οικογένειά μου, δεν είχα ακόμη και ψιλά, να πάρω λεωφορείο ή ταξί και πήγαινα με τα πόδια στο σπίτι μου, αφού προηγουμένως με τα τελευταία μου χρήματα είχα αγοράσει κάποιο δίσκο.

Θα έλεγα τέλος, ότι η πιο πρόσφατη εμπειρία μου, που ίσως κατά κάποιο τρόπο να ολοκληρώνει τις μουσικές μου αναζητήσεις αλλά πάντα συνεχίζει να εμπλουτίζει την ψυχή μου με εμπειρίες και το νου μου με όνειρα, ήταν η γνωριμία μου με αυτή εδώ την κοινότητα. Εύχομαι να συνεχίσει να ζει και να προσφέρει υπηρεσίες στην καλή ελληνική μουσική. ’λλωστε, είναι στο χέρι μας, έτσι δεν είναι ... ;

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

As a recent member of George Dalaras Community, I would like to describe, into an older topic, how my listening to George Dalaras' songs has begun. I had the chance to listen and love his voice and songs via ... Haris Alexiou, who's voice and songs I still continue to love. In the age of 3 - 4 years old, a Haris Alexiou album, including the song "Garsona | The waitress" had been released. I used to listen to that song on the radio or tv. As I little girl, I loved that song. I used to grab one of my mom's kitchen pinnies, as well as some plastic plates and drinking glasses and play the waitress, serving my godfather who used to spend the weekends with us. My godfather was quite old at that time and used to love this performance. One day, he came to visit us bringing a huge poster of Xaris Alexiou, together with the casette of the album including the "Waitress" song, as a gift for me. I was thrilled. Later, he bought me "Laikes Kyriakes" and "Mikra Asia". My parents didn't use to buy records or tapes, so these tapes stayed my only way to the future.

Later on, one day, in the age of 8 - 9, I looked for the old tapes, found them and started listening to them. As the casette player played "Mikra Asia | Minor Asia" I first listened to this beautiful male voice. The next moment, I was thrilled by his performance in "Ti na thimitho ti na xehaso | What to remember what to forget". I listened to the song again and again. My road to heaven passed through my aunt's and uncle's house. Both of them, just married at that time and young enough to be my best friends, owned many tapes, mostly with music and songs from Theodorakis, Markopoulos, e.t.c., which had collected as students in the early 70s. Among the albums, I found a tape saying "George Dalaras - Various" and took it, together with some more. The first song in the tape was "Ah helidoni mou". What a moment ! I loved the song from the very first second. I guess it will always be my favorite one. I used to listen to the tape day and night. I mostly loved the second set of lyrics of the "Ah helidoni mou" song: "Ah pallikari mou, ta trena fygan" and I remember myself being disappointed because George Dalaras did not use to sing these lyrics at concerts.

Much better days came, when the first non-public radio stations started to broadcast. I used to lay down on the carpet near the stereo, listening to the songs played on the radio and recording for hours. I still have these tapes, each one having a note with big red letters at the bottom: "Attention, not to be erased".

My dream became true, when I started to collect his records as a student at Patra, trying hard to save money - usually from food - to buy the albums. At the weekends, when I had to travel back to Athens to see my family, I sometimes did not have the money to take a taxi or even the bus, because I had already spent my last pennies buying one of George's albums and I used to walk all the way home from the station.

I would like to say - and I will finish this note - that my most recent experience is being a member of this great community, which is the way for all of us to talk, express ourselves and feel and a path to good greek and foreign music. I hope this community always stays online and alive. I guess, it is up to us, isn't it ...

Share this post


Link to post
Share on other sites

Η αφηγηση της Δωρας ξυπνησε και τις δικες μου αναμνησεις... :wow: Το 1970 ημουν 5 χρονων, οταν ακουσα στο ραδιωφονο το''Να τανε το 21'' και το ''Ο ουρανος φευγει βαρυς''. Μου εκαναν εντυπωση τοσο τα τραγουδια οσο και η φωνη, κυριως η φωνη... Ειχα απο μικρη αδυναμια στις αντρικες φωνες οποτε...εδω κολλησα. Ο πρωτος δισκος ηρθε στο σπιτι ενα χρονο αργοτερα, ''Ο Γιωργος Νταλαρας τραγουδα Αποστολο Καλδαρα''. Τον ακουγα συνεχεια, μου ειχε κανει τρομερη εντυπωση ο τροπος που τραγουδουσε λαικα τραγουδια. Καποια μαλιστα τα εχω συνδεσει τοσο με τη φωνη του(π.χ.''Εγω ποτε δεν αγαπω'', ''Απ' τα ψηλα στα χαμηλα'', ''Μενα με λενε Περικλη''), που μεχρι σημερα δυσκολευομαι να τα ακουω σε αλλες εκτελεσεις οσο καλες κι αν ειναι. Εκει που κολλησα εντελως ομως ηταν το 1975 με τα ''50 χρονια ρεμπετικο'' και το ''Στα ψηλα τα παραθυρια''. Ο τροπος που τραγουδαει λαικα τραγουδια ειναι μοναδικος, με καταλαβαινετε νομιζω... Τι να πρωτοθυμηθω απ' αυτα τα 35 χρονια...το ''αχ χελιδονι μου'' που ηταν η πρωτη φορα που τον ειδα στην τηλεοραση(αξεχαστη η σκηνη στις γραμμες του τρενου), το''θελω να τα πω'', τον πρωτο δισκο που αγορασα, τα 45αρια που ανακαλυψα εκεινη την εποχη, τους δισκους που οταν αποφασισα(στα 17μου) να τους μαζεψω τους αγοραζα δυο-δυο απ'τη λαχταρα μου να τους παρω οσο το δυνατον πιο γρηγορα(ολο το χαρτζηλικι φυσικα εκει πηγαινε...), την χαρα μου οταν επανεκδοθηκε το''ΖΕΙ'' που το εψαχνα μανιωδως και φυσικα δεν εβρισκα πουθενα καθοτι σπανιος δισκος και την ευχαριστη εκπληξη μου οταν ανακαλυψα την ''Συναντηση'' εναν δισκο του οποιου την υπαρξη αγνοουσα. Και φυσικα την πρωτη φορα που(επιτελους!) τον ειδα σε συναυλια εστω κι απο την τηλεοραση, στον ''Ορφεα''. Τι κλαμα ηταν αυτο! Ο Γιωργος ειναι ο μονος τραγουδιστης που δεν μου εφτανε ποτε να τον ακουω μονο απο το ραδιοφωνο η απο τους δισκους, ηθελα παντα να τον βλεπω ζωντανα, κι οταν το ονειρο εγινε πραγματικοτητα στο Ολυμπιακο Σταδιο δεν μπορω καν να περιγραψω πως ενοιωσα...φανταζομαι με καταλαβαινετε! Πολλες αναμνησεις παιδια, λεω να σταματησω εδω, ηδη εχουν αρχισει να με παιρνουν τα ζουμια... Η συγκινηση ειναι ιδια καθε φορα που τον ακουω... Και οπως λεει και το τραγουδι που ακουω τωρα ''χιλιαδες δρομους αλλαξα, σε σενα κατασταλαξα...''.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Αν είναι να διαβάζει ο Νταλάρας ένα, μόνο ένα τοπικ, σ' αυτό το φόρουμ - ας είναι τούτο εδώ.

Share this post


Link to post
Share on other sites
κι οταν το ονειρο εγινε πραγματικοτητα στο Ολυμπιακο Σταδιο δεν μπορω καν να περιγραψω πως ενοιωσα...φανταζομαι με καταλαβαινετε!

Και τι δεν θα έδινα για να ήμουν σ' αυτήν την συναυλία!!!!:music::(:(

Δυστυχώς τότε ούτε τον Νταλάρα δεν ήξερα..... :(:(:( Ήμουν μόλις 3 χρονών!!!!

Gogo, πες μας τις εντυπώσεις σου από αυτήν στην συναυλία!!!!

Share this post


Link to post
Share on other sites

Tha ginei ki afto... ksero pos perimenei ki o Thanasis :(:( . stin epomeni krisi sunaisthimatismou pou tha me piasei... :music: Na grafei ki afto to rimadi ellinika, :(:( pou kanei oti thelei... :(:mad::mad:

Share this post


Link to post
Share on other sites

Έχω πει πολλές φορές ότι η φωνή του με συνόδευε , με συνοδεύει και θα με συνοδεύει πάντα σε οποιαδήποτε στιγμή της ζωής μου.Ευχάριστη ή δυσάρεστη.Τον νιώθω πια σαν ένα επίτιμο μέλος της οικογένειας μου.Δεν θα ξεχάσω όταν στις αρχές της δεκαετίας του '70 , άρχισα να καταλαβαίνω τη ζωή μου , η φωνή του αντηχούσε πάντα μεσα στο σπίτι , από τους δίσκους του πατέρα μου και της μάνας μου)στους οποίους χρωστάω όλη μου την ενασχόληση με την μουσική), μαζί με άλλους βέβαια , Καζαντζίδη , Μπιθικώτση, Θεοδωράκη, Τσιτσάνη...Θυμάμαι όταν άνοιγα το ντουλάπι με τους δίσκους (καμιά πενηνταριά , τότε και τοποθετημένοι οριζόντια ο ένας πάνω στον άλλον) , πάνω πάνω ήταν οι δίσκοι του Θεοδωράκη και του Μπιθικώτση και μετά του Νταλάρα.Πρώτος το ΝΑΤΑΝΕ ΤΟ '21.Όταν ήθελα λοιπόν ν'ακούσω κάτι περνούσα τους πρώτους δίσκους (ότι δήποτε άλλο μου φαινόταν πολύ βαρύ και αδιάφορο :pity: τότε...) κι έφτανα στους δίσκους του Νταλάρα. Η πιο σταθερή προτίμησή μου το ΜΕΣ ΣΤΟΥ ΒΟΣΠΟΡΟΥ ΤΑ ΣΤΕΝΑ , από κει μου κόλλησαν και το παρατσούκλι Ο ΜΕΜΕΤΗΣ ... :lol: .Τον άκουγα κι ένιωθα ότι ακούω κάτι πολύ οικείο κι ευχάριστο στ'αυτιά μου.Λίγο αργότερα όταν έπεσε η χούντα και βγήκαν τα 18 ΛΙΑΝΟΤΡΑΓΟΥΔΑ ο πατέρας μου αμέσως πήρε τον δίσκο (μαζί με την ΑΝΑΤΟΛΗ του Καζαντζίδη) , η οποία τότε μου φαινόταν αδιάφορη. Κάποτε έπεσε στα χέρια μας κι ένα αντίτυπο απ'τα ΛΙΑΝΟΤΡΑΓΟΥΔΑ παλιό χωρίς εξώφυλλο , οπότε μετατρέποντας ένα στυλό σε βελόνα του πικάπ , το γύριζα πάνω στο δίσκο και τους ζάλιζα τ'αυτιά απ'το πρωί μέχρι το βράδυ.Ο δίσκος αυτός (που απ'τις χαρακιές μοιάζει με παγοδρόμιο) υπάρχει ακόμα κρεμασμένος πια σ'εναν τοίχο.To ίδιο συνέβαινε και με το 45άρι με το ΔΕΚΑ ΠΑΛΗΚΑΡΙΑ και τον ΚΑΦΕΝΕ.Οπότε ο καποια στιγμή ο παππούς μου εκνευρισμένος το πήρε και το έκανε δυό κομμάτια.Ευτυχώς το ξαναβρήκα αργότερα...(γιατί είχε και τον ΚΑΦΕΝΕ σε διαφορετική εκτέλεση)...

Φυσικά δε νομίζω ότι χρειάζεται να γράψω το τι ένιωσα όταν σε μια μπομπίνα άκουσα τη ΝΥΧΤΙΑ όπως την έλεγα τότε...(εννοώ το ΠΑΡΕ ΜΕ ΦΕΓΓΑΡΙ ΜΟΥ ή ΣΤΑ ΧΟΝΤΡΑ ΤΑ ΣΥΡΜΑΤΑ)

Αργότερα ήρθαν οι ΜΙΚΡΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ .Θυμάμαι τι μελαγχολία μου προκαλούσαν τα "σκούρα" τραγούδια του Κουγιουμτζή (ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΦΥΓΕΙΣ, ΗΤΑΝ ΠΕΝΤΕ ΗΤΑΝ ΕΞΙ, ΚΑΠΟΥ ΝΥΧΤΩΝΕΙ κλπ) και τι αγαλλίαση και ευχαρίστηση αυτά με πιο "φωτεινό" ήχο , όπως το ΑΝ ΣΕ ΔΩ ΣΕ ΞΕΝΑ ΧΕΡΙΑ ή το ΑΥΓΕΡΙΝΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ και τα άλλα.Όταν κυκλοφόρησαν τα ΨΗΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΘΥΡΙΑ , το άκουσα απ'το ραδιόφωνο (στις διαφημιστικές εκπομπές της ΜΙΝΟS )κάποια Κυριακή πρωί.Το βράδυ είπα στον θείο μου "Θείο, ο Νταλάρας έβγαλε δίσκο, θα μου τον πάρεις; :razz: " Tην άλλη μέρα τον είχα. Έπαθα κάτι με το ΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΣΟΥ ΚΛΕΙΣΤΗ.Νόμιζα ότι ακούω ένα μικρό παραπονιάρικο παιδί να τραγουδάει...Δυστυχώς το πόστερ του δίσκου χάθηκε σε μια μετακόμιση... :blush::razz:

Ύστερα ήρθαν τα ΡΕΜΠΕΤΙΚΑ (τα οποία στάθηκαν αφορμή αργότερα στη μεγάλη ηλικία των 10-12 χρονών ν'αρχίσω να ψάχνω και τις πρώτες εκτελέσεις)..Τα Χριστούγεννα του '75 με πήγαν οι δικοί μου σε μια θεία μου να πω τα κάλαντα.Mεταφέρω ακριβώς τον διάλογο που ακολούθησε:

Θανάσης: Nα τα πούμε;

Θεία Θανάση: Πες τα...

Θανάσης : Τι σου λέει η μάνα σου για μέενα... :confused: :blink: :lol:

Ένα μεσημέρι του '76 ο πατέρας μου πάλι με ξύπνησε λέγοντας μου :"Έλα, έλα ξύπνα... ".Πάω στο σαλόνι και ακούω απ'το πικάπ: "Λιωνουν τα νιάτα μας στη βιοπάλη..." Ωχ τι είναι αυτό πάλι , σκέφτηκα.Πω πωω...Στην Αθήνα μες στο κέντρο κλπ ,κλπ...

Να μην ξεχάσω και την ΜΟΥΣΙΚΗ ΒΡΑΔΥΑ του Παπαστεφάνου το 1976 .Εκείνο το ΑΧ ΧΕΛΙΔΟΝΙ ΜΟΥ στις γραμμές του τρένου αλλά και όλα τ'αλλα...(Πότε θα το βρούμε αυτό ρε Αποστόλη:pity:

Λίγα χρόνια μετά ήρθε το ΣΕΡΓΙΑΝΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.Ιδιαίτερη προτίμηση Ο ΣΚΛΑΒΟΣ.Οπότε σε μια σχολική εκδρομή τραγουδώντας το στη γραμμή , η δασκάλα φρόντισε να μου κοκκινίσει το αυτί λέγοντάς μου :"Eδώ δεν τραγουδάμε τέτοια τραγούδια...".Τώρα τι μας τη σπάει αυτή σκέφτηκα.Τι να τραγουδήσω , "Χαρωπά τα δυό μου χέρια τα χτυπώ;"... :blush:

Aυτά ήταν τα πρώτα όμορφα χρόνια .Λίγο μετά το καλοκαίρι του '79 παρακολούθησα και την πρώτη ζωντανή παράσταση για την οποία σύντομα θα γράψω στο σχετικό Topic.

Στο διάβα του χρόνου ήρθαν κι άλλες , άπειρες στιγμές, χαράς και συγκίνησης.Οι πρώτες φιλίες , οι πρώτοι έρωτες , οι σχολικές εξετάσεις , η στρατιωτική θητεία, τα χαρτζιλίκια που πήγαιναν εξ'ολοκλήρου στους δίσκους ,η περίοδος "ωριμότητας" . :blink: :lol: Δεν θα ξεχάσω τη συγκίνηση που ένιωσα και τα δάκρυα που κύλησαν όταν βγήκε το ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ.Αυτό δεν είναι τραγούδι .Αυτό είναι μια ζωή ολόκληρη.

Νομίζω όμως ότι πάλι πολλά είπα.

Νάσαι καλά ρε Γιώργο .

Νάστε καλά ρε μάνα και πατέρα που μου τον μάθατε.

Νάστε καλά ρε φίλοι που τον ακούγαμε , τον ακούμε και θα τον ακούμε παρέα...

Ελπίζω και πιστεύω ότι αυτή η παρατεταμένη "εφηβεία με δίσκους ρεφενέ" δεν θα τελειώσει ποτέ...

ΘΑΝΑΣΗΣ

Share this post


Link to post
Share on other sites

’ρχισα ν' ακούω μουσική (γενικώς) το 1996, όταν μου πήραν δώρο ένα walkman. Τότε ήμουν 10 χρονών... Στην αρχή άκουγα μόνο ραδιόφωνο αφού δεν είχα τίποτα άλλο από μουσική! Εκείνη τη χρονιά έτυχε ν' ακούσω ένα LIVE της Χαρούλας που είχαμε σε μια κασέτα κ μου άρεσαν πολύ τα τραγούδια, οπότε άκουγα όλα ραδιόφωνο και αυτή την κασέτα. Το '97 άκουσα για πρώτη φορά Νταλάρα! Ο θείος μου είχε σε κασέτα την Ιερά οδό του '97. Μου άρεσαν πολύ τα: Ένας κόμπος η χαρά μου, Τί πάθος, Το πεπρωμένο, Σκόνη, Μια βραδιά στο Λεβερκούζεν. Όμως δεν ήξερα καν ΠΟΙΌΣ είναι ο Νταλάρας ούτε ότι είναι αυτός! Οπότε ρώτησα τη μάνα μου... ποιός τραγουδάει; (ντόιοιοινγκ!!) Και όταν μου είπε ότι είναι ο Νταλάρας της λέω: Α είναι ένας με... μαλλιά; ( :lol: αυτό γιατί είχαμε στο σπίτι το δίσκο Μη μιλάς, κινδυνεύει η Ελλάς κ τον είχα δεί εκεί...)

Μετά το καλοκαίρι του '97 τον άκουσα σε μια εκπομπή στον ΣΚΑΪ 100,4 (μιλούσαν για το Μουσικό κουτί). Στην αρχή δεν ήξερα ότι ήταν ο Νταλάρας και μάλιστα έτυχε κ τη στιγμή μου άνοιξα το ραδιόφωνο λίγο μετά έβαλε τίτλους ειδήσεων, αλλά παρόλα αυτά δεν άλλαξα σταθμό! Ειλικρινά δεν ξέρω τί ήταν αυτό που με έκανε να μείνω εκεί... Μετά όταν συνεχίστηκε η εκπομπή είπε ότι είναι ο Νταλάρας όπότε -συνειδητά πλέον- κάθισα να ακούσω την εκπομπή. Ακουσα τα όσα έλεγε με πολύ ενδιαφέρον. Μου έκανε πάρα πολύ καλή εντύπωση και στο τέλος της εκπομπής είπα "Να επιτέλους ένας άνθρωπος που ξέρει να μιλήσει, ξέρει τί λέει και γιατί!!" Από τότε άρχισα να ενδιαφέρομαι γι' αυτόν κ όποτε άκουγα κάτι πχ στις ειδήσεις έδινα προσοχή. Για παράδειγμα είχα δεί σε ένα δελτίο ειδήσεων για μια συναυλία του στην οποία έγινε blackout και εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα "κρίμα ρε γ***το... Γιατί να του τύχει τέτοιο πράγμα..."

Το πρώτο μου cd του Νταλάρα ήταν η Ιερά Οδός του 98. Το 98 σε κάποια φάση άκουγα μόνο αυτό το cd!! Το καλοκαίρι του 99 είδα στον SKAI τη συναυλία από το Τελ Αβίβ με τη Φιλαρμονική ορχήστρα του Ισραήλ και... μαγεύτηκα! Αμέσως μετά πήρα και το CD. Το καλύτερο όμως ήταν τα Χριστούγεννα του 99 που μου πήραν δώρο οι γονείς μου Τα χρώματα του χρόνου (αυτό τους ζήτησα για δώρο). Το "περίεργο" ήταν ότι μου άρεσαν πάρα πολύ με την πρώτη ακρόαση ιδιαίτερα τα τραγούδια του Κουγιουμτζή. ’λλο ένα "περίεργο" ήταν ότι είχα πρωτοακούσει "Το πουκάμισο το θαλασσί" στην εκπομπή του ΣΚΑΪ και το θυμήθηκα αμέσως όταν το άκουσα στα "Χρώματα"... Δεν ξέρω γιατί αλλά το συγκεκριμένο τραγούδι μου έκανε μεγάλη εντύπωση... Μετά στις 5/3/2000 (ημέρα Κυριακή - το θυμάμαι ακόμα) ήταν η πρώτη συναυλία που πήγα! Μου έκανε τρομερή εντύπωση η άμεση επικοινωνία του με τον κόσμο: με μία μόνο κίνηση του χεριού του ή ενα "δικό σας!" άρχιζαν να τραγουδάνε όλοι!

Ε μετά απ' αυτή τη συναυλία έγινα εξαιρετικά φανατική. Τότε πήγαινα Β' Γυμνασίου κ σε όλα τα βιβλία κ όλα τα τετράδιά μου έγραφα παντού "Γιώργος Νταλάρας-The best" κλπ... Μιλάμε για τρέλα! Από' κει και περα δε χρειάζεται να πω τίποτα άλλο... με βλέπετε :music:

Share this post


Link to post
Share on other sites

Είμαι 17 χρονών και μπορώ να πω με μεγάλη μου χαρά ότι ευτυχώς κατάλαβα τι σημαίνει ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ! Και αυτό χάρη στον Γιώργο Νταλάρα που για μένα ταυτίζεται με αυτήν! ’ρχισα να ακούω μουσική από αρκετά μικρός! Συγκεκριμένα από τα 4 μου χρόνια! Δυστυχώς τότε όμως άκουγα...παραμουσική, δηλαδή ό,τι εμπορική αηδία έβγαινε κάθε μήνα! Θυμάμαι μάλιστα ότι ήμουνα φανατικός του Μπίγαλη ως τα 5 μου χρόνια, ενώ μετά άλλαξα γούστα και άκουγα Βανδή, Μαζωνάκη :music::pity: Αυτό διήρκησε ως τα 11 μου χρόνια! Τότε, με την επιρροή του παππού μου, άρχισα να ακούω ρεμπέτικα, όπως Βαμβακάρη, Καλδάρα, Τσιτσάνη και αρκετό Τούντα! Σε αυτή τη μουσική βρήκα κάτι διαφορετικό από αυτό που ήξερα ως τότε! Κάτι που με άγγιξε! Σιγά σιγά άρχισα να ακούω πιο έντεχνα, και συνεπώς Μπιθικώτση-Θεοδωράκη-Χατζιδάκι! Ο Μπιθικώτσης ήταν και η πρώτη μου μεγάλη αγάπη! Μέσα σε ένα χρόνο αγόρασα όλους του τους δίσκους και πήρα κάτι βινύλια από τον παππού μου! Τον άκουγα κάθε μέρα, ενώ φυσικά μαζί του γνώρισα τον Θεοδωράκη και τον Χατζιδάκι μαθαίνοντας αρκετά μεγάλο μέρος του ρεπερτορίου τους! Ώσπου πριν 3 χρόνια, ήρθε στα χέρια μου ο πρώτος δίσκος του Γιώργου! Ήταν 'Οι μεγαλύτερες επιτυχίες του Γιώργου Νταλάρα'! Ακούγοντας το πρώτο τραγούδι του, το 'Ο Ουρανός φεύγει βαρύς', ένιωσα ένα συναίσθημα που δεν είχα ξανανιώσει ποτέ! Κάτι μεγαλύτερο από τον Μπιθικώτση! ’κουσα μια φωνή η οποία με μάγεψε! Μέσα σε μια μέρα έμαθα όλα τα τραγούδια του δίσκου απ' έξω! Στίχοι-Μουσική έγιναν κτήμα μου! Από τότε και έως σήμερα, έχω αγοράσει 30(πια) δίσκους του Γιώργου και συνεχίζει να με εντυπωσιάζει το ίδιο όπως την πρώτη φορά που τον άκουσα! Παρόλο που δέχομαι ένα πόλεμο για αυτό το θέμα, καθώς τόσο η μητέρα μου όσο και ο πατέρας μου δεν τον πάνε καθόλου, ούτε ως άνθρωπο ούτε ως καλλιτέχνη, προσπαθώ να πηγαίνω σε κάθε του εμφάνιση! Ό,τι και να πω, τον θεωρώ ως τον άνθρωπο της ζωής μου, τον αγαπώ για όλα αυτά που εκπροσωπεί μέσα στην ψυχή μου, και πραγματικά δεν υπάρχει στιγμή που να μην έχω μέσα στο μυαλό μου μια μελωδία του! Είναι για μένα τα πάντα, και πιστεύω ότι αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ, όπως δεν άλλαξε μέχρι τώρα... Το μόνο πράγμα που με στεναχωρεί είναι το γεγονός ότι τον πέτυχα στη 'δύση' της καριέρας του, και παρόλο που πρόκειται να ακούω τα τραγούδια του όσο ζω με την ίδια συγκίνηση, λυπάμαι όταν σκέφτομαι ότι έχασα τόσες συναυλίες του, τόσες στιγμές που θα μπορούσα να έιχα φυλάξει μέσα μου! Τόσες εκπλήξεις και τόσες εκρήξεις χαράς κάθε φορά που θα άκουγα για μια μελλοντική του δουλειά ή συναυλία.. Τόσες στιγμές ανατριχίλας καθώς θα άκουγα τα τραγούδια του ζωντανά! Αυτό είναι το παράπονό μου, αλλά ευτυχώς ο ίδιος ο Γιώργος και τα τραγούδια του, μπορούν να με παρηγορήσουν! Τον ευχαριστώ που υπάρχει!

Share this post


Link to post
Share on other sites

Σου ευχομαι να μην αλλαξει αυτο που αισθανεσαι. Ειναι αρκετα παρηγορο στις μερες μας να υπαρχουν νεα παιδια οπως εσυ που ανκαλυπτουν και εκτιμουν το καλο ελληνικο τραγουδι. B) Η μονη μου ενσταση ειναι η εκφραση που χρησιμοποιησες ''δυση της καριερας''. Χτυπαει ασχημα στ'αυτια μου κατι τετοιο για εναν ανθρωπο που εχει ακομη τοσα να δωσει, που ειναι εν ενεργεια και τοσο δραστηριος! προσωπικα προτιμω την φραση που χρησιμοποιει ο ιδιος ''κλεισιμο του κυκλου''(το οποιο ουτε να το σκεφτομαστε δεν θελουμε, αλλα αυτο ειναι αλλη ιστορια...). :music: Μη στεναχωριεσαι παντως, δεν θα το κανει κι αυριο B) οποτε πηγαινε σε οσες περισσοτερες συναυλιες μπορεις, κι ελπιζω σε καποια απ΄αυτες να σε γνωρισουμε. B) Να'σαι καλα! :mad:

Share this post


Link to post
Share on other sites

Hello, everybody.

I've read all the posts, and guess what? After 2 years visiting this site I would like to post a message - that's how Dalaras changed my life, too. I am used to keep to myself, but this is just contagious.

Finding him was like wandering for years in a desert looking for a river: 1st just a smell, then little tributaries, and finally - here it is: so overwelming.

I have had absolutely no influence to guide me to Greek music, until I got to this site. It all happened by accident. In my home city of Kiev we did not have much opportunity to see the wide world. So, listening was one way, and learning languages was also helpful. In this way, I became acquanted with Italian and French music (Adamo, Enrico Maceas, Joe Dassen, Morandi, Celentano). Greek music was present in couple of Theodorakis LP and also 1 LP by a Crimean Greek. A trickle came from the wireless (sounded nice but just so).

14 years ago we emigrated to the US. The years before Napster felt like on a huge musically uninhabited island (for some reason, none of English-language music is more than white noise for my ears). Italian, French and then Greek music came through Napster, then Eleftheria Arvanitaki visited Boston (although Dalaras - whom I missed - and Alexiou visited afterwards, why so few come to Boston?). The Arvanitaki concert was a revelation: it led to more downloading on the Web but I liked mostly female singers - there was not much Dalaras on the peoples' drives, probably.

Then, during 2 years 2001-2003 I got to travel to Germany spending 2-3 weeks at a time in Cologne. I was happy enough for this opportunity to be in Cologne which I love very much, no thought of going to Greece crossed my mind. Once, when I was leaving from the Bonn Fughafen, 2 young girls stopped me to ask how to get to the checkin counter. I explained them and then asked: "Wohin gehen Sie?". They answered beaming happily: "Nach Griechenland!". You see, Greechenland sounds so much softer and more inviting than Greece in English. Maybe affected by their happy faces, I immediately thought: why don't I go nach Greechenland, too?

So, in the fall 2003, we went for vacation with my son. I can't remember exactly when Dalaras' voice appeared, but I remember seeng posters about his concert in Licavitos due 2 days after our departure from Athens. I was certainly upset, but just a little. For compensation, I bought Portrait and The Best in Boston, and this was the moment when I became addicted. That's true someone here said about Greece: either you love it, or you hate it. Noone around can understand why I keep going back. It just feels like home. I also stopped trying to convert my family and friends. I am myself very sensitive to music noise - so why torture other people by music they have no connection with? I might be a pessimist, so good luck to all optimists!

By the way, when my husband tried to play a Russian song to one his American collegue he asked: "Why is he crying?".

Share this post


Link to post
Share on other sites

Dorogaja Vitaly2! Spasibo za rasskaz :):blush:

(ja tozhe iz Kieva :razz: )...

-----------------------------------------------------------------

Dear Vitaly2! Thank you for your history :rolleyes::D

(I was born in Kiev too :music: )...

Share this post


Link to post
Share on other sites

Hola to all! :D:D:D:D:D:D

I have not know much about Greece music but in April a friend who have lived in Greece put me to listen to hear many Dalaras records and I loved them imediately! I do not like old oriental songs so much but his recent musics are so good, I never feel tired of hearing Dalaras and I like him to come to South America to play for us! I too think him handsome for a man already a litle old and I can kiss him in the tropics moonlight! :D:D:D:D:D:D

I already know Yanni from Greece too many years ago but Yanni is my principal love, his musicas are too beautiful and he uses his mustache like a proud strong Greek man that I like very much! :blush::D:D:D:D:D:D

I hope to make many friends in the forum of Dalaras. I want to know Greek strong proud man and the woman can tell me if they are good! :razz::razz::razz::razz::razz::razz::D

Share this post


Link to post
Share on other sites
[...]Από τότε άρχισα να ενδιαφέρομαι γι' αυτόν κ όποτε άκουγα κάτι πχ στις ειδήσεις έδινα προσοχή. Για παράδειγμα είχα δεί σε ένα δελτίο ειδήσεων για μια συναυλία του στην οποία έγινε blackout και εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα "κρίμα ρε γ***το... Γιατί να του τύχει τέτοιο πράγμα..."[...]

Λοιπόν πρόκειται για τη συναυλία που περιγράφει ο Θανάσης στο "Εντυπώσεις από παλιές συναυλίες"

http://www.dalaras.com/forum/index.php?s=4...=3&t=2788&st=50

(από το προ-τελευταίο post και μετά)

και επίσης ο Νικόλας στο

http://www.dalaras.com/concerts/summer/xalkidiki.htm

(Πρίν λίγο το διάβαζα...) :D

Share this post


Link to post
Share on other sites

Για σκεφτείτε: αν ο Θανάσης είχε απολαύσει τη συναυλία στη Χαλκιδική επειδή θα είχε πραγματοποιηθεί, η Χρύσα μπορεί να μην είχε γίνει ποτέ μέλος αυτού του φόρουμ ... :wow::D:music::) :lol: :lol:

Share this post


Link to post
Share on other sites
Για σκεφτείτε: αν ο Θανάσης είχε απολαύσει τη συναυλία στη Χαλκιδική επειδή θα είχε πραγματοποιηθεί, η Χρύσα μπορεί να μην είχε γίνει ποτέ μέλος αυτού του φόρουμ ... :wow::D:music::) :lol: :lol:

:blink: :blink: :blink: :lol: :lol: :lol:

Share this post


Link to post
Share on other sites
Για σκεφτείτε: αν ο Θανάσης είχε απολαύσει τη συναυλία στη Χαλκιδική επειδή θα είχε πραγματοποιηθεί, η Χρύσα μπορεί να μην είχε γίνει ποτέ μέλος αυτού του φόρουμ ...  :wow::D  :D  :D  :lol:  :lol:

:what: :blink:

Γιατί; :confused:

Και ένα μέγα λάθος που έχω κάνει στο post με την... ιστορία της ζωής μου:

τα πρώτα που άκουσα (μετά απ' το ραδιόφωνο) ήταν ο δίσκος της Χαρούλας "Οδός Νεφέλης '88". Το live ήταν το LIVE '92-'96 το οποίο το άκουσα αργότερα, αλλά και πάλι πρίν να ακούσω τον Γιώργο... Μετά απ' τη Χαρούλα άκουσα λίγο Πουλόπουλο (Το άγαλμα, Ξημερώνει Κυριακή κ.ά) και μετά ανακάλυψα τον Γιώργο! :D:music::)

Χιλιάδες δρόμους άλλαξα

σ' ενένα καταστάλλαξα... :rolleyes::inlove::music::wow:

Share this post


Link to post
Share on other sites

hi all

here's my story: I'm from France but in 2002-2003 I lived in England (Erasmus program, for those who know). In my residence hall I met a Greek guitarist (Nikos) and his girlfriend (Natasa)who is a wonderful singer (she was just there for a few days). I jammed with Nikos and we quickly formed a band playing Gypsy jazz and Greek music (Evdokia, politiko chasapiko...), at some point Nikos showed me his music files and I quickly fell in love with a song called To'pes. A few months later Natasa came back and she sang with us for a concert. I'll always remember the first time I heard her sing Kapia, kapou, kapote! Then I borrowed Nick's cd "Apo Kardia" and discovered other songs. Since then I've discovered other albums (Latin, Rembetika tis katochis, Ta chromatat tou chronou...) and I really like G Dalaras, especially the older, more traditional songs.

Now I'm back in Fance but I'm still in touch with my Greek friends and I listen to Dalaras almost everyday...by the way my friend Natasa is working on an album of her own which will come out soon, but maybe some of you have already heard her on the radio, she has a song called Aspirini which you can also hear onthe CD "DEFTERI AKROASI Tis Mikris Arktou"...

Share this post


Link to post
Share on other sites
Guest
You are commenting as a guest. If you have an account, please sign in.
Reply to this topic...

×   You have pasted content with formatting.   Remove formatting

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

Loading...